헬라어 문장 검색 - Λυξιαν́Τψραννί1́

(루키아노스, Tyrannicida, (no name))

ἀνῆλθεν τισ ἐσ τὴν ἀκρόπολιν ἀποκτενῶν τὸν τυραννον· αὐτὸν μὲν οὐχ εὑρ͂εν, τὸν δε υἱὸν αὐτοὺ ἀποκτείνασ κατέλιπε τὸ ξίφοσ ἐν τῷ σώματι. ἐλθὼν ὁ τύραννοσ καὶ τὸν υἱὸν ἰδὼν ἤδη νεκρὸν τῷ αὐτῷ ζίφει, ἑαυτὸν ἀπέκτεινεν. αἰτεῖ ὁ ἀνελθὼν καὶ τὸν τοῦ τυράννου υἱὸν ἀνελὼν γέρασ ὡσ τνραννοκτόνοσ. δύο τυράννουσ ἀποκτείνασ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, μιᾶσ ἡμέρασ, τὸν μὲν ἤδη παρηβηκότα, τὸν δὲ ἀκμάζοντα καὶ πρὸσ διαδοχὴν τῶν ἀδικημάτων ἑτοιμότερον, ἥκω μίαν ὅμωσ ἐπ’ ἀμφοτέροισ αἰτήσων δωρεὰν μόνοσ τῶν πώποτε τυραννοκτόνων πληγῇ μιᾷ δύο πονηροὺσ ἀποσκευασάμενοσ καὶ φονεύσασ τὸν μὲν παῖδα τῷ ξίφει, τὸν πατέρα δὲ τῇ πρὸσ τὸν υἱὸν φιλοστοργίᾳ.

ὁ μὲν οὖν τύραννοσ ἀνθ’ ὧν ἐποίησεν ἱκανὴν ἡμῖν δέδωκε τιμωρίαν, ζῶν μὲν τὸν υἱὸν ἐπιδὼν προανῃρημένον παρὰ τὴν τελευτήν, τελευταῖον δὲ ἠναγκασμένοσ, τὸ παραδοξότατον, αὐτὸσ αὑτοῦ γενέσθαι τυραννοκτόνοσ. ὁ παῖσ δὲ ὁ ἐκείνου τέθνηκεν μὲν ὑπ’ ἐμοῦ, ὑπηρέτησε δέ μοι καὶ ἀποθανὼν πρὸσ ἄλλον φόνον, ζῶν μὲν συναδικῶν τῷ πατρί, μετὰ θάνατον δὲ πατροκτονήσασ, ὡσ ἐδύνατο. τὴν μὲν οὖν τυραννίδα ὁ παύσασ εἰμὶ ἐγὼ καὶ τὸ ξίφοσ ὃ πάντα εἴργασται ἐμόν, τὴν δὲ τάξιν ἐνήλλαξα τῶν φόνων καὶ τὸν τρόπον ἐκαινοτόμησα τῆσ τῶν πονηρῶν τελευτῆσ, τὸν μὲν ἰσχυρότερον καὶ ἀμύνασθαι δυνάμενον αὐτὸσ ἀνελών, τὸν γέροντα δὲ μόνῳ παραχωρήσασ τῷ ξίφει.

ἐγὼ μὲν οὖν καὶ περιττότερόν τι ἐπὶ τούτοισ ᾤμην γενήσεσθαί μοι παρ’ ὑμῶν καὶ δωρεὰσ λήψεσθαι ἰσαρίθμουσ τοῖσ ἀνῃρημένοισ, ὡσ ἂν οὐ τῶν παρόντων ἀπαλλάξασ ὑμᾶσ μόνον, ἀλλὰ καὶ τῆσ τῶν μελλόντων κακῶν ἐλπίδοσ, καὶ τὴν ἐλευθερίαν βέβαιον παρασχών, οὐδενὸσ παραλελειμμένου κληρονόμου τῶν ἀδικημάτων·

μεταξὺ δὲ κινδυνεύω τοσαῦτα κατορθώσασ ἀγέραστοσ ἀπελθεῖν παρ’ ὑμῶν καὶ μόνοσ στερέσθαι τῆσ παρὰ τῶν νόμων ἀμοιβῆσ, οὓσ διεφύλαξα. ὁ μὲν οὖν ἀντιλέγων οὑτοσὶ δοκεῖ μοι οὐ κηδόμενοσ, ὥσ φησι, τῶν κοινῶν αὐτὸ ^ ποιεῖν, ἀλλ’ ἐπὶ τοῖσ τετελευτηκόσι λελυπημένοσ καὶ ἀμυνόμενοσ τὸν ἐκείνοισ τοῦ θανάτου αἴτιον γεγενημένον . ὑμεῖσ δὲ ἀνάσχεσθέ μου, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, πρὸσ ὀλίγον τὰ ἐν τῇ τυραννίδι καίπερ εἰδόσιν ὑμῖν ἀκριβῶσ διηγουμένου· καὶ γὰρ τὸ μέγεθοσ οὕτω μάθοιτ’ ἂν τῆσ εὐεργεσίασ τῆσ ἐμῆσ, καὶ αὐτοὶ μᾶλλον εὐφρανεῖσθε λογιζόμενοι ὧν ἀπηλλάγητε.

οὐ γὰρ ὥσπερ ἄλλοισ τισὶν ἤδη συνέβη πολλάκισ, ἁπλῆν καὶ ἡμεῖσ τυραννίδα καὶ μίαν δουλείαν ὑπεμείναμεν, οὐδὲ ἑνὸσ ὑπηνέγκαμεν ἐπιθυμίαν δεσπότου, ἀλλὰ μόνοι τῶν πώποτε τὰ ὅμοια δυστυχησάντων δύο ἀνθ’ ἑνὸσ τυράννουσ εἴχομεν καὶ πρὸσ διττὰ οἱ δυστυχεῖσ ἀδικήματα διῃρούμεθα. μετριώτεροσ δὲ ὁ πρεσβύτησ ἦν παρὰ πολὺ καὶ πρὸσ τὰσ ὀργὰσ ἠπιώτεροσ καὶ πρὸσ τὰσ κολάσεισ ἀμβλύτεροσ καὶ πρὸσ τὰσ ἐπιθυμίασ βραδύτεροσ, ὡσ ἂν ἤδη τῆσ ἡλικίασ τὸ μὲν σφοδρότερον τῆσ ὁρμῆσ ἐπεχούσησ, τὰσ δὲ τῶν ἡδονῶν ὀρέξεισ χαλιναγωγούσησ. καὶ πρόσ γε τὴν ἀρχὴν τῶν ἀδικημάτων ὑπὸ τοῦ παιδὸσ ἄκων προσῆχθαι ἐλέγετο, οὐ πάνυ τυραννικὸσ αὐτὸσ ὤν, ἀλλ’ εἴκων ἐκείνῳ· φιλότεκνοσ γὰρ ἐσ ὑπερβολὴν ἐγένετο, ὡσ ἔδειξεν, καὶ πάντα ὁ παῖσ ἦν αὐτῷ καὶ ἐκείνῳ ἐπείθετο καὶ ἠδίκει ὅσα κελεύοι καὶ ἐκόλαζεν οὓσ προστάττοι καὶ πάντα ὑπηρέτει, καὶ ὅλωσ ἐτυραννεῖτο ὑπ’ αὐτοῦ καὶ δορυφόροσ τῶν τοῦ παιδὸσ ἐπιθυμιῶν ἦν. ὁ νεανίασ δὲ τῆσ μὲν τιμῆσ παρεχώρει καθ’ ἡλικίαν ἐκείνῳ καὶ μόνου ἐξίστατο τοῦ τῆσ ἀρχῆσ ὀνόματοσ, τὸ δ’ ἔργον τῆσ τυραννίδοσ καὶ τὲ κεφάλαιον αὐτὸσ ἦν, καὶ τὸ μὲν πιστὸν καὶ ἀσφαλὲσ ἀπ’ αὐτοῦ παρεῖχε τῇ δυναστείᾳ, τὴν δὲ ἀπόλαυσιν μόνοσ ἐκαρποῦτο τῶν ἀδικημάτων.

ἐκεῖνοσ ἦν ὁ τοὺσ δορυφόρουσ συνέχων, ὁ τὴν φρουρὰν κρατύνων, ὁ τοὺσ τυραννουμένουσ φοβῶν,^ ὁ τοὺσ ἐπιβουλεύοντασ ἐκκόπτων,^ ἐκεῖνοσ ὁ τοὺσ ἐφήβουσ ἀνασπῶν, ὁ ἐνυβρίζων τοῖσ γάμοισ· ἐκείνῳ αἱ παρθένοι ἀνήγοντο, καὶ εἴ τινεσ σφαγαὶ καὶ εἴ τινεσ καὶ χρημάτων ἀφαιρέσεισ καὶ βάσανοι καὶ ὕβρεισ, πάντα ταῦτα τολμήματα ἦν νεανικά. ὁ γέρων δὲ ἐκείνῳ ^ ἠκολούθει καὶ συνηδίκει καὶ ἐπῄνει μόνον τὰ τοῦ παιδὸσ ἀδικήματα, καὶ τὸ πρᾶγμα ἡμῖν ἀφόρητον καθειστήκει· ὅταν γὰρ αἱ τῆσ γνώμησ ἐπιθυμίαι τὴν ἐκ τῆσ ἀρχῆσ ἐξουσίαν προσλάβωσιν, οὐδένα ὁρ́ον ποιοῦνται τῶν ἀδικημάτων. "ἀλλ’ ἤδη τεθνήξεται καὶ μετ’ ὀλίγον ἐλεύθεροι γενησόμεθα.

ἐπ’ ἐκείνων δὲ οὐδὲν τοιοῦτον ἠλπίζετο, ἀλλὰ ἑωρῶμεν ἤδη ἕτοιμον τὸν τῆσ ἀρχῆσ διάδοχον. τοιγαροῦν οὐδ’ ἐπιχειρεῖν τισ ἐτόλμα τῶν γεννικῶν καὶ τὰ αὐτὰ ἐμοὶ προαιρουμένων, ἀλλ’ ἀπέγνωστο παντάπασιν ἡ ἐλευθερία καὶ ἄμαχοσ ἡ τυραννὶσ ἐδόκει, πρὸσ τοσούτουσ ἐσομένησ τῆσ ἐπιχειρήσεωσ. ἀλλ’ οὐκ ἐμὲ ταῦτα ἐφόβησεν οὐδὲ τὸ δυσχερὲσ τῆσ πράξεωσ λογισάμενοσ ἀπώκνησα οὐδὲ πρὸσ τὸν κίνδυνον ἀπεδειλίασα, μόνοσ δέ, μόνοσ πρὸσ οὕτωσ ἰσχυρὰν καὶ πολλὴν τυραννίδα, μᾶλλον δὲ οὐ μόνοσ, ἀλλὰ μετὰ τοῦ ξίφουσ ἀνῄειν τοῦ συμμεμαχημένου καὶ τὸ μέροσ συντετυραννοκτονηκότοσ, πρὸ ὀφθαλμῶν μὲν τὴν τελευτὴν ἔχων, ἀλλαξόμενοσ δὲ ὅμωσ τὴν κοινὴν ἐλευθερίαν τῆσ σφαγῆσ τῆσ ἐμῆσ.

ἐντυχὼν δὲ τῇ πρώτῃ φρουρᾷ καὶ τρεψάμενοσ οὐ ῥᾳδίωσ τοὺσ δορυφόρουσ καὶ τὸν ἐντυγχάνοντα κτείνων καὶ τὸ ἀνθιστάμενον πᾶν διαφθείρων ἐπὶ τὸ κεφάλαιον αὐτὸ τῶν ἔργων ἱέμην, ἐπὶ τὴν μόνην τῆσ τυραννίδοσ ἰσχύν, ἐπὶ τὴν ὑπόθεσιν τῶν ἡμετέρων συμφορῶν· καὶ ἐπιστὰσ τῷ τῆσ ἀκροπόλεωσ φρουρίῳ καὶ ἰδὼν γεννικῶσ ἀμυνόμενον καὶ ἀνθιστάμενον πολλοῖσ τραύμασιν ὅμωσ ἀπέκτεινα. καὶ ἡ μὲν τυραννὶσ ἤδη καθῄρητο, καὶ πέρασ εἶχέ μοι τὸ τόλμημα, καὶ τὸ ἀπ’ ἐκείνου πάντεσ ἦμεν ἐλεύθεροι, ἐλείπετο δὲ γέρων ἔτι μόνοσ, ἄνοπλοσ, ἀποβεβληκὼσ τοὺσ φύλακασ, ἀπολωλεκὼσ τὸν μέγαν ἐκεῖνον ἑαυτοῦ δορυφόρον, ἔρημοσ, οὐδὲ γενναίασ ἔτι χειρὸσ ἄξιοσ.

ἐνταῦθα τοίνυν πρὸσ ἐμαυτόν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τὰ τοιαῦτα ἐλογιζόμην· "πάντ’ ἔχει μοι καλῶσ, πάντα πέπρακται, πάντα κατώρθωται. "τίνα ἂν ὁ περίλοιποσ κολασθείη τρόπον ; "ἐμοῦ μὲν γὰρ ἀνάξιόσ ἐστι καὶ τῆσ ἐμῆσ δεξιᾶσ, καὶ μάλιστα ἐπ’ ἔργῳ λαμπρῷ καὶ νεανικῷ καὶ γενναίῳ ἀνῃρημένοσ,^ καταισχύνων κἀκείνην τὴν σφαγήν ἄξιον δέ τινα δεῖ ζητῆσαι δήμιον, ἀλλαγὴν συμφορᾶσ μηδὲ τὴν αὐτὴν κερδαίνειν. "ἰδέτω, κολασθήτω, παρακείμενον ἐχέτω τὸ ξίφοσ· "τούτῳ τὰ λοιπὰ ἐντέλλομαι. ταῦτα βουλευσάμενοσ αὐτὸσ μὲν ἐκποδὼν ἀπηλλαττόμην, ὁ ^ δέ, ὅπερ ἐγὼ προὐμαντευσάμην, διεπράξατο καὶ ἐτυραννοκτόνησεν καὶ τέλοσ ἐπέθηκε τῷ ἐμῷ δράματι. πάρειμι οὖν κομίζων ὑμῖν τὴν δημοκρατίαν καὶ θαρρεῖν ἤδη προκηρύττων ἅπασι καὶ τὴν ἐλευθερίαν εὐαγγελιζόμενοσ.

ἤδη οὖν ἀπολαύετε τῶν ἔργων τῶν ἐμῶν. κενὴ μέν, ὡσ ὁρᾶτε, πονηρῶν ἡ ἀκρόπολισ, ἐπιτάττει δὲ οὐδείσ, ἀλλὰ καὶ τιμᾶν ἔξεστι καὶ δικάζειν καὶ ἀντιλέγειν κατὰ τοὺσ νόμουσ, καὶ πάντα ταῦτα γεγένηται δι’ ἐμὲ ὑμῖν καὶ διὰ τὴν τόλμαν τὴν ἐμήν, κἀκ τοῦ ἑνὸσ ἐκείνου φόνου, μεθ’ ὃν οὐκέτι ζῆν πατὴρ ἐδύνατο. ἀξιῶ δ’ οὖν ἐπὶ τούτοισ τὴν ὀφειλομένην δοθῆναί μοι παρ’ ὑμῶν δωρεάν, οὐ φιλοκερδὴσ οὐδὲ μικρολόγοσ τισ ὢν οὐδὲ ἐπὶ μισθῷ τὴν πατρίδα εὐεργετεῖν προῃρημένοσ, ἀλλὰ βεβαιωθῆναί μοι βουλόμενοσ τὰ κατορθώματα τῇ δωρεᾷ καὶ μὴ διαβληθῆναι μηδὲ ἄδοξον γενέσθαι τὴν ἐπιχείρησιν τὴν ἐμὴν ὡσ ἀτελῆ καὶ γέρωσ ἀναξίαν κεκριμένην. οὑτοσὶ δὲ ἀντιλέγει καὶ φησὶν οὐκ εὔλογον ποιεῖν με τιμᾶσθαι θέλοντα καὶ δωρεὰν λαμβάνειν·

οὐ γὰρ εἶναι τυραννοκτόνον οὐδὲ πεπρᾶχθαί μοὶ τι κατὰ τὸν νόμον, ἀλλ’ ἐνδεῖν τι τῷ ἔργῳ τῷ ἐμῷ πρὸσ ἀπαίτησιν τῆσ δωρεᾶσ. "τί λοιπὸν ἀπαιτεῖσ παρ’ ἡμῶν; "οὐκ ἠβουλήθην; "οὐκ ἀνῆλθον; "οὐκ ἐφόνευσα; "οὐκ ἠλευθέρωσα; "μή τισ ἐπιτάττει; "μή τισ κελεύει; "μή τισ ἀπειλεῖ δεσπότησ; "μή τίσ με τῶν κακούργων διέφυγεν; "οὐκ ἂν εἴποισ. "ἀλλὰ πάντα εἰρήνησ μεστὰ καὶ πάντεσ οἱ νόμοι καὶ ἐλευθερία σαφὴσ καὶ δημοκρατία βέβαιοσ καὶ γάμοι ἀνύβριστοι καὶ παῖδεσ ἀδεεῖσ καὶ παρθένοι ἀσφαλεῖσ καὶ ἑορτάζουσα τὴν κοινὴν εὐτυχίαν ἡ πόλισ. "τίσ οὖν ὁ τούτων ἁπάντων αἴτιοσ; "τίσ ὁ ἐκεῖνα μὲν παύσασ, τὰ δὲ παρεσχημένοσ; "εἰ γάρ τίσ ἐστι πρὸ ἐμοῦ τιμᾶσθαι δίκαιοσ, παραχωρῶ τοῦ γέρωσ, ἐξίσταμαι τῆσ δωρεᾶσ. εἰ δὲ μόνοσ ἐγὼ πάντα διεπραξάμην τολμῶν καὶ ^ κινδυνεύων, ἀνιών, ἀναιρῶν, κολάζων, δι’ ἀλλήλων τιμωρούμενοσ, τί μου διαβάλλεισ τὰ κατορθώματα ; "τί δὲ ἀχάριστοσ πρόσ με τὸν δῆμον ποιεῖσ εἶναι; "οὐ γὰρ αὐτὸν ἐφόνευσασ τὸν τύραννον ὁ δὲ νόμοσ τυραννοκτόνῳ δίδωσιν τὴν δωρεάν. διαφέρει δέ, εἰπέ μοι, τί ἢ αὐτὸν ἀνελεῖν ἢ τοῦ θανάτου παρασχεῖν τὴν αἰτίαν ;

ἐγὼ μὲν γὰρ οὐδὲν οἶμαι· ἀλλὰ τοῦτο μόνον ὁ νομοθέτησ εἶδεν, τὴν ἐλευθερίαν, τὴν δημοκρατίαν, τὴν τῶν δεινῶν ἀπαλλαγήν. τοῦτ’ ἐτίμησεν, τοῦτ’ ἄξιον ἀμοιβῆσ ὑπέλαβεν, ὅπερ οὐκ ἂν εἴποισ μὴ δι’ ἐμὲ γεγενῆσθαι. εἰ γὰρ ἐφόνευσα δι’ ὃν ἐκεῖνοσ ζῆν οὐκ ἐδύνατο, αὐτὸσ εἴργασμαι τὴν σφαγήν. ἐμὸσ ὁ φόνοσ, ἡ χεὶρ ἐκείνου. μὴ τοίνυν ἀκριβολογοῦ ἔτι περὶ τοῦ τρόπου τῆσ τελευτῆσ μηδὲ ἐξέταζε ὅπωσ ἀπέθανεν, ἀλλ’ εἰ μηκέτ’ ἐστίν, εἰ δἰ ἐμὲ τὸ μηκέτ’ εἶναι ἔχει· ἐπεὶ κἀκεῖνο προσεξετάσειν μοι δοκεῖσ καὶ συκοφαντήσειν τοὺσ εὐεργέτασ, εἴ τισ μὴ ξίφει, ἀλλὰ λίθῳ ἢ ξύλῳ ἢ ἄλλῳ τῳ τρόπῳ ἀπέκτεινεν. τί δέ. εἰ λιμῷ ἐξεπολιόρκησα τὸν τύραννον τὴν ἀνάγκην τῆσ τελευτῆσ παρέχων, ἀπῄτεισ ἂν καὶ τότε ^ παρ’ ἐμοῦ αὐτόχειρα τὴν σφαγήν, ἢ ἐνδεῖν ἔλεγὲσ μοί τι πρὸσ τὸν νόμον, καὶ ταῦτα χαλεπώτερον τοῦ κακούργου πεφονευμένου ; ἓν μόνον ἐξέταζε, τοῦτο ἀπαίτει, τοῦτο πολυπραγμόνει, τίσ τῶν πονηρῶν λείπεται, ἢ τίσ ἐλπὶσ τοῦ φόβου ἢ τί ὑπόμνημα τῶν συμφορῶν ; εἰ δὲ καθαρὰ πάντα καὶ εἰρηνικά, συκοφαντοῦντόσ ἐστιν τῷ τρόπῳ τῶν πεπραγμένων χρώμενον ^ ἀποστερεῖν ἐθέλειν τὴν ἐπὶ τοῖσ πεπονημένοισ δωρεάν. ἐγὼ δὲ ^ καὶ τοῦτο μέμνημαι διηγορευμένον ἐν τοῖσ νόμοισ ἐκτὸσ εἰ μὴ διὰ τὴν πολλὴν δουλείαν ἐπιλέλησμαι τῶν ἐν αὐτοῖσ εἰρημένων αἰτίασ θανάτου εἶναι διττάσ, καὶ ^ εἴ τισ μὴ αὐτὸσ μὲν ἀπέκτεινε μηδὲ τῇ χειρὶ ἔδρασεν τὸ ἔργον, ἠνάγκασεν δὲ καὶ παρέσχεν ἀφορμὴν τοῦ φόνου, τὰ ἴσα καὶ τοῦτον ἀξιοῖ ὁ νόμοσ αὐτὸν ἀντικολάζεσθαι ‐ μάλα δικαίωσ·

οὐ γὰρ ἠβούλετο τοῦ πεπραγμένου ἥσσων γίνεσθαι τῷ τῆσ ἀδείασ· καὶ περιττὴ λοιπὸν ἡ ἐξέτασισ τοῦ τρόπου τῆσ σφαγῆσ. εἶτα τὸν μὲν οὕτωσ ἀποκτείναντα κολάζειν ὡσ ἀνδροφόνον δικαιοῖσ καὶ οὐδαμῶσ ἀφεῖσθαι θέλεισ, τὸν δὲ κατὰ τὸν αὐτὸν τούτῳ τρόπον εὖ πεποιηκότα τὴν πόλιν οὐ τῶν ὁμοίων ἀξιώσεισ τοῖσ εὐεργέταισ ; οὐδὲ γὰρ ἐκεῖνο ἂν ἔχοισ λέγειν, ὡσ ἐγὼ μὲν ἁπλῶσ αὐτὸ ἔπραξα, ἠκολούθησε δέ τι τέλοσ ἄλλωσ χρηστόν, ἐμοῦ μὴ θελήσαντοσ.

τί γὰρ ἔτι ἐδεδίειν τοῦ ἰσχυροτέρου πεφονευμένου ; τί δὲ κατέλιπον τὸ ξίφοσ ἐν τῇ σφαγῇ, εἰ μὴ πάντωσ τὸ ἐσόμενον αὐτὸ προεμαντευόμην ; ἐκτὸσ εἰ μὴ τοῦτο φήσ, ὡσ οὐ τύραννοσ ὁ τεθνεὼσ ἦν οὐδὲ ταύτην εἶχε τὴν προσηγορίαν, οὐδὲ δωρεὰσ ἐπ’ αὐτῷ πολλάσ, εἰ ἀποθάνοι,, ἡδέωσ ἂν ὑμεῖσ ἐδώκατε. ἀλλ’ οὐκ ἂν εἴποισ. ^ Εἶτα τοῦ τυράννου πεφονευμένου ^ τῷ τὴν αἰτίαν παρασχόντι τῆσ σφαγῆσ οὐκ ἀποδώσεισ τὴν δωρεὰν ; ὢ τῆσ πολυπραγμοσύνησ. μέλει δέ σοι, πῶσ ἀπέθανεν, ἀπολαύοντι τῆσ ἐλευθερίασ, ἢ τὸν τὴν δημοκρατίαν ἀποδεδωκότα περιττότερόν τι, προσαπαιτεῖσ ; "τὸ κεφάλαιον ἐξετάζει τῶν πεπραγμένων, τὰ διὰ μέσου δὲ πάντα ἐᾷ καὶ οὐκέτι πολυπραγμονεῖ. τί γάρ ; οὐχὶ καὶ ^ ἐξελάσασ τισ τύραννον ἤδη τιμὴν ἔλαβεν τυραννοκτόνου ; καὶ μάλα δικαίωσ· ἐλευθερίαν γὰρ κἀκεῖνοσ ἀντὶ δουλείασ παρέσχηται. τὸ δ’ ὑπ’ ἐμοῦ γεγενημένον οὐ φυγὴ οὐδὲ δευτέρασ ἐπαναστάσεωσ ἐλπίσ, ἀλλὰ παντελὴσ καθαίρεσισ καὶ πανωλεθρία παντὸσ τοῦ γένουσ καὶ ῥιζόθεν τὸ δεινὸν ἅπαν ἐκκεκομμένον. καί μοι πρὸσ θεῶν ἤδη ἀπ’ ἀρχῆσ ἐσ τέλοσ, εἰ δοκεῖ, πάντα ἐξετάσατε, εἴ τι τῶν πρὸσ τὸν νόμον παραλέλειπται καὶ εἰ ἐνδεῖ τι τῶν προσεῖναι ὀφειλόντων τυραννοκτόνῳ.

πρῶτα μὲν δὴ γνώμην προϋπάρχειν χρὴ γενναίαν καὶ φιλόπολιν καὶ πρὸ τῶν ^ κοινῶν κινδυνεύειν ἐθέλουσαν καὶ τῷ οἰκείῳ θανάτῳ τὴν τῶν πολλῶν σωτηρίαν ὠνησομένην. ἆρ’ οὖν πρὸσ τοῦτο ἐνεδέησα, ἐμαλακίσθην, ἢ προελόμενὸσ ^ τινα τῶν διὰ μέσου κινδύνων ἀπώκνησα; οὐκ ἂν εἴποισ. μένε τοίνυν ἐπὶ τούτου ἔτι μόνου καὶ νόμιζε τοῦ θελῆσαι μόνον καὶ τοῦ βουλεύσασθαι ταῦτα, εἰ καὶ μὴ χρηστὸν ἀποβεβήκει, ἔκ γε τῆσ γνώμησ αὐτῆσ καταστάντα με γέρασ ἀξιοῦν ὡσ εὐεργέτην λαμβάνειν, ἐμοῦ μὲν οὐ δυνηθέντοσ, ἄλλου δὲ μετ’ ἐμὲ τετυραννοκτονηκότοσ, ἄλογον, εἰπὲ ^,μοι, ἢ ἀγνῶμον ἦν παρασχεῖν ; "ἄνδρεσ, ἐβουλόμην, ἠθέλησα, ἐπεχείρησα, ἐπειράθην· ἂν ἀπεκρίνω τότε ; νῦν δὲ οὐ τοῦτό φημι, ἀλλὰ καὶ ἀνῆλθον καὶ ἐκινδύνευσα καὶ μυρία πρὸ τῆσ τοῦ νεανίσκου σφαγῆσ ἐπόνησα·

^ μὴ γὰρ οὕτω ῥᾷστον μηδὲ εὐχερὲσ ὑπολάβητε εἶναι τὸ πρᾶγμα, φρουρὰν ὑπερβῆναι καὶ δορυφόρων κρατῆσαι καὶ τρέψασθαι τοσούτουσ μόνον, ἀλλὰ σχεδὸν τὸ μέγιστον ἐν τῇ τυραννοκτονίᾳ καὶ τὸ κεφάλαιον τῶν ἔργων τοῦτό ἐστιν. οὐ γὰρ δὴ αὐτόσ γε ὁ τύραννοσ μέγα καὶ δυσάλωτον καὶ δυσκατέργαστόν ἐστιν, ἀλλὰ τὰ φρουροῦντα καὶ συνέχοντα τὴν τυραννίδα, ἅ τισ ἂν νικήσῃ, πάντα οὗτοσ κατώρθωσεν, καὶ τὸ λοιπὸν ὀλίγον. τὸ δὴ ἄχρι τῶν τυράννων προελθεῖν ^ οὐκ ἂν ὑπῆρξέ μοι, μὴ οὐχὶ τῶν περὶ αὐτοὺσ φυλάκων καὶ δορυφόρων ἁπάντων κεκρατηκότι κἀκείνουσ ἅπαντασ προνενικηκότι. οὐδὲν ἔτι προστίθημι, ἀλλ’ ἐπὶ τούτων αὖθισ μένω· φυλακῆσ ἐκράτησα, δορυφόρουσ ἐνίκησα, τὸν τύραννον ἀφύλακτον, ἄνοπλον, γυμνὸν ἀπέδωκα. τιμῆσ ἄξιοσ ἐπὶ τούτοισ εἶναί σοι δοκῶ, ἢ ἔτι ἀπαιτεῖσ παρ’ ἐμοῦ τὸν φόνον ; ἀλλ’ εἰ καὶ φόνον ζητεῖσ, οὐδὲ τοῦτο ἐνδεῖ, οὐδὲ ἀναίμακτόσ εἰμι, ἀλλ’ εἴργασμαι μεγάλην καὶ γενναίαν σφαγὴν νεανίσκου ἀκμάζοντοσ καὶ πᾶσι φοβεροῦ, δι’ ὃν ἀνεπιβούλευτοσ κἀκεῖνοσ ἦν, ᾧ μόνῳ ἐθάρρει, ὃσ ἀντὶ πολλῶν ἤρκει, δορυφόρων.

ἆρ’ οὖν οὐκ ἄξιοσ, ὦ οὗτοσ, δωρεᾶσ, ἀλλὰ ἄτιμοσ ἐπὶ τηλικούτοισ γένωμαι ; τί γάρ, εἰ δορυφόρον ἕνα, τί δ’ εἰ ὑπηρέτην τινὰ τοῦ τυράννου ἀπέκτεινα, τί δ’ εἰ οἰκέτην τίμιον, οὐ μέγα ἂν ἔδοξεν καὶ τοῦτο, ἀνελθόντα ἐν μέσῃ τῇ ἀκροπόλει, ἐν μέσοισ τοῖσ ὅπλοισ φόνον τινὸσ ἐργάσασθαι τῶν τοῦ τυράννου φίλων ; νῦν δὲ καὶ τὸν πεφονευμένον αὐτὸν ἰδέ. υἱὸσ ἦν τυράννου, μᾶλλον δὲ τύραννοσ χαλεπώτεροσ καὶ δεσπότησ ἀπαραίτητοσ καὶ κολαστὴσ ὠμότεροσ καὶ ὑβριστὴσ βιαιότεροσ, τὸ δὲ μέγιστον, κληρονόμοσ τῶν ὅλων καὶ διάδοχοσ καὶ ἐπὶ πολὺ παρατεῖναι τὰ τῆσ ἡμετέρασ συμφορᾶσ δυνάμενοσ. βούλει τοῦτο μόνον πεπρᾶχθαί μοι, ζῆν δὲ ἔτι τὸν τύραννον διαπεφευγότα;

γέρασ δὴ ἐπὶ τούτοισ αἰτῶ. τί φατὲ ; οὐ δώσετε ; οὐχὶ κἀκεῖνον ὑφεωρᾶσθε ; οὐ δεσπότησ ; οὐ βαρὺσ ; οὐκ ἀφόρητοσ ἦν ; νῦν δὲ καὶ τὸ κεφάλαιον αὐτὸ ἐννοήσατε· ὃ γὰρ οὗτοσ ἀπαιτεῖ παρ’ ἐμοῦ, τοῦτο ὡσ ἐνῆν ἄριστα διεπραξάμην, καὶ τὸν τύραννον ἀπέκτεινα ἑτέρῳ ’ φόνῳ, οὐχ ἁπλῶσ οὐδὲ πληγῇ μιᾷ, ὅπερ εὐκταιότατον ἦν αὐτῷ ἐπὶ τηλικούτοισ ἀδικήμασιν, ἀλλὰ λύπῃ προβασανίσασ πολλῇ καὶ ἐν ὀφθαλμοῖσ δείξασ τὰ φίλτατα οἰκτρῶσ προκείμενα, υἱὸν ἐν ἡλικίᾳ, εἰ καὶ πονηρόν, ἀλλ’ οὖν καὶ ἀκμάζοντα καὶ ὅμοιον τῷ πατρί, αἵματοσ καὶ λύθρου ἐμπεπλησμένον. ταῦτ’ ἔστι πατέρων τὰ τραύματα, ταῦτα ξίφη δικαίων τυραννοκτόνων, οὗτοσ θάνατοσ ἄξιοσ ὠμῶν τυράννων, αὕτη τιμωρία πρέπουσα τοσούτοισ ἀδικήμασιν· τὸ δ’ εὐθὺσ ἀποθανεῖν, τὸ δ’ ἀγνοῆσαι,^ τὸ δὲ μηδὲν τοιοῦτο θέαμα ἰδεῖν, οὐδὲν ἔχει τυραννικῆσ κολάσεωσ ἄξιον. οὐ γὰρ ἠγνόουν, ὦ οὗτοσ, οὐκ ἠγνόουν, οὐδὲ τῶν ἄλλων οὐδείσ, ὅσην ἐκεῖνοσ εὔνοιαν πρὸσ τὸν υἱὸν εἶχεν καὶ ὡσ οὐκ ἂν ἠξίωσεν ἐπιβιῶναι οὐδ’ ὀλίγον αὐτῷ χρόνον.

πάντεσ μὲν γὰρ πατέρεσ ἴσωσ πρὸσ τοὺσ παῖδασ τοιοῦτοι, ὁ δὲ καὶ περιττότερόν τι τῶν ἄλλων εἶχεν, εἰκότωσ, ὁρῶν μόνον ἐκεῖνον κηδεμόνα καὶ φύλακα τῆσ τυραννίδοσ καὶ μόνον προκινδυνεύοντα τοῦ πατρὸσ καὶ τὴν ἀσφάλειαν τῇ ἀρχῇ παρεχόμενον. ὥστε εἰ καὶ μὴ διὰ τὴν εὔνοιαν, ἀλλὰ διὰ τὴν ἀπόγνωσιν εὐθὺσ ἠπιστάμην τεθνηξόμενον αὐτὸν καὶ λογιούμενον ὡσ οὐδὲν ἔτι τοῦ ζῆν ὄφελοσ τῆσ ἐκ τοῦ παιδὸσ ἀσφαλείασ καθῃρημένησ. ἅπαντα τοίνυν αὐτῷ ἀθρόα περιέστησα, τὴν φύσιν, τὴν λύπην, τὴν ἀπόγνωσιν, τὸν φόβον, τὰσ ἐπὶ τῶν μελλόντων . . ἐπ’ αὐτὸν ἐχρησάμην τοῖσ συμμάχοισ καὶ πρὸσ τὴν τελευταίαν ἐκείνην σκέψιν κατηνάγκασα. ἀπέθανεν ὑμῖν ἄτεκνοσ, λελυπημένοσ, ὀδυρόμενοσ, δακρύων, πεπενθηκὼσ πένθοσ ὀλιγοχρόνιον μέν, ἀλλ’ ἱκανὸν πατρί, καὶ τὸ δεινότατον, αὐτὸσ ὑφ’ αὑτοῦ, ὅσπερ θανάτων οἴκτιστοσ καὶ πολλῷ χαλεπώτεροσ ἢ εἰ ὑπ’ ἄλλου γίγνοιτο. ποῦ μοι τὸ ξίφοσ;

μή τισ ἄλλοσ τοῦτο γνωρίζει; μή τινοσ ἄλλου ὅπλον τοῦτο ἦν ; τίσ αὐτὸ ἐσ τὴν ἀκρόπολιν ἀνεκόμισε ; πρὸ τοῦ τυράννου τίσ ^ ἐχρήσατο ; τίσ αὐτὸ ἐπ’ ἐκεῖνον ἀπέστειλεν ; ὦ ξίφοσ κοινωνὸν καὶ διάδοχον τῶν ἐμῶν κατορθωμάτων, μετὰ τοσούτουσ κινδύνουσ, μετὰ τοσούτουσ φόνουσ ἀμελούμεθα καὶ ἀνάξιοι δοκοῦμεν δωρεᾶσ. δεσπότην οὕτω δημοτικοῦ κτήματοσ οὐκ ἂν ἠμείψασθε ; οὐκ ἂν ἐν τοῖσ εὐεργέταισ ἀνεγράψατε ; οὐκ ἂν τὸ ξίφοσ ἐν τοῖσ ἱεροῖσ ἀνεθήκατε; οὐκ ἂν μετὰ τῶν θεῶν κἀκεῖνο προσεκυνήσατε; νῦν μοι ἐννοήσατε οἱᾶ πεποιηκέναι εἰκὸσ τὸν τύραννον, οἱᾶ δὲ εἰρηκέναι πρὸ τῆσ τελευτῆσ·

ἐπεὶ γὰρ ὑπ’ ἐμοῦ φονευόμενοσ καὶ τιτρωσκόμενοσ πολλοῖσ τραύμασιν ἐσ τὰ φανερὰ τοῦ σώματοσ, ὡσ ἂν μάλιστα λυπήσειν ἔμελλον τὸν γεγεννηκότα, ὡσ ἂν ἐκ τῆσ πρώτησ θέασ διασπαράξειν, ὁ μὲν ἀνεβόησεν οἰκτρόν, ἐπιβοώμενοσ τὸν γεγεννηκότα οὐ βοηθὸν οὐδὲ σύμμαχον ‐ ᾔδει γὰρ πρεσβύτην ὄντα καὶ ἀσθενῆ ‐ ἀλλὰ θεατὴν τῶν οἰκείων κακῶν· ἐγὼ γὰρ ἀπηλλαττόμην ποιητὴσ μὲν τῆσ ὅλησ τραγῳδίασ γεγενημένοσ, καταλιπὼν δὲ τῷ ὑποκριτῇ τὸν νεκρὸν καὶ τὴν σκηνὴν καὶ τὸ ξίφοσ καὶ τὰ λοιπὰ τοῦ δράματοσ· ἐπιστὰσ δὲ ἐκεῖνοσ καὶ ἰδὼν υἱὸν ὃν εἶχεν μόνον ὀλίγον ἐμπνέοντα, ᾑμαγμένον, ἐμπεπλησμένον τοῦ φόνου καὶ τὰ τραύματα συνεχῆ καὶ πολλὰ καὶ καίρια, ἀνεβόησεν τοῦτο· "τέκνον, ἀνηρήμεθα, πεφονεύμεθα, τετυραννοκτονήμεθα, ποῦ ὁ σφαγεὺσ ; "τίνι με τηρεῖ ; "τίνι με φυλάττει διὰ σοῦ, τέκνον, προανῃρημένον ; "ἢ μή τι ὡσ γέροντοσ ὑπερφρονεῖ, καὶ τῇ βραδυτῆτι, κολάζειν δέον, καὶ παρατείνει μοι τὸν φόνον καὶ μακροτέραν μοι τὴν σφαγὴν ποιεῖ ; καὶ ταῦτα λέγων ἐζήτει τὸ ξίφοσ·

Καὶ ταῦτα ἅμα λέγων ἐπῆγε τὴν σφαγὴν τρέμων, οὐ δυνάμενοσ, ἐπιθυμῶν μέν, ἀσθενῶν δὲ πρὸσ τὴν ὑπηρεσίαν τοῦ τολμήματοσ. αὐτὸσ γὰρ ἄνοπλοσ ἦν διὰ τὸ πάντα τῷ παιδὶ θαρρεῖν. ἀλλ’ οὐδὲ τοῦτο ἐνεδέησεν, πάλαι δὲ ἦν ὑπ’ ἐμοῦ καὶ τοῦτο προπαρεσκευασμένον καὶ πρὸσ τὸ μέλλον τόλμημα καταλελειμμένον. "πρὸ μικροῦ μέν με ἀπέκτεινασ, νῦν δὲ ἀνάπαυσον, ξίφοσ. "πατρὶ πενθοῦντι παραμύθιον ἐλθὲ καὶ πρεσβυτικῇ χειρὶ δυστυχούσῃ συναγώνισαι. "ἀπόσφαξον, τυραννοκτόνησον καὶ τοῦ πενθεῖν ἀπάλλαξον. "εἴθε πρῶτόσ σοι ἐνέτυχον, εἴθε τὴν τάξιν προὔλαβον τοῦ φόνου. "ἀπέθανον ἄν, ἀλλ’ ὡσ ^ τύραννοσ μόνον, ἀλλ’ ἔτι νομίζων ἕξειν ἔκδικον· "νῦν δὲ ὡσ ἄτεκνοσ, νῦν δὲ ὡσ οὐδὲ φονέωσ εὐπορῶν. πόσαι κολάσεισ ταῦτα ;

καὶ τὰ μὲν πρῶτα ἐγὼ ὑπεκρινάμην, τὰ δεύτερα δὲ ὁ παῖσ, τὰ τρίτα δὲ ὁ τύραννοσ αὐτόσ, τὸ ξίφοσ δὲ πᾶσιν ὑπηρέτησεν. πόσα τραύματα ; πόσοι θάνατοι ; πόσαι τυραννοκτονίαι ; πόσαι δωρεαὶ ; καὶ τέλοσ ἑωράκατε πάντεσ τὸν μὲν νεανίαν προκείμενον, οὐδὲ μικρὸν οὐδ’ εὐκαταγώνιστον ἔργον, τὸν πρεσβύτην δὲ αὐτῷ περικεχυμένον καὶ τὸ αἷμα ἀμφοῖν ἀνακεκραμένον, τὴν ἐλευθέριον ἐκείνην καὶ ἐπινίκιον σπονδήν, καὶ τὰ ἔργα τοῦ ξίφουσ τοῦ ἐμοῦ, αὐτὸ δὲ τὸ ξίφοσ ἐν μέσῳ ἀμφοτέρων, ἐπιδεικνύμενον ὡσ οὐκ ἀνάξιον γεγένηται τοῦ δεσπότου καὶ μαρτυρόμενον ὅτι μοι πιστῶσ διηκονήσατο. τοῦτο ὑπ’ ἐμοῦ γενόμενον μικρότερον ἦν νῦν δὲ λαμπρότερόν ἐστι τῇ καινότητι. καὶ ὁ μὲν καθελὼν τὴν τυραννίδα πᾶσαν εἰμὶ ἐγώ· μεμέρισται δὲ ἐσ πολλοὺσ τὸ ἔργον ὥσπερ ἐν δράματι·

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lucian, Tyrannicida, (no name)

(루키아노스, Tyrannicida, (no name))

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION