PROS FILIPPHSIOUS, chapter 2

(PROS FILIPPHSIOUS, chapter 2)

μὴ τὰ ἑαυτῶν ἕκαστοι σκοποῦντεσ, ἀλλὰ καὶ τὰ ἑτέρων ἕκαστοι. ὃσ ἐν μορφῇ θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα θεῷ, ἀλλὰ ἑαυτὸν ἐκένωσεν μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενοσ·

ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενοσ ὑπήκοοσ μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ·

καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι ΚΥΡΙΟΣ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ εἰσ δόξαν θεοῦ πατρόσ.

θεὸσ γάρ ἐστιν ὁ ἐνεργῶν ἐν ὑμῖν καὶ τὸ θέλειν καὶ τὸ ἐνεργεῖν ὑπὲρ τῆσ εὐδοκίασ·

πάντα ποιεῖτε χωρὶσ γογγυσμῶν καὶ διαλογισμῶν·

λόγον ζωῆσ ἐπέχοντεσ, εἰσ καύχημα ἐμοὶ εἰσ ἡμέραν Χριστοῦ, ὅτι οὐκ εἰσ κενὸν ἔδραμον οὐδὲ εἰσ κενὸν ἐκοπίασα.

Ἀλλὰ εἰ καὶ σπένδομαι ἐπὶ τῇ θυσίᾳ καὶ λειτουργίᾳ τῆσ πίστεωσ ὑμῶν, χαίρω καὶ συνχαίρω πᾶσιν ὑμῖν·

τὸ δὲ αὐτὸ καὶ ὑμεῖσ χαίρετε καὶ συνχαίρετέ μοι.

Ἐλπίζω δὲ ἐν κυρίῳ Ιἠσοῦ Τιμόθεον ταχέωσ πέμψαι ὑμῖν, ἵνα κἀγὼ εὐψυχῶ γνοὺσ τὰ περὶ ὑμῶν.

οἱ πάντεσ γὰρ τὰ ἑαυτῶν ζητοῦσιν, οὐ τὰ Χριστοῦ Ιἠσοῦ.

ὅτι ὡσ πατρὶ τέκνον σὺν ἐμοὶ ἐδούλευσεν εἰσ τὸ εὐαγγέλιον.

Τοῦτον μὲν οὖν ἐλπίζω πέμψαι ὡσ ἂν ἀφίδω τὰ περὶ ἐμὲ ἐξαυτῆσ·

πέποιθα δὲ ἐν κυρίῳ ὅτι καὶ αὐτὸσ ταχέωσ ἐλεύσομαι.

ἐπειδὴ ἐπιποθῶν ἦν πάντασ ὑμᾶσ [ἰδεῖν], καὶ ἀδημονῶν διότι ἠκούσατε ὅτι ἠσθένησεν.

καὶ γὰρ ἠσθένησεν παραπλήσιον θανάτου·

ἀλλὰ ὁ θεὸσ ἠλέησεν αὐτόν, οὐκ αὐτὸν δὲ μόνον ἀλλὰ καὶ ἐμέ, ἵνα μὴ λύπην ἐπὶ λύπην σχῶ. σπουδαιοτέρωσ οὖν ἔπεμψα αὐτὸν ἵνα ἰδόντεσ αὐτὸν πάλιν χαρῆτε κἀγὼ ἀλυπότεροσ ὦ.

ὅτι διὰ τὸ ἔργον Κυρίου μέχρι θανάτου ἤγγισεν, παραβολευσάμενοσ τῇ ψυχῇ ἵνα ἀναπληρώσῃ τὸ ὑμῶν ὑστέρημα τῆσ πρόσ με λειτουργίασ.

Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί μου, χαίρετε ἐν κυρίῳ.

τὰ αὐτὰ γράφειν ὑμῖν ἐμοὶ μὲν οὐκ ὀκνηρόν, ὑμῖν δὲ ἀσφαλέσ. Βλέπετε τοὺσ κύνασ, βλέπετε τοὺσ κακοὺσ ἐργάτασ, βλέπετε τὴν κατατομήν.

καίπερ ἐγὼ ἔχων πεποίθησιν καὶ ἐν σαρκί.

Εἴ τισ δοκεῖ ἄλλοσ πεποιθέναι ἐν σαρκί, ἐγὼ μᾶλλον· κατὰ ζῆλοσ διώκων τὴν ἐκκλησίαν, κατὰ δικαιοσύνην τὴν ἐν νόμῳ γενόμενοσ ἄμεμπτοσ.

Ἀλλὰ ἅτινα ἦν μοι κέρδη, ταῦτα ἥγημαι διὰ τὸν χριστὸν ζημίαν.

εἴ πωσ καταντήσω εἰσ τὴν ἐξανάστασιν τὴν ἐκ νεκρῶν.

διώκω δὲ εἰ καὶ καταλάβω, ἐφ’ ᾧ καὶ κατελήμφθην ὑπὸ Χριστοῦ [Ιἠσοῦ].

ἀδελφοί, ἐγὼ ἐμαυτὸν οὔπω λογίζομαι κατειληφέναι· κατὰ σκοπὸν διώκω εἰσ τὸ βραβεῖον τῆσ ἄνω κλήσεωσ τοῦ θεοῦ ἐν Χριστῷ Ιἠσοῦ.

Ὅσοι οὖν τέλειοι, τοῦτο φρονῶμεν·

καὶ εἴ τι ἑτέρωσ φρονεῖτε, καὶ τοῦτο ὁ θεὸσ ὑμῖν ἀποκαλύψει· πλὴν εἰσ ὃ ἐφθάσαμεν, τῷ αὐτῷ στοιχεῖν.

Συνμιμηταί μου γίνεσθε, ἀδελφοί, καὶ σκοπεῖτε τοὺσ οὕτω περιπατοῦντασ καθὼσ ἔχετε τύπον ἡμᾶσ·

ὧν τὸ τέλοσ ἀπώλεια, ὧν ὁ θεὸσ ἡ κοιλία καὶ ἡ δόξα ἐν τῇ αἰσχύνῃ αὐτῶν, οἱ τὰ ἐπίγεια φρονοῦντεσ.

ὃσ μετασχηματίσει τὸ σῶμα τῆσ ταπεινώσεωσ ἡμῶν σύμμορφον τῷ σώματι τῆσ δόξησ αὐτοῦ κατὰ τὴν ἐνέργειαν τοῦ δύνασθαι αὐτὸν καὶ ὑποτάξαι αὑτῷ τὰ πάντα.

Ὥστε, ἀδελφοί μου ἀγαπητοὶ καὶ ἐπιπόθητοι, χαρὰ καὶ στέφανόσ μου, οὕτωσ στήκετε ἐν κυρίῳ, ἀγαπητοί.

Εὐοδίαν παρακαλῶ καὶ Συντύχην παρακαλῶ τὸ αὐτὸ φρονεῖν ἐν κυρίῳ.

ναὶ ἐρωτῶ καὶ σέ, γνήσιε σύνζυγε, συνλαμβάνου αὐταῖσ, αἵτινεσ ἐν τῷ εὐαγγελίῳ συνήθλησάν μοι μετὰ καὶ Κλήμεντοσ καὶ τῶν λοιπῶν συνεργῶν μου, ὧν τὰ ὀνόματα ἐν βίβλῳ ζωῆσ.

Χαίρετε ἐν κυρίῳ πάντοτε·

πάλιν ἐρῶ, χαίρετε. τὸ ἐπιεικὲσ ὑμῶν γνωσθήτω πᾶσιν ἀνθρώποισ.

ὁ κύριοσ ἐγγύσ· μηδὲν μεριμνᾶτε, ἀλλ’ ἐν παντὶ τῇ προσευχῇ καὶ τῇ δεήσει μετ’ εὐχαριστίασ τὰ αἰτήματα ὑμῶν γνωριζέσθω πρὸσ τὸν θεόν·

καὶ ἡ εἰρήνη τοῦ θεοῦ ἡ ὑπερέχουσα πάντα νοῦν φρουρήσει τὰσ καρδίασ ὑμῶν καὶ τὰ νοήματα ὑμῶν ἐν Χριστῷ Ιἠσοῦ.

Τὸ λοιπόν, ἀδελφοί, ὅσα ἐστὶν ἀληθῆ, ὅσα σεμνά, ὅσα δίκαια, ὅσα ἁγνά, ὅσα προσφιλῆ, ὅσα εὔφημα, εἴ τισ ἀρετὴ καὶ εἴ τισ ἔπαινοσ, ταῦτα λογίζεσθε·

ἃ καὶ ἐμάθετε καὶ παρελάβετε καὶ ἠκούσατε καὶ εἴδετε ἐν ἐμοί, ταῦτα πράσσετε·

καὶ ὁ θεὸσ τῆσ εἰρήνησ ἔσται μεθ’ ὑμῶν. Ἐχάρην δὲ ἐν κυρίῳ μεγάλωσ ὅτι ἤδη ποτὲ ἀνεθάλετε τὸ ὑπὲρ ἐμοῦ φρονεῖν, ἐφ’ ᾧ καὶ ἐφρονεῖτε ἠκαιρεῖσθε δέ.

οὐχ ὅτι καθ’ ὑστέρησιν λέγω, ἐγὼ γὰρ ἔμαθον ἐν οἷσ εἰμὶ αὐτάρκησ εἶναι·

οἶδα καὶ ταπεινοῦσθαι, οἶδα καὶ περισσεύειν· ἐν παντὶ καὶ ἐν πᾶσιν μεμύημαι, καὶ χορτάζεσθαι καὶ πεινᾷν, καὶ περισσεύειν καὶ ὑστερεῖσθαι·

πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με.

πλὴν καλῶσ ἐποιήσατε συνκοινωνήσαντέσ μου τῇ θλίψει.

ὅτι καὶ ἐν Θεσσαλονίκῃ καὶ ἅπαξ καὶ δὶσ εἰσ τὴν χρείαν μοι ἐπέμψατε.

οὐχ ὅτι ἐπιζητῶ τὸ δόμα, ἀλλὰ ἐπιζητῶ τὸν καρπὸν τὸν πλεονάζοντα εἰσ λόγον ὑμῶν.

ἀπέχω δὲ πάντα καὶ περισσεύω·

πεπλήρωμαι δεξάμενοσ παρὰ Ἐπαφροδίτου τὰ παρ’ ὑμῶν, ὀσμὴν εὐωδίασ, θυσίαν δεκτήν, εὐάρεστον τῷ θεῷ. ὁ δὲ θεόσ μου πληρώσει πᾶσαν χρείαν ὑμῶν κατὰ τὸ πλοῦτοσ αὐτοῦ ἐν δόξῃ ἐν Χριστῷ Ιἠσοῦ.

τῷ δὲ θεῷ καὶ πατρὶ ἡμῶν ἡ δόξα εἰσ τοὺσ αἰῶνασ τῶν αἰώνων·

ἀμήν. Ἀσπάσασθε πάντα ἅγιον ἐν Χριστῷ Ιἠσοῦ.

Ἀσπάζονται ὑμᾶσ οἱ σὺν ἐμοὶ ἀδελφοί. ἀσπάζονται ὑμᾶσ πάντεσ οἱ ἅγιοι, μάλιστα δὲ οἱ ἐκ τῆσ Καίσαροσ οἰκίασ.

Ἡ χάρισ τοῦ κυρίου Ιἠσοῦ Χριστοῦ μετὰ τοῦ πνεύματοσ ὑμῶν.

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION