Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Παρμενίδης 249:

(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Παρμενίδης 249:)

βούλει οὖν ἐπὶ τὴν ὑπόθεσιν πάλιν ἐξ ἀρχῆσ ἐπανέλθωμεν, ἐάν τι ἡμῖν ἐπανιοῦσιν ἀλλοῖον φανῇ; πάνυ μὲν οὖν βούλομαι. οὐκοῦν ἓν εἰ ἔστιν, φαμέν, τὰ συμβαίνοντα περὶ αὐτοῦ, ποῖά ποτε τυγχάνει ὄντα, διομολογητέα ταῦτα· οὐχ οὕτω; ναί. ὁρ́α δὴ ἐξ ἀρχῆσ. ἓν εἰ ἔστιν, ἆρα οἱο͂́ν τε αὐτὸ εἶναι μέν, οὐσίασ δὲ μὴ μετέχειν; οὐχ οἱο͂́ν τε. οὐκοῦν καὶ ἡ οὐσία τοῦ ἑνὸσ εἰή ἂν οὐ ταὐτὸν οὖσα τῷ ἑνί· οὐ γὰρ ἂν ἐκείνη ἦν ἐκείνου οὐσία, οὐδ’ ἂν ἐκεῖνο, τὸ ἕν, ἐκείνησ μετεῖχεν, ἀλλ’ ὅμοιον ἂν ἦν λέγειν ἕν τε εἶναι καὶ ἓν ἕν. νῦν δὲ οὐχ αὕτη ἐστὶν ἡ ὑπόθεσισ, εἰ ἓν ἕν, τί χρὴ συμβαίνειν, ἀλλ’ εἰ ἓν ἔστιν·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION