Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 153:

καὶ μάλα γε. μῶν οὖν οὐχὶ ἐλπίζων μὲν πληρωθήσεσθαι τῷ μεμνῆσθαι δοκεῖ σοι χαίρειν, ἅμα δὲ κενούμενοσ ἐν τούτοισ τοῖσ χρόνοισ ἀλγεῖν; ἀνάγκη. τότε ἄρ’ ἄνθρωποσ καὶ τἆλλα ζῷα λυπεῖταί τε ἅμα καὶ χαίρει. κινδυνεύει. τί δ’ ὅταν ἀνελπίστωσ ἔχῃ κενούμενοσ τεύξεσθαι πληρώσεωσ; ἆρ’ οὐ τότε τὸ διπλοῦν γίγνοιτ’ ἂν περὶ τὰσ λύπασ πάθοσ, ὃ σὺ νυνδὴ κατιδὼν ᾠήθησ ἁπλῶσ εἶναι διπλοῦν;