헬라어 문장 검색 - ΝεωΤεστ́06́1́

(IAKWBOU, chapter 1)

ΙΑΚΩΒΟΣ θεοῦ καὶ κυρίου Ιἠσοῦ Χριστοῦ δοῦλοσ ταῖσ δώδεκα φυλαῖσ ταῖσ ἐν τῇ διασπορᾷ χαίρειν. γινώσκοντεσ ὅτι τὸ δοκίμιον ὑμῶν τῆσ πίστεωσ κατεργάζεται ὑπομονήν·

ἡ δὲ ὑπομονὴ ἔργον τέλειον ἐχέτω, ἵνα ἦτε τέλειοι καὶ ὁλόκληροι, ἐν μηδενὶ λειπόμενοι.

Εἰ δέ τισ ὑμῶν λείπεται σοφίασ, αἰτείτω παρὰ τοῦ διδόντοσ θεοῦ πᾶσιν ἁπλῶσ καὶ μὴ ὀνειδίζοντοσ, καὶ δοθήσεται αὐτῷ·

αἰτείτω δὲ ἐν πίστει, μηδὲν διακρινόμενοσ, ὁ γὰρ διακρινόμενοσ ἐοίκεν κλύδωνι θαλάσσησ ἀνεμιζομένῳ καὶ ῥιπιζομένῳ·

ἀνὴρ δίψυχοσ, ἀκατάστατοσ ἐν πάσαισ ταῖσ ὁδοῖσ αὐτοῦ.

ὁ δὲ πλούσιοσ ἐν τῇ ταπεινώσει αὐτοῦ, ὅτι ὡσ ἄνθοσ χόρτου παρελεύσεται.

ἀνέτειλεν γὰρ ὁ ἥλιοσ σὺν τῷ καύσωνι καὶ ἐξήρανεν τὸν χόρτον, καὶ τὸ ἄνθοσ αὐτοῦ ἐξέπεσεν καὶ ἡ εὐπρέπεια τοῦ προσώπου αὐτοῦ ἀπώλετο·

οὕτωσ καὶ ὁ πλούσιοσ ἐν ταῖσ πορείαισ αὐτοῦ μαρανθήσεται. Μακάριοσ ἀνὴρ ὃσ ὑπομένει πειρασμόν, ὅτι δόκιμοσ γενόμενοσ λήμψεται τὸν στέφανον τῆσ ζωῆσ, ὃν ἐπηγγείλατο τοῖσ ἀγαπῶσιν αὐτόν.

μηδεὶσ πειραζόμενοσ λεγέτω ὅτι Ἀπὸ θεοῦ πειράζομαι·

ὁ γὰρ θεὸσ ἀπείραστόσ ἐστιν κακῶν, πειράζει δὲ αὐτὸσ οὐδένα. ἕκαστοσ δὲ πειράζεται ὑπὸ τῆσ ἰδίασ ἐπιθυμίασ ἐξελκόμενοσ καὶ δελεαζόμενοσ·

εἶτα ἡ ἐπιθυμία συλλαβοῦσα τίκτει ἁμαρτίαν, ἡ δὲ ἁμαρτία ἀποτελεσθεῖσα ἀποκυεῖ θάνατον.

Μὴ πλανᾶσθε, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί.

πᾶσα δόσισ ἀγαθὴ καὶ πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστιν, καταβαῖνον ἀπὸ τοῦ πατρὸσ τῶν φώτων, παρ’ ᾧ οὐκ ἔνι παραλλαγὴ ἢ τροπῆσ ἀποσκίασμα.

βουληθεὶσ ἀπεκύησεν ἡμᾶσ λόγῳ ἀληθείασ, εἰσ τὸ εἶναι ἡμᾶσ ἀπαρχήν τινα τῶν αὐτοῦ κτισμάτων.

Ἴστε, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί.

ὀργὴ γὰρ ἀνδρὸσ δικαιοσύνην θεοῦ οὐκ ἐργάζεται.

διὸ ἀποθέμενοι πᾶσαν ῥυπαρίαν καὶ περισσείαν κακίασ ἐν πραΰτητι δέξασθε τὸν ἔμφυτον λόγον τὸν δυνάμενον σῶσαι τὰσ ψυχὰσ ὑμῶν.

Γίνεσθε δὲ ποιηταὶ λόγου καὶ μὴ ἀκροαταὶ μόνον παραλογιζόμενοι ἑαυτούσ.

κατενόησεν γὰρ ἑαυτὸν καὶ ἀπελήλυθεν καὶ εὐθέωσ ἐπελάθετο ὁποῖοσ ἦν.

ὁ δὲ παρακύψασ εἰσ νόμον τέλειον τὸν τῆσ ἐλευθερίασ καὶ παραμείνασ, οὐκ ἀκροατὴσ ἐπιλησμονῆσ γενόμενοσ ἀλλὰ ποιητὴσ ἔργου, οὗτοσ μακάριοσ ἐν τῇ ποιήσει αὐτοῦ ἔσται.

Εἴ τισ δοκεῖ θρησκὸσ εἶναι μὴ χαλιναγωγῶν γλῶσσαν ἑαυτοῦ ἀλλὰ ἀπατῶν καρδίαν ἑαυτοῦ, τούτου μάταιοσ ἡ θρησκεία.

θρησκεία καθαρὰ καὶ ἀμίαντοσ παρὰ τῷ θεῷ καὶ πατρὶ αὕτη ἐστίν, ἐπισκέπτεσθαι ὀρφανοὺσ καὶ χήρασ ἐν τῇ θλίψει αὐτῶν, ἄσπιλον ἑαυτὸν τηρεῖν ἀπὸ τοῦ κόσμου.

Ἀδελφοί μου, μὴ ἐν προσωπολημψίαισ ἔχετε τὴν πίστιν τοῦ κυρίου ἡμῶν Ιἠσοῦ Χριστοῦ τῆσ δόξησ;

οὐ διεκρίθητε ἐν ἑαυτοῖσ καὶ ἐγένεσθε κριταὶ διαλογισμῶν πονηρῶν;

Ἀκούσατε, ἀδελφοί μου ἀγαπητοί.

οὐχ ὁ θεὸσ ἐξελέξατο τοὺσ πτωχοὺσ τῷ κόσμῳ πλουσίουσ ἐν πίστει καὶ κληρονόμουσ τῆσ βασιλείασ ἧσ ἐπηγγείλατο τοῖσ ἀγαπῶσιν αὐτόν; ὑμεῖσ δὲ ἠτιμάσατε τὸν πτωχόν.

οὐχ οἱ πλούσιοι καταδυναστεύουσιν ὑμῶν, καὶ αὐτοὶ ἕλκουσιν ὑμᾶσ εἰσ κριτήρια; οὐκ αὐτοὶ βλασφημοῦσιν τὸ καλὸν ὄνομα τὸ ἐπικληθὲν ἐφ’ ὑμᾶσ;

εἰ μέντοι νόμον τελεῖτε βασιλικὸν κατὰ τὴν γραφήν Ἀγαπήσεισ τὸν πλησίον σου ὡσ σεαυτόν, καλῶσ ποιεῖτε·

εἰ δὲ προσωπολημπτεῖτε, ἁμαρτίαν ἐργάζεσθε, ἐλεγχόμενοι ὑπὸ τοῦ νόμου ὡσ παραβάται.

Ὅστισ γὰρ ὅλον τὸν νόμον τηρήσῃ, πταίσῃ δὲ ἐν ἑνί, γέγονεν πάντων ἔνοχοσ.

ὁ γὰρ εἰπών Μὴ μοιχεύσῃσ εἶπεν καί Μὴ φονεύσῃσ·

εἰ δὲ οὐ μοιχεύεισ φονεύεισ δέ, γέγονασ παραβάτησ νόμου. οὕτωσ λαλεῖτε καὶ οὕτωσ ποιεῖτε ὡσ διὰ νόμου ἐλευθερίασ μέλλοντεσ κρίνεσθαι.

ἡ γὰρ κρίσισ ἀνέλεοσ τῷ μὴ ποιήσαντι ἔλεοσ·

κατακαυχᾶται ἔλεοσ κρίσεωσ. Τί ὄφελοσ, ἀδελφοί μου, ἐὰν πίστιν λέγῃ τισ ἔχειν ἔργα δὲ μὴ ἔχῃ;

μὴ δύναται ἡ πίστισ σῶσαι αὐτόν;

εἴπῃ δέ τισ αὐτοῖσ ἐξ ὑμῶν Ὑπάγετε ἐν εἰρήνῃ, θερμαίνεσθε καὶ χορτάζεσθε, μὴ δῶτε δὲ αὐτοῖσ τὰ ἐπιτήδεια τοῦ σώματοσ, τί ὄφελοσ;

οὕτωσ καὶ ἡ πίστισ, ἐὰν μὴ ἔχῃ ἔργα, νεκρά ἐστιν καθ’ ἑαυτήν.

ἀλλ’ ἐρεῖ τισ Σὺ πίστιν ἔχεισ κἀγὼ ἔργα ἔχω.

δεῖξον μοι τὴν πίστιν σου χωρὶσ τῶν ἔργων, κἀγώ σοι δείξω ἐκ τῶν ἔργων μου τὴν πίστιν. σὺ πιστεύεισ ὅτι εἷσ θεὸσ ἔστιν;

καλῶσ ποιεῖσ· καὶ τὰ δαιμόνια πιστεύουσιν καὶ φρίσσουσιν. θέλεισ δὲ γνῶναι, ὦ ἄνθρωπε κενέ, ὅτι ἡ πίστισ χωρὶσ τῶν ἔργων ἀργή ἐστιν;

Ἀβραὰμ ὁ πατὴρ ἡμῶν οὐκ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη, ἀνενέγκασ Ἰσαὰκ τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον;

Ἐπίστευσεν δὲ Ἀβραὰμ τῷ θεῷ καὶ ἐλογίσθη αὐτῷ εἰσ δικαιοσύνην, καὶ φίλοσ θεοῦ ἐκλήθη.

ὁρᾶτε ὅτι ἐξ ἔργων δικαιοῦται ἄνθρωποσ καὶ οὐκ ἐκ πίστεωσ μόνον.

ὁμοίωσ δὲ καὶ Ῥαὰβ ἡ πόρνη οὐκ ἐξ ἔργων ἐδικαιώθη, ὑποδεξαμένη τοὺσ ἀγγέλουσ καὶ ἑτέρᾳ ὁδῷ ἐκβαλοῦσα;

ὥσπερ τὸ σῶμα χωρὶσ πνεύματοσ νεκρόν ἐστιν, οὕτωσ καὶ ἡ πίστισ χωρὶσ ἔργων νεκρά ἐστιν.

Μὴ πολλοὶ διδάσκαλοι γίνεσθε, ἀδελφοί μου, εἰδότεσ ὅτι μεῖζον κρίμα λημψόμεθα·

πολλὰ γὰρ πταίομεν ἅπαντεσ.

εἴ τισ ἐν λόγῳ οὐ πταίει, οὗτοσ τέλειοσ ἀνήρ, δυνατὸσ χαλιναγωγῆσαι καὶ ὅλον τὸ σῶμα. εἰ δὲ τῶν ἵππων τοὺσ χαλινοὺσ εἰσ τὰ στόματα βάλλομεν εἰσ τὸ πείθεσθαι αὐτοὺσ ἡμῖν, καὶ ὅλον τὸ σῶμα αὐτῶν μετάγομεν·

ἰδοὺ καὶ τὰ πλοῖα, τηλικαῦτα ὄντα καὶ ὑπὸ ἀνέμων σκληρῶν ἐλαυνόμενα, μετάγεται ὑπὸ ἐλαχίστου πηδαλίου ὅπου ἡ ὁρμὴ τοῦ εὐθύνοντοσ βούλεται·

οὕτωσ καὶ ἡ γλῶσσα μικρὸν μέλοσ ἐστὶν καὶ μεγάλα αὐχεῖ.

ἰδοὺ ἡλίκον πῦρ ἡλίκην ὕλην ἀνάπτει· καὶ ἡ γλῶσσα πῦρ, ὁ κόσμοσ τῆσ ἀδικίασ ἡ γλῶσσα καθίσταται ἐν τοῖσ μέλεσιν ἡμῶν, ἡ σπιλοῦσα ὅλον τὸ σῶμα καὶ φλογίζουσα τὸν τροχὸν τῆσ γενέσεωσ καὶ φλογιζομένη ὑπὸ τῆσ γεέννησ.

πᾶσα γὰρ φύσισ θηρίων τε καὶ πετεινῶν ἑρπετῶν τε καὶ ἐναλίων δαμάζεται καὶ δεδάμασται τῇ φύσει τῇ ἀνθρωπίνῃ·

τὴν δὲ γλῶσσαν οὐδεὶσ δαμάσαι δύναται ἀνθρώπων·

ἀκατάστατον κακόν, μεστὴ ἰοῦ θανατηφόρου. ἐν αὐτῇ εὐλογοῦμεν τὸν κύριον καὶ πατέρα, καὶ ἐν αὐτῇ καταρώμεθα τοὺσ ἀνθρώπουσ τοὺσ καθ’ ὁμοίωσιν θεοῦ γεγονότασ·

ἐκ τοῦ αὐτοῦ στόματοσ ἐξέρχεται εὐλογία καὶ κατάρα.

οὐ χρή, ἀδελφοί μου, ταῦτα οὕτωσ γίνεσθαι. μήτι ἡ πηγὴ ἐκ τῆσ αὐτῆσ ὀπῆσ βρύει τὸ γλυκὺ καὶ τὸ πικρόν;

μὴ δύναται, ἀδελφοί μου, συκῆ ἐλαίασ ποιῆσαι ἢ ἄμπελοσ σῦκα;

οὔτε ἁλυκὸν γλυκὺ ποιῆσαι ὕδωρ. Τίσ σοφὸσ καὶ ἐπιστήμων ἐν ὑμῖν;

δειξάτω ἐκ τῆσ καλῆσ ἀναστροφῆσ τὰ ἔργα αὐτοῦ ἐν πραΰτητι σοφίασ. εἰ δὲ ζῆλον πικρὸν ἔχετε καὶ ἐριθίαν ἐν τῇ καρδίᾳ ὑμῶν, μὴ κατακαυχᾶσθε καὶ ψεύδεσθε κατὰ τῆσ ἀληθείασ.

οὐκ ἔστιν αὕτη ἡ σοφία ἄνωθεν κατερχομένη, ἀλλὰ ἐπίγειοσ, ψυχική, δαιμονιώδησ·

ὅπου γὰρ ζῆλοσ καὶ ἐριθία, ἐκεῖ ἀκαταστασία καὶ πᾶν φαῦλον πρᾶγμα.

ἡ δὲ ἄνωθεν σοφία πρῶτον μὲν ἁγνή ἐστιν, ἔπειτα εἰρηνική, ἐπιεικήσ, εὐπειθήσ, μεστὴ ἐλέουσ καὶ καρπῶν ἀγαθῶν, ἀδιάκριτοσ, ἀνυπόκριτοσ·

καρπὸσ δὲ δικαιοσύνησ ἐν εἰρήνῃ σπείρεται τοῖσ ποιοῦσιν εἰρήνην.

Πόθεν πόλεμοι καὶ πόθεν μάχαι ἐν ὑμῖν;

οὐκ ἐντεῦθεν, ἐκ τῶν ἡδονῶν ὑμῶν τῶν στρατευομένων ἐν τοῖσ μέλεσιν ὑμῶν; ἐπιθυμεῖτε, καὶ οὐκ ἔχετε·

φονεύετε καὶ ζηλοῦτε, καὶ οὐ δύνασθε ἐπιτυχεῖν· μάχεσθε καὶ πολεμεῖτε. οὐκ ἔχετε διὰ τὸ μὴ αἰτεῖσθαι ὑμᾶσ· αἰτεῖτε καὶ οὐ λαμβάνετε, διότι κακῶσ αἰτεῖσθε, ἵνα ἐν ταῖσ ἡδοναῖσ ὑμῶν δαπανήσητε.

μοιχαλίδεσ, οὐκ οἴδατε ὅτι ἡ φιλία τοῦ κόσμου ἔχθρα τοῦ θεοῦ ἐστίν;

ὃσ ἐὰν οὖν βουληθῇ φίλοσ εἶναι τοῦ κόσμου, ἐχθρὸσ τοῦ θεοῦ καθίσταται. ἢ δοκεῖτε ὅτι κενῶσ ἡ γραφὴ λέγει Πρὸσ φθόνον ἐπιποθεῖ τὸ πνεῦμα ὃ κατῴκισεν ἐν ἡμῖν;

μείζονα δὲ δίδωσιν χάριν·

διὸ λέγει Ὁ θεὸσ ὑπερηφάνοισ ἀντιτάσσεται ταπεινοῖσ δὲ δίδωσιν χάριν. Ὑποτάγητε οὖν τῷ θεῷ·

ἀντίστητε δὲ τῷ διαβόλῳ, καὶ φεύξεται ἀφ’ ὑμῶν· ἐγγίσατε τῷ θεῷ, καὶ ἐγγίσει ὑμῖν.

καθαρίσατε χεῖρασ, ἁμαρτωλοί, καὶ ἁγνίσατε καρδίασ, δίψυχοι. ταλαιπωρήσατε καὶ πενθήσατε καὶ κλαύσατε·

ὁ γέλωσ ὑμῶν εἰσ πένθοσ μετατραπήτω καὶ ἡ χαρὰ εἰσ κατήφειαν· ταπεινώθητε ἐνώπιον Κυρίου, καὶ ὑψώσει ὑμᾶσ.

Μὴ καταλαλεῖτε ἀλλήλων, ἀδελφοί·

ὁ καταλαλῶν ἀδελφοῦ ἢ κρίνων τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καταλαλεῖ νόμου καὶ κρίνει νόμον· εἰ δὲ νόμον κρίνεισ, οὐκ εἶ ποιητὴσ νόμου ἀλλὰ κριτήσ. εἷσ ἔστιν νομοθέτησ καὶ κριτήσ, ὁ δυνάμενοσ σῶσαι καὶ ἀπολέσαι·

σὺ δὲ τίσ εἶ, ὁ κρίνων τὸν πλησίον; Ἄγε νῦν οἱ λέγοντεσ Σήμερον ἢ αὔριον πορευσόμεθα εἰσ τήνδε τὴν πόλιν καὶ ποιήσομεν ἐκεῖ ἐνιαυτὸν καὶ ἐμπορευσόμεθα καὶ κερδήσομεν·

οἵτινεσ οὐκ ἐπίστασθε τῆσ αὔριον ποία ἡ ζωὴ ὑμῶν·

ἀτμὶσ γάρ ἐστε πρὸσ ὀλίγον φαινομένη, ἔπειτα καὶ ἀφανιζομένη· ἀντὶ τοῦ λέγειν ὑμᾶσ Εἂν ὁ κύριοσ θέλῃ, καὶ ζήσομεν καὶ ποιήσομεν τοῦτο ἢ ἐκεῖνο.

νῦν δὲ καυχᾶσθε ἐν ταῖσ ἀλαζονίαισ ὑμῶν·

πᾶσα καύχησισ τοιαύτη πονηρά ἐστιν. εἰδότι οὖν καλὸν ποιεῖν καὶ μὴ ποιοῦντι, ἁμαρτία αὐτῷ ἐστίν.

Ἄγε νῦν οἱ πλούσιοι, κλαύσατε ὀλολύζοντεσ ἐπὶ ταῖσ ταλαιπωρίαισ ὑμῶν ταῖσ ἐπερχομέναισ.

ὁ πλοῦτοσ ὑμῶν σέσηπεν, καὶ τὰ ἱμάτια ὑμῶν σητόβρωτα γέγονεν, ὁ χρυσὸσ ὑμῶν καὶ ὁ ἄργυροσ κατίωται, καὶ ὁ ἰὸσ αὐτῶν εἰσ μαρτύριον ὑμῖν ἔσται καὶ φάγεται τὰσ σάρκασ ὑμῶν·

ὡσ πῦρ ἐθησαυρίσατε ἐν ἐσχάταισ ἡμέραισ.

ἰδοὺ ὁ μισθὸσ τῶν ἐργατῶν τῶν ἀμησάντων τὰσ χώρασ ὑμῶν ὁ ἀφυστερημένοσ ἀφ’ ὑμῶν κράζει, καὶ αἱ βοαὶ τῶν θερισάντων εἰσ τὰ ὦτα Κυρίου Σαβαὼθ εἰσελήλυθαν·

ἐτρυφήσατε ἐπὶ τῆσ γῆσ καὶ ἐσπαταλήσατε, ἐθρέψατε τὰσ καρδίασ ὑμῶν ἐν ἡμέρᾳ σφαγῆσ.

κατεδικάσατε, ἐφονεύσατε τὸν δίκαιον.

οὐκ ἀντιτάσσεται ὑμῖν; Μακροθυμήσατε οὖν, ἀδελφοί, ἑώσ τῆσ παρουσίασ τοῦ κυρίου.

ἰδοὺ ὁ γεωργὸσ ἐκδέχεται τὸν τίμιον καρπὸν τῆσ γῆσ, μακροθυμῶν ἐπ’ αὐτῷ ἑώσ λάβῃ πρόϊμον καὶ ὄψιμον. μακροθυμήσατε καὶ ὑμεῖσ, στηρίξατε τὰσ καρδίασ ὑμῶν, ὅτι ἡ παρουσία τοῦ κυρίου ἤγγικεν.

μὴ στενάζετε, ἀδελφοί, κατ’ ἀλλήλων, ἵνα μὴ κριθῆτε·

ἰδοὺ ὁ κριτὴσ πρὸ τῶν θυρῶν ἕστηκεν. ὑπόδειγμα λάβετε, ἀδελφοί, τῆσ κακοπαθίασ καὶ τῆσ μακροθυμίασ τοὺσ προφήτασ, οἳ ἐλάλησαν ὲν τῷ ὀνόματι Κυρίου.

ἰδοὺ μακαρίζομεν τοὺσ ὑπομείναντασ·

τὴν ὑπομονὴν Ιὢβ ἠκούσατε, καὶ τὸ τέλοσ Κυρίου εἴδετε, ὅτι πολύσπλαγχνόσ ἐστιν ὁ κύριοσ καὶ οἰκτίρμων. Πρὸ πάντων δέ, ἀδελφοί μου, μὴ ὀμνύετε, μήτε τὸν οὐρανὸν μήτε τὴν γῆν μήτε ἄλλον τινὰ ὁρ́κον·

ἤτω δὲ ὑμῶν τό Ναί ναὶ καὶ τό Οὔ οὔ, ἵνα μὴ ὑπὸ κρίσιν πέσητε. Κακοπαθεῖ τισ ἐν ὑμῖν;

προσευχέσθω· εὐθυμεῖ τισ; ψαλλέτω. ἀσθενεῖ τισ ἐν ὑμῖν;

προσκαλεσάσθω τοὺσ πρεσβυτέρουσ τῆσ ἐκκλησίασ, καὶ προσευξάσθωσαν ἐπ’ αὐτὸν ἀλείψαντεσ ἐλαίῳ ἐν τῷ ὀνόματι [τοῦ κυρίου]· καὶ ἡ εὐχὴ τῆσ πίστεωσ σώσει τὸν κάμνοντα, καὶ ἐγερεῖ αὐτὸν ὁ κύριοσ·

κἂν ἁμαρτίασ ᾖ πεποιηκώσ, ἀφεθήσεται αὐτῷ. ἐξομολογεῖσθε οὖν ἀλλήλοισ τὰσ ἁμαρτίασ καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ ἀλλήλων, ὅπωσ ἰαθῆτε.

πολὺ ἰσχύει δέησισ δικαίου ἐνεργουμένη.

Ἠλείασ ἄνθρωποσ ἦν ὁμοιοπαθὴσ ἡμῖν, καὶ προσευχῇ προσηύξατο τοῦ μὴ βρέξαι, καὶ οὐκ ἔβρεξεν ἐπὶ τῆσ γῆσ ἐνιαυτοὺσ τρεῖσ καὶ μῆνασ ἕξ· καὶ πάλιν προσηύξατο, καὶ ὁ οὐρανὸσ ὑετὸν ἔδωκεν καὶ ἡ γῆ ἐβλάστησεν τὸν καρπὸν αὐτῆσ.

γινώσκετε ὅτι ὁ ἐπιστρέψασ ἁμαρτωλὸν ἐκ πλάνησ ὁδοῦ αὐτοῦ σώσει ψυχὴν αὐτοῦ ἐκ θανάτου καὶ καλύψει πλῆθοσ ἁμαρτιῶν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

IAKWBOU, chapter 1

(IAKWBOU, chapter 1)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION