헬라어 문장 검색 - ΠλατόΗιππιασ́2́

(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Ἱππίασ Ἐλαττών)

σὺ δὲ δὴ τί σιγᾷσ, ὦ Σώκρατεσ, Ἱππίου τοσαῦτα ἐπιδειξαμένου, καὶ οὐχὶ ἢ συνεπαινεῖσ τι τῶν εἰρημένων ἢ καὶ ἐλέγχεισ, εἴ τί σοι μὴ καλῶσ δοκεῖ εἰρηκέναι; ἄλλωσ τε ἐπειδὴ καὶ αὐτοὶ λελείμμεθα, οἳ μάλιστ’ ἂν ἀντιποιησαίμεθα μετεῖναι ἡμῖν τῆσ ἐν φιλοσοφίᾳ διατριβῆσ. καὶ μήν, ὦ Εὔδικε, ἔστι γε ἃ ἡδέωσ ἂν πυθοίμην Ἱππίου ὧν νυνδὴ ἔλεγεν περὶ Ὁμήρου. καὶ γὰρ τοῦ σοῦ πατρὸσ Ἀπημάντου ἤκουον ὅτι ἡ Ἰλιὰσ κάλλιον εἰή ποίημα τῷ Ὁμήρῳ ἢ ἡ Ὀδύσσεια, τοσούτῳ δὲ κάλλιον, ὅσῳ ἀμείνων Ἀχιλλεὺσ Ὀδυσσέωσ εἰή·

ἑκάτερον γὰρ τούτων τὸ μὲν εἰσ Ὀδυσσέα ἔφη πεποιῆσθαι, τὸ δ’ εἰσ Ἀχιλλέα. περὶ ἐκείνου οὖν ἡδέωσ ἄν, εἰ βουλομένῳ ἐστὶν Ἱππίᾳ, ἀναπυθοίμην ὅπωσ αὐτῷ δοκεῖ περὶ τοῖν ἀνδροῖν τούτοιν, πότερον ἀμείνω φησὶν εἶναι, ἐπειδὴ καὶ ἄλλα πολλὰ καὶ παντοδαπὰ ἡμῖν ἐπιδέδεικται καὶ περὶ ποιητῶν τε ἄλλων καὶ περὶ Ὁμήρου. ἀλλὰ δῆλον ὅτι οὐ φθονήσει Ἱππίασ, ἐάν τι αὐτὸν ἐρωτᾷσ, ἀποκρίνεσθαι.

ἦ γάρ, ὦ Ἱππία, ἐάν τι ἐρωτᾷ σε Σωκράτησ, ἀποκρινῇ; ἢ πῶσ ποιήσεισ; ἀεὶ ἐπανιὼν οἴκοθεν ἐξ Ἤλιδοσ εἰσ τὸ ἱερὸν παρέχω ἐμαυτὸν καὶ λέγοντα ὅτι ἄν τισ βούληται ὧν ἄν μοι εἰσ ἐπίδειξιν παρεσκευασμένον ᾖ, καὶ ἀποκρινόμενον τῷ βουλομένῳ ὅτι ἄν τισ ἐρωτᾷ, νῦν δὲ τὴν Σωκράτουσ ἐρώτησιν φύγοιμι.

μακάριόν γε, ὦ Ἱππία, πάθοσ πέπονθασ, εἰ ἑκάστησ Ὀλυμπιάδοσ οὕτωσ εὐέλπισ ὢν περὶ τῆσ ψυχῆσ εἰσ σοφίαν ἀφικνῇ εἰσ τὸ ἱερόν·

καὶ θαυμάσαιμ’ ἂν εἴ τισ τῶν περὶ τὸ σῶμα ἀθλητῶν οὕτωσ ἀφόβωσ τε καὶ πιστευτικῶσ ἔχων τῷ σώματι ἔρχεται αὐτόσε ἀγωνιούμενοσ, ὥσπερ σὺ φῂσ τῇ διανοίᾳ. εἰκότωσ, ὦ Σώκρατεσ, ἐγὼ τοῦτο πέπονθα· ἐξ οὗ γὰρ ἦργμαι Ὀλυμπίασιν ἀγωνίζεσθαι, οὐδενὶ πώποτε κρείττονι εἰσ οὐδὲν ἐμαυτοῦ ἐνέτυχον. καλόν γε λέγεισ, ὦ Ἱππία, καὶ τῇ Ἠλείων πόλει τῆσ σοφίασ ἀνάθημα τὴν δόξαν εἶναι τὴν σὴν καὶ τοῖσ γονεῦσι τοῖσ σοῖσ.

ἀτὰρ τί δὴ λέγεισ ἡμῖν περὶ τοῦ Ἀχιλλέωσ τε καὶ τοῦ Ὀδυσσέωσ; πότερον ἀμείνω καὶ κατὰ τί φῂσ εἶναι; ἡνίκα μὲν γὰρ πολλοὶ ἔνδον ἦμεν καὶ σὺ τὴν ἐπίδειξιν ἐποιοῦ, ἀπελείφθην σου τῶν λεγομένων ‐ ὤκνουν γὰρ ἐπανερέσθαι, διότι ὄχλοσ τε πολὺσ ἔνδον ἦν, καὶ μή σοι ἐμποδὼν εἰήν ἐρωτῶν τῇ ἐπιδείξει ‐ νυνὶ δὲ ἐπειδὴ ἐλάττουσ τέ ἐσμεν καὶ Εὔδικοσ ὅδε κελεύει ἐρέσθαι, εἰπέ τε καὶ δίδαξον ἡμᾶσ σαφῶσ, τί ἔλεγεσ περὶ τούτοιν τοῖν ἀνδροῖν; πῶσ διέκρινεσ αὐτούσ;

ἀλλ’ ἐγώ σοι, ὦ Σώκρατεσ, ἐθέλω ἔτι σαφέστερον ἢ τότε διελθεῖν ἃ λέγω καὶ περὶ τούτων καὶ ἄλλων. φημὶ γὰρ Ὅμηρον πεποιηκέναι ἄριστον μὲν ἄνδρα Ἀχιλλέα τῶν εἰσ Τροίαν ἀφικομένων, σοφώτατον δὲ Νέστορα, πολυτροπώτατον δὲ Ὀδυσσέα. βαβαῖ, ὦ Ἱππία· ἆρ’ ἄν τί μοι χαρίσαιο τοιόνδε, μή μου καταγελᾶν, ἐὰν μόγισ μανθάνω τὰ λεγόμενα καὶ πολλάκισ ἀνερωτῶ; ἀλλά μοι πειρῶ πρᾴωσ τε καὶ εὐκόλωσ ἀποκρίνεσθαι.

αἰσχρὸν γὰρ ἂν εἰή, ὦ Σώκρατεσ, εἰ ἄλλουσ μὲν αὐτὰ ταῦτα παιδεύω καὶ ἀξιῶ διὰ ταῦτα χρήματα λαμβάνειν, αὐτὸσ δὲ ὑπὸ σοῦ ἐρωτώμενοσ μὴ συγγνώμην τ’ ἔχοιμι καὶ πρᾴωσ ἀποκρινοίμην. πάνυ καλῶσ λέγεισ. ἐγὼ γάρ τοι, ἡνίκα μὲν ἄριστον τὸν Ἀχιλλέα ἔφησθα πεποιῆσθαι, ἐδόκουν σου μανθάνειν ὅτι ἔλεγεσ, καὶ ἡνίκα τὸν Νέστορα σοφώτατον· ἐπειδὴ δὲ τὸν Ὀδυσσέα εἶπεσ ὅτι πεποιηκὼσ εἰή ὁ ποιητὴσ πολυτροπώτατον, τοῦτο δ’, ὥσ γε πρὸσ σὲ τἀληθῆ εἰρῆσθαι, παντάπασιν οὐκ οἶδ’ ὅτι λέγεισ.

καί μοι εἰπέ, ἄν τι ἐνθένδε μᾶλλον μάθω· ὁ Ἀχιλλεὺσ οὐ πολύτροποσ τῷ Ὁμήρῳ πεποίηται; ἥκιστά γε, ὦ Σώκρατεσ, ἀλλ’ ἁπλούστατοσ καὶ ἀληθέστατοσ, ἐπεὶ καὶ ἐν Λιταῖσ, ἡνίκα πρὸσ ἀλλήλουσ ποιεῖ αὐτοὺσ διαλεγομένουσ, λέγει αὐτῷ ὁ Ἀχιλλεὺσ πρὸσ τὸν Ὀδυσσέα ‐ διογενὲσ Λαερτιάδη, πολυμήχαν’ Ὀδυσσεῦ,χρὴ μὲν δὴ τὸν μῦθον ἀπηλεγέωσ ἀποειπεῖν,ὥσπερ δὴ κρανέω τε καὶ ὡσ τελέεσθαι ὀίω· ἐχθρὸσ γάρ μοι κεῖνοσ ὁμῶσ Αἴ̈δαο πύλῃσιν, ὅσ χ’ ἕτερον μὲν κεύθῃ ἐνὶ φρεσίν, ἄλλο δὲ εἴπῃ.

αὐτὰρ ἐγὼν ἐρέω, ὡσ καὶ τετελεσμένον ἔσται. ἐν τούτοισ δηλοῖ τοῖσ ἔπεσιν τὸν πρότον ἑκατέρον τοῦ ἀνδρόσ, ὡσ ὁ μὲν Ἀχιλλεὺσ εἰή ἀληθήσ τε καὶ ἁπλοῦσ, ὁ δὲ Ὀδυσσεὺσ πολύπροπόσ τε καὶ ψευδὴσ·

ποιεῖ γὰρ τὸν Ἀχιλλέα εἰσ τὸν Ὀδυσσέα λέγοντα ταῦτα τὰ ἔπη. νῦν ἤδη, ὦ Ἱππία, κινδυνεύω μανθάνειν ὃ λέγεισ· τὸν πολύτροπον ψευδῆ λέγεισ, ὥσ γε φαίνεται. μάλιστα, ὦ Σώκρατεσ·

τοιοῦτον γὰρ πεποίηκεν τὸν Ὀδυσσέα Ὅμηροσ πολλαχοῦ καὶ ἐν Ἰλιάδι καὶ ἐν Ὀδυσσείᾳ. ἐδόκει ἄρα, ὡσ ἐοίκεν, Ὁμήρῳ ἕτεροσ μὲν εἶναι ἀνὴρ ἀληθήσ, ἕτεροσ δὲ ψευδήσ, ἀλλ’ οὐχ ὁ αὐτόσ. πῶσ γὰρ οὐ μέλλει, ὦ Σώκρατεσ; ἦ καὶ σοὶ δοκεῖ αὐτῷ, ὦ Ἱππία; πάντων μάλιστα· καὶ γὰρ ἂν δεινὸν εἰή εἰ μή. τὸν μὲν Ὅμηρον τοίνυν ἐάσωμεν, ἐπειδὴ καὶ ἀδύνατον ἐπανερέσθαι τί ποτε νοῶν ταῦτα ἐποίησεν τὰ ἔπη· σὺ δ’ ἐπειδὴ φαίνῃ ἀναδεχόμενοσ τὴν αἰτίαν, καὶ σοὶ συνδοκεῖ ταῦτα ἅπερ φῂσ Ὅμηρον λέγειν, ἀπόκριναι κοινῇ ὑπὲρ Ὁμήρου τε καὶ σαυτοῦ.

ἔσται ταῦτα· ἀλλ’ ἐρώτα ἔμβραχυ ὅτι βούλει. τοὺσ ψευδεῖσ λέγεισ οἱο͂ν ἀδυνάτουσ τι ποιεῖν, ὥσπερ τοὺσ κάμνοντασ, ἢ δυνατούσ τι ποιεῖν; δυνατοὺσ ἔγωγε καὶ μάλα σφόδρα ἄλλα τε πολλὰ καὶ ἐξαπατᾶν ἀνθρώπουσ. δυνατοὶ μὲν δή, ὡσ ἐοίκεν, εἰσὶ κατὰ τὸν σὸν λόγον καὶ πολύτροποι·

ἦ γάρ; ναί. πολύτροποι δ’ εἰσὶ καὶ ἀπατεῶνεσ ὑπὸ ἠλιθιότητοσ καὶ ἀφροσύνησ, ἢ ὑπὸ πανουργίασ καὶ φρονήσεώσ τινοσ; ὑπὸ πανουργίασ πάντων μάλιστα καὶ φρονήσεωσ. φρόνιμοι μὲν ἄρα εἰσίν, ὡσ ἐοίκεν. ναὶ μὰ Δία, λίαν γε. φρόνιμοι δὲ ὄντεσ οὐκ ἐπίστανται ὅτι ποιοῦσιν, ἢ ἐπίστανται; καὶ μάλα σφόδρα ἐπίστανται· διὰ ταῦτα καὶ κακουργοῦσιν. ἐπιστάμενοι δὲ ταῦτα ἃ ἐπίστανται πότερον ἀμαθεῖσ εἰσιν ἢ σοφοί; σοφοὶ μὲν οὖν αὐτά γε ταῦτα, ἐξαπατᾶν. ἔχε δή· ἀναμνησθῶμεν τί ἐστιν ὃ λέγεισ.

τοὺσ ψευδεῖσ φῂσ εἶναι δυνατοὺσ καὶ φρονίμουσ καὶ ἐπιστήμονασ καὶ σοφοὺσ εἰσ ἅπερ ψευδεῖσ; φημὶ γὰρ οὖν. ἄλλουσ δὲ τοὺσ ἀληθεῖσ τε καὶ ψευδεῖσ, καὶ ἐναντιωτάτουσ ἀλλήλοισ; λέγω ταῦτα. φέρε δή· τῶν μὲν δυνατῶν τινεσ καὶ σοφῶν, ὡσ ἐοίκεν, εἰσὶν οἱ ψευδεῖσ κατὰ τὸν σὸν λόγον. μάλιστά γε. ὅταν δὲ λέγῃσ δυνατοὺσ καὶ σοφοὺσ εἶναι τοὺσ ψευδεῖσ εἰσ αὐτὰ ταῦτα, πότερον λέγεισ δυνατοὺσ εἶναι ψεύδεσθαι ἐὰν βούλωνται, ἢ ἀδυνάτουσ εἰσ ταῦτα ἅπερ ψεύδονται; δυνατοὺσ ἔγωγε.

ὡσ ἐν κεφαλαίῳ ἄρα εἰρῆσθαι, οἱ ψευδεῖσ εἰσιν οἱ σοφοί τε καὶ δυνατοὶ ψεύδεσθαι. ναί. ἀδύνατοσ ἄρα ψεύδεσθαι ἀνὴρ καὶ ἀμαθὴσ οὐκ ἂν εἰή ψευδήσ. ἔχει οὕτωσ. δυνατὸσ δέ γ’ ἐστὶν ἕκαστοσ ἄρα, ὃσ ἂν ποιῇ τότε ὃ ἂν βούληται, ὅταν βούληται· οὐχ ὑπὸ νόσου λέγω ἐξειργόμενον οὐδὲ τῶν τοιούτων, ἀλλὰ ὥσπερ σὺ δυνατὸσ εἶ γράψαι τοὐμὸν ὄνομα ὅταν βούλῃ, οὕτω λέγω.

ἢ οὐχ, ὃσ ἂν οὕτωσ ἔχῃ, καλεῖσ σὺ δυνατόν; ναί. λέγε δή μοι, ὦ Ἱππία, οὐ σὺ μέντοι ἔμπειροσ εἶ λογισμῶν καὶ λογιστικῆσ; πάντων μάλιστα, ὦ Σώκρατεσ. οὐκοῦν εἰ καί τίσ σε ἔροιτο τὰ τρὶσ ἑπτακόσια ὁπόσοσ ἐστὶν ἀριθμόσ, εἰ βούλοιο, πάντων τάχιστα καὶ μάλιστ’ ἂν εἴποισ τἀληθῆ περὶ τούτου; πάνυ γε.

ἆρα ὅτι δυνατώτατόσ τε εἶ καὶ σοφώτατοσ κατὰ ταῦτα; ναί. πότερον οὖν σοφώτατόσ τε εἶ καὶ δυνατώτατοσ μόνον, ἢ καὶ ἄριστοσ ταῦτα ἅπερ δυνατώτατόσ τε καὶ σοφώτατοσ, τὰ λογιστικά; καὶ ἄριστοσ δήπου, ὦ Σώκρατεσ. τὰ μὲν δὴ ἀληθῆ σὺ ἂν δυνατώτατα εἴποισ περὶ τούτων· ἦ γάρ;

οἶμαι ἔγωγε. τί δὲ τὰ ψευδῆ περὶ τῶν αὐτῶν τούτων; καί μοι, ὥσπερ τὰ πρότερα, γενναίωσ καὶ μεγαλοπρεπῶσ ἀπόκριναι, ὦ Ἱππία· εἴ τίσ σε ἔροιτο τὰ τρὶσ ἑπτακόσια πόσα ἐστί, πότερον σὺ ἂν μάλιστα ψεύδοιο καὶ ἀεὶ κατὰ ταὐτὰ ψευδῆ λέγοισ περὶ τούτων, βουλόμενοσ ψεύδεσθαι καὶ μηδέποτε ἀληθῆ ἀποκρίνεσθαι, ἢ ὁ ἀμαθὴσ εἰσ λογισμοὺσ δύναιτ’ ἂν σοῦ μᾶλλον ψεύδεσθαι βουλομένου; ἢ ὁ μὲν ἀμαθὴσ πολλάκισ ἂν βουλόμενοσ ψευδῆ λέγειν τἀληθῆ ἂν εἴποι ἄκων, εἰ τύχοι, διὰ τὸ μὴ εἰδέναι, σὺ δὲ ὁ σοφόσ, εἴπερ βούλοιο ψεύδεσθαι, ἀεὶ ἂν κατὰ τὰ αὐτὰ ψεύδοιο;

ναί, οὕτωσ ἔχει ὡσ σὺ λέγεισ. ὁ ψευδὴσ οὖν πότερον περὶ μὲν τἆλλα ψευδήσ ἐστιν, οὐ μέντοι περὶ ἀριθμόν, οὐδὲ ἀριθμῶν ἂν ψεύσαιτο; καὶ ναὶ μὰ Δία περὶ ἀριθμόν. θῶμεν ἄρα καὶ τοῦτο, ὦ Ἱππία, περὶ λογισμόν τε καὶ ἀριθμὸν εἶναί τινα ἄνθρωπον ψευδῆ; ναί.

τίσ οὖν ἂν εἰή οὗτοσ; οὐχὶ δεῖ ὑπάρχειν αὐτῷ, εἴπερ μέλλει ψευδὴσ ἔσεσθαι, ὡσ σὺ ἄρτι ὡμολόγεισ, δυνατὸν εἶναι ψεύδεσθαι; ὁ γὰρ ἀδύνατοσ ψεύδεσθαι, εἰ μέμνησαι, ὑπὸ σοῦ ἐλέγετο ὅτι οὐκ ἄν ποτε ψευδὴσ γένοιτο. ἀλλὰ μέμνημαι καὶ ἐλέχθη οὕτωσ. οὐκοῦν ἄρτι ἐφάνησ σὺ δυνατώτατοσ ὢν ψεύδεσθαι περὶ λογισμῶν; ναί, ἐλέχθη γέ τοι καὶ τοῦτο. ἆρ’ οὖν καὶ δυνατώτατοσ εἶ ἀληθῆ λέγειν περὶ λογισμῶν;

ὁρᾷσ οὖν ὅτι ὁ αὐτὸσ ψευδήσ τε καὶ ἀληθὴσ περὶ τούτων, καὶ οὐδὲν ἀμείνων ὁ ἀληθὴσ τοῦ ψευδοῦσ; πάνυ γε. οὐκοῦν ὁ αὐτὸσ ψευδῆ καὶ ἀληθῆ λέγειν περὶ λογισμῶν δυνατώτατοσ· οὗτοσ δ’ ἐστὶν ὁ ἀγαθὸσ περὶ τούτων, ὁ λογιστικόσ. ναί. τίσ οὖν ψευδὴσ περὶ λογισμὸν γίγνεται, ὦ Ἱππία, ἄλλοσ ἢ ὁ ἀγαθόσ; ὁ αὐτὸσ γὰρ καὶ δυνατόσ· οὗτοσ δὲ καὶ ἀληθήσ. φαίνεται. ὁ αὐτὸσ γὰρ δήπου ἐστὶ καὶ οὐκ ἐναντιώτατα ἔχει, ὥσπερ σὺ ᾤου ἄρτι.

οὐ φαίνεται ἐνταῦθά γε. βούλει οὖν σκεψώμεθα καὶ ἄλλοθι; εἰ ἄλλωσ γε σὺ βούλει. οὐκοῦν καὶ γεωμετρίασ ἔμπειροσ εἶ; ἔγωγε. τί οὖν; οὐ καὶ ἐν γεωμετρίᾳ οὕτωσ ἔχει· ὁ αὐτὸσ δυνατώτατοσ ψεύδεσθαι καὶ ἀληθῆ λέγειν περὶ τῶν διαγραμμάτων, ὁ γεωμετρικόσ; ναί. περὶ ταῦτα οὖν ἀγαθὸσ ἄλλοσ τισ ἢ οὗτοσ; οὐκ ἄλλοσ.

οὐκοῦν ὁ ἀγαθὸσ καὶ σοφὸσ γεωμέτρησ δυνατώτατόσ γε ἀμφότερα; καὶ εἴπερ τισ ἄλλοσ ψευδὴσ περὶ διαγράμματα, οὗτοσ ἂν εἰή, ὁ ἀγαθόσ; οὗτοσ γὰρ δυνατόσ, ὁ δὲ κακὸσ ἀδύνατοσ ἦν ψεύδεσθαι· ὥστε οὐκ ἂν γένοιτο ψευδὴσ ὁ μὴ δυνάμενοσ ψεύδεσθαι, ὡσ ὡμολόγηται. ἔστι ταῦτα. ἔτι τοίνυν καὶ τὸν τρίτον ἐπισκεψώμεθα, τὸν ἀστρονόμον, ἧσ αὖ σὺ τέχνησ ἔτι μᾶλλον ἐπιστήμων οἰεί εἶναι ἢ τῶν ἔμπροσθεν. ἦ γάρ, ὦ Ἱππία;

ναί. οὐκοῦν καὶ ἐν ἀστρονομίᾳ ταὐτὰ ταῦτά ἐστιν; εἰκόσ γε, ὦ Σώκρατεσ. καὶ ἐν ἀστρονομίᾳ ἄρα εἴπερ τισ καὶ ἄλλοσ ψευδήσ, ὁ ἀγαθὸσ ἀστρονόμοσ ψευδὴσ ἔσται, ὁ δυνατὸσ ψεύδεσθαι. οὐ γὰρ ὅ γε ἀδύνατοσ· ἀμαθὴσ γάρ. φαίνεται οὕτωσ. ὁ αὐτὸσ ἄρα καὶ ἐν ἀστρονομίᾳ ἀληθήσ τε καὶ ψευδὴσ ἔσται. ἐοίκεν. ἴθι δή, ὦ Ἱππία, ἀνέδην οὑτωσὶ ἐπίσκεψαι κατὰ πασῶν τῶν ἐπιστημῶν, εἴ που ἔστιν ἄλλωσ ἔχον ἢ οὕτωσ. πάντωσ δὲ πλείστασ τέχνασ πάντων σοφώτατοσ εἶ ἀνθρώπων, ὡσ ἐγώ ποτέ σου ἤκουον μεγαλαυχουμένου, πολλὴν σοφίαν καὶ ζηλωτὴν σαυτοῦ διεξιόντοσ ἐν ἀγορᾷ ἐπὶ ταῖσ τραπέζαισ.

ἔφησθα δὲ ἀφικέσθαι ποτὲ εἰσ Ὀλυμπίαν ἃ εἶχεσ περὶ τὸ σῶμα ἅπαντα σαυτοῦ ἔργα ἔχων· πρῶτον μὲν δακτύλιον ‐ ἐντεῦθεν γὰρ ἤρχου ‐ ὃν εἶχεσ σαυτοῦ ἔχειν ἔργον, ὡσ ἐπιστάμενοσ δακτυλίουσ γλύφειν, καὶ ἄλλην σφραγῖδα σὸν ἔργον, καὶ στλεγγίδα καὶ λήκυθον ἃ αὐτὸσ ἠργάσω· ἔπειτα ὑποδήματα ἃ εἶχεσ ἔφησθα αὐτὸσ σκυτοτομῆσαι, καὶ τὸ ἱμάτιον ὑφῆναι καὶ τὸν χιτωνίσκον·

καὶ ὅ γε πᾶσιν ἔδοξεν ἀτοπώτατον καὶ σοφίασ πλείστησ ἐπίδειγμα, ἐπειδὴ τὴν ζώνην ἔφησθα τοῦ χιτωνίσκου, ἣν εἶχεσ, εἶναι μὲν οἱαῖ αἱ Περσικαὶ τῶν πολυτελῶν, ταύτην δὲ αὐτὸσ πλέξαι· πρὸσ δὲ τούτοισ ποιήματα ἔχων ἐλθεῖν, καὶ ἔπη καὶ τραγῳδίασ καὶ διθυράμβουσ, καὶ καταλογάδην πολλοὺσ λόγουσ καὶ παντοδαποὺσ συγκειμένουσ· καὶ περὶ τῶν τεχνῶν δὴ ὧν ἄρτι ἐγὼ ἔλεγον ἐπιστήμων ἀφικέσθαι διαφερόντωσ τῶν ἄλλων, καὶ περὶ ῥυθμῶν καὶ ἁρμονιῶν καὶ γραμμάτων ὀρθότητοσ, καὶ ἄλλα ἔτι πρὸσ τούτοισ πάνυ πολλά, ὡσ ἐγὼ δοκῶ μνημονεύειν·

καίτοι τό γε μνημονικὸν ἐπελαθόμην σου, ὡσ ἐοίκε, τέχνημα, ἐν ᾧ σὺ οἰεί λαμπρότατοσ εἶναι· οἶμαι δὲ καὶ ἄλλα πάμπολλα ἐπιλελῆσθαι. ἀλλ’ ὅπερ ἐγὼ λέγω, καὶ εἰσ τὰσ σαυτοῦ τέχνασ βλέψασ ‐ ἱκαναὶ δέ ‐ καὶ εἰσ τὰσ τῶν ἄλλων εἰπέ μοι, ἐάν που εὑρ́ῃσ ἐκ τῶν ὡμολογημένων ἐμοί τε καὶ σοί, ὅπου ἐστὶν ὁ μὲν ἀληθήσ, ὁ δὲ ψευδήσ, χωρὶσ καὶ οὐχ ὁ αὐτόσ;

ἐν ᾗτινι βούλει σοφίᾳ τοῦτο σκέψαι ἢ πανουργίᾳ ἢ ὁτιοῦν χαίρεισ ὀνομάζων· ἀλλ’ οὐχ εὑρήσεισ, ὦ ἑταῖρε ‐ οὐ γὰρ ἔστιν ‐ ἐπεὶ σὺ εἰπέ.

ἀλλ’ οὐκ ἔχω, ὦ Σώκρατεσ, νῦν γε οὕτωσ. οὐδέ γε ἕξεισ, ὡσ ἐγὼ οἶμαι· εἰ δ’ ἐγὼ ἀληθῆ λέγω, μέμνησαι ὃ ἡμῖν συμβαίνει ἐκ τοῦ λόγου, ὦ Ἱππία. οὐ πάνυ τι ἐννοῶ, ὦ Σώκρατεσ, ὃ λέγεισ. νυνὶ γὰρ ἴσωσ οὐ χρῇ τῷ μνημονικῷ τεχνήματι ‐ δῆλον γὰρ ὅτι οὐκ οἰεί δεῖν ‐ ἀλλὰ ἐγώ σε ὑπομνήσω. οἶσθα ὅτι τὸν μὲν Ἀχιλλέα ἔφησθα ἀληθῆ εἶναι, τὸν δὲ Ὀδυσσέα ψευδῆ καὶ πολύτροπον; ναί.

νῦν οὖν αἰσθάνῃ ὅτι ἀναπέφανται ὁ αὐτὸσ ὢν ψευδήσ τε καὶ ἀληθήσ, ὥστε εἰ ψευδὴσ ὁ Ὀδυσσεὺσ ἦν, καὶ ἀληθὴσ γίγνεται, καὶ εἰ ἀληθὴσ ὁ Ἀχιλλεύσ, καὶ ψευδήσ, καὶ οὐ διάφοροι ἀλλήλων οἱ ἄνδρεσ οὐδ’ ἐναντίοι, ἀλλ’ ὅμοιοι; ὦ Σώκρατεσ, ἀεὶ σύ τινασ τοιούτουσ πλέκεισ λόγουσ, καὶ ἀπολαμβάνων ὃ ἂν ᾖ δυσχερέστατον τοῦ λόγου, τούτου ἔχῃ κατὰ σμικρὸν ἐφαπτόμενοσ, καὶ οὐχ ὅλῳ ἀγωνίζῃ τῷ πράγματι περὶ ὅτου ἂν ὁ λόγοσ ᾖ· ἐπεὶ καὶ νῦν, ἐὰν βούλῃ, ἐπὶ πολλῶν τεκμηρίων ἀποδείξω σοι ἱκανῷ λόγῳ Ὅμηρον Ἀχιλλέα πεποιηκέναι ἀμείνω Ὀδυσσέωσ καὶ ἀψευδῆ, τὸν δὲ δολερόν τε καὶ πολλὰ ψευδόμενον καὶ χείρω Ἀχιλλέωσ.

εἰ δὲ βούλει, σὺ αὖ ἀντιπαράβαλλε λόγον παρὰ λόγον, ὡσ ὁ ἕτεροσ ἀμείνων ἐστί· καὶ μᾶλλον εἴσονται οὗτοι ὁπότεροσ ἄμεινον λέγει. ὦ Ἱππία, ἐγώ τοι οὐκ ἀμφισβητῶ μὴ οὐχὶ σὲ εἶναι σοφώτερον ἢ ἐμέ·

ἀλλ’ ἀεὶ εἰώθα, ἐπειδάν τισ λέγῃ τι, προσέχειν τὸν νοῦν, ἄλλωσ τε καὶ ἐπειδάν μοι δοκῇ σοφὸσ εἶναι ὁ λέγων, καὶ ἐπιθυμῶν μαθεῖν ὅτι λέγει διαπυνθάνομαι καὶ ἐπανασκοπῶ καὶ συμβιβάζω τὰ λεγόμενα, ἵνα μάθω· ἐὰν δὲ φαῦλοσ δοκῇ μοι εἶναι ὁ λέγων, οὔτε ἐπανερωτῶ οὔτε μοι μέλει ὧν λέγει. καὶ γνώσῃ τούτῳ οὓσ ἂν ἐγὼ ἡγῶμαι σοφοὺσ εἶναι· ὑπὸ τούτου καὶ πυνθανόμενον παρ’ αὐτοῦ, ἵνα μαθών τι ὠφεληθῶ.

ἐπεὶ καὶ νῦν ἐννενόηκα σοῦ λέγοντοσ, ὅτι ἐν τοῖσ ἔπεσιν οἷσ σὺ ἄρτι ἔλεγεσ, ἐνδεικνύμενοσ τὸν Ἀχιλλέα εἰσ τὸν Ὀδυσσέα λέγειν ὡσ ἀλαζόνα ὄντα, ἄτοπόν μοι δοκεῖ εἶναι, εἰ σὺ ἀληθῆ λέγεισ, ὅτι ὁ μὲν Ὀδυσσεὺσ οὐδαμοῦ φαίνεται ψευσάμενοσ, ὁ πολύτροποσ, ὁ δὲ Ἀχιλλεὺσ πολύτροπόσ τισ φαίνεται κατὰ τὸν σὸν λόγον· ψεύδεται γοῦν.

ὀλίγον ὕστερον λέγει ὡσ οὔτ’ ἂν ἀναπεισθείη ὑπὸ τοῦ Ὀδυσσέωσ τε καὶ τοῦ Ἀγαμέμνονοσ οὔτε μένοι τὸ παράπαν ἐν τῇ Τροίᾳ, ἀλλ’ ‐ αὔριον ἱρὰ Διὶ ῥέξασ, φησί, καὶ πᾶσι θεοῖσιν,νηήσασ εὖ νῆασ, ἐπὴν ἅλαδε προερύσσω,ὄψεαι, αἴ κ’ ἐθέλῃσθα καὶ αἴ κέν τοι τὰ μεμήλῃ,ἦρι μάλ’ Ἑλλήσποντον ἐπ’ ἰχθυόεντα πλεούσασ νῆασ ἐμάσ, ἐν δ’ ἄνδρασ ἐρεσσέμεναι μεμαῶτασ·

εἰ δέ κεν εὐπλοί̈ην δώῃ κλυτὸσ Ἐννοσίγαιοσ,ἤματί κεν τριτάτῳ Φθίην ἐρίβωλον ἱκοίμην.

ἔτι δὲ πρότερον τούτων πρὸσ τὸν Ἀγαμέμνονα λοιδορούμενοσ εἶπεν ‐ νῦν δ’ εἶμι Φθίηνδ’, ἐπεὶ ἦ πολὺ λώϊόν ἐστινοἴκαδ’ ἴμεν σὺν νηυσὶ κορωνίσιν, οὐδέ σ’ ὀίω ἐνθάδ’ ἄτιμοσ ἐὼν ἄφενοσ καὶ πλοῦτον ἀφύξειν. ταῦτα εἰπὼν τοτὲ μὲν ἐναντίον τῆσ στρατιᾶσ ἁπάσησ, τοτὲ δὲ πρὸσ τοὺσ ἑαυτοῦ ἑταίρουσ, οὐδαμοῦ φαίνεται οὔτε παρασκευασάμενοσ οὔτ’ ἐπιχειρήσασ καθέλκειν τὰσ ναῦσ ὡσ ἀποπλευσούμενοσ οἴκαδε, ἀλλὰ πάνυ γενναίωσ ὀλιγωρῶν τοῦ τἀληθῆ λέγειν.

ἐγὼ μὲν οὖν, ὦ Ἱππία, καὶ ἐξ ἀρχῆσ σε ἠρόμην ἀπορῶν ὁπότεροσ τούτοιν τοῖν ἀνδροῖν ἀμείνων πεποίηται τῷ ποιητῇ, καὶ ἡγούμενοσ ἀμφοτέρω ἀρίστω εἶναι καὶ δύσκριτον ὁπότεροσ ἀμείνων εἰή καὶ περὶ ψεύδουσ καὶ ἀληθείασ καὶ τῆσ ἄλλησ ἀρετῆσ· ἀμφοτέρω γὰρ καὶ κατὰ τοῦτο παραπλησίω ἐστόν.

οὐ γὰρ καλῶσ σκοπεῖσ, ὦ Σώκρατεσ. ἃ μὲν γὰρ ὁ Ἀχιλλεὺσ ψεύδεται, οὐκ ἐξ ἐπιβουλῆσ φαίνεται ψευδόμενοσ ἀλλ’ ἄκων, διὰ τὴν συμφορὰν τὴν τοῦ στρατοπέδου ἀναγκασθεὶσ καταμεῖναι καὶ βοηθῆσαι· ἃ δὲ ὁ Ὀδυσσεύσ, ἑκών τε καὶ ἐξ ἐπιβουλῆσ. ἐξαπατᾷσ με, ὦ φίλτατε Ἱππία, καὶ αὐτὸσ τὸν Ὀδυσσέα μιμῇ. οὐδαμῶσ, ὦ Σώκρατεσ·

λέγεισ δὴ τί καὶ πρὸσ τί; ὅτι οὐκ ἐξ ἐπιβουλῆσ φῂσ τὸν Ἀχιλλέα ψεύδεσθαι, ὃσ ἦν οὕτω γόησ καὶ ἐπίβουλοσ πρὸσ τῇ ἀλαζονείᾳ, ὡσ πεποίηκεν Ὅμηροσ, ὥστε καὶ τοῦ Ὀδυσσέωσ τοσοῦτον φαίνεται φρονεῖν πλέον πρὸσ τὸ ῥᾳδίωσ λανθάνειν αὐτὸν ἀλαζονευόμενοσ, ὥστε ἐναντίον αὐτοῦ αὐτὸσ ἑαυτῷ ἐτόλμα ἐναντία λέγειν καὶ ἐλάνθανεν τὸν Ὀδυσσέα· οὐδὲν γοῦν φαίνεται εἰπὼν πρὸσ αὐτὸν ὡσ αἰσθανόμενοσ αὐτοῦ ψευδομένου ὁ Ὀδυσσεύσ. ποῖα δὴ ταῦτα λέγεισ, ὦ Σώκρατεσ; οὐκ οἶσθα ὅτι λέγων ὕστερον ἢ ὡσ πρὸσ τὸν Ὀδυσσέα ἔφη ἅμα τῇ ἠοῖ ἀποπλευσεῖσθαι, πρὸσ τὸν Αἰάντα οὐκ αὖ φησιν ἀποπλευσεῖσθαι, ἀλλὰ ἄλλα λέγει;

ποῦ δή; ἐν οἷσ λέγει ‐ οὐ γὰρ πρὶν πολέμοιο μεδήσομαι αἱματόεντοσ, πρίν γ’ υἱὸν Πριάμοιο δαί̈φρονοσ, Ἕκτορα δῖον,Μυρμιδόνων ἐπί τε κλισίασ καὶ νῆασ ἱκέσθαικτείνοντ’ Ἀργείουσ, κατά τε φλέξαι πυρὶ νῆασ· ἀμφὶ δέ μιν τῇ ’μῇ κλισίῃ καὶ νηὶ̈ μελαίνῃἝκτορα καὶ μεμαῶτα μάχησ σχήσεσθαι ὀίω.

σὺ δὴ οὖν, ὦ Ἱππία, πότερον οὕτωσ ἐπιλήσμονα οἰεί εἶναι τὸν τῆσ Θέτιδόσ τε καὶ ὑπὸ τοῦ σοφωτάτου Χείρωνοσ πεπαιδευμένον, ὥστε ὀλίγον πρότερον λοιδοροῦντα τοὺσ ἀλαζόνασ τῇ ἐσχάτῃ λοιδορίᾳ αὐτὸν παραχρῆμα πρὸσ μὲν τὸν Ὀδυσσέα φάναι ἀποπλευσεῖσθαι, πρὸσ δὲ τὸν Αἰάντα μενεῖν, ἀλλ’ οὐκ ἐπιβουλεύοντά τε καὶ ἡγούμενον ἀρχαῖον εἶναι τὸν Ὀδυσσέα καὶ αὐτοῦ αὐτῷ τούτῳ τῷ τεχνάζειν τε καὶ ψεύδεσθαι περιέσεσθαι; οὔκουν ἔμοιγε δοκεῖ, ὦ Σώκρατεσ·

ἀλλὰ καὶ αὐτὰ ταῦτα ὑπὸ εὐνοίασ ἀναπεισθεὶσ πρὸσ τὸν Αἰάντα ἄλλα εἶπεν ἢ πρὸσ τὸν Ὀδυσσέα· ὁ δὲ Ὀδυσσεὺσ ἅ τε ἀληθῆ λέγει, ἐπιβουλεύσασ ἀεὶ λέγει, καὶ ὅσα ψεύδεται, ὡσαύτωσ.

ἀμείνων ἄρ’ ἐστίν, ὡσ ἐοίκεν, ὁ Ὀδυσσεὺσ Ἀχιλλέωσ. ἥκιστά γε δήπου, ὦ Σώκρατεσ. τί δέ; οὐκ ἄρτι ἐφάνησαν οἱ ἑκόντεσ ψευδόμενοι βελτίουσ ἢ οἱ ἄκοντεσ; καὶ πῶσ ἄν, ὦ Σώκρατεσ, οἱ ἑκόντεσ ἀδικοῦντεσ καὶ ἑκόντεσ ἐπιβουλεύσαντεσ καὶ κακὰ ἐργασάμενοι βελτίουσ ἂν εἰε͂ν τῶν ἀκόντων, οἷσ πολλὴ δοκεῖ συγγνώμη εἶναι, ἐὰν μὴ εἰδώσ τισ ἀδικήσῃ ἢ ψεύσηται ἢ ἄλλο τι κακὸν ποιήσῃ; καὶ οἱ νόμοι δήπου πολὺ χαλεπώτεροί εἰσι τοῖσ ἑκοῦσι κακὰ ἐργαζομένοισ καὶ ψευδομένοισ ἢ τοῖσ ἄκουσιν.

ὁρᾷσ, ὦ Ἱππία, ὅτι ἐγὼ ἀληθῆ λέγω, λέγων ὡσ λιπαρήσ εἰμι πρὸσ τὰσ ἐρωτήσεισ τῶν σοφῶν; καὶ κινδυνεύω ἓν μόνον ἔχειν τοῦτο ἀγαθόν, τἆλλα ἔχων πάνυ φαῦλα·

τῶν μὲν γὰρ πραγμάτων ᾗ ἔχει ἔσφαλμαι, καὶ οὐκ οἶδ’ ὅπῃ ἐστί. τεκμήριον δέ μοι τούτου ἱκανόν, ὅτι ἐπειδὰν συγγένωμαί τῳ ὑμῶν τῶν εὐδοκιμούντων ἐπὶ σοφίᾳ καὶ οἷσ οἱ Ἕλληνεσ πάντεσ μάρτυρέσ εἰσι τῆσ σοφίασ, φαίνομαι οὐδὲν εἰδώσ· οὐδὲν γάρ μοι δοκεῖ τῶν αὐτῶν καὶ ὑμῖν, ὡσ ἔποσ εἰπεῖν. καίτοι τί μεῖζον ἀμαθίασ τεκμήριον ἢ ἐπειδάν τισ σοφοῖσ ἀνδράσι διαφέρηται; ἓν δὲ τοῦτο θαυμάσιον ἔχω ἀγαθόν, ὅ με σῴζει·

οὐ γὰρ αἰσχύνομαι μανθάνων, ἀλλὰ πυνθάνομαι καὶ ἐρωτῶ καὶ χάριν πολλὴν ἔχω τῷ ἀποκρινομένῳ, καὶ οὐδένα πώποτε ἀπεστέρησα χάριτοσ. οὐ γὰρ πώποτε ἔξαρνοσ ἐγενόμην μαθών τι, ἐμαυτοῦ ποιούμενοσ τὸ μάθημα εἶναι ὡσ εὑρ́ημα· ἀλλ’ ἐγκωμιάζω τὸν διδάξαντά με ὡσ σοφὸν ὄντα, ἀποφαίνων ἃ ἔμαθον παρ’ αὐτοῦ. καὶ δὴ καὶ νῦν ἃ σὺ λέγεισ οὐχ ὁμολογῶ σοι, ἀλλὰ διαφέρομαι πάνυ σφόδρα· καὶ τοῦτ’ εὖ οἶδα ὅτι δι’ ἐμὲ γίγνεται, ὅτι τοιοῦτόσ εἰμι οἱο͂́σπερ εἰμί, ἵνα μηδὲν ἐμαυτὸν μεῖζον εἴπω.

ἐμοὶ γὰρ φαίνεται, ὦ Ἱππία, πᾶν τοὐναντίον ἢ ὃ σὺ λέγεισ· οἱ βλάπτοντεσ τοὺσ ἀνθρώπουσ καὶ ἀδικοῦντεσ καὶ ψευδόμενοι καὶ ἐξαπατῶντεσ καὶ ἁμαρτάνοντεσ ἑκόντεσ ἀλλὰ μὴ ἄκοντεσ, βελτίουσ εἶναι ἢ οἱ ἄκοντεσ. ἐνίοτε μέντοι καὶ τοὐναντίον δοκεῖ μοι τούτων καὶ πλανῶμαι περὶ ταῦτα, δῆλον ὅτι διὰ τὸ μὴ εἰδέναι· νυνὶ δὲ ἐν τῷ παρόντι μοι ὥσπερ κατηβολὴ περιελήλυθεν, καὶ δοκοῦσί μοι οἱ ἑκόντεσ ἐξαμαρτάνοντεσ περί τι βελτίουσ εἶναι τῶν ἀκόντων.

αἰτιῶμαι δὲ τοῦ νῦν παρόντοσ παθήματοσ τοὺσ ἔμπροσθεν λόγουσ αἰτίουσ εἶναι, ὥστε φαίνεσθαι νῦν ἐν τῷ παρόντι τοὺσ ἄκοντασ τούτων ἕκαστα ποιοῦντασ πονηροτέρουσ ἢ τοὺσ ἑκόντασ. σὺ οὖν χάρισαι καὶ μὴ φθονήσῃσ ἰάσασθαι τὴν ψυχήν μου· πολὺ γάρ τοι μεῖζόν με ἀγαθὸν ἐργάσῃ ἀμαθίασ παύσασ τὴν ψυχὴν ἢ νόσου τὸ σῶμα. μακρὸν μὲν οὖν λόγον εἰ ’θέλεισ λέγειν, προλέγω σοι ὅτι οὐκ ἄν με ἰάσαιο ‐ οὐ γὰρ ἂν ἀκολουθήσαιμι ‐ ὥσπερ δὲ ἄρτι εἰ ’θέλεισ μοι ἀποκρίνεσθαι, πάνυ ὀνήσεισ, οἶμαι δὲ οὐδ’ αὐτὸν σὲ βλαβήσεσθαι.

δικαίωσ δ’ ἂν καὶ σὲ παρακαλοίην, ὦ παῖ Ἀπημάντου· σὺ γάρ με ἐπῆρασ Ἱππίᾳ διαλέγεσθαι, καὶ νῦν, ἐὰν μή μοι ἐθέλῃ Ἱππίασ ἀποκρίνεσθαι, δέου αὐτοῦ ὑπὲρ ἐμοῦ. ἀλλ’, ὦ Σώκρατεσ, οἶμαι οὐδὲν δεήσεσθαι Ἱππίαν τῆσ ἡμετέρασ δεήσεωσ· οὐ γὰρ τοιαῦτα αὐτῷ ἐστι τὰ προειρημένα, ἀλλ’ ὅτι οὐδενὸσ ἂν φύγοι ἀνδρὸσ ἐρώτησιν.

ἦ γάρ, ὦ Ἱππία; οὐ ταῦτα ἦν ἃ ἔλεγεσ; ἔγωγε· ἀλλὰ Σωκράτησ, ὦ Εὔδικε, ἀεὶ ταράττει ἐν τοῖσ λόγοισ καὶ ἐοίκεν ὥσπερ κακουργοῦντι. ὦ βέλτιστε Ἱππία, οὔτι ἑκών γε ταῦτα ἐγὼ ποιῶ ‐ σοφὸσ γὰρ ἂν ἦ καὶ δεινὸσ κατὰ τὸν σὸν λόγον ‐ ἀλλὰ ἄκων, ὥστε μοι συγγνώμην ἔχε· φῂσ γὰρ αὖ δεῖν, ὃσ ἂν κακουργῇ ἄκων, συγγνώμην ἔχειν. καὶ μηδαμῶσ γε, ὦ Ἱππία, ἄλλωσ ποίει, ἀλλὰ καὶ ἡμῶν ἕνεκα καὶ τῶν προειρημένων σοι λόγων ἀποκρίνου ἃ ἄν σε ἐρωτᾷ Σωκράτησ.

ἀλλ’ ἀποκρινοῦμαι, σοῦ γε δεομένου. ἀλλ’ ἐρώτα ὅτι βούλει. καὶ μὴν σφόδρα γε ἐπιθυμῶ, ὦ Ἱππία, διασκέψασθαι τὸ νυνδὴ λεγόμενον, πότεροί ποτε ἀμείνουσ, οἱ ἑκόντεσ ἢ οἱ ἄκοντεσ ἁμαρτάνοντεσ. οἶμαι οὖν ἐπὶ τὴν σκέψιν ὀρθότατ’ ἂν ὧδε ἐλθεῖν. ἀλλ’ ἀπόκριναι· καλεῖσ τινα δρομέα ἀγαθόν; ἔγωγε.

καὶ κακόν; ναί. οὐκοῦν ἀγαθὸσ μὲν ὁ εὖ θέων, κακὸσ δὲ ὁ κακῶσ; ναί. οὐκοῦν ὁ βραδέωσ θέων κακῶσ θεῖ, ὁ δὲ ταχέωσ εὖ; ναί. ἐν δρόμῳ μὲν ἄρα καὶ τῷ θεῖν τάχοσ μὲν ἀγαθόν, βραδυτὴσ δὲ κακόν; ἀλλὰ τί μέλλει; πότεροσ οὖν ἀμείνων δρομεύσ, ὁ ἑκὼν βραδέωσ θέων ἢ ὁ ἄκων; ὁ ἑκών. ἆρ’ οὖν οὐ ποιεῖν τί ἐστι τὸ θεῖν; ποιεῖν μὲν οὖν. εἰ δὲ ποιεῖν, οὐ καὶ ἐργάζεσθαί τι; ναί.

ὁ κακῶσ ἄρα θέων κακὸν καὶ αἰσχρὸν ἐν δρόμῳ τοῦτο ἐργάζεται; κακόν· πῶσ γὰρ οὔ; κακῶσ δὲ θεῖ ὁ βραδέωσ θέων; ναί. οὐκοῦν ὁ μὲν ἀγαθὸσ δρομεὺσ ἑκὼν τὸ κακὸν τοῦτο ἐργάζεται καὶ τὸ αἰσχρόν, ὁ δὲ κακὸσ ἄκων; ἐοίκέν γε. ἐν δρόμῳ μὲν ἄρα πονηρότεροσ ὁ ἄκων κακὰ ἐργαζόμενοσ ἢ ὁ ἑκών; ἐν δρόμῳ γε.

οὐχ ὁ βελτίων τὸ σῶμα δύναται ἀμφότερα ἐργάζεσθαι, καὶ τὰ ἰσχυρὰ καὶ τὰ ἀσθενῆ, καὶ τὰ αἰσχρὰ καὶ τὰ καλά· τί δ’ ἐν πάλῃ; πότεροσ παλαιστὴσ ἀμείνων, ὁ ἑκὼν πίπτων ἢ ὁ ἄκων; ὁ ἑκών, ὡσ ἐοίκεν. πονηρότερον δὲ καὶ αἴσχιον ἐν πάλῃ τὸ πίπτειν ἢ τὸ καταβάλλειν; τὸ πίπτειν. καὶ ἐν πάλῃ ἄρα ὁ ἑκὼν τὰ πονηρὰ καὶ αἰσχρὰ ἐργαζόμενοσ βελτίων παλαιστὴσ ἢ ὁ ἄκων. ἐοίκεν. τί δὲ ἐν τῇ ἄλλῃ πάσῃ τῇ τοῦ σώματοσ χρείᾳ; ὥστε ὅταν κατὰ τὸ σῶμα πονηρὰ ἐργάζηται, ἑκὼν ἐργάζεται ὁ βελτίων τὸ σῶμα, ὁ δὲ πονηρότεροσ ἄκων;

ἐοίκεν καὶ τὰ κατὰ τὴν ἰσχὺν οὕτωσ ἔχειν. τί δὲ κατ’ εὐσχημοσύνην, ὦ Ἱππία; οὐ τοῦ βελτίονοσ σώματόσ ἐστιν ἑκόντοσ τὰ αἰσχρὰ καὶ πονηρὰ σχήματα σχηματίζειν, τοῦ δὲ πονηροτέρου ἄκοντοσ; ἢ πῶσ σοι δοκεῖ; οὕτωσ. καὶ ἀσχημοσύνη ἄρα ἡ μὲν ἑκούσιοσ πρὸσ ἀρετῆσ ἐστιν, ἡ δὲ ἀκούσιοσ πρὸσ πονηρίασ σώματοσ. φαίνεται.

τί δὲ φωνῆσ πέρι λέγεισ; ποτέραν φῂσ εἶναι βελτίω, τὴν ἑκουσίωσ ἀπᾴδουσαν ἢ τὴν ἀκουσίωσ; τὴν ἑκουσίωσ. μοχθηροτέραν δὲ τὴν ἀκουσίωσ; ναί. δέξαιο δ’ ἂν πότερον τἀγαθὰ κεκτῆσθαι ἢ τὰ κακά; τἀγαθά. πότερον οὖν ἂν δέξαιο πόδασ κεκτῆσθαι ἑκουσίωσ χωλαίνοντασ ἢ ἀκουσίωσ; ἑκουσίωσ.

χωλεία δὲ ποδῶν οὐχὶ πονηρία καὶ ἀσχημοσύνη ἐστίν; ναί. τί δέ; ἀμβλυωπία οὐ πονηρία ὀφθαλμῶν; ναί. ποτέρουσ οὖν ἂν βούλοιο ὀφθαλμοὺσ κεκτῆσθαι καὶ ποτέροισ συνεῖναι; οἷσ ἑκὼν ἄν τισ ἀμβλυώττοι καὶ παρορῴη ἢ οἷσ ἄκων; οἷσ ἑκών. βελτίω ἄρα ἥγησαι τῶν σαυτοῦ τὰ ἑκουσίωσ πονηρὰ ἐργαζόμενα ἢ τὰ ἀκουσίωσ; τὰ γοῦν τοιαῦτα. οὐκοῦν πάντα, οἱο͂ν καὶ ὦτα καὶ ῥῖνασ καὶ στόμα καὶ πάσασ τὰσ αἰσθήσεισ, εἷσ λόγοσ συνέχει, τὰσ μὲν ἀκόντωσ κακὰ ἐργαζομένασ ἀκτήτουσ εἶναι ὡσ πονηρὰσ οὔσασ, τὰσ δὲ ἑκουσίωσ κτητὰσ ὡσ ἀγαθὰσ οὔσασ. ἔμοιγε δοκεῖ.

τί δέ; ὀργάνων ποτέρων βελτίων ἡ κοινωνία, οἷσ ἑκών τισ κακὰ ἐργάζεται ἢ οἷσ ἄκων; οἱο͂ν πηδάλιον ᾧ ἄκων κακῶσ τισ κυβερνήσει βέλτιον ἢ ᾧ ἑκών; ὡῖ ἑκών. οὐ καὶ τόξον ὡσαύτωσ καὶ λύρα καὶ αὐλοὶ καὶ τἆλλα σύμπαντα; ἀληθῆ λέγεισ.

τί δέ; ψυχὴν κεκτῆσθαι ἵππου, ᾗ ἑκών τισ κακῶσ ἱππεύσει, ἄμεινον ἢ <ᾗ> ἄκων; ἡῖ ἑκών. ἀμείνων ἄρα ἐστίν. ναί. τῇ ἀμείνονι ἄρα ψυχῇ ἵππου τὰ τῆσ ψυχῆσ ἔργα ταύτησ τὰ πονηρὰ ἑκουσίωσ ἂν ποιοῖ, τῇ δὲ τῆσ πονηρᾶσ ἀκουσίωσ; πάνυ γε. οὐκοῦν καὶ κυνὸσ καὶ τῶν ἄλλων ζῴων πάντων; ναί. τί δὲ δή; ἀνθρώπου ψυχὴν ἐκτῆσθαι τοξότου ἄμεινόν ἐστιν, ἥτισ ἑκουσίωσ ἁμαρτάνει τοῦ σκοποῦ, ἢ ἥτισ ἀκουσίωσ; ἥτισ ἑκουσίωσ.

οὐκοῦν καὶ αὕτη ἀμείνων εἰσ τοξικήν ἐστιν; ναί. καὶ ψυχὴ ἄρα ἀκουσίωσ ἁμαρτάνουσα πονηροτέρα ἢ ἑκουσίωσ; ἐν τοξικῇ γε. τί δ’ ἐν ἰατρικῇ; οὐχὶ ἡ ἑκοῦσα κακὰ ἐργαζομένη περὶ τὰ σώματα ἰατρικωτέρα; ναί. ἀμείνων ἄρα αὕτη ἐν ταύτῃ τῇ τέχνῃ τῆσ μὴ ἰατρικῆσ. ἀμείνων. τί δέ; ἡ κιθαριστικωτέρα καὶ αὐλητικωτέρα καὶ τἆλλα πάντα τὰ κατὰ τὰσ τέχνασ τε καὶ τὰσ ἐπιστήμασ, οὐχὶ ἡ ἀμείνων ἑκοῦσα τὰ κακὰ ἐργάζεται καὶ τὰ αἰσχρὰ καὶ ἐξαμαρτάνει, ἡ δὲ πονηροτέρα ἄκουσα; φαίνεται.

ἀλλὰ μήν που τάσ γε τῶν δούλων ψυχὰσ κεκτῆσθαι δεξαίμεθ’ ἂν μᾶλλον τὰσ ἑκουσίωσ ἢ τὰσ ἀκουσίωσ ἁμαρτανούσασ τε καὶ κακουργούσασ, ὡσ ἀμείνουσ οὔσασ εἰσ ταῦτα. ναί. τί δέ; τὴν ἡμετέραν αὐτῶν οὐ βουλοίμεθ’ ἂν ὡσ βελτίστην ἐκτῆσθαι; ναί.

οὐκοῦν βελτίων ἔσται, ἐὰν ἑκοῦσα κακουργῇ τε καὶ ἐξαμαρτάνῃ, ἢ ἐὰν ἄκουσα; δεινὸν μεντἂν εἰή, ὦ Σώκρατεσ, εἰ οἱ ἑκόντεσ ἀδικοῦντεσ βελτίουσ ἔσονται ἢ οἱ ἄκοντεσ. ἀλλὰ μὴν φαίνονταί γε ἐκ τῶν εἰρημένων. οὔκουν ἔμοιγε. ἐγὼ δ’ ᾤμην, ὦ Ἱππία, καὶ σοὶ φανῆναι. πάλιν δ’ ἀπόκριναι· ἡ δικαιοσύνη οὐχὶ ἢ δύναμίσ τίσ ἐστιν ἢ ἐπιστήμη ἢ ἀμφότερα; ἢ οὐκ ἀνάγκη ἕν γέ τι τούτων εἶναι τὴν δικαιοσύνην; ναί.

οὐκοῦν εἰ μὲν δύναμίσ ἐστι τῆσ ψυχῆσ ἡ δικαιοσύνη, ἡ δυνατωτέρα ψυχὴ δικαιοτέρα ἐστί; βελτίων γάρ που ἡμῖν ἐφάνη, ὦ ἄριστε, ἡ τοιαύτη. ἐφάνη γάρ. τί δ’ εἰ ἐπιστήμη; οὐχ ἡ σοφωτέρα ψυχὴ δικαιοτέρα, ἡ δὲ ἀμαθεστέρα ἀδικωτέρα; <ναί. >τί δ’ εἰ ἀμφότερα; οὐχ ἡ ἀμφοτέρασ ἔχουσα, ἐπιστήμην καὶ δύναμιν, δικαιοτέρα, ἡ δ’ ἀμαθεστέρα ἀδικωτέρα; οὐχ οὕτωσ ἀνάγκη ἔχειν; φαίνεται. οὐκοῦν ἡ δυνατωτέρα καὶ σοφωτέρα αὕτη ἀμείνων οὖσα ἐφάνη καὶ ἀμφότερα μᾶλλον δυναμένη ποιεῖν, καὶ τὰ καλὰ καὶ τὰ αἰσχρά, περὶ πᾶσαν ἐργασίαν; ναί.

ὅταν ἄρα τὰ αἰσχρὰ ἐργάζηται, ἑκοῦσα ἐργάζεται διὰ δύναμιν καὶ τέχνην· ταῦτα δὲ δικαιοσύνησ φαίνεται, ἤτοι ἀμφότερα ἢ τὸ ἕτερον. ἐοίκεν. καὶ τὸ μέν γε ἀδικεῖν κακὰ ποιεῖν ἐστιν, τὸ δὲ μὴ ἀδικεῖν καλά. ναί. οὐκοῦν ἡ δυνατωτέρα καὶ ἀμείνων ψυχή, ὅτανπερ ἀδικῇ, ἑκοῦσα ἀδικήσει, ἡ δὲ πονηρὰ ἄκουσα; φαίνεται. οὐκοῦν ἀγαθὸσ ἀνὴρ ὁ τὴν ἀγαθὴν ψυχὴν ἔχων, κακὸσ δὲ ὁ τὴν κακήν;

ναί. ἀγαθοῦ μὲν ἄρα ἀνδρόσ ἐστιν ἑκόντα ἀδικεῖν, κακοῦ δὲ ἄκοντα, εἴπερ ὁ ἀγαθὸσ ἀγαθὴν ψυχὴν ἔχει. ἀλλὰ μὴν ἔχει γε. ὁ ἄρα ἑκὼν ἁμαρτάνων καὶ αἰσχρὰ καὶ ἄδικα ποιῶν, ὦ Ἱππία, εἴπερ τίσ ἐστιν οὗτοσ, οὐκ ἂν ἄλλοσ εἰή ἢ ὁ ἀγαθόσ. οὐκ ἔχω ὅπωσ σοι συγχωρήσω, ὦ Σώκρατεσ, ταῦτα. οὐδὲ γὰρ ἐγὼ ἐμοί, ὦ Ἱππία· ἀλλ’ ἀναγκαῖον οὕτω φαίνεσθαι νῦν γε ἡμῖν ἐκ τοῦ λόγου. ὅπερ μέντοι πάλαι ἔλεγον, ἐγὼ περὶ ταῦτα ἄνω καὶ κάτω πλανῶμαι καὶ οὐδέποτε ταὐτά μοι δοκεῖ.

καὶ ἐμὲ μὲν οὐδὲν θαυμαστὸν πλανᾶσθαι οὐδὲ ἄλλον ἰδιώτην· εἰ δὲ καὶ ὑμεῖσ πλανήσεσθε οἱ σοφοί, τοῦτο ἤδη καὶ ἡμῖν δεινὸν εἰ μηδὲ παρ’ ὑμᾶσ ἀφικόμενοι παυσόμεθα τῆσ πλάνησ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Plato, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Ἱππίασ Ἐλαττών

(플라톤, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, Ἱππίασ Ἐλαττών)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION