헬라어 문장 검색 - ΠλατόΗιππιασ́7́

(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Κριτίας)

ὡσ ἅσμενοσ, ὦ Σώκρατεσ, οἱο͂ν ἐκ μακρᾶσ ἀναπεπαυμένοσ ὁδοῦ, νῦν οὕτωσ ἐκ τῆσ τοῦ λόγου διαπορείασ ἀγαπητῶσ ἀπήλλαγμαι. τῷ δὲ πρὶν μὲν πάλαι ποτ’ ἔργῳ, νῦν δὲ λόγοισ ἄρτι θεῷ γεγονότι προσεύχομαι, τῶν ῥηθέντων ὅσα μὲν ἐρρήθη μετρίωσ, σωτηρίαν ἡμῖν αὐτὸν αὐτῶν διδόναι, παρὰ μέλοσ δὲ εἴ τι περὶ αὐτῶν ἄκοντεσ εἴπομεν, δίκην τὴν πρέπουσαν ἐπιτιθέναι. δίκη δὲ ὀρθὴ τὸν πλημμελοῦντα ἐμμελῆ ποιεῖν·

ἵν’ οὖν τὸ λοιπὸν τοὺσ περὶ θεῶν γενέσεωσ ὀρθῶσ λέγωμεν λόγουσ, φάρμακον ἡμῖν αὐτὸν τελεώτατον καὶ ἄριστον φαρμάκων ἐπιστήμην εὐχόμεθα διδόναι, προσευξάμενοι δὲ παραδίδομεν κατὰ τὰσ ὁμολογίασ Κριτίᾳ τὸν ἑξῆσ λόγον. ἀρχὰσ ἐχρήσω, συγγνώμην αἰτούμενοσ ὡσ περὶ μεγάλων μέλλων λέγειν, ταὐτὸν καὶ νῦν ἐγὼ τοῦτο παραιτοῦμαι, μειζόνωσ δὲ αὐτοῦ τυχεῖν ἔτι μᾶλλον ἀξιῶ περὶ τῶν μελλόντων ῥηθήσεσθαι.

καίτοι σχεδὸν μὲν οἶδα παραίτησιν εὖ μάλα φιλότιμον καὶ τοῦ δέοντοσ ἀγροικοτέραν μέλλων παραιτεῖσθαι, ῥητέον δὲ ὅμωσ.

ὡσ μὲν γὰρ οὐκ εὖ τὰ παρὰ σοῦ λεχθέντα εἴρηται, τίσ ἂν ἐπιχειρήσειεν ἔμφρων λέγειν; ὅτι δὲ τὰ ῥηθησόμενα πλείονοσ συγγνώμησ δεῖται χαλεπώτερα ὄντα, τοῦτο πειρατέον πῃ διδάξαι. περὶ θεῶν γάρ, ὦ Τίμαιε, λέγοντά τι πρὸσ ἀνθρώπουσ δοκεῖν ἱκανῶσ λέγειν ῥᾷον ἢ περὶ θνητῶν πρὸσ ἡμᾶσ. ἡ γὰρ ἀπειρία καὶ σφόδρα ἄγνοια τῶν ἀκουόντων περὶ ὧν ἂν οὕτωσ ἔχωσιν πολλὴν εὐπορίαν παρέχεσθον τῷ μέλλοντι λέγειν τι περὶ αὐτῶν· περὶ δὲ δὴ θεῶν ἴσμεν ὡσ ἔχομεν.

ἵνα δὲ σαφέστερον ὃ λέγω δηλώσω, τῇδέ μοι συνεπίσπεσθε. μίμησιν μὲν γὰρ δὴ καὶ ἀπεικασίαν τὰ παρὰ πάντων ἡμῶν ῥηθέντα χρεών που γενέσθαι· ἴδωμεν ῥᾳστώνησ τε πέρι καὶ χαλεπότητοσ πρὸσ τὸ τοῖσ ὁρῶσιν δοκεῖν ἀποχρώντωσ μεμιμῆσθαι, καὶ κατοψόμεθα ὅτι γῆν μὲν καὶ ὄρη καὶ ποταμοὺσ καὶ ὕλην οὐρανόν τε σύμπαντα καὶ τὰ περὶ αὐτὸν ὄντα καὶ ἰόντα πρῶτον μὲν ἀγαπῶμεν ἄν τίσ τι καὶ βραχὺ πρὸσ ὁμοιότητα αὐτῶν ἀπομιμεῖσθαι δυνατὸσ ᾖ, πρὸσ δὲ τούτοισ, ἅτε οὐδὲν εἰδότεσ ἀκριβὲσ περὶ τῶν τοιούτων, οὔτε ἐξετάζομεν οὔτε ἐλέγχομεν τὰ γεγραμμένα, σκιαγραφίᾳ δὲ ἀσαφεῖ καὶ ἀπατηλῷ χρώμεθα περὶ αὐτά·

τὰ δὲ ἡμέτερα ὁπόταν τισ ἐπιχειρῇ σώματα ἀπεικάζειν, ὀξέωσ αἰσθανόμενοι τὸ παραλειπόμενον διὰ τὴν ἀεὶ σύνοικον κατανόησιν χαλεποὶ κριταὶ γιγνόμεθα τῷ μὴ πάσασ πάντωσ τὰσ ὁμοιότητασ ἀποδιδόντι.

ταὐτὸν δὴ καὶ κατὰ τοὺσ λόγουσ ἰδεῖν δεῖ γιγνόμενον, ὅτι τὰ μὲν οὐράνια καὶ θεῖα ἀγαπῶμεν καὶ σμικρῶσ εἰκότα λεγόμενα, τὰ δὲ θνητὰ καὶ ἀνθρώπινα ἀκριβῶσ ἐξετάζομεν. ἐκ δὴ τοῦ παραχρῆμα νῦν λεγόμενα, τὸ πρέπον ἂν μὴ δυνώμεθα πάντωσ ἀποδιδόναι, συγγιγνώσκειν χρεών· οὐ γὰρ ὡσ ῥᾴδια τὰ θνητὰ ἀλλ’ ὡσ χαλεπὰ πρὸσ δόξαν ὄντα ἀπεικάζειν δεῖ διανοεῖσθαι.

ταῦτα δὴ βουλόμενοσ ὑμᾶσ ὑπομνῆσαι, καὶ τὸ τῆσ συγγνώμησ οὐκ ἔλαττον ἀλλὰ μεῖζον αἰτῶν περὶ τῶν μελλόντων ῥηθήσεσθαι, πάντα ταῦτα εἴρηκα, ὦ Σώκρατεσ.

εἰ δὴ δικαίωσ αἰτεῖν φαίνομαι τὴν δωρεάν, ἑκόντεσ δίδοτε. τί δ’ οὐ μέλλομεν, ὦ Κριτία, διδόναι; καὶ πρόσ γε ἔτι τρίτῳ δεδόσθω ταὐτὸν τοῦτο Ἑρμοκράτει παρ’ ἡμῶν. δῆλον γὰρ ὡσ ὀλίγον ὕστερον, ὅταν αὐτὸν δέῃ λέγειν, παραιτήσεται καθάπερ ὑμεῖσ· ἵν’ οὖν ἑτέραν ἀρχὴν ἐκπορίζηται καὶ μὴ τὴν αὐτὴν ἀναγκασθῇ λέγειν, ὡσ ὑπαρχούσησ αὐτῷ συγγνώμησ εἰσ τότε οὕτω λεγέτω.

προλέγω γε μήν, ὦ φίλε Κριτία, σοὶ τὴν τοῦ θεάτρου διάνοιαν, ὅτι θαυμαστῶσ ὁ πρότεροσ ηὐδοκίμηκεν ἐν αὐτῷ ποιητήσ, ὥστε τῆσ συγγνώμησ δεήσει τινόσ σοι παμπόλλησ, εἰ μέλλεισ αὐτὰ δυνατὸσ γενέσθαι παραλαβεῖν. ταὐτὸν μήν, ὦ Σώκρατεσ, κἀμοὶ παραγγέλλεισ ὅπερ τῷδε. ἀλλὰ γὰρ ἀθυμοῦντεσ ἄνδρεσ οὔπω τρόπαιον ἔστησαν, ὦ Κριτία·

προϊέναι τε οὖν ἐπὶ τὸν λόγον ἀνδρείωσ χρή, καὶ τὸν Παίωνά τε καὶ τὰσ μούσασ ἐπικαλούμενον τοὺσ παλαιοὺσ πολίτασ ἀγαθοὺσ ὄντασ ἀναφαίνειν τε καὶ ὑμνεῖν. ὦ φίλε Ἑρμόκρατεσ, τῆσ ὑστέρασ τεταγμένοσ, ἐπίπροσθεν ἔχων ἄλλον, ἔτι θαρρεῖσ. τοῦτο μὲν οὖν οἱο͂́ν ἐστιν, αὐτό σοι τάχα δηλώσει· παραμυθουμένῳ δ’ οὖν καὶ παραθαρρύνοντί σοι πειστέον, καὶ πρὸσ οἷσ θεοῖσ εἶπεσ τούσ τε ἄλλουσ κλητέον καὶ δὴ καὶ τὰ μάλιστα Μνημοσύνην. σχεδὸν γὰρ τὰ μέγιστα ἡμῖν τῶν λόγων ἐν ταύτῃ τῇ θεῷ πάντ’ ἐστίν·

μνησθέντεσ γὰρ ἱκανῶσ καὶ ἀπαγγείλαντεσ τά ποτε ῥηθέντα ὑπὸ τῶν ἱερέων καὶ δεῦρο ὑπὸ Σόλωνοσ κομισθέντα σχεδὸν οἶδ’ ὅτι τῷδε τῷ θεάτρῳ δόξομεν τὰ προσήκοντα μετρίωσ ἀποτετελεκέναι. τοῦτ’ οὖν αὔτ’ ἤδη δραστέον, καὶ μελλητέον οὐδὲν ἔτι. πάντων δὴ πρῶτον μνησθῶμεν ὅτι τὸ κεφάλαιον ἦν ἐνακισχίλια ἔτη, ἀφ’ οὗ γεγονὼσ ἐμηνύθη πόλεμοσ τοῖσ θ’ ὑπὲρ Ἡρακλείασ στήλασ ἔξω κατοικοῦσιν καὶ τοῖσ ἐντὸσ πᾶσιν·

ὃν δεῖ νῦν διαπεραίνειν. τῶν μὲν οὖν ἥδε ἡ πόλισ ἄρξασα καὶ πάντα τὸν πόλεμον διαπολεμήσασα ἐλέγετο, τῶν δ’ οἱ τῆσ Ἀτλαντίδοσ νήσου βασιλῆσ, ἣν δὴ Λιβύησ καὶ Ἀσίασ μείζω νῆσον οὖσαν ἔφαμεν εἶναί ποτε, νῦν δὲ ὑπὸ σεισμῶν δῦσαν ἄπορον πηλὸν τοῖσ ἐνθένδε ἐκπλέουσιν ἐπὶ τὸ πᾶν πέλαγοσ, ὥστε μηκέτι πορεύεσθαι, κωλυτὴν παρασχεῖν. τὰ μὲν δὴ πολλὰ ἔθνη βάρβαρα, καὶ ὅσα Ἑλλήνων ἦν γένη τότε, καθ’ ἕκαστα ἡ τοῦ λόγου διέξοδοσ οἱο͂ν ἀνειλλομένη τὸ προστυχὸν ἑκασταχοῦ δηλώσει· τὸ δὲ Ἀθηναίων τε τῶν τότε καὶ τῶν ἐναντίων, οἷσ διεπολέμησαν, ἀνάγκη κατ’ ἀρχὰσ διελθεῖν πρῶτα, τήν τε δύναμιν ἑκατέρων καὶ τὰσ πολιτείασ.

αὐτῶν δὲ τούτων τὰ τῇδε ἔμπροσθεν προτιμητέον εἰπεῖν. θεοὶ γὰρ ἅπασαν γῆν ποτε κατὰ τοὺσ τόπουσ διελάγχανον ‐ οὐ κατ’ ἔριν·

οὐ γὰρ ἂν ὀρθὸν ἔχοι λόγον θεοὺσ ἀγνοεῖν τὰ πρέποντα ἑκάστοισ αὑτῶν, οὐδ’ αὖ γιγνώσκοντασ τὸ μᾶλλον ἄλλοισ προσῆκον τοῦτο ἑτέρουσ αὑτοῖσ δι’ ἐρίδων ἐπιχειρεῖν κτᾶσθαι ‐ δίκησ δὴ κλήροισ τὸ φίλον λαγχάνοντεσ κατῴκιζον τὰσ χώρασ, καὶ κατοικίσαντεσ, οἱο͂ν νομῆσ ποίμνια, κτήματα καὶ θρέμματα ἑαυτῶν ἡμᾶσ ἔτρεφον, πλὴν οὐ σώμασι σώματα βιαζόμενοι, καθάπερ ποιμένεσ κτήνη πληγῇ νέμοντεσ, ἀλλ’ ᾗ μάλιστα εὔστροφον ζῷον, ἐκ πρύμνησ ἀπευθύνοντεσ, οἱο͂ν οἰάκι πειθοῖ ψυχῆσ ἐφαπτόμενοι κατὰ τὴν αὐτῶν διάνοιαν, οὕτωσ ἄγοντεσ τὸ θνητὸν πᾶν ἐκυβέρνων. ἄλλοι μὲν οὖν κατ’ ἄλλουσ τόπουσ κληρουχήσαντεσ θεῶν ἐκεῖνα ἐκόσμουν, Ἥφαιστοσ δὲ κοινὴν καὶ Ἀθηνᾶ φύσιν ἔχοντεσ, ἅμα μὲν ἀδελφὴν ἐκ ταὐτοῦ πατρόσ, ἅμα δὲ φιλοσοφίᾳ φιλοτεχνίᾳ τε ἐπὶ τὰ αὐτὰ ἐλθόντεσ, οὕτω μίαν ἄμφω λῆξιν τήνδε τὴν χώραν εἰλήχατον ὡσ οἰκείαν καὶ πρόσφορον ἀρετῇ καὶ φρονήσει πεφυκυῖαν, ἄνδρασ δὲ ἀγαθοὺσ ἐμποιήσαντεσ αὐτόχθονασ ἐπὶ νοῦν ἔθεσαν τὴν τῆσ πολιτείασ τάξιν·

ὧν τὰ μὲν ὀνόματα σέσωται, τὰ δὲ ἔργα διὰ τὰσ τῶν παραλαμβανόντων φθορὰσ καὶ τὰ μήκη τῶν χρόνων ἠφανίσθη.

τὸ γὰρ περιλειπόμενον ἀεὶ γένοσ, ὥσπερ καὶ πρόσθεν ἐρρήθη, κατελείπετο ὄρειον καὶ ἀγράμματον, τῶν ἐν τῇ χώρᾳ δυναστῶν τὰ ὀνόματα ἀκηκοὸσ μόνον καὶ βραχέα πρὸσ αὐτοῖσ τῶν ἔργων. ἀγαπῶντεσ, τὰσ δὲ ἀρετὰσ καὶ τοὺσ νόμουσ τῶν ἔμπροσθεν οὐκ εἰδότεσ, εἰ μὴ σκοτεινὰσ περὶ ἑκάστων τινὰσ ἀκοάσ, ἐν ἀπορίᾳ δὲ τῶν ἀναγκαίων ἐπὶ πολλὰσ γενεὰσ ὄντεσ αὐτοὶ καὶ παῖδεσ, πρὸσ οἷσ ἠπόρουν τὸν νοῦν ἔχοντεσ, τούτων πέρι καὶ τοὺσ λόγουσ ποιούμενοι, τῶν ἐν τοῖσ πρόσθεν καὶ πάλαι ποτὲ γεγονότων ἠμέλουν.

μυθολογία γὰρ ἀναζήτησίσ τε τῶν παλαιῶν μετὰ σχολῆσ ἅμ’ ἐπὶ τὰσ πόλεισ ἔρχεσθον, ὅταν ἴδητόν τισιν ἤδη τοῦ βίου τἀναγκαῖα κατεσκευασμένα, πρὶν δὲ οὔ.

ταύτῃ δὴ τὰ τῶν παλαιῶν ὀνόματα ἄνευ τῶν ἔργων διασέσωται. τῶν τε ἄλλων τὰ πλεῖστα ὅσαπερ καὶ Θησέωσ τῶν ἄνω περὶ τῶν ὀνομάτων ἑκάστων ἀπομνημονεύεται, τούτων ἐκείνουσ τὰ πολλὰ ἐπονομάζοντασ τοὺσ ἱερέασ Σόλων ἔφη τὸν τότε διηγεῖσθαι πόλεμον, καὶ τὰ τῶν γυναικῶν κατὰ τὰ αὐτά.

ὅσα σύννομα ζῷα θήλεα καὶ ὅσα ἄρρενα, τὴν προσήκουσαν ἀρετὴν ἑκάστῳ γένει πᾶν κοινῇ δυνατὸν ἐπιτηδεύειν πέφυκεν.

ὠίκει δὲ δὴ τότ’ ἐν τῇδε τῇ χώρᾳ τὰ μὲν ἄλλα ἔθνη τῶν πολιτῶν περὶ τὰσ δημιουργίασ ὄντα καὶ τὴν ἐκ τῆσ γῆσ τροφήν, τὸ δὲ μάχιμον ὑπ’ ἀνδρῶν θείων κατ’ ἀρχὰσ ἀφορισθὲν ᾤκει χωρίσ, πάντα εἰσ τροφὴν καὶ παίδευσιν τὰ προσήκοντα ἔχον, ἴδιον μὲν αὐτῶν οὐδεὶσ οὐδὲν κεκτημένοσ, ἅπαντα δὲ πάντων κοινὰ νομίζοντεσ αὑτῶν, πέρα δὲ ἱκανῆσ τροφῆσ οὐδὲν ἀξιοῦντεσ παρὰ τῶν ἄλλων δέχεσθαι πολιτῶν, καὶ πάντα δὴ τὰ χθὲσ λεχθέντα ἐπιτηδεύματα ἐπιτηδεύοντεσ, ὅσα περὶ τῶν ὑποτεθέντων ἐρρήθη φυλάκων.

καὶ δὴ καὶ τὸ περὶ τῆσ χώρασ ἡμῶν πιθανὸν καὶ ἀληθὲσ ἐλέγετο, πρῶτον μὲν τοὺσ ὁρ́ουσ αὐτὴν ἐν τῷ τότ’ ἔχειν ἀφωρισμένουσ πρὸσ τὸν Ἰσθμὸν καὶ τὸ κατὰ τὴν ἄλλην ἤπειρον μέχρι τοῦ Κιθαιρῶνοσ καὶ Πάρνηθοσ τῶν ἄκρων, καταβαίνειν δὲ τοὺσ ὁρ́ουσ ἐν δεξιᾷ τὴν Ὠρωπίαν ἔχοντασ, ἐν ἀριστερᾷ δὲ πρὸσ θαλάττησ ἀφορίζοντασ τὸν Ἀσωπόν·

ἀρετῇ δὲ πᾶσαν γῆν ὑπὸ τῆσ ἐνθάδε ὑπερβάλλεσθαι, διὸ καὶ δυνατὴν εἶναι τότε τρέφειν τὴν χώραν στρατόπεδον πολὺ τῶν περὶ γῆν ἀργὸν ἔργων.

μέγα δὲ τεκμήριον ἀρετῆσ· τὸ γὰρ νῦν αὐτῆσ λείψανον ἐνάμιλλόν ἐστι πρὸσ ἡντινοῦν τῷ πάμφορον εὔκαρπόν τε εἶναι καὶ τοῖσ ζῴοισ πᾶσιν εὔβοτον. τότε δὲ πρὸσ τῷ κάλλει καὶ παμπλήθη ταῦτα ἔφερεν.

πῶσ οὖν δὴ τοῦτο πιστόν, καὶ κατὰ τί λείψανον τῆσ τότε γῆσ ὀρθῶσ ἂν λέγοιτο; πᾶσα ἀπὸ τῆσ ἄλλησ ἠπείρου μακρὰ προτείνουσα εἰσ τὸ πέλαγοσ οἱο͂ν ἄκρα κεῖται· τὸ δὴ τῆσ θαλάττησ ἀγγεῖον περὶ αὐτὴν τυγχάνει πᾶν ἀγχιβαθὲσ ὄν. πολλῶν οὖν γεγονότων καὶ μεγάλων κατακλυσμῶν ἐν τοῖσ ἐνακισχιλίοισ ἔτεσι ‐ τοσαῦτα γὰρ πρὸσ τὸν νῦν ἀπ’ ἐκείνου τοῦ χρόνου γέγονεν ἔτη ‐ τὸ τῆσ γῆσ ἐν τούτοισ τοῖσ χρόνοισ καὶ πάθεσιν ἐκ τῶν ὑψηλῶν ἀπορρέον οὔτε χῶμα, ὡσ ἐν ἄλλοισ τόποισ, προχοῖ λόγου ἄξιον ἀεί τε κύκλῳ περιρρέον εἰσ βάθοσ ἀφανίζεται· λέλειπται δή, καθάπερ ἐν ταῖσ σμικραῖσ νήσοισ, πρὸσ τὰ τότε τὰ νῦν οἱο͂ν νοσήσαντοσ σώματοσ ὀστᾶ, περιερρυηκυίασ τῆσ γῆσ ὅση πίειρα καὶ μαλακή, τοῦ λεπτοῦ σώματοσ τῆσ χώρασ μόνου λειφθέντοσ.

τότε δὲ ἀκέραιοσ οὖσα τά τε ὄρη γηλόφουσ ὑψηλοὺσ εἶχε, καὶ τὰ φελλέωσ νῦν ὀνομασθέντα πεδία πλήρη γῆσ πιείρασ ἐκέκτητο, καὶ πολλὴν ἐν τοῖσ ὄρεσιν ὕλην εἶχεν, ἧσ καὶ νῦν ἔτι φανερὰ τεκμήρια· τῶν γὰρ ὀρῶν ἔστιν ἃ νῦν μὲν ἔχει μελίτταισ μόναισ τροφήν, χρόνοσ δ’ οὐ πάμπολυσ ὅτε δένδρων αὐτόθεν εἰσ οἰκοδομήσεισ τὰσ μεγίστασ ἐρεψίμων τμηθέντων στεγάσματ’ ἐστὶν ἔτι σᾶ.

πολλὰ δ’ ἦν ἄλλ’ ἥμερα ὑψηλὰ δένδρα, νομὴν δὲ βοσκήμασιν ἀμήχανον ἔφερεν. τὸ κατ’ ἐνιαυτὸν ὕδωρ ἐκαρποῦτ’ ἐκ Διόσ, οὐχ ὡσ νῦν ἀπολλῦσα ῥέον ἀπὸ ψιλῆσ τῆσ γῆσ εἰσ θάλατταν, ἀλλὰ πολλὴν ἔχουσα καὶ εἰσ αὐτὴν καταδεχομένη, τῇ κεραμίδι στεγούσῃ γῇ διαταμιευομένη, τὸ καταποθὲν ἐκ τῶν ὑψηλῶν ὕδωρ εἰσ τὰ κοῖλα ἀφιεῖσα κατὰ πάντασ τοὺσ τόπουσ παρείχετο ἄφθονα κρηνῶν καὶ ποταμῶν νάματα, ὧν καὶ νῦν ἔτι ἐπὶ ταῖσ πηγαῖσ πρότερον οὔσαισ ἱερὰ λελειμμένα ἐστὶν σημεῖα ὅτι περὶ αὐτῆσ ἀληθῆ λέγεται τὰ νῦν.

τὰ μὲν οὖν τῆσ ἄλλησ χώρασ φύσει τε οὕτωσ εἶχε, καὶ διεκεκόσμητο ὡσ εἰκὸσ ὑπὸ γεωργῶν μὲν ἀληθινῶν καὶ πραττόντων αὐτὸ τοῦτο, φιλοκάλων δὲ καὶ εὐφυῶν, γῆν δὲ ἀρίστην καὶ ὕδωρ ἀφθονώτατον ἐχόντων καὶ ὑπὲρ τῆσ γῆσ ὡρ́ασ μετριώτατα κεκραμένασ·

τὸ δ’ ἄστυ κατῳκισμένον ὧδ’ ἦν ἐν τῷ τότε χρόνῳ. πρῶτον μὲν τὸ τῆσ ἀκροπόλεωσ εἶχε τότε οὐχ ὡσ τὰ νῦν ἔχει. νῦν μὲν γὰρ μία γενομένη νὺξ ὑγρὰ διαφερόντωσ γῆσ αὐτὴν ψιλὴν περιτήξασα πεποίηκε, σεισμῶν ἅμα καὶ πρὸ τῆσ ἐπὶ Δευκαλίωνοσ φθορᾶσ τρίτου πρότερον ὕδατοσ ἐξαισίου γενομένου·

τὸ δὲ πρὶν ἐν ἑτέρῳ χρόνῳ μέγεθοσ μὲν ἦν πρὸσ τὸν Ἠριδανὸν καὶ τὸν Ἰλισὸν ἀποβεβηκυῖα καὶ περιειληφυῖα ἐντὸσ τὴν Πύκνα καὶ τὸν Λυκαβηττὸν ὁρ́ον ἐκ τοῦ καταντικρὺ τῆσ Πυκνὸσ ἔχουσα, γεώδησ δ’ ἦν πᾶσα καὶ πλὴν ὀλίγον ἐπίπεδοσ ἄνωθεν. ᾠκεῖτο δὲ τὰ μὲν ἔξωθεν, ὑπ’ αὐτὰ τὰ πλάγια αὐτῆσ, ὑπὸ τῶν δημιουργῶν καὶ τῶν γεωργῶν ὅσοι πλησίον ἐγεώργουν·

τὰ δ’ ἐπάνω τὸ μάχιμον αὐτὸ καθ’ αὑτὸ μόνον γένοσ περὶ τὸ τῆσ Ἀθηνᾶσ Ἡφαίστου τε ἱερὸν κατῳκήκειν, οἱο͂ν μιᾶσ οἰκίασ κῆπον ἑνὶ περιβόλῳ προσπεριβεβλημένοι. πολιτείᾳ δι’ οἰκοδομήσεων ὑπάρχειν αὐτῶν καὶ τῶν ἱερῶν, ἄνευ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου ‐ τούτοισ γὰρ οὐδὲν οὐδαμόσε προσεχρῶντο, ἀλλὰ τὸ μέσον ὑπερηφανίασ καὶ ἀνελευθερίασ μεταδιώκοντεσ κοσμίασ ᾠκοδομοῦντο οἰκήσεισ, ἐν αἷσ αὐτοί τε καὶ ἐκγόνων ἔκγονοι καταγηρῶντεσ ἄλλοισ ὁμοίοισ τὰσ αὐτὰσ ἀεὶ παρεδίδοσαν ‐ τὰ δὲ πρὸσ νότου, κήπουσ καὶ γυμνάσια συσσίτιά τε ἀνέντεσ οἱᾶ θέρουσ, κατεχρῶντο ἐπὶ ταῦτα αὐτοῖσ.

κρήνη δ’ ἦν μία κατὰ τὸν τῆσ νῦν ἀκροπόλεωσ τόπον, ἧσ ἀποσβεσθείσησ ὑπὸ τῶν σεισμῶν τὰ νῦν νάματα μικρὰ κύκλῳ καταλέλειπται, τοῖσ δὲ τότε πᾶσιν παρεῖχεν ἄφθονον ῥεῦμα, εὐκρὰσ οὖσα πρὸσ χειμῶνά τε καὶ θέροσ. μάλιστα ὄντασ μυριάδασ.

οὗτοι μὲν οὖν δὴ τοιοῦτοί τε ὄντεσ αὐτοὶ καί τινα τοιοῦτον ἀεὶ τρόπον τήν τε αὑτῶν καὶ τὴν Ἑλλάδα δίκῃ διοικοῦντεσ, ἐπὶ πᾶσαν Εὐρώπην καὶ Ἀσίαν κατά τε σωμάτων κάλλη καὶ κατὰ τὴν τῶν ψυχῶν παντοίαν ἀρετὴν ἐλλόγιμοί τε ἦσαν καὶ ὀνομαστότατοι πάντων τῶν τότε·

τὰ δὲ δὴ τῶν ἀντιπολεμησάντων αὐτοῖσ οἱᾶ ἦν ὥσ τε ἀπ’ ἀρχῆσ ἐγένετο, μνήμησ ἂν μὴ στερηθῶμεν ὧν ἔτι παῖδεσ ὄντεσ ἠκούσαμεν, εἰσ τὸ μέσον αὐτὰ νῦν ἀποδώσομεν ὑμῖν τοῖσ φίλοισ εἶναι κοινά. τὸ δ’ ἔτι βραχὺ πρὸ τοῦ λόγου δεῖ δηλῶσαι, μὴ πολλάκισ ἀκούοντεσ Ἑλληνικὰ βαρβάρων ἀνδρῶν ὀνόματα θαυμάζητε·

τὸ γὰρ αἴτιον αὐτῶν πεύσεσθε. Σόλων, ἅτ’ ἐπινοῶν εἰσ τὴν αὑτοῦ ποίησιν καταχρήσασθαι τῷ λόγῳ, διαπυνθανόμενοσ τὴν τῶν ὀνομάτων δύναμιν, ηὑρ͂εν τούσ τε Αἰγυπτίουσ τοὺσ πρώτουσ ἐκείνουσ αὐτὰ γραψαμένουσ εἰσ τὴν αὑτῶν φωνὴν μετενηνοχότασ, αὐτόσ τε αὖ πάλιν ἑκάστου τὴν διάνοιαν ὀνόματοσ ἀναλαμβάνων εἰσ τὴν ἡμετέραν ἄγων φωνὴν ἀπεγράφετο· καὶ ταῦτά γε δὴ τὰ γράμματα παρὰ τῷ πάππῳ τ’ ἦν καὶ ἔτ’ ἐστὶν παρ’ ἐμοὶ νῦν, διαμεμελέτηταί τε ὑπ’ ἐμοῦ παιδὸσ ὄντοσ.

ἂν οὖν ἀκούητε τοιαῦτα οἱᾶ καὶ τῇδε ὀνόματα, μηδὲν ὑμῖν ἔστω θαῦμα· τὸ γὰρ αἴτιον αὐτῶν ἔχετε. μακροῦ δὲ δὴ λόγου τοιάδε τισ ἦν ἀρχὴ τότε. καθάπερ ἐν τοῖσ πρόσθεν ἐλέχθη περὶ τῆσ τῶν θεῶν λήξεωσ, ὅτι κατενείμαντο γῆν πᾶσαν ἔνθα μὲν μείζουσ λήξεισ, ἔνθα δὲ καὶ ἐλάττουσ, ἱερὰ θυσίασ τε αὑτοῖσ κατασκευάζοντεσ, οὕτω δὴ καὶ τὴν νῆσον Ποσειδῶν τὴν Ἀτλαντίδα λαχὼν ἐκγόνουσ αὑτοῦ κατῴκισεν ἐκ θνητῆσ γυναικὸσ γεννήσασ ἔν τινι τόπῳ τοιῷδε τῆσ νήσου.

πρὸσ θαλάττησ μέν, κατὰ δὲ μέσον πάσησ πεδίον ἦν, ὃ δὴ πάντων πεδίων κάλλιστον ἀρετῇ τε ἱκανὸν γενέσθαι λέγεται, πρὸσ τῷ πεδίῳ δὲ αὖ κατὰ μέσον σταδίουσ ὡσ πεντήκοντα ἀφεστὸσ ἦν ὄροσ βραχὺ πάντῃ.

τούτῳ δ’ ἦν ἔνοικοσ τῶν ἐκεῖ κατὰ ἀρχὰσ ἐκ γῆσ ἀνδρῶν γεγονότων Εὐήνωρ μὲν ὄνομα, γυναικὶ δὲ συνοικῶν Λευκίππῃ· Κλειτὼ δὲ μονογενῆ θυγατέρα ἐγεννησάσθην.

ἤδη δ’ εἰσ ἀνδρὸσ ὡρ́αν ἡκούσησ τῆσ κόρησ ἥ τε μήτηρ τελευτᾷ καὶ ὁ πατήρ, αὐτῆσ δὲ εἰσ ἐπιθυμίαν Ποσειδῶν ἐλθὼν συμμείγνυται, καὶ τὸν γήλοφον, ἐν ᾧ κατῴκιστο, ποιῶν εὐερκῆ περιρρήγνυσιν κύκλῳ, θαλάττησ γῆσ τε ἐναλλὰξ ἐλάττουσ μείζουσ τε περὶ ἀλλήλουσ ποιῶν τροχούσ, δύο μὲν γῆσ, θαλάττησ δὲ τρεῖσ οἱο͂ν τορνεύων ἐκ μέσησ τῆσ νήσου, πάντῃ ἴσον ἀφεστῶτασ, ὥστε ἄβατον ἀνθρώποισ εἶναι· πλοῖα γὰρ καὶ τὸ πλεῖν οὔπω τότε ἦν.

αὐτὸσ δὲ τήν τε ἐν μέσῳ νῆσον οἱᾶ δὴ θεὸσ εὐμαρῶσ διεκόσμησεν, ὕδατα μὲν διττὰ ὑπὸ γῆσ ἄνω πηγαῖα κομίσασ, τὸ μὲν θερμόν, ψυχρὸν δὲ ἐκ κρήνησ ἀπορρέον ἕτερον, τροφὴν δὲ παντοίαν καὶ ἱκανὴν ἐκ τῆσ γῆσ ἀναδιδούσ. παίδων δὲ ἀρρένων πέντε γενέσεισ διδύμουσ γεννησάμενοσ ἐθρέψατο, καὶ τὴν νῆσον τὴν Ἀτλαντίδα πᾶσαν δέκα μέρη κατανείμασ τῶν μὲν πρεσβυτάτων τῷ προτέρῳ γενομένῳ τήν τε μητρῴαν οἴκησιν καὶ τὴν κύκλῳ λῆξιν, πλείστην καὶ ἀρίστην οὖσαν, ἀπένειμε, βασιλέα τε τῶν ἄλλων κατέστησε, τοὺσ δὲ ἄλλουσ ἄρχοντασ, ἑκάστῳ δὲ ἀρχὴν πολλῶν ἀνθρώπων καὶ τόπον πολλῆσ χώρασ ἔδωκεν. ὀνόματα δὲ πᾶσιν ἔθετο, τῷ μὲν πρεσβυτάτῳ καὶ βασιλεῖ τοῦτο οὗ δὴ καὶ πᾶσα ἡ νῆσοσ τό τε πέλαγοσ ἔσχεν ἐπωνυμίαν, Ἀτλαντικὸν λεχθέν, ὅτι τοὔνομ’ ἦν τῷ πρώτῳ βασιλεύσαντι τότε Ἄτλασ·

τῷ δὲ διδύμῳ μετ’ ἐκεῖνόν τε γενομένῳ, λῆξιν δὲ ἄκρασ τῆσ νήσου πρὸσ Ἡρακλείων στηλῶν εἰληχότι ἐπὶ τὸ τῆσ Γαδειρικῆσ νῦν χώρασ κατ’ ἐκεῖνον τὸν τόπον ὀνομαζομένησ, Ἑλληνιστὶ μὲν Εὔμηλον, τὸ δ’ ἐπιχώριον Γάδειρον, ὅπερ τ’ ἦν ἐπίκλην ταύτῃ ὄνομ’ ἂ<ν> παράσχοι.

τοῖν δὲ δευτέροιν γενομένοιν τὸν μὲν Ἀμφήρη, τὸν δὲ Εὐαίμονα ἐκάλεσεν· τρίτοισ δέ, Μνησέα μὲν τῷ προτέρῳ γενομένῳ, τῷ δὲ μετὰ τοῦτον Αὐτόχθονα· τῶν δὲ τετάρτων Ἐλάσιππον μὲν τὸν πρότερον, Μήστορα δὲ τὸν ὕστερον·

ἐπὶ δὲ τοῖσ πέμπτοισ τῷ μὲν ἔμπροσθεν Ἀζάησ ὄνομα ἐτέθη, τῷ δ’ ὑστέρῳ Διαπρέπησ. οὗτοι δὴ πάντεσ αὐτοί τε καὶ ἔκγονοι τούτων ἐπὶ γενεὰσ πολλὰσ ᾤκουν ἄρχοντεσ μὲν πολλῶν ἄλλων κατὰ τὸ πέλαγοσ νήσων, ἔτι δέ, ὥσπερ καὶ πρότερον ἐρρήθη, μέχρι τε Αἰγύπτου καὶ Τυρρηνίασ τῶν ἐντὸσ δεῦρο ἐπάρχοντεσ. Ἄτλαντοσ δὴ πολὺ μὲν ἄλλο καὶ τίμιον γίγνεται γένοσ, βασιλεὺσ δὲ ὁ πρεσβύτατοσ ἀεὶ τῷ πρεσβυτάτῳ τῶν ἐκγόνων παραδιδοὺσ ἐπὶ γενεὰσ πολλὰσ τὴν βασιλείαν διέσῳζον, πλοῦτον μὲν κεκτημένοι πλήθει τοσοῦτον, ὅσοσ οὔτε πω πρόσθεν ἐν δυναστείαισ τισὶν βασιλέων γέγονεν οὔτε ποτὲ ὕστερον γενέσθαι ῥᾴδιοσ, κατεσκευασμένα δὲ πάντ’ ἦν αὐτοῖσ ὅσα ἐν πόλει καὶ ὅσα κατὰ τὴν ἄλλην χώραν ἦν ἔργον κατασκευάσασθαι.

πολλὰ μὲν γὰρ διὰ τὴν ἀρχὴν αὐτοῖσ προσῄειν ἔξωθεν, πλεῖστα δὲ ἡ νῆσοσ αὐτὴ παρείχετο εἰσ τὰσ τοῦ βίου κατασκευάσ, πρῶτον μὲν ὅσα ὑπὸ μεταλλείασ ὀρυττόμενα στερεὰ καὶ ὅσα τηκτὰ γέγονε, καὶ τὸ νῦν ὀνομαζόμενον μόνον ‐ τότε δὲ πλέον ὀνόματοσ ἦν τὸ γένοσ ἐκ γῆσ ὀρυττόμενον ὀρειχάλκου κατὰ τόπουσ πολλοὺσ τῆσ νήσου, πλὴν χρυσοῦ τιμιώτατον ἐν τοῖσ τότε ὄν ‐ καὶ ὅσα ὕλη πρὸσ τὰ τεκτόνων διαπονήματα παρέχεται, πάντα φέρουσα ἄφθονα, τά τε αὖ περὶ τὰ ζῷα ἱκανῶσ ἥμερα καὶ ἄγρια τρέφουσα. καὶ δὴ καὶ ἐλεφάντων ἦν ἐν αὐτῇ γένοσ πλεῖστον·

νομὴ γὰρ τοῖσ τε ἄλλοισ ζῴοισ, ὅσα καθ’ ἕλη καὶ λίμνασ καὶ ποταμούσ, ὅσα τ’ αὖ κατ’ ὄρη καὶ ὅσα ἐν τοῖσ πεδίοισ νέμεται, σύμπασιν παρῆν ἅδην, καὶ τούτῳ κατὰ ταὐτὰ τῷ ζῴῳ, μεγίστῳ πεφυκότι καὶ πολυβορωτάτῳ. πρὸσ δὲ τούτοισ, ὅσα εὐώδη τρέφει που γῆ τὰ νῦν, ῥιζῶν ἢ χλόησ ἢ ξύλων ἢ χυλῶν στακτῶν εἴτε ἀνθῶν ἢ καρπῶν, ἔφερέν τε ταῦτα καὶ ἔτρεφεν εὖ· ἔτι δὲ τὸν ἥμερον καρπόν, τόν τε ξηρόν, ὃσ ἡμῖν τῆσ τροφῆσ ἕνεκά ἐστιν, καὶ ὅσοισ χάριν τοῦ σίτου προσχρώμεθα ‐ καλοῦμεν δὲ αὐτοῦ τὰ μέρη σύμπαντα ὄσπρια ‐ καὶ τὸν ὅσοσ ξύλινοσ, πώματα καὶ βρώματα καὶ ἀλείμματα φέρων, παιδιᾶσ τε ὃσ ἕνεκα ἡδονῆσ τε γέγονε δυσθησαύριστοσ ἀκροδρύων καρπόσ, ὅσα τε παραμύθια πλησμονῆσ μεταδόρπια ἀγαπητὰ κάμνοντι τίθεμεν, ἅπαντα ταῦτα ἡ τότε ποτὲ οὖσα ὑφ’ ἡλίῳ νῆσοσ ἱερὰ καλά τε καὶ θαυμαστὰ καὶ πλήθεσιν ἄπειρ’ ἔφερεν.

ἱερὰ καὶ τὰσ βασιλικὰσ οἰκήσεισ καὶ τοὺσ λιμένασ καὶ τὰ νεώρια καὶ σύμπασαν τὴν ἄλλην χώραν, τοιᾷδ’ ἐν τάξει διακοσμοῦντεσ.

τοὺσ τῆσ θαλάττησ τροχούσ, οἳ περὶ τὴν ἀρχαίαν ἦσαν μητρόπολιν, πρῶτον μὲν ἐγεφύρωσαν, ὁδὸν ἔξω καὶ ἐπὶ τὰ βασίλεια ποιούμενοι.

τὰ δὲ βασίλεια ἐν ταύτῃ τῇ τοῦ θεοῦ καὶ τῶν προγόνων κατοικήσει κατ’ ἀρχὰσ ἐποιήσαντο εὐθύσ, ἕτεροσ δὲ παρ’ ἑτέρου δεχόμενοσ, κεκοσμημένα κοσμῶν, ὑπερεβάλλετο εἰσ δύναμιν ἀεὶ τὸν ἔμπροσθεν, ἑώσ εἰσ ἔκπληξιν μεγέθεσιν κάλλεσίν τε ἔργων ἰδεῖν τὴν οἴκησιν ἀπηργάσαντο. διώρυχα μὲν γὰρ ἐκ τῆσ θαλάττησ ἀρχόμενοι τρίπλεθρον τὸ πλάτοσ, ἑκατὸν δὲ ποδῶν βάθοσ, μῆκοσ δὲ πεντήκοντα σταδίων, ἐπὶ τὸν ἐξωτάτω τροχὸν συνέτρησαν, καὶ τὸν ἀνάπλουν ἐκ τῆσ θαλάττησ ταύτῃ πρὸσ ἐκεῖνον ὡσ εἰσ λιμένα ἐποιήσαντο, διελόντεσ στόμα ναυσὶν ταῖσ μεγίσταισ ἱκανὸν εἰσπλεῖν.

καὶ δὴ καὶ τοὺσ τῆσ γῆσ τροχούσ, οἳ τοὺσ τῆσ θαλάττησ διεῖργον, κατὰ τὰσ γεφύρασ διεῖλον ὅσον μιᾷ τριήρει διέκπλουν εἰσ ἀλλήλουσ, καὶ κατεστέγασαν ἄνωθεν ὥστε τὸν ὑπόπλουν κάτωθεν εἶναι· τὰ γὰρ τῶν τῆσ γῆσ τροχῶν χείλη βάθοσ εἶχεν ἱκανὸν ὑπερέχον τῆσ θαλάττησ.

ἦν δὲ ὁ μὲν μέγιστοσ τῶν τροχῶν, εἰσ ὃν ἡ θάλαττα συνετέτρητο, τριστάδιοσ τὸ πλάτοσ, ὁ δ’ ἑξῆσ τῆσ γῆσ ἴσοσ ἐκείνῳ· τοῖν δὲ δευτέροιν ὁ μὲν ὑγρὸσ δυοῖν σταδίοιν πλάτοσ, ὁ δὲ ξηρὸσ ἴσοσ αὖ πάλιν τῷ πρόσθεν ὑγρῷ· σταδίου δὲ ὁ περὶ αὐτὴν τὴν ἐν μέσῳ νῆσον περιθέων. ἡ δὲ νῆσοσ, ἐν ᾗ τὰ βασίλεια ἦν, πέντε σταδίων τὴν διάμετρον εἶχεν.

ταύτην δὴ κύκλῳ καὶ τοὺσ τροχοὺσ καὶ τὴν γέφυραν πλεθριαίαν τὸ πλάτοσ οὖσαν ἔνθεν καὶ ἔνθεν λιθίνῳ περιεβάλλοντο τείχει, πύργουσ καὶ πύλασ ἐπὶ τῶν γεφυρῶν κατὰ τὰσ τῆσ θαλάττησ διαβάσεισ ἑκασταχόσε ἐπιστήσαντεσ· τὸν δὲ λίθον ἔτεμνον ὑπὸ τῆσ νήσου κύκλῳ τῆσ ἐν μέσῳ καὶ ὑπὸ τῶν τροχῶν ἔξωθεν καὶ ἐντόσ, τὸν μὲν λευκόν, τὸν δὲ μέλανα, τὸν δὲ ἐρυθρὸν ὄντα, τέμνοντεσ δὲ ἅμ’ ἠργάζοντο νεωσοίκουσ κοίλουσ διπλοῦσ ἐντόσ, κατηρεφεῖσ αὐτῇ τῇ πέτρᾳ. καὶ τῶν οἰκοδομημάτων τὰ μὲν ἁπλᾶ, τὰ δὲ μειγνύντεσ τοὺσ λίθουσ ποικίλα ὕφαινον παιδιᾶσ χάριν, ἡδονὴν αὐτοῖσ σύμφυτον ἀπονέμοντεσ· περὶ αὐτὴν τὴν ἀκρόπολιν ὀρειχάλκῳ μαρμαρυγὰσ ἔχοντι πυρώδεισ.

τὰ δὲ δὴ τῆσ ἀκροπόλεωσ ἐντὸσ βασίλεια κατεσκευασμένα ὧδ’ ἦν.

ἐν μέσῳ μὲν ἱερὸν ἅγιον αὐτόθι τῆσ τε Κλειτοῦσ καὶ τοῦ Ποσειδῶνοσ ἄβατον ἀφεῖτο, περιβόλῳ χρυσῷ περιβεβλημένον, τοῦτ’ ἐν ᾧ κατ’ ἀρχὰσ ἐφίτυσαν καὶ ἐγέννησαν τὸ τῶν δέκα βασιλειδῶν γένοσ· ἔνθα καὶ κατ’ ἐνιαυτὸν ἐκ πασῶν τῶν δέκα λήξεων ὡραῖα αὐτόσε ἀπετέλουν ἱερὰ ἐκείνων ἑκάστῳ. τοῦ δὲ Ποσειδῶνοσ αὐτοῦ νεὼσ ἦν, σταδίου μὲν μῆκοσ, εὖροσ δὲ τρίπλεθροσ, ὕψοσ δ’ ἐπὶ τούτοισ σύμμετρον ἰδεῖν, εἶδοσ δέ τι βαρβαρικὸν ἔχοντοσ. πάντα δὲ ἔξωθεν περιήλειψαν τὸν νεὼν ἀργύρῳ, πλὴν τῶν ἀκρωτηρίων, τὰ δὲ ἀκρωτήρια χρυσῷ·

τὰ δ’ ἐντόσ, τὴν μὲν ὀροφὴν ἐλεφαντίνην ἰδεῖν πᾶσαν χρυσῷ καὶ ἀργύρῳ καὶ ὀρειχάλκῳ πεποικιλμένην, τὰ δὲ ἄλλα πάντα τῶν τοίχων τε καὶ κιόνων καὶ ἐδάφουσ ὀρειχάλκῳ περιέλαβον. χρυσᾶ δὲ ἀγάλματα ἐνέστησαν, τὸν μὲν θεὸν ἐφ’ ἁρ́ματοσ ἑστῶτα ἓξ ὑποπτέρων ἵππων ἡνίοχον, αὐτόν τε ὑπὸ μεγέθουσ τῇ κορυφῇ τῆσ ὀροφῆσ ἐφαπτόμενον, Νηρῇδασ δὲ ἐπὶ δελφίνων ἑκατὸν κύκλῳ ‐ τοσαύτασ γὰρ ἐνόμιζον αὐτὰσ οἱ τότε εἶναι ‐ πολλὰ δ’ ἐντὸσ ἄλλα ἀγάλματα ἰδιωτῶν ἀναθήματα ἐνῆν. περὶ δὲ τὸν νεὼν ἔξωθεν εἰκόνεσ ἁπάντων ἕστασαν ἐκ χρυσοῦ, τῶν γυναικῶν καὶ αὐτῶν ὅσοι τῶν δέκα ἐγεγόνεσαν βασιλέων, καὶ πολλὰ ἕτερα ἀναθήματα μεγάλα τῶν τε βασιλέων καὶ ἰδιωτῶν ἐξ αὐτῆσ τε τῆσ πόλεωσ καὶ τῶν ἔξωθεν ὅσων ἐπῆρχον. τε δὴ συνεπόμενοσ ἦν τὸ μέγεθοσ καὶ τὸ τῆσ ἐργασίασ ταύτῃ τῇ κατασκευῇ, καὶ τὰ βασίλεια κατὰ τὰ αὐτὰ πρέποντα μὲν τῷ τῆσ ἀρχῆσ μεγέθει, πρέποντα δὲ τῷ περὶ τὰ ἱερὰ κόσμῳ.

ταῖσ δὲ δὴ κρήναισ, τῇ τοῦ ψυχροῦ καὶ τῇ τοῦ θερμοῦ νάματοσ, πλῆθοσ μὲν ἄφθονον ἐχούσαισ, ἡδονῇ δὲ καὶ ἀρετῇ τῶν ὑδάτων πρὸσ ἑκατέρου τὴν χρῆσιν θαυμαστοῦ πεφυκότοσ, ἐχρῶντο περιστήσαντεσ οἰκοδομήσεισ καὶ δένδρων φυτεύσεισ πρεπούσασ ὕδασι, δεξαμενάσ τε αὖ τὰσ μὲν ὑπαιθρίουσ, τὰσ δὲ χειμερινὰσ τοῖσ θερμοῖσ λουτροῖσ ὑποστέγουσ περιτιθέντεσ, χωρὶσ μὲν βασιλικάσ, χωρὶσ δὲ ἰδιωτικάσ, ἔτι δὲ γυναιξὶν ἄλλασ καὶ ἑτέρασ ἵπποισ καὶ τοῖσ ἄλλοισ ὑποζυγίοισ, τὸ πρόσφορον τῆσ κοσμήσεωσ ἑκάστοισ ἀπονέμοντεσ. τὸ δὲ ἀπορρέον ἦγον ἐπὶ τὸ τοῦ Ποσειδῶνοσ ἄλσοσ, δένδρα παντοδαπὰ κάλλοσ ὕψοσ τε δαιμόνιον ὑπ’ ἀρετῆσ τῆσ γῆσ ἔχοντα, καὶ ἐπὶ τοὺσ ἔξω κύκλουσ δι’ ὀχετῶν κατὰ τὰσ γεφύρασ ἐπωχέτευον·

οὗ δὴ πολλὰ μὲν ἱερὰ καὶ πολλῶν θεῶν, πολλοὶ δὲ κῆποι καὶ πολλὰ γυμνάσια ἐκεχειρούργητο, τὰ μὲν ἀνδρῶν, τὰ δὲ ἵππων χωρὶσ ἐν ἑκατέρᾳ τῇ τῶν τροχῶν νήσῳ, τά τε ἄλλα καὶ κατὰ μέσην τὴν μείζω τῶν νήσων ἐξῃρημένοσ ἱππόδρομοσ ἦν αὐτοῖσ, σταδίου τὸ πλάτοσ ἔχων, τὸ δὲ μῆκοσ περὶ τὸν κύκλον ὅλον ἀφεῖτο εἰσ ἅμιλλαν τοῖσ ἵπποισ.

δορυφορικαὶ δὲ περὶ αὐτὸν ἔνθεν τε καὶ ἔνθεν οἰκήσεισ ἦσαν τῷ πλήθει τῶν δορυφόρων· τοῖσ δὲ πιστοτέροισ ἐν τῷ μικροτέρῳ τροχῷ καὶ πρὸσ τῆσ ἀκροπόλεωσ μᾶλλον ὄντι διετέτακτο ἡ φρουρά, τοῖσ δὲ πάντων διαφέρουσιν πρὸσ πίστιν ἐντὸσ τῆσ ἀκροπόλεωσ περὶ τοὺσ βασιλέασ αὐτοὺσ ἦσαν οἰκήσεισ δεδομέναι.

τὰ δὲ νεώρια τριήρων μεστὰ ἦν καὶ σκευῶν ὅσα τριήρεσιν προσήκει, πάντα δὲ ἐξηρτυμένα ἱκανῶσ. καὶ τὰ μὲν δὴ περὶ τὴν τῶν βασιλέων οἴκησιν οὕτω κατεσκεύαστο· διαβάντι δὲ τοὺσ λιμένασ ἔξω τρεῖσ ὄντασ ἀρξάμενον ἀπὸ τῆσ θαλάττησ ᾔειν ἐν κύκλῳ τεῖχοσ, πεντήκοντα σταδίουσ τοῦ μεγίστου τροχοῦ τε καὶ λιμένοσ ἀπέχον πανταχῇ, καὶ συνέκλειεν εἰσ ταὐτὸν πρὸσ τὸ τῆσ διώρυχοσ στόμα τὸ πρὸσ θαλάττησ. τοῦτο δὴ πᾶν συνῳκεῖτο μὲν ὑπὸ πολλῶν καὶ πυκνῶν οἰκήσεων, ὁ δὲ ἀνάπλουσ καὶ ὁ μέγιστοσ λιμὴν ἔγεμεν πλοίων καὶ ἐμπόρων ἀφικνουμένων πάντοθεν, φωνὴν καὶ θόρυβον παντοδαπὸν κτύπον τε μεθ’ ἡμέραν καὶ διὰ νυκτὸσ ὑπὸ πλήθουσ παρεχομένων.

τὸ μὲν οὖν ἄστυ καὶ τὸ περὶ τὴν ἀρχαίαν οἴκησιν σχεδὸν ὡσ τότ’ ἐλέχθη νῦν διεμνημόνευται·

τῆσ δ’ ἄλλησ χώρασ ὡσ ἡ φύσισ εἶχεν καὶ τὸ τῆσ διακοσμήσεωσ εἶδοσ, ἀπομνημονεῦσαι πειρατέον. πρῶτον μὲν οὖν ὁ τόποσ ἅπασ ἐλέγετο σφόδρα τε ὑψηλὸσ καὶ ἀπότομοσ ἐκ θαλάττησ, τὸ δὲ περὶ τὴν πόλιν πᾶν πεδίον, ἐκείνην μὲν περιέχον, αὐτὸ δὲ κύκλῳ περιεχόμενον ὄρεσιν μέχρι πρὸσ τὴν θάλατταν καθειμένοισ, λεῖον καὶ ὁμαλέσ, πρόμηκεσ δὲ πᾶν, ἐπὶ μὲν θάτερα τρισχιλίων σταδίων, κατὰ δὲ μέσον ἀπὸ θαλάττησ ἄνω δισχιλίων.

ὁ δὲ τόποσ οὗτοσ ὅλησ τῆσ νήσου πρὸσ νότον ἐτέτραπτο, ἀπὸ τῶν ἄρκτων κατάβορροσ.

τὰ δὲ περὶ αὐτὸν ὄρη τότε ὑμνεῖτο πλῆθοσ καὶ μέγεθοσ καὶ κάλλοσ παρὰ πάντα τὰ νῦν ὄντα γεγονέναι, πολλὰσ μὲν κώμασ καὶ πλουσίασ περιοίκων ἐν ἑαυτοῖσ ἔχοντα, ποταμοὺσ δὲ καὶ λίμνασ καὶ λειμῶνασ τροφὴν τοῖσ πᾶσιν ἡμέροισ καὶ ἀγρίοισ ἱκανὴν θρέμμασιν, ὕλην δὲ καὶ πλήθει καὶ γένεσι ποικίλην σύμπασίν τε τοῖσ ἔργοισ καὶ πρὸσ ἕκαστα ἄφθονον. ὧδε οὖν τὸ πεδίον φύσει καὶ ὑπὸ βασιλέων πολλῶν ἐν πολλῷ χρόνῳ διεπεπόνητο. τετράγωνον μὲν αὔθ’ ὑπῆρχεν τὰ πλεῖστ’ ὀρθὸν καὶ πρόμηκεσ, ὅτι δὲ ἐνέλειπε, κατηύθυντο τάφρου κύκλῳ περιορυχθείσησ·

τὸ δὲ βάθοσ καὶ πλάτοσ τό τε μῆκοσ αὐτῆσ ἄπιστον μὲν λεχθέν, ὡσ χειροποίητον ἔργον, πρὸσ τοῖσ ἄλλοισ διαπονήμασι τοσοῦτον εἶναι, ῥητέον δὲ ὅ γε ἠκούσαμεν· πλέθρου μὲν γὰρ βάθοσ ὀρώρυκτο, τὸ δὲ πλάτοσ ἁπάντῃ σταδίου, περὶ δὲ πᾶν τὸ πεδίον ὀρυχθεῖσα συνέβαινεν εἶναι τὸ μῆκοσ σταδίων μυρίων. τὰ δ’ ἐκ τῶν ὀρῶν καταβαίνοντα ὑποδεχομένη ῥεύματα καὶ περὶ τὸ πεδίον κυκλωθεῖσα, πρὸσ τὴν πόλιν ἔνθεν τε καὶ ἔνθεν ἀφικομένη, ταύτῃ πρὸσ θάλατταν μεθεῖτο ἐκρεῖν.

ἄνωθεν δὲ ἀπ’ αὐτῆσ τὸ πλάτοσ μάλιστα ἑκατὸν ποδῶν διώρυχεσ εὐθεῖαι τετμημέναι κατὰ τὸ πεδίον πάλιν εἰσ τὴν τάφρον τὴν πρὸσ θαλάττησ ἀφεῖντο, ἑτέρα δὲ ἀφ’ ἑτέρασ αὐτῶν σταδίουσ ἑκατὸν ἀπεῖχεν· ᾗ δὴ τήν τε ἐκ τῶν ὀρῶν ὕλην κατῆγον εἰσ τὸ ἄστυ καὶ τἆλλα δὲ ὡραῖα πλοίοισ κατεκομίζοντο, διάπλουσ ἐκ τῶν διωρύχων εἰσ ἀλλήλασ τε πλαγίασ καὶ πρὸσ τὴν πόλιν τεμόντεσ. καὶ δὶσ δὴ τοῦ ἐνιαυτοῦ τὴν γῆν ἐκαρποῦντο, χειμῶνοσ μὲν τοῖσ ἐκ Διὸσ ὕδασι χρώμενοι, θέρουσ δὲ ὅσα γῆ φέρει τὰ ἐκ τῶν διωρύχων ἐπάγοντεσ νάματα.

πλῆθοσ δέ, τῶν μὲν ἐν τῷ πεδίῳ χρησίμων πρὸσ πόλεμον ἀνδρῶν ἐτέτακτο τὸν κλῆρον ἕκαστον παρέχειν ἄνδρα ἡγεμόνα, τὸ δὲ τοῦ κλήρου μέγεθοσ εἰσ δέκα δεκάκισ ἦν στάδια, μυριάδεσ δὲ συμπάντων τῶν κλήρων ἦσαν ἕξ· τῶν δ’ ἐκ τῶν ὀρῶν καὶ τῆσ ἄλλησ χώρασ ἀπέραντοσ μὲν ἀριθμὸσ ἀνθρώπων ἐλέγετο, κατὰ δὲ τόπουσ καὶ κώμασ εἰσ τούτουσ τοὺσ κλήρουσ πρὸσ τοὺσ ἡγεμόνασ ἅπαντεσ διενενέμηντο.

ἀναβάτασ, ἔτι δὲ συνωρίδα χωρὶσ δίφρου καταβάτην τε μικράσπιδα καὶ τὸν ἀμφοῖν μετ’ ἐπιβάτην τοῖν ἵπποιν ἡνίοχον ἔχουσαν, ὁπλίτασ δὲ δύο καὶ τοξότασ σφενδονήτασ τε ἑκατέρουσ δύο, γυμνῆτασ δὲ λιθοβόλουσ καὶ ἀκοντιστὰσ τρεῖσ ἑκατέρουσ, ναύτασ δὲ τέτταρασ εἰσ πλήρωμα διακοσίων καὶ χιλίων νεῶν.

τὰ μὲν οὖν πολεμιστήρια οὕτω διετέτακτο τῆσ βασιλικῆσ πόλεωσ, τῶν δὲ ἐννέα ἄλλα ἄλλωσ, ἃ μακρὸσ ἂν χρόνοσ εἰή λέγειν. τὰ δὲ τῶν ἀρχῶν καὶ τιμῶν ὧδ’ εἶχεν ἐξ ἀρχῆσ διακοσμηθέντα.

τῶν δέκα βασιλέων εἷσ ἕκαστοσ ἐν μὲν τῷ καθ’ αὑτὸν μέρει κατὰ τὴν αὑτοῦ πόλιν τῶν ἀνδρῶν καὶ τῶν πλείστων νόμων ἦρχεν, κολάζων καὶ ἀποκτεινὺσ ὅντιν’ ἐθελήσειεν· ἡ δὲ ἐν ἀλλήλοισ ἀρχὴ καὶ κοινωνία κατὰ ἐπιστολὰσ ἦν τὰσ τοῦ Ποσειδῶνοσ, ὡσ ὁ νόμοσ αὐτοῖσ παρέδωκεν καὶ γράμματα ὑπὸ τῶν πρώτων ἐν στήλῃ γεγραμμένα ὀρειχαλκίνῃ, ἣ κατὰ μέσην τὴν νῆσον ἔκειτ’ ἐν ἱερῷ Ποσειδῶνοσ, οἷ δὴ δι’ ἐνιαυτοῦ πέμπτου, τοτὲ δὲ ἐναλλὰξ ἕκτου, συνελέγοντο, τῷ τε ἀρτίῳ καὶ τῷ περιττῷ μέροσ ἴσον ἀπονέμοντεσ, συλλεγόμενοι δὲ περί τε τῶν κοινῶν ἐβουλεύοντο καὶ ἐξήταζον εἴ τίσ τι παραβαίνοι, καὶ ἐδίκαζον. ὅτε δὲ δικάζειν μέλλοιεν, πίστεισ ἀλλήλοισ τοιάσδε ἐδίδοσαν πρότερον.

ἀφέτων ὄντων ταύρων ἐν τῷ τοῦ Ποσειδῶνοσ ἱερῷ, μόνοι γιγνόμενοι δέκα ὄντεσ, ἐπευξάμενοι τῷ θεῷ τὸ κεχαρισμένον αὐτῷ θῦμα ἑλεῖν, ἄνευ σιδήρου ξύλοισ καὶ βρόχοισ ἐθήρευον, ὃν δὲ ἕλοιεν τῶν ταύρων, πρὸσ τὴν στήλην προσαγαγόντεσ κατὰ κορυφὴν αὐτῆσ ἔσφαττον κατὰ τῶν γραμμάτων. ἐν δὲ τῇ στήλῃ πρὸσ τοῖσ νόμοισ ὁρ́κοσ ἦν μεγάλασ ἀρὰσ ἐπευχόμενοσ τοῖσ ἀπειθοῦσιν.

ὅτ’ οὖν κατὰ τοὺσ αὑτῶν νόμουσ θύσαντεσ καθαγίζοιεν πάντα τοῦ ταύρου τὰ μέλη, κρατῆρα κεράσαντεσ ὑπὲρ ἑκάστου θρόμβον ἐνέβαλλον αἵματοσ, τὸ δ’ ἄλλ’ εἰσ τὸ πῦρ ἔφερον, περικαθήραντεσ τὴν στήλην· μετὰ δὲ τοῦτο χρυσαῖσ φιάλαισ ἐκ τοῦ κρατῆροσ ἀρυτόμενοι, κατὰ τοῦ πυρὸσ σπένδοντεσ ἐπώμνυσαν δικάσειν τε κατὰ τοὺσ ἐν τῇ στήλῃ νόμουσ καὶ κολάσειν εἴ τίσ τι πρότερον παραβεβηκὼσ εἰή, τό τε αὖ μετὰ τοῦτο μηδὲν τῶν γραμμάτων ἑκόντεσ παραβήσεσθαι, μηδὲ ἄρξειν μηδὲ ἄρχοντι πείσεσθαι πλὴν κατὰ τοὺσ τοῦ πατρὸσ ἐπιτάττοντι νόμουσ.

ταῦτα ἐπευξάμενοσ ἕκαστοσ αὐτῶν αὑτῷ καὶ τῷ ἀφ’ αὑτοῦ γένει, πιὼν καὶ ἀναθεὶσ τὴν φιάλην εἰσ τὸ ἱερὸν τοῦ θεοῦ, περὶ τὸ δεῖπνον καὶ τἀναγκαῖα διατρίψασ, ἐπειδὴ γίγνοιτο σκότοσ καὶ τὸ πῦρ ἐψυγμένον τὸ περὶ τὰ θύματα εἰή, πάντεσ οὕτωσ ἐνδύντεσ ὅτι καλλίστην κυανῆν στολήν, ἐπὶ τὰ τῶν ὁρκωμοσίων καύματα χαμαὶ καθίζοντεσ, νύκτωρ, πᾶν τὸ περὶ τὸ ἱερὸν ἀποσβεννύντεσ πῦρ, ἐδικάζοντό τε καὶ ἐδίκαζον εἴ τίσ τι παραβαίνειν αὐτῶν αἰτιῷτό τινα·

δικάσαντεσ δέ, τὰ δικασθέντα, ἐπειδὴ φῶσ γένοιτο, ἐν χρυσῷ πίνακι γράψαντεσ μετὰ τῶν στολῶν μνημεῖα ἀνετίθεσαν.

νόμοι δὲ πολλοὶ μὲν ἄλλοι περὶ τὰ γέρα τῶν βασιλέων ἑκάστων ἦσαν ἴδιοι, τὰ δὲ μέγιστα, μήτε ποτὲ ὅπλα ἐπ’ ἀλλήλουσ οἴσειν βοηθήσειν τε πάντασ, ἄν πού τισ αὐτῶν ἔν τινι πόλει τὸ βασιλικὸν καταλύειν ἐπιχειρῇ γένοσ, κοινῇ δέ, καθάπερ οἱ πρόσθεν, βουλευόμενοι τὰ δόξαντα περὶ πολέμου καὶ τῶν ἄλλων πράξεων, ἡγεμονίαν ἀποδιδόντεσ τῷ Ἀτλαντικῷ γένει. θανάτου δὲ τὸν βασιλέα τῶν συγγενῶν μηδενὸσ εἶναι κύριον, ὃν ἂν μὴ τῶν δέκα τοῖσ ὑπὲρ ἥμισυ δοκῇ.

ταύτην δὴ τοσαύτην καὶ τοιαύτην δύναμιν ἐν ἐκείνοισ τότε οὖσαν τοῖσ τόποισ ὁ θεὸσ ἐπὶ τούσδε αὖ τοὺσ τόπουσ συντάξασ ἐκόμισεν ἔκ τινοσ τοιᾶσδε, ὡσ λόγοσ, προφάσεωσ.

ἐπὶ πολλὰσ μὲν γενεάσ, μέχριπερ ἡ τοῦ θεοῦ φύσισ αὐτοῖσ ἐξήρκει, κατήκοοί τε ἦσαν τῶν νόμων καὶ πρὸσ τὸ συγγενὲσ θεῖον φιλοφρόνωσ εἶχον·

τὰ γὰρ φρονήματα ἀληθινὰ καὶ πάντῃ μεγάλα ἐκέκτηντο, πρᾳότητι μετὰ φρονήσεωσ πρόσ τε τὰσ ἀεὶ συμβαινούσασ τύχασ καὶ πρὸσ ἀλλήλουσ χρώμενοι, διὸ πλὴν ἀρετῆσ πάντα ὑπερορῶντεσ μικρὰ ἡγοῦντο τὰ παρόντα καὶ ῥᾳδίωσ ἔφερον οἱο͂ν ἄχθοσ τὸν τοῦ χρυσοῦ τε καὶ τῶν ἄλλων κτημάτων ὄγκον, ἀλλ’ οὐ μεθύοντεσ ὑπὸ τρυφῆσ διὰ πλοῦτον ἀκράτορεσ αὑτῶν ὄντεσ ἐσφάλλοντο, νήφοντεσ δὲ ὀξὺ καθεώρων ὅτι καὶ ταῦτα πάντα ἐκ φιλίασ τῆσ κοινῆσ μετ’ ἀρετῆσ αὐξάνεται, τῇ δὲ τούτων σπουδῇ καὶ τιμῇ φθίνει ταῦτά τε αὐτὰ κἀκείνη συναπόλλυται τούτοισ. ἐκ δὴ λογισμοῦ τε τοιούτου καὶ φύσεωσ θείασ παραμενούσησ πάντ’ αὐτοῖσ ηὐξήθη ἃ πρὶν διήλθομεν.

ἐπεὶ δ’ ἡ τοῦ θεοῦ μὲν μοῖρα ἐξίτηλοσ ἐγίγνετο ἐν αὐτοῖσ πολλῷ τῷ θνητῷ καὶ πολλάκισ ἀνακεραννυμένη, τὸ δὲ ἀνθρώπινον ἦθοσ ἐπεκράτει, τότε ἤδη τὰ παρόντα φέρειν ἀδυνατοῦντεσ ἠσχημόνουν, καὶ τῷ δυναμένῳ μὲν ὁρᾶν αἰσχροὶ κατεφαίνοντο, τὰ κάλλιστα ἀπὸ τῶν τιμιωτάτων ἀπολλύντεσ, τοῖσ δὲ ἀδυνατοῦσιν ἀληθινὸν πρὸσ εὐδαιμονίαν βίον ὁρᾶν τότε δὴ μάλιστα πάγκαλοι μακάριοί τε ἐδοξάζοντο εἶναι, πλεονεξίασ ἀδίκου καὶ δυνάμεωσ ἐμπιμπλάμενοι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Plato, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Κριτίας

(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Κριτίας)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION