Lucian, Timon, (no name) 44:

ἀγχόνη γὰρ ἂν τὸ πρᾶγμα γένοιτο αὐτοῖσ. καίτοι τί τοῦτο; φεῦ τοῦ τάχουσ. πανταχόθεν συνθέουσιν κεκονιμένοι καὶ πνευστιῶντεσ, οὐκ οἶδα ὅθεν ὀσφραινόμενοι τοῦ χρυσίου. πότερον οὖν ἐπὶ τὸν πάγον τοῦτον ἀναβὰσ ἀπελαύνω αὐτοὺσ τοῖσ λίθοισ ἐξ ὑπερδεξίων ἀκροβολιζόμενοσ, ἢ τό γε τοσοῦτον παρανομήσομεν εἰσάπαξ αὐτοῖσ ὁμιλήσαντεσ, ὡσ πλέον ἀνιῷντο ὑπερορώμενοι; τοῦτο οἶμαι καὶ ἄμεινον. ὥστε δεχώμεθα ἤδη αὐτοὺσ ὑποστάντεσ. φέρε ἴδω, τίσ ὁ πρῶτοσ αὐτῶν οὗτόσ ἐστι; Γναθωνίδησ ὁ κόλαξ, ὁ πρῴην ἔρανον αἰτήσαντί μοι ὀρέξασ τὸν βρόχον, πίθουσ ὅλουσ παρ’ ἐμοὶ πολλάκισ ἐμημεκώσ. ἀλλ’ εὖ γε ἐποίησεν ἀφικόμενοσ· οἰμώξεται γὰρ πρὸ τῶν ἄλλων.