Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 75:

ἆρ’ ὅτι τὸ ἀδύνατον εἶπον, λυπεῖν ἡδονήν; οὐ μόνον γε ἀλλ’ ὅτι καὶ ἀγνοεῖσ ὡσ οὐδείσ πώ σε ἡμῶν μεθήσει πρὶν ἂν εἰσ τέλοσ ἐπεξέλθῃσ τούτων τῷ λόγῳ. βαβαῖ ἄρα, ὦ Πρώταρχε, συχνοῦ μὲν λόγου τοῦ λοιποῦ, σχεδὸν δὲ οὐδὲ ῥᾳδίου πάνυ τι νῦν. καὶ γὰρ δὴ φαίνεται δεῖν ἄλλησ μηχανῆσ, ἐπὶ τὰ δευτερεῖα ὑπὲρ νοῦ πορευόμενον οἱο͂ν βέλη ἔχειν ἕτερα τῶν ἔμπροσθεν λόγων· ἔστι δὲ ἴσωσ ἔνια καὶ ταὐτά. οὐκοῦν χρή; πῶσ γὰρ οὔ;