헬라어 문장 검색 - Λυξιαν́Σομνιυμ́1́

(루키아노스, Somnium sive vita Luciani, (no name))

ἄρτι μὲν ἐπεπαύμην εἰσ τὰ διδασκαλεῖα φοιτῶν ἤδη τὴν ἡλικίαν πρόσηβοσ ὤν, ὁ δὲ πατὴρ ἐσκοπεῖτο μετὰ τῶν φίλων ὅ τι καὶ διδάξαιτό με. τοῖσ πλείστοισ οὖν ἔδοξεν παιδεία μὲν καὶ πόνου πολλοῦ καὶ χρόνου μακροῦ καὶ δαπάνησ οὐ μικρᾶσ καὶ τύχησ δεῖσθαι λαμπρᾶσ, τὰ δ’ ἡμέτερα μικρά τε εἶναι καὶ ταχεῖάν τινα τὴν ἐπικουρίαν ἀπαιτεῖν εἰ δέ τινα τέχνην τῶν βαναύσων τούτων ἐκμάθοιμι, τὸ μὲν πρῶτον εὐθὺσ ἂν αὐτὸσ ἔχειν τὰ ἀρκοῦντα παρὰ τῆσ τέχνησ καὶ μηκέτ’ οἰκόσιτοσ εἶναι τηλικοῦτοσ ὤν, οὐκ εἰσ μακρὰν δὲ καὶ τὸν πατέρα εὐφρανεῖν ἀποφέρων ἀεὶ τὸ γιγνόμενον. δευτέρασ οὖν σκέψεωσ ἀρχὴ προὐτέθη, τίσ ἀρίστη τῶν τεχνῶν καὶ ῥᾴστη ἐκμαθεῖν καὶ ἀνδρὶ ἐλευθέρῳ πρέπουσα καὶ πρόχειρον ἔχουσα τὴν χορηγίαν καὶ διαρκῆ τὸν πόρον.

"δίδασκε παραλαβὼν λίθων ἐργάτην ἀγαθὸν εἶναι καὶ συναρμοστὴν καὶ ἑρμογλυφέα· "δύναται γὰρ καὶ τοῦτο, φύσεώσ γε, ὡσ οἶσθα, ἔχων δεξιῶσ. ἐτεκμαίρετο δὲ ταῖσ ἐκ τοῦ κηροῦ παιδιαῖσ· ὁπότε γὰρ ἀφεθείην ὑπὸ τῶν διδασκάλων, ἀποξέων ἂν τὸν κηρὸν ἢ βόασ ἢ ἵππουσ ἢ καὶ νὴ ἀνθρώπουσ ἀνέπλαττον, εἰκότασ,^ ὡσ ἐδόκουν τῷ πατρί ἐφ’ οἷσ παρὰ μὲν τῶν διδασκάλων πληγὰσ ἐλάμβανον, τότε δὲ ἔπαινοσ εἰσ τὴν εὐφυίαν καὶ ταῦτα ἦν, καὶ χρηστὰσ εἶχον ἐπ’ ἐμοὶ τὰσ ἐλπίδασ ὡσ ἐν βραχεῖ μαθήσομαι τὴν τέχνην, ἀπ’ ἐκείνησ γε τῆσ πλαστικῆσ. ἅμα τε οὖν ἐπιτήδειοσ ἐδόκει ἡμέρα τέχνησ ἐνάρχεσθαι, κἀγὼ παρεδεδόμην τῷ θείῳ μὰ τὸν Δί’ οὐ σφόδρα τῷ πράγματι ἀχθόμενοσ, ἀλλά μοι καὶ παιδιάν τινα οὐκ ἀτερπῆ ἐδόκει ἔχειν καὶ πρὸσ τοὺσ ἡλικιώτασ ἐπίδειξιν, εἰ φαινοίμην θεοὺσ τε γλύφων καὶ ἀγαλμάτια μικρά τινα κατασκευάζων ἐμαυτῷ τε κἀκείνοισ οἷσ προῃρούμην.

καὶ τό γε πρῶτον ἐκεῖνο καὶ σύνηθεσ τοῖσ ἀρχομένοισ ἐγίγνετο. "ἀρχὴ δέ τοι ἥμισυ παντόσ. σκληρότερον δὲ κατενεγκόντοσ ὑπ’ ἀπειρίασ κατεάγη μὲν ἡ πλάξ, ὁ δὲ ἀγανακτήσασ σκυτάλην τινὰ πλησίον κειμένην λαβὼν οὐ πρᾴωσ οὐδὲ προτρεπτικῶσ μου κατήρξατο, ὥστε δάκρυά μοι τὰ προοίμια τῆσ τέχνησ. ἀποδρὰσ οὖν ἐκεῖθεν ἐπὶ τὴν οἰκίαν ἀφικνοῦμαι συνεχὲσ ἀναλύζων καὶ δακρύων τοὺσ ὀφθαλμοὺσ ὑπόπλεωσ, καὶ διηγοῦμαι τὴν σκυτάλην καὶ τοὺσ μώλωπασ ἐδείκνυον, καὶ κατηγόρουν πολλήν τινα ὠμότητα, προσθεὶσ ὅτι ὑπὸ φθόνου ταῦτα ἔδρασε, μὴ αὐτὸν ὑπερβάλωμαι κατὰ τὴν τέχνην.

ἀνακτησαμένησ δὲ τῆσ μητρὸσ καὶ πολλὰ τῷ ἀδελφῷ λοιδορησαμένησ, ἐπεὶ νὺξ ἐπῆλθεν κατέδαρθον ἔτι ἔνδακρυσ καὶ τὴν σκυτάλην ^ ἐννοῶν. μέχρι μὲν δὴ τούτων γελάσιμα καὶ μειρακιώδη τὰ εἰρημένα·

τὰ μετὰ ταῦτα δὲ οὐκέτι εὐκαταφρόνητα, ὦ ἄνδρεσ, ἀκούσεσθε, ἀλλὰ καὶ πάνυ φιληκόων ἀκροατῶν δεόμενα· ἵνα γὰρ καθ’ Ὅμηρον εἴπω, θεῖόσ μοι ἐνύπνιον ἦλθεν ὄνειροσ ἀμβροσίην διὰ νύκτα, ἐναργὴσ οὕτωσ ὥστε μηδὲν ἀπολείπεσθαι τῆσ ἀληθείασ. ἔτι γοῦν καὶ μετὰ τοσοῦτον χρόνον τὰ τε σχήματά μοι τῶν φανέντων ἐν τοῖσ ὀφθαλμοῖσ παραμένει καὶ ἡ φωνὴ τῶν ἀκουσθέντων ἔναυλοσ· οὕτω σαφῆ πάντα ἦν. δύο γυναῖκεσ λαβόμεναι ταῖν χεροῖν εἷλκόν με πρὸσ ἑαυτὴν ἑκατέρα μάλα βιαίωσ καὶ καρτερῶσ·

μικροῦ γοῦν με διεσπάσαντο πρὸσ ἀλλήλασ φιλοτιμούμεναι· καὶ γὰρ καὶ ἄρτι μὲν ἂν ἡ ἑτέρα ἐπεκράτει καὶ παρὰ μικρὸν ὅλον εἶχέ με, ἄρτι δ’ ἂν αὖθισ ὑπὸ τῆσ ἑτέρασ εἰχόμην. ἐβόων δὲ πρὸσ ἀλλήλασ ἑκατέρα, ἡ μὲν ὡσ αὐτῆσ ὄντα με κεκτῆσθαι βούλοιτο, ἡ δὲ ὡσ μάτην τῶν ἀλλοτρίων ἀντιποιοῖτο. ἦν δὲ ἡ μὲν ἐργατικὴ καὶ ἀνδρικὴ καὶ αὐχμηρὰ τὴν κόμην, τὼ χεῖρε τύλων ἀνάπλεωσ, διεζωσμένη τὴν ἐσθῆτα, τιτάνου καταγέμουσα, οἱο͂σ ἦν ὁ θεῖοσ ὁπότε ξέοι τοὺσ λίθουσ· ἡ ἑτέρα δὲ μάλα εὐπρόσωποσ καὶ τὸ σχῆμα εὐπρεπὴσ καὶ κόσμιοσ τὴν ἀναβολήν. τέλοσ δὲ οὖν ἐφιᾶσί μοι δικάζειν ὁποτέρᾳ βουλοίμην συνεῖναι αὐτῶν. "λιθοξόοσ ἦν καὶ τὼ θείω ἀμφοτέρω καὶ μάλα εὐδοκιμεῖτον δι’ ἡμᾶσ.

· "ἕπεσθαι δὲ καὶ συνοικεῖν ἐμοί, πρῶτα μὲν θρέψῃ γεννικῶσ καὶ τοὺσ ὤμουσ ἕξεισ καρτερούσ, φθόνου δὲ παντὸσ ἀλλότριοσ ἔσῃ· "καὶ οὔποτε ἄπει ἐπὶ τὴν ἀλλοδαπήν, τὴν πατρίδα, καὶ τοὺσ οἰκείουσ καταλιπών, οὐδὲ ἐπὶ λόγοισ . . ἐπαινέσονταί σε πάντεσ. "μὴ μυσαχθῇσ δὲ τοῦ σχήματοσ τὸ εὐτελὲσ μηδὲ τῆσ ἐσθῆτοσ τὸ πιναρὸν ἀπὸ γὰρ τοιούτων ὁρμώμενοσ καὶ Φειδίασ ἐκεῖνοσ ἔδειξε τὸν Δία καὶ Πολύκλειτοσ τὴν Ἥραν εἰργάσατο καὶ Μύρων ἐπῃνέθη καὶ Πραξιτέλησ ἐθαυμάσθη. "προσκυνοῦνται γοῦν οὗτοι μετὰ τῶν θεῶν. εἰ δὴ τούτων εἷσ γένοιο, πῶσ μὲν οὐ κλεινὸσ αὐτὸσ παρὰ πᾶσιν ἀνθρώποισ ἔσῃ,^ ζηλωτὸν δὲ καὶ τὸν πατέρα ἀποδείξεισ, περίβλεπτον δὲ ἀποφανεῖσ καὶ τὴν πατρίδα; "Ταῦτα καὶ ἔτι τούτων πλείονα διαπταίουσα καὶ βαρβαρίζουσα πάμπολλα εἶπεν ἡ Τέχνη, μάλα δὴ σπουδῇ συνείρουσα καὶ πείθειν με πειρωμένη· "ἀλλ’ οὐκέτι μέμνημαι· "τὰ πλεῖστα γὰρ ἤδη μου τὴν μνήμην διέφυγεν. "ἐπεὶ δ’ οὖν ἐπαύσατο, ἄρχεται ἡ ἑτέρα ὧδέ πωσ· "ἐγὼ δέ, ὦ τέκνον, Παιδεία εἰμὶ ἤδη συνήθησ σοι καὶ γνωρίμη, εἰ καὶ μηδέπω εἰσ τέλοσ μου πεπείρασαι. "ἡλίκα μὲν οὖν τὰ ἀγαθὰ ποριῇ λιθοξόοσ γενόμενοσ, αὕτη προείρηκεν· "οὐδὲν γὰρ ὅτι μὴ ἐργάτησ ἔσῃ τῷ σώματι πονῶν κἀν τούτῳ τὴν ἅπασαν ἐλπίδα τοῦ βίου τεθειμένοσ, ἀφανὴσ μὲν αὐτὸσ ὤν, ὀλίγα καὶ ἀγεννῆ λαμβάνων, ταπεινὸσ τὴν γνώμην, εὐτελὴσ δὲ τὴν πρόοδον, οὔτε φίλοισ ἐπιδικάσιμοσ οὔτε ἐχθροῖσ φοβερὸσ οὔτε τοῖσ πολίταισ ζηλωτόσ, ἀλλ’ αὐτὸ μόνον ἐργάτησ καὶ τῶν ἐκ τοῦ πολλοῦ δήμου εἷσ, ἀεὶ τὸν προὔχοντα ὑποπτήσσων καὶ τὸν λέγειν δυνάμενον θεραπεύων, λαγὼ βίον ζῶν καὶ τοῦ κρείττονοσ ἑρ́μαιον ὤν· "εἰ δὲ καὶ Φειδίασ ἢ Πολύκλειτοσ γένοιο καὶ πολλὰ θαυμαστὰ ἐξεργάσαιο. "τὴν μὲν τέχνην ἅπαντεσ ἐπαινέσονται, οὐκ ἔστι δὲ ὅστισ τῶν ἰδόντων, εἰ νοῦν ἔχοι, εὔξαιτ’ ἂν σοὶ ὅμοιοσ γενέσθαι· "οἱο͂σ γὰρ ἂν ᾖσ, βάναυσοσ καὶ χειρῶναξ καὶ ἀποχειροβίωτοσ νομισθήσῃ. ἢν δ’ ἐμοὶ πείθῃ, πρῶτον μέν σοι πολλὰ ἐπιδείξω παλαιῶν ἀνδρῶν ἔργα καὶ πράξεισ θαυμαστὰσ. καὶ λόγουσ αὐτῶν ἀπαγγελῶ, καὶ πάντων ὡσ εἰπεῖν ἔμπειρον ἀποφανῶ, καὶ τὴν ψυχήν, ὅπερ σοι κυριώτατόν ἐστι, κατακοσμήσω πολλοῖσ καὶ ἀγαθοῖσ κοσμήμασι ‐ σωφροσύνῃ, δικαιοσύνῃ, εὐσεβείᾳ, πρᾳότητι, ἐπιεικείᾳ, συνέσει, καρτερίᾳ, τῷ τῶν καλῶν ἔρωτι, τῇ πρὸσ τὰ σεμνότατα ὁρμῇ· "ταῦτα γάρ ἐστιν ὁ τῆσ ψυχῆσ ἀκήρατοσ ὡσ ἀληθῶσ κόσμοσ. "λήσει δέ σε οὔτε παλαιὸν οὐδὲν οὔτε νῦν γενέσθαι δέον, ἀλλὰ καὶ τὰ μέλλοντα προόψει μετ’ ἐμοῦ, καὶ ὅλωσ ἅπαντα ὁπόσα ἐστί, τά τε θεῖα τὰ τ’ ἀνθρώπινα, οὐκ εἰσ μακρὰν σε διδάξομαι. "καὶ ὁ νῦν πένησ ὁ τοῦ δεῖνοσ, ὁ βουλευσάμενὸσ τι περὶ ἀγεννοῦσ οὕτω τέχνησ, μετ’ ὀλίγον ἅπασι ζηλωτὸσ καὶ ἐπίφθονοσ ἔσῃ, τιμώμενοσ καὶ ἐπαινούμενοσ καὶ ἐπὶ τοῖσ ἀρίστοισ εὐδοκιμῶν καὶ ὑπὸ τῶν γένει καὶ πλούτῳ προὐχόντων ἀποβλεπόμενοσ, ἐσθῆτα μὲν τοιαύτην ἀμπεχόμενοσ," ‐ δείξασα τὴν ἑαυτῆσ· "ἀρχῆσ δὲ καὶ προεδρίασ ἀξιούμενοσ.

"κἄν που ἀποδημῇσ, οὐδ’ ἐπὶ τῆσ ἀλλοδαπῆσ ἀγνὼσ οὐδ’ ἀφανὴσ ἔσῃ· "τοιαῦτά σοι περιθήσω τὰ γνωρίσματα ὥστε τῶν ὁρώντων ἕκαστοσ τὸν πλησίον κινήσασ δείξει σε τῷ δακτύλῳ, οὗτοσ ἐκεῖνοσ λέγων. "ἂν δέ τι σπουδῆσ ἄξιον ἢ τοὺσ φίλουσ ἢ καὶ τὴν πόλιν ὅλην καταλαμβάνῃ, εἰσ σὲ πάντεσ ἀποβλέψονται· "κἄν πού τι λέγων τύχῃσ, κεχηνότεσ οἱ πολλοὶ ἀκούσονται, θαυμάζοντεσ καὶ εὐδαιμονίζοντέσ σε τῆσ δυνάμεωσ τῶν λόγων καὶ τὸν πατέρα τῆσ εὐποτμίασ. "^· "ὃ δὲ λέγουσιν, ὡσ ἄρα καὶ ἀθάνατοι γίγνονταί τινεσ ἐξ ἀνθρώπων, τοῦτό σοι περιποιήσω· "καὶ γὰρ ἢν αὐτὸσ ἐκ τοῦ βίου ἀπέλθῃσ, οὔποτε παύσῃ συνὼν τοῖσ πεπαιδευμένοισ καὶ προσομιλῶν τοῖσ ἀρίστοισ. "ὁρᾷσ τὸν Δημοσθένην ἐκεῖνον, τίνοσ υἱὸν ὄντα ἐγὼ ἡλίκον ἐποίησα. "ὁρᾷσ τὸν Αἰσχίνην, ὡσ τυμπανιστρίασ υἱὸσ ἦν, ἀλλ’ ὅμωσ· "αὐτὸν δι’ ἐμὲ Φίλιπποσ ἐθεράπευεν. "ὁ δὲ Σωκράτησ καὶ αὐτὸσ ὑπὸ τῇ Ἑρμογλυφικῇ ταύτῃ τραφείσ, ἐπειδὴ τάχιστα συνῆκεν τοῦ κρείττονοσ καὶ δραπετεύσασ παρ’ αὐτῆσ ηὐτομόλησεν ὡσ ἐμέ, ἀκούεισ ὡσ παρὰ πάντων ᾄδεται. "ἀφεὶσ δὲ αὖ τοὺσ τηλικούτουσ καὶ τοιούτουσ ἄνδρασ καὶ πράξεισ λαμπρὰσ καὶ λόγουσ σεμνοὺσ καὶ σχῆμα εὐπρεπὲσ καὶ τιμὴν καὶ δόξαν καὶ ἔπαινον καὶ προεδρίασ καὶ δύναμιν καὶ ἀρχὰσ καὶ τὸ ἐπὶ λόγοισ εὐδοκιμεῖν καὶ τὸ ἐπὶ συνέσει εὐδαιμονίζεσθαι, χιτώνιόν τι πιναρὸν ἐνδύσῃ καὶ σχῆμα δουλοπρεπὲσ ἀναλήψῃ καὶ μοχλία καὶ γλυφεῖα καὶ κοπέασ καὶ κολαπτῆρασ ἐν ταῖν χεροῖν ἕξεισ κάτω νενευκὼσ εἰσ τὸ ἔργον, χαμαιπετὴσ καὶ χαμαίζηλοσ καὶ πάντα τρόπον ταπεινόσ, ἀνακύπτων δὲ οὐδέποτε οὐδὲ ἀνδρῶδεσ οὐδὲ ἐλεύθερον οὐδὲν ἐπινοῶν, ἀλλὰ τὰ μὲν ἔργα ὅπωσ εὔρυθμα καὶ εὐσχήμονα ἔσται σοι προνοῶν, ὅπωσ δὲ αὐτὸσ εὔρυθμόσ τε καὶ κόσμιοσ ἔσῃ, ἥκιστα πεφροντικώσ, ἀλλ’ ἀτιμότερον ποιῶν σεαυτὸν λίθων. ταῦτα ἔτι λεγούσησ αὐτῆσ οὐ περιμείνασ ἐγὼ τὸ τέλοσ τῶν λόγων ἀναστὰσ ἀπεφηνάμην, καὶ τὴν ἄμορφον ἐκείνην καὶ ἐργατικὴν ἀπολιπὼν μετέβαινον πρὸσ τὴν Παιδείαν μάλα γεγηθώσ, καὶ μάλιστα ἐπεί μοι καὶ εἰσ νοῦν ἦλθεν ἡ σκυτάλη καὶ ὅτι πληγὰσ εὐθὺσ οὐκ ὀλίγασ ἀρχομένῳ μοι χθὲσ ἐνετρίψατο.

ἡ δὲ ἀπολειφθεῖσα τὸ μὲν πρῶτον ἠγανάκτει καὶ τὼ χεῖρε συνεκρότει καὶ τοὺσ ὀδόντασ συνέπριε· τέλοσ δέ, ὥσπερ τὴν Νιόβην ἀκούομεν, ἐπεπήγει καὶ εἰσ λίθον μετεβέβλητο. εἰ δὲ παράδοξα ἔπαθε, μὴ ἀπιστήσητε· θαυματοποιοὶ γὰρ οἱ ὄνειροι. "ὅπωσ εἰδῇσ οἱᾶ καὶ ἡλίκα μὴ ἀκολουθήσασ ἐμοὶ ἀγνοήσειν ἔμελλεσ.

ἐπεὶ δὲ ἀνῆλθον, ἡ μὲν ἤλαυνε καὶ ὑφηνιόχει, ἀρθεὶσ δὲ εἰσ ὕψοσ ἐγὼ ἐπεσκόπουν ἀπὸ τῆσ ἑώ ἀρξάμενοσ ἄχρι πρὸσ τὰ ἑσπέρια ^ πόλεισ καὶ ἔθνη καὶ δήμουσ, καθάπερ ὁ Τριπτόλεμοσ ἀποσπείρων τι εἰσ τὴν γῆν. οὐκέτι μέντοι μέμνημαι ὅ τι τὸ σπειρόμενον ἐκεῖνο ἦν, πλὴν τοῦτο μόνον ὅτι κάτωθεν ἀφορῶντεσ ἄνθρωποι ἐπῄνουν καὶ μετ’ εὐφημίασ καθ’ οὓσ γενοίμην τῇ πτήσει παρέπεμπον. δείξασα δέ μοι τὰ τοσαῦτα κἀμὲ τοῖσ ἐπαινοῦσιν ἐκείνοισ ἐπανήγαγεν αὖθισ, οὐκέτι τὴν αὐτὴν ἐσθῆτα ἐκείνην ἐνδεδυκότα ἣν εἶχον ἀφιπτάμενοσ, ἀλλά μοι ἐδόκουν εὐπάρυφόσ τισ ἐπανήκειν, καταλαβοῦσα οὖν καὶ τὸν πατέρα ἑστῶτα καὶ περιμένοντα ἐδείκνυεν αὐτῷ ἐκείνη ^ τὴν ἐσθῆτα κἀμέ, οἱο͂σ ἥκοιμι, καί τι καὶ ὑπέμνησεν οἱᾶ μικροῦ δεῖν περὶ ἐμοῦ ἐβουλεύσαντο.

ταῦτα μέμνημαι ἰδὼν ἀντίπαισ ἔτι ὤν, ἐμοὶ δοκεῖν ἐκταραχθεὶσ πρὸσ τὸν τῶν πληγῶν φόβον. "ὡσ μακρὸν τὸ ἐνύπνιον καὶ δικανικόν.

"χειμερινὸσ ὄνειροσ, ὅτε μήκισταὶ εἰσιν αἱ νύκτεσ, ἢ τάχα που τριέσπεροσ, ὥσπερ ὁ Ἡρακλῆσ, καὶ αὐτόσ ἐστι. "τί δ’ οὖν ἐπῆλθεν αὐτῷ ληρῆσαι ταῦτα πρὸσ ἡμᾶσ καὶ μνησθῆναι παιδικῆσ νυκτὸσ καὶ ὀνείρων παλαιῶν καὶ γεγηρακότων; "ἑώλοσ γὰρ ἡ ψυχρολογία. μὴ ὀνείρων τινὰσ ὑποκριτὰσ ἡμᾶσ ὑπείληφεν; οὔκ, ὦγαθέ· οὐδὲ γὰρ ὁ Ξενοφῶν ποτε διηγούμενοσ τὸ ἐνύπνιον, ὡσ ἐδόκει αὐτῷ κεραυνὸσ ἐμπεσὼν καίειν τὴν πατρῴαν οἰκίαν καὶ τὰ ἄλλα,‐ ‐ ἴστε γάρ ‐ οὐχ ὑπόκρισιν τὴν ὄψιν οὐδ’ ὡσ φλυαρεῖν ἐγνωκὼσ αὐτὰ διεξῄει, καὶ ταῦτα ἐν πολέμῳ καὶ ἀπογνώσει πραγμάτων, περιεστώτων πολεμίων, ἀλλά τι καὶ χρήσιμον εἶχεν ἡ διήγησισ. καὶ τοίνυν κἀγὼ τοῦτον τὸν ὄνειρον ὑμῖν διηγησάμην ἐκείνου ἕνεκα, ὅπωσ οἱ νέοι πρὸσ τὰ βελτίω τρέπωνται καὶ παιδείασ ἔχωνται, καὶ μάλιστα εἴ τισ αὐτῶν ὑπὸ πενίασ ἐθελοκακεῖ καὶ πρὸσ τὴν ἥττω ἀποκλίνει, φύσιν οὐκ ἀγεννῆ διαφθείρων.

ἐπιρρωσθήσεται εὖ οἶδ’ ὅτι κἀκεῖνοσ ἀκούσασ τοῦ μύθου, ἱκανὸν ἑαυτῷ παράδειγμα ἐμὲ προστησάμενοσ, ἐννοῶν οἱο͂σ μὲν ὢν πρὸσ τὰ κάλλιστα ὡρ́μησα καὶ παιδείασ ἐπεθύμησα, μηδὲν ἀποδειλιάσασ πρὸσ τὴν πενίαν τὴν τότε, οἱο͂σ δὲ πρὸσ ὑμᾶσ ἐπανελήλυθα, εἰ καὶ μηδὲν ἄλλο, οὐδενὸσ γοῦν τῶν λιθογλύφων ἀδοξότεροσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lucian, Somnium sive vita Luciani, (no name)

(루키아노스, Somnium sive vita Luciani, (no name))

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION