헬라어 문장 검색 - ΝεωΤεστ́04́1́

(ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΗΝ, chapter 1)

ΕΝ ΑΡΧΗ ἦν ὁ λόγοσ, καὶ ὁ λόγοσ ἦν πρὸσ τὸν θεόν, καὶ θεὸσ ἦν ὁ λόγοσ. Οὗτοσ ἦν ἐν ἀρχῇ πρὸσ τὸν θεόν.

πάντα δι’ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ χωρὶσ αὐτοῦ ἐγένετο οὐδὲ ἕν.

ὃ γέγονεν ἐν αὐτῷ ζωὴ ἦν, καὶ ἡ ζωὴ ἦν τὸ φῶσ τῶν ἀνθρώπων·

καὶ τὸ φῶσ ἐν τῇ σκοτίᾳ φαίνει, καὶ ἡ σκοτία αὐτὸ οὐ κατέλαβεν.

Ἐγένετο ἄνθρωποσ ἀπεσταλμένοσ παρὰ θεοῦ, ὄνομα αὐτῷ Ιωἄνησ·

οὗτοσ ἦλθεν εἰσ μαρτυρίαν, ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτόσ, ἵνα πάντεσ πιστεύσωσιν δι’ αὐτοῦ.

οὐκ ἦν ἐκεῖνοσ τὸ φῶσ, ἀλλ’ ἵνα μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ φωτόσ.

Ἦν τὸ φῶσ τὸ ἀληθινὸν ὃ φωτίζει πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰσ τὸν κόσμον.

ἐν τῷ κόσμῳ ἦν, καὶ ὁ κόσμοσ δι’ αὐτοῦ ἐγένετο, καὶ ὁ κόσμοσ αὐτὸν οὐκ ἔγνω.

Εἰσ τὰ ἴδια ἦλθεν, καὶ οἱ ἴδιοι αὐτὸν οὐ παρέλαβον.

οἳ οὐκ ἐξ αἱμάτων οὐδὲ ἐκ θελήματοσ σαρκὸσ οὐδὲ ἐκ θελήματοσ ἀνδρὸσ ἀλλ’ ἐκ θεοῦ ἐγεννήθησαν.

Καὶ ὁ λόγοσ σὰρξ ἐγένετο καὶ ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καὶ ἐθεασάμεθα τὴν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡσ μονογενοῦσ παρὰ πατρόσ, πλήρησ χάριτοσ καὶ ἀληθείασ·

Ιωἄνησ μαρτυρεῖ περὶ αὐτοῦ καὶ κέκραγεν λέγων ‐ οὗτοσ ἦν ὁ εἰπών ‐ Ὁ ὀπίσω μου ἐρχόμενοσ ἔμπροσθέν μου γέγονεν, ὅτι πρῶτόσ μου ἦν·

ὅτι ἐκ τοῦ πληρώματοσ αὐτοῦ ἡμεῖσ πάντεσ ἐλάβομεν, καὶ χάριν ἀντὶ χάριτοσ·

ὅτι ὁ νόμοσ διὰ Μωυσέωσ ἐδόθη, ἡ χάρισ καὶ ἡ ἀλήθεια διὰ Ιἠσοῦ Χριστοῦ ἐγένετο.

θεὸν οὐδεὶσ ἑώρακεν πώποτε·

μονογενὴσ θεὸσ ὁ ὢν εἰσ τὸν κόλπον τοῦ πατρὸσ ἐκεῖνοσ ἐξηγήσατο. Καὶ αὕτη ἐστὶν ἡ μαρτυρία τοῦ Ιωἄνου ὅτε ἀπέστειλαν πρὸσ αὐτὸν οἱ Ιοὐδαῖοι ἐξ Ιἐροσολύμων ἱερεῖσ καὶ Λευείτασ ἵνα ἐρωτήσωσιν αὐτόν Σὺ τίσ εἶ;

καὶ ὡμολόγησεν καὶ οὐκ ἠρνήσατο, καὶ ὡμολόγησεν ὅτι Ἐγὼ οὐκ εἰμὶ ὁ χριστόσ.

καὶ ἠρώτησαν αὐτόν Τί οὖν;

[σὺ] Ἠλείασ εἶ; καὶ λέγει Οὐκ εἰμί. Ὁ προφήτησ εἶ σύ; καὶ ἀπεκρίθη Οὔ. εἶπαν οὖν αὐτῷ Τίσ εἶ;

ἵνα ἀπόκρισιν δῶμεν τοῖσ πέμψασιν ἡμᾶσ· τί λέγεισ περὶ σεαυτοῦ; ἔφη Ἐγὼ φωνὴ βοῶντοσ ἐν τῇ ἐρήμῳ Εὐθύνατε τὴν ὁδὸν Κυρίου, καθὼσ εἶπεν Ἠσαίασ ὁ προφήτησ.

Καὶ ἀπεσταλμένοι ἦσαν ἐκ τῶν Φαρισαίων.

καὶ ἠρώτησαν αὐτὸν καὶ εἶπαν αὐτῷ Τί οὖν βαπτίζεισ εἰ σὺ οὐκ εἶ ὁ χριστὸσ οὐδὲ Ἠλείασ οὐδὲ ὁ προφήτησ;

ἀπεκρίθη αὐτοῖσ ὁ Ιωἄνησ λέγων Ἐγὼ βαπτίζω ἐν ὕδατι·

ὀπίσω μου ἐρχόμενοσ, οὗ οὐκ εἰμὶ [ἐγὼ] ἄξιοσ ἵνα λύσω αὐτοῦ τὸν ἱμάντα τοῦ ὑποδήματοσ.

Ταῦτα ἐν Βηθανίᾳ ἐγένετο πέραν τοῦ Ιὀρδάνου, ὅπου ἦν ὁ Ιωἄνησ βαπτίζων.

Τῇ ἐπαύριον βλέπει τὸν Ιἠσοῦν ἐρχόμενον πρὸσ αὐτόν, καὶ λέγει Ἴδε ὁ ἀμνὸσ τοῦ θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου.

οὗτόσ ἐστιν ὑπὲρ οὗ ἐγὼ εἶπον Ὀπίσω μου ἔρχεται ἀνὴρ ὃσ ἔμπροσθέν μου γέγονεν, ὅτι πρῶτόσ μου ἦν·

κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν, ἀλλ’ ἵνα φανερωθῇ τῷ Ἰσραὴλ διὰ τοῦτο ἦλθον ἐγὼ ἐν ὕδατι βαπτίζων.

Καὶ ἐμαρτύρησεν Ιωἄνησ λέγων ὅτι Τεθέαμαι τὸ πνεῦμα καταβαῖνον ὡσ περιστερὰν ἐξ οὐρανοῦ, καὶ ἔμεινεν ἐπ’ αὐτόν·

κἀγὼ οὐκ ᾔδειν αὐτόν, ἀλλ’ ὁ πέμψασ με βαπτίζειν ἐν ὕδατι ἐκεῖνόσ μοι εἶπεν Ἐφ’ ὃν ἂν ἴδῃσ τὸ πνεῦμα καταβαῖνον καὶ μένον ἐπ’ αὐτόν, οὗτόσ ἐστιν ὁ βαπτίζων ἐν πνεύματι ἁγίῳ·

κἀγὼ ἑώρακα, καὶ μεμαρτύρηκα ὅτι οὗτόσ ἐστιν ὁ υἱὸσ τοῦ θεοῦ.

καὶ ἐμβλέψασ τῷ Ιἠσοῦ περιπατοῦντι λέγει Ἴδε ὁ ἀμνὸσ τοῦ θεοῦ.

καὶ ἤκουσαν οἱ δύο μαθηταὶ αὐτοῦ λαλοῦντοσ καὶ ἠκολούθησαν τῷ Ιἠσοῦ.

στραφεὶσ δὲ ὁ Ιἠσοῦσ καὶ θεασάμενοσ αὐτοὺσ ἀκολουθοῦντασ λέγει αὐτοῖσ Τί ζητεῖτε;

οἱ δὲ εἶπαν αὐτῷ Ῥαββεί, ὃ λέγεται μεθερμηνευόμενον Διδάσκαλε, ποῦ μένεισ; λέγει αὐτοῖσ Ἔρχεσθε καὶ ὄψεσθε.

ἦλθαν οὖν καὶ εἶδαν ποῦ μένει, καὶ παρ’ αὐτῷ ἔμειναν τὴν ἡμέραν ἐκείνην· ὡρ́α ἦν ὡσ δεκάτη. Ἦν Ἀνδρέασ ὁ ἀδελφὸσ Σίμωνοσ Πέτρου εἷσ ἐκ τῶν δύο τῶν ἀκουσάντων παρὰ Ιωἄνου καὶ ἀκολουθησάντων αὐτῷ·

εὑρίσκει οὗτοσ πρῶτον τὸν ἀδελφὸν τὸν ἴδιον Σίμωνα καὶ λέγει αὐτῷ Εὑρήκαμεν τὸν Μεσσίαν ὅ ἐστιν μεθερμηνευόμενον Χριστόσ̓.

ἤγαγεν αὐτὸν πρὸσ τὸν Ιἠσοῦν.

ἐμβλέψασ αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ εἶπεν Σὺ εἶ Σίμων ὁ υἱὸσ Ιωἄνου, σὺ κληθήσῃ Κηφᾶσ ὃ ἑρμηνεύεται Πέτροσ̓. Τῇ ἐπαύριον ἠθέλησεν ἐξελθεῖν εἰσ τὴν Γαλιλαίαν.

καὶ εὑρίσκει Φίλιππον καὶ λέγει αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ Ἀκολούθει μοι. ἦν δὲ ὁ Φίλιπποσ ἀπὸ Βηθσαιδά, ἐκ τῆσ πόλεωσ Ἀνδρέου καὶ Πέτρου.

εὑρίσκει Φίλιπποσ τὸν Ναθαναὴλ καὶ λέγει αὐτῷ Ὃν ἔγραψεν Μωυσῆσ ἐν τῷ νόμῳ καὶ οἱ προφῆται εὑρήκαμεν, Ιἠσοῦν υἱὸν τοῦ Ιὠσὴφ τὸν ἀπὸ Ναζαρέτ.

καὶ εἶπεν αὐτῷ Ναθαναήλ Ἐκ Ναζαρὲτ δύναταί τι ἀγαθὸν εἶναι;

λέγει αὐτῷ ὁ Φίλιπποσ Ἔρχου καὶ ἴδε. εἶδεν Ιἠσοῦσ τὸν Ναθαναὴλ ἐρχόμενον πρὸσ αὐτὸν καὶ λέγει περὶ αὐτοῦ Ἴδε ἀληθῶσ Ἰσραηλείτησ ἐν ᾧ δόλοσ οὐκ ἔστιν.

λέγει αὐτῷ Ναθαναήλ Πόθεν με γινώσκεισ;

ἀπεκρίθη Ιἠσοῦσ καὶ εἶπεν αὐτῷ Πρὸ τοῦ σε Φίλιππον φωνῆσαι ὄντα ὑπὸ τὴν συκῆν εἶδόν σε. ἀπεκρίθη αὐτῷ Ναθαναήλ Ῥαββεί, σὺ εἶ ὁ υἱὸσ τοῦ θεοῦ, σὺ βασιλεὺσ εἶ τοῦ Ἰσραήλ.

ἀπεκρίθη Ιἠσοῦσ καὶ εἶπεν αὐτῷ Ὅτι εἶπόν σοι ὅτι εἶδόν σε ὑποκάτω τῆσ συκῆσ πιστεύεισ;

μείζω τούτων ὄψῃ. καὶ λέγει αὐτῷ Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὄψεσθε τὸν οὐρανὸν ἀνεῳγότα καὶ τοὺσ ἀγγέλουσ τοῦ θεοῦ ἀναβαίνοντασ καὶ καταβαίνοντασ ἐπὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου.

Καὶ τῇ ἡμέρᾳ τῇ τρίτῃ γάμοσ ἐγένετο ἐν Κανὰ τῆσ Γαλιλαίασ, καὶ ἦν ἡ μήτηρ τοῦ Ιἠσοῦ ἐκεῖ·

ἐκλήθη δὲ καὶ ὁ Ιἠσοῦσ καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἰσ τὸν γάμον.

καὶ ὑστερήσαντοσ οἴνου λέγει ἡ μήτηρ τοῦ Ιἠσοῦ πρὸσ αὐτόν Οἶνον οὐκ ἔχουσιν.

καὶ λέγει αὐτῇ ὁ Ιἠσοῦσ Τί ἐμοὶ καὶ σοί, γύναι;

οὔπω ἥκει ἡ ὡρ́α μου. λέγει ἡ μήτηρ αὐτοῦ τοῖσ διακόνοισ Ὅτι ἂν λέγῃ ὑμῖν ποιήσατε.

ἦσαν δὲ ἐκεῖ λίθιναι ὑδρίαι ἓξ κατὰ τὸν καθαρισμὸν τῶν Ιοὐδαίων κείμεναι, χωροῦσαι ἀνὰ μετρητὰσ δύο ἢ τρεῖσ.

λέγει αὐτοῖσ ὁ Ιἠσοῦσ Γεμίσατε τὰσ ὑδρίασ ὕδατοσ·

καὶ ἐγέμισαν αὐτὰσ ἑώσ ἄνω. καὶ λέγει αὐτοῖσ Ἀντλήσατε νῦν καὶ φέρετε τῷ ἀρχιτρικλίνῳ·

οἱ δὲ ἤνεγκαν. ὡσ δὲ ἐγεύσατο ὁ ἀρχιτρίκλινοσ τὸ ὕδωρ οἶνον γεγενημένον, καὶ οὐκ ᾔδει πόθεν ἐστίν, οἱ δὲ διάκονοι ᾔδεισαν οἱ ἠντληκότεσ τὸ ὕδωρ, φωνεῖ τὸν νυμφίον ὁ ἀρχιτρίκλινοσ καὶ λέγει αὐτῷ Πᾶσ ἄνθρωποσ πρῶτον τὸν καλὸν οἶνον τίθησιν, καὶ ὅταν μεθυσθῶσιν τὸν ἐλάσσω·

σὺ τετήρηκασ τὸν καλὸν οἶνον ἑώσ ἄρτι.

Ταύτην ἐποίησεν ἀρχὴν τῶν σημείων ὁ Ιἠσοῦσ ἐν Κανὰ τῆσ Γαλιλαίασ καὶ ἐφανέρωσεν τὴν δόξαν αὐτοῦ, καὶ ἐπίστευσαν εἰσ αὐτὸν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ.

ΜΕΤΑ ΤΟΥΤΟ κατέβη εἰσ Καφαρναοὺμ αὐτὸσ καὶ ἡ μήτηρ αὐτοῦ καὶ οἱ ἀδελφοὶ καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, καὶ ἐκεῖ ἔμειναν οὐ πολλὰσ ἡμέρασ.

Καὶ ἐγγὺσ ἦν τὸ πάσχα τῶν Ιοὐδαίων, καὶ ἀνέβη εἰσ Ιἐροσόλυμα ὁ Ιἠσοῦσ.

καὶ τοῖσ τὰσ περιστερὰσ πωλοῦσιν εἶπεν Ἄρατε ταῦτα ἐντεῦθεν, μὴ ποιεῖτε τὸν οἶκον τοῦ πατρόσ μου οἶκον ἐμπορίου.

Ἐμνήσθησαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ὅτι γεγραμμένον ἐστίν Ὁ ζῆλοσ τοῦ οἴκου σου καταφάγεταί με.

Ἀπεκρίθησαν οὖν οἱ Ιοὐδαῖοι καὶ εἶπαν αὐτῷ Τί σημεῖον δεικνύεισ ἡμῖν, ὅτι ταῦτα ποιεῖσ;

ἀπεκρίθη Ιἠσοῦσ καὶ εἶπεν αὐτοῖσ Λύσατε τὸν ναὸν τοῦτον καὶ [ἐν] τρισὶν ἡμέραισ ἐγερῶ αὐτόν.

εἶπαν οὖν οἱ Ιοὐδαῖοι Τεσσεράκοντα καὶ ἓξ ἔτεσιν οἰκοδομήθη ὁ ναὸσ οὗτοσ, καὶ σὺ ἐν τρισὶν ἡμέραισ ἐγερεῖσ αὐτόν;

ἐκεῖνοσ δὲ ἔλεγεν περὶ τοῦ ναοῦ τοῦ σώματοσ αὐτοῦ.

Ὅτε οὖν ἠγέρθη ἐκ νεκρῶν, ἐμνήσθησαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ὅτι τοῦτο ἔλεγεν, καὶ ἐπίστευσαν τῇ γραφῇ καὶ τῷ λόγῳ ὃν εἶπεν ὁ Ιἠσοῦσ.

Ὡσ δὲ ἦν ἐν τοῖσ Ιἐροσολύμοισ ἐν τῷ πάσχα ἐν τῇ ἑορτῇ, πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰσ τὸ ὄνομα αὐτοῦ, θεωροῦντεσ αὐτοῦ τὰ σημεῖα ἃ ἐποίει·

καὶ ὅτι οὐ χρείαν εἶχεν ἵνα τισ μαρτυρήσῃ περὶ τοῦ ἀνθρώπου, αὐτὸσ γὰρ ἐγίνωσκεν τί ἦν ἐν τῷ ἀνθρώπῳ.

Ἦν δὲ ἄνθρωποσ ἐκ τῶν Φαρισαίων, Νικόδημοσ ὄνομα αὐτῷ, ἄρχων τῶν Ιοὐδαίων·

οὗτοσ ἦλθεν πρὸσ αὐτὸν νυκτὸσ καὶ εἶπεν αὐτῷ Ῥαββεί, οἴδαμεν ὅτι ἀπὸ θεοῦ ἐλήλυθασ διδάσκαλοσ·

οὐδεὶσ γὰρ δύναται ταῦτα τὰ σημεῖα ποιεῖν ἃ σὺ ποιεῖσ, ἐὰν μὴ ᾖ ὁ θεὸσ μετ’ αὐτοῦ. ἀπεκρίθη Ιἠσοῦσ καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, ἐὰν μή τισ γεννηθῇ ἄνωθεν, οὐ δύναται ἰδεῖν τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ.

λέγει πρὸσ αὐτὸν [ὁ] Νικόδημοσ Πῶσ δύναται ἄνθρωποσ γεννηθῆναι γέρων ὤν;

μὴ δύναται εἰσ τὴν κοιλίαν τῆσ μητρὸσ αὐτοῦ δεύτερον εἰσελθεῖν καὶ γεννηθῆναι; ἀπεκρίθη [ὁ] Ιἠσοῦσ Ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, ἐὰν μή τισ γεννηθῇ ἐξ ὕδατοσ καὶ πνεύματοσ, οὐ δύναται εἰσελθεῖν εἰσ τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ.

τὸ γεγεννημένον ἐκ τῆσ σαρκὸσ σάρξ ἐστιν, καὶ τὸ γεγεννημένον ἐκ τοῦ πνεύματοσ πνεῦμά ἐστιν.

μὴ θαυμάσῃσ ὅτι εἶπόν σοι Δεῖ ὑμᾶσ γεννηθῆναι ἄνωθεν.

τὸ πνεῦμα ὅπου θέλει πνεῖ, καὶ τὴν φωνὴν αὐτοῦ ἀκούεισ, ἀλλ’ οὐκ οἶδασ πόθεν ἔρχεται καὶ ποῦ ὑπάγει·

οὕτωσ ἐστὶν πᾶσ ὁ γεγεννημένοσ ἐκ τοῦ πνεύματοσ. ἀπεκρίθη Νικόδημοσ καὶ εἶπεν αὐτῷ Πῶσ δύναται ταῦτα γενέσθαι;

ἀπεκρίθη Ιἠσοῦσ καὶ εἶπεν αὐτῷ Σὺ εἶ ὁ διδάσκαλοσ τοῦ Ἰσραὴλ καὶ ταῦτα οὐ γινώσκεισ;

ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι ὅτι ὃ οἴδαμεν λαλοῦμεν καὶ ὃ ἑωράκαμεν μαρτυροῦμεν, καὶ τὴν μαρτυρίαν ἡμῶν οὐ λαμβάνετε.

εἰ τὰ ἐπίγεια εἶπον ὑμῖν καὶ οὐ πιστεύετε, πῶσ ἐὰν εἴπω ὑμῖν τὰ ἐπουράνια πιστεύσετε;

καὶ οὐδεὶσ ἀναβέβηκεν εἰσ τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάσ, ὁ υἱὸσ τοῦ ἀνθρώπου.

ἵνα πᾶσ ὁ πιστεύων ἐν αὐτῷ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον.

Οὕτωσ γὰρ ἠγάπησεν ὁ θεὸσ τὸν κόσμον ὥστε τὸν υἱὸν τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶσ ὁ πιστεύων εἰσ αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλὰ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον.

οὐ γὰρ ἀπέστειλεν ὁ θεὸσ τὸν υἱὸν εἰσ τὸν κόσμον ἵνα κρίνῃ τὸν κόσμον, ἀλλ’ ἵνα σωθῇ ὁ κόσμοσ δι’ αὐτοῦ.

ὁ πιστεύων εἰσ αὐτὸν οὐ κρίνεται.

ὁ μὴ πιστεύων ἤδη κέκριται, ὅτι μὴ πεπίστευκεν εἰσ τὸ ὄνομα τοῦ μονογενοῦσ υἱοῦ τοῦ θεοῦ. αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσισ ὅτι τὸ φῶσ ἐλήλυθεν εἰσ τὸν κόσμον καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότοσ ἢ τὸ φῶσ, ἦν γὰρ αὐτῶν πονηρὰ τὰ ἔργα.

πᾶσ γὰρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶσ καὶ οὐκ ἔρχεται πρὸσ τὸ φῶσ, ἵνα μὴ ἐλεγχθῇ τὰ ἔργα αὐτοῦ·

ὁ δὲ ποιῶν τὴν ἀλήθειαν ἔρχεται πρὸσ τὸ φῶσ, ἵνα φανερωθῇ αὐτοῦ τὰ ἔργα ὅτι ἐν θεῷ ἐστὶν εἰργασμένα.

Μετὰ ταῦτα ἦλθεν ὁ Ιἠσοῦσ καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ εἰσ τὴν Ιοὐδαίαν γῆν, καὶ ἐκεῖ διέτριβεν μετ’ αὐτῶν καὶ ἐβάπτιζεν.

ἦν δὲ καὶ [ὁ] Ιωἄνησ βαπτίζων ἐν Αἰνὼν ἐγγὺσ τοῦ Σαλείμ, ὅτι ὕδατα πολλὰ ἦν ἐκεῖ, καὶ παρεγίνοντο καὶ ἐβαπτίζοντο·

οὔπω γὰρ ἦν βεβλημένοσ εἰσ τὴν φυλακὴν Ιωἄνησ.

Ἐγένετο οὖν ζήτησισ ἐκ τῶν μαθητῶν Ιωἄνου μετὰ Ιοὐδαίου περὶ καθαρισμοῦ.

καὶ ἦλθαν πρὸσ τὸν Ιωἄνην καὶ εἶπαν αὐτῷ Ῥαββεί, ὃσ ἦν μετὰ σοῦ πέραν τοῦ Ιὀρδάνου, ᾧ σὺ μεμαρτύρηκασ, ἴδε οὗτοσ βαπτίζει καὶ πάντεσ ἔρχονται πρὸσ αὐτόν.

ἀπεκρίθη Ιωἄνησ καὶ εἶπεν Οὐ δύναται ἄνθρωποσ λαμβάνειν οὐδὲν ἐὰν μὴ ᾖ δεδομένον αὐτῷ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ.

αὐτοὶ ὑμεῖσ μοι μαρτυρεῖτε ὅτι εἶπον [ἐγώ] Οὐκ εἰμὶ ἐγὼ ὁ χριστόσ, ἀλλ’ ὅτι Ἀπεσταλμένοσ εἰμὶ ἔμπροσθεν ἐκείνου.

ὁ ἔχων τὴν νύμφην νυμφίοσ ἐστίν·

ὁ δὲ φίλοσ τοῦ νυμφίου, ὁ ἑστηκὼσ καὶ ἀκούων αὐτοῦ, χαρᾷ χαίρει διὰ τὴν φωνὴν τοῦ νυμφίου. αὕτη οὖν ἡ χαρὰ ἡ ἐμὴ πεπλήρωται. ἐκεῖνον δεῖ αὐξάνειν, ἐμὲ δὲ ἐλαττοῦσθαι.

Ὁ ἄνωθεν ἐρχόμενοσ ἐπάνω πάντων ἐστίν.

ὁ ὢν ἐκ τῆσ γῆσ ἐκ τῆσ γῆσ ἐστὶν καὶ ἐκ τῆσ γῆσ λαλεῖ· ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ἐρχόμενοσ ἐπάνω πάντων ἐστίν· ὃ ἑώρακεν καὶ ἤκουσεν τοῦτο μαρτυρεῖ, καὶ τὴν μαρτυρίαν αὐτοῦ οὐδεὶσ λαμβάνει.

ὁ λαβὼν αὐτοῦ τὴν μαρτυρίαν ἐσφράγισεν ὅτι ὁ θεὸσ ἀληθήσ ἐστιν.

ὃν γὰρ ἀπέστειλεν ὁ θεὸσ τὰ ῥήματα τοῦ θεοῦ λαλεῖ, οὐ γὰρ ἐκ μέτρου δίδωσιν τὸ πνεῦμα.

ὁ πατὴρ ἀγαπᾷ τὸν υἱόν, καὶ πάντα δέδωκεν ἐν τῇ χειρὶ αὐτοῦ.

ὁ πιστεύων εἰσ τὸν υἱὸν ἔχει ζωὴν αἰώνιον·

ὁ δὲ ἀπειθῶν τῷ υἱῷ οὐκ ὄψεται ζωήν, ἀλλ’ ἡ ὀργὴ τοῦ θεοῦ μένει ἐπ’ αὐτόν. ‐ ἀφῆκεν τὴν Ιοὐδαίαν καὶ ἀπῆλθεν πάλιν εἰσ τὴν Γαλιλαίαν.

Ἔδει δὲ αὐτὸν διέρχεσθαι διὰ τῆσ Σαμαρίασ.

ἔρχεται οὖν εἰσ πόλιν τῆσ Σαμαρίασ λεγομένην Συχὰρ πλησίον τοῦ χωρίου ὃ ἔδωκεν Ιἀκὼβ [τῷ] Ιὠσὴφ τῷ υἱῷ αὐτοῦ·

ἦν δὲ ἐκεῖ πηγὴ τοῦ Ιἀκώβ.

ὁ οὖν Ιἠσοῦσ κεκοπιακὼσ ἐκ τῆσ ὁδοιπορίασ ἐκαθέζετο οὕτωσ ἐπὶ τῇ πηγῇ· ὡρ́α ἦν ὡσ ἕκτη. ἔρχεται γυνὴ ἐκ τῆσ Σαμαρίασ ἀντλῆσαι ὕδωρ.

λέγει αὐτῇ ὁ Ιἠσοῦσ Δόσ μοι πεῖν·

οἱ γὰρ μαθηταὶ αὐτοῦ ἀπεληλύθεισαν εἰσ τὴν πόλιν, ἵνα τροφὰσ ἀγοράσωσιν. λέγει οὖν αὐτῷ ἡ γυνὴ ἡ Σαμαρεῖτισ Πῶσ σὺ Ιοὐδαῖοσ ὢν παρ’ ἐμοῦ πεῖν αἰτεῖσ γυναικὸσ Σαμαρείτιδοσ οὔσησ;

[οὐ γὰρ συνχρῶνται Ιοὐδαῖοι Σαμαρείταισ. ἀπεκρίθη Ιἠσοῦσ καὶ εἶπεν αὐτῇ Εἰ ᾔδεισ τὴν δωρεὰν τοῦ θεοῦ καὶ τίσ ἐστιν ὁ λέγων σοι Δόσ μοι πεῖν, σὺ ἂν ᾔτησασ αὐτὸν καὶ ἔδωκεν ἄν σοι ὕδωρ ζῶν.

λέγει αὐτῷ Κύριε, οὔτε ἄντλημα ἔχεισ καὶ τὸ φρέαρ ἐστὶν βαθύ·

πόθεν οὖν ἔχεισ τὸ ὕδωρ τὸ ζῶν; μὴ σὺ μείζων εἶ τοῦ πατρὸσ ἡμῶν Ιἀκώβ, ὃσ ἔδωκεν ἡμῖν τὸ φρέαρ καὶ αὐτὸσ ἐξ αὐτοῦ ἔπιεν καὶ οἱ υἱοὶ αὐτοῦ καὶ τὰ θρέμματα αὐτοῦ;

ἀπεκρίθη Ιἠσοῦσ καὶ εἶπεν αὐτῇ Πᾶσ ὁ πίνων ἐκ τοῦ ὕδατοσ τούτου διψήσει πάλιν·

ὃσ δ’ ἂν πίῃ ἐκ τοῦ ὕδατοσ οὗ ἐγὼ δώσω αὐτῷ, οὐ μὴ διψήσει εἰσ τὸν αἰῶνα, ἀλλὰ τὸ ὕδωρ ὃ δώσω αὐτῷ γενήσεται ἐν αὐτῷ πηγὴ ὕδατοσ ἁλλομένου εἰσ ζωὴν αἰώνιον.

λέγει πρὸσ αὐτὸν ἡ γυνή Κύριε, δόσ μοι τοῦτο τὸ ὕδωρ, ἵνα μὴ διψῶ μηδὲ διέρχωμαι ἐνθάδε ἀντλεῖν.

λέγει αὐτῇ Ὕπαγε φώνησόν σου τὸν ἄνδρα καὶ ἐλθὲ ἐνθάδε.

ἀπεκρίθη ἡ γυνὴ καὶ εἶπεν [αὐτῷ] Οὐκ ἔχω ἄνδρα.

λέγει αὐτῇ ὁ Ιἠσοῦσ Καλῶσ εἶπεσ ὅτι Ἄνδρα οὐκ ἔχω· πέντε γὰρ ἄνδρασ ἔσχεσ, καὶ νῦν ὃν ἔχεισ οὐκ ἔστιν σου ἀνήρ·

τοῦτο ἀληθὲσ εἴρηκασ. λέγει αὐτῷ ἡ γυνή Κύριε, θεωρῶ ὅτι προφήτησ εἶ σύ.

οἱ πατέρεσ ἡμῶν ἐν τῷ ὄρει τούτῳ προσεκύνησαν·

καὶ ὑμεῖσ λέγετε ὅτι ἐν Ιἐροσολύμοισ ἐστὶν ὁ τόποσ ὅπου προσκυνεῖν δεῖ. λέγει αὐτῇ ὁ Ιἠσοῦσ Πίστευέ μοι, γύναι, ὅτι ἔρχεται ὡρ́α ὅτε οὔτε ἐν τῷ ὄρει τούτῳ οὔτε ἐν Ιἐροσολύμοισ προσκυνήσετε τῷ πατρί.

ὑμεῖσ προσκυνεῖτε ὃ οὐκ οἴδατε, ἡμεῖσ προσκυνοῦμεν ὃ οἴδαμεν, ὅτι ἡ σωτηρία ἐκ τῶν Ιοὐδαίων ἐστίν·

ἀλλὰ ἔρχεται ὡρ́α καὶ νῦν ἐστίν, ὅτε οἱ ἀληθινοὶ προσκυνηταὶ προσκυνήσουσιν τῷ πατρὶ ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ, καὶ γὰρ ὁ πατὴρ τοιούτουσ ζητεῖ τοὺσ προσκυνοῦντασ αὐτόν·

πνεῦμα ὁ θεόσ, καὶ τοὺσ προσκυνοῦντασ αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν.

λέγει αὐτῷ ἡ γυνή Οἶδα ὅτι Μεσσίασ ἔρχεται, ὁ λεγόμενοσ Χριστόσ·

ὅταν ἔλθῃ ἐκεῖνοσ, ἀναγγελεῖ ἡμῖν ἅπαντα. λέγει αὐτῇ ὁ Ιἠσοῦσ Ἐγώ εἰμι, ὁ λαλῶν σοι.

Καὶ ἐπὶ τούτῳ ἦλθαν οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ, καὶ ἐθαύμαζον ὅτι μετὰ γυναικὸσ ἐλάλει·

οὐδεὶσ μέντοι εἶπεν Τί ζητεῖσ; ἤ Τί λαλεῖσ μετ’ αὐτῆσ; ἀφῆκεν οὖν τὴν ὑδρίαν αὐτῆσ ἡ γυνὴ καὶ ἀπῆλθεν εἰσ τὴν πόλιν καὶ λέγει τοῖσ ἀνθρώποισ Δεῦτε ἴδετε ἄνθρωπον ὃσ εἶπέ μοι πάντα ἃ ἐποίησα·

μήτι οὗτόσ ἐστιν ὁ χριστόσ;

ἐξῆλθον ἐκ τῆσ πόλεωσ καὶ ἤρχοντο πρὸσ αὐτόν.

Ἐν τῷ μεταξὺ ἠρώτων αὐτὸν οἱ μαθηταὶ λέγοντεσ Ῥαββεί, φάγε.

ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖσ Ἐγὼ βρῶσιν ἔχω φαγεῖν ἣν ὑμεῖσ οὐκ οἴδατε.

ἔλεγον οὖν οἱ μαθηταὶ πρὸσ ἀλλήλουσ Μή τισ ἤνεγκεν αὐτῷ φαγεῖν;

λέγει αὐτοῖσ ὁ Ιἠσοῦσ Ἐμὸν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιήσω τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντόσ με καὶ τελειώσω αὐτοῦ τὸ ἔργον.

οὐχ ὑμεῖσ λέγετε ὅτι Ἔτι τετράμηνόσ ἐστιν καὶ ὁ θερισμὸσ ἔρχεται;

ἰδοὺ λέγω ὑμῖν, ἐπάρατε τοὺσ ὀφθαλμοὺσ ὑμῶν καὶ θεάσασθε τὰσ χώρασ ὅτι λευκαί εἰσιν πρὸσ θερισμόν· ἤδη ὁ θερίζων μισθὸν λαμβάνει καὶ συνάγει καρπὸν εἰσ ζωὴν αἰώνιον, ἵνα ὁ σπείρων ὁμοῦ χαίρῃ καὶ ὁ θερίζων.

ἐν γὰρ τούτῳ ὁ λόγοσ ἐστὶν ἀληθινὸσ ὅτι ἄλλοσ ἐστὶν ὁ σπείρων καὶ ἄλλοσ ὁ θερίζων·

ἐγὼ ἀπέστειλα ὑμᾶσ θερίζειν ὃ οὐχ ὑμεῖσ κεκοπιάκατε·

ἄλλοι κεκοπιάκασιν, καὶ ὑμεῖσ εἰσ τὸν κόπον αὐτῶν εἰσεληλύθατε. Ἐκ δὲ τῆσ πόλεωσ ἐκείνησ πολλοὶ ἐπίστευσαν εἰσ αὐτὸν τῶν Σαμαρειτῶν διὰ τὸν λόγον τῆσ γυναικὸσ μαρτυρούσησ ὅτι Εἶπέν μοι πάντα ἃ ἐποίησα.

ὡσ οὖν ἦλθον πρὸσ αὐτὸν οἱ Σαμαρεῖται, ἠρώτων αὐτὸν μεῖναι παρ’ αὐτοῖσ·

καὶ ἔμεινεν ἐκεῖ δύο ἡμέρασ. καὶ πολλῷ πλείουσ ἐπίστευσαν διὰ τὸν λόγον αὐτοῦ, τῇ τε γυναικὶ ἔλεγον [ὅτι] Οὐκέτι διὰ τὴν σὴν λαλιὰν πιστεύομεν·

αὐτοὶ γὰρ ἀκηκόαμεν, καὶ οἴδαμεν ὅτι οὗτόσ ἐστιν ἀληθῶσ ὁ σωτὴρ τοῦ κόσμου.

Μετὰ δὲ τασ δύο ἡμέρασ ἐξῆλθεν ἐκεῖθεν εἰσ τὴν Γαλιλαίαν·

αὐτὸσ γὰρ Ιἠσοῦσ ἐμαρτύρησεν ὅτι προφήτησ ἐν τῇ ἰδίᾳ πατρίδι τιμὴν οὐκ ἔχει.

ὅτε οὖν ἦλθεν εἰσ τὴν Γαλιλαίαν, ἐδέξαντο αὐτὸν οἱ Γαλιλαῖοι, πάντα ἑωρακότεσ ὅσα ἐποίησεν ἐν Ιἐροσολύμοισ ἐν τῇ ἑορτῇ, καὶ αὐτοὶ γὰρ ἦλθον εἰσ τὴν ἑορτήν.

Ἦλθεν οὖν πάλιν εἰσ τὴν Κανὰ τῆσ Γαλιλαίασ, ὅπου ἐποίησεν τὸ ὕδωρ οἶνον.

Καὶ ἦν τισ βασιλικὸσ οὗ ὁ υἱὸσ ἠσθένει ἐν Καφαρναούμ· οὗτοσ ἀκούσασ ὅτι Ιἠσοῦσ ἥκει ἐκ τῆσ Ιοὐδαίασ εἰσ τὴν Γαλιλαίαν ἀπῆλθεν πρὸσ αὐτὸν καὶ ἠρώτα ἵνα καταβῇ καὶ ἰάσηται αὐτοῦ τὸν υἱόν, ἤμελλεν γὰρ ἀποθνήσκειν.

εἶπεν οὖν ὁ Ιἠσοῦσ πρὸσ αὐτόν Εἂν μὴ σημεῖα καὶ τέρατα ἴδητε, οὐ μὴ πιστεύσητε.

λέγει πρὸσ αὐτὸν ὁ βασιλικόσ Κύριε, κατάβηθι πρὶν ἀποθανεῖν τὸ παιδίον μου.

λέγει αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ Πορεύου·

ὁ υἱόσ σου ζῇ. ἐπίστευσεν ὁ ἄνθρωποσ τῷ λόγῳ ὃν εἶπεν αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ καὶ ἐπορεύετο. ἤδη δὲ αὐτοῦ καταβαίνοντοσ οἱ δοῦλοι αὐτοῦ ὑπήντησαν αὐτῷ λέγοντεσ ὅτι ὁ παῖσ αὐτοῦ ζῇ.

ἐπύθετο οὖν τὴν ὡρ́αν παρ’ αὐτῶν ἐν ᾗ κομψότερον ἔσχεν·

εἶπαν οὖν αὐτῷ ὅτι Ἐχθὲσ ὡρ́αν ἑβδόμην ἀφῆκεν αὐτὸν ὁ πυρετόσ. ἔγνω οὖν ὁ πατὴρ ὅτι ἐκείνῃ τῇ ὡρ́ᾳ ἐν ᾗ εἶπεν αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ Ὁ υἱόσ σου ζῇ, καὶ ἐπίστευσεν αὐτὸσ καὶ ἡ οἰκία αὐτοῦ ὅλη.

Τοῦτο [δὲ] πάλιν δεύτερον σημεῖον ἐποίησεν ὁ Ιἠσοῦσ ἐλθὼν ἐκ τῆσ Ιοὐδαίασ εἰσ τὴν Γαλιλαίαν.

ΜΕΤΑ ΤΑΥΤΑ ἦν ἑορτὴ τῶν Ιοὐδαίων, καὶ ἀνέβη Ιἠσοῦσ εἰσ Ιἐροσόλυμα.

Ἔστιν δὲ ἐν τοῖσ Ιἐροσολύμοισ ἐπὶ τῇ προβατικῇ κολυμβήθρα ἡ ἐπιλεγομένη Ἐβραϊστὶ Βηθζαθά, πέντε στοὰσ ἔχουσα·

ἐν ταύταισ κατέκειτο πλῆθοσ τῶν ἀσθενούντων, τυφλῶν, χωλῶν, ξηρῶν.

ἦν δέ τισ ἄνθρωποσ ἐκεῖ τριάκοντα [καὶ] ὀκτὼ ἔτη ἔχων ἐν τῇ ἀσθενείᾳ αὐτοῦ·

τοῦτον ἰδὼν ὁ Ιἠσοῦσ κατακείμενον, καὶ γνοὺσ ὅτι πολὺν ἤδη χρόνον ἔχει, λέγει αὐτῷ Θέλεισ ὑγιὴσ γενέσθαι;

ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ ἀσθενῶν Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω ἵνα ὅταν ταραχθῇ τὸ ὕδωρ βάλῃ με εἰσ τὴν κολυμβήθραν·

ἐν ᾧ δὲ ἔρχομαι ἐγὼ ἄλλοσ πρὸ ἐμοῦ καταβαίνει. λέγει αὐτῷ ὁ Ιἠσοῦσ Ἔγειρε ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει.

καὶ εὐθέωσ ἐγένετο ὑγιὴσ ὁ ἄνθρωποσ, καὶ ἦρε τὸν κράβαττον αὐτοῦ καὶ περιεπάτει.

Ἦν δὲ σάββατον ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ. ἔλεγον οὖν οἱ Ιοὐδαῖοι τῷ τεθεραπευμένῳ Σάββατόν ἐστιν, καὶ οὐκ ἔξεστίν σοι ἆραι τὸν κράβαττον.

ὃσ δὲ ἀπεκρίθη αὐτοῖσ Ὁ ποιήσασ με ὑγιῆ ἐκεῖνόσ μοι εἶπεν Ἆρον τὸν κράβαττόν σου καὶ περιπάτει.

ἠρώτησαν αὐτόν Τίσ ἐστιν ὁ ἄνθρωποσ ὁ εἰπών σοι Ἆρον καὶ περιπάτει;

ὁ δὲ ἰαθεὶσ οὐκ ᾔδει τίσ ἐστιν, ὁ γὰρ Ιἠσοῦσ ἐξένευσεν ὄχλου ὄντοσ ἐν τῷ τόπῳ.

Μετὰ ταῦτα εὑρίσκει αὐτὸν [ὁ] Ιἠσοῦσ ἐν τῷ ἱερῷ καὶ εἶπεν αὐτῷ Ἴδε ὑγιὴσ γέγονασ·

ἀπῆλθεν ὁ ἄνθρωποσ καὶ εἶπεν τοῖσ Ιοὐδαίοισ ὅτι Ιἠσοῦσ ἐστὶν ὁ ποιήσασ αὐτὸν ὑγιῆ.

καὶ διὰ τοῦτο ἐδίωκον οἱ Ιοὐδαῖοι τὸν Ιἠσοῦν ὅτι ταῦτα ἐποίει ἐν σαββάτῳ.

ὁ δὲ ἀπεκρίνατο αὐτοῖσ Ὁ πατήρ μου ἑώσ ἄρτι ἐργάζεται, κἀγὼ ἐργάζομαι.

διὰ τοῦτο οὖν μᾶλλον ἐζήτουν αὐτὸν οἱ Ιοὐδαῖοι ἀποκτεῖναι ὅτι οὐ μόνον ἔλυε τὸ σάββατον ἀλλὰ καὶ πατέρα ἴδιον ἔλεγε τὸν θεόν, ἴσον ἑαυτὸν ποιῶν τῷ θεῷ.

Ἀπεκρίνατο οὖν [ὁ Ιἠσοῦσ] καὶ ἔλεγεν αὐτοῖσ Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐ δύναται ὁ υἱὸσ ποιεῖν ἀφ’ ἑαυτοῦ οὐδὲν ἂν μή τι βλέπῃ τὸν πατέρα ποιοῦντα·

ἃ γὰρ ἂν ἐκεῖνοσ ποιῇ, ταῦτα καὶ ὁ υἱὸσ ὁμοίωσ ποιεῖ. ὁ γὰρ πατὴρ φιλεῖ τὸν υἱὸν καὶ πάντα δείκνυσιν αὐτῷ ἃ αὐτὸσ ποιεῖ, καὶ μείζονα τούτων δείξει αὐτῷ ἔργα, ἵνα ὑμεῖσ θαυμάζητε.

ὥσπερ γὰρ ὁ πατὴρ ἐγείρει τοὺσ νεκροὺσ καὶ ζωοποιεῖ, οὕτωσ καὶ ὁ υἱὸσ οὓσ θέλει ζωοποιεῖ.

οὐδὲ γὰρ ὁ πατὴρ κρίνει οὐδένα, ἀλλὰ τὴν κρίσιν πᾶσαν δέδωκεν τῷ υἱῷ, ἵνα πάντεσ τιμῶσι τὸν υἱὸν καθὼσ τιμῶσι τὸν πατέρα.

ὁ μὴ τιμῶν τὸν υἱὸν οὐ τιμᾷ τὸν πατέρα τὸν πέμψαντα αὐτόν.

Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ὁ τὸν λόγον μου ἀκούων καὶ πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωὴν αἰώνιον, καὶ εἰσ κρίσιν οὐκ ἔρχεται ἀλλὰ μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰσ τὴν ζωήν.

ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι ἔρχεται ὡρ́α καὶ νῦν ἐστὶν ὅτε οἱ νεκροὶ ἀκούσουσιν τῆσ φωνῆσ τοῦ υἱοῦ τοῦ θεοῦ καὶ οἱ ἀκούσαντεσ ζήσουσιν.

ὥσπερ γὰρ ὁ πατὴρ ἔχει ζωὴν ἐν ἑαυτῷ, οὕτωσ καὶ τῷ υἱῷ ἔδωκεν ζωὴν ἔχειν ἐν ἑαυτῷ·

καὶ ἐξουσίαν ἔδωκεν αὐτῷ κρίσιν ποιεῖν, ὅτι υἱὸσ ἀνθρώπου ἐστίν.

καὶ ἐκπορεύσονται οἱ τὰ ἀγαθὰ ποιήσαντεσ εἰσ ἀνάστασιν ζωῆσ, οἱ τὰ φαῦλα πράξαντεσ εἰσ ἀνάστασιν κρίσεωσ.

Οὐ δύναμαι ἐγὼ ποιεῖν ἀπ’ ἐμαυτοῦ οὐδέν·

καθὼσ ἀκούω κρίνω, καὶ ἡ κρίσισ ἡ ἐμὴ δικαία ἐστίν, ὅτι οὐ ζητῶ τὸ θέλημα τὸ ἐμὸν ἀλλὰ τὸ θέλημα τοῦ πέμψαντόσ με. Εἂν ἐγὼ μαρτυρῶ περὶ ἐμαυτοῦ, ἡ μαρτυρία μου οὐκ ἔστιν ἀληθήσ·

ἄλλοσ ἐστὶν ὁ μαρτυρῶν περὶ ἐμοῦ, καὶ οἶδα ὅτι ἀληθήσ ἐστιν ἡ μαρτυρία ἣν μαρτυρεῖ περὶ ἐμοῦ.

ὑμεῖσ ἀπεστάλκατε πρὸσ Ιωἄνην, καὶ μεμαρτύρηκε τῇ ἀληθείᾳ·

ἐγὼ δὲ οὐ παρὰ ἀνθρώπου τὴν μαρτυρίαν λαμβάνω, ἀλλὰ ταῦτα λέγω ἵνα ὑμεῖσ σωθῆτε.

ἐκεῖνοσ ἦν ὁ λύχνοσ ὁ καιόμενοσ καὶ φαίνων, ὑμεῖσ δὲ ἠθελήσατε ἀγαλλιαθῆναι πρὸσ ὡρ́αν ἐν τῷ φωτὶ αὐτοῦ·

καὶ ὁ πέμψασ με πατὴρ ἐκεῖνοσ μεμαρτύρηκεν περὶ ἐμοῦ.

καὶ τὸν λόγον αὐτοῦ οὐκ ἔχετε ἐν ὑμῖν μένοντα, ὅτι ὃν ἀπέστειλεν ἐκεῖνοσ τούτῳ ὑμεῖσ οὐ πιστεύετε.

ἐραυνᾶτε τὰσ γραφάσ, ὅτι ὑμεῖσ δοκεῖτε ἐν αὐταῖσ ζωὴν αἰώνιον ἔχειν·

καὶ ἐκεῖναί εἰσιν αἱ μαρτυροῦσαι περὶ ἐμοῦ· καὶ οὐ θέλετε ἐλθεῖν πρόσ με ἵνα ζωὴν ἔχητε.

ἀλλὰ ἔγνωκα ὑμᾶσ ὅτι τὴν ἀγάπην τοῦ θεοῦ οὐκ ἔχετε ἐν ἑαυτοῖσ.

ἐγὼ ἐλήλυθα ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ πατρόσ μου καὶ οὐ λαμβάνετέ με·

ἐὰν ἄλλοσ ἔλθῃ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἰδίῳ, ἐκεῖνον λήμψεσθε. πῶσ δύνασθε ὑμεῖσ πιστεῦσαι, δόξαν παρ’ ἀλλήλων λαμβάνοντεσ, καὶ τὴν δόξαν τὴν παρὰ τοῦ μόνου [θεοῦ] οὐ ζητεῖτε;

μὴ δοκεῖτε ὅτι ἐγὼ κατηγορήσω ὑμῶν πρὸσ τὸν πατέρα·

ἔστιν ὁ κατηγορῶν ὑμῶν Μωυσῆσ, εἰσ ὃν ὑμεῖσ ἠλπίκατε. εἰ γὰρ ἐπιστεύετε Μωυσεῖ, ἐπιστεύετε ἂν ἐμοί, περὶ γὰρ ἐμοῦ ἐκεῖνοσ ἔγραψεν.

εἰ δὲ τοῖσ ἐκείνου γράμμασιν οὐ πιστεύετε, πῶσ τοῖσ ἐμοῖσ ῥήμασιν πιστεύσετε;

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΗΝ, chapter 1

(ΚΑΤΑ ΙΩΑΝΗΝ, chapter 1)

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION