Lucian, Timon, (no name) 39:

ἀλλὰ νῦν ὁρᾷσ, ὦ Πλοῦτε, οἱο͂σ ἤδη γεγένηται; ὥστε θαρρῶν συνδιάτριβε αὐτῷ· καὶ σὺ μὲν σκάπτε ὡσ ἔχεισ· σὺ δὲ τὸν; θησαυρὸν ὑπάγαγε τῇ δικέλλῃ· ὑπακούσεται γὰρ ἐμβοήσαντί σοι. πειστέον, ὦ Ἑρμῆ, καὶ αὖθισ πλουτητέον. τι γὰρ ἂν καὶ πάθοι τισ, ὁπότε ^ οἱ θεοὶ βιάζοιντο; πλὴν ὁρ́α γε εἰσ οἱᾶ́ με πράγματα ἐμβάλλεισ τὸν κακοδαίμονα, ὃσ ἄχρι νῦν εὐδαιμονέστατα διάγων χρυσὸν ἄφνω τοσοῦτον λήψομαι οὐδὲν ἀδικήσασ καὶ τοσαύτασ φροντίδασ ἀναδέξομαι.