Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 18:

λέγε πῶσ; ἐμὲ θὲσ ὑπὸ σοῦ πάλιν ἐρωτώμενον, ὦ Πρώταρχε. τὸ ποῖον δή; φρόνησίσ τε καὶ ἐπιστήμη καὶ νοῦσ καὶ πάνθ’ ὁπόσα δὴ κατ’ ἀρχὰσ ἐγὼ θέμενοσ εἶπον ἀγαθά, διερωτώμενοσ ὅτι ποτ’ ἐστὶν ἀγαθόν, ἆρ’ οὐ ταὐτὸν πείσονται τοῦτο ὅπερ ὁ σὸσ λόγοσ; πῶσ; πολλαί τε αἱ συνάπασαι ἐπιστῆμαι δόξουσιν εἶναι καὶ ἀνόμοιοί τινεσ αὐτῶν ἀλλήλαισ· εἰ δὲ καὶ ἐναντίαι πῃ γίγνονταί τινεσ, ἆρα ἄξιοσ ἂν εἰήν τοῦ διαλέγεσθαι νῦν, εἰ φοβηθεὶσ τοῦτο αὐτὸ μηδεμίαν ἀνόμοιον φαίην ἐπιστήμην ἐπιστήμῃ γίγνεσθαι, κἄπειθ’ ἡμῖν οὕτωσ ὁ λόγοσ ὥσπερ μῦθοσ ἀπολόμενοσ οἴχοιτο, αὐτοὶ δὲ σῳζοίμεθα ἐπί τινοσ ἀλογίασ;