PETROU B, chapter 1

(PETROU B, chapter 1)

ΣΙΜΩΝ ΠΕΤΡΟΣ δοῦλοσ καὶ ἀπόστολοσ Ιἠσοῦ Χριστοῦ τοῖσ ἰσότιμον ἡμῖν λαχοῦσιν πίστιν ἐν δικαιοσύνῃ τοῦ θεοῦ ἡμῶν καὶ σωτῆροσ Ιἠσοῦ Χριστοῦ· δι’ ὧν τὰ τίμια καὶ μέγιστα ἡμῖν ἐπαγγέλματα δεδώρηται, ἵνα διὰ τούτων γένησθε θείασ κοινωνοὶ φύσεωσ, ἀποφυγόντεσ τῆσ ἐν τῷ κόσμῳ ἐν ἐπιθυμίᾳ φθορᾶσ.

ἐν δὲ τῇ εὐσεβείᾳ τὴν φιλαδελφίαν, ἐν δὲ τῇ φιλαδελφίᾳ τὴν ἀγάπην·

ταῦτα γὰρ ὑμῖν ὑπάρχοντα καὶ πλεονάζοντα οὐκ ἀργοὺσ οὐδὲ ἀκάρπουσ καθίστησιν εἰσ τὴν τοῦ κυρίου ἡμῶν Ιἠσοῦ Χριστοῦ ἐπίγνωσιν·

ᾧ γὰρ μὴ πάρεστιν ταῦτα, τυφλόσ ἐστιν μυωπάζων, λήθην λαβὼν τοῦ καθαρισμοῦ τῶν πάλαι αὐτοῦ ἁμαρτιῶν.

διὸ μᾶλλον, ἀδελφοί, σπουδάσατε βεβαίαν ὑμῶν τὴν κλῆσιν καὶ ἐκλογὴν ποιεῖσθαι·

ταῦτα γὰρ ποιοῦντεσ οὐ μὴ πταίσητέ ποτε· οὕτωσ γὰρ πλουσίωσ ἐπιχορηγηθήσεται ὑμῖν ἡ εἴσοδοσ εἰσ τὴν αἰώνιον βασιλείαν τοῦ κυρίου ἡμῶν καὶ σωτῆροσ Ιἠσοῦ Χριστοῦ.

Διὸ μελλήσω ἀεὶ ὑμᾶσ ὑπομιμνήσκειν περὶ τούτων, καίπερ εἰδότασ καὶ ἐστηριγμένουσ ἐν τῇ παρούσῃ ἀληθείᾳ.

εἰδὼσ ὅτι ταχινή ἐστιν ἡ ἀπόθεσισ τοῦ σκηνώματόσ μου, καθὼσ καὶ ὁ κύριοσ ἡμῶν Ιἠσοῦσ Χριστὸσ ἐδήλωσέν μοι·

σπουδάσω δὲ καὶ ἑκάστοτε ἔχειν ὑμᾶσ μετὰ τὴν ἐμὴν ἔξοδον τὴν τούτων μνήμην ποιεῖσθαι.

οὐ γὰρ σεσοφισμένοισ μύθοισ ἐξακολουθήσαντεσ ἐγνωρίσαμεν ὑμῖν τὴν τοῦ κυρίου ἡμῶν Ιἠσοῦ Χριστοῦ δύναμιν καὶ παρουσίαν, ἀλλ’ ἐπόπται γενηθέντεσ τῆσ ἐκείνου μεγαλειότητοσ.

καὶ ταύτην τὴν φωνὴν ἡμεῖσ ἠκούσαμεν ἐξ οὐρανοῦ ἐνεχθεῖσαν σὺν αὐτῷ ὄντεσ ἐν τῷ ἁγίῳ ὄρει.

καὶ ἔχομεν βεβαιότερον τὸν προφητικὸν λόγον, ᾧ καλῶσ ποιεῖτε προσέχοντεσ ὡσ λύχνῳ φαίνοντι ἐν αὐχμηρῷ τόπῳ, ἑώσ οὗ ἡμέρα διαυγάσῃ καὶ φωσφόροσ ἀνατείλῃ ἐν ταῖσ καρδίαισ ὑμῶν·

οὐ γὰρ θελήματι ἀνθρώπου ἠνέχθη προφητεία ποτέ, ἀλλὰ ὑπὸ πνεύματοσ ἁγίου φερόμενοι ἐλάλησαν ἀπὸ θεοῦ ἄνθρωποι.

Ἐγένοντο δὲ καὶ ψευδοπροφῆται ἐν τῷ λαῷ, ὡσ καὶ ἐν ὑμῖν ἔσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οἵτινεσ παρεισάξουσιν αἱρέσεισ ἀπωλείασ, καὶ τὸν ἀγοράσαντα αὐτοὺσ δεσπότην ἀρνούμενοι, ἐπάγοντεσ ἑαυτοῖσ ταχινὴν ἀπώλειαν·

καὶ πολλοὶ ἐξακολουθήσουσιν αὐτῶν ταῖσ ἀσελγείαισ, δι’ οὓσ ἡ ὁδὸσ τῆσ ἀληθείασ βλασφημηθήσεται·

καὶ ἐν πλεονεξίᾳ πλαστοῖσ λόγοισ ὑμᾶσ ἐμπορεύσονται·

οἷσ τὸ κρίμα ἔκπαλαι οὐκ ἀργεῖ, καὶ ἡ ἀπώλεια αὐτῶν οὐ νυστάζει. οἶδεν Κύριοσ εὐσεβεῖσ ἐκ πειρασμοῦ ῥύεσθαι, ἀδίκουσ δὲ εἰσ ἡμέραν κρίσεωσ κολαζομένουσ τηρεῖν, μάλιστα δὲ τοὺσ ὀπίσω σαρκὸσ ἐν ἐπιθυμίᾳ μιασμοῦ πορευομένουσ καὶ κυριότητοσ καταφρονοῦντασ.

ὅπου ἄγγελοι ἰσχύϊ καὶ δυνάμει μείζονεσ ὄντεσ οὐ φέρουσιν κατ’ αὐτῶν [παρὰ Κυρίῳ] βλάσφημον κρίσιν.

οὗτοι δέ, ὡσ ἄλογα ζῷα γεγεννημένα φυσικὰ εἰσ ἅλωσιν καὶ φθοράν, ἐν οἷσ ἀγνοοῦσιν βλασφημοῦντεσ, ἐν τῇ φθορᾷ αὐτῶν καὶ φθαρήσονται, ἀδικούμενοι μισθὸν ἀδικίασ·

καταλείποντεσ εὐθεῖαν ὁδὸν ἐπλανήθησαν, ἐξακολουθήσαντεσ τῇ ὁδῷ τοῦ Βαλαὰμ τοῦ Βεὼρ ὃσ μισθὸν ἀδικίασ ἠγάπησεν ἔλεγξιν δὲ ἔσχεν ἰδίασ παρανομίασ·

ὑποζύγιον ἄφωνον ἐν ἀνθρώπου φωνῇ φθεγξάμενον ἐκώλυσεν τὴν τοῦ προφήτου παραφρονίαν.

οὗτοί εἰσιν πηγαὶ ἄνυδροι καὶ ὁμίχλαι ὑπὸ λαίλαποσ ἐλαυνόμεναι, οἷσ ὁ ζόφοσ τοῦ σκότουσ τετήρηται.

ὑπέρογκα γὰρ ματαιότητοσ φθεγγόμενοι δελεάζουσιν ἐν ἐπιθυμίαισ σαρκὸσ ἀσελγείαισ τοὺσ ὀλίγωσ ἀποφεύγοντασ τοὺσ ἐν πλάνῃ ἀναστρεφομένουσ, ἐλευθερίαν αὐτοῖσ ἐπαγγελλόμενοι, αὐτοὶ δοῦλοι ὑπάρχοντεσ τῆσ φθορᾶσ·

ᾧ γάρ τισ ἥττηται, τούτῳ δεδούλωται.

εἰ γὰρ ἀποφυγόντεσ τὰ μιάσματα τοῦ κόσμου ἐν ἐπιγνώσει τοῦ κυρίου καὶ σωτῆροσ Ιἠσοῦ Χριστοῦ τούτοισ δὲ πάλιν ἐμπλακέντεσ ἡττῶνται, γέγονεν αὐτοῖσ τὰ ἔσχατα χείρονα τῶν πρώτων.

κρεῖττον γὰρ ἦν αὐτοῖσ μὴ ἐπεγνωκέναι τὴν ὁδὸν τῆσ δικαιοσύνησ ἢ ἐπιγνοῦσιν ὑποστρέψαι ἐκ τῆσ παραδοθείσησ αὐτοῖσ ἁγίασ ἐντολῆσ·

συμβέβηκεν αὐτοῖσ τὸ τῆσ ἀληθοῦσ παροιμίασ Κύων ἐπιστρέψασ ἐπὶ τὸ ἴδιον ἐξέραμα, καί Ὗσ λουσαμένη εἰσ κυλισμὸν βορβόρου.

τοῦτο πρῶτον γινώσκοντεσ ὅτι ἐλεύσονται ἐπ’ ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν ἐν ἐμπαιγμονῇ ἐμπαῖκται κατὰ τὰσ ἰδίασ ἐπιθυμίασ αὐτῶν πορευόμενοι καὶ λέγοντεσ Ποῦ ἐστὶν ἡ ἐπαγγελία τῆσ παρουσίασ αὐτοῦ;

ἀφ’ ἧσ γὰρ οἱ πατέρεσ ἐκοιμήθησαν, πάντα οὕτωσ διαμένει ἀπ’ ἀρχῆσ κτίσεωσ.

δι’ ὧν ὁ τότε κόσμοσ ὕδατι κατακλυσθεὶσ ἀπώλετο·

οἱ δὲ νῦν οὐρανοὶ καὶ ἡ γῆ τῷ αὐτῷ λόγῳ τεθησαυρισμένοι εἰσὶν πυρὶ τηρούμενοι εἰσ ἡμέραν κρίσεωσ καὶ ἀπωλείασ τῶν ἀσεβῶν ἀνθρώπων.

Ἓν δὲ τοῦτο μὴ λανθανέτω ὑμᾶσ, ἀγαπητοί, ὅτι μία ἡμέρα παρὰ Κυρίῳ ὡσ χίλια ἔτη καὶ χίλια ἔτη ὡσ ἡμέρα μία.

οὐ βραδύνει Κύριοσ τῆσ ἐπαγγελίασ, ὥσ τινεσ βραδυτῆτα ἡγοῦνται, ἀλλὰ μακροθυμεῖ εἰσ ὑμᾶσ, μὴ βουλόμενόσ τινασ ἀπολέσθαι ἀλλὰ πάντασ εἰσ μετάνοιαν χωρῆσαι.

Ἥξει δὲ ἡμέρα Κυρίου ὡσ κλέπτησ, ἐν ᾗ οἱ οὐρανοὶ ῥοιζηδὸν παρελεύσονται, στοιχεῖα δὲ καυσούμενα λυθήσεται, καὶ γῆ καὶ τὰ ἐν αὐτῇ ἔργα εὑρεθήσεται.

προσδοκῶντασ καὶ σπεύδοντασ τὴν παρουσίαν τῆσ τοῦ θεοῦ ἡμέρασ, δι’ ἣν οὐρανοὶ πυρούμενοι λυθήσονται καὶ στοιχεῖα καυσούμενα τήκεται·

καινοὺσ δὲ οὐρανοὺσ καὶ γῆν καινὴν κατὰ τὸ ἐπάγγελμα αὐτοῦ προσδοκῶμεν, ἐν οἷσ δικαιοσύνη κατοικεῖ.

ὡσ καὶ ἐν πάσαισ ἐπιστολαῖσ λαλῶν ἐν αὐταῖσ περὶ τούτων, ἐν αἷσ ἐστὶν δυσνόητά τινα, ἃ οἱ ἀμαθεῖσ καὶ ἀστήρικτοι στρεβλοῦσιν ὡσ καὶ τὰσ λοιπὰσ γραφὰσ πρὸσ τὴν ἰδίαν αὐτῶν ἀπώλειαν.

αὐξάνετε δὲ ἐν χάριτι καὶ γνώσει τοῦ κυρίου ἡμῶν καὶ σωτῆροσ Ιἠσοῦ Χριστοῦ.

αὐτῷ ἡ δόξα καὶ νῦν καὶ εἰσ ἡμέραν αἰῶνοσ.

목록

  • chapter 1
일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION