헬라어 문장 검색 - ΠλατόΠαρμενί1́

(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Παρμενίδης)

ἐπειδὴ Ἀθήναζε οἴκοθεν ἐκ Κλαζομενῶν ἀφικόμεθα, κατ’ ἀγορὰν ἐνετύχομεν Ἀδειμάντῳ τε καὶ Γλαύκωνι· καί μου λαβόμενοσ τῆσ χειρὸσ ὁ Ἀδείμαντοσ, Χαῖρ’, ἔφη, ὦ Κέφαλε, καὶ εἴ του δέῃ τῶν τῇδε ὧν ἡμεῖσ δυνατοί, φράζε. ἀλλὰ μὲν δή, εἶπον ἐγώ, πάρειμί γε ἐπ’ αὐτὸ τοῦτο, δεησόμενοσ ὑμῶν.

λέγοισ ἄν, ἔφη, τὴν δέησιν.

καὶ ἐγὼ εἶπον·

τῷ ἀδελφῷ ὑμῶν τῷ ὁμομητρίῳ τί ἦν ὄνομα; οὐ γὰρ μέμνημαι. παῖσ δέ που ἦν, ὅτε τὸ πρότερον ἐπεδήμησα δεῦρο ἐκ Κλαζομενῶν· πολὺσ δὲ ἤδη χρόνοσ ἐξ ἐκείνου. τῷ μὲν γὰρ πατρί, δοκῶ, Πυριλάμπησ ὄνομα. πάνυ γε, ἔφη.

αὐτῷ δέ γε;

Ἀντιφῶν.

ἀλλὰ τί μάλιστα πυνθάνῃ; ἑταίρῳ πολλὰ ἐντετύχηκε, καὶ τοὺσ λόγουσ, οὕσ ποτε Σωκράτησ καὶ Ζήνων καὶ Παρμενίδησ διελέχθησαν, πολλάκισ ἀκούσασ τοῦ Πυθοδώρου ἀπομνημονεύει.

ἀληθῆ, ἔφη, λέγεισ.

τούτων τοίνυν, εἶπον, δεόμεθα διακοῦσαι.

ἀλλ’ οὐ χαλεπόν, ἔφη·

μειράκιον γὰρ ὢν αὐτοὺσ εὖ μάλα διεμελέτησεν, ἐπεὶ νῦν γε κατὰ τὸν πάππον τε καὶ ὁμώνυμον πρὸσ ἱππικῇ τὰ πολλὰ διατρίβει. ἀλλ’ εἰ δεῖ, ἰώμεν παρ’ αὐτόν· ἄρτι γὰρ ἐνθένδε οἴκαδε οἴχεται, οἰκεῖ δὲ ἐγγὺσ ἐν Μελίτῃ. ταῦτα εἰπόντεσ ἐβαδίζομεν, καὶ κατελάβομεν τὸν Ἀντιφῶντα οἴκοι, χαλινόν τινα χαλκεῖ ἐκδιδόντα σκευάσαι·

ἐπειδὴ δὲ ἐκείνου ἀπηλλάγη οἵ τε ἀδελφοὶ ἔλεγον αὐτῷ ὧν ἕνεκα παρεῖμεν, ἀνεγνώρισέν τέ με ἐκ τῆσ προτέρασ ἐπιδημίασ καί με ἠσπάζετο, καὶ δεομένων ἡμῶν διελθεῖν τοὺσ λόγουσ, τὸ μὲν πρῶτον ὤκνει ‐ πολὺ γὰρ ἔφη ἔργον εἶναι ‐ ἔπειτα μέντοι διηγεῖτο. ἔφη δὲ δὴ ὁ Ἀντιφῶν λέγειν τὸν Πυθόδωρον ὅτι ἀφίκοιντό ποτε εἰσ Παναθήναια τὰ μεγάλα Ζήνων τε καὶ Παρμενίδησ. τὸν μὲν οὖν Παρμενίδην εὖ μάλα ἤδη πρεσβύτην εἶναι, σφόδρα πολιόν, καλὸν δὲ κἀγαθὸν τὴν ὄψιν, περὶ ἔτη μάλιστα πέντε καὶ ἑξήκοντα·

Ζήνωνα δὲ ἐγγὺσ τῶν τετταράκοντα τότε εἶναι, εὐμήκη δὲ καὶ χαρίεντα ἰδεῖν, καὶ λέγεσθαι αὐτὸν παιδικὰ τοῦ Παρμενίδου γεγονέναι. καταλύειν δὲ αὐτοὺσ ἔφη παρὰ τῷ Πυθοδώρῳ ἐκτὸσ τείχουσ ἐν Κεραμεικῷ· οἷ δὴ καὶ ἀφικέσθαι τόν τε Σωκράτη καὶ ἄλλουσ τινὰσ μετ’ αὐτοῦ πολλούσ, ἐπιθυμοῦντασ ἀκοῦσαι τῶν τοῦ Ζήνωνοσ γραμμάτων ‐ τότε γὰρ αὐτὰ πρῶτον ὑπ’ ἐκείνων κομισθῆναι ‐ Σωκράτη δὲ εἶναι τότε σφόδρα νέον.

ἀναγιγνώσκειν οὖν αὐτοῖσ τὸν Ζήνωνα αὐτόν, τὸν δὲ Παρμενίδην τυχεῖν ἔξω ὄντα· καὶ εἶναι πάνυ βραχὺ ἔτι λοιπὸν τῶν λόγων ἀναγιγνωσκομένων, ἡνίκα αὐτόσ τε ἐπεισελθεῖν ἔφη ὁ Πυθόδωροσ ἔξωθεν καὶ τὸν Παρμενίδην μετ’ αὐτοῦ καὶ Ἀριστοτέλη τὸν τῶν τριάκοντα γενόμενον, καὶ σμίκρ’ ἄττα ἔτι ἐπακοῦσαι τῶν γραμμάτων· οὐ μὴν αὐτόσ γε, ἀλλὰ καὶ πρότερον ἀκηκοέναι τοῦ Ζήνωνοσ.

τὸν οὖν Σωκράτη ἀκούσαντα πάλιν τε κελεῦσαι τὴν πρώτην ὑπόθεσιν τοῦ πρώτου λόγου ἀναγνῶναι, καὶ ἀναγνωσθείσησ, πῶσ, φάναι, ὦ Ζήνων, τοῦτο λέγεισ;

εἰ πολλά ἐστι τὰ ὄντα, ὡσ ἄρα δεῖ αὐτὰ ὅμοιά τε εἶναι καὶ ἀνόμοια, τοῦτο δὲ δὴ ἀδύνατον·

οὔτε γὰρ τὰ ἀνόμοια ὅμοια οὔτε τὰ ὅμοια ἀνόμοια οἱο͂́ν τε εἶναι; οὐχ οὕτω λέγεισ; οὕτω, φάναι τὸν Ζήνωνα.

οὐκοῦν εἰ ἀδύνατον τά τε ἀνόμοια ὅμοια εἶναι καὶ τὰ ὅμοια ἀνόμοια, ἀδύνατον δὴ καὶ πολλὰ εἶναι;

εἰ γὰρ πολλὰ εἰή, πάσχοι ἂν τὰ ἀδύνατα. ἆρα τοῦτό ἐστιν ὃ βούλονταί σου οἱ λόγοι, οὐκ ἄλλο τι ἢ διαμάχεσθαι παρὰ πάντα τὰ λεγόμενα ὡσ οὐ πολλά ἐστι; καὶ τούτου αὐτοῦ οἰεί σοι τεκμήριον εἶναι ἕκαστον τῶν λόγων, ὥστε καὶ ἡγῇ τοσαῦτα τεκμήρια παρέχεσθαι, ὅσουσπερ λόγουσ γέγραφασ, ὡσ οὐκ ἔστι πολλά; οὕτω λέγεισ, ἢ ἐγὼ οὐκ ὀρθῶσ καταμανθάνω;

οὔκ, ἀλλά, φάναι τὸν Ζήνωνα, καλῶσ συνῆκασ ὅλον τὸ γράμμα ὃ βούλεται.

μανθάνω, εἰπεῖν τὸν Σωκράτη, ὦ Παρμενίδη, ὅτι Ζήνων ὅδε οὐ μόνον τῇ ἄλλῃ σου φιλίᾳ βούλεται ᾠκειῶσθαι, ἀλλὰ καὶ τῷ συγγράμματι.

ταὐτὸν γὰρ γέγραφε τρόπον τινὰ ὅπερ σύ, μεταβάλλων δὲ ἡμᾶσ πειρᾶται ἐξαπατᾶν ὡσ ἕτερόν τι λέγων. σὺ μὲν γὰρ ἐν τοῖσ ποιήμασιν ἓν φῂσ εἶναι τὸ πᾶν, καὶ τούτων τεκμήρια παρέχῃ καλῶσ τε καὶ εὖ· ὅδε δὲ αὖ οὐ πολλά φησιν εἶναι, τεκμήρια δὲ καὶ αὐτὸσ πάμπολλα καὶ παμμεγέθη παρέχεται.

τὸ οὖν τὸν μὲν ἓν φάναι, τὸν δὲ μὴ πολλά, καὶ οὕτωσ ἑκάτερον λέγειν ὥστε μηδὲν τῶν αὐτῶν εἰρηκέναι δοκεῖν σχεδόν τι λέγοντασ ταὐτά, ὑπὲρ ἡμᾶσ τοὺσ ἄλλουσ φαίνεται ὑμῖν τὰ εἰρημένα εἰρῆσθαι. ναί, φάναι τὸν Ζήνωνα, ὦ Σώκρατεσ.

σὺ δ’ οὖν τὴν ἀλήθειαν τοῦ γράμματοσ οὐ πανταχοῦ ᾔσθησαι. καίτοι ὥσπερ γε αἱ Λάκαιναι σκύλακεσ εὖ μεταθεῖσ τε καὶ ἰχνεύεισ τὰ λεχθέντα· ἀλλὰ πρῶτον μέν σε τοῦτο λανθάνει, ὅτι οὐ παντάπασιν οὕτω σεμνύνεται τὸ γράμμα, ὥστε ἅπερ σὺ λέγεισ διανοηθὲν γραφῆναι, τοὺσ ἀνθρώπουσ δὲ ἐπικρυπτόμενον ὥσ τι μέγα διαπραττόμενον·

ἀλλὰ σὺ μὲν εἶπεσ τῶν συμβεβηκότων τι, ἔστι δὲ τό γε ἀληθὲσ βοήθειά τισ ταῦτα τὰ γράμματα τῷ Παρμενίδου λόγῳ πρὸσ τοὺσ ἐπιχειροῦντασ αὐτὸν κωμῳδεῖν ὡσ εἰ ἕν ἐστι, πολλὰ καὶ γελοῖα συμβαίνει πάσχειν τῷ λόγῳ καὶ ἐναντία αὑτῷ. ἀντιλέγει δὴ οὖν τοῦτο τὸ γράμμα πρὸσ τοὺσ τὰ πολλὰ λέγοντασ, καὶ ἀνταποδίδωσι ταὐτὰ καὶ πλείω, τοῦτο βουλόμενον δηλοῦν, ὡσ ἔτι γελοιότερα πάσχοι ἂν αὐτῶν ἡ ὑπόθεσισ, εἰ πολλά ἐστιν, ἢ ἡ τοῦ ἓν εἶναι, εἴ τισ ἱκανῶσ ἐπεξίοι. διὰ τοιαύτην δὴ φιλονικίαν ὑπὸ νέου ὄντοσ ἐμοῦ ἐγράφη, καί τισ αὐτὸ ἔκλεψε γραφέν, ὥστε οὐδὲ βουλεύσασθαι ἐξεγένετο εἴτ’ ἐξοιστέον αὐτὸ εἰσ τὸ φῶσ εἴτε μή.

ταύτῃ οὖν σε λανθάνει, ὦ Σώκρατεσ, ὅτι οὐχ ὑπὸ νέου φιλονικίασ οἰεί αὐτὸ γεγράφθαι, ἀλλ’ ὑπὸ πρεσβυτέρου φιλοτιμίασ· ἐπεί, ὅπερ γ’ εἶπον, οὐ κακῶσ ἀπῄκασασ.

ἀλλ’ ἀποδέχομαι, φάναι τὸν Σωκράτη, καὶ ἡγοῦμαι ὡσ λέγεισ ἔχειν.

τόδε δέ μοι εἰπέ· οὐ νομίζεισ εἶναι αὐτὸ καθ’ αὑτὸ εἶδόσ τι ὁμοιότητοσ, καὶ τῷ τοιούτῳ αὖ ἄλλο τι ἐναντίον, ὃ ἔστιν ἀνόμοιον· τούτοιν δὲ δυοῖν ὄντοιν καὶ ἐμὲ καὶ σὲ καὶ τἆλλα ἃ δὴ πολλὰ καλοῦμεν μεταλαμβάνειν;

καὶ τὰ μὲν τῆσ ὁμοιότητοσ μεταλαμβάνοντα ὅμοια γίγνεσθαι ταύτῃ τε καὶ κατὰ τοσοῦτον ὅσον ἂν μεταλαμβάνῃ, τὰ δὲ τῆσ ἀνομοιότητοσ ἀνόμοια, τὰ δὲ ἀμφοτέρων ἀμφότερα; εἰ δὲ καὶ πάντα ἐναντίων ὄντων ἀμφοτέρων μεταλαμβάνει, καὶ ἔστι τῷ μετέχειν ἀμφοῖν ὅμοιά τε καὶ ἀνόμοια αὐτὰ αὑτοῖσ, τί θαυμαστόν; εἰ μὲν γὰρ αὐτὰ τὰ ὅμοιά τισ ἀπέφαινεν ἀνόμοια γιγνόμενα ἢ τὰ ἀνόμοια ὅμοια, τέρασ ἂν οἶμαι ἦν·

εἰ δὲ τὰ τούτων μετέχοντα ἀμφοτέρων ἀμφότερα ἀποφαίνει πεπονθότα, οὐδὲν ἔμοιγε, ὦ Ζήνων, ἄτοπον δοκεῖ, οὐδέ γε εἰ ἓν ἅπαντα ἀποφαίνει τισ τῷ μετέχειν τοῦ ἑνὸσ καὶ ταὐτὰ ταῦτα πολλὰ τῷ πλήθουσ αὖ μετέχειν. ἀλλ’ εἰ ὃ ἔστιν ἕν, αὐτὸ τοῦτο πολλὰ ἀποδείξει καὶ αὖ τὰ πολλὰ δὴ ἕν, τοῦτο ἤδη θαυμάσομαι. καὶ περὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων ὡσαύτωσ·

εἰ μὲν αὐτὰ τὰ γένη τε καὶ εἴδη ἐν αὑτοῖσ ἀποφαίνοι τἀναντία ταῦτα πάθη πάσχοντα, ἄξιον θαυμάζειν· εἰ δ’ ἐμὲ ἕν τισ ἀποδείξει ὄντα καὶ πολλά, τί θαυμαστόν, λέγων, ὅταν μὲν βούληται πολλὰ ἀποφῆναι, ὡσ ἕτερα μὲν τὰ ἐπὶ δεξιά μού ἐστιν, ἕτερα δὲ τὰ ἐπ’ ἀριστερά, καὶ ἕτερα μὲν τὰ πρόσθεν, ἕτερα δὲ τὰ ὄπισθεν, καὶ ἄνω καὶ κάτω ὡσαύτωσ ‐ πλήθουσ γὰρ οἶμαι μετέχω ‐ ὅταν δὲ ἕν, ἐρεῖ ὡσ ἑπτὰ ἡμῶν ὄντων εἷσ ἐγώ εἰμι ἄνθρωποσ μετέχων καὶ τοῦ ἑνόσ· ὥστε ἀληθῆ ἀποφαίνει ἀμφότερα.

ἐὰν οὖν τισ τοιαῦτα ἐπιχειρῇ πολλὰ καὶ ἓν ταὐτὸν ἀποφαίνειν, λίθουσ καὶ ξύλα καὶ τὰ τοιαῦτα, τὶ φήσομεν αὐτὸν πολλὰ καὶ ἓν ἀποδεικνύναι, οὐ τὸ ἓν πολλὰ οὐδὲ τὰ πολλὰ ἕν, οὐδέ τι θαυμαστὸν λέγειν, ἀλλ’ ἅπερ ἂν πάντεσ ὁμολογοῖμεν· ἐὰν δέ τισ ὧν νυνδὴ ἐγὼ ἔλεγον πρῶτον μὲν διαιρῆται χωρὶσ αὐτὰ καθ’ αὑτὰ τὰ εἴδη, οἱο͂ν ὁμοιότητά τε καὶ ἀνομοιότητα καὶ πλῆθοσ καὶ τὸ ἓν καὶ στάσιν καὶ κίνησιν καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα, εἶτα ἐν ἑαυτοῖσ ταῦτα δυνάμενα συγκεράννυσθαι καὶ διακρίνεσθαι ἀποφαίνῃ, ἀγαίμην ἂν ἔγωγ’, ἔφη, θαυμαστῶσ, ὦ Ζήνων. ταῦτα δὲ ἀνδρείωσ μὲν πάνυ ἡγοῦμαι πεπραγματεῦσθαι·

παντοδαπῶσ πλεκομένην, ὥσπερ ἐν τοῖσ ὁρωμένοισ διήλθετε, οὕτωσ καὶ ἐν τοῖσ λογισμῷ λαμβανομένοισ ἐπιδεῖξαι.

λέγοντοσ δή, ἔφη ὁ Πυθόδωροσ, τοῦ Σωκράτουσ ταῦτα αὐτὸσ μὲν <ἂν> οἰέσθαι ἐφ’ ἑκάστου ἄχθεσθαι τόν τε Παρμενίδην καὶ τὸν Ζήνωνα, τοὺσ δὲ πάνυ τε αὐτῷ προσέχειν τὸν νοῦν καὶ θαμὰ εἰσ ἀλλήλουσ βλέποντασ μειδιᾶν ὡσ ἀγαμένουσ τὸν Σωκράτη.

ὅπερ οὖν καὶ παυσαμένου αὐτοῦ εἰπεῖν τὸν Παρμενίδην· ὦ Σώκρατεσ, φάναι, ὡσ ἄξιοσ εἶ ἄγασθαι τῆσ ὁρμῆσ τῆσ ἐπὶ τοὺσ λόγουσ. καί μοι εἰπέ, αὐτὸσ σὺ οὕτω διῄρησαι ὡσ λέγεισ, χωρὶσ μὲν εἴδη αὐτὰ ἄττα, χωρὶσ δὲ τὰ τούτων αὖ μετέχοντα;

καί τί σοι δοκεῖ εἶναι αὐτὴ ὁμοιότησ χωρὶσ ἧσ ἡμεῖσ ὁμοιότητοσ ἔχομεν, καὶ ἓν δὴ καὶ πολλὰ καὶ πάντα ὅσα νυνδὴ Ζήνωνοσ ἤκουεσ; ἔμοιγε, φάναι τὸν Σωκράτη.

ἦ καὶ τὰ τοιαῦτα, εἰπεῖν τὸν Παρμενίδην, οἱο͂ν δικαίου τι εἶδοσ αὐτὸ καθ’ αὑτὸ καὶ καλοῦ καὶ ἀγαθοῦ καὶ πάντων αὖ τῶν τοιούτων;

ναί, φάναι.

τί δ’, ἀνθρώπου εἶδοσ χωρὶσ ἡμῶν καὶ τῶν οἱοῖ ἡμεῖσ ἐσμεν πάντων, αὐτό τι εἶδοσ ἀνθρώπου ἢ πυρὸσ ἢ καὶ ὕδατοσ;

ἐν ἀπορίᾳ, φάναι, πολλάκισ δή, ὦ Παρμενίδη, περὶ αὐτῶν γέγονα, πότερα χρὴ φάναι ὥσπερ περὶ ἐκείνων ἢ ἄλλωσ.

ἑκάστου εἶδοσ εἶναι χωρίσ, ὂν ἄλλο αὖ ἢ ὧν <τι> ἡμεῖσ μεταχειριζόμεθα, εἴτε καὶ μή;

οὐδαμῶσ, φάναι τὸν Σωκράτη, ἀλλὰ ταῦτα μέν γε ἅπερ ὁρῶμεν, ταῦτα καὶ εἶναι·

εἶδοσ δέ τι αὐτῶν οἰηθῆναι εἶναι μὴ λίαν ᾖ ἄτοπον. ἤδη μέντοι ποτέ με καὶ ἔθραξε μή τι ᾖ περὶ πάντων ταὐτόν· ἔπειτα ὅταν ταύτῃ στῶ, φεύγων οἴχομαι, δείσασ μή ποτε εἴσ τινα βυθὸν φλυαρίασ ἐμπεσὼν διαφθαρῶ· ἐκεῖσε δ’ οὖν ἀφικόμενοσ, εἰσ ἃ νυνδὴ ἐλέγομεν εἴδη ἔχειν, περὶ ἐκεῖνα πραγματευόμενοσ διατρίβω. νέοσ γὰρ εἶ ἔτι, φάναι τὸν Παρμενίδην, ὦ Σώκρατεσ, καὶ οὔπω σου ἀντείληπται φιλοσοφία ὡσ ἔτι ἀντιλήψεται κατ’ ἐμὴν δόξαν, ὅτε οὐδὲν αὐτῶν ἀτιμάσεισ·

νῦν δὲ ἔτι πρὸσ ἀνθρώπων ἀποβλέπεισ δόξασ διὰ τὴν ἡλικίαν. τόδε δ’ οὖν μοι εἰπέ. ὁμοιότητοσ μὲν μεταλαβόντα ὅμοια, μεγέθουσ δὲ μεγάλα, κάλλουσ δὲ καὶ δικαιοσύνησ δίκαιά τε καὶ καλὰ γίγνεσθαι;

πάνυ γε, φάναι τὸν Σωκράτη.

οὐκοῦν ἤτοι ὅλου τοῦ εἴδουσ ἢ μέρουσ ἕκαστον τὸ μεταλαμβάνον μεταλαμβάνει;

ἢ ἄλλη τισ ἂν μετάληψισ χωρὶσ τούτων γένοιτο; καὶ πῶσ ἄν;

εἶπεν. πότερον οὖν δοκεῖ σοι ὅλον τὸ εἶδοσ ἐν ἑκάστῳ εἶναι τῶν πολλῶν ἓν ὄν, ἢ πῶσ;

τί γὰρ κωλύει, φάναι τὸν Σωκράτη, ὦ Παρμενίδη, ἓν εἶναι;

ἓν ἄρα ὂν καὶ ταὐτὸν ἐν πολλοῖσ καὶ χωρὶσ οὖσιν ὅλον ἅμα ἐνέσται, καὶ οὕτωσ αὐτὸ αὑτοῦ χωρὶσ ἂν εἰή.

οὐκ ἄν, εἴ γε, φάναι, οἱο͂ν εἰ ἡμέρα εἰή μία καὶ ἡ αὐτὴ οὖσα πολλαχοῦ ἅμα ἐστὶ καὶ οὐδέν τι μᾶλλον αὐτὴ αὑτῆσ χωρίσ ἐστιν, εἰ οὕτω καὶ ἕκαστον τῶν εἰδῶν ἓν ἐν πᾶσιν ἅμα ταὐτὸν εἰή.

ἡδέωσ γε, φάναι, ὦ Σώκρατεσ, ἓν ταὐτὸν ἅμα πολλαχοῦ ποιεῖσ, οἱο͂ν εἰ ἱστίῳ καταπετάσασ πολλοὺσ ἀνθρώπουσ φαίησ ἓν ἐπὶ πολλοῖσ εἶναι ὅλον·

ἢ οὐ τὸ τοιοῦτον ἡγῇ λέγειν; ἴσωσ, φάναι.

ἦ οὖν ὅλον ἐφ’ ἑκάστῳ τὸ ἱστίον εἰή ἄν, ἢ μέροσ αὐτοῦ ἄλλο ἐπ’ ἄλλῳ;

μέροσ.

μεριστὰ ἄρα, φάναι, ὦ Σώκρατεσ, ἔστιν αὐτὰ τὰ εἴδη, καὶ τὰ μετέχοντα αὐτῶν μέρουσ ἂν μετέχοι, καὶ οὐκέτι ἐν ἑκάστῳ ὅλον, ἀλλὰ μέροσ ἑκάστου ἂν εἰή.

φαίνεται οὕτω γε.

ἦ οὖν ἐθελήσεισ, ὦ Σώκρατεσ, φάναι τὸ ἓν εἶδοσ ἡμῖν τῇ ἀληθείᾳ μερίζεσθαι, καὶ ἔτι ἓν ἔσται;

οὐδαμῶσ, εἰπεῖν.

ὁρ́α γάρ, φάναι·

τῶν πολλῶν μεγάλων μεγέθουσ μέρει σμικροτέρῳ αὐτοῦ τοῦ μεγέθουσ μέγα ἔσται, ἆρα οὐκ ἄλογον φανεῖται;

πάνυ γ’, ἔφη.

τί δέ;

τοῦ ἴσου μέροσ ἕκαστον σμικρὸν ἀπολαβόν τι ἕξει ᾧ ἐλάττονι ὄντι αὐτοῦ τοῦ ἴσου τὸ ἔχον ἴσον τῳ ἔσται; ἀδύνατον.

ἀλλὰ τοῦ σμικροῦ μέροσ τισ ἡμῶν ἕξει, τούτου δὲ αὐτοῦ τὸ σμικρὸν μεῖζον ἔσται ἅτε μέρουσ ἑαυτοῦ ὄντοσ, καὶ οὕτω δὴ αὐτὸ τὸ σμικρὸν μεῖζον ἔσται·

ἀφαιρεθέν, τοῦτο σμικρότερον ἔσται ἀλλ’ οὐ μεῖζον ἢ πρίν.

οὐκ ἂν γένοιτο, φάναι, τοῦτό γε.

τίνα οὖν τρόπον, εἰπεῖν, ὦ Σώκρατεσ, τῶν εἰδῶν σοι τὰ ἄλλα μεταλήψεται, μήτε κατὰ μέρη μήτε κατὰ ὅλα μεταλαμβάνειν δυνάμενα;

οὐ μὰ τὸν Δία, φάναι, οὔ μοι δοκεῖ εὔκολον εἶναι τὸ τοιοῦτον οὐδαμῶσ διορίσασθαι.

τί δὲ δή;

πρὸσ τόδε πῶσ ἔχεισ; τὸ ποῖον;

οἶμαί σε ἐκ τοῦ τοιοῦδε ἓν ἕκαστον εἶδοσ οἰέσθαι εἶναι·

ὅταν πόλλ’ ἄττα μεγάλα σοι δόξῃ εἶναι, μία τισ ἴσωσ δοκεῖ ἰδέα ἡ αὐτὴ εἶναι ἐπὶ πάντα ἰδόντι, ὅθεν ἓν τὸ μέγα ἡγῇ εἶναι. ἀληθῆ λέγεισ, φάναι.

τί δ’ αὐτὸ τὸ μέγα καὶ τἆλλα τὰ μεγάλα, ἐὰν ὡσαύτωσ τῇ ψυχῇ ἐπὶ πάντα ἴδῃσ, οὐχὶ ἕν τι αὖ μέγα φανεῖται, ᾧ ταῦτα πάντα μεγάλα φαίνεσθαι;

ἐοίκεν.

ἄλλο ἄρα εἶδοσ μεγέθουσ ἀναφανήσεται, παρ’ αὐτό τε τὸ μέγεθοσ γεγονὸσ καὶ τὰ μετέχοντα αὐτοῦ·

καὶ ἐπὶ τούτοισ αὖ πᾶσιν ἕτερον, ᾧ ταῦτα πάντα μεγάλα ἔσται· καὶ οὐκέτι δὴ ἓν ἕκαστόν σοι τῶν εἰδῶν ἔσται, ἀλλὰ ἄπειρα τὸ πλῆθοσ.

ἀλλά, φάναι, ὦ Παρμενίδη, τὸν Σωκράτη, μὴ τῶν εἰδῶν ἕκαστον ᾖ τούτων νόημα, καὶ οὐδαμοῦ αὐτῷ προσήκῃ ἐγγίγνεσθαι ἄλλοθι ἢ ἐν ψυχαῖσ·

οὕτω γὰρ ἂν ἕν γε ἕκαστον εἰή καὶ οὐκ ἂν ἔτι πάσχοι ἃ νυνδὴ ἐλέγετο. τί οὖν;

φάναι, ἓν ἕκαστόν ἐστι τῶν νοημάτων, νόημα δὲ οὐδενόσ; ἀλλ’ ἀδύνατον, εἰπεῖν.

ἀλλὰ τινόσ;

ναί.

ὄντοσ ἢ οὐκ ὄντοσ;

ὄντοσ.

οὐχ ἑνόσ τινοσ, ὃ ἐπὶ πᾶσιν ἐκεῖνο τὸ νόημα ἐπὸν νοεῖ, μίαν τινὰ οὖσαν ἰδέαν;

ναί.

εἶτα οὐκ εἶδοσ ἔσται τοῦτο τὸ νοούμενον ἓν εἶναι, ἀεὶ ὂν τὸ αὐτὸ ἐπὶ πᾶσιν;

ἀνάγκη αὖ φαίνεται.

τί δὲ δή;

εἰπεῖν τὸν Παρμενίδην, οὐκ ἀνάγκῃ ᾗ τἆλλα φῂσ τῶν εἰδῶν μετέχειν ἢ δοκεῖ σοι ἐκ νοημάτων ἕκαστον εἶναι καὶ πάντα νοεῖν, ἢ νοήματα ὄντα ἀνόητα εἶναι; ἀλλ’ οὐδὲ τοῦτο, φάναι, ἔχει λόγον, ἀλλ’, ὦ Παρμενίδη, μάλιστα ἔμοιγε καταφαίνεται ὧδε ἔχειν·

τὰ μὲν εἴδη ταῦτα ὥσπερ παραδείγματα ἑστάναι ἐν τῇ φύσει, τὰ δὲ ἄλλα τούτοισ ἐοικέναι καὶ εἶναι ὁμοιώματα, καὶ ἡ μέθεξισ αὕτη τοῖσ ἄλλοισ γίγνεσθαι τῶν εἰδῶν οὐκ ἄλλη τισ ἢ εἰκασθῆναι αὐτοῖσ.

εἰ οὖν τι, ἔφη, ἐοίκεν τῷ εἴδει, οἱο͂́ν τε ἐκεῖνο τὸ εἶδοσ μὴ ὅμοιον εἶναι τῷ εἰκασθέντι, καθ’ ὅσον αὐτῷ ἀφωμοιώθη;

ἢ ἔστι τισ μηχανὴ τὸ ὅμοιον μὴ ὁμοίῳ ὅμοιον εἶναι; οὐκ ἔστι.

αὐτοῦ εἴδουσ μετέχειν;

ἀνάγκη.

οὗ δ’ ἂν τὰ ὅμοια μετέχοντα ὅμοια ᾖ, οὐκ ἐκεῖνο ἔσται αὐτὸ τὸ εἶδοσ;

παντάπασι μὲν οὖν.

οὐκ ἄρα οἱο͂́ν τέ τι τῷ εἴδει ὅμοιον εἶναι, οὐδὲ τὸ εἶδοσ ἄλλῳ·

καὶ ἂν ἐκεῖνό τῳ ὅμοιον ᾖ, ἕτερον αὖ, καὶ οὐδέποτε παύσεται ἀεὶ καινὸν εἶδοσ γιγνόμενον, ἐὰν τὸ εἶδοσ τῷ ἑαυτοῦ μετέχοντι ὅμοιον γίγνηται.

ἀληθέστατα λέγεισ.

οὐκ ἄρα ὁμοιότητι τἆλλα τῶν εἰδῶν μεταλαμβάνει, ἀλλά τι ἄλλο δεῖ ζητεῖν ᾧ μεταλαμβάνει.

ἐοίκεν.

ὁρᾷσ οὖν, φάναι, ὦ Σώκρατεσ, ὅση ἡ ἀπορία ἐάν τισ ὡσ εἴδη ὄντα αὐτὰ καθ’ αὑτὰ διορίζηται;

καὶ μάλα.

αὐτῆσ ὅση ἐστὶν ἡ ἀπορία, εἰ ἓν εἶδοσ ἕκαστον τῶν ὄντων ἀεί τι ἀφοριζόμενοσ θήσεισ.

πῶσ δή;

εἰπεῖν. πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα, φάναι, μέγιστον δὲ τόδε.

ἀπίθανοσ εἰή ὁ ἄγνωστα ἀναγκάζων αὐτὰ εἶναι.

πῇ δή, ὦ Παρμενίδη;

φάναι τὸν Σωκράτη. ὅτι, ὦ Σώκρατεσ, οἶμαι ἂν καὶ σὲ καὶ ἄλλον, ὅστισ αὐτήν τινα καθ’ αὑτὴν ἑκάστου οὐσίαν τίθεται εἶναι, ὁμολογῆσαι ἂν πρῶτον μὲν μηδεμίαν αὐτῶν εἶναι ἐν ἡμῖν.

πῶσ γὰρ ἂν αὐτὴ καθ’ αὑτὴν ἔτι εἰή;

φάναι τὸν Σωκράτη. καλῶσ λέγεισ, εἰπεῖν.

οὐκοῦν καὶ ὅσαι τῶν ἰδεῶν πρὸσ ἀλλήλασ εἰσὶν αἵ εἰσιν, αὐταὶ πρὸσ αὑτὰσ τὴν οὐσίαν ἔχουσιν, ἀλλ’ οὐ πρὸσ τὰ παρ’ ἡμῖν εἴτε ὁμοιώματα εἴτε ὅπῃ δή τισ αὐτὰ τίθεται, ὧν ἡμεῖσ μετέχοντεσ εἶναι ἕκαστα ἐπονομαζόμεθα·

τὰ δὲ παρ’ ἡμῖν ταῦτα ὁμώνυμα ὄντα ἐκείνοισ αὐτὰ αὖ πρὸσ αὑτά ἐστιν ἀλλ’ οὐ πρὸσ τὰ εἴδη, καὶ ἑαυτῶν ἀλλ’ οὐκ ἐκείνων ὅσα αὖ ὀνομάζεται οὕτωσ.

πῶσ λέγεισ;

φάναι τὸν Σωκράτη. οἱο͂ν, φάναι τὸν Παρμενίδην, εἴ τισ ἡμῶν του δεσπότησ ἢ δοῦλόσ ἐστιν, οὐκ αὐτοῦ δεσπότου δήπου, ὃ ἔστι δεσπότησ, ἐκείνου δοῦλόσ ἐστιν, οὐδὲ αὐτοῦ δούλου, ὃ ἔστι δοῦλοσ, δεσπότησ ὁ δεσπότησ, ἀλλ’ ἄνθρωποσ ὢν ἀνθρώπου ἀμφότερα ταῦτ’ ἐστίν·

τὰ παρ’ ἡμῖν ὡσαύτωσ πρὸσ αὑτά.

ἢ οὐ μανθάνεισ ὃ λέγω; πάνυ γ’, εἰπεῖν τὸν Σωκράτη, μανθάνω.

οὐκοῦν καὶ ἐπιστήμη, φάναι, αὐτὴ μὲν ὃ ἔστι ἐπιστήμη τῆσ ὃ ἔστιν ἀλήθεια αὐτῆσ ἂν ἐκείνησ εἰή ἐπιστήμη;

πάνυ γε.

ἑκάστη δὲ αὖ τῶν ἐπιστημῶν, ἣ ἔστιν, ἑκάστου τῶν ὄντων, ὃ ἔστιν, εἰή ἂν ἐπιστήμη·

ἢ οὔ; ναί.

ὄντων ἑκάστου ἂν ἐπιστήμη συμβαίνοι εἶναι;

ἀνάγκη.

ἀλλὰ μὴν αὐτά γε τὰ εἴδη, ὡσ ὁμολογεῖσ, οὔτε ἔχομεν οὔτε παρ’ ἡμῖν οἱο͂́ν τε εἶναι.

οὐ γὰρ οὖν.

γιγνώσκεται δέ γέ που ὑπ’ αὐτοῦ τοῦ εἴδουσ τοῦ τῆσ ἐπιστήμησ αὐτὰ τὰ γένη ἃ ἔστιν ἕκαστα;

ναί.

ὅ γε ἡμεῖσ οὐκ ἔχομεν.

οὐ γάρ.

οὐκ ἄρα ὑπό γε ἡμῶν γιγνώσκεται τῶν εἰδῶν οὐδέν, ἐπειδὴ αὐτῆσ ἐπιστήμησ οὐ μετέχομεν.

οὐκ ἐοίκεν.

τὸ ἀγαθὸν καὶ πάντα ἃ δὴ ὡσ ἰδέασ αὐτὰσ οὔσασ ὑπολαμβάνομεν.

κινδυνεύει.

ὁρ́α δὴ ἔτι τούτου δεινότερον τόδε.

τὸ ποῖον;

φαίησ ἄν που, εἴπερ ἔστιν αὐτό τι γένοσ ἐπιστήμησ, πολὺ αὐτὸ ἀκριβέστερον εἶναι ἢ τὴν παρ’ ἡμῖν ἐπιστήμην, καὶ κάλλοσ καὶ τἆλλα πάντα οὕτω.

ναί.

οὐκοῦν εἴπερ τι ἄλλο αὐτῆσ ἐπιστήμησ μετέχει, οὐκ ἄν τινα μᾶλλον ἢ θεὸν φαίησ ἔχειν τὴν ἀκριβεστάτην ἐπιστήμην;

ἀνάγκη.

ἆρ’ οὖν οἱο͂́σ τε αὖ ἔσται ὁ θεὸσ τὰ παρ’ ἡμῖν γιγνώσκειν αὐτὴν ἐπιστήμην ἔχων;

τί γὰρ οὔ;

ὅτι, ἔφη ὁ Παρμενίδησ, ὡμολόγηται ἡμῖν, ὦ Σώκρατεσ, μήτε ἐκεῖνα τὰ εἴδη πρὸσ τὰ παρ’ ἡμῖν τὴν δύναμιν ἔχειν ἣν ἔχει, μήτε τὰ παρ’ ἡμῖν πρὸσ ἐκεῖνα, ἀλλ’ αὐτὰ πρὸσ αὑτὰ ἑκάτερα.

ὡμολόγηται γάρ.

ἐπιστήμη ἡμᾶσ γνοίη οὐδέ τι ἄλλο τῶν παρ’ ἡμῖν, ἀλλὰ ὁμοίωσ ἡμεῖσ τε ἐκείνων οὐκ ἄρχομεν τῇ παρ’ ἡμῖν ἀρχῇ οὐδὲ γιγνώσκομεν τοῦ θείου οὐδὲν τῇ ἡμετέρᾳ ἐπιστήμῃ, ἐκεῖνοί τε αὖ κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον οὔτε δεσπόται ἡμῶν εἰσὶν οὔτε γιγνώσκουσι τὰ ἀνθρώπεια πράγματα θεοὶ ὄντεσ.

ἀλλὰ μὴ λίαν, ἔφη, <ᾖ> θαυμαστὸσ ὁ λόγοσ, εἴ τισ τὸν θεὸν ἀποστερήσει τοῦ εἰδέναι.

ταῦτα μέντοι, ὦ Σώκρατεσ, ἔφη ὁ Παρμενίδησ, καὶ ἔτι ἄλλα πρὸσ τούτοισ πάνυ πολλὰ ἀναγκαῖον ἔχειν τὰ εἴδη, εἰ εἰσὶν αὗται αἱ ἰδέαι τῶν ὄντων καὶ ὁριεῖταί τισ αὐτό τι ἕκαστον εἶδοσ·

ὥστε ἀπορεῖν τε τὸν ἀκούοντα καὶ ἀμφισβητεῖν ὡσ οὔτε ἔστι ταῦτα, εἴ τε ὅτι μάλιστα εἰή, πολλὴ ἀνάγκη αὐτὰ εἶναι τῇ ἀνθρωπίνῃ φύσει ἄγνωστα, καὶ ταῦτα λέγοντα δοκεῖν τε τὶ λέγειν καί, ὃ ἄρτι ἐλέγομεν, θαυμαστῶσ ὡσ δυσανάπειστον εἶναι.

καθ’ αὑτήν, ἔτι δὲ θαυμαστοτέρου τοῦ εὑρήσοντοσ καὶ ἄλλον δυνησομένου διδάξαι ταῦτα πάντα ἱκανῶσ διευκρινησάμενον.

συγχωρῶ σοι, ἔφη, ὦ Παρμενίδη, ὁ Σωκράτησ·

πάνυ γάρ μοι κατὰ νοῦν λέγεισ. ἰδέαν τῶν ὄντων ἑκάστου τὴν αὐτὴν ἀεὶ εἶναι, καὶ οὕτωσ τὴν τοῦ διαλέγεσθαι δύναμιν παντάπασι διαφθερεῖ.

τοῦ τοιούτου μὲν οὖν μοι δοκεῖσ καὶ μᾶλλον ᾐσθῆσθαι. ἀληθῆ λέγεισ, φάναι.

τί οὖν ποιήσεισ φιλοσοφίασ πέρι;

πῇ τρέψῃ ἀγνοουμένων τούτων; οὐ πάνυ μοι δοκῶ καθορᾶν ἔν γε τῷ παρόντι.

πρῲ γάρ, εἰπεῖν, πρὶν γυμνασθῆναι, ὦ Σώκρατεσ, ὁρίζεσθαι ἐπιχειρεῖσ καλόν τέ τι καὶ δίκαιον καὶ ἀγαθὸν καὶ ἓν ἕκαστον τῶν εἰδῶν.

ἐνενόησα γὰρ καὶ πρῴην σου ἀκούων διαλεγομένου ἐνθάδε Ἀριστοτέλει τῷδε. καλὴ μὲν οὖν καὶ θεία, εὖ ἴσθι, ἡ ὁρμὴ ἣν ὁρμᾷσ ἐπὶ τοὺσ λόγουσ·

ἕλκυσον δὲ σαυτὸν καὶ γύμνασαι μᾶλλον διὰ τῆσ δοκούσησ ἀχρήστου εἶναι καὶ καλουμένησ ὑπὸ τῶν πολλῶν ἀδολεσχίασ, ἑώσ ἔτι νέοσ εἶ· εἰ δὲ μή, σὲ διαφεύξεται ἡ ἀλήθεια. τίσ οὖν ὁ τρόποσ, φάναι, ὦ Παρμενίδη, τῆσ γυμνασίασ;

οὗτοσ, εἶπεν, ὅνπερ ἤκουσασ Ζήνωνοσ.

σου καὶ πρὸσ τοῦτον ἠγάσθην εἰπόντοσ, ὅτι οὐκ εἰάσ ἐν τοῖσ ὁρωμένοισ οὐδὲ περὶ ταῦτα τὴν πλάνην ἐπισκοπεῖν, ἀλλὰ περὶ ἐκεῖνα ἃ μάλιστά τισ ἂν λόγῳ λάβοι καὶ εἴδη ἂν ἡγήσαιτο εἶναι.

δοκεῖ γάρ μοι, ἔφη, ταύτῃ γε οὐδὲν χαλεπὸν εἶναι καὶ ὅμοια καὶ ἀνόμοια καὶ ἄλλο ὁτιοῦν τὰ ὄντα πάσχοντα ἀποφαίνειν.

καὶ καλῶσ γ’, ἔφη.

συμβαίνοντα ἐκ τῆσ ὑποθέσεωσ, ἀλλὰ καὶ εἰ μὴ ἔστι τὸ αὐτὸ τοῦτο ὑποτίθεσθαι, εἰ βούλει μᾶλλον γυμνασθῆναι.

πῶσ λέγεισ;

φάναι. οἱο͂ν, ἔφη, εἰ βούλει, περὶ ταύτησ τῆσ ὑποθέσεωσ ἣν Ζήνων ὑπέθετο, εἰ πολλά ἐστι, τί χρὴ συμβαίνειν καὶ αὐτοῖσ τοῖσ πολλοῖσ πρὸσ αὑτὰ καὶ πρὸσ τὸ ἓν καὶ τῷ ἑνὶ πρόσ τε αὑτὸ καὶ πρὸσ τὰ πολλά·

καὶ αὖ εἰ μή ἐστι πολλά, πάλιν σκοπεῖν τί συμβήσεται καὶ τῷ ἑνὶ καὶ τοῖσ πολλοῖσ καὶ πρὸσ αὑτὰ καὶ πρὸσ ἄλληλα· καὶ αὖθισ αὖ ἐὰν ὑποθῇ εἰ ἔστιν ὁμοιότησ ἢ εἰ μὴ ἔστιν, τί ἐφ’ ἑκατέρασ τῆσ ὑποθέσεωσ συμβήσεται καὶ αὐτοῖσ τοῖσ ὑποτεθεῖσιν καὶ τοῖσ ἄλλοισ καὶ πρὸσ αὑτὰ καὶ πρὸσ ἄλληλα.

καὶ περὶ ἀνομοίου ὁ αὐτὸσ λόγοσ καὶ περὶ κινήσεωσ καὶ περὶ στάσεωσ καὶ περὶ γενέσεωσ καὶ φθορᾶσ καὶ περὶ αὐτοῦ τοῦ εἶναι καὶ τοῦ μὴ εἶναι· καὶ ἑνὶ λόγῳ, περὶ ὅτου ἂν ἀεὶ ὑποθῇ ὡσ ὄντοσ καὶ ὡσ οὐκ ὄντοσ καὶ ὁτιοῦν ἄλλο πάθοσ πάσχοντοσ, δεῖ σκοπεῖν τὰ συμβαίνοντα πρὸσ αὑτὸ καὶ πρὸσ ἓν ἕκαστον τῶν ἄλλων, ὅτι ἂν προέλῃ, καὶ πρὸσ πλείω καὶ πρὸσ σύμπαντα ὡσαύτωσ· καὶ τἆλλα αὖ πρὸσ αὑτά τε καὶ πρὸσ ἄλλο ὅτι ἂν προαιρῇ ἀεί, ἐάντε ὡσ ὂν ὑποθῇ ὃ ὑπετίθεσο, ἄντε ὡσ μὴ ὄν, εἰ μέλλεισ τελέωσ γυμνασάμενοσ κυρίωσ διόψεσθαι τὸ ἀληθέσ.

ἀμήχανόν γ’ ἔφη, λέγεισ, ὦ Παρμενίδη, πραγματείαν, καὶ οὐ σφόδρα μανθάνω.

ἀλλά μοι τί οὐ διῆλθεσ αὐτὸσ ὑποθέμενόσ τι, ἵνα μᾶλλον καταμάθω; πολὺ ἔργον, φάναι, ὦ Σώκρατεσ, προστάττεισ ὡσ τηλικῷδε.

ἀλλὰ σύ, εἰπεῖν τὸν Σωκράτη, Ζήνων, τί οὐ διῆλθεσ ἡμῖν;

καὶ τὸν Ζήνωνα ἔφη γελάσαντα φάναι·

αὐτοῦ, ὦ Σώκρατεσ, δεώμεθα Παρμενίδου· μὴ γὰρ οὐ φαῦλον ᾖ ὃ λέγει. ἢ οὐχ ὁρᾷσ ὅσον ἔργον προστάττεισ; εἰ μὲν οὖν πλείουσ ἦμεν, οὐκ ἂν ἄξιον ἦν δεῖσθαι· ἀπρεπῆ γὰρ τὰ τοιαῦτα πολλῶν ἐναντίον λέγειν ἄλλωσ τε καὶ τηλικούτῳ· ἀγνοοῦσιν γὰρ οἱ πολλοὶ ὅτι ἄνευ ταύτησ τῆσ διὰ πάντων διεξόδου τε καὶ πλάνησ ἀδύνατον ἐντυχόντα τῷ ἀληθεῖ νοῦν σχεῖν.

ἐγὼ μὲν οὖν, ὦ Παρμενίδη, Σωκράτει συνδέομαι, ἵνα καὶ αὐτὸσ διακούσω διὰ χρόνου. ταῦτα δὴ εἰπόντοσ τοῦ Ζήνωνοσ, ἔφη ὁ Ἀντιφῶν φάναι τὸν Πυθόδωρον, αὐτόν τε δεῖσθαι τοῦ Παρμενίδου καὶ τὸν Ἀριστοτέλη καὶ τοὺσ ἄλλουσ, ἐνδείξασθαι ὃ λέγοι καὶ μὴ ἄλλωσ ποιεῖν.

τὸν οὖν Παρμενίδην· ἀνάγκη, φάναι, πείθεσθαι. καίτοι δοκῶ μοι τὸ τοῦ Ἰβυκείου ἵππου πεπονθέναι, ᾧ ἐκεῖνοσ ἀθλητῇ ὄντι καὶ πρεσβυτέρῳ, ὑφ’ ἁρ́ματι μέλλοντι ἀγωνιεῖσθαι καὶ δι’ ἐμπειρίαν τρέμοντι τὸ μέλλον, ἑαυτὸν ἀπεικάζων ἄκων ἔφη καὶ αὐτὸσ οὕτω πρεσβύτησ ὢν εἰσ τὸν ἔρωτα ἀναγκάζεσθαι ἰέναι· κἀγώ μοι δοκῶ μεμνημένοσ μάλα φοβεῖσθαι πῶσ χρὴ τηλικόνδε ὄντα διανεῦσαι τοιοῦτόν τε καὶ τοσοῦτον πέλαγοσ λόγων·

ὅμωσ δὲ δεῖ γὰρ χαρίζεσθαι, ἐπειδὴ καί, ὃ Ζήνων λέγει, αὐτοί ἐσμεν. πόθεν οὖν δὴ ἀρξόμεθα καὶ τί πρῶτον ὑποθησόμεθα; ἢ βούλεσθε, ἐπειδήπερ δοκεῖ πραγματειώδη παιδιὰν παίζειν, ἀπ’ ἐμαυτοῦ ἄρξωμαι καὶ τῆσ ἐμαυτοῦ ὑποθέσεωσ, περὶ τοῦ ἑνὸσ αὐτοῦ ὑποθέμενοσ, εἴτε ἕν ἐστιν εἴτε μὴ ἕν, τί χρὴ συμβαίνειν;

πάνυ μὲν οὖν, φάναι τὸν Ζήνωνα.

τίσ οὖν, εἰπεῖν, μοὶ ἀποκρινεῖται;

ἢ ὁ νεώτατοσ; ἥκιστα γὰρ ἂν πολυπραγμονοῖ, καὶ ἃ οἰέται μάλιστα ἂν ἀποκρίνοιτο· καὶ ἅμα ἐμοὶ ἀνάπαυλα ἂν εἰή ἡ ἐκείνου ἀπόκρισισ. ἕτοιμόσ σοι, ὦ Παρμενίδη, φάναι, τοῦτο, τὸν Ἀριστοτέλη·

ἐμὲ γὰρ λέγεισ τὸν νεώτατον λέγων. ἀλλὰ ἐρώτα ὡσ ἀποκρινουμένου. εἰε͂ν δή, φάναι·

εἰ ἕν ἐστιν, ἄλλο τι οὐκ ἂν εἰή πολλὰ τὸ ἕν; πῶσ γὰρ ἄν; οὔτε ἄρα μέροσ αὐτοῦ οὔτε ὅλον αὐτὸ δεῖ εἶναι. τί δή; τὸ μέροσ που ὅλου μέροσ ἐστίν. ναί. τί δὲ τὸ ὅλον; οὐχὶ οὗ ἂν μέροσ μηδὲν ἀπῇ ὅλον ἂν εἰή; πάνυ γε. ἀμφοτέρωσ ἄρα τὸ ἓν ἐκ μερῶν ἂν εἰή, ὅλον τε ὂν καὶ μέρη ἔχον. ἀνάγκη. ἀμφοτέρωσ ἂν ἄρα οὕτωσ τὸ ἓν πολλὰ εἰή ἀλλ’ οὐχ ἕν. ἀληθῆ. δεῖ δέ γε μὴ πολλὰ ἀλλ’ ἓν αὐτὸ εἶναι. δεῖ.

οὔτ’ ἄρα ὅλον ἔσται οὔτε μέρη ἕξει, εἰ ἓν ἔσται τὸ ἕν. οὐ γάρ. οὐκοῦν εἰ μηδὲν ἔχει μέροσ, οὔτ’ ἂν ἀρχὴν οὔτε τελευτὴν οὔτε μέσον ἔχοι·

μέρη γὰρ ἂν ἤδη αὐτοῦ τὰ τοιαῦτα εἰή. ὀρθῶσ. καὶ μὴν τελευτή γε καὶ ἀρχὴ πέρασ ἑκάστου. πῶσ δ’ οὔ; ἄπειρον ἄρα τὸ ἕν, εἰ μήτε ἀρχὴν μήτε τελευτὴν ἔχει. ἄπειρον. καὶ ἄνευ σχήματοσ ἄρα· οὔτε γὰρ στρογγύλου οὔτε εὐθέοσ μετέχει. πῶσ;

στρογγύλον γέ πού ἐστι τοῦτο οὗ ἂν τὰ ἔσχατα πανταχῇ ἀπὸ τοῦ μέσου ἴσον ἀπέχῃ. ναί. καὶ μὴν εὐθύ γε, οὗ ἂν τὸ μέσον ἀμφοῖν τοῖν ἐσχάτοιν ἐπίπροσθεν ᾖ. οὕτωσ. οὐκοῦν μέρη ἂν ἔχοι τὸ ἓν καὶ πολλὰ ἂν εἰή, εἴτε εὐθέοσ σχήματοσ εἴτε περιφεροῦσ μετέχοι. πάνυ μὲν οὖν. οὔτε ἄρα εὐθὺ οὔτε περιφερέσ ἐστιν, ἐπείπερ οὐδὲ μέρη ἔχει. ὀρθῶσ.

καὶ μὴν τοιοῦτόν γε ὂν οὐδαμοῦ ἂν εἰή·

οὔτε γὰρ ἐν ἄλλῳ οὔτε ἐν ἑαυτῷ εἰή. πῶσ δή; ἐν ἄλλῳ μὲν ὂν κύκλῳ που ἂν περιέχοιτο ὑπ’ ἐκείνου ἐν ᾧ ἐνείη, καὶ πολλαχοῦ ἂν αὐτοῦ ἅπτοιτο πολλοῖσ· τοῦ δὲ ἑνόσ τε καὶ ἀμεροῦσ καὶ κύκλου μὴ μετέχοντοσ ἀδύνατον πολλαχῇ κύκλῳ ἅπτεσθαι. ἀδύνατον. ἀλλὰ μὴν αὐτό γε ἐν ἑαυτῷ ὂν κἂν ἑαυτῷ εἰή περιέχον οὐκ ἄλλο ἢ αὑτό, εἴπερ καὶ ἐν ἑαυτῷ εἰή· ἔν τῳ γάρ τι εἶναι μὴ περιέχοντι ἀδύνατον.

ἀδύνατον γάρ. οὐκοῦν ἕτερον μὲν ἄν τι εἰή αὐτὸ τὸ περιέχον, ἕτερον δὲ τὸ περιεχόμενον· οὐ γὰρ ὅλον γε ἄμφω ταὐτὸν ἅμα πείσεται καὶ ποιήσει· καὶ οὕτω τὸ ἓν οὐκ ἂν εἰή ἔτι ἓν ἀλλὰ δύο. οὐ γὰρ οὖν. οὐκ ἄρα ἐστίν που τὸ ἕν, μήτε ἐν αὑτῷ μήτε ἐν ἄλλῳ ἐνόν. οὐκ ἔστιν. ὁρ́α δή, οὕτωσ ἔχον εἰ οἱο͂́ν τέ ἐστιν ἑστάναι ἢ κινεῖσθαι.

τί δὴ γὰρ οὔ; ὅτι κινούμενόν γε ἢ φέροιτο ἢ ἀλλοιοῖτο ἄν· αὗται γὰρ μόναι κινήσεισ.

ναί. ἀλλοιούμενον δὲ τὸ ἓν ἑαυτοῦ ἀδύνατόν που ἓν ἔτι εἶναι. ἀδύνατον. οὐκ ἄρα κατ’ ἀλλοίωσίν γε κινεῖται. οὐ φαίνεται. ἀλλ’ ἆρα τῷ φέρεσθαι; ἴσωσ. καὶ μὴν εἰ φέροιτο τὸ ἕν, ἤτοι ἐν τῷ αὐτῷ ἂν περιφέροιτο κύκλῳ ἢ μεταλλάττοι χώραν ἑτέραν ἐξ ἑτέρασ. ἀνάγκη. οὐκοῦν κύκλῳ μὲν περιφερόμενον ἐπὶ μέσου βεβηκέναι ἀνάγκη, καὶ τὰ περὶ τὸ μέσον φερόμενα ἄλλα μέρη ἔχειν ἑαυτοῦ· ᾧ δὲ μήτε μέσου μήτε μερῶν προσήκει, τίσ μηχανὴ τοῦτο κύκλῳ ποτ’ ἐπὶ τοῦ μέσου ἐνεχθῆναι; οὐδεμία.

εἰ ἄρα τι ἄλλο πείσεται τοῦτο, ἐκεῖνο ἂν μόνον πάσχοι οὗ μέρη εἰή· ἀλλὰ δὴ χώραν ἀμεῖβον ἄλλοτ’ ἄλλοθι γίγνεται καὶ οὕτω κινεῖται; εἴπερ γε δή. οὐκοῦν εἶναι μέν που ἔν τινι αὐτῷ ἀδύνατον ἐφάνη; ναί. ἆρ’ οὖν γίγνεσθαι ἔτι ἀδυνατώτερον; οὐκ ἐννοῶ ὅπῃ. εἰ ἔν τῴ τι γίγνεται, οὐκ ἀνάγκη μήτε πω ἐν ἐκείνῳ εἶναι ἔτι ἐγγιγνόμενον, μήτ’ ἔτι ἔξω ἐκείνου παντάπασιν, εἴπερ ἤδη ἐγγίγνεται; ἀνάγκη. τὸ μὲν γὰρ ἄν τι αὐτοῦ ἤδη ἐν ἐκείνῳ, τὸ δὲ ἔξω εἰή ἅμα·

τὸ δὲ μὴ ἔχον μέρη οὐχ οἱο͂́ν τέ που ἔσται τρόπῳ οὐδενὶ ὅλον ἅμα μήτε ἐντὸσ εἶναί τινοσ μήτε ἔξω. ἀληθῆ. οὗ δὲ μήτε μέρη εἰσὶ μήτε ὅλον τυγχάνει ὄν, οὐ πολὺ ἔτι ἀδυνατώτερον ἐγγίγνεσθαί που, μήτε κατὰ μέρη μήτε κατὰ ὅλον ἐγγιγνόμενον; φαίνεται. οὔτ’ ἄρα ποι ἰὸν καὶ ἔν τῳ γιγνόμενον χώραν ἀλλάττει, οὔτ’ ἐν τῷ αὐτῷ περιφερόμενον οὔτε ἀλλοιούμενον. οὐκ ἐοίκε.

κατὰ πᾶσαν ἄρα κίνησιν τὸ ἓν ἀκίνητον. ἀκίνητον. ἀλλὰ μὴν καὶ εἶναί γέ φαμεν ἔν τινι αὐτὸ ἀδύνατον. φαμὲν γάρ. οὐδ’ ἄρα ποτὲ ἐν τῷ αὐτῷ ἐστιν. τί δή; ὅτι ἤδη ἂν ἐν ἐκείνῳ εἰή ἐν ᾧ τῷ αὐτῷ ἐστιν. πάνυ μὲν οὖν. ἀλλ’ οὔτε ἐν αὑτῷ οὔτε ἐν ἄλλῳ οἱο͂́ν τε ἦν αὐτῷ ἐνεῖναι. οὐ γὰρ οὖν. οὐδέποτε ἄρα ἐστὶ τὸ ἓν ἐν τῷ αὐτῷ. οὐκ ἐοίκεν. ἀλλὰ μὴν τό γε μηδέποτε ἐν τῷ αὐτῷ ὂν οὔτε ἡσυχίαν ἄγει οὔθ’ ἕστηκεν.

οὐ γὰρ οἱο͂́ν τε. τὸ ἓν ἄρα, ὡσ ἐοίκεν, οὔτε ἕστηκεν οὔτε κινεῖται. οὔκουν δὴ φαίνεταί γε. οὐδὲ μὴν ταὐτόν γε οὔτε ἑτέρῳ οὔτε ἑαυτῷ ἔσται, οὐδ’ αὖ ἕτερον οὔτε αὑτοῦ οὔτε ἑτέρου ἂν εἰή.

πῇ δή; ἕτερον μέν που ἑαυτοῦ ὂν ἑνὸσ ἕτερον ἂν εἰή καὶ οὐκ ἂν εἰή ἕν. ἀληθῆ. καὶ μὴν ταὐτόν γε ἑτέρῳ ὂν ἐκεῖνο ἂν εἰή, αὐτὸ δ’ οὐκ ἂν εἰή· ὥστε οὐδ’ ἂν οὕτωσ εἰή ὅπερ ἔστιν, ἕν, ἀλλ’ ἕτερον ἑνόσ.

οὐ γὰρ οὖν. ταὐτὸν μὲν ἄρα ἑτέρῳ ἢ ἕτερον ἑαυτοῦ οὐκ ἔσται. οὐ γάρ. ἕτερον δέ γε ἑτέρου οὐκ ἔσται, ἑώσ ἂν ᾖ ἕν· οὐ γὰρ ἑνὶ προσήκει ἑτέρῳ τινὸσ εἶναι, ἀλλὰ μόνῳ ἑτέρῳ ἑτέρου, ἄλλῳ δὲ οὐδενί. ὀρθῶσ. τῷ μὲν ἄρα ἓν εἶναι οὐκ ἔσται ἕτερον· ἢ οἰεί; οὐ δῆτα. ἀλλὰ μὴν εἰ μὴ τούτῳ, οὐχ ἑαυτῷ ἔσται, εἰ δὲ μὴ αὑτῷ, οὐδὲ αὐτό· αὐτὸ δὲ μηδαμῇ ὂν ἕτερον οὐδενὸσ ἔσται ἕτερον. ὀρθῶσ.

ἀλλ’ εἰ τὸ ἓν καὶ τὸ ταὐτὸν μηδαμῇ διαφέρει, ὁπότε τι ταὐτὸν ἐγίγνετο, ἀεὶ ἂν ἓν ἐγίγνετο, καὶ ὁπότε ἕν, ταὐτόν. οὐδὲ μὴν ταὐτόν γε ἑαυτῷ ἔσται. πῶσ δ’ οὔ; οὐχ ἥπερ τοῦ ἑνὸσ φύσισ, αὑτὴ δήπου καὶ τοῦ ταὐτοῦ. τί δή; ὅτι οὐκ, ἐπειδὰν ταὐτὸν γένηταί τῴ τι, ἓν γίγνεται. ἀλλὰ τί μήν; τοῖσ πολλοῖσ ταὐτὸν γενόμενον πολλὰ ἀνάγκη γίγνεσθαι ἀλλ’ οὐχ ἕν. ἀληθῆ. πάνυ γε.

εἰ ἄρα τὸ ἓν ἑαυτῷ ταὐτὸν ἔσται, οὐχ ἓν ἑαυτῷ ἔσται· καὶ οὕτω ἓν ὂν οὐχ ἓν ἔσται. ἀλλὰ μὴν τοῦτό γε ἀδύνατον· ἀδύνατον ἄρα καὶ τῷ ἑνὶ ἢ ἑτέρου ἕτερον εἶναι ἢ ἑαυτῷ ταὐτόν. ἀδύνατον. οὕτω δὴ ἕτερόν γε ἢ ταὐτὸν τὸ ἓν οὔτ’ ἂν αὑτῷ οὔτ’ ἂν ἑτέρῳ εἰή. οὐ γὰρ οὖν. οὐδὲ μὴν ὅμοιόν τινι ἔσται οὐδ’ ἀνόμοιον οὔτε αὑτῷ οὔτε ἑτέρῳ.

τί δή; ὅτι τὸ ταὐτόν που πεπονθὸσ ὅμοιον. ναί. τοῦ δέ γε ἑνὸσ χωρὶσ ἐφάνη τὴν φύσιν τὸ ταὐτόν. ἐφάνη γάρ.

ἀλλὰ μὴν εἴ τι πέπονθε χωρὶσ τοῦ ἓν εἶναι τὸ ἕν, πλείω ἂν εἶναι πεπόνθοι ἢ ἕν, τοῦτο δὲ ἀδύνατον. ναί. οὐδαμῶσ ἔστιν ἄρα ταὐτὸν πεπονθὸσ εἶναι τὸ ἓν οὔτε ἄλλῳ οὔτε ἑαυτῷ. οὐ φαίνεται. οὐδὲ ὅμοιον ἄρα δυνατὸν αὐτὸ εἶναι οὔτε ἄλλῳ οὔτε ἑαυτῷ. οὐκ ἐοίκεν. οὐδὲ μὴν ἕτερόν γε πέπονθεν εἶναι τὸ ἕν· καὶ γὰρ οὕτω πλείω ἂν πεπόνθοι εἶναι ἢ ἕν. πλείω γάρ. τό γε μὴν ἕτερον πεπονθὸσ ἢ ἑαυτοῦ ἢ ἄλλου ἀνόμοιον ἂν εἰή ἢ ἑαυτῷ ἢ ἄλλῳ, εἴπερ τὸ ταὐτὸν πεπονθὸσ ὅμοιον. ὀρθῶσ.

τὸ δέ γε ἕν, ὡσ ἐοίκεν, οὐδαμῶσ ἕτερον πεπονθὸσ οὐδαμῶσ ἀνόμοιόν ἐστιν οὔτε αὑτῷ οὔτε ἑτέρῳ. οὐ γὰρ οὖν. οὔτε ἄρα ὅμοιον οὔτε ἀνόμοιον οὔθ’ ἑτέρῳ οὔτε ἑαυτῷ ἂν εἰή τὸ ἕν. οὐ φαίνεται. καὶ μὴν τοιοῦτόν γε ὂν οὔτε ἴσον οὔτε ἄνισον ἔσται οὔτε ἑαυτῷ οὔτε ἄλλῳ.

πῇ; ἴσον μὲν ὂν τῶν αὐτῶν μέτρων ἔσται ἐκείνῳ ᾧ ἂν ἴσον ᾖ. ναί. μεῖζον δέ που ἢ ἔλαττον ὄν, οἷσ μὲν ἂν σύμμετρον ᾖ, τῶν μὲν ἐλαττόνων πλείω μέτρα ἕξει, τῶν δὲ μειζόνων ἐλάττω. ναί.

οἷσ δ’ ἂν μὴ σύμμετρον, τῶν μὲν σμικροτέρων, τῶν δὲ μειζόνων μέτρων ἔσται. πῶσ γὰρ οὔ; οὐκοῦν ἀδύνατον τὸ μὴ μετέχον τοῦ αὐτοῦ ἢ μέτρων τῶν αὐτῶν εἶναι ἢ ἄλλων ὡντινωνοῦν τῶν αὐτῶν; ἀδύνατον. ἴσον μὲν ἄρα οὔτ’ ἂν ἑαυτῷ οὔτε ἄλλῳ εἰή μὴ τῶν αὐτῶν μέτρων ὄν. οὔκουν φαίνεταί γε. ἀλλὰ μὴν πλειόνων γε μέτρων ὂν ἢ ἐλαττόνων, ὅσωνπερ μέτρων, τοσούτων καὶ μερῶν ἂν εἰή· καὶ οὕτω αὖ οὐκέτι ἓν ἔσται ἀλλὰ τοσαῦτα ὅσαπερ καὶ τὰ μέτρα. ὀρθῶσ.

εἰ δέ γε ἑνὸσ μέτρου εἰή, ἴσον ἂν γίγνοιτο τῷ μέτρῳ· τοῦτο δὲ ἀδύνατον ἐφάνη, ἴσον τῳ αὐτὸ εἶναι. ἐφάνη γάρ. οὔτε ἄρα ἑνὸσ μέτρου μετέχον οὔτε πολλῶν οὔτε ὀλίγων, οὔτε τὸ παράπαν τοῦ αὐτοῦ μετέχον, οὔτε ἑαυτῷ ποτε, ὡσ ἐοίκεν, ἔσται ἴσον οὔτε ἄλλῳ· οὔτε αὖ μεῖζον οὐδὲ ἔλαττον οὔτε ἑαυτοῦ οὔτε ἑτέρου. παντάπασι μὲν οὖν οὕτω. τί δέ;

πρεσβύτερον ἢ νεώτερον ἢ τὴν αὐτὴν ἡλικίαν ἔχειν τὸ ἓν δοκεῖ τῳ δυνατὸν εἶναι; τί δὴ γὰρ οὔ; ὅτι που ἡλικίαν μὲν τὴν αὐτὴν ἔχον ἢ αὑτῷ ἢ ἄλλῳ ἰσότητοσ χρόνου καὶ ὁμοιότητοσ μεθέξει, ὧν ἐλέγομεν οὐ μετεῖναι τῷ ἑνί, οὔτε ὁμοιότητοσ οὔτε ἰσότητοσ. ἐλέγομεν γὰρ οὖν. καὶ μὴν καὶ ὅτι ἀνομοιότητόσ τε καὶ ἀνισότητοσ οὐ μετέχει, καὶ τοῦτο ἐλέγομεν. πάνυ μὲν οὖν. πῶσ οὖν οἱο͂́ν τε ἔσται τινὸσ ἢ πρεσβύτερον ἢ νεώτερον εἶναι ἢ τὴν αὐτὴν ἡλικίαν ἔχειν τῳ τοιοῦτον ὄν; οὐδαμῶσ.

οὐκ ἄρα ἂν εἰή νεώτερόν γε οὐδὲ πρεσβύτερον οὐδὲ τὴν αὐτὴν ἡλικίαν ἔχον τὸ ἓν οὔτε αὑτῷ οὔτε ἄλλῳ. οὐ φαίνεται. ἆρ’ οὖν οὐδὲ ἐν χρόνῳ τὸ παράπαν δύναιτο ἂν εἶναι τὸ ἕν, εἰ τοιοῦτον εἰή; ἢ οὐκ ἀνάγκη, ἐάν τι ᾖ ἐν χρόνῳ, ἀεὶ αὐτὸ αὑτοῦ πρεσβύτερον γίγνεσθαι; ἀνάγκη. οὐκοῦν τό γε πρεσβύτερον ἀεὶ νεωτέρου πρεσβύτερον; τί μήν; τὸ πρεσβύτερον ἄρα ἑαυτοῦ γιγνόμενον καὶ νεώτερον ἑαυτοῦ ἅμα γίγνεται, εἴπερ μέλλει ἔχειν ὅτου πρεσβύτερον γίγνηται.

πῶσ λέγεισ; ὧδε· διάφορον ἕτερον ἑτέρου οὐδὲν δεῖ γίγνεσθαι ἤδη ὄντοσ διαφόρου, ἀλλὰ τοῦ μὲν ἤδη ὄντοσ ἤδη εἶναι, τοῦ δὲ γεγονότοσ γεγονέναι, τοῦ δὲ μέλλοντοσ μέλλειν, τοῦ δὲ γιγνομένου οὔτε γεγονέναι οὔτε μέλλειν οὔτε εἶναί πω διάφορον, ἀλλὰ γίγνεσθαι καὶ ἄλλωσ οὐκ εἶναι. ἀνάγκη γὰρ δή.

ἀλλὰ μὴν τό γε πρεσβύτερον διαφορότησ νεωτέρου ἐστὶν καὶ οὐδενὸσ ἄλλου. ἔστι γάρ. τὸ ἄρα πρεσβύτερον ἑαυτοῦ γιγνόμενον ἀνάγκη καὶ νεώτερον ἅμα ἑαυτοῦ γίγνεσθαι. ἐοίκεν. ἀλλὰ μὴν καὶ μήτε πλείω ἑαυτοῦ γίγνεσθαι χρόνον μήτε ἐλάττω, ἀλλὰ τὸν ἴσον χρόνον καὶ γίγνεσθαι ἑαυτῷ καὶ εἶναι καὶ γεγονέναι καὶ μέλλειν ἔσεσθαι. ἀνάγκη γὰρ οὖν καὶ ταῦτα. ἀνάγκη ἄρα ἐστίν, ὡσ ἐοίκεν, ὅσα γε ἐν χρόνῳ ἐστὶν καὶ μετέχει τοῦ τοιούτου, ἕκαστον αὐτῶν τὴν αὐτήν τε αὐτὸ αὑτῷ ἡλικίαν ἔχειν καὶ πρεσβύτερόν τε αὑτοῦ ἅμα καὶ νεώτερον γίγνεσθαι. κινδυνεύει.

ἀλλὰ μὴν τῷ γε ἑνὶ τῶν τοιούτων παθημάτων οὐδὲν μετῆν. οὐ γὰρ μετῆν. οὐδὲ ἄρα χρόνου αὐτῷ μέτεστιν, οὐδ’ ἔστιν ἔν τινι χρόνῳ. οὔκουν δή, ὥσ γε ὁ λόγοσ αἱρεῖ. τί οὖν;

τὸ ἦν καὶ τὸ γέγονε καὶ τὸ ἐγίγνετο οὐ χρόνου μέθεξιν δοκεῖ σημαίνειν τοῦ ποτὲ γεγονότοσ; καὶ μάλα. τί δέ;

τὸ ἔσται καὶ τὸ γενήσεται καὶ τὸ γενηθήσεται οὐ τοῦ ἔπειτα τοῦ μέλλοντοσ; ναί. τὸ δὲ δὴ ἔστι καὶ τὸ γίγνεται οὐ τοῦ νῦν παρόντοσ; πάνυ μὲν οὖν. εἰ ἄρα τὸ ἓν μηδαμῇ μηδενὸσ μετέχει χρόνου, οὔτε ποτὲ γέγονεν οὔτ’ ἐγίγνετο οὔτ’ ἦν ποτέ, οὔτε νῦν γέγονεν οὔτε γίγνεται οὔτε ἔστιν, οὔτ’ ἔπειτα γενήσεται οὔτε γενηθήσεται οὔτε ἔσται. ἀληθέστατα. ἔστιν οὖν οὐσίασ ὅπωσ ἄν τι μετάσχοι ἄλλωσ ἢ κατὰ τούτων τι; οὐκ ἔστιν. οὐδαμῶσ ἄρα τὸ ἓν οὐσίασ μετέχει. οὐκ ἐοίκεν. οὐδαμῶσ ἄρα ἔστι τὸ ἕν. οὐ φαίνεται. οὐδ’ ἄρα οὕτωσ ἔστιν ὥστε ἓν εἶναι· εἰή γὰρ ἂν ἤδη ὂν καὶ οὐσίασ μετέχον· ἀλλ’ ὡσ ἐοίκεν, τὸ ἓν οὔτε ἕν ἐστιν οὔτε ἔστιν, εἰ δεῖ τῷ τοιῷδε λόγῳ πιστεύειν. κινδυνεύει.

ὃ δὲ μὴ ἔστι, τούτῳ τῷ μὴ ὄντι εἰή ἄν τι αὐτῷ ἢ αὐτοῦ; καὶ πῶσ; οὐδ’ ἄρα ὄνομα ἔστιν αὐτῷ οὐδὲ λόγοσ οὐδέ τισ ἐπιστήμη οὐδὲ αἴσθησισ οὐδὲ δόξα. οὐ φαίνεται. οὐδ’ ὀνομάζεται ἄρα οὐδὲ λέγεται οὐδὲ δοξάζεται οὐδὲ γιγνώσκεται, οὐδέ τι τῶν ὄντων αὐτοῦ αἰσθάνεται. οὐκ ἐοίκεν. ἦ δυνατὸν οὖν περὶ τὸ ἓν ταῦτα οὕτωσ ἔχειν; οὔκουν ἔμοιγε δοκεῖ. βούλει οὖν ἐπὶ τὴν ὑπόθεσιν πάλιν ἐξ ἀρχῆσ ἐπανέλθωμεν, ἐάν τι ἡμῖν ἐπανιοῦσιν ἀλλοῖον φανῇ;

πάνυ μὲν οὖν βούλομαι. οὐκοῦν ἓν εἰ ἔστιν, φαμέν, τὰ συμβαίνοντα περὶ αὐτοῦ, ποῖά ποτε τυγχάνει ὄντα, διομολογητέα ταῦτα· οὐχ οὕτω; ναί. ὁρ́α δὴ ἐξ ἀρχῆσ. ἓν εἰ ἔστιν, ἆρα οἱο͂́ν τε αὐτὸ εἶναι μέν, οὐσίασ δὲ μὴ μετέχειν; οὐχ οἱο͂́ν τε. οὐκοῦν καὶ ἡ οὐσία τοῦ ἑνὸσ εἰή ἂν οὐ ταὐτὸν οὖσα τῷ ἑνί· οὐ γὰρ ἂν ἐκείνη ἦν ἐκείνου οὐσία, οὐδ’ ἂν ἐκεῖνο, τὸ ἕν, ἐκείνησ μετεῖχεν, ἀλλ’ ὅμοιον ἂν ἦν λέγειν ἕν τε εἶναι καὶ ἓν ἕν. νῦν δὲ οὐχ αὕτη ἐστὶν ἡ ὑπόθεσισ, εἰ ἓν ἕν, τί χρὴ συμβαίνειν, ἀλλ’ εἰ ἓν ἔστιν· οὐχ οὕτω;

πάνυ μὲν οὖν. οὐκοῦν ὡσ ἄλλο τι σημαῖνον τὸ ἔστι τοῦ ἕν; ἀνάγκη. ἆρα οὖν ἄλλο ἢ ὅτι οὐσίασ μετέχει τὸ ἕν, τοῦτ’ ἂν εἰή τὸ λεγόμενον, ἐπειδάν τισ συλλήβδην εἴπῃ ὅτι ἓν ἔστιν; πάνυ γε. πάλιν δὴ λέγωμεν, ἓν εἰ ἔστιν, τί συμβήσεται. σκόπει οὖν εἰ οὐκ ἀνάγκη ταύτην τὴν ὑπόθεσιν τοιοῦτον ὂν τὸ ἓν σημαίνειν, οἱο͂ν μέρη ἔχειν; πῶσ;

τῶν μορίων ἑκάτερον τούτων τοῦ ἑνὸσ ὄντοσ, τό τε ἓν καὶ τὸ ὄν, ἆρα ἀπολείπεσθον ἢ τὸ ἓν τοῦ εἶναι μορίου ἢ τὸ ὂν τοῦ ἑνὸσ μορίου; ὧδε· εἰ τὸ ἔστι τοῦ ἑνὸσ ὄντοσ λέγεται καὶ τὸ ἓν τοῦ ὄντοσ ἑνόσ, ἔστι δὲ οὐ τὸ αὐτὸ ἥ τε οὐσία καὶ τὸ ἕν, τοῦ αὐτοῦ δὲ ἐκείνου οὗ ὑπεθέμεθα, τοῦ ἑνὸσ ὄντοσ, ἆρα οὐκ ἀνάγκη τὸ μὲν ὅλον ἓν ὂν εἶναι αὐτό, τούτου δὲ γίγνεσθαι μόρια τό τε ἓν καὶ τὸ εἶναι; ἀνάγκη. πότερον οὖν ἑκάτερον τῶν μορίων τούτων μόριον μόνον προσεροῦμεν, ἢ τοῦ ὅλου μόριον τό γε μόριον προσρητέον; τοῦ ὅλου. καὶ ὅλον ἄρα ἐστί, ὃ ἂν ἓν ᾖ, καὶ μόριον ἔχει. πάνυ γε. τί οὖν; οὐκ ἂν εἰή.

πάλιν ἄρα καὶ τῶν μορίων ἑκάτερον τό τε ἓν ἴσχει καὶ τὸ ὄν, καὶ γίγνεται τὸ ἐλάχιστον ἐκ δυοῖν αὖ μορίοιν τὸ μόριον, καὶ κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον οὕτωσ ἀεί, ὅτιπερ ἂν μόριον γένηται, τούτω τὼ μορίω ἀεὶ ἴσχει· τό τε γὰρ ἓν τὸ ὂν ἀεὶ ἴσχει καὶ τὸ ὂν τὸ ἕν· ὥστε ἀνάγκη δύ’ ἀεὶ γιγνόμενον μηδέποτε ἓν εἶναι. παντάπασι μὲν οὖν.

οὐκοῦν ἄπειρον ἂν τὸ πλῆθοσ οὕτω τὸ ἓν ὂν εἰή; ἐοίκεν. ἴθι δὴ καὶ τῇδε ἔτι.

πῇ; οὐσίασ φαμὲν μετέχειν τὸ ἕν, διὸ ἔστιν; ναί. καὶ διὰ ταῦτα δὴ τὸ ἓν ὂν πολλὰ ἐφάνη. οὕτω. τί δέ; αὐτὸ τὸ ἕν, ὃ δή φαμεν οὐσίασ μετέχειν, ἐὰν αὐτὸ τῇ διανοίᾳ μόνον καθ’ αὑτὸ λάβωμεν ἄνευ τούτου οὗ φαμεν μετέχειν, ἆρά γε ἓν μόνον φανήσεται ἢ καὶ πολλὰ τὸ αὐτὸ τοῦτο; ἕν, οἶμαι ἔγωγε. ἴδωμεν δή·

ἄλλο τι ἕτερον μὲν ἀνάγκη τὴν οὐσίαν αὐτοῦ εἶναι, ἕτερον δὲ αὐτό, εἴπερ μὴ οὐσία τὸ ἕν, ἀλλ’ ὡσ ἓν οὐσίασ μετέσχεν. ἀνάγκη. οὐκοῦν εἰ ἕτερον μὲν ἡ οὐσία, ἕτερον δὲ τὸ ἕν, οὔτε τῷ ἓν τὸ ἓν τῆσ οὐσίασ ἕτερον οὔτε τῷ οὐσία εἶναι ἡ οὐσία τοῦ ἑνὸσ ἄλλο, ἀλλὰ τῷ ἑτέρῳ τε καὶ ἄλλῳ ἕτερα ἀλλήλων. πάνυ μὲν οὖν. ὥστε οὐ ταὐτόν ἐστιν οὔτε τῷ ἑνὶ οὔτε τῇ οὐσίᾳ τὸ ἕτερον. πῶσ γάρ; τί οὖν;

ἐὰν προελώμεθα αὐτῶν εἴτε βούλει τὴν οὐσίαν καὶ τὸ ἕτερον εἴτε τὴν οὐσίαν καὶ τὸ ἓν εἴτε τὸ ἓν καὶ τὸ ἕτερον, ἆρ’ οὐκ ἐν ἑκάστῃ τῇ προαιρέσει προαιρούμεθά τινε ὣ ὀρθῶσ ἔχει καλεῖσθαι ἀμφοτέρω; πῶσ; ὧδε· ἔστιν οὐσίαν εἰπεῖν; ἔστιν. καὶ αὖθισ εἰπεῖν ἕν; καὶ τοῦτο. ἆρ’ οὖν οὐχ ἑκάτερον αὐτοῖν εἴρηται; ναί. τί δ’ ὅταν εἴπω οὐσία τε καὶ ἕν, ἆρα οὐκ ἀμφοτέρω; πάνυ γε. οὐκοῦν καὶ ἐὰν οὐσία τε καὶ ἕτερον ἢ ἕτερόν τε καὶ ἕν, καὶ οὕτω πανταχῶσ ἐφ’ ἑκάστου ἄμφω λέγω; ναί. ὣ δ’ ἂν ἄμφω ὀρθῶσ προσαγορεύησθον, ἆρα οἱο͂́ν τε ἄμφω μὲν αὐτὼ εἶναι, δύο δὲ μή;

οὐχ οἱο͂́ν τε. ὣ δ’ ἂν δύο ἦτον, ἔστι τισ μηχανὴ μὴ οὐχ ἑκάτερον αὐτοῖν ἓν εἶναι; οὐδεμία. τούτων ἄρα ἐπείπερ σύνδυο ἕκαστα συμβαίνει εἶναι, καὶ ἓν ἂν εἰή ἕκαστον. φαίνεται. εἰ δὲ ἓν ἕκαστον αὐτῶν ἐστι, συντεθέντοσ ἑνὸσ ὁποιουοῦν ᾑτινιοῦν συζυγίᾳ οὐ τρία γίγνεται τὰ πάντα; ναί. τρία δὲ οὐ περιττὰ καὶ δύο ἄρτια; πῶσ δ’ οὔ; τί δέ; δυοῖν ὄντοιν οὐκ ἀνάγκη εἶναι καὶ δίσ, καὶ τριῶν ὄντων τρίσ, εἴπερ ὑπάρχει τῷ τε δύο τὸ δὶσ ἓν καὶ τῷ τρία τὸ τρὶσ ἕν; ἀνάγκη.

δυοῖν δὲ ὄντοιν καὶ δὶσ οὐκ ἀνάγκη δύο δὶσ εἶναι; καὶ τριῶν καὶ τρὶσ οὐκ ἀνάγκη αὖ τρία τρὶσ εἶναι; πῶσ δ’ οὔ; τί δέ; τριῶν ὄντων καὶ δὶσ ὄντων καὶ δυοῖν ὄντοιν καὶ τρὶσ ὄντοιν οὐκ ἀνάγκη τε τρία δὶσ εἶναι καὶ δύο τρίσ; πολλή γε. ἄρτιά τε ἄρα ἀρτιάκισ ἂν εἰή καὶ περιττὰ περιττάκισ καὶ ἄρτια περιττάκισ καὶ περιττὰ ἀρτιάκισ. ἔστιν οὕτω.

ναί. εἰ οὖν ταῦτα οὕτωσ ἔχει, οἰεί τινὰ ἀριθμὸν ὑπολείπεσθαι ὃν οὐκ ἀνάγκη εἶναι; οὐδαμῶσ γε. εἰ ἄρα ἔστιν ἕν, ἀνάγκη καὶ ἀριθμὸν εἶναι. ἀνάγκη. ἀλλὰ μὴν ἀριθμοῦ γε ὄντοσ πολλὰ ἂν εἰή καὶ πλῆθοσ ἄπειρον τῶν ὄντων· ἢ οὐκ ἄπειροσ ἀριθμὸσ πλήθει καὶ μετέχων οὐσίασ γίγνεται; καὶ πάνυ γε. οὐκοῦν εἰ πᾶσ ἀριθμὸσ οὐσίασ μετέχει, καὶ τὸ μόριον ἕκαστον τοῦ ἀριθμοῦ μετέχοι ἂν αὐτῆσ; ἐπὶ πάντα ἄρα πολλὰ ὄντα ἡ οὐσία νενέμηται καὶ οὐδενὸσ ἀποστατεῖ τῶν ὄντων, οὔτε τοῦ σμικροτάτου οὔτε τοῦ μεγίστου;

ἢ τοῦτο μὲν καὶ ἄλογον ἐρέσθαι; πῶσ γὰρ ἂν δὴ οὐσία γε τῶν ὄντων του ἀποστατοῖ; οὐδαμῶσ. κατακεκερμάτισται ἄρα ὡσ οἱο͂́ν τε σμικρότατα καὶ μέγιστα καὶ πανταχῶσ ὄντα, καὶ μεμέρισται πάντων μάλιστα, καὶ ἔστι μέρη ἀπέραντα τῆσ οὐσίασ. ἔχει οὕτω.

πλεῖστα ἄρα ἐστὶ τὰ μέρη αὐτῆσ. πλεῖστα μέντοι. τί οὖν; ἔστι τι αὐτῶν ὃ ἔστι μὲν μέροσ τῆσ οὐσίασ, οὐδὲν μέντοι μέροσ; καὶ πῶσ ἄν τοι τοῦτο γένοιτο; ἀλλ’ εἴπερ γε οἶμαι ἔστιν, ἀνάγκη αὐτὸ ἀεί, ἑώσπερ ἂν ᾖ, ἕν γέ τι εἶναι, μηδὲν δὲ ἀδύνατον. ἀνάγκη. πρὸσ ἅπαντι ἄρα ἑκάστῳ τῷ τῆσ οὐσίασ μέρει πρόσεστιν τὸ ἕν, οὐκ ἀπολειπόμενον οὔτε σμικροτέρου οὔτε μείζονοσ μέρουσ οὔτε ἄλλου οὐδενόσ. οὕτω. ἆρα οὖν ἓν ὂν πολλαχοῦ ἅμα ὅλον ἐστί; τοῦτο ἄθρει.

ἀλλ’ ἀθρῶ καὶ ὁρῶ ὅτι ἀδύνατον. μεμερισμένον ἄρα, εἴπερ μὴ ὅλον· ἄλλωσ γάρ που οὐδαμῶσ ἅμα ἅπασι τοῖσ τῆσ οὐσίασ μέρεσιν παρέσται ἢ μεμερισμένον. ναί. καὶ μὴν τό γε μεριστὸν πολλὴ ἀνάγκη εἶναι τοσαῦτα ὅσαπερ μέρη. ἀνάγκη. οὐκ ἄρα ἀληθῆ ἄρτι ἐλέγομεν λέγοντεσ ὡσ πλεῖστα μέρη ἡ οὐσία νενεμημένη εἰή. οὐδὲ γὰρ πλείω τοῦ ἑνὸσ νενέμηται, ἀλλ’ ἴσα, ὡσ ἐοίκε, τῷ ἑνί· οὔτε γὰρ τὸ ὂν τοῦ ἑνὸσ ἀπολείπεται οὔτε τὸ ἓν τοῦ ὄντοσ, ἀλλ’ ἐξισοῦσθον δύο ὄντε ἀεὶ παρὰ πάντα.

παντάπασιν οὕτω φαίνεται. τὸ ἓν ἄρα αὐτὸ κεκερματισμένον ὑπὸ τῆσ οὐσίασ πολλά τε καὶ ἄπειρα τὸ πλῆθόσ ἐστιν. φαίνεται. οὐ μόνον ἄρα τὸ ὂν ἓν πολλά ἐστιν, ἀλλὰ καὶ αὐτὸ τὸ ἓν ὑπὸ τοῦ ὄντοσ διανενεμημένον πολλὰ ἀνάγκη εἶναι. παντάπασι μὲν οὖν. καὶ μὴν ὅτι γε ὅλου τὰ μόρια μόρια, πεπερασμένον ἂν εἰή κατὰ τὸ ὅλον τὸ ἕν·

ἢ οὐ περιέχεται ὑπὸ τοῦ ὅλου τὰ μόρια; ἀνάγκη.

ἀλλὰ μὴν τό γε περιέχον πέρασ ἂν εἰή. πῶσ δ’ οὔ; τὸ ἓν ἄρα ὂν ἕν τέ ἐστί που καὶ πολλά, καὶ ὅλον καὶ μόρια, καὶ πεπερασμένον καὶ ἄπειρον πλήθει. φαίνεται. ἆρ’ οὖν οὐκ, ἐπείπερ πεπερασμένον, καὶ ἔσχατα ἔχον; ἀνάγκη. τί δέ; εἰ ὅλον, οὐ καὶ ἀρχὴν ἂν ἔχοι καὶ μέσον καὶ τελευτήν; ἢ οἱο͂́ν τέ τι ὅλον εἶναι ἄνευ τριῶν τούτων; κἄν του ἓν ὁτιοῦν αὐτῶν ἀποστατῇ, ἐθελήσει ἔτι ὅλον εἶναι; οὐκ ἐθελήσει. καὶ ἀρχὴν δή, ὡσ ἐοίκεν, καὶ τελευτὴν καὶ μέσον ἔχοι ἂν τὸ ἕν. ἔχοι. ἀλλὰ μὴν τό γε μέσον ἴσον τῶν ἐσχάτων ἀπέχει·

οὐ γὰρ ἂν ἄλλωσ μέσον εἰή. οὐ γάρ. καὶ σχήματοσ δή τινοσ, ὡσ ἐοίκε, τοιοῦτον ὂν μετέχοι ἂν τὸ ἕν, ἤτοι εὐθέοσ ἢ στρογγύλου ἤ τινοσ μεικτοῦ ἐξ ἀμφοῖν. μετέχοι γὰρ ἄν. ἆρ’ οὖν οὕτωσ ἔχον οὐκ αὐτό τε ἐν ἑαυτῷ ἔσται καὶ ἐν ἄλλῳ;

πῶσ; τῶν μερῶν που ἕκαστον ἐν τῷ ὅλῳ ἐστὶ καὶ οὐδὲν ἐκτὸσ τοῦ ὅλου. οὕτω. πάντα δὲ τὰ μέρη ὑπὸ τοῦ ὅλου περιέχεται; ναί.

καὶ μὴν τά γε πάντα μέρη τὰ αὑτοῦ τὸ ἕν ἐστι, καὶ οὔτε τι πλέον οὔτε ἔλαττον ἢ πάντα. οὐ γάρ. οὐκοῦν καὶ τὸ ὅλον τὸ ἕν ἐστιν; πῶσ δ’ οὔ; εἰ ἄρα πάντα τὰ μέρη ἐν ὅλῳ τυγχάνει ὄντα, ἔστι δὲ τά τε πάντα τὸ ἓν καὶ αὐτὸ τὸ ὅλον, περιέχεται δὲ ὑπὸ τοῦ ὅλου τὰ πάντα, ὑπὸ τοῦ ἑνὸσ ἂν περιέχοιτο τὸ ἕν, καὶ οὕτωσ ἂν ἤδη τὸ ἓν αὐτὸ ἐν ἑαυτῷ εἰή. φαίνεται. ἀλλὰ μέντοι τό γε ὅλον αὖ οὐκ ἐν τοῖσ μέρεσίν ἐστιν, οὔτε ἐν πᾶσιν οὔτε ἐν τινί. εἰ γὰρ ἐν πᾶσιν, ἀνάγκη καὶ ἐν ἑνί· ἔν τινι γὰρ ἑνὶ μὴ ὂν οὐκ ἂν ἔτι που δύναιτο ἔν γε ἅπασιν εἶναι·

εἰ δὲ τοῦτο μὲν τὸ ἓν τῶν ἁπάντων ἐστί, τὸ δὲ ὅλον ἐν τούτῳ μὴ ἔνι, πῶσ ἔτι ἔν γε τοῖσ πᾶσιν ἐνέσται; οὐδαμῶσ. οὐδὲ μὴν ἐν τισὶ τῶν μερῶν· εἰ γὰρ ἐν τισὶ τὸ ὅλον εἰή, τὸ πλέον ἂν ἐν τῷ ἐλάττονι εἰή, ὅ ἐστιν ἀδύνατον. ἀδύνατον γάρ. μὴ ὂν δ’ ἐν πλέοσιν μηδ’ ἐν ἑνὶ μηδ’ ἐν ἅπασι τοῖσ μέρεσι τὸ ὅλον οὐκ ἀνάγκη ἐν ἑτέρῳ τινὶ εἶναι ἢ μηδαμοῦ ἔτι εἶναι; ἀνάγκη.

οὐκοῦν μηδαμοῦ μὲν ὂν οὐδὲν ἂν εἰή, ὅλον δὲ ὄν, ἐπειδὴ οὐκ ἐν αὑτῷ ἐστιν, ἀνάγκη ἐν ἄλλῳ εἶναι; πάνυ γε. ἡῖ μὲν ἄρα τὸ ἓν ὅλον, ἐν ἄλλῳ ἐστίν· ᾗ δὲ τὰ πάντα μέρη ὄντα τυγχάνει, αὐτὸ ἐν ἑαυτῷ· καὶ οὕτω τὸ ἓν ἀνάγκη αὐτό τε ἐν ἑαυτῷ εἶναι καὶ ἐν ἑτέρῳ. ἀνάγκη. οὕτω δὴ πεφυκὸσ τὸ ἓν ἆρ’ οὐκ ἀνάγκη καὶ κινεῖσθαι καὶ ἑστάναι;

πῇ; ἕστηκε μέν που, εἴπερ αὐτὸ ἐν ἑαυτῷ ἐστιν· ἐν γὰρ ἑνὶ ὂν καὶ ἐκ τούτου μὴ μεταβαῖνον ἐν τῷ αὐτῷ ἂν εἰή, ἐν ἑαυτῷ.

ἔστι γάρ. τὸ δέ γε ἐν τῷ αὐτῷ ἀεὶ ὂν ἑστὸσ δήπου ἀνάγκη ἀεὶ εἶναι. πάνυ γε. τί δέ; τὸ ἐν ἑτέρῳ ἀεὶ ὂν οὐ τὸ ἐναντίον ἀνάγκη μηδέποτ’ ἐν ταὐτῷ εἶναι, μηδέποτε δὲ ὂν ἐν τῷ αὐτῷ μηδὲ ἑστάναι, μὴ ἑστὸσ δὲ κινεῖσθαι; οὕτωσ. ἀνάγκη ἄρα τὸ ἕν, αὐτό τε ἐν ἑαυτῷ ἀεὶ ὂν καὶ ἐν ἑτέρῳ, ἀεὶ κινεῖσθαί τε καὶ ἑστάναι. φαίνεται. καὶ μὴν ταὐτόν γε δεῖ εἶναι αὐτὸ ἑαυτῷ καὶ ἕτερον ἑαυτοῦ, καὶ τοῖσ ἄλλοισ ὡσαύτωσ ταὐτόν τε καὶ ἕτερον εἶναι, εἴπερ καὶ τὰ πρόσθεν πέπονθεν.

πῶσ;

πᾶν που πρὸσ ἅπαν ὧδε ἔχει, ἢ ταὐτόν ἐστιν ἢ ἕτερον· ἢ ἐὰν μὴ ταὐτὸν ᾖ μηδ’ ἕτερον, μέροσ ἂν εἰή τούτου πρὸσ ὃ οὕτωσ ἔχει, ἢ ὡσ πρὸσ μέροσ ὅλον ἂν εἰή. φαίνεται. ἆρ’ οὖν τὸ ἓν αὐτὸ αὑτοῦ μέροσ ἐστίν; οὐδαμῶσ. οὐδ’ ἄρα ὡσ πρὸσ μέροσ αὐτὸ αὑτοῦ ὅλον ἂν εἰή, πρὸσ ἑαυτὸ μέροσ ὄν. οὐ γὰρ οἱο͂́ν τε. ἀλλ’ ἆρα ἕτερόν ἐστιν ἑνὸσ τὸ ἕν;

οὐ δῆτα. οὐδ’ ἄρα ἑαυτοῦ γε ἕτερον ἂν εἰή. οὐ μέντοι. εἰ οὖν μήτε ἕτερον μήτε ὅλον μήτε μέροσ αὐτὸ πρὸσ ἑαυτό ἐστιν, οὐκ ἀνάγκη ἤδη ταὐτὸν εἶναι αὐτὸ ἑαυτῷ; ἀνάγκη. τί δέ; τὸ ἑτέρωθι ὂν αὐτὸ ἑαυτοῦ ἐν τῷ αὐτῷ ὄντοσ ἑαυτῷ οὐκ ἀνάγκη αὐτὸ ἑαυτοῦ ἕτερον εἶναι, εἴπερ καὶ ἑτέρωθι ἔσται; ἔμοιγε δοκεῖ. οὕτω μὴν ἐφάνη ἔχον τὸ ἕν, αὐτό τε ἐν ἑαυτῷ ὂν ἅμα καὶ ἐν ἑτέρῳ. ἐφάνη γάρ. ἕτερον ἄρα, ὡσ ἐοίκεν, εἰή ταύτῃ ἂν ἑαυτοῦ τὸ ἕν. ἐοίκεν. τί οὖν;

εἴ τού τι ἕτερόν ἐστιν, οὐχ ἑτέρου ὄντοσ ἕτερον ἔσται; ἀνάγκη. οὐκοῦν ὅσα μὴ ἕν ἐστιν, ἅπανθ’ ἕτερα τοῦ ἑνόσ, καὶ τὸ ἓν τῶν μὴ ἕν; πῶσ δ’ οὔ; ἕτερον ἄρα ἂν εἰή τὸ ἓν τῶν ἄλλων. ἕτερον. ὁρ́α δή· αὐτό τε ταὐτὸν καὶ τὸ ἕτερον ἆρ’ οὐκ ἐναντία ἀλλήλοισ; πῶσ δ’ οὔ; ἦ οὖν ἐθελήσει ταὐτὸν ἐν τῷ ἑτέρῳ ἢ τὸ ἕτερον ἐν ταὐτῷ ποτε εἶναι; οὐκ ἐθελήσει. εἰ ἄρα τὸ ἕτερον ἐν τῷ αὐτῷ μηδέποτε ἔσται, οὐδὲν ἔστι τῶν ὄντων ἐν ᾧ ἐστὶν τὸ ἕτερον χρόνον οὐδένα· εἰ γὰρ ὁντινοῦν εἰή ἔν τῳ, ἐκεῖνον ἂν τὸν χρόνον ἐν ταὐτῷ εἰή τὸ ἕτερον.

οὐδὲ μὴν ἑαυτοῖσ γε ἕτερ’ ἂν εἰή ἀλλήλων, μὴ μετέχοντα τοῦ ἑτέρου. οὐχ οὕτωσ; οὕτωσ. ἐπειδὴ δ’ οὐδέποτε ἐν τῷ αὐτῷ ἐστιν, οὐδέποτε ἔν τινι τῶν ὄντων ἂν εἰή τὸ ἕτερον. ἀληθῆ. οὔτ’ ἄρα ἐν τοῖσ μὴ ἓν οὔτε ἐν τῷ ἑνὶ ἐνείη ἂν τὸ ἕτερον. οὐ γὰρ οὖν. οὐκ ἄρα τῷ ἑτέρῳ γ’ ἂν εἰή τὸ ἓν τῶν μὴ ἓν οὐδὲ τὰ μὴ ἓν τοῦ ἑνὸσ ἕτερα. οὐ γάρ. πῶσ γάρ;

εἰ δὲ μήτε αὑτοῖσ ἕτερά ἐστι μήτε τῷ ἑτέρῳ, οὐ πάντῃ ἤδη ἂν ἐκφεύγοι τὸ μὴ ἕτερα εἶναι ἀλλήλων; ἐκφεύγοι. ἀλλὰ μὴν οὐδὲ τοῦ ἑνόσ γε μετέχει τὰ μὴ ἕν· οὐ γὰρ ἂν μὴ ἓν ἦν, ἀλλά πῃ ἂν ἓν ἦν. ἀληθῆ. οὐδ’ ἂν ἀριθμὸσ εἰή ἄρα τὰ μὴ ἕν· οὐδὲ γὰρ ἂν οὕτω μὴ ἓν ἦν παντάπασιν, ἀριθμόν γε ἔχοντα. οὐ γὰρ οὖν. τί δέ; τὰ μὴ ἓν τοῦ ἑνὸσ ἆρα μόριά ἐστιν; ἢ κἂν οὕτω μετεῖχε τοῦ ἑνὸσ τὰ μὴ ἕν; μετεῖχεν. εἰ ἄρα πάντῃ τὸ μὲν ἕν ἐστι, τὰ δὲ μὴ ἕν, οὔτ’ ἂν μόριον τῶν μὴ ἓν τὸ ἓν εἰή οὔτε ὅλον ὡσ μορίων· οὔτε αὖ τὰ μὴ ἓν τοῦ ἑνὸσ μόρια, οὔτε ὅλα ὡσ μορίῳ τῷ ἑνί.

οὐ γάρ. ἀλλὰ μὴν ἔφαμεν τὰ μήτε μόρια μήτε ὅλα μήτε ἕτερα ἀλλήλων ταὐτὰ ἔσεσθαι ἀλλήλοισ. ἔφαμεν γάρ. φῶμεν ἄρα καὶ τὸ ἓν πρὸσ τὰ μὴ ἓν οὕτωσ ἔχον τὸ αὐτὸ εἶναι αὐτοῖσ; φῶμεν. τὸ ἓν ἄρα, ὡσ ἐοίκεν, ἕτερόν τε τῶν ἄλλων ἐστὶν καὶ ἑαυτοῦ καὶ ταὐτὸν ἐκείνοισ τε καὶ ἑαυτῷ. κινδυνεύει φαίνεσθαι ἐκ γε τοῦ λόγου. ἆρ’ οὖν καὶ ὅμοιόν τε καὶ ἀνόμοιον ἑαυτῷ τε καὶ τοῖσ ἄλλοισ;

ἴσωσ. ἐπειδὴ γοῦν ἕτερον τῶν ἄλλων ἐφάνη, καὶ τἆλλά που ἕτερα ἂν ἐκείνου εἰή. τί μήν; οὐκοῦν οὕτωσ ἕτερον τῶν ἄλλων, ὥσπερ καὶ τἆλλα ἐκείνου, καὶ οὔτε μᾶλλον οὔτε ἧττον; τί γὰρ ἄν; εἰ ἄρα μήτε μᾶλλον μήτε ἧττον, ὁμοίωσ. ναί. οὐκοῦν ᾗ ἕτερον εἶναι πέπονθεν τῶν ἄλλων καὶ τἆλλα ἐκείνου ὡσαύτωσ, ταύτῃ ταὐτὸν ἂν πεπονθότα εἰε͂ν τό τε ἓν τοῖσ ἄλλοισ καὶ τἆλλα τῷ ἑνί. πῶσ λέγεισ;

ὧδε· ἕκαστον τῶν ὀνομάτων οὐκ ἐπί τινι καλεῖσ; ἔγωγε. τί οὖν; τὸ αὐτὸ ὄνομα εἴποισ ἂν πλεονάκισ ἢ ἅπαξ; ἔγωγε. πότερον οὖν ἐὰν μὲν ἅπαξ εἴπῃσ, ἐκεῖνο προσαγορεύεισ οὗπέρ ἐστι τοὔνομα, ἐὰν δὲ πολλάκισ, οὐκ ἐκεῖνο; ἢ ἐάντε ἅπαξ ἐάντε πολλάκισ ταὐτὸν ὄνομα φθέγξῃ, πολλὴ ἀνάγκη σε ταὐτὸν καὶ λέγειν ἀεί; τί μήν; οὐκοῦν καὶ τὸ ἕτερον ὄνομά ἐστιν ἐπί τινι; πάνυ γε. ὅταν ἄρα αὐτὸ φθέγγῃ, ἐάντε ἅπαξ ἐάντε πολλάκισ, οὐκ ἐπ’ ἄλλῳ οὐδὲ ἄλλο τι ὀνομάζεισ ἢ ἐκεῖνο οὗπερ ἦν ὄνομα.

ἀνάγκη. ὅταν δὴ λέγωμεν ὅτι ἕτερον μὲν τἆλλα τοῦ ἑνόσ, ἕτερον δὲ τὸ ἓν τῶν ἄλλων, δὶσ τὸ ἕτερον εἰπόντεσ οὐδέν τι μᾶλλον ἐπ’ ἄλλῃ, ἀλλ’ ἐπ’ ἐκείνῃ τῇ φύσει αὐτὸ ἀεὶ λέγομεν ἧσπερ ἦν τοὔνομα. πάνυ μὲν οὖν. ἡῖ ἄρα ἕτερον τῶν ἄλλων τὸ ἓν καὶ τἆλλα τοῦ ἑνόσ, κατ’ αὐτὸ τὸ ἕτερον πεπονθέναι οὐκ ἄλλο ἀλλὰ τὸ αὐτὸ ἂν πεπονθὸσ εἰή τὸ ἓν τοῖσ ἄλλοισ· τὸ δέ που ταὐτὸν πεπονθὸσ ὅμοιον·

οὐχί; ναί. ἡῖ δὴ τὸ ἓν ἕτερον τῶν ἄλλων πέπονθεν εἶναι, κατ’ αὐτὸ τοῦτο ἅπαν ἅπασιν ὅμοιον ἂν εἰή· ἅπαν γὰρ ἁπάντων ἕτερόν ἐστιν. ἐοίκεν. ἀλλὰ μὴν τό γε ὅμοιον τῷ ἀνομοίῳ ἐναντίον. ναί. οὐκοῦν καὶ τὸ ἕτερον τῷ ταὐτῷ. καὶ τοῦτο. ἀλλὰ μὴν καὶ τοῦτό γ’ ἐφάνη, ὡσ ἄρα τὸ ἓν τοῖσ ἄλλοισ ταὐτόν. ἐφάνη γάρ. τοὐναντίον δέ γε πάθοσ ἐστὶ τὸ εἶναι ταὐτὸν τοῖσ ἄλλοισ τῷ ἕτερον εἶναι τῶν ἄλλων. πάνυ γε.

ἡῖ γε μὴν ἕτερον, ὅμοιον ἐφάνη. ναί. ἡῖ ἄρα ταὐτόν, ἀνόμοιον ἔσται κατὰ τοὐναντίον πάθοσ τῷ ὁμοιοῦντι πάθει. ὡμοίου δέ που τὸ ἕτερον; ναί. ἀνομοιώσει ἄρα τὸ ταὐτόν, ἢ οὐκ ἐναντίον ἔσται τῷ ἑτέρῳ. ἐοίκεν.

ὅμοιον ἄρα καὶ ἀνόμοιον ἔσται τὸ ἓν τοῖσ ἄλλοισ, ᾗ μὲν ἕτερον, ὅμοιον, ᾗ δὲ ταὐτόν, ἀνόμοιον. ἔχει γὰρ οὖν δή, ὡσ ἐοίκεν, καὶ τοιοῦτον λόγον. καὶ γὰρ τόνδε ἔχει. τίνα; ἡῖ ταὐτὸν πέπονθε, μὴ ἀλλοῖον πεπονθέναι, μὴ ἀλλοῖον δὲ πεπονθὸσ μὴ ἀνόμοιον, μὴ ἀνόμοιον δὲ ὅμοιον εἶναι· ᾗ δ’ ἄλλο πέπονθεν, ἀλλοῖον, ἀλλοῖον δὲ ὂν ἀνόμοιον εἶναι. ἀληθῆ λέγεισ. ταὐτόν τε ἄρα ὂν τὸ ἓν τοῖσ ἄλλοισ καὶ ὅτι ἕτερόν ἐστι, κατ’ ἀμφότερα καὶ κατὰ ἑκάτερον, ὅμοιόν τε ἂν εἰή καὶ ἀνόμοιον τοῖσ ἄλλοισ. πάνυ γε.

οὐκοῦν καὶ ἑαυτῷ ὡσαύτωσ, ἐπείπερ ἕτερόν τε ἑαυτοῦ καὶ ταὐτὸν ἑαυτῷ ἐφάνη, κατ’ ἀμφότερα καὶ κατὰ ἑκάτερον ὅμοιόν τε καὶ ἀνόμοιον φανήσεται; ἀνάγκη. τί δὲ δή;

περὶ τοῦ ἅπτεσθαι τὸ ἓν αὑτοῦ καὶ τῶν ἄλλων καὶ τοῦ μὴ ἅπτεσθαι πέρι πῶσ ἔχει, σκόπει. σκοπῶ. αὐτὸ γάρ που ἐν ἑαυτῷ ὅλῳ τὸ ἓν ἐφάνη ὄν. ὀρθῶσ. οὐκοῦν καὶ ἐν τοῖσ ἄλλοισ τὸ ἕν; ναί. ἡῖ μὲν ἄρα ἐν τοῖσ ἄλλοισ, τῶν ἄλλων ἅπτοιτο ἄν· ᾗ δὲ αὐτὸ ἐν ἑαυτῷ, τῶν μὲν ἄλλων ἀπείργοιτο ἅπτεσθαι, αὐτὸ δὲ αὑτοῦ ἅπτοιτο ἂν ἐν ἑαυτῷ ὄν.

οὐκοῦν δύο μὲν ὂν τὸ ἓν ποιήσειεν ἂν ταῦτα καὶ ἐν δυοῖν χώραιν ἅμα γένοιτο· φαίνεται. οὕτω μὲν δὴ ἅπτοιτο ἂν τὸ ἓν αὑτοῦ τε καὶ τῶν ἄλλων. ἅπτοιτο. τί δὲ τῇδε; ἆρ’ οὐ πᾶν τὸ μέλλον ἅψεσθαί τινοσ ἐφεξῆσ δεῖ κεῖσθαι ἐκείνῳ οὗ μέλλει ἅπτεσθαι, ταύτην τὴν ἕδραν κατέχον ἣ ἂν μετ’ ἐκείνην ᾖ ἕδρα ᾗ ἂν κέηται, ἅπτεται; ἀνάγκη. καὶ τὸ ἓν ἄρα εἰ μέλλει αὐτὸ αὑτοῦ ἅψεσθαι, ἐφεξῆσ δεῖ εὐθὺσ μετὰ ἑαυτὸ κεῖσθαι, τὴν ἐχομένην χώραν κατέχον ἐκείνησ ἐν ᾗ αὐτό ἐστιν. δεῖ γὰρ οὖν. ἑώσ δ’ ἂν ᾖ ἕν, οὐκ ἐθελήσει;

οὐ γὰρ οὖν. ἡ αὐτὴ ἄρα ἀνάγκη τῷ ἑνὶ μήτε δύο εἶναι μήτε ἅπτεσθαι αὐτῷ αὑτοῦ. ἡ αὐτή. ἀλλ’ οὐδὲ μὴν τῶν ἄλλων ἅψεται. τί δή; ὅτι, φαμέν, τὸ μέλλον ἅψεσθαι χωρὶσ ὂν ἐφεξῆσ δεῖ ἐκείνῳ εἶναι οὗ μέλλει ἅψεσθαι, τρίτον δὲ αὐτῶν ἐν μέσῳ μηδὲν εἶναι. ἀληθῆ. δύο ἄρα δεῖ τὸ ὀλίγιστον εἶναι, εἰ μέλλει ἅψισ εἶναι. δεῖ. ἐὰν δὲ τοῖν δυοῖν ὁρ́οιν τρίτον προσγένηται ἑξῆσ, αὐτὰ μὲν τρία ἔσται, αἱ δὲ ἅψεισ δύο. ναί. καὶ οὕτω δὴ ἀεὶ ἑνὸσ προσγιγνομένου μία καὶ ἅψισ προσγίγνεται, καὶ συμβαίνει τὰσ ἅψεισ τοῦ πλήθουσ τῶν ἀριθμῶν μιᾷ ἐλάττουσ εἶναι. ᾧ γὰρ τὰ πρῶτα δύο ἐπλεονέκτησεν τῶν ἅψεων εἰσ τὸ πλείω εἶναι τὸν ἀριθμὸν ἢ τὰσ ἅψεισ, τῷ ἴσῳ τούτῳ καὶ ὁ ἔπειτα ἀριθμὸσ πᾶσ πασῶν τῶν ἅψεων πλεονεκτεῖ·

ἤδη γὰρ τὸ λοιπὸν ἅμα ἕν τε τῷ ἀριθμῷ προσγίγνεται καὶ μία ἅψισ ταῖσ ἅψεσιν. ὀρθῶσ.

ὅσα ἄρα ἐστὶν τὰ ὄντα τὸν ἀριθμόν, ἀεὶ μιᾷ αἱ ἅψεισ ἐλάττουσ εἰσὶν αὐτῶν. ἀληθῆ. εἰ δέ γε ἓν μόνον ἐστίν, δυὰσ δὲ μὴ ἔστιν, ἅψισ οὐκ ἂν εἰή. πῶσ γάρ; οὔκουν, φαμέν, τὰ ἄλλα τοῦ ἑνὸσ οὔτε ἕν ἐστιν οὔτε μετέχει αὐτοῦ, εἴπερ ἄλλα ἐστίν. οὐ γάρ. οὐκ ἄρα ἔνεστιν ἀριθμὸσ ἐν τοῖσ ἄλλοισ, ἑνὸσ μὴ ἐνόντοσ ἐν αὐτοῖσ. πῶσ γάρ; οὔτ’ ἄρα ἕν ἐστι τὰ ἄλλα οὔτε δύο οὔτε ἄλλου ἀριθμοῦ ἔχοντα ὄνομα οὐδέν. οὔ. τὸ ἓν ἄρα μόνον ἐστὶν ἕν, καὶ δυὰσ οὐκ ἂν εἰή. οὐ φαίνεται. ἅψισ ἄρα οὐκ ἔστιν δυοῖν μὴ ὄντοιν.

οὐκ ἔστιν. οὔτ’ ἄρα τὸ ἓν τῶν ἄλλων ἅπτεται οὔτε τὰ ἄλλα τοῦ ἑνόσ, ἐπείπερ ἅψισ οὐκ ἔστιν. οὐ γὰρ οὖν. οὕτω δὴ κατὰ πάντα ταῦτα τὸ ἓν τῶν τε ἄλλων καὶ ἑαυτοῦ ἅπτεταί τε καὶ οὐχ ἅπτεται. ἐοίκεν. ἆρ’ οὖν καὶ ἴσον ἐστὶ καὶ ἄνισον αὑτῷ τε καὶ τοῖσ ἄλλοισ;

πῶσ; εἰ μεῖζον εἰή τὸ ἓν ἢ τἆλλα ἢ ἔλαττον, ἢ αὖ τὰ ἄλλα τοῦ ἑνὸσ μείζω ἢ ἐλάττω, ἆρα οὐκ ἂν τῷ μὲν ἓν εἶναι τὸ ἓν καὶ τἆλλα ἄλλα τοῦ ἑνὸσ οὔτε τι μείζω οὔτε τι ἐλάττω ἂν εἰή ἀλλήλων αὐταῖσ γε ταύταισ ταῖσ οὐσίαισ; ἀλλ’ εἰ μὲν πρὸσ τῷ τοιαῦτα εἶναι ἑκάτερα ἰσότητα ἔχοιεν, ἴσα ἂν εἰή πρὸσ ἄλληλα·

εἰ δὲ τὰ μὲν μέγεθοσ, τὸ δὲ σμικρότητα, ἢ καὶ μέγεθοσ μὲν τὸ ἕν, σμικρότητα δὲ τἆλλα, ὁποτέρῳ μὲν τῷ εἴδει μέγεθοσ προσείη, μεῖζον ἂν εἰή, ᾧ δὲ σμικρότησ, ἔλαττον; ἀνάγκη. οὐκοῦν ἐστόν γέ τινε τούτω εἴδη, τό τε μέγεθοσ καὶ ἡ σμικρότησ; οὐ γὰρ ἄν που μὴ ὄντε γε ἐναντίω τε ἀλλήλοιν εἴτην καὶ ἐν τοῖσ οὖσιν ἐγγιγνοίσθην. πῶσ γὰρ ἄν;

εἰ ἄρα ἐν τῷ ἑνὶ σμικρότησ ἐγγίγνεται, ἤτοι ἐν ὅλῳ ἂν ἢ ἐν μέρει αὐτοῦ ἐνείη. ἀνάγκη. τί δ’ εἰ ἐν ὅλῳ ἐγγίγνοιτο; οὐχὶ ἢ ἐξ ἴσου ἂν τῷ ἑνὶ δι’ ὅλου αὐτοῦ τεταμένη εἰή ἢ περιέχουσα αὐτό; δῆλον δή. ἆρ’ οὖν οὐκ ἐξ ἴσου μὲν οὖσα ἡ σμικρότησ τῷ ἑνὶ ἴση ἂν αὐτῷ εἰή, περιέχουσα δὲ μείζων; πῶσ δ’ οὔ; δυνατὸν οὖν σμικρότητα ἴσην τῳ εἶναι ἢ μείζω τινόσ, καὶ πράττειν τὰ μεγέθουσ τε καὶ ἰσότητοσ, ἀλλὰ μὴ τὰ ἑαυτῆσ; ἀδύνατον.

ἐν μὲν ὅλῳ ἄρα τῷ ἑνὶ οὐκ ἂν εἰή σμικρότησ, ἀλλ’ εἴπερ, ἐν μέρει. ναί. οὐδέ γε ἐν παντὶ αὖ τῷ μέρει· εἰ δὲ μή, ταὐτὰ ποιήσει ἅπερ πρὸσ τὸ ὅλον· ἴση ἔσται ἢ μείζων τοῦ μέρουσ ἐν ᾧ ἂν ἀεὶ ἐνῇ. ἀνάγκη. οὐδενί ποτε ἄρα ἐνέσται τῶν ὄντων σμικρότησ, μήτ’ ἐν μέρει μήτ’ ἐν ὅλῳ ἐγγιγνομένη· οὐδέ τι ἔσται σμικρὸν πλὴν αὐτῆσ σμικρότητοσ. οὐκ ἐοίκεν. οὐδ’ ἄρα μέγεθοσ ἐνέσται ἐν αὐτῷ· μεῖζον γὰρ ἄν τι εἰή ἄλλο καὶ πλὴν αὐτοῦ μεγέθουσ, ἐκεῖνο ἐν ᾧ τὸ μέγεθοσ ἐνείη, καὶ ταῦτα σμικροῦ αὐτῷ οὐκ ὄντοσ, οὗ ἀνάγκη ὑπερέχειν, ἐάνπερ ᾖ μέγα· τοῦτο δὲ ἀδύνατον, ἐπειδὴ σμικρότησ οὐδαμοῦ ἔνι.

ἀληθῆ. ἀλλὰ μὴν αὐτὸ μέγεθοσ οὐκ ἄλλου μεῖζον ἢ αὐτῆσ σμικρότητοσ, οὐδὲ σμικρότησ ἄλλου ἔλαττον ἢ αὐτοῦ μεγέθουσ. οὐ γάρ. οὔτε ἄρα τὰ ἄλλα μείζω τοῦ ἑνὸσ οὐδὲ ἐλάττω, μήτε μέγεθοσ μήτε σμικρότητα ἔχοντα, οὔτε αὐτὼ τούτω πρὸσ τὸ ἓν ἔχετον τὴν δύναμιν τὴν τοῦ ὑπερέχειν καὶ ὑπερέχεσθαι, ἀλλὰ πρὸσ ἀλλήλω, οὔτε αὖ τὸ ἓν τούτοιν οὐδὲ τῶν ἄλλων μεῖζον ἂν οὐδ’ ἔλαττον εἰή, μήτε μέγεθοσ μήτε σμικρότητα ἔχον. οὔκουν φαίνεταί γε.

ἆρ’ οὖν, εἰ μήτε μεῖζον μήτε ἔλαττον τὸ ἓν τῶν ἄλλων, ἀνάγκη αὐτὸ ἐκείνων μήτε ὑπερέχειν μήτε ὑπερέχεσθαι; ἀνάγκη. οὐκοῦν τό γε μήτε ὑπερέχον μήτε ὑπερεχόμενον πολλὴ ἀνάγκη ἐξ ἴσου εἶναι, ἐξ ἴσου δὲ ὂν ἴσον εἶναι. πῶσ γὰρ οὔ; καὶ μὴν καὶ αὐτό γε τὸ ἓν πρὸσ ἑαυτὸ οὕτωσ ἂν ἔχοι·

μήτε μέγεθοσ ἐν ἑαυτῷ μήτε σμικρότητα ἔχον οὔτ’ ἂν ὑπερέχοιτο οὔτ’ ἂν ὑπερέχοι ἑαυτοῦ, ἀλλ’ ἐξ ἴσου ὂν ἴσον ἂν εἰή ἑαυτῷ. πάνυ μὲν οὖν. τὸ ἓν ἄρα ἑαυτῷ τε καὶ τοῖσ ἄλλοισ ἴσον ἂν εἰή. φαίνεται. καὶ μὴν αὐτό γε ἐν ἑαυτῷ ὂν καὶ περὶ ἑαυτὸ ἂν εἰή ἔξωθεν, καὶ περιέχον μὲν μεῖζον ἂν ἑαυτοῦ εἰή, περιεχόμενον δὲ ἔλαττον, καὶ οὕτω μεῖζον ἂν καὶ ἔλαττον εἰή αὐτὸ ἑαυτοῦ τὸ ἕν. εἰή γὰρ ἄν. οὐκοῦν καὶ τόδε ἀνάγκη, μηδὲν εἶναι ἐκτὸσ τοῦ ἑνόσ τε καὶ τῶν ἄλλων; πῶσ γὰρ οὔ;

ἀλλὰ μὴν καὶ εἶναί που δεῖ τό γε ὂν ἀεί. ναί. οὐκοῦν τό γε ἔν τῳ ὂν ἐν μείζονι ἔσται ἔλαττον ὄν; οὐ γὰρ ἂν ἄλλωσ ἕτερον ἐν ἑτέρῳ εἰή. οὐ γάρ. ἐπειδὴ δὲ οὐδὲν ἕτερον ἔστι χωρὶσ τῶν ἄλλων καὶ τοῦ ἑνόσ, δεῖ δὲ αὐτὰ ἔν τῳ εἶναι, οὐκ ἀνάγκη ἤδη ἐν ἀλλήλοισ εἶναι, τά τε ἄλλα ἐν τῷ ἑνὶ καὶ τὸ ἓν ἐν τοῖσ ἄλλοισ, ἢ μηδαμοῦ εἶναι; φαίνεται.

ὅτι μὲν ἄρα τὸ ἓν ἐν τοῖσ ἄλλοισ ἔνεστι, μείζω ἂν εἰή τὰ ἄλλα τοῦ ἑνόσ, περιέχοντα αὐτό, τὸ δὲ ἓν ἔλαττον τῶν ἄλλων, περιεχόμενον· ὅτι δὲ τὰ ἄλλα ἐν τῷ ἑνί, τὸ ἓν τῶν ἄλλων κατὰ τὸν αὐτὸν λόγον μεῖζον ἂν εἰή, τὰ δὲ ἄλλα τοῦ ἑνὸσ ἐλάττω. ἐοίκεν. τὸ ἓν ἄρα ἴσον τε καὶ μεῖζον καὶ ἔλαττόν ἐστιν αὐτό τε αὑτοῦ καὶ τῶν ἄλλων. φαίνεται. καὶ μὴν εἴπερ μεῖζον καὶ ἔλαττον καὶ ἴσον, ἴσων ἂν εἰή μέτρων καὶ πλειόνων καὶ ἐλαττόνων αὑτῷ καὶ τοῖσ ἄλλοισ, ἐπειδὴ δὲ μέτρων, καὶ μερῶν. πῶσ δ’ οὔ; ἴσων μὲν ἄρα μέτρων ὂν καὶ πλειόνων καὶ ἐλαττόνων, καὶ ἀριθμῷ ἔλαττον ἂν καὶ πλέον εἰή αὐτό τε αὑτοῦ καὶ τῶν ἄλλων καὶ ἴσον αὑτῷ τε καὶ τοῖσ ἄλλοισ κατὰ ταὐτά.

πῶσ; ὧνπερ μεῖζόν ἐστι, πλειόνων που καὶ μέτρων ἂν εἰή αὐτῶν, ὅσων δὲ μέτρων, καὶ μερῶν· καὶ ὧν ἔλαττον, ὡσαύτωσ· καὶ οἷσ ἴσον, κατὰ ταὐτά. οὕτωσ. οὐκοῦν ἑαυτοῦ μεῖζον καὶ ἔλαττον ὂν καὶ ἴσον ἴσων ἂν εἰή μέτρων καὶ πλειόνων καὶ ἐλαττόνων αὑτῷ, ἐπειδὴ δὲ μέτρων, καὶ μερῶν; πῶσ δ’ οὔ;

ἴσων μὲν ἄρα μερῶν ὂν αὑτῷ ἴσον ἂν τὸ πλῆθοσ αὑτῷ εἰή, πλειόνων δὲ πλέον, ἐλαττόνων δὲ ἔλαττον τὸν ἀριθμὸν αὑτοῦ. φαίνεται. οὐκοῦν καὶ πρὸσ τἆλλα ὡσαύτωσ ἕξει τὸ ἕν; ὅτι μὲν μεῖζον αὐτῶν φαίνεται, ἀνάγκη πλέον εἶναι καὶ τὸν ἀριθμὸν αὐτῶν· ὅτι δὲ σμικρότερον, ἔλαττον· ὅτι δὲ ἴσον μεγέθει, ἴσον καὶ τὸ πλῆθοσ εἶναι τοῖσ ἄλλοισ; ἀνάγκη. οὕτω δὴ αὖ, ὡσ ἐοίκε, τὸ ἓν καὶ ἴσον καὶ πλέον καὶ ἔλαττον τὸν ἀριθμὸν αὐτό τε αὑτοῦ ἔσται καὶ τῶν ἄλλων. ἔσται.

ἆρ’ οὖν καὶ χρόνου μετέχει τὸ ἕν, καὶ ἐστί τε καὶ γίγνεται νεώτερόν τε καὶ πρεσβύτερον αὐτό τε ἑαυτοῦ καὶ τῶν ἄλλων, καὶ οὔτε νεώτερον οὔτε πρεσβύτερον οὔτε ἑαυτοῦ οὔτε τῶν ἄλλων, χρόνου μετέχον;

πῶσ; εἶναι μέν που αὐτῷ ὑπάρχει, εἴπερ ἓν ἔστιν. ναί. τὸ δὲ εἶναι ἄλλο τί ἐστιν ἢ μέθεξισ οὐσίασ μετὰ χρόνου τοῦ παρόντοσ, ὥσπερ τὸ ἦν μετὰ τοῦ παρεληλυθότοσ καὶ αὖ τὸ ἔσται μετὰ τοῦ μέλλοντοσ οὐσίασ ἐστὶ κοινωνία; ἔστι γάρ.

οὐκοῦν ἐπειδὴ πρεσβύτερον ἑαυτοῦ γίγνεται τὸ ἕν, νεωτέρου ἂν γιγνομένου ἑαυτοῦ πρεσβύτερον γίγνοιτο; μετέχει μὲν ἄρα χρόνου, εἴπερ καὶ τοῦ εἶναι. πάνυ γε. οὐκοῦν πορευομένου τοῦ χρόνου; ναί. ἀεὶ ἄρα πρεσβύτερον γίγνεται ἑαυτοῦ, εἴπερ προέρχεται κατὰ χρόνον. ἀνάγκη. ἆρ’ οὖν μεμνήμεθα ὅτι νεωτέρου γιγνομένου τὸ πρεσβύτερον πρεσβύτερον γίγνεται; μεμνήμεθα. ἀνάγκη.

γίγνεται μὲν δὴ νεώτερόν τε καὶ πρεσβύτερον αὑτοῦ οὕτω. ναί. ἔστι δὲ πρεσβύτερον ἆρ’ οὐχ ὅταν κατὰ τὸν νῦν χρόνον ᾖ γιγνόμενον τὸν μεταξὺ τοῦ ἦν τε καὶ ἔσται; οὐ γάρ που πορευόμενόν γε ἐκ τοῦ ποτὲ εἰσ τὸ ἔπειτα ὑπερβήσεται τὸ νῦν. οὐ γάρ. ἆρ’ οὖν οὐκ ἐπίσχει τότε τοῦ γίγνεσθαι πρεσβύτερον, ἐπειδὰν τῷ νῦν ἐντύχῃ, καὶ οὐ γίγνεται, ἀλλ’ ἔστι τότ’ ἤδη πρεσβύτερον; προϊὸν γὰρ οὐκ ἄν ποτε ληφθείη ὑπὸ τοῦ νῦν.

τὸ γὰρ προϊὸν οὕτωσ ἔχει ὡσ ἀμφοτέρων ἐφάπτεσθαι, τοῦ τε νῦν καὶ τοῦ ἔπειτα, τοῦ μὲν νῦν ἀφιέμενον, τοῦ δ’ ἔπειτα ἐπιλαμβανόμενον, μεταξὺ ἀμφοτέρων γιγνόμενον, τοῦ τε ἔπειτα καὶ τοῦ νῦν. ἀληθῆ. εἰ δέ γε ἀνάγκη μὴ παρελθεῖν τὸ νῦν πᾶν τὸ γιγνόμενον, ἐπειδὰν κατὰ τοῦτο ᾖ, ἐπίσχει ἀεὶ τοῦ γίγνεσθαι καὶ ἔστι τότε τοῦτο ὅτι ἂν τύχῃ γιγνόμενον. φαίνεται.

καὶ τὸ ἓν ἄρα, ὅταν πρεσβύτερον γιγνόμενον ἐντύχῃ τῷ νῦν, ἐπέσχεν τοῦ γίγνεσθαι καὶ ἔστι τότε πρεσβύτερον. πάνυ μὲν οὖν. οὐκοῦν οὗπερ ἐγίγνετο πρεσβύτερον, τούτου καὶ ἔστιν· ἐγίγνετο δὲ αὑτοῦ; ναί. ἔστι δὲ τὸ πρεσβύτερον νεωτέρου πρεσβύτερον; ἔστιν. καὶ νεώτερον ἄρα τότε αὑτοῦ ἐστι τὸ ἕν, ὅταν πρεσβύτερον γιγνόμενον ἐντύχῃ τῷ νῦν. ἀνάγκη. τό γε μὴν νῦν ἀεὶ πάρεστι τῷ ἑνὶ διὰ παντὸσ τοῦ εἶναι· ἔστι γὰρ ἀεὶ νῦν ὅτανπερ ᾖ.

πῶσ γὰρ οὔ; ἀεὶ ἄρα ἐστί τε καὶ γίγνεται πρεσβύτερον ἑαυτοῦ καὶ νεώτερον τὸ ἕν. ἐοίκεν. πλείω δὲ χρόνον αὐτὸ ἑαυτοῦ ἔστιν ἢ γίγνεται, ἢ τὸν ἴσον; τὸν ἴσον. ἀλλὰ μὴν τόν γε ἴσον χρόνον ἢ γιγνόμενον ἢ ὂν τὴν αὐτὴν ἡλικίαν ἔχει. πῶσ δ’ οὔ; τὸ δὲ τὴν αὐτὴν ἡλικίαν ἔχον οὔτε πρεσβύτερον οὔτε νεώτερόν ἐστιν. οὐ γάρ. τὸ ἓν ἄρα τὸν ἴσον χρόνον αὐτὸ ἑαυτῷ καὶ γιγνόμενον καὶ ὂν οὔτε νεώτερον οὔτε πρεσβύτερον ἑαυτοῦ ἐστιν οὐδὲ γίγνεται. οὔ μοι δοκεῖ. τί δέ; τῶν ἄλλων; οὐκ ἔχω λέγειν. τόδε γε μὴν ἔχεισ λέγειν, ὅτι τὰ ἄλλα τοῦ ἑνόσ, εἴπερ ἕτερά ἐστιν, ἀλλὰ μὴ ἕτερον, πλείω ἐστὶν ἑνόσ·

ἕτερον μὲν γὰρ ὂν ἓν ἂν ἦν, ἕτερα δὲ ὄντα πλείω ἑνόσ ἐστι καὶ πλῆθοσ ἂν ἔχοι. ἔχοι γὰρ ἄν. πλῆθοσ δὲ ὂν ἀριθμοῦ πλείονοσ ἂν μετέχοι ἢ τοῦ ἑνόσ. πῶσ δ’ οὔ; τί οὖν; ἀριθμοῦ φήσομεν τὰ πλείω γίγνεσθαί τε καὶ γεγονέναι πρότερον, ἢ τὰ ἐλάττω; τὰ ἐλάττω. τὸ ὀλίγιστον ἄρα πρῶτον· τοῦτο δ’ ἔστι τὸ ἕν. ἦ γάρ; ναί.

πάντων ἄρα τὸ ἓν πρῶτον γέγονε τῶν ἀριθμὸν ἐχόντων· ἔχει δὲ καὶ τἆλλα πάντα ἀριθμόν, εἴπερ ἄλλα καὶ μὴ ἄλλο ἐστίν. ἔχει γάρ. πρῶτον δέ γε οἶμαι γεγονὸσ πρότερον γέγονε, τὰ δὲ ἄλλα ὕστερον, τὰ δ’ ὕστερον γεγονότα νεώτερα τοῦ πρότερον γεγονότοσ· καὶ οὕτωσ ἂν εἰή τἆλλα νεώτερα τοῦ ἑνόσ, τὸ δὲ ἓν πρεσβύτερον τῶν ἄλλων. εἰή γὰρ ἄν. τί δὲ τόδε;

ἆρ’ ἂν εἰή τὸ ἓν παρὰ φύσιν τὴν αὑτοῦ γεγονόσ, ἢ ἀδύνατον; ἀδύνατον.

ἀλλὰ μὴν μέρη γε ἔχον ἐφάνη τὸ ἕν, εἰ δὲ μέρη, καὶ ἀρχὴν καὶ τελευτὴν καὶ μέσον. ναί. οὐκοῦν πάντων πρῶτον ἀρχὴ γίγνεται, καὶ αὐτοῦ τοῦ ἑνὸσ καὶ ἑκάστου τῶν ἄλλων, καὶ μετὰ τὴν ἀρχὴν καὶ τἆλλα πάντα μέχρι τοῦ τέλουσ; τί μήν; καὶ μὴν μόριά γε φήσομεν ταῦτ’ εἶναι πάντα τἆλλα τοῦ ὅλου τε καὶ ἑνόσ, αὐτὸ δὲ ἐκεῖνο ἅμα τῇ τελευτῇ γεγονέναι ἕν τε καὶ ὅλον. φήσομεν γάρ. τελευτὴ δέ γε οἶμαι ὕστατον γίγνεται, τούτῳ δ’ ἅμα τὸ ἓν πέφυκε γίγνεσθαι· ὥστ’ εἴπερ ἀνάγκη αὐτὸ τὸ ἓν μὴ παρὰ φύσιν γίγνεσθαι, ἅμα τελευτῇ ἂν γεγονὸσ ὕστατον ἂν τῶν ἄλλων πεφυκὸσ εἰή γίγνεσθαι.

φαίνεται. νεώτερον ἄρα τῶν ἄλλων τὸ ἕν ἐστι, τὰ δ’ ἄλλα τοῦ ἑνὸσ πρεσβύτερα. οὕτωσ αὖ μοι φαίνεται. τί δὲ δή; ἀρχὴν ἢ ἄλλο μέροσ ὁτιοῦν τοῦ ἑνὸσ ἢ ἄλλου ὁτουοῦν, ἐάνπερ μέροσ ᾖ ἀλλὰ μὴ μέρη, οὐκ ἀναγκαῖον ἓν εἶναι, μέροσ γε ὄν; ἀνάγκη. οὐκοῦν τὸ ἓν ἅμα τε τῷ πρώτῳ γιγνομένῳ γίγνοιτ’ ἂν καὶ ἅμα τῷ δευτέρῳ, καὶ οὐδενὸσ ἀπολείπεται τῶν ἄλλων γιγνομένων, ὅτιπερ ἂν προσγίγνηται ὁτῳοῦν, ἑώσ ἂν πρὸσ τὸ ἔσχατον διελθὸν ὅλον ἓν γένηται, οὔτε μέσου οὔτε πρώτου οὔτε ἐσχάτου οὔτε ἄλλου οὐδενὸσ ἀπολειφθὲν ἐν τῇ γενέσει. ἀληθῆ.

πᾶσιν ἄρα τοῖσ ἄλλοισ τὴν αὐτὴν ἡλικίαν ἴσχει τὸ ἕν· ὥστ’ εἰ μὴ παρὰ φύσιν πέφυκεν αὐτὸ τὸ ἕν, οὔτε πρότερον οὔτε ὕστερον τῶν ἄλλων γεγονὸσ ἂν εἰή, ἀλλ’ ἅμα. καὶ κατὰ τοῦτον τὸν λόγον τὸ ἓν τῶν ἄλλων οὔτε πρεσβύτερον οὔτε νεώτερον ἂν εἰή, οὐδὲ τἆλλα τοῦ ἑνόσ·

κατὰ δὲ τὸν πρόσθεν πρεσβύτερόν τε καὶ νεώτερον, καὶ τἆλλα ἐκείνου ὡσαύτωσ. πάνυ μὲν οὖν. ἔστι μὲν δὴ οὕτωσ ἔχον τε καὶ γεγονόσ. ἀλλὰ τί αὖ περὶ τοῦ γίγνεσθαι αὐτὸ πρεσβύτερόν τε καὶ νεώτερον τῶν ἄλλων καὶ τἆλλα τοῦ ἑνόσ, καὶ μήτε νεώτερον μήτε πρεσβύτερον γίγνεσθαι; ἆρα ὥσπερ περὶ τοῦ εἶναι, οὕτω καὶ περὶ τοῦ γίγνεσθαι ἔχει, ἢ ἑτέρωσ; οὐκ ἔχω λέγειν. ἀλλ’ ἐγὼ τοσόνδε γε·

εἰ καὶ ἔστιν πρεσβύτερον ἕτερον ἑτέρου, γίγνεσθαί γε αὐτὸ πρεσβύτερον ἔτι ἢ ὡσ τὸ πρῶτον εὐθὺσ γενόμενον διήνεγκε τῇ ἡλικίᾳ οὐκ ἂν ἔτι δύναιτο, οὐδ’ αὖ τὸ νεώτερον ὂν ἔτι νεώτερον γίγνεσθαι· ἀνίσοισ γὰρ ἴσα προστιθέμενα, χρόνῳ τε καὶ ἄλλῳ ὁτῳοῦν, ἴσῳ ποιεῖ διαφέρειν ἀεὶ ὅσῳπερ ἂν τὸ πρῶτον διενέγκῃ. πῶσ γὰρ οὔ; οὐκ ἄρα τό γε ὂν τοῦ ἑνὸσ ὄντοσ γίγνοιτ’ ἄν ποτε πρεσβύτερον οὐδὲ νεώτερον, εἴπερ ἴσῳ διαφέρει ἀεὶ τὴν ἡλικίαν· ἀλλ’ ἔστι καὶ γέγονε πρεσβύτερον, τὸ δὲ νεώτερον, γίγνεται δ’ οὔ.

ἀληθῆ. καὶ τὸ ἓν ἄρα ὂν τῶν ἄλλων ὄντων οὔτε πρεσβύτερόν ποτε οὔτε νεώτερον γίγνεται. οὐ γὰρ οὖν. ὁρ́α δὲ εἰ τῇδε πρεσβύτερα καὶ νεώτερα γίγνεται. πῇ δή; ἡῖ τό τε ἓν τῶν ἄλλων ἐφάνη πρεσβύτερον καὶ τἆλλα τοῦ ἑνόσ. τί οὖν; ὅταν τὸ ἓν τῶν ἄλλων πρεσβύτερον ᾖ, πλείω που χρόνον γέγονεν ἢ τὰ ἄλλα. ναί.

πάλιν δὴ σκόπει· ἐὰν πλέονι καὶ ἐλάττονι χρόνῳ προστιθῶμεν τὸν ἴσον χρόνον, ἆρα τῷ ἴσῳ μορίῳ διοίσει τὸ πλέον τοῦ ἐλάττονοσ ἢ σμικροτέρῳ; σμικροτέρῳ. οὐκ ἄρα ἔσται, ὅτιπερ τὸ πρῶτον ἦν πρὸσ τἆλλα ἡλικίᾳ διαφέρον τὸ ἕν, τοῦτο καὶ εἰσ τὸ ἔπειτα, ἀλλὰ ἴσον λαμβάνον χρόνον τοῖσ ἄλλοισ ἔλαττον ἀεὶ τῇ ἡλικίᾳ διοίσει αὐτῶν ἢ πρότερον· ἢ οὔ; ναί. οὐκοῦν τό γε ἔλαττον διαφέρον ἡλικίᾳ πρόσ τι ἢ πρότερον νεώτερον γίγνοιτ’ ἂν ἢ ἐν τῷ πρόσθεν πρὸσ ἐκεῖνα πρὸσ ἃ ἦν πρεσβύτερον πρότερον; νεώτερον.

εἰ δὲ ἐκεῖνο νεώτερον, οὐκ ἐκεῖνα αὖ τὰ ἄλλα πρὸσ τὸ ἓν πρεσβύτερα ἢ πρότερον; πάνυ γε. τὸ μὲν νεώτερον ἄρα γεγονὸσ πρεσβύτερον γίγνεται πρὸσ τὸ πρότερον γεγονόσ τε καὶ πρεσβύτερον ὄν, ἔστι δὲ οὐδέποτε πρεσβύτερον, ἀλλὰ γίγνεται ἀεὶ ἐκείνου πρεσβύτερον· ἐκεῖνο μὲν γὰρ ἐπὶ τὸ νεώτερον ἐπιδίδωσιν, τὸ δ’ ἐπὶ τὸ πρεσβύτερον. τὸ δ’ αὖ πρεσβύτερον τοῦ νεωτέρου νεώτερον γίγνεται ὡσαύτωσ.

ἰόντε γὰρ αὐτοῖν εἰσ τὸ ἐναντίον τὸ ἐναντίον ἀλλήλοιν γίγνεσθον, τὸ μὲν νεώτερον πρεσβύτερον τοῦ πρεσβυτέρου, τὸ δὲ πρεσβύτερον νεώτερον τοῦ νεωτέρου· γενέσθαι δὲ οὐκ ἂν οἱώ τε εἴτην. εἰ γὰρ γένοιντο, οὐκ ἂν ἔτι γίγνοιντο, ἀλλ’ εἰε͂ν ἄν. νῦν δὲ γίγνονται μὲν πρεσβύτερα ἀλλήλων καὶ νεώτερα· τὸ μὲν ἓν τῶν ἄλλων νεώτερον γίγνεται, ὅτι πρεσβύτερον ἐφάνη ὂν καὶ πρότερον γεγονόσ, τὰ δὲ ἄλλα τοῦ ἑνὸσ πρεσβύτερα, ὅτι ὕστερα γέγονε. κατὰ δὲ τὸν αὐτὸν λόγον καὶ τἆλλα οὕτω πρὸσ τὸ ἓν ἴσχει, ἐπειδήπερ αὐτοῦ πρεσβύτερα ἐφάνη καὶ πρότερα γεγονότα.

φαίνεται γὰρ οὖν οὕτωσ. οὐκοῦν ᾗ μὲν οὐδὲν ἕτερον ἑτέρου πρεσβύτερον γίγνεται οὐδὲ νεώτερον, κατὰ τὸ ἴσῳ ἀριθμῷ ἀλλήλων ἀεὶ διαφέρειν, οὔτε τὸ ἓν τῶν ἄλλων πρεσβύτερον γίγνοιτ’ ἂν οὐδὲ νεώτερον, οὔτε τἆλλα τοῦ ἑνόσ· ᾗ δὲ ἄλλῳ ἀεὶ μορίῳ διαφέρειν ἀνάγκη τὰ πρότερα τῶν ὑστέρων γενόμενα καὶ τὰ ὕστερα τῶν προτέρων, ταύτῃ δὴ ἀνάγκη πρεσβύτερά τε καὶ νεώτερα ἀλλήλων γίγνεσθαι τά τε ἄλλα τοῦ ἑνὸσ καὶ τὸ ἓν τῶν ἄλλων; πάνυ μὲν οὖν.

κατὰ δὴ πάντα ταῦτα τὸ ἓν αὐτό τε αὑτοῦ καὶ τῶν ἄλλων πρεσβύτερον καὶ νεώτερον ἔστι τε καὶ γίγνεται, καὶ οὔτε πρεσβύτερον οὔτε νεώτερον οὔτ’ ἔστιν οὔτε γίγνεται οὔτε αὑτοῦ οὔτε τῶν ἄλλων. παντελῶσ μὲν οὖν. ἐπειδὴ δὲ χρόνου μετέχει τὸ ἓν καὶ τοῦ πρεσβύτερόν τε καὶ νεώτερον γίγνεσθαι, ἆρ’ οὐκ ἀνάγκη καὶ τοῦ ποτὲ μετέχειν καὶ τοῦ ἔπειτα καὶ τοῦ νῦν, εἴπερ χρόνου μετέχει; ἀνάγκη.

ἦν ἄρα τὸ ἓν καὶ ἔστι καὶ ἔσται καὶ ἐγίγνετο καὶ γίγνεται καὶ γενήσεται. τί μήν; καὶ εἰή ἄν τι ἐκείνῳ καὶ ἐκείνου, καὶ ἦν καὶ ἔστιν καὶ ἔσται. πάνυ γε. καὶ ἐπιστήμη δὴ εἰή ἂν αὐτοῦ καὶ δόξα καὶ αἴσθησισ, εἴπερ καὶ νῦν ἡμεῖσ περὶ αὐτοῦ πάντα ταῦτα πράττομεν. ὀρθῶσ λέγεισ. καὶ ὄνομα δὴ καὶ λόγοσ ἔστιν αὐτῷ, καὶ ὀνομάζεται καὶ λέγεται· καὶ ὅσαπερ καὶ περὶ τὰ ἄλλα τῶν τοιούτων τυγχάνει ὄντα, καὶ περὶ τὸ ἓν ἔστιν.

παντελῶσ μὲν οὖν ἔχει οὕτωσ. ἔτι δὴ τὸ τρίτον λέγωμεν.

τὸ ἓν εἰ ἔστιν οἱο͂ν διεληλύθαμεν, ἆρ’ οὐκ ἀνάγκη αὐτό, ἕν τε ὂν καὶ πολλὰ καὶ μήτε ἓν μήτε πολλὰ καὶ μετέχον χρόνου, ὅτι μὲν ἔστιν ἕν, οὐσίασ μετέχειν ποτέ, ὅτι δ’ οὐκ ἔστι, μὴ μετέχειν αὖ ποτε οὐσίασ; ἀνάγκη. ἆρ’ οὖν, ὅτε μετέχει, οἱο͂́ν τε ἔσται τότε μὴ μετέχειν, ἢ ὅτε μὴ μετέχει, μετέχειν; οὐχ οἱο͂́ν τε. ἐν ἄλλῳ ἄρα χρόνῳ μετέχει καὶ ἐν ἄλλῳ οὐ μετέχει· οὕτω γὰρ ἂν μόνωσ τοῦ αὐτοῦ μετέχοι τε καὶ οὐ μετέχοι. ὀρθῶσ.

οὐκοῦν ἔστι καὶ οὗτοσ χρόνοσ, ὅτε μεταλαμβάνει τοῦ εἶναι καὶ ὅτε ἀπαλλάττεται αὐτοῦ; ἢ πῶσ οἱο͂́ν τε ἔσται τοτὲ μὲν ἔχειν τὸ αὐτό, τοτὲ δὲ μὴ ἔχειν, ἐὰν μή ποτε καὶ λαμβάνῃ αὐτὸ καὶ ἀφίῃ; οὐδαμῶσ. τὸ δὴ οὐσίασ μεταλαμβάνειν ἆρά γε οὐ γίγνεσθαι καλεῖσ; ἔγωγε. τὸ δὲ ἀπαλλάττεσθαι οὐσίασ ἆρα οὐκ ἀπόλλυσθαι; καὶ πάνυ γε. τὸ ἓν δή, ὡσ ἐοίκε, λαμβάνον τε καὶ ἀφιὲν οὐσίαν γίγνεταί τε καὶ ἀπόλλυται. ἀνάγκη.

ἓν δὲ καὶ πολλὰ ὂν καὶ γιγνόμενον καὶ ἀπολλύμενον ἆρ’ οὐχ, ὅταν μὲν γίγνηται ἕν, τὸ πολλὰ εἶναι ἀπόλλυται, ὅταν δὲ πολλά, τὸ ἓν εἶναι ἀπόλλυται; πάνυ γε. ἓν δὲ γιγνόμενον καὶ πολλὰ ἆρ’ οὐκ ἀνάγκη διακρίνεσθαί τε καὶ συγκρίνεσθαι; πολλή γε. καὶ μὴν ἀνόμοιόν γε καὶ ὅμοιον ὅταν γίγνηται, ὁμοιοῦσθαί τε καὶ ἀνομοιοῦσθαι; ναί. καὶ ὅταν μεῖζον καὶ ἔλαττον καὶ ἴσον, αὐξάνεσθαί τε καὶ φθίνειν καὶ ἰσοῦσθαι; οὕτωσ. ὅταν δὲ κινούμενόν τε ἵστηται καὶ ὅταν ἑστὸσ ἐπὶ τὸ κινεῖσθαι μεταβάλλῃ, δεῖ δήπου αὐτό γε μηδ’ ἐν ἑνὶ χρόνῳ εἶναι.

πῶσ δή; ἑστόσ τε πρότερον ὕστερον κινεῖσθαι καὶ πρότερον κινούμενον ὕστερον ἑστάναι, ἄνευ μὲν τοῦ μεταβάλλειν οὐχ οἱο͂́ν τε ἔσται ταῦτα πάσχειν. πῶσ γάρ; χρόνοσ δέ γε οὐδεὶσ ἔστιν, ἐν ᾧ τι οἱο͂́ν τε ἅμα μήτε κινεῖσθαι μήτε ἑστάναι. οὐ γὰρ οὖν. ἀλλ’ οὐδὲ μὴν μεταβάλλει ἄνευ τοῦ μεταβάλλειν. οὐκ εἰκόσ. πότ’ οὖν μεταβάλλει; οὔτε γὰρ ἑστὸσ ὂν οὔτε κινούμενον μεταβάλλει, οὔτε ἐν χρόνῳ ὄν. οὐ γὰρ οὖν. ἆρ’ οὖν ἔστι τὸ ἄτοπον τοῦτο, ἐν ᾧ τότ’ ἂν εἰή, ὅτε μεταβάλλει; τὸ ποῖον δή;

τὸ ἐξαίφνησ. τὸ γὰρ ἐξαίφνησ τοιόνδε τι ἐοίκε σημαίνειν, ὡσ ἐξ ἐκείνου μεταβάλλον εἰσ ἑκάτερον. οὐ γὰρ ἔκ γε τοῦ ἑστάναι ἑστῶτοσ ἔτι μεταβάλλει, οὐδ’ ἐκ τῆσ κινήσεωσ κινουμένησ ἔτι μεταβάλλει· ἀλλὰ ἡ ἐξαίφνησ αὕτη φύσισ ἄτοπόσ τισ ἐγκάθηται μεταξὺ τῆσ κινήσεώσ τε καὶ στάσεωσ, ἐν χρόνῳ οὐδενὶ οὖσα, καὶ εἰσ ταύτην δὴ καὶ ἐκ ταύτησ τό τε κινούμενον μεταβάλλει ἐπὶ τὸ ἑστάναι καὶ τὸ ἑστὸσ ἐπὶ τὸ κινεῖσθαι. κινδυνεύει.

καὶ τὸ ἓν δή, εἴπερ ἕστηκέ τε καὶ κινεῖται, μεταβάλλοι ἂν ἐφ’ ἑκάτερα ‐ μόνωσ γὰρ ἂν οὕτωσ ἀμφότερα ποιοῖ ‐ μεταβάλλον δ’ ἐξαίφνησ μεταβάλλει, καὶ ὅτε μεταβάλλει, ἐν οὐδενὶ χρόνῳ ἂν εἰή, οὐδὲ κινοῖτ’ ἂν τότε, οὐδ’ ἂν σταίη. οὐ γάρ. ἆρ’ οὖν οὕτω καὶ πρὸσ τὰσ ἄλλασ μεταβολὰσ ἔχει, ὅταν ἐκ τοῦ εἶναι εἰσ τὸ ἀπόλλυσθαι μεταβάλλῃ ἢ ἐκ τοῦ μὴ εἶναι εἰσ τὸ γίγνεσθαι, μεταξύ τινων τότε γίγνεται κινήσεών τε καὶ στάσεων, καὶ οὔτε ἔστι τότε οὔτε οὐκ ἔστι, οὔτε γίγνεται οὔτε ἀπόλλυται; ἐοίκε γοῦν.

κατὰ δὴ τὸν αὐτὸν λόγον καὶ ἐξ ἑνὸσ ἐπὶ πολλὰ ἰὸν καὶ ἐκ πολλῶν ἐφ’ ἓν οὔτε ἕν ἐστιν οὔτε πολλά, οὔτε διακρίνεται οὔτε συγκρίνεται. καὶ ἐξ ὁμοίου ἐπὶ ἀνόμοιον καὶ ἐξ ἀνομοίου ἐπὶ ὅμοιον ἰὸν οὔτε ὅμοιον οὔτε ἀνόμοιον, οὔτε ὁμοιούμενον οὔτε ἀνομοιούμενον· καὶ ἐκ σμικροῦ ἐπὶ μέγα καὶ ἐπὶ ἴσον καὶ εἰσ τὰ ἐναντία ἰὸν οὔτε σμικρὸν οὔτε μέγα οὔτε ἴσον, οὔτε αὐξανόμενον οὔτε φθῖνον οὔτε ἰσούμενον εἰή ἄν. οὐκ ἐοίκε. ταῦτα δὴ τὰ παθήματα πάντ’ ἂν πάσχοι τὸ ἕν, εἰ ἔστιν.

πῶσ δ’ οὔ; τί δὲ τοῖσ ἄλλοισ προσήκοι ἂν πάσχειν, ἓν εἰ ἔστιν, ἆρα οὐ σκεπτέον;

σκεπτέον. λέγωμεν δή, ἓν εἰ ἔστι, τἆλλα τοῦ ἑνὸσ τί χρὴ πεπονθέναι; λέγωμεν. οὐκοῦν ἐπείπερ ἄλλα τοῦ ἑνόσ ἐστιν, οὔτε τὸ ἕν ἐστι τἆλλα· οὐ γὰρ ἂν ἄλλα τοῦ ἑνὸσ ἦν. ὀρθῶσ. οὐδὲ μὴν στέρεταί γε παντάπασι τοῦ ἑνὸσ τἆλλα, ἀλλὰ μετέχει πῃ. πῇ δή; ὅτι που τὰ ἄλλα τοῦ ἑνὸσ μόρια ἔχοντα ἄλλα ἐστίν·

εἰ γὰρ μόρια μὴ ἔχοι, παντελῶσ ἂν ἓν εἰή. ὀρθῶσ. μόρια δέ γε, φαμέν, τούτου ἐστὶν ὃ ἂν ὅλον ᾖ. φαμὲν γάρ. ἀλλὰ μὴν τό γε ὅλον ἓν ἐκ πολλῶν ἀνάγκη εἶναι, οὗ ἔσται μόρια τὰ μόρια· ἕκαστον γὰρ τῶν μορίων οὐ πολλῶν μόριον χρὴ εἶναι, ἀλλὰ ὅλου. πῶσ τοῦτο; εἴ τι πολλῶν μόριον εἰή, ἐν οἷσ αὐτὸ εἰή, ἑαυτοῦ τε δήπου μόριον ἔσται, ὅ ἐστιν ἀδύνατον, καὶ τῶν ἄλλων δὴ ἑνὸσ ἑκάστου, εἴπερ καὶ πάντων. ἑνὸσ γὰρ μὴ ὂν μόριον, πλὴν τούτου τῶν ἄλλων ἔσται, καὶ οὕτωσ ἑνὸσ ἑκάστου οὐκ ἔσται μόριον, μὴ ὂν δὲ μόριον ἑκάστου οὐδενὸσ τῶν πολλῶν ἔσται.

μηδενὸσ δὲ ὂν πάντων τούτων τι εἶναι, ὧν οὐδενὸσ οὐδέν ἐστι, καὶ μόριον καὶ ἄλλο ὁτιοῦν ἀδύνατον εἶναι. φαίνεταί γε δή. οὐκ ἄρα τῶν πολλῶν οὐδὲ πάντων τὸ μόριον μόριον, ἀλλὰ μιᾶσ τινὸσ ἰδέασ καὶ ἑνόσ τινοσ ὃ καλοῦμεν ὅλον, ἐξ ἁπάντων ἓν τέλειον γεγονόσ, τούτου μόριον ἂν τὸ μόριον εἰή. παντάπασι μὲν οὖν. εἰ ἄρα τἆλλα μόρια ἔχει, κἂν τοῦ ὅλου τε καὶ ἑνὸσ μετέχοι. πάνυ γε.

ἓν ἄρα ὅλον τέλειον μόρια ἔχον ἀνάγκη εἶναι τἆλλα τοῦ ἑνόσ. ἀνάγκη. καὶ μὴν καὶ περὶ τοῦ μορίου γε ἑκάστου ὁ αὐτὸσ λόγοσ· καὶ γὰρ τοῦτο ἀνάγκη μετέχειν τοῦ ἑνόσ. εἰ γὰρ ἕκαστον αὐτῶν μόριόν ἐστι, τό γε ἕκαστον εἶναι ἓν δήπου σημαίνει, ἀφωρισμένον μὲν τῶν ἄλλων, καθ’ αὑτὸ δὲ ὄν, εἴπερ ἕκαστον ἔσται. ὀρθῶσ.

μετέχοι δέ γε ἂν τοῦ ἑνὸσ δῆλον ὅτι ἄλλο ὂν ἢ ἕν· οὐ γὰρ ἂν μετεῖχεν, ἀλλ’ ἦν ἂν αὐτὸ ἕν. νῦν δὲ ἑνὶ μὲν εἶναι πλὴν αὐτῷ τῷ ἑνὶ ἀδύνατόν που. ἀδύνατον. μετέχειν δέ γε τοῦ ἑνὸσ ἀνάγκη τῷ τε ὅλῳ καὶ τῷ μορίῳ. τὸ μὲν γὰρ ἓν ὅλον ἔσται, οὗ μόρια τὰ μόρια· τὸ δ’ αὖ ἕκαστον ἓν μόριον τοῦ ὅλου, ὃ ἂν ᾖ μόριον ὅλου. οὕτωσ.

οὐκοῦν ἕτερα ὄντα τοῦ ἑνὸσ μεθέξει τὰ μετέχοντα αὐτοῦ; πῶσ δ’ οὔ; τὰ δ’ ἕτερα τοῦ ἑνὸσ πολλά που ἂν εἰή· εἰ γὰρ μήτε ἓν μήτε ἑνὸσ πλείω εἰή τἆλλα τοῦ ἑνόσ, οὐδὲν ἂν εἰή. οὐ γὰρ οὖν. ἐπεὶ δέ γε πλείω ἑνόσ ἐστι τά τε τοῦ ἑνὸσ μορίου καὶ τὰ τοῦ ἑνὸσ ὅλου μετέχοντα, οὐκ ἀνάγκη ἤδη πλήθει ἄπειρα εἶναι αὐτά γε ἐκεῖνα τὰ μεταλαμβάνοντα τοῦ ἑνόσ;

πῶσ; ὧδε ἴδωμεν. ἄλλο τι οὐχ ἓν ὄντα οὐδὲ μετέχοντα τοῦ ἑνὸσ τότε, ὅτε μεταλαμβάνει αὐτοῦ, μεταλαμβάνει; δῆλα δή. οὐκοῦν πλήθη ὄντα, ἐν οἷσ τὸ ἓν οὐκ ἔνι;

πλήθη μέντοι. τί οὖν; εἰ ἐθέλοιμεν τῇ διανοίᾳ τῶν τοιούτων ἀφελεῖν ὡσ οἱοῖ́ τέ ἐσμεν ὅτι ὀλίγιστον, οὐκ ἀνάγκη καὶ τὸ ἀφαιρεθὲν ἐκεῖνο, εἴπερ τοῦ ἑνὸσ μὴ μετέχοι, πλῆθοσ εἶναι καὶ οὐχ ἕν; ἀνάγκη. οὐκοῦν οὕτωσ ἀεὶ σκοποῦντεσ αὐτὴν καθ’ αὑτὴν τὴν ἑτέραν φύσιν τοῦ εἴδουσ ὅσον ἂν αὐτῆσ ἀεὶ ὁρῶμεν ἄπειρον ἔσται πλήθει; παντάπασι μὲν οὖν. καὶ μὴν ἐπειδάν γε ἓν ἕκαστον μόριον μόριον γένηται, πέρασ ἤδη ἔχει πρὸσ ἄλληλα καὶ πρὸσ τὸ ὅλον, καὶ τὸ ὅλον πρὸσ τὰ μόρια. κομιδῇ μὲν οὖν.

τοῖσ ἄλλοισ δὴ τοῦ ἑνὸσ συμβαίνει ἐκ μὲν τοῦ ἑνὸσ καὶ ἐξ ἑαυτῶν κοινωνησάντων, ὡσ ἐοίκεν, ἕτερόν τι γίγνεσθαι ἐν ἑαυτοῖσ, ὃ δὴ πέρασ παρέσχε πρὸσ ἄλληλα· ἡ δ’ ἑαυτῶν φύσισ καθ’ ἑαυτὰ ἀπειρίαν. φαίνεται. οὕτω δὴ τὰ ἄλλα τοῦ ἑνὸσ καὶ ὅλα καὶ κατὰ μόρια ἄπειρά τέ ἐστι καὶ πέρατοσ μετέχει. πάνυ γε. οὐκοῦν καὶ ὅμοιά τε καὶ ἀνόμοια ἀλλήλοισ τε καὶ ἑαυτοῖσ;

πῇ δή; ἡῖ μέν που ἄπειρά ἐστι κατὰ τὴν ἑαυτῶν φύσιν πάντα, ταὐτὸν πεπονθότα ἂν εἰή ταύτῃ. πάνυ γε. καὶ μὴν ᾗ γε ἅπαντα πέρατοσ μετέχει, καὶ ταύτῃ πάντ’ ἂν εἰή ταὐτὸν πεπονθότα. πῶσ δ’ οὔ; ἡῖ δέ γε πεπερασμένα τε εἶναι καὶ ἄπειρα πέπονθεν, ἐναντία πάθη ἀλλήλοισ ὄντα ταῦτα τὰ πάθη πέπονθεν. ναί.

τὰ δ’ ἐναντία γε ὡσ οἱο͂́ν τε ἀνομοιότατα. τί μήν; κατὰ μὲν ἄρα ἑκάτερον τὸ πάθοσ ὅμοια ἂν εἰή αὐτά τε αὑτοῖσ καὶ ἀλλήλοισ, κατὰ δ’ ἀμφότερα ἀμφοτέρωσ ἐναντιώτατά τε καὶ ἀνομοιότατα. κινδυνεύει. οὕτω δὴ τὰ ἄλλα αὐτά τε αὑτοῖσ καὶ ἀλλήλοισ ὅμοιά τε καὶ ἀνόμοια ἂν εἰή. οὕτωσ. καὶ ταὐτὰ δὴ καὶ ἕτερα ἀλλήλων, καὶ κινούμενα καὶ ἑστῶτα, καὶ πάντα τὰ ἐναντία πάθη οὐκέτι χαλεπῶσ εὑρήσομεν πεπονθότα τἆλλα τοῦ ἑνόσ, ἐπείπερ καὶ ταῦτα ἐφάνη πεπονθότα. ὀρθῶσ λέγεισ.

οὐκοῦν, εἰ ταῦτα μὲν ἤδη ἐῷμεν ὡσ φανερά, ἐπισκοποῖμεν δὲ πάλιν ἓν εἰ ἔστιν, ἆρα καὶ οὐχ οὕτωσ ἔχει τὰ ἄλλα τοῦ ἑνὸσ ἢ οὕτω μόνον;

πάνυ μὲν οὖν. λέγωμεν δὴ ἐξ ἀρχῆσ ἓν εἰ ἔστι, τί χρὴ τὰ ἄλλα τοῦ ἑνὸσ πεπονθέναι. λέγωμεν γάρ. ἆρ’ οὖν οὐ χωρὶσ μὲν τὸ ἓν τῶν ἄλλων, χωρὶσ δὲ τἆλλα τοῦ ἑνὸσ εἶναι; τί δή; ὅτι που οὐκ ἔστι παρὰ ταῦτα ἕτερον, ὃ ἄλλο μέν ἐστι τοῦ ἑνόσ, ἄλλο δὲ τῶν ἄλλων· πάντα γὰρ εἴρηται, ὅταν ῥηθῇ τό τε ἓν καὶ τἆλλα.

πάντα γάρ. οὐκ ἄρα ἔτ’ ἔστιν ἕτερον τούτων, ἐν ᾧ τό τε ἓν ἂν εἰή τῷ αὐτῷ καὶ τἆλλα. οὐ γάρ. οὐδέποτε ἄρα ἐν ταὐτῷ ἐστι τὸ ἓν καὶ τἆλλα. οὐκ ἐοίκεν. χωρὶσ ἄρα; ναί. οὐδὲ μὴν μόριά γε ἔχειν φαμὲν τὸ ὡσ ἀληθῶσ ἕν. πῶσ γάρ; οὔτ’ ἄρα ὅλον εἰή ἂν τὸ ἓν ἐν τοῖσ ἄλλοισ οὔτε μόρια αὐτοῦ, εἰ χωρίσ τέ ἐστι τῶν ἄλλων καὶ μόρια μὴ ἔχει. πῶσ γάρ; οὐδενὶ ἄρα τρόπῳ μετέχοι ἂν τἆλλα τοῦ ἑνόσ, μήτε κατὰ μόριόν τι αὐτοῦ μήτε κατὰ ὅλον μετέχοντα.

οὐκ ἐοίκεν. οὐδαμῇ ἄρα ἓν τἆλλά ἐστιν, οὐδ’ ἔχει ἐν ἑαυτοῖσ ἓν οὐδέν. οὐ γὰρ οὖν. οὐδ’ ἄρα πολλά ἐστι τἆλλα· ἓν γὰρ ἂν ἦν ἕκαστον αὐτῶν μόριον τοῦ ὅλου, εἰ πολλὰ ἦν· νῦν δὲ οὔτε ἓν οὔτε πολλὰ οὔτε ὅλον οὔτε μόριά ἐστι τἆλλα τοῦ ἑνόσ, ἐπειδὴ αὐτοῦ οὐδαμῇ μετέχει. ὀρθῶσ. οὐδ’ ἄρα δύο οὐδὲ τρία οὔτε αὐτά ἐστι τὰ ἄλλα οὔτε ἔνεστιν ἐν αὐτοῖσ, εἴπερ τοῦ ἑνὸσ πανταχῇ στέρεται. οὕτωσ.

οὐδὲ ὅμοια ἄρα καὶ ἀνόμοια οὔτε αὐτά ἐστι τῷ ἑνὶ τὰ ἄλλα, οὔτε ἔνεστιν ἐν αὐτοῖσ ὁμοιότησ καὶ ἀνομοιότησ·

εἰ γὰρ ὅμοια καὶ ἀνόμοια αὐτὰ εἰή ἢ ἔχοι ἐν ἑαυτοῖσ ὁμοιότητα καὶ ἀνομοιότητα, δύο που εἴδη ἐναντία ἀλλήλοισ ἔχοι ἂν ἐν ἑαυτοῖσ τὰ ἄλλα τοῦ ἑνόσ. φαίνεται. ἦν δέ γε ἀδύνατον δυοῖν τινοῖν μετέχειν ἃ μηδ’ ἑνὸσ μετέχοι. ἀδύνατον. οὔτ’ ἄρα ὅμοια οὔτ’ ἀνόμοιά ἐστιν οὔτ’ ἀμφότερα τἆλλα. ὅμοια μὲν γὰρ ἂν ὄντα ἢ ἀνόμοια ἑνὸσ ἂν τοῦ ἑτέρου εἴδουσ μετέχοι, ἀμφότερα δὲ ὄντα δυοῖν τοῖν ἐναντίοιν·

ταῦτα δὲ ἀδύνατον ἐφάνη. ἀληθῆ. οὐδ’ ἄρα τὰ αὐτὰ οὐδ’ ἕτερα, οὐδὲ κινούμενα οὐδὲ ἑστῶτα, οὐδὲ γιγνόμενα οὐδὲ ἀπολλύμενα, οὐδὲ μείζω οὐδὲ ἐλάττω οὐδὲ ἴσα·

οὐδὲ ἄλλο οὐδὲν πέπονθε τῶν τοιούτων· εἰ γάρ τι τοιοῦτον πεπονθέναι ὑπομένει τὰ ἄλλα, καὶ ἑνὸσ καὶ δυοῖν καὶ τριῶν καὶ περιττοῦ καὶ ἀρτίου μεθέξει, ὧν αὐτοῖσ ἀδύνατον ἐφάνη μετέχειν τοῦ ἑνόσ γε πάντῃ πάντωσ στερομένοισ. ἀληθέστατα.

οὕτω δὴ ἓν εἰ ἔστιν, πάντα τέ ἐστι τὸ ἓν καὶ οὐδὲ ἕν ἐστι καὶ πρὸσ ἑαυτὸ καὶ πρὸσ τὰ ἄλλα ὡσαύτωσ. παντελῶσ μὲν οὖν. εἰε͂ν·

εἰ δὲ δὴ μὴ ἔστι τὸ ἕν, τί χρὴ συμβαίνειν ἆρ’ οὐ σκεπτέον μετὰ τοῦτο; σκεπτέον γάρ. τίσ οὖν ἂν εἰή αὕτη ἡ ὑπόθεσισ, εἰ ἓν μὴ ἔστιν; ἆρά τι διαφέρει τῆσδε, εἰ μὴ ἓν μὴ ἔστιν; διαφέρει μέντοι. διαφέρει μόνον, ἢ καὶ πᾶν τοὐναντίον ἐστὶν εἰπεῖν εἰ μὴ ἓν μὴ ἔστι τοῦ εἰ ἓν μὴ ἔστιν; πᾶν τοὐναντίον.

τί δ’ εἴ τισ λέγοι εἰ μέγεθοσ μὴ ἔστιν ἢ σμικρότησ μὴ ἔστιν ἤ τι ἄλλο τῶν τοιούτων, ἆρα ἐφ’ ἑκάστου ἂν δηλοῖ ὅτι ἕτερόν τι λέγοι τὸ μὴ ὄν; πάνυ γε. οὐκοῦν καὶ νῦν δηλοῖ ὅτι ἕτερον λέγει τῶν ἄλλων τὸ μὴ ὄν, ὅταν εἴπῃ ἓν εἰ μὴ ἔστι, καὶ ἴσμεν ὃ λέγει; ἴσμεν. πρῶτον μὲν ἄρα γνωστόν τι λέγει, ἔπειτα ἕτερον τῶν ἄλλων, ὅταν εἴπῃ ἕν, εἴτε τὸ εἶναι αὐτῷ προσθεὶσ εἴτε τὸ μὴ εἶναι· οὐδὲν <γὰρ> ἧττον γιγνώσκεται, τί τὸ λεγόμενον μὴ εἶναι, καὶ ὅτι διάφορον τῶν ἄλλων.

ἢ οὔ; ἀνάγκη. ὧδε ἄρα λεκτέον ἐξ ἀρχῆσ, ἓν εἰ μὴ ἔστι, τί χρὴ εἶναι. πρῶτον μὲν οὖν αὐτῷ τοῦτο ὑπάρχειν δεῖ, ὡσ ἐοίκεν, εἶναι αὐτοῦ ἐπιστήμην, ἢ μηδὲ ὅτι λέγεται γιγνώσκεσθαι, ὅταν τισ εἴπῃ ἓν εἰ μὴ ἔστιν. ἀληθῆ. οὐκοῦν καὶ τὰ ἄλλα ἕτερα αὐτοῦ εἶναι, ἢ μηδὲ ἐκεῖνο ἕτερον τῶν ἄλλων λέγεσθαι; πάνυ γε. καὶ ἑτεροιότησ ἄρα ἐστὶν αὐτῷ πρὸσ τῇ ἐπιστήμῃ. οὐ γὰρ τὴν τῶν ἄλλων ἑτεροιότητα λέγει, ὅταν τὸ ἓν ἕτερον τῶν ἄλλων λέγῃ, ἀλλὰ τὴν ἐκείνου.

φαίνεται. καὶ μὴν τοῦ γε ἐκείνου καὶ τοῦ τινὸσ καὶ τούτου καὶ τούτῳ καὶ τούτων καὶ πάντων τῶν τοιούτων μετέχει τὸ μὴ ὂν ἕν· οὐ γὰρ ἂν τὸ ἓν ἐλέγετο οὐδ’ ἂν τοῦ ἑνὸσ ἕτερα, οὐδ’ ἐκείνῳ ἄν τι ἦν οὐδ’ ἐκείνου, οὐδ’ ἄν τι ἐλέγετο, εἰ μήτε τοῦ τινὸσ αὐτῷ μετῆν μήτε τῶν ἄλλων τούτων. ὀρθῶσ. εἶναι μὲν δὴ τῷ ἑνὶ οὐχ οἱο͂́ν τε, εἴπερ γε μὴ ἔστι, μετέχειν δὲ πολλῶν οὐδὲν κωλύει, ἀλλὰ καὶ ἀνάγκη, εἴπερ τό γε ἓν ἐκεῖνο καὶ μὴ ἄλλο μὴ ἔστιν. εἰ μέντοι μήτε τὸ ἓν μήτ’ ἐκεῖνο μὴ ἔσται, ἀλλὰ περὶ ἄλλου του ὁ λόγοσ, οὐδὲ φθέγγεσθαι δεῖ οὐδέν·

εἰ δὲ τὸ ἓν ἐκεῖνο καὶ μὴ ἄλλο ὑπόκειται μὴ εἶναι, καὶ τοῦ ἐκείνου καὶ ἄλλων πολλῶν ἀνάγκη αὐτῷ μετεῖναι. καὶ πάνυ γε. καὶ ἀνομοιότησ ἄρα ἐστὶν αὐτῷ πρὸσ τὰ ἄλλα·

τὰ γὰρ ἄλλα τοῦ ἑνὸσ ἕτερα ὄντα ἑτεροῖα καὶ εἰή ἄν. ναί. τὰ δ’ ἑτεροῖα οὐκ ἀλλοῖα; πῶσ δ’ οὔ; τὰ δ’ ἀλλοῖα οὐκ ἀνόμοια; ἀνόμοια μὲν οὖν.

οὐκοῦν εἴπερ τῷ ἑνὶ ἀνόμοιά ἐστι, δῆλον ὅτι ἀνομοίῳ τά γε ἀνόμοια ἀνόμοια ἂν εἰή. δῆλον. εἰή δὴ ἂν καὶ τῷ ἑνὶ ἀνομοιότησ, πρὸσ ἣν τὰ ἄλλα ἀνόμοια αὐτῷ ἐστιν. ἐοίκεν. εἰ δὲ δὴ τῶν ἄλλων ἀνομοιότησ ἔστιν αὐτῷ, ἆρ’ οὐκ ἀνάγκη ἑαυτοῦ ὁμοιότητα αὐτῷ εἶναι; πῶσ; εἰ ἑνὸσ ἀνομοιότησ ἔστι τῷ ἑνί, οὐκ ἄν που περὶ τοῦ τοιούτου ὁ λόγοσ εἰή οἱού τοῦ ἑνόσ, οὐδ’ ἂν ἡ ὑπόθεσισ εἰή περὶ ἑνόσ, ἀλλὰ περὶ ἄλλου ἢ ἑνόσ. πάνυ γε. οὐ δεῖ δέ γε.

οὐ δῆτα. δεῖ ἄρα ὁμοιότητα τῷ ἑνὶ αὐτοῦ ἑαυτῷ εἶναι. δεῖ. καὶ μὴν οὐδ’ αὖ ἴσον γ’ ἐστὶ τοῖσ ἄλλοισ·

εἰ γὰρ εἰή ἴσον, εἰή τε ἂν ἤδη καὶ ὅμοιον ἂν εἰή αὐτοῖσ κατὰ τὴν ἰσότητα. ταῦτα δ’ ἀμφότερα ἀδύνατα, εἴπερ μὴ ἔστιν ἕν. ἀδύνατα. ἐπειδὴ δὲ οὐκ ἔστι τοῖσ ἄλλοισ ἴσον, ἆρα οὐκ ἀνάγκη καὶ τἆλλα ἐκείνῳ μὴ ἴσα εἶναι; ἀνάγκη. τὰ δὲ μὴ ἴσα οὐκ ἄνισα; ναί. τὰ δὲ ἄνισα οὐ τῷ ἀνίσῳ ἄνισα; πῶσ δ’ οὔ; καὶ ἀνισότητοσ δὴ μετέχει τὸ ἕν, πρὸσ ἣν τἆλλα αὐτῷ ἐστιν ἄνισα; μετέχει.

ἀλλὰ μέντοι ἀνισότητόσ γε ἐστὶ μέγεθόσ τε καὶ σμικρότησ. ἔστι γάρ. ἔστιν ἄρα καὶ μέγεθόσ τε καὶ σμικρότησ τῷ τοιούτῳ ἑνί; κινδυνεύει. μέγεθοσ μὴν καὶ σμικρότησ ἀεὶ ἀφέστατον ἀλλήλοιν. πάνυ γε. μεταξὺ ἄρα τι αὐτοῖν ἀεί ἐστιν. ἔστιν. ἔχεισ οὖν τι ἄλλο εἰπεῖν μεταξὺ αὐτοῖν ἢ ἰσότητα; οὔκ, ἀλλὰ τοῦτο. ὅτῳ ἄρα ἔστι μέγεθοσ καὶ σμικρότησ, ἔστι καὶ ἰσότησ αὐτῷ μεταξὺ τούτοιν οὖσα. φαίνεται.

τῷ δὴ ἑνὶ μὴ ὄντι, ὡσ ἐοίκε, καὶ ἰσότητοσ ἂν μετείη καὶ μεγέθουσ καὶ σμικρότητοσ. ἐοίκεν. καὶ μὴν καὶ οὐσίασ γε δεῖ αὐτὸ μετέχειν πῃ.

πῶσ δή; ἔχειν αὐτὸ δεῖ οὕτωσ ὡσ λέγομεν· εἰ γὰρ μὴ οὕτωσ ἔχει, οὐκ ἂν ἀληθῆ λέγοιμεν ἡμεῖσ λέγοντεσ τὸ ἓν μὴ εἶναι· εἰ δὲ ἀληθῆ, δῆλον ὅτι ὄντα αὐτὰ λέγομεν. ἢ οὐχ οὕτωσ; οὕτω μὲν οὖν. ἐπειδὴ δέ φαμεν ἀληθῆ λέγειν, ἀνάγκη ἡμῖν φάναι καὶ ὄντα λέγειν. ἀνάγκη.

ἔστιν ἄρα, ὡσ ἐοίκε, τὸ ἓν οὐκ ὄν· εἰ γὰρ μὴ ἔσται μὴ ὄν, ἀλλά πῃ τοῦ εἶναι ἀνήσει πρὸσ τὸ μὴ εἶναι, εὐθὺσ ἔσται ὄν. παντάπασι μὲν οὖν. δεῖ ἄρα αὐτὸ δεσμὸν ἔχειν τοῦ μὴ εἶναι τὸ εἶναι μὴ ὄν, εἰ μέλλει μὴ εἶναι, ὁμοίωσ ὥσπερ τὸ ὂν τὸ μὴ ὂν ἔχειν μὴ εἶναι, ἵνα τελέωσ αὖ εἶναι ᾖ· οὕτωσ γὰρ ἂν τό τε ὂν μάλιστ’ ἂν εἰή καὶ τὸ μὴ ὂν οὐκ ἂν εἰή, μετέχοντα τὸ μὲν ὂν οὐσίασ τοῦ εἶναι ὄν, μὴ οὐσίασ δὲ τοῦ <μὴ> εἶναι μὴ ὄν, εἰ μέλλει τελέωσ εἶναι, τὸ δὲ μὴ ὂν μὴ οὐσίασ μὲν τοῦ μὴ εἶναι μὴ ὄν, οὐσίασ δὲ τοῦ εἶναι μὴ ὄν, εἰ καὶ τὸ μὴ ὂν αὖ τελέωσ μὴ ἔσται. ἀληθέστατα.

οὐκοῦν ἐπείπερ τῷ τε ὄντι τοῦ μὴ εἶναι καὶ τῷ μὴ ὄντι τοῦ εἶναι μέτεστι, καὶ τῷ ἑνί, ἐπειδὴ οὐκ ἔστι, τοῦ εἶναι ἀνάγκη μετεῖναι εἰσ τὸ μὴ εἶναι. ἀνάγκη. καὶ οὐσία δὴ φαίνεται τῷ ἑνί, εἰ μὴ ἔστιν. φαίνεται. καὶ μὴ οὐσία ἄρα, εἴπερ μὴ ἔστιν. πῶσ δ’ οὔ; οἱο͂́ν τε οὖν τὸ ἔχον πωσ μὴ ἔχειν οὕτω, μὴ μεταβάλλον ἐκ ταύτησ τῆσ ἕξεωσ;

οὐχ οἱο͂́ν τε. πᾶν ἄρα τὸ τοιοῦτον μεταβολὴν σημαίνει, ὃ ἂν οὕτω τε καὶ μὴ οὕτωσ ἔχῃ. πῶσ δ’ οὔ; μεταβολὴ δὲ κίνησισ·

ἢ τί φήσομεν; κίνησισ. οὐκοῦν τὸ ἓν ὄν τε καὶ οὐκ ὂν ἐφάνη; ναί. οὕτωσ ἄρα καὶ οὐχ οὕτωσ ἔχον φαίνεται. ἐοίκεν. καὶ κινούμενον ἄρα τὸ οὐκ ὂν ἓν πέφανται, ἐπείπερ καὶ μεταβολὴν ἐκ τοῦ εἶναι ἐπὶ τὸ μὴ εἶναι ἔχον. κινδυνεύει. ἀλλὰ μὴν εἰ μηδαμοῦ γέ ἐστι τῶν ὄντων, ὡσ οὐκ ἔστιν εἴπερ μὴ ἔστιν, οὐδ’ ἂν μεθίσταιτό ποθέν ποι. πῶσ γάρ; οὐκ ἄρα τῷ γε μεταβαίνειν κινοῖτ’ ἄν. οὐ γάρ. οὐδὲ μὴν ἐν τῷ αὐτῷ ἂν στρέφοιτο· ταὐτοῦ γὰρ οὐδαμοῦ ἅπτεται.

εἰ δὲ μήτ’ ἀλλοιοῦται μήτε ἐν ταὐτῷ στρέφεται μήτε μεταβαίνει, ἆρ’ ἄν πῃ ἔτι κινοῖτο; ὂν γὰρ ἐστὶ τὸ ταὐτόν· τὸ δὲ μὴ ὂν ἔν τῳ τῶν ὄντων ἀδύνατον εἶναι. ἀδύνατον γάρ. οὐκ ἄρα τὸ ἕν γε μὴ ὂν στρέφεσθαι ἂν δύναιτο ἐν ἐκείνῳ ἐν ᾧ μὴ ἔστιν. οὐ γὰρ οὖν. οὐδὲ μὴν ἀλλοιοῦταί που τὸ ἓν ἑαυτοῦ, οὔτε τὸ ὂν οὔτε τὸ μὴ ὄν· οὐ γὰρ ἂν ἦν ὁ λόγοσ ἔτι περὶ τοῦ ἑνόσ, εἴπερ ἠλλοιοῦτο αὐτὸ ἑαυτοῦ, ἀλλὰ περὶ ἄλλου τινόσ. ὀρθῶσ. πῶσ γάρ;

τό γε μὴν ἀκίνητον ἀνάγκη ἡσυχίαν ἄγειν, τὸ δὲ ἡσυχάζον ἑστάναι. ἀνάγκη. τὸ ἓν ἄρα, ὡσ ἐοίκεν, οὐκ ὂν ἕστηκέ τε καὶ κινεῖται. ἐοίκεν. καὶ μὴν εἴπερ γε κινεῖται, μεγάλη ἀνάγκη αὐτῷ ἀλλοιοῦσθαι· ὅπῃ γὰρ ἄν τι κινηθῇ, κατὰ τοσοῦτον οὐκέθ’ ὡσαύτωσ ἔχει ὡσ εἶχεν, ἀλλ’ ἑτέρωσ.

οὕτωσ. κινούμενον δὴ τὸ ἓν καὶ ἀλλοιοῦται. ναί. καὶ μὴν μηδαμῇ γε κινούμενον οὐδαμῇ ἂν ἀλλοιοῖτο. οὐ γάρ. ἡῖ μὲν ἄρα κινεῖται τὸ οὐκ ὂν ἕν, ἀλλοιοῦται· ᾗ δὲ μὴ κινεῖται, οὐκ ἀλλοιοῦται. οὐ γάρ. τὸ ἓν ἄρα μὴ ὂν ἀλλοιοῦταί τε καὶ οὐκ ἀλλοιοῦται. φαίνεται. τὸ δ’ ἀλλοιούμενον ἆρ’ οὐκ ἀνάγκη γίγνεσθαι μὲν ἕτερον ἢ πρότερον, ἀπόλλυσθαι δὲ ἐκ τῆσ προτέρασ ἕξεωσ· τὸ δὲ μὴ ἀλλοιούμενον μήτε γίγνεσθαι μήτε ἀπόλλυσθαι;

ἀνάγκη. καὶ τὸ ἓν ἄρα μὴ ὂν ἀλλοιούμενον μὲν γίγνεταί τε καὶ ἀπόλλυται, μὴ ἀλλοιούμενον δὲ οὔτε γίγνεται οὔτε ἀπόλλυται· καὶ οὕτω τὸ ἓν μὴ ὂν γίγνεταί τε καὶ ἀπόλλυται, καὶ οὔτε γίγνεται οὔτ’ ἀπόλλυται. οὐ γὰρ οὖν. αὖθισ δὴ ἐπὶ τὴν ἀρχὴν ἰώμεν πάλιν ὀψόμενοι εἰ ταὐτὰ ἡμῖν φανεῖται ἅπερ καὶ νῦν ἢ ἕτερα.

ἀλλὰ χρή. οὐκοῦν ἓν εἰ μὴ ἔστι, φαμέν, τί χρὴ περὶ αὐτοῦ συμβαίνειν; ναί.

τὸ δὲ μὴ ἔστιν ὅταν λέγωμεν, ἆρα μή τι ἄλλο σημαίνει ἢ οὐσίασ ἀπουσίαν τούτῳ ᾧ ἂν φῶμεν μὴ εἶναι; οὐδὲν ἄλλο. πότερον οὖν, ὅταν φῶμεν μὴ εἶναί τι, πὼσ οὐκ εἶναί φαμεν αὐτό, πὼσ δὲ εἶναι; ἢ τοῦτο τὸ μὴ ἔστι λεγόμενον ἁπλῶσ σημαίνει ὅτι οὐδαμῶσ οὐδαμῇ ἔστιν οὐδέ πῃ μετέχει οὐσίασ τό γε μὴ ὄν; ἁπλούστατα μὲν οὖν. οὔτε ἄρα εἶναι δύναιτο ἂν τὸ μὴ ὂν οὔτε ἄλλωσ οὐδαμῶσ οὐσίασ μετέχειν. οὐ γάρ.

οὐδ’ ἄρ’ ἀλλοιοῦται οὐδαμῇ· τὸ δὲ γίγνεσθαι καὶ τὸ ἀπόλλυσθαι μή τι ἄλλο ἦν ἢ τὸ μὲν οὐσίασ μεταλαμβάνειν, τὸ δ’ ἀπολλύναι οὐσίαν; οὐδὲν ἄλλο. ὡῖ δέ γε μηδὲν τούτου μέτεστιν, οὔτ’ ἂν λαμβάνοι οὔτ’ ἀπολλύοι αὐτό. πῶσ γάρ; τῷ ἑνὶ ἄρα, ἐπειδὴ οὐδαμῇ ἔστιν, οὔτε ἑκτέον οὔτε ἀπαλλακτέον οὔτε μεταληπτέον οὐσίασ οὐδαμῶσ. εἰκόσ. οὔτε ἄρα ἀπόλλυται τὸ μὴ ὂν ἓν οὔτε γίγνεται, ἐπείπερ οὐδαμῇ μετέχει οὐσίασ. οὐ φαίνεται. ἤδη γὰρ ἂν γίγνοιτό τε καὶ ἀπολλύοιτο τοῦτο πάσχον.

ἀληθῆ. εἰ δὲ μὴ ἀλλοιοῦται, οὐκ ἀνάγκη μηδὲ κινεῖσθαι; ἀνάγκη. οὐδὲ μὴν ἑστάναι φήσομεν τὸ μηδαμοῦ ὄν· τὸ γὰρ ἑστὸσ ἐν τῷ αὐτῷ τινι δεῖ ἀεὶ εἶναι. τῷ αὐτῷ· πῶσ γὰρ οὔ; οὕτω δὴ αὖ τὸ μὴ ὂν μήτε ποτὲ ἑστάναι μήτε κινεῖσθαι λέγωμεν. μὴ γὰρ οὖν. ἀλλὰ μὴν οὐδ’ ἔστι γε αὐτῷ τι τῶν ὄντων· ἤδη γὰρ ἂν τούτου μετέχον ὄντοσ οὐσίασ μετέχοι. δῆλον.

οὔτε ἄρα μέγεθοσ οὔτε σμικρότησ οὔτε ἰσότησ αὐτῷ ἔστιν. οὐ γάρ. οὐδὲ μὴν ὁμοιότησ γε οὐδὲ ἑτεροιότησ οὔτε πρὸσ αὑτὸ οὔτε πρὸσ τἆλλα εἰή ἂν αὐτῷ. οὐ φαίνεται. τί δέ; τἆλλα ἔσθ’ ὅπωσ ἂν εἰή αὐτῷ, εἰ μηδὲν αὐτῷ δεῖ εἶναι; οὐκ ἔστιν. οὔτε ἄρα ὅμοια οὔτε ἀνόμοια οὔτε ταὐτὰ οὔθ’ ἕτερά ἐστιν αὐτῷ τὰ ἄλλα. οὐ γάρ. τί δέ; τὸ ἐκείνου ἢ τὸ ἐκείνῳ ἢ τὸ τὶ ἢ τὸ τοῦτο ἢ τὸ τούτου ἢ ἄλλου ἢ ἄλλῳ ἢ ποτὲ ἢ ἔπειτα ἢ νῦν ἢ ἐπιστήμη ἢ δόξα ἢ αἴσθησισ ἢ λόγοσ ἢ ὄνομα ἢ ἄλλο ὁτιοῦν τῶν ὄντων περὶ τὸ μὴ ὂν ἔσται; οὐκ ἔσται.

οὕτω δὴ ἓν οὐκ ὂν οὐκ ἔχει πωσ οὐδαμῇ. οὔκουν δὴ ἐοίκέν γε οὐδαμῇ ἔχειν. ἔτι δὴ λέγωμεν, ἓν εἰ μὴ ἔστι, τἆλλα τί χρὴ πεπονθέναι.

λέγωμεν γάρ. ἄλλα μέν που δεῖ αὐτὰ εἶναι· εἰ γὰρ μηδὲ ἄλλα ἐστίν, οὐκ ἂν περὶ τῶν ἄλλων λέγοιτο. οὕτω. εἰ δὲ περὶ τῶν ἄλλων ὁ λόγοσ, τά γε ἄλλα ἕτερά ἐστιν. ἢ οὐκ ἐπὶ τῷ αὐτῷ καλεῖσ τό τε ἄλλο καὶ τὸ ἕτερον; ἔγωγε.

ἕτερον δέ γέ πού φαμεν τὸ ἕτερον εἶναι ἑτέρου, καὶ τὸ ἄλλο δὴ ἄλλο εἶναι ἄλλου; ναί. καὶ τοῖσ ἄλλοισ ἄρα, εἰ μέλλει ἄλλα εἶναι, ἔστι τι οὗ ἄλλα ἔσται. ἀνάγκη. τί δὴ οὖν ἂν εἰή; τοῦ μὲν γὰρ ἑνὸσ οὐκ ἔσται ἄλλα, μὴ ὄντοσ γε. οὐ γάρ. ἀλλήλων ἄρα ἐστί· τοῦτο γὰρ αὐτοῖσ ἔτι λείπεται, ἢ μηδενὸσ εἶναι ἄλλοισ. ὀρθῶσ. κατὰ πλήθη ἄρα ἕκαστα ἀλλήλων ἄλλα ἐστί· κατὰ ἓν γὰρ οὐκ ἂν οἱᾶ́ τε εἰή, μὴ ὄντοσ ἑνόσ. ἀλλ’ ἕκαστοσ, ὡσ ἐοίκεν, ὁ ὄγκοσ αὐτῶν ἄπειρόσ ἐστι πλήθει, κἂν τὸ σμικρότατον δοκοῦν εἶναι λάβῃ τισ, ὥσπερ ὄναρ ἐν ὕπνῳ φαίνεται ἐξαίφνησ ἀντὶ ἑνὸσ δόξαντοσ εἶναι πολλὰ καὶ ἀντὶ σμικροτάτου παμμέγεθεσ πρὸσ τὰ κερματιζόμενα ἐξ αὐτοῦ. ὀρθότατα. τοιούτων δὴ ὄγκων ἄλλα ἀλλήλων ἂν εἰή τἆλλα, εἰ ἑνὸσ μὴ ὄντοσ ἄλλα ἐστίν.

κομιδῇ μὲν οὖν. οὐκοῦν πολλοὶ ὄγκοι ἔσονται, εἷσ ἕκαστοσ φαινόμενοσ, ὢν δὲ οὔ, εἴπερ ἓν μὴ ἔσται; οὕτω. καὶ ἀριθμὸσ δὲ εἶναι αὐτῶν δόξει, εἴπερ καὶ ἓν ἕκαστον, πολλῶν ὄντων. πάνυ γε.

καὶ τὰ μὲν δὴ ἄρτια, τὰ δὲ περιττὰ ἐν αὐτοῖσ ὄντα οὐκ ἀληθῶσ φαίνεται, εἴπερ ἓν μὴ ἔσται. οὐ γὰρ οὖν. καὶ μὴν καὶ σμικρότατόν γε, φαμέν, δόξει ἐν αὐτοῖσ ἐνεῖναι· φαίνεται δὲ τοῦτο πολλὰ καὶ μεγάλα πρὸσ ἕκαστον τῶν πολλῶν ὡσ σμικρῶν ὄντων. πῶσ δ’ οὔ;

καὶ ἴσοσ μὴν τοῖσ πολλοῖσ καὶ σμικροῖσ ἕκαστοσ ὄγκοσ δοξασθήσεται εἶναι· οὐ γὰρ ἂν μετέβαινεν ἐκ μείζονοσ εἰσ ἔλαττον φαινόμενοσ, πρὶν εἰσ τὸ μεταξὺ δόξειεν ἐλθεῖν, τοῦτο δ’ εἰή ἂν φάντασμα ἰσότητοσ. εἰκόσ. οὐκοῦν καὶ πρὸσ ἄλλον ὄγκον πέρασ ἔχων, αὐτόσ γε πρὸσ αὑτὸν οὔτε ἀρχὴν οὔτε πέρασ οὔτε μέσον ἔχων; πῇ δή; ὅτι ἀεὶ αὐτῶν ὅταν τίσ τι λάβῃ τῇ διανοίᾳ ὥσ τι τούτων ὄν, πρό τε τῆσ ἀρχῆσ ἄλλη ἀεὶ φαίνεται ἀρχή, μετά τε τὴν τελευτὴν ἑτέρα ὑπολειπομένη τελευτή, ἔν τε τῷ μέσῳ ἄλλα μεσαίτερα τοῦ μέσου, σμικρότερα δέ, διὰ τὸ μὴ δύνασθαι ἑνὸσ αὐτῶν ἑκάστου λαμβάνεσθαι, ἅτε οὐκ ὄντοσ τοῦ ἑνόσ. ἀληθέστατα. θρύπτεσθαι δὴ οἶμαι κερματιζόμενον ἀνάγκη πᾶν τὸ ὄν, ὃ ἄν τισ λάβῃ τῇ διανοίᾳ·

ὄγκοσ γάρ που ἄνευ ἑνὸσ ἀεὶ λαμβάνοιτ’ ἄν. πάνυ μὲν οὖν. οὐκοῦν τό γε τοιοῦτον πόρρωθεν μὲν ὁρῶντι καὶ ἀμβλὺ ἓν φαίνεσθαι ἀνάγκη, ἐγγύθεν δὲ καὶ ὀξὺ νοοῦντι πλήθει ἄπειρον ἓν ἕκαστον φανῆναι, εἴπερ στέρεται τοῦ ἑνὸσ μὴ ὄντοσ; ἀναγκαιότατον μὲν οὖν.

οὕτω δὴ ἄπειρά τε καὶ πέρασ ἔχοντα καὶ ἓν καὶ πολλὰ ἕκαστα τἆλλα δεῖ φαίνεσθαι, ἓν εἰ μὴ ἔστιν, τἆλλα δὲ τοῦ ἑνόσ. δεῖ γάρ. οὐκοῦν καὶ ὅμοιά τε καὶ ἀνόμοια δόξει εἶναι; πῇ δή; οἱο͂ν ἐσκιαγραφημένα ἀποστάντι μὲν ἓν πάντα φαινόμενα ταὐτὸν φαίνεσθαι πεπονθέναι καὶ ὅμοια εἶναι. πάνυ γε. προσελθόντι δέ γε πολλὰ καὶ ἕτερα καὶ τῷ τοῦ ἑτέρου φαντάσματι ἑτεροῖα καὶ ἀνόμοια ἑαυτοῖσ.

οὕτω. καὶ ὁμοίουσ δὴ καὶ ἀνομοίουσ τοὺσ ὄγκουσ αὐτούσ τε αὑτοῖσ ἀνάγκη φαίνεσθαι καὶ ἀλλήλοισ. πάνυ μὲν οὖν. οὐκοῦν καὶ τοὺσ αὐτοὺσ καὶ ἑτέρουσ ἀλλήλων, καὶ ἁπτομένουσ καὶ χωρὶσ ἑαυτῶν, καὶ κινουμένουσ πάσασ κινήσεισ καὶ ἑστῶτασ πάντῃ, καὶ γιγνομένουσ καὶ ἀπολλυμένουσ καὶ μηδέτερα, καὶ πάντα που τὰ τοιαῦτα, ἃ διελθεῖν εὐπετὲσ ἤδη ἡμῖν, εἰ ἑνὸσ μὴ ὄντοσ πολλὰ ἔστιν. ἀληθέστατα μὲν οὖν.

ἔτι δὴ ἅπαξ ἐλθόντεσ πάλιν ἐπὶ τὴν ἀρχὴν εἴπωμεν, ἓν εἰ μὴ ἔστι, τἆλλα δὲ τοῦ ἑνόσ, τί χρὴ εἶναι.

εἴπωμεν γὰρ οὖν. οὐκοῦν ἓν μὲν οὐκ ἔσται τἆλλα. πῶσ γάρ; οὐδὲ μὴν πολλά γε· ἐν γὰρ πολλοῖσ οὖσιν ἐνείη ἂν καὶ ἕν. εἰ γὰρ μηδὲν αὐτῶν ἐστὶν ἕν, ἅπαντα οὐδέν ἐστιν, ὥστε οὐδ’ ἂν πολλὰ εἰή. ἀληθῆ. μὴ ἐνόντοσ δὲ ἑνὸσ ἐν τοῖσ ἄλλοισ, οὔτε πολλὰ οὔτε ἕν ἐστι τἆλλα. οὐ γάρ. οὐδέ γε φαίνεται ἓν οὐδὲ πολλά. τί δή; ὅτι τἆλλα τῶν μὴ ὄντων οὐδενὶ οὐδαμῇ οὐδαμῶσ οὐδεμίαν κοινωνίαν ἔχει, οὐδέ τι τῶν μὴ ὄντων παρὰ τῶν ἄλλων τῴ ἐστιν·

οὐδὲν γὰρ μέροσ ἐστὶ τοῖσ μὴ οὖσιν. ἀληθῆ. οὐδ’ ἄρα δόξα τοῦ μὴ ὄντοσ παρὰ τοῖσ ἄλλοισ ἐστὶν οὐδέ τι φάντασμα, οὐδὲ δοξάζεται οὐδαμῇ οὐδαμῶσ τὸ μὴ ὂν ἐπὶ τῶν ἄλλων. οὐ γὰρ οὖν. ἓν ἄρα εἰ μὴ ἔστιν, οὐδὲ δοξάζεταί τι τῶν ἄλλων ἓν εἶναι οὐδὲ πολλά· ἄνευ γὰρ ἑνὸσ πολλὰ δοξάσαι ἀδύνατον.

ἀδύνατον γάρ. ἓν ἄρα εἰ μὴ ἔστι, τἆλλα οὔτε ἔστιν οὔτε δοξάζεται ἓν οὐδὲ πολλά. οὐκ ἐοίκεν. οὐδ’ ἄρα ὅμοια οὐδὲ ἀνόμοια. οὐ γάρ. οὐδὲ μὴν τὰ αὐτά γε οὐδ’ ἕτερα, οὐδὲ ἁπτόμενα οὐδὲ χωρίσ, οὐδὲ ἄλλα ὅσα ἐν τοῖσ πρόσθεν διήλθομεν ὡσ φαινόμενα αὐτά, τούτων οὔτε τι ἔστιν οὔτε φαίνεται τἆλλα, ἓν εἰ μὴ ἔστιν. ἀληθῆ. οὐκοῦν καὶ συλλήβδην εἰ εἴποιμεν, ἓν εἰ μὴ ἔστιν, οὐδέν ἐστιν, ὀρθῶσ ἂν εἴποιμεν; παντάπασι μὲν οὖν.

εἰρήσθω τοίνυν τοῦτό τε καὶ ὅτι, ὡσ ἐοίκεν, ἓν εἴτ’ ἔστιν εἴτε μὴ ἔστιν, αὐτό τε καὶ τἆλλα καὶ πρὸσ αὑτὰ καὶ πρὸσ ἄλληλα πάντα πάντωσ ἐστί τε καὶ οὐκ ἔστι καὶ φαίνεταί τε καὶ οὐ φαίνεται. ἀληθέστατα.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Παρμενίδης

(플라톤, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, Παρμενίδης)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION