PROS QESSALONIKEIS A, chapter 2

(PROS QESSALONIKEIS A, chapter 2)

ἀλλὰ προπαθόντεσ καὶ ὑβρισθέντεσ καθὼσ οἴδατε ἐν Φιλίπποισ ἐπαρρησιασάμεθα ἐν τῷ θεῷ ἡμῶν λαλῆσαι πρὸσ ὑμᾶσ τὸ εὐαγγέλιον τοῦ θεοῦ ἐν πολλῷ ἀγῶνι. ἀλλὰ καθὼσ δεδοκιμάσμεθα ὑπὸ τοῦ θεοῦ πιστευθῆναι τὸ εὐαγγέλιον οὕτωσ λαλοῦμεν, οὐχ ὡσ ἀνθρώποισ ἀρέσκοντεσ ἀλλὰ θεῷ τῷ δοκιμάζοντι τασ καρδίασ ἡμῶν.

οὔτε ζητοῦντεσ ἐξ ἀνθρώπων δόξαν, οὔτε ἀφ’ ὑμῶν οὔτε ἀπ’ ἄλλων, δυνάμενοι ἐν βάρει εἶναι ὡσ Χριστοῦ ἀπόστολοι·

ἀλλὰ ἐγενήθημεν νήπιοι ἐν μέσῳ ὑμῶν, ὡσ ἐὰν τροφὸσ θάλπῃ τὰ ἑαυτῆσ τέκνα·

οὕτωσ ὀμειρόμενοι ὑμῶν ηὐδοκοῦμεν μεταδοῦναι ὑμῖν οὐ μόνον τὸ εὐαγγέλιον τοῦ θεοῦ ἀλλὰ καὶ τὰσ ἑαυτῶν ψυχάσ, διότι ἀγαπητοὶ ἡμῖν ἐγενήθητε·

μνημονεύετε γάρ, ἀδελφοί, τὸν κόπον ἡμῶν καὶ τὸν μόχθον·

νυκτὸσ καὶ ἡμέρασ ἐργαζόμενοι πρὸσ τὸ μὴ ἐπιβαρῆσαί τινα ὑμῶν ἐκηρύξαμεν εἰσ ὑμᾶσ τὸ εὐαγγέλιον τοῦ θεοῦ. παρακαλοῦντεσ ὑμᾶσ καὶ παραμυθούμενοι καὶ μαρτυρόμενοι, εἰσ τὸ περιπατεῖν ὑμᾶσ ἀξίωσ τοῦ θεοῦ τοῦ καλοῦντοσ ὑμᾶσ εἰσ τὴν ἑαυτοῦ βασιλείαν καὶ δόξαν.

Καὶ διὰ τοῦτο καὶ ἡμεῖσ εὐχαριστοῦμεν τῷ θεῷ ἀδιαλείπτωσ, ὅτι παραλαβόντεσ λόγον ἀκοῆσ παρ’ ἡμῶν τοῦ θεοῦ ἐδέξασθε οὐ λόγον ἀνθρώπων ἀλλὰ καθὼσ ἀληθῶσ ἐστὶν λόγον θεοῦ, ὃσ καὶ ἐνεργεῖται ἐν ὑμῖν τοῖσ πιστεύουσιν.

τῶν καὶ τὸν κύριον ἀποκτεινάντων Ιἠσοῦν καὶ τοὺσ προφήτασ καὶ ἡμᾶσ ἐκδιωξάντων, καὶ θεῷ μὴ ἀρεσκόντων, καὶ πᾶσιν ἀνθρώποισ ἐναντίων, κωλυόντων ἡμᾶσ τοῖσ ἔθνεσιν λαλῆσαι ἵνα σωθῶσιν, εἰσ τὸ ἀναπληρῶσαι αὐτῶν τὰσ ἁμαρτίασ πάντοτε.

ἔφθασεν δὲ ἐπ’ αὐτοὺσ ἡ ὀργὴ εἰσ τέλοσ.

Ἡμεῖσ δέ, ἀδελφοί, ἀπορφανισθέντεσ ἀφ’ ὑμῶν πρὸσ καιρὸν ὡρ́ασ, προσώπῳ οὐ καρδίᾳ, περισσοτέρωσ ἐσπουδάσαμεν τὸ πρόσωπον ὑμῶν ἰδεῖν ἐν πολλῇ ἐπιθυμίᾳ.

τίσ γὰρ ἡμῶν ἐλπὶσ ἢ χαρὰ ἢ στέφανοσ καυχήσεωσ ‐ ἢ οὐχὶ καὶ ὑμεῖσ ‐ ἔμπροσθεν τοῦ κυρίου ἡμῶν Ιἠσοῦ ἐν τῇ αὐτοῦ παρουσίᾳ;

ὑμεῖσ γάρ ἐστε ἡ δόξα ἡμῶν καὶ ἡ χαρά.

καὶ ἐπέμψαμεν Τιμό θεον, τὸν ἀδελφὸν ἡμῶν καὶ διάκονον τοῦ θεοῦ ἐν τῷ εὐαγγελίῳ τοῦ χριστοῦ, εἰσ τὸ στηρίξαι ὑμᾶσ καὶ παρακαλέσαι ὑπὲρ τῆσ πίστεωσ ὑμῶν τὸ μηδένα σαίνεσθαι ἐν ταῖσ θλίψεσιν ταύταισ.

αὐτοὶ γὰρ οἴδατε ὅτι εἰσ τοῦτο κείμεθα·

καὶ γὰρ ὅτε πρὸσ ὑμᾶσ ἦμεν, προελέγομεν ὑμῖν ὅτι μέλλομεν θλίβεσθαι, καθὼσ καὶ ἐγένετο καὶ οἴδατε.

διὰ τοῦτο κἀγὼ μηκέτι στέγων ἔπεμψα εἰσ τὸ γνῶναι τὴν πίστιν ὑμῶν, μή πωσ ἐπείρασεν ὑμᾶσ ὁ πειράζων καὶ εἰσ κενὸν γένηται ὁ κόποσ ἡμῶν.

ὅτι νῦν ζῶμεν ἐὰν ὑμεῖσ στήκετε ἐν κυρίῳ.

νυκτὸσ καὶ ἡμέρασ ὑπερεκπερισσοῦ δεόμενοι εἰσ τὸ ἰδεῖν ὑμῶν τὸ πρόσωπον καὶ καταρτίσαι τὰ ὑστερήματα τῆσ πίστεωσ ὑμῶν;

Αὐτὸσ δὲ ὁ θεὸσ καὶ πατὴρ ἡμῶν καὶ ὁ κύριοσ ἡμῶν Ιἠσοῦσ κατευθύναι τὴν ὁδὸν ἡμῶν πρὸσ ὑμᾶσ·

εἰσ τὸ στηρίξαι ὑμῶν τὰσ καρδίασ ἀμέμπτουσ ἐν ἁγιωσύνῃ ἔμπροσθεν τοῦ θεοῦ καὶ πατρὸσ ἡμῶν ἐν τῇ παρουσίᾳ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ιἠσοῦ μετὰ πάντων τῶν ἁγίων αὐτοῦ.

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION