Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Παρμενίδης 386:

καὶ μὴν οὐδ’ αὖ ἴσον γ’ ἐστὶ τοῖσ ἄλλοισ· εἰ γὰρ εἰή ἴσον, εἰή τε ἂν ἤδη καὶ ὅμοιον ἂν εἰή αὐτοῖσ κατὰ τὴν ἰσότητα. ταῦτα δ’ ἀμφότερα ἀδύνατα, εἴπερ μὴ ἔστιν ἕν. ἀδύνατα. ἐπειδὴ δὲ οὐκ ἔστι τοῖσ ἄλλοισ ἴσον, ἆρα οὐκ ἀνάγκη καὶ τἆλλα ἐκείνῳ μὴ ἴσα εἶναι; ἀνάγκη. τὰ δὲ μὴ ἴσα οὐκ ἄνισα; ναί. τὰ δὲ ἄνισα οὐ τῷ ἀνίσῳ ἄνισα; πῶσ δ’ οὔ; καὶ ἀνισότητοσ δὴ μετέχει τὸ ἕν, πρὸσ ἣν τἆλλα αὐτῷ ἐστιν ἄνισα;