PROS GALATAS, chapter 1

(PROS GALATAS, chapter 1)

καὶ οἱ σὺν ἐμοὶ πάντεσ ἀδελφοί, ταῖσ ἐκκλησίαισ τῆσ Γαλατίασ· τοῦ δόντοσ ἑαυτὸν ὑπὲρ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν ὅπωσ ἐξέληται ἡμᾶσ ἐκ τοῦ αἰῶνοσ τοῦ ἐνεστῶτοσ πονηροῦ κατὰ τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ καὶ πατρὸσ ἡμῶν, ᾧ ἡ δόξα εἰσ τοὺσ αἰῶνασ τῶν αἰώνων·

ἀμήν.

Θαυμάζω ὅτι οὕτωσ ταχέωσ μετατίθεσθε ἀπὸ τοῦ καλέσαντοσ ὑμᾶσ ἐν χάριτι Χριστοῦ εἰσ ἕτερον εὐαγγέλιον, ὃ οὐκ ἔστιν ἄλλο·

εἰ μή τινέσ εἰσιν οἱ ταράσσοντεσ ὑμᾶσ καὶ θέλοντεσ μεταστρέψαι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ χριστοῦ.

ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖσ ἢ ἄγγελοσ ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίσηται [ὑμῖν] παρ’ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν, ἀνάθεμα ἔστω.

ὡσ προειρήκαμεν, καὶ ἄρτι πάλιν λέγω, εἴ τισ ὑμᾶσ εὐαγγελίζεται παρ’ ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω.

Ἄρτι γὰρ ἀνθρώπουσ πείθω ἢ τὸν θεόν;

ἢ ζητῶ ἀνθρώποισ ἀρέσκειν; εἰ ἔτι ἀνθρώποισ ἤρεσκον, Χριστοῦ δοῦλοσ οὐκ ἂν ἤμην. γνωρίζω γὰρ ὑμῖν, ἀδελφοί, τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ’ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστιν κατὰ ἄνθρωπον·

οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτό, οὔτε ἐδιδάχθην, ἀλλὰ δι’ ἀποκαλύψεωσ Ιἠσοῦ Χριστοῦ.

καὶ προέκοπτον ἐν τῷ Ιοὐδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺσ συνηλικιώτασ ἐν τῷ γένει μου, περισσοτέρωσ ζηλωτὴσ ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων.

οὐδὲ ἀνῆλθον εἰσ Ιἐροσόλυμα πρὸσ τοὺσ πρὸ ἐμοῦ ἀποστόλουσ, ἀλλὰ ἀπῆλθον εἰσ Ἀραβίαν, καὶ πάλιν ὑπέστρεψα εἰσ Δαμασκόν.

Ἔπειτα μετὰ τρία ἔτη ἀνῆλθον εἰσ Ιἐροσόλυμα ἱστορῆσαι Κηφᾶν, καὶ ἐπέμεινα πρὸσ αὐτὸν ἡμέρασ δεκαπέντε·

ἕτερον δὲ τῶν ἀποστόλων οὐκ εἶδον, εἰ μὴ Ιἄκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ κυρίου.

ἃ δὲ γράφω ὑμῖν, ἰδοὺ ἐνώπιον τοῦ θεοῦ ὅτι οὐ ψεύδομαι.

ἔπειτα ἦλθον εἰσ τὰ κλίματα τῆσ Συρίασ καὶ [τῆσ] Κιλικίασ.

καὶ ἐδόξαζον ἐν ἐμοὶ τὸν θεόν.

Ἔπειτα διὰ δεκατεσσάρων ἐτῶν πάλιν ἀνέβην εἰσ Ιἐροσόλυμα μετὰ Βαρνάβα, συνπαραλαβὼν καὶ Τίτον·

ἀνέβην δὲ κατὰ ἀποκάλυψιν· καὶ ἀνεθέμην αὐτοῖσ τὸ εὐαγγέλιον ὃ κηρύσσω ἐν τοῖσ ἔθνεσιν, κατ’ ἰδίαν δὲ τοῖσ δοκοῦσιν, μή πωσ εἰσ κενὸν τρέχω ἢ ἔδραμον.

ἀλλ’ οὐδὲ Τίτοσ ὁ σὺν ἐμοί, Ἕλλην ὤν, ἠναγκάσθη περιτμηθῆναι·

‐ οἷσ οὐδὲ πρὸσ ὡρ́αν εἴξαμεν τῇ ὑποταγῇ, ἵνα ἡ ἀλήθεια τοῦ εὐαγγελίου διαμείνῃ πρὸσ ὑμᾶσ.

καὶ γνόντεσ τὴν χάριν τὴν δοθεῖσάν μοι, Ιἄκωβοσ καὶ Κηφᾶσ καὶ Ιωἄνησ, οἱ δοκοῦντεσ στύλοι εἶναι, δεξιὰσ ἔδωκαν ἐμοὶ καὶ Βαρνάβᾳ κοινωνίασ, ἵνα ἡμεῖσ εἰσ τὰ ἔθνη, αὐτοὶ δὲ εἰσ τὴν περιτομήν·

μόνον τῶν πτωχῶν ἵνα μνημονεύωμεν, ὃ καὶ ἐσπούδασα αὐτὸ τοῦτο ποιῆσαι.

Ὅτε δὲ ἦλθεν Κηφᾶσ εἰσ Ἀντιόχειαν, κατὰ πρόσωπον αὐτῷ ἀντέστην, ὅτι κατεγνωσμένοσ ἦν·

πρὸ τοῦ γὰρ ἐλθεῖν τινὰσ ἀπὸ Ιἀκώβου μετὰ τῶν ἐθνῶν συνήσθιεν·

ὅτε δὲ ἦλθον, ὑπέστελλεν καὶ ἀφώριζεν ἑαυτόν, φοβούμενοσ τοὺσ ἐκ περιτομῆσ. καὶ συνυπεκρίθησαν αὐτῷ [καὶ] οἱ λοιποὶ Ιοὐδαῖοι, ὥστε καὶ Βαρνάβασ συναπήχθη αὐτῶν τῇ ὑποκρίσει.

ἀλλ’ ὅτε εἶδον ὅτι οὐκ ὀρθοποδοῦσιν πρὸσ τὴν ἀλήθειαν τοῦ εὐαγγελίου, εἶπον τῷ Κηφᾷ ἔμπροσθεν πάντων Εἰ σὺ Ιοὐδαῖοσ ὑπάρχων ἐθνικῶσ καὶ οὐκ Ιοὐδαϊκῶσ ζῇσ, πῶσ τὰ ἔθνη ἀναγκάζεισ Ιοὐδαΐζειν;

εἰδότεσ δὲ ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωποσ ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεωσ Χριστοῦ Ιἠσοῦ, καὶ ἡμεῖσ εἰσ Χριστὸν Ιἠσοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεωσ Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων νόμου, ὅτι ἐξ ἔργων νόμου οὐ δικαιωθήσεται πᾶσα σάρξ.

εἰ δὲ ζητοῦντεσ δικαιωθῆναι ἐν Χριστῷ εὑρέθημεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί, ἆρα Χριστὸσ ἁμαρτίασ διάκονοσ;

μὴ γένοιτο· εἰ γὰρ ἃ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτὸν συνιστάνω.

ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον ἵνα θεῷ ζήσω·

Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστόσ·

ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντόσ με καὶ παραδόντοσ ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ. Οὐκ ἀθετῶ τὴν χάριν τοῦ θεοῦ·

εἰ γὰρ διὰ νόμου δικαιοσύνη, ἄρα Χριστὸσ δωρεὰν ἀπέθανεν. Ὦ ἀνόητοι Γαλάται, τίσ ὑμᾶσ ἐβάσκανεν, οἷσ κατ’ ὀφθαλμοὺσ Ιἠσοῦσ Χριστὸσ προεγράφη ἐσταυρωμένοσ;

τοῦτο μόνον θέλω μαθεῖν ἀφ’ ὑμῶν, ἐξ ἔργων νόμου τὸ πνεῦμα ἐλάβετε ἢ ἐξ ἀκοῆσ πίστεωσ;

οὕτωσ ἀνόητοί ἐστε;

ἐναρξάμενοι πνεύματι νῦν σαρκὶ ἐπιτελεῖσθε; τοσαῦτα ἐπάθετε εἰκῇ;

εἴ γε καὶ εἰκῇ. ὁ οὖν ἐπιχορηγῶν ὑμῖν τὸ πνεῦμα καὶ ἐνεργῶν δυνάμεισ ἐν ὑμῖν ἐξ ἔργων νόμου ἢ ἐξ ἀκοῆσ πίστεωσ;

καθὼσ Ἀβραὰμ ἐπίστευσεν τῷ θεῷ, καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰσ δικαιοσύνην.

Γινώσκετε ἄρα ὅτι οἱ ἐκ πίστεωσ, οὗτοι υἱοί εἰσιν Ἀβραάμ.

προϊδοῦσα δὲ ἡ γραφὴ ὅτι ἐκ πίστεωσ δικαιοῖ τὰ ἔθνη ὁ θεὸσ προευηγγελίσατο τῷ Ἀβραὰμ ὅτι Ἐνευλογηθήσονται ἐν σοὶ πάντα τὰ ἔθνη.

ὥστε οἱ ἐκ πίστεωσ εὐλογοῦνται σὺν τῷ πιστῷ Ἀβραάμ.

Ὅσοι γὰρ ἐξ ἔργων νόμου εἰσὶν ὑπὸ κατάραν εἰσίν, γέγραπται γὰρ ὅτι Ἐπικατάρατοσ πᾶσ ὃσ οὐκ ἐμμένει πᾶσιν τοῖσ γεγραμμένοισ ἐν τῷ βιβλίῳ τοῦ νόμου τοῦ ποιῆσαι αὐτά.

ὁ δὲ νόμοσ οὐκ ἔστιν ἐκ πίστεωσ, ἀλλ’ Ὁ ποιήσασ αὐτὰ ζήσεται ἐν αὐτοῖσ.

ἵνα εἰσ τὰ ἔθνη ἡ εὐλογία τοῦ Ἀβραὰμ γένηται ἐν Ιἠσοῦ Χριστῷ, ἵνα τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ πνεύματοσ λάβωμεν διὰ τῆσ πίστεωσ.

Ἀδελφοί, κατὰ ἄνθρωπον λέγω·

ὅμωσ ἀνθρώπου κεκυρωμένην διαθήκην οὐδεὶσ ἀθετεῖ ἢ ἐπιδιατάσσεται. τῷ δὲ Ἀβραὰμ ἐρρέθησαν αἱ ἐπαγγελίαι καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ·

οὐ λέγει Καὶ τοῖσ σπέρμασιν, ὡσ ἐπὶ πολλῶν, ἀλλ’ ὡσ ἐφ’ ἑνόσ Καὶ τῷ σπέρματί σου, ὅσ ἐστιν Χριστόσ. τοῦτο δὲ λέγω·

διαθήκην προκεκυρωμένην ὑπὸ τοῦ θεοῦ ὁ μετὰ τετρακόσια καὶ τριάκοντα ἔτη γεγονὼσ νόμοσ οὐκ ἀκυροῖ, εἰσ τὸ καταργῆσαι τὴν ἐπαγγελίαν. εἰ γὰρ ἐκ νόμου ἡ κληρονομία, οὐκέτι ἐξ ἐπαγγελίασ·

τῷ δὲ Ἀβραὰμ δι’ ἐπαγγελίασ κεχάρισται ὁ θεόσ. Τί οὖν ὁ νόμοσ;

τῶν παραβάσεων χάριν προσετέθη, ἄχρισ ἂν ἔλθῃ τὸ σπέρμα ᾧ ἐπήγγελται, διαταγεὶσ δι’ ἀγγέλων ἐν χειρὶ μεσίτου· ὁ δὲ μεσίτησ ἑνὸσ οὐκ ἔστιν, ὁ δὲ θεὸσ εἷσ ἐστίν.

ὁ οὖν νόμοσ κατὰ τῶν ἐπαγγελιῶν [τοῦ θεοῦ];

μὴ γένοιτο· εἰ γὰρ ἐδόθη νόμοσ ὁ δυνάμενοσ ζωοποιῆσαι, ὄντωσ ἐν νόμῳ ἂν ἦν ἡ δικαιοσύνη. ἀλλὰ συνέκλεισεν ἡ γραφὴ τὰ πάντα ὑπὸ ἁμαρτίαν ἵνα ἡ ἐπαγγελία ἐκ πίστεωσ Ιἠσοῦ Χριστοῦ δοθῇ τοῖσ πιστεύουσιν.

Πρὸ τοῦ δὲ ἐλθεῖν τὴν πίστιν ὑπὸ νόμον ἐφρουρούμεθα συνκλειόμενοι εἰσ τὴν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι.

ὥστε ὁ νόμοσ παιδαγωγὸσ ἡμῶν γέγονεν εἰσ Χριστόν, ἵνα ἐκ πίστεωσ δικαιωθῶμεν·

ἐλθούσησ δὲ τῆσ πίστεωσ οὐκέτι ὑπὸ παιδαγωγόν ἐσμεν.

Πάντεσ γὰρ υἱοὶ θεοῦ ἐστὲ διὰ τῆσ πίστεωσ ἐν Χριστῷ Ιἠσοῦ.

ὅσοι γὰρ εἰσ Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε·

οὐκ ἔνι Ιοὐδαῖοσ οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλοσ οὐδὲ ἐλεύθεροσ, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ·

πάντεσ γὰρ ὑμεῖσ εἷσ ἐστὲ ἐν Χριστῷ Ιἠσοῦ. εἰ δὲ ὑμεῖσ Χριστοῦ, ἄρα τοῦ Ἀβραὰμ σπέρμα ἐστέ, κατ’ ἐπαγγελίαν κληρονόμοι.

ἀλλὰ ὑπὸ ἐπιτρόπουσ ἐστὶ καὶ οἰκονόμουσ ἄχρι τῆσ προθεσμίασ τοῦ πατρόσ.

οὕτωσ καὶ ἡμεῖσ, ὅτε ἦμεν νήπιοι, ὑπὸ τὰ στοιχεῖα τοῦ κόσμου ἤμεθα δεδουλωμένοι·

ἵνα τοὺσ ὑπὸ νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τὴν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν.

Ὅτι δέ ἐστε υἱοί, ἐξαπέστειλεν ὁ θεὸσ τὸ πνεῦμα τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ εἰσ τὰσ καρδίασ ἡμῶν, κρᾶζον Ἀββά ὁ πατήρ.

ὥστε οὐκέτι εἶ δοῦλοσ ἀλλὰ υἱόσ·

εἰ δὲ υἱόσ, καὶ κληρονόμοσ διὰ θεοῦ. Ἀλλὰ τότε μὲν οὐκ εἰδότεσ θεὸν ἐδουλεύσατε τοῖσ φύσει μὴ οὖσι θεοῖσ·

νῦν δὲ γνόντεσ θεόν, μᾶλλον δὲ γνωσθέντεσ ὑπὸ θεοῦ, πῶσ ἐπιστρέφετε πάλιν ἐπὶ τὰ ἀσθενῆ καὶ πτωχὰ στοιχεῖα, οἷσ πάλιν ἄνωθεν δουλεῦσαι θέλετε;

ἡμέρασ παρατηρεῖσθε καὶ μῆνασ καὶ καιροὺσ καὶ ἐνιαυτούσ.

φοβοῦμαι ὑμᾶσ μή πωσ εἰκῇ κεκοπίακα εἰσ ὑμᾶσ.

Γίνεσθε ὡσ ἐγώ, ὅτι κἀγὼ ὡσ ὑμεῖσ, ἀδελφοί, δέομαι ὑμῶν.

οὐδέν με ἠδικήσατε·

καὶ τὸν πειρασμὸν ὑμῶν ἐν τῇ σαρκί μου οὐκ ἐξουθενήσατε οὐδὲ ἐξεπτύσατε, ἀλλὰ ὡσ ἄγγελον θεοῦ ἐδέξασθέ με, ὡσ Χριστὸν Ιἠσοῦν.

ποῦ οὖν ὁ μακαρισμὸσ ὑμῶν;

μαρτυρῶ γὰρ ὑμῖν ὅτι εἰ δυνατὸν τοὺσ ὀφθαλμοὺσ ὑμῶν ἐξορύξαντεσ ἐδώκατέ μοι. ὥστε ἐχθρὸσ ὑμῶν γέγονα ἀληθεύων ὑμῖν;

ζηλοῦσιν ὑμᾶσ οὐ καλῶσ, ἀλλὰ ἐκκλεῖσαι ὑμᾶσ θέλουσιν, ἵνα αὐτοὺσ ζηλοῦτε.

τεκνία μου, οὓσ πάλιν ὠδίνω μέχρισ οὗ μορφωθῇ Χριστὸσ ἐν ὑμῖν·

ἤθελον δὲ παρεῖναι πρὸσ ὑμᾶσ ἄρτι, καὶ ἀλλάξαι τὴν φωνήν μου, ὅτι ἀποροῦμαι ἐν ὑμῖν.

Λέγετέ μοι, οἱ ὑπὸ νόμον θέλοντεσ εἶναι, τὸν νόμον οὐκ ἀκούετε;

γέγραπται γὰρ ὅτι Ἀβραὰμ δύο υἱοὺσ ἔσχεν, ἕνα ἐκ τῆσ παιδίσκησ καὶ ἕνα ἐκ τῆσ ἐλευθέρασ·

ἀλλ’ ὁ [μὲν] ἐκ τῆσ παιδίσκησ κατὰ σάρκα γεγέννηται, ὁ δὲ ἐκ τῆσ ἐλευθέρασ δι’ ἐπαγγελίασ.

ἅτινά ἐστιν ἀλληγορούμενα·

τὸ δὲ Ἅγαρ Σινὰ ὄροσ ἐστὶν ἐν τῇ Ἀραβίᾳ, συνστοιχεῖ δὲ τῇ νῦν Ιἐρουσαλήμ, δουλεύει γὰρ μετὰ τῶν τέκνων αὐτῆσ·

ἡ δὲ ἄνω Ιἐρουσαλὴμ ἐλευθέρα ἐστίν, ἥτισ ἐστὶν μήτηρ ἡμῶν·

γέγραπται γάρ Εὐφράνθητι, στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα·

ῥῆξον καὶ βόησον, ἡ οὐκ ὠδίνουσα· ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα τῆσ ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆσ ἐχούσησ τὸν ἄνδρα. ἡμεῖσ δέ, ἀδελφοί, κατὰ Ἰσαὰκ ἐπαγγελίασ τέκνα ἐσμέν·

ἀλλ’ ὥσπερ τότε ὁ κατὰ σάρκα γεννηθεὶσ ἐδίωκε τὸν κατὰ πνεῦμα, οὕτωσ καὶ νῦν.

ἀλλὰ τί λέγει ἡ γραφή;

Ἔκβαλε τὴν παιδίσκην καὶ τὸν υἱὸν αὐτῆσ, οὐ γὰρ μὴ κληρονομήσει ὁ υἱὸξ τῆξ παιδίσκησ μετὰ τοῦ υἱοῦ τῆσ ἐλευθέρασ. διό, ἀδελφοί, οὐκ ἐσμὲν παιδίσκησ τέκνα ἀλλὰ τῆσ ἐλευθέρασ.

Τῇ ἐλευθερίᾳ ἡμᾶσ Χριστὸσ ἠλευθέρωσεν·

στήκετε οὖν καὶ μὴ πάλιν ζυγῷ δουλείασ ἐνέχεσθε. Ἴδε ἐγὼ Παῦλοσ λέγω ὑμῖν ὅτι ἐὰν περιτέμνησθε Χριστὸσ ὑμᾶσ οὐδὲν ὠφελήσει.

μαρτύρομαι δὲ πάλιν παντὶ ἀνθρώπῳ περιτεμνομένῳ ὅτι ὀφειλέτησ ἐστὶν ὅλον τὸν νόμον ποιῆσαι.

κατηργήθητε ἀπὸ Χριστοῦ οἵτινεσ ἐν νόμῳ δικαιοῦσθε, τῆσ χάριτοσ ἐξεπέσατε.

ἡμεῖσ γὰρ πνεύματι ἐκ πίστεωσ ἐλπίδα δικαιοσύνησ ἀπεκδεχόμεθα.

ἐν γὰρ Χριστῷ [Ιἠσοῦ] οὔτε περιτομή τι ἰσχύει οὔτε ἀκροβυστία, ἀλλὰ πίστισ δι’ ἀγάπησ ἐνεργουμένη.

Ἐτρέχετε καλῶσ·

τίσ ὑμᾶσ ἐνέκοψεν ἀληθείᾳ μὴ πείθεσθαι; ἡ πεισμονὴ οὐκ ἐκ τοῦ καλοῦντοσ ὑμᾶσ.

μικρὰ ζύμη ὅλον τὸ φύραμα ζυμοῖ.

ἐγὼ πέποιθα εἰσ ὑμᾶσ ἐν κυρίῳ ὅτι οὐδὲν ἄλλο φρονήσετε·

ὁ δὲ ταράσσων ὑμᾶσ βαστάσει τὸ κρίμα, ὅστισ ἐὰν ᾖ. Ἐγὼ δέ, ἀδελφοί, εἰ περιτομὴν ἔτι κηρύσσω, τί ἔτι διώκομαι;

ἄρα κατήργηται τὸ σκάνδαλον τοῦ σταυροῦ. Ὄφελον καὶ ἀποκόψονται οἱ ἀναστατοῦντεσ ὑμᾶσ.

Ὑμεῖσ γὰρ ἐπ’ ἐλευθερίᾳ ἐκλήθητε, ἀδελφοί·

μόνον μὴ τὴν ἐλευθερίαν εἰσ ἀφορμὴν τῇ σαρκί, ἀλλὰ διὰ τῆσ ἀγάπησ δουλεύετε ἀλλήλοισ·

ὁ γὰρ πᾶσ νόμοσ ἐν ἑνὶ λόγῳ πεπλήρωται, ἐν τῷ Ἀγαπήσεισ τὸν πλησίον σου ὡσ σεαυτόν.

εἰ δὲ ἀλλήλουσ δάκνετε καὶ κατεσθίετε, βλέπετε μὴ ὑπ’ ἀλλήλων ἀναλωθῆτε.

Λέγω δέ, πνεύματι περιπατεῖτε καὶ ἐπιθυμίαν σαρκὸσ οὐ μὴ τελέσητε.

ἡ γὰρ σὰρξ ἐπιθυμεῖ κατὰ τοῦ πνεύματοσ, τὸ δὲ πνεῦμα κατὰ τῆσ σαρκόσ, ταῦτα γὰρ ἀλλήλοισ ἀντίκειται, ἵνα μὴ ἃ ἐὰν θέλητε ταῦτα ποιῆτε.

εἰ δὲ πνεύματι ἄγεσθε, οὐκ ἐστὲ ὑπὸ νόμον.

φθόνοι, μέθαι, κῶμοι, καὶ τὰ ὅμοια τούτοισ, ἃ προλέγω ὑμῖν καθὼσ προεῖπον ὅτι οἱ τὰ τοιαῦτα πράσσοντεσ βασιλείαν θεοῦ οὐ κληρονομήσουσιν.

ὁ δὲ καρπὸσ τοῦ πνεύματόσ ἐστιν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότησ, ἀγαθωσύνη, πίστισ, πραΰτησ, ἐγκράτεια·

κατὰ τῶν τοιούτων οὐκ ἔστιν νόμοσ.

οἱ δὲ τοῦ χριστοῦ Ιἠσοῦ τὴν σάρκα ἐσταύρωσαν σὺν τοῖσ παθήμασιν καὶ ταῖσ ἐπιθυμίαισ.

Εἰ ζῶμεν πνεύματι, πνεύματι καὶ στοιχῶμεν.

μὴ γινώμεθα κενόδοξοι, ἀλλήλουσ προκαλούμενοι, ἀλλήλοισ φθονοῦντεσ.

Ἀδελφοί, ἐὰν καὶ προλημφθῇ ἄνθρωποσ ἔν τινι παραπτώματι, ὑμεῖσ οἱ πνευματικοὶ καταρτίζετε τὸν τοιοῦτον ἐν πνεύματι πραΰτητοσ, σκοπῶν σεαυτόν, μὴ καὶ σὺ πειρασθῇσ.

Ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζετε, καὶ οὕτωσ ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ χριστοῦ.

εἰ γὰρ δοκεῖ τισ εἶναί τι μηδὲν ὤν, φρεναπατᾷ ἑαυτόν·

ἕκαστοσ γὰρ τὸ ἴδιον φορτίον βαστάσει.

Κοινωνείτω δὲ ὁ κατηχούμενοσ τὸν λόγον τῷ κατηχοῦντι ἐν πᾶσιν ἀγαθοῖσ.

Μὴ πλανᾶσθε, θεὸσ οὐ μυκτηρίζεται·

ὃ γὰρ ἐὰν σπείρῃ ἄνθρωποσ, τοῦτο καὶ θερίσει· ὅτι ὁ σπείρων εἰσ τὴν σάρκα ἑαυτοῦ ἐκ τῆσ σαρκὸσ θερίσει φθοράν, ὁ δὲ σπείρων εἰσ τὸ πνεῦμα ἐκ τοῦ πνεύματοσ θερίσει ζωὴν αἰώνιον.

τὸ δὲ καλὸν ποιοῦντεσ μὴ ἐνκακῶμεν, καιρῷ γὰρ ἰδίῳ θερίσομεν μὴ ἐκλυόμενοι.

Ἄρα οὖν ὡσ καιρὸν ἔχωμεν, ἐργαζώμεθα τὸ ἀγαθὸν πρὸσ πάντασ, μάλιστα δὲ πρὸσ τοὺσ οἰκείουσ τῆσ πίστεωσ.

Ἴδετε πηλίκοισ ὑμῖν γράμμασιν ἔγραψα τῇ ἐμῇ χειρί.

Ὅσοι θέλουσιν εὐπροσωπῆσαι ἐν σαρκί, οὗτοι ἀναγκάζουσιν ὑμᾶσ περιτέμνεσθαι, μόνον ἵνα τῷ σταυρῷ τοῦ χριστοῦ [Ιἠσοῦ] ‐ μὴ διώκωνται·

οὐδὲ γὰρ οἱ περιτεμνόμενοι αὐτοὶ νόμον φυλάσσουσιν, ἀλλὰ θέλουσιν ὑμᾶσ περιτέμνεσθαι ἵνα ἐν τῇ ὑμετέρᾳ σαρκὶ καυχήσωνται.

ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ιἠσοῦ Χριστοῦ, δι’ οὗ ἐμοὶ κόσμοσ ἐσταύρωται κἀγὼ κόσμῳ.

οὔτε γὰρ περιτομή τι ἔστιν οὔτε ἀκροβυστία, ἀλλὰ καινὴ κτίσισ.

καὶ ὅσοι τῷ κανόνι τούτῳ στοιχήσουσιν, εἰρήνη ἐπ’ αὐτοὺσ καὶ ἔλεοσ, καὶ ἐπὶ τον Ἰσραὴλ τοῦ θεοῦ.

Τοῦ λοιποῦ κόπουσ μοι μηδεὶσ παρεχέτω, ἐγὼ γὰρ τὰ στίγματα τοῦ Ιἠσοῦ ἐν τῷ σώματί μου βαστάζω.

Ἡ χάρισ τοῦ κυρίου [ἡμῶν] Ιἠσοῦ Χριστοῦ μετὰ τοῦ πνεύματοσ ὑμῶν, ἀδελφοί·

ἀμήν.

목록

  • chapter 1
일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION