Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Παρμενίδης 402:

οὐ γάρ. οὐδ’ ἄρ’ ἀλλοιοῦται οὐδαμῇ· τὸ δὲ γίγνεσθαι καὶ τὸ ἀπόλλυσθαι μή τι ἄλλο ἦν ἢ τὸ μὲν οὐσίασ μεταλαμβάνειν, τὸ δ’ ἀπολλύναι οὐσίαν; οὐδὲν ἄλλο. ὡῖ δέ γε μηδὲν τούτου μέτεστιν, οὔτ’ ἂν λαμβάνοι οὔτ’ ἀπολλύοι αὐτό. πῶσ γάρ; τῷ ἑνὶ ἄρα, ἐπειδὴ οὐδαμῇ ἔστιν, οὔτε ἑκτέον οὔτε ἀπαλλακτέον οὔτε μεταληπτέον οὐσίασ οὐδαμῶσ. εἰκόσ. οὔτε ἄρα ἀπόλλυται τὸ μὴ ὂν ἓν οὔτε γίγνεται, ἐπείπερ οὐδαμῇ μετέχει οὐσίασ. οὐ φαίνεται.