Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Παρμενίδης? 395:

ταὐτοῦ γὰρ οὐδαμοῦ ἅπτεται. εἰ δὲ μήτ ἀλλοιοῦται μήτε ἐν ταὐτῷ στρέφεται μήτε μεταβαίνει, ἆρ ἄν πῃ ἔτι κινοῖτο· ὀ`ν γὰρ ἐστὶ τὸ ταὐτόν: τὸ δὲ μὴ ὀ`ν ἔν τῳ τῶν ὄντων ἀδύνατον εἶναι. ἀδύνατον γάρ. οὐκ ἄρα τὸ ἕν γε μὴ ὀ`ν στρέφεσθαι ἂν δύναιτο ἐν ἐκείνῳ ἐν ᾧ μὴ ἔστιν. οὐ γὰρ οὖν. οὐδὲ μὴν ἀλλοιοῦταί που τὸ ἓν ἑαυτοῦ, οὔτε τὸ ὀ`ν οὔτε τὸ μὴ ὄν: οὐ γὰρ ἂν ἦν ὁ λόγος ἔτι περὶ τοῦ ἑνός, εἴπερ ἠλλοιοῦτο αὐτὸ ἑαυτοῦ, ἀλλὰ περὶ ἄλλου τινός. ὀρθῶς.