Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 150:

ἐν τίσι καὶ ποίου πέρι βίου φράζεισ; ἐν τῷ πληροῦσθαι καὶ κενοῦσθαι καὶ πᾶσιν ὅσα περὶ σωτηρίαν τέ ἐστι τῶν ζῴων καὶ τὴν φθοράν, καὶ εἴ τισ τούτων ἐν ἑκατέρῳ γιγνόμενοσ ἡμῶν ἀλγεῖ, τοτὲ δὲ χαίρει κατὰ τὰσ μεταβολάσ. ἔστι ταῦτα. τί δ’ ὅταν ἐν μέσῳ τούτων γίγνηται; πῶσ ἐν μέσῳ; διὰ μὲν τὸ πάθοσ ἀλγῇ, μεμνῆται δὲ τῶν ἡδέων <ὧν> γενομένων παύοιτ’ ἂν τῆσ ἀλγηδόνοσ, πληρῶται δὲ μήπω· τί τότε;