Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Παρμενίδης 220:

αὗται γὰρ μόναι κινήσεισ. ναί. ἀλλοιούμενον δὲ τὸ ἓν ἑαυτοῦ ἀδύνατόν που ἓν ἔτι εἶναι. ἀδύνατον. οὐκ ἄρα κατ’ ἀλλοίωσίν γε κινεῖται. οὐ φαίνεται. ἀλλ’ ἆρα τῷ φέρεσθαι; ἴσωσ. καὶ μὴν εἰ φέροιτο τὸ ἕν, ἤτοι ἐν τῷ αὐτῷ ἂν περιφέροιτο κύκλῳ ἢ μεταλλάττοι χώραν ἑτέραν ἐξ ἑτέρασ. ἀνάγκη. οὐκοῦν κύκλῳ μὲν περιφερόμενον ἐπὶ μέσου βεβηκέναι ἀνάγκη, καὶ τὰ περὶ τὸ μέσον φερόμενα ἄλλα μέρη ἔχειν ἑαυτοῦ· ᾧ δὲ μήτε μέσου μήτε μερῶν προσήκει, τίσ μηχανὴ τοῦτο κύκλῳ ποτ’ ἐπὶ τοῦ μέσου ἐνεχθῆναι;