Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 10:

(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Φίληβος 10:)

τὸ δ’ ἐμὸν δέοσ, ὦ Πρώταρχε, ἀεὶ πρὸσ τὰ τῶν θεῶν ὀνόματα οὐκ ἔστι κατ’ ἄνθρωπον, ἀλλὰ πέρα τοῦ μεγίστου φόβου. καὶ νῦν τὴν μὲν Ἀφροδίτην, ὅπῃ ἐκείνῃ φίλον, ταύτῃ προσαγορεύω· τὴν δὲ ἡδονὴν οἶδα ὡσ ἔστι ποικίλον, καὶ ὅπερ εἶπον, ἀπ’ ἐκείνησ ἡμᾶσ ἀρχομένουσ ἐνθυμεῖσθαι δεῖ καὶ σκοπεῖν ἥντινα φύσιν ἔχει. ἔστι γάρ, ἀκούειν μὲν οὕτωσ ἁπλῶσ, ἕν τι, μορφὰσ δὲ δήπου παντοίασ εἴληφε καί τινα τρόπον ἀνομοίουσ ἀλλήλαισ. ἰδὲ γάρ· ἥδεσθαι μέν φαμεν τὸν ἀκολασταίνοντα ἄνθρωπον, ἥδεσθαι δὲ καὶ τὸν σωφρονοῦντα αὐτῷ τῷ σωφρονεῖν·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION