Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 22:

(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 22:)

τοῦτον τοίνυν τὸν λόγον ἔτι μᾶλλον δι’ ὁμολογίασ βεβαιωσώμεθα. τὸν ποῖον δή; τὸν πᾶσι παρέχοντα ἀνθρώποισ πράγματα ἑκοῦσί τε καὶ ἄκουσιν ἐνίοισ καὶ ἐνίοτε. λέγε σαφέστερον. τὸν νυνδὴ παραπεσόντα λέγω, φύσει πωσ πεφυκότα θαυμαστόν. ἓν γὰρ δὴ τὰ πολλὰ εἶναι καὶ τὸ ἓν πολλὰ θαυμαστὸν λεχθέν, καὶ ῥᾴδιον ἀμφισβητῆσαι τῷ τούτων ὁποτερονοῦν τιθεμένῳ. ἆρ’ οὖν λέγεισ ὅταν τισ ἐμὲ φῇ Πρώταρχον ἕνα γεγονότα φύσει πολλοὺσ εἶναι πάλιν τοὺσ ἐμὲ καὶ ἐναντίουσ ἀλλήλοισ, μέγαν καὶ σμικρὸν τιθέμενοσ καὶ βαρὺν καὶ κοῦφον τὸν αὐτὸν καὶ ἄλλα μυρία;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION