IAKWBOU, chapter 1

(IAKWBOU, chapter 1)

ΙΑΚΩΒΟΣ θεοῦ καὶ κυρίου Ιἠσοῦ Χριστοῦ δοῦλοσ ταῖσ δώδεκα φυλαῖσ ταῖσ ἐν τῇ διασπορᾷ χαίρειν. γινώσκοντεσ ὅτι τὸ δοκίμιον ὑμῶν τῆσ πίστεωσ κατεργάζεται ὑπομονήν·

ἡ δὲ ὑπομονὴ ἔργον τέλειον ἐχέτω, ἵνα ἦτε τέλειοι καὶ ὁλόκληροι, ἐν μηδενὶ λειπόμενοι.

Εἰ δέ τισ ὑμῶν λείπεται σοφίασ, αἰτείτω παρὰ τοῦ διδόντοσ θεοῦ πᾶσιν ἁπλῶσ καὶ μὴ ὀνειδίζοντοσ, καὶ δοθήσεται αὐτῷ·

αἰτείτω δὲ ἐν πίστει, μηδὲν διακρινόμενοσ, ὁ γὰρ διακρινόμενοσ ἐοίκεν κλύδωνι θαλάσσησ ἀνεμιζομένῳ καὶ ῥιπιζομένῳ·

ἀνὴρ δίψυχοσ, ἀκατάστατοσ ἐν πάσαισ ταῖσ ὁδοῖσ αὐτοῦ.

ὁ δὲ πλούσιοσ ἐν τῇ ταπεινώσει αὐτοῦ, ὅτι ὡσ ἄνθοσ χόρτου παρελεύσεται.

ἀνέτειλεν γὰρ ὁ ἥλιοσ σὺν τῷ καύσωνι καὶ ἐξήρανεν τὸν χόρτον, καὶ τὸ ἄνθοσ αὐτοῦ ἐξέπεσεν καὶ ἡ εὐπρέπεια τοῦ προσώπου αὐτοῦ ἀπώλετο·

οὕτωσ καὶ ὁ πλούσιοσ ἐν ταῖσ πορείαισ αὐτοῦ μαρανθήσεται. Μακάριοσ ἀνὴρ ὃσ ὑπομένει πειρασμόν, ὅτι δόκιμοσ γενόμενοσ λήμψεται τὸν στέφανον τῆσ ζωῆσ, ὃν ἐπηγγείλατο τοῖσ ἀγαπῶσιν αὐτόν.

μηδεὶσ πειραζόμενοσ λεγέτω ὅτι Ἀπὸ θεοῦ πειράζομαι·

ὁ γὰρ θεὸσ ἀπείραστόσ ἐστιν κακῶν, πειράζει δὲ αὐτὸσ οὐδένα. ἕκαστοσ δὲ πειράζεται ὑπὸ τῆσ ἰδίασ ἐπιθυμίασ ἐξελκόμενοσ καὶ δελεαζόμενοσ·

εἶτα ἡ ἐπιθυμία συλλαβοῦσα τίκτει ἁμαρτίαν, ἡ δὲ ἁμαρτία ἀποτελεσθεῖσα ἀποκυεῖ θάνατον.

Μὴ πλανᾶσθε, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί.

πᾶσα δόσισ ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστιν, καταβαῖνον ἀπὸ τοῦ πατρὸσ τῶν φώτων, παρ’ ᾧ οὐκ ἔνι παραλλαγὴ ἢ τροπῆσ ἀποσκίασμα.

βουληθεὶσ ἀπεκύησεν ἡμᾶσ λόγῳ ἀληθείασ, εἰσ τὸ εἶναι ἡμᾶσ ἀπαρχήν τινα τῶν αὐτοῦ κτισμάτων.

Ἴστε, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί.

ὀργὴ γὰρ ἀνδρὸσ δικαιοσύνην θεοῦ οὐκ ἐργάζεται.

διὸ ἀποθέμενοι πᾶσαν ῥυπαρίαν καὶ περισσείαν κακίασ ἐν πραΰτητι δέξασθε τὸν ἔμφυτον λόγον τὸν δυνάμενον σῶσαι τὰσ ψυχὰσ ὑμῶν.

Γίνεσθε δὲ ποιηταὶ λόγου καὶ μὴ ἀκροαταὶ μόνον παραλογιζόμενοι ἑαυτούσ.

κατενόησεν γὰρ ἑαυτὸν καὶ ἀπελήλυθεν καὶ εὐθέωσ ἐπελάθετο ὁποῖοσ ἦν.

ὁ δὲ παρακύψασ εἰσ νόμον τέλειον τὸν τῆσ ἐλευθερίασ καὶ παραμείνασ, οὐκ ἀκροατὴσ ἐπιλησμονῆσ γενόμενοσ ἀλλὰ ποιητὴσ ἔργου, οὗτοσ μακάριοσ ἐν τῇ ποιήσει αὐτοῦ ἔσται.

Εἴ τισ δοκεῖ θρησκὸσ εἶναι μὴ χαλιναγωγῶν γλῶσσαν ἑαυτοῦ ἀλλὰ ἀπατῶν καρδίαν ἑαυτοῦ, τούτου μάταιοσ ἡ θρησκεία.

θρησκεία καθαρὰ καὶ ἀμίαντοσ παρὰ τῷ θεῷ καὶ πατρὶ αὕτη ἐστίν, ἐπισκέπτεσθαι ὀρφανοὺσ καὶ χήρασ ἐν τῇ θλίψει αὐτῶν, ἄσπιλον ἑαυτὸν τηρεῖν ἀπὸ τοῦ κόσμου.

Ἀδελφοί μου, μὴ ἐν προσωπολημψίαισ ἔχετε τὴν πίστιν τοῦ κυρίου ἡμῶν Ιἠσοῦ Χριστοῦ τῆσ δόξησ;

οὐ διεκρίθητε ἐν ἑαυτοῖσ καὶ ἐγένεσθε κριταὶ διαλογισμῶν πονηρῶν;

Ἀκούσατε, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί.

οὐχ ὁ θεὸσ ἐξελέξατο τοὺσ πτωχοὺσ τῷ κόσμῳ πλουσίουσ ἐν πίστει καὶ κληρονόμουσ τῆσ βασιλείασ ἧσ ἐπηγγείλατο τοῖσ ἀγαπῶσιν αὐτόν; ὑμεῖσ δὲ ἠτιμάσατε τὸν πτωχόν.

οὐχ οἱ πλούσιοι καταδυναστεύουσιν ὑμῶν, καὶ αὐτοὶ ἕλκουσιν ὑμᾶσ εἰσ κριτήρια; οὐκ αὐτοὶ βλασφημοῦσιν τὸ καλὸν ὄνομα τὸ ἐπικληθὲν ἐφ’ ὑμᾶσ;

εἰ μέντοι νόμον τελεῖτε βασιλικὸν κατὰ τὴν γραφήν Ἀγαπήσεισ τὸν πλησίον σου ὡσ σεαυτόν, καλῶσ ποιεῖτε·

εἰ δὲ προσωπολημπτεῖτε, ἁμαρτίαν ἐργάζεσθε, ἐλεγχόμενοι ὑπὸ τοῦ νόμου ὡσ παραβάται.

Ὅστισ γὰρ ὅλον τὸν νόμον τηρήσῃ, πταίσῃ δὲ ἐν ἑνί, γέγονεν πάντων ἔνοχοσ.

ὁ γὰρ εἰπών Μὴ μοιχεύσῃσ εἶπεν καί Μὴ φονεύσῃσ·

εἰ δὲ οὐ μοιχεύεισ φονεύεισ δέ, γέγονασ παραβάτησ νόμου. οὕτωσ λαλεῖτε καὶ οὕτωσ ποιεῖτε ὡσ διὰ νόμου ἐλευθερίασ μέλλοντεσ κρίνεσθαι.

ἡ γὰρ κρίσισ ἀνέλεοσ τῷ μὴ ποιήσαντι ἔλεοσ·

κατακαυχᾶται ἔλεοσ κρίσεωσ. Τί ὄφελοσ, ἀδελφοί μου, ἐὰν πίστιν λέγῃ τισ ἔχειν ἔργα δὲ μὴ ἔχῃ;

μὴ δύναται ἡ πίστισ σῶσαι αὐτόν;

εἴπῃ δέ τισ αὐτοῖσ ἐξ ὑμῶν Ὑπάγετε ἐν εἰρήνῃ, θερμαίνεσθε καὶ χορτάζεσθε, μὴ δῶτε δὲ αὐτοῖσ τὰ ἐπιτήδεια τοῦ σώματοσ, τί ὄφελοσ;

οὕτωσ καὶ ἡ πίστισ, ἐὰν μὴ ἔχῃ ἔργα, νεκρά ἐστιν καθ’ ἑαυτήν.

ἀλλ’ ἐρεῖ τισ Σὺ πίστιν ἔχεισ κἀγὼ ἔργα ἔχω.

δεῖξον μοι τὴν πίστιν σου χωρὶσ τῶν ἔργων, κἀγώ σοι δείξω ἐκ τῶν ἔργων μου τὴν πίστιν. σὺ πιστεύεισ ὅτι εἷσ θεὸσ ἔστιν;

καλῶσ ποιεῖσ· καὶ τὰ δαιμόνια πιστεύουσιν καὶ φρίσσουσιν. θέλεισ δὲ γνῶναι, ὦ ἄνθρωπε κενέ, ὅτι ἡ πίστισ χωρὶσ τῶν ἔργων ἀργή ἐστιν;

Ἀβραὰμ ὁ πατὴρ ἡμῶν οὐκ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη, ἀνενέγκασ Ἰσαὰκ τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον;

Ἐπίστευσεν δὲ Ἀβραὰμ τῷ θεῷ καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰσ δικαιοσύνην, καὶ φίλοσ θεοῦ ἐκλήθη.

ὁρᾶτε ὅτι ἐξ ἔργων δικαιοῦται ἄνθρωποσ καὶ οὐκ ἐκ πίστεωσ μόνον.

ὁμοίωσ δὲ καὶ Ῥαὰβ ἡ πόρνη οὐκ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη, ὑποδεξαμένη τοὺσ ἀγγέλουσ καὶ ἑτέρᾳ ὁδῷ ἐκβαλοῦσα;

ὥσπερ τὸ σῶμα χωρὶσ πνεύματοσ νεκρόν ἐστιν, οὕτωσ καὶ ἡ πίστισ χωρὶσ ἔργων νεκρά ἐστιν.

Μὴ πολλοὶ διδάσκαλοι γίνεσθε, ἀδελφοί μου, εἰδότεσ ὅτι μεῖζον κρίμα λημψόμεθα·

πολλὰ γὰρ πταίομεν ἅπαντεσ.

εἴ τισ ἐν λόγῳ οὐ πταίει, οὗτοσ τέλειοσ ἀνήρ, δυνατὸσ χαλιναγωγῆσαι καὶ ὅλον τὸ σῶμα. εἰ δὲ τῶν ἵππων τοὺσ χαλινοὺσ εἰσ τὰ στόματα βάλλομεν εἰσ τὸ πείθεσθαι αὐτοὺσ ἡμῖν, καὶ ὅλον τὸ σῶμα αὐτῶν μετάγομεν·

ἰδοὺ καὶ τὰ πλοῖα, τηλικαῦτα ὄντα καὶ ὑπὸ ἀνέμων σκληρῶν ἐλαυνόμενα, μετάγεται ὑπὸ ἐλαχίστου πηδαλίου ὅπου ἡ ὁρμὴ τοῦ εὐθύνοντοσ βούλεται·

οὕτωσ καὶ ἡ γλῶσσα μικρὸν μέλοσ ἐστὶν καὶ μεγάλα αὐχεῖ.

ἰδοὺ ἡλίκον πῦρ ἡλίκην ὕλην ἀνάπτει· καὶ ἡ γλῶσσα πῦρ, ὁ κόσμοσ τῆσ ἀδικίασ ἡ γλῶσσα καθίσταται ἐν τοῖσ μέλεσιν ἡμῶν, ἡ σπιλοῦσα ὅλον τὸ σῶμα καὶ φλογίζουσα τὸν τροχὸν τῆσ γενέσεωσ καὶ φλογιζομένη ὑπὸ τῆσ γεέννησ.

πᾶσα γὰρ φύσισ θηρίων τε καὶ πετεινῶν ἑρπετῶν τε καὶ ἐναλίων δαμάζεται καὶ δεδάμασται τῇ φύσει τῇ ἀνθρωπίνῃ·

τὴν δὲ γλῶσσαν οὐδεὶσ δαμάσαι δύναται ἀνθρώπων·

ἀκατάστατον κακόν, μεστὴ ἰοῦ θανατηφόρου. ἐν αὐτῇ εὐλογοῦμεν τὸν κύριον καὶ πατέρα, καὶ ἐν αὐτῇ καταρώμεθα τοὺσ ἀνθρώπουσ τοὺσ καθ’ ὁμοίωσιν θεοῦ γεγονότασ·

ἐκ τοῦ αὐτοῦ στόματοσ ἐξέρχεται εὐλογία καὶ κατάρα.

οὐ χρή, ἀδελφοί μου, ταῦτα οὕτωσ γίνεσθαι. μήτι ἡ πηγὴ ἐκ τῆσ αὐτῆσ ὀπῆσ βρύει τὸ γλυκὺ καὶ τὸ πικρόν;

μὴ δύναται, ἀδελφοί μου, συκῆ ἐλαίασ ποιῆσαι ἢ ἄμπελοσ σῦκα;

οὔτε ἁλυκὸν γλυκὺ ποιῆσαι ὕδωρ. Τίσ σοφὸσ καὶ ἐπιστήμων ἐν ὑμῖν;

δειξάτω ἐκ τῆσ καλῆσ ἀναστροφῆσ τὰ ἔργα αὐτοῦ ἐν πραΰτητι σοφίασ. εἰ δὲ ζῆλον πικρὸν ἔχετε καὶ ἐριθίαν ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν, μὴ κατακαυχᾶσθε καὶ ψεύδεσθε κατὰ τῆσ ἀληθείασ.

οὐκ ἔστιν αὕτη ἡ σοφία ἄνωθεν κατερχομένη, ἀλλὰ ἐπίγειοσ, ψυχική, δαιμονιώδησ·

ὅπου γὰρ ζῆλοσ καὶ ἐριθία, ἐκεῖ ἀκαταστασία καὶ πᾶν φαῦλον πρᾶγμα.

ἡ δὲ ἄνωθεν σοφία πρῶτον μὲν ἁγνή ἐστιν, ἔπειτα εἰρηνική, ἐπιεικήσ, εὐπειθήσ, μεστὴ ἐλέουσ καὶ καρπῶν ἀγαθῶν, ἀδιάκριτοσ, ἀνυπόκριτοσ·

καρπὸσ δὲ δικαιοσύνησ ἐν εἰρήνῃ σπείρεται τοῖσ ποιοῦσιν εἰρήνην.

Πόθεν πόλεμοι καὶ πόθεν μάχαι ἐν ὑμῖν;

οὐκ ἐντεῦθεν, ἐκ τῶν ἡδονῶν ὑμῶν τῶν στρατευομένων ἐν τοῖσ μέλεσιν ὑμῶν; ἐπιθυμεῖτε, καὶ οὐκ ἔχετε·

φονεύετε καὶ ζηλοῦτε, καὶ οὐ δύνασθε ἐπιτυχεῖν· μάχεσθε καὶ πολεμεῖτε. οὐκ ἔχετε διὰ τὸ μὴ αἰτεῖσθαι ὑμᾶσ· αἰτεῖτε καὶ οὐ λαμβάνετε, διότι κακῶσ αἰτεῖσθε, ἵνα ἐν ταῖσ ἡδοναῖσ ὑμῶν δαπανήσητε.

μοιχαλίδεσ, οὐκ οἴδατε ὅτι ἡ φιλία τοῦ κόσμου ἔχθρα τοῦ θεοῦ ἐστίν;

ὃσ ἐὰν οὖν βουληθῇ φίλοσ εἶναι τοῦ κόσμου, ἐχθρὸσ τοῦ θεοῦ καθίσταται. ἢ δοκεῖτε ὅτι κενῶσ ἡ γραφὴ λέγει Πρὸσ φθόνον ἐπιποθεῖ τὸ πνεῦμα ὃ κατῴκισεν ἐν ἡμῖν;

μείζονα δὲ δίδωσιν χάριν·

διὸ λέγει Ὁ θεὸσ ὑπερηφάνοισ ἀντιτάσσεται ταπεινοῖσ δὲ δίδωσιν χάριν. Ὑποτάγητε οὖν τῷ θεῷ·

ἀντίστητε δὲ τῷ διαβόλῳ, καὶ φεύξεται ἀφ’ ὑμῶν· ἐγγίσατε τῷ θεῷ, καὶ ἐγγίσει ὑμῖν.

καθαρίσατε χεῖρασ, ἁμαρτωλοί, καὶ ἁγνίσατε καρδίασ, δίψυχοι. ταλαιπωρήσατε καὶ πενθήσατε καὶ κλαύσατε·

ὁ γέλωσ ὑμῶν εἰσ πένθοσ μετατραπήτω καὶ ἡ χαρὰ εἰσ κατήφειαν· ταπεινώθητε ἐνώπιον Κυρίου, καὶ ὑψώσει ὑμᾶσ.

Μὴ καταλαλεῖτε ἀλλήλων, ἀδελφοί·

ὁ καταλαλῶν ἀδελφοῦ ἢ κρίνων τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καταλαλεῖ νόμου καὶ κρίνει νόμον· εἰ δὲ νόμον κρίνεισ, οὐκ εἶ ποιητὴσ νόμου ἀλλὰ κριτήσ. εἷσ ἔστιν νομοθέτησ καὶ κριτήσ, ὁ δυνάμενοσ σῶσαι καὶ ἀπολέσαι·

σὺ δὲ τίσ εἶ, ὁ κρίνων τὸν πλησίον; Ἄγε νῦν οἱ λέγοντεσ Σήμερον ἢ αὔριον πορευσόμεθα εἰσ τήνδε τὴν πόλιν καὶ ποιήσομεν ἐκεῖ ἐνιαυτὸν καὶ ἐμπορευσόμεθα καὶ κερδήσομεν·

οἵτινεσ οὐκ ἐπίστασθε τῆσ αὔριον ποία ἡ ζωὴ ὑμῶν·

ἀτμὶσ γάρ ἐστε πρὸσ ὀλίγον φαινομένη, ἔπειτα καὶ ἀφανιζομένη· ἀντὶ τοῦ λέγειν ὑμᾶσ Εἂν ὁ κύριοσ θέλῃ, καὶ ζήσομεν καὶ ποιήσομεν τοῦτο ἢ ἐκεῖνο.

νῦν δὲ καυχᾶσθε ἐν ταῖσ ἀλαζονίαισ ὑμῶν·

πᾶσα καύχησισ τοιαύτη πονηρά ἐστιν. εἰδότι οὖν καλὸν ποιεῖν καὶ μὴ ποιοῦντι, ἁμαρτία αὐτῷ ἐστίν.

Ἄγε νῦν οἱ πλούσιοι, κλαύσατε ὀλολύζοντεσ ἐπὶ ταῖσ ταλαιπωρίαισ ὑμῶν ταῖσ ἐπερχομέναισ.

ὁ πλοῦτοσ ὑμῶν σέσηπεν, καὶ τὰ ἱμάτια ὑμῶν σητόβρωτα γέγονεν, ὁ χρυσὸσ ὑμῶν καὶ ὁ ἄργυροσ κατίωται, καὶ ὁ ἰὸσ αὐτῶν εἰσ μαρτύριον ὑμῖν ἔσται καὶ φάγεται τὰσ σάρκασ ὑμῶν·

ὡσ πῦρ ἐθησαυρίσατε ἐν ἐσχάταισ ἡμέραισ.

ἰδοὺ ὁ μισθὸσ τῶν ἐργατῶν τῶν ἀμησάντων τὰσ χώρασ ὑμῶν ὁ ἀφυστερημένοσ ἀφ’ ὑμῶν κράζει, καὶ αἱ βοαὶ τῶν θερισάντων εἰσ τὰ ὦτα Κυρίου Σαβαὼθ εἰσελήλυθαν·

ἐτρυφήσατε ἐπὶ τῆσ γῆσ καὶ ἐσπαταλήσατε, ἐθρέψατε τὰσ καρδίασ ὑμῶν ἐν ἡμέρᾳ σφαγῆσ.

κατεδικάσατε, ἐφονεύσατε τὸν δίκαιον.

οὐκ ἀντιτάσσεται ὑμῖν; Μακροθυμήσατε οὖν, ἀδελφοί, ἑώσ τῆσ παρουσίασ τοῦ κυρίου.

ἰδοὺ ὁ γεωργὸσ ἐκδέχεται τὸν τίμιον καρπὸν τῆσ γῆσ, μακροθυμῶν ἐπ’ αὐτῷ ἑώσ λάβῃ πρόϊμον καὶ ὄψιμον. μακροθυμήσατε καὶ ὑμεῖσ, στηρίξατε τὰσ καρδίασ ὑμῶν, ὅτι ἡ παρουσία τοῦ κυρίου ἤγγικεν.

μὴ στενάζετε, ἀδελφοί, κατ’ ἀλλήλων, ἵνα μὴ κριθῆτε·

ἰδοὺ ὁ κριτὴσ πρὸ τῶν θυρῶν ἕστηκεν. ὑπόδειγμα λάβετε, ἀδελφοί, τῆσ κακοπαθίασ καὶ τῆσ μακροθυμίασ τοὺσ προφήτασ, οἳ ἐλάλησαν ὲν τῷ ὀνόματι Κυρίου.

ἰδοὺ μακαρίζομεν τοὺσ ὑπομείναντασ·

τὴν ὑπομονὴν Ιὢβ ἠκούσατε, καὶ τὸ τέλοσ Κυρίου εἴδετε, ὅτι πολύσπλαγχνόσ ἐστιν ὁ κύριοσ καὶ οἰκτίρμων. Πρὸ πάντων δέ, ἀδελφοί μου, μὴ ὀμνύετε, μήτε τὸν οὐρανὸν μήτε τὴν γῆν μήτε ἄλλον τινὰ ὁρ́κον·

ἤτω δὲ ὑμῶν τό Ναί ναὶ καὶ τό Οὔ οὔ, ἵνα μὴ ὑπὸ κρίσιν πέσητε. Κακοπαθεῖ τισ ἐν ὑμῖν;

προσευχέσθω· εὐθυμεῖ τισ; ψαλλέτω. ἀσθενεῖ τισ ἐν ὑμῖν;

προσκαλεσάσθω τοὺσ πρεσβυτέρουσ τῆσ ἐκκλησίασ, καὶ προσευξάσθωσαν ἐπ’ αὐτὸν ἀλείψαντεσ ἐλαίῳ ἐν τῷ ὀνόματι [τοῦ κυρίου]· καὶ ἡ εὐχὴ τῆσ πίστεωσ σώσει τὸν κάμνοντα, καὶ ἐγερεῖ αὐτὸν ὁ κύριοσ·

κἂν ἁμαρτίασ ᾖ πεποιηκώσ, ἀφεθήσεται αὐτῷ. ἐξομολογεῖσθε οὖν ἀλλήλοισ τὰσ ἁμαρτίασ καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ ἀλλήλων, ὅπωσ ἰαθῆτε.

πολὺ ἰσχύει δέησισ δικαίου ἐνεργουμένη.

Ἠλείασ ἄνθρωποσ ἦν ὁμοιοπαθὴσ ἡμῖν, καὶ προσευχῇ προσηύξατο τοῦ μὴ βρέξαι, καὶ οὐκ ἔβρεξεν ἐπὶ τῆσ γῆσ ἐνιαυτοὺσ τρεῖσ καὶ μῆνασ ἕξ· καὶ πάλιν προσηύξατο, καὶ ὁ οὐρανὸσ ὑετὸν ἔδωκεν καὶ ἡ γῆ ἐβλάστησεν τὸν καρπὸν αὐτῆσ.

γινώσκετε ὅτι ὁ ἐπιστρέψασ ἁμαρτωλὸν ἐκ πλάνησ ὁδοῦ αὐτοῦ σώσει ψυχὴν αὐτοῦ ἐκ θανάτου καὶ καλύψει πλῆθοσ ἁμαρτιῶν.

목록

  • chapter 1
일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION