헬라어 문장 검색 - Λυξιαν́Πσευδολ́1́

(루키아노스, Pseudologista, (no name))

ἀλλ’ ὅτι μὲν ἡγνοεισ τοὔνομα τὴν ἀποφράβα παντί που δῆλον. πῶσ γὰρ ἂν ᾐτιῶ βάρβαρον εἶναί με τὴν φωνὴν ἐπ’ αὐτῷ, εἰπόντα ὑπέρ σοῦ ὡσ ἀποφράδι ὅμοιοσ εἰήσ τὸν γὰρ τρόπον σου νὴ Δία μέμνημαι εἰκάσασ τῇ τοιαύτῃ ἡμέρᾳ, εἰ μὴ καὶ παντάπασιν ἀνήκοοσ ἦσθα τοῦ ὀνόματοσ ; ἐγὼ δὲ τήν μὲν ἀποφράδα ὅ τι καὶ βούλεται εἶναι διδάξω σε μικρὸν ὕστερον· τὸ δὲ τοῦ Ἀρχιλόχου ἐκεῖνο ἤδη σοι λέγω, ὅτι τέττιγα τοῦ πτεροῦ συνείληφασ, εἴπερ τινὰ ποιητὴν ἰάμβων ἀκούεισ Ἀρχίλοχον, Πάριον τὸ γένοσ, ἄνδρα κομιδῇ ἐλεύθερον καὶ παρρησίᾳ συνόντα, μηδὲν ὀκνοῦντα ὀνειδίζειν, εἰ καὶ ὅτι μάλιστα λυπήσειν ἔμελλε τοὺσ περιπετεῖσ ἐσομένουσ τῇ χολῇ τῶν ἰάμβων αὐτοῦ. ἐκεῖνοσ τοίνυν πρόσ τινοσ τῶν τοιούτων ἀκούσασ κακῶσ τέττιγα ἔφη τὸν ἄνδρα εἰληφέναι τοῦ πτεροῦ, εἰκάζων ἑαυτὸν τῷ τέττιγι ὁ Ἀρχίλοχοσ φύσει μὲν λάλῳ ὄντι καὶ ἄνευ τινὸσ ἀνάγκησ, ὁπόταν δὲ καὶ τοῦ πτεροῦ ληφθῇ, γεγωνότερον βοῶντι. "ὦ κακόδαιμον ἄνθρωπε, τί βουλόμενοσ ποιητὴν λάλον παροξύνεισ ἐπὶ σεαυτὸν αἰτίασ ζητοῦντα καὶ ὑποθέσεισ τοῖσ ἰάμβοισ ; ταῦτά σοι καὶ αὐτὸσ ἀπειλῶ, οὐ μὰ τὸν Δία τῷ Ἀρχιλόχῳ εἰκάζων ἐμαυτόν ‐ πόθεν ;

πολλοῦ γε καὶ δέω σοὶ δὲ μυρία συνειδὼσ ἰάμβων ἄξια βεβιωμένα, πρὸσ ἅ μοι δοκεῖ οὐδ’ ἂν ὁ Ἀρχίλοχοσ αὐτὸσ διαρκέσαι, προσπαρακαλέσασ καὶ τὸν Σιμωνίδην καὶ τὸν Ἱππώνακτα συμποιεῖν μετ’ αὐτοῦ κἂν ἕν τι τῶν προσόντων σοι κακῶν, οὕτω σύ γε παῖδασ ἀπέφηνασ ἐν πάσῃ βδελυρίᾳ τὸν Ὀροδοκίδην καὶ τὸν Λυκάμβην καὶ τὸν Βούπαλον, τοὺσ ἐκείνων ἰάμβουσ. καὶ ἐοίκε θεῶν τισ ἐπὶ χεῖλοσ ἀγαγεῖν σοι τότε τὸν γέλων ἐπὶ τῇ ἀποφράδι λεχθείσῃ, ὡσ αὐτὸσ μὲν Σκυθῶν καταφανέστεροσ γένοιο κομιδῇ ἀπαίδευτοσ ὢν καὶ τὰ κοινὰ ταῦτα καὶ τὰ ἐν ποσὶν ἀγνοῶν, ἀρχὴν δὲ εὔλογον παράσχοισ τῶν κατὰ σοῦ λόγων ἀνδρὶ ἐλευθέρῳ καὶ οἴκοθέν σε ἀκριβῶσ εἰδότι καὶ μηδὲν ὑποστελουμένῳ ^ τὸ μὴ οὐχὶ πάντα ἐξειπεῖν, μᾶλλον δὲ κηρῦξαι, ἃ πράττεισ νύκτωρ καὶ μεθ’ ἡμέραν ἔτι καὶ νῦν ἐπὶ πολλοῖσ τοῖσ πρὶν ἐκείνοισ. καίτοι μάταιον ἴσωσ καὶ περιττὸν ἐν παιδείασ νόμῳ παρρησιάζεσθαι πρὸσ σέ.

οὔτε γὰρ ἂν αὐτόσ ποτε βελτίων γένοιο πρὸσ τὴν ἐπιτίμησιν, οὐ μᾶλλον ἢ κάνθαροσ μεταπεισθείη ἂν μηκέτι τοιαῦτα κυλινδεῖν, ἅπαξ αὐτοῖσ συνήθησ γενόμενοσ, οὔτ’ εἶναι τινα νομίζω τὸν ἀγνοοῦντα ἔτι τὰ ὑπὸ σοῦ τολμώμενα καὶ ἃ γέρων ἄνθρωποσ ἐσ ἑαυτὸν παρανομεῖσ. οὐχ οὕτωσ ἀσφαλὴσ οὐδὲ ἀφανὴσ βδελυρὸσ εἶ· οὐδὲ δεῖ τινοσ τοῦ ἀποδύσοντοσ τὴν λεοντῆν, ὡσ φανερὸσ γένοιο κανθήλιοσ ὤν, εἰ μή τισ ἄρα ἐξ Ὑπερβορέων ἄρτι ἐσ ἡμᾶσ ἥκοι ἢ ἐσ τοσοῦτο Κυμαῖοσ εἰή ὡσ μὴ ἰδὼν εὐθὺσ εἰδέναι ὄνων ἁπάντων ὑβριστότατόν σε ὄντα, μὴ περιμείνασ ὀγκωμένου προσέτι ἀκούειν. οὕτω πάλαι καὶ πρὸ ἐμοῦ καὶ παρὰ πᾶσι καὶ πολλάκισ κεκήρυκται τὰ σά, καὶ δόξαν οὐ μικρὰν ἔχεισ ἐπ’ αὐτοῖσ, ὑπὲρ τὸν Ἀριφράδην, ὑπὲρ τὸν Συβαρίτην Ἡμιθέωνα,^ ὑπὲρ τὸν Χῖον ἐκεῖνον Βάσταν, τὸν ἐπὶ τοῖσ ὁμοίοισ σοφόν. ῥητέον δὲ ὅμωσ, εἰ καὶ ἑώλα δόξω λέγειν, ὡσ μὴ αἰτίαν ἔχοιμι μόνοσ αὐτὰ ἀγνοεῖν, μᾶλλον δὲ παρακλητέοσ ἡμῖν τῶν Μενάνδρου προλόγων εἷσ, ὁ Ἔλεγχοσ, φίλοσ Ἀληθείᾳ καὶ Παρρησίᾳ θεόσ, οὐχ ὁ ἀσημότατοσ τῶν ἐπὶ τὴν σκηνὴν ἀναβαινόντων, μόνοισ ὑμῖν ἐχθρὸσ τοῖσ δεδιόσι τὴν γλῶτταν αὐτοῦ, πάντα καὶ εἰδότοσ καὶ σαφῶσ διεξιόντοσ ὁπόσα ὑμῖν σύνοιδεν. χάριεν γοῦν τοῦτο γένοιτ’ ἄν, εἰ ἐθελήσειεν ἡμῖν προεισελθὼν οὗτοσ διηγήσασθαι τοῖσ θεαταῖσ σύμπαντα τοῦ δράματοσ τὸν λόγον.

ἄγε τοίνυν, ὦ προλόγων καὶ δαιμόνων ἄριστε Ἔλεγχε, ὁρ́α ὅπωσ σαφῶσ προδιδάξῃσ τοὺσ ἀκούοντασ ὡσ οὐ μάτην οὐδὲ φιλαπεχθημόνωσ οὐδ’ ἀνίπτοισ ποσὶ κατὰ τὴν παροιμίαν ἐπὶ τόνδε τὸν λόγον ἀπηντήκαμεν, ἀλλὰ καὶ ἴδιόν τι ἀμυνόμενοι καὶ τὰ κοινά, μισοῦντεσ τὸν ἄνθρωπον ἐπὶ τῇ βδελυρίᾳ. ταῦτα μόνα εἰπὼν καὶ σαφῶσ προδιηγησάμενοσ ἵλεωσ ἄπιθι ἐκποδών, τὰ δὲ ἄλλα ἡμῖν κατάλιπε· μιμησόμεθα γάρ σε καὶ διελέγξομεν τὰ πολλά, ὡσ παρρησίασ γε καὶ ἀληθείασ ἕνεκα μηδὲν ἂν ^ αἰτιάσασθαί σε. μήτε δὲ ἐμὲ πρὸσ αὐτοὺσ ἐπαινέσῃσ, ὦ φίλτατε Ἔλεγχε, μήτε τὰ ἐκείνῳ προσόντα προεκχέῃσ αὔτωσ· οὐ γὰρ ἄξιον θεῷ ὄντι ἐπὶ στόμα σοι ἐλθεῖν τοὺσ περὶ τῶν οὕτω καταπτύστων λόγουσ. "ἐσ Ὀλυμπίαν ποτὲ ἧκε λόγον τινὰ πρὸ πολλοῦ συγγεγραμμένον ἐπιδειξόμενοσ τοῖσ πανηγυρισταῖσ.

ἦν δὲ ὑπόθεσισ τῷ συγγράμματι ὁ Πυθαγόρασ κωλυόμενοσ ὑπό τινοσ Ἀθηναίων, οἶμαι, μετέχειν τῆσ Ἐλευσῖνι τελετῆσ ὡσ βάρβαροσ, ὅτι ἔλεγεν αὐτὸσ ὁ Πυθαγόρασ πρὸ τούτου ποτὲ καὶ Εὔφορβοσ γεγονέναι. "ἐτύγχανεν δὲ ὁ λόγοσ αὐτῷ κατὰ τὸν Αἰσώπου κολοιὸν συμφορητὸσ ὢν ἐκ ποικίλων ἀλλοτρίων πτερῶν. βουλόμενοσ δὴ μὴ ἑώλα δόξαι λέγειν ἀλλ’ αὐτοσχεδιάζειν τὰ ἐκ τοῦ βιβλίου, δεῖται τῶν συνήθων τινόσ ἦν δὲ ἐκ Πατρῶν ἐκεῖνοσ, ἀμφὶ δίκασ ἔχων τὰ πολλὰ ^ ἐπειδὰν αἰτήσῃ τινὰσ ὑποθέσεισ τοῖσ λόγοισ, τὸν Πυθαγόραν αὐτῷ προελέσθαι. "καὶ οὕτωσ ἁνὴρ ^ ἐποίησε, καὶ συνέπεισε τὸ θέατρον ἀκούειν τὸν ὑπὲρ τοῦ Πυθαγόρου ἐκεῖνον λόγον. "^ ἦν δὴ τὸ ἐπὶ τούτῳ ὁ μὲν πάνυ ἀπίθανοσ ἐν τῇ ὑποκρίσει, συνείρων οἱο͂ν εἰκὸσ ἐκ πολλοῦ ἐσκεμμένα καὶ μεμελετημένα, εἰ καὶ ὅτι μάλιστα ἡ ἀναισχυντία . . οὖσα ἐπήμυνε καὶ χεῖρα ὤρεγε καὶ συνηγωνίζετο αὐτῷ. γέλωσ δὲ πολὺσ παρὰ τῶν ἀκουόντων· "καὶ οἱ μὲν ἐσ τὸν Πατρέα ἐκεῖνον μεταξὺ ἀποβλέποντεσ ὑπεδήλουν ὡσ οὐ λέληθε συμπράξασ αὐτῷ τὴν ῥᾳδιουργίαν, οἱ δὲ καὶ αὐτὰ γνωρίζοντεσ τὰ λεγόμενα παρ’ ὅλην τὴν ἀκρόασιν διετέλεσαν ἓν τοῦτο μόνον ἔργον ἔχοντεσ, ἀλλήλων πειρώμενοι ὅπωσ μνήμησ ἔχουσι ^ πρὸσ τὸ διαγιγνώσκειν ὅτου ἕκαστον ἦν τῶν ὀλίγον πρὸ ἡμῶν εὐδοκιμησάντων ἐπὶ ταῖσ καλουμέναισ μελέταισ σοφιστῶν. ἐν δὲ τούτοισ ἅπασι καὶ ὁ τὸν λόγον τόνδε συγγράψασ ἦν ἐν τοῖσ γελῶσι καὶ αὐτόσ. τί δ’ οὐκ ἔμελλεν γελᾶν ἐφ’ οὕτω περιφανεῖ καὶ ἀπιθάνῳ καὶ ἀναισχύντῳ τολμήματι ; "καί πωσ ἔστιν δὲ ἀκρατὴσ γέλωτοσ ὁ μὲν τὴν φωνὴν ἐντρέψασ ἐσ μέλοσ, ὡσ ᾤετο, θρῆνόν τινα ἐπηύλει τῷ Πυθαγόρᾳ, ὁ δέ, τοῦτο δὴ τὸ τοῦ λόγου, ὄνον κιθαρίζειν πειρώμενον ὁρῶν ἀνεκάγχασε μάλα ἡδύ, ὁ ποιητὴσ οὗτοσ ὁ ἐμόσ· "ὁ δὲ εἶδεν ἐπιστραφείσ. τοῦτο ἐξεπολέμωσεν αὐτούσ, τό τε ἔναγχοσ ἐνθένδε ἦν μὲν ἡ τοῦ ἔτουσ ἀρχή, μᾶλλον δὲ ἡ ἀπὸ τῆσ μεγάλησ νουμηνίασ τρίτη, ἐν ᾗ οἱ Ῥωμαῖοι κατά τι ἀρχαῖον εὔχονταί τε αὐτοὶ ὑπὲρ ἅπαντοσ τοῦ ἔτουσ εὐχάσ τινασ καὶ θύουσι, Νομᾶ ^ τοῦ βασιλέωσ καταστησαμένου τὰσ ἱερουργίασ αὐτοῖσ, καὶ πεπιστεύκασιν τοὺσ θεοὺσ ἐν ἐκείνῃ μάλιστα τῇ ἡμέρᾳ χρηματίζειν τοῖσ εὐχομένοισ. "ἐν τοιαύτῃ τοίνυν ἑορτῇ καὶ ἱερομηνίᾳ ὁ τότε γελάσασ ἐν Ὀλυμπίᾳ ἐκεῖνοσ ἐπὶ τῷ ὑποβολιμαίῳ Πυθαγόρᾳ ἰδὼν προσιόντα τὸν κατάπτυστον καὶ ἀλαζόνα, τὸν τῶν ἀλλοτρίων λόγων ὑποκριτήν ἐτύγχανε δὲ καὶ τὸν τρόπον ἀκριβῶσ εἰδὼσ αὐτοῦ καὶ τὴν ἄλλην ἀσέλγειαν καὶ μιαρίαν τοῦ βίου καὶ ἃ ποιεῖν ἐλέγετο καὶ ἃ ποιῶν κατείληπτο ^ Ὥρα ἡμῖν,’ ἔφη πρόσ τινα τῶν ἑταίρων, ’ ἐκτρέπεσθαι τὸ δυσάντητον τοῦτο θέαμα, ὃσ φανεὶσ ἐοίκε τὴν ἡδίστην ἡμέραν ἀποφράδα ἡμῖν ποιήσειν. "’ Τοῦτ’ ἀκούσασ ὁ σοφιστὴσ τὴν ἀποφράδα ὥσ τι ξένον καὶ ἀλλότριον τῶν Ἑλλήνων ὄνομα ἐγέλα εὐθὺσ καὶ τὸν ἄνδρα τοῦ πάλαι ἐκείνου γέλωτοσ ἠμύνετο, ὡσ γοῦν ᾤετο, καὶ πρὸσ ἅπαντασ ἔλεγεν, ’ ἀποφράσ, τί δὲ τοῦτό ἐστι; "καρπόσ τισ ἢ βοτάνη τισ ἢ σκεῦοσ ; "ἆρα τῶν ἐσθιομένων ἢ πινομένων τί ἐστιν ἀποφρὰσ ; "ἐγὼ μὲν οὔτε ἤκουσα πώποτε οὔτ’ ἂν συνείην ποτὲ ὅ τι καὶ λέγει. "’ ταῦθ’ ὁ μὲν ᾤετο κατὰ τοῦτου διεξιέναι καὶ πολὺν ἐπῆγε τῇ ἀποφράδι τὸν γέλων ἐλελήθει δὲ κατ’ αὐτοῦ τὸ ὕστατον τεκμήριον ἀπαιδευσίασ ἐκφέρων. "ἐπὶ τούτῳ τὸν λόγον τόνδε συνέγραψεν ὁ ^ ἐμὲ προεισπέμψασ ὑμῖν, ὡσ δείξειε τὸν ἀοίδιμον σοφιστὴν τὰ κοινὰ τῶν Ἑλλήνων ἀγνοοῦντα καὶ ὁπόσα κἂν οἱ ἐπὶ τῶν ἐργαστηρίων καὶ τῶν καπηλείων εἰδεῖεν. ταῦτα μὲν ὁ Ἔλεγχοσ, ἐγὼ δὲ ‐ ἤδη γὰρ αὐτὸσ παρείληφα τοῦ δράματοσ τὰ λοιπὰ ‐ δίκαιοσ ἂν εἰήν τὰ ἐκ τοῦ Δελφικοῦ τρίποδοσ ἤδη λέγειν, οἱᾶ μέν σου τὰ ἐν τῇ πατρίδι, οἱᾶ δὲ τὰ ἐν τῇ Παλαιστίνῃ, οἱᾶ δὲ τὰ ἐν Αἰγύπτῳ, οἱᾶ δὲ τὰ ἐν Φοινίκῃ καὶ Συρίᾳ, εἶτα ἑξῆσ τὰ ἐν Ἑλλάδι καὶ Ἰταλίᾳ, καὶ ἐπὶ πᾶσι τὰ ἐν Ἐφέσῳ νῦν, ἅπερ κεφαλαιωδέστατα τῆσ ἀπονοίασ τῆσ σῆσ καὶ κορυφὴ καὶ κορωνὶσ τοῦ τρόπου.

ἐπεὶ γάρ κατὰ τὴν παροιμίαν Ἰλιεὺσ ὢν τραγῳδοὺσ ἐμισθώσω, καιρὸσ ἤδη σοι ἀκούειν τὰ σαυτοῦ κακά. μᾶλλον δέ, ταῦτα μὲν μηδέπω, περὶ δὲ τῆσ ἀποφράδοσ πρότερον. εἰπὲ γάρ μοι, πρὸσ πανδήμου καὶ Γενετυλλίδων καὶ Κυβήβησ πῇ σοι μεμπτὸν καὶ γέλωτοσ ἄξιον τοὔνομα εἶναι ἔδοξεν ἡ ἀποφρὰσ ;

νὴ Δί’, οὐ γὰρ ἦν τῶν Ἑλλήνων ἴδιον, ἀλλά ποθεν ἐπεισκωμάσαν αὐτοῖσ ἀπὸ τῆσ πρὸσ Κελτοὺσ ἢ Θρᾷκασ ἢ Σκύθασ ἐπιμιξίασ, σὺ δὲ ‐ ἅπαντα γὰρ οἶσθα τὰ τῶν Ἀθηναίων ‐ ἐξέκλεισασ τοῦτο εὐθὺσ καὶ ἐξεκήρυξασ τοῦ Ἑλληνικοῦ, καὶ ὁ γέλωσ ἐπὶ τούτῳ, ὅτι βαρβαρίζω καὶ ξενίζω καὶ ὑπερβαίνω τοὺσ ὁρ́ουσ τοὺσ Ἀττικούσ. καὶ μὴν τί ἄλλο οὕτωσ Ἀθηναίοισ ἐπιχώριον ὡσ τουτὶ τοὔνομα, φαῖεν ἂν οἵ γε σοῦ μᾶλλον τὰ τοιαῦτα εἰδότεσ· ὥστε θᾶττον ἂν Ἐρεχθέα καὶ τὸν Κέκροπα ξένουσ ἀποφήναισ καὶ ἐπήλυδασ τῶν Ἀθηνῶν ἢ τὴν ἀποφράδα δείξειασ οὐκ οἰκείαν καὶ αὐτόχθονα τῆσ Ἀττικῆσ. πολλὰ μὲν γάρ ἐστιν ἃ καὶ αὐτοὶ κατὰ ταὐτὰ τοῖσ πᾶσιν ἀνθρώποισ ὀνομάζουσιν, ἀποφράδα δὲ μόνοι ἐκεῖνοι τὴν μιαρὰν καὶ ἀπευκτὴν καὶ ἀπαίσιον καὶ ἄπρακτον καὶ σοὶ ὁμοίαν ἡμέραν. ἰδού, καὶ μεμάθηκασ ἤδη ὁδοῦ πάρεργον τί βούλεται αὐτοῖσ ἡ ἀποφρὰσ ἡμέρα.

Ὅταν μήτε αἱ ἀρχαὶ χρηματίζωσι μήτε εἰσαγώγιμοι αἱ δίκαι ὦσι μήτε τὰ ἱερὰ ἱερουργῆται μήθ’ ὅλωσ τι τῶν αἰσίων τελῆται, αὕτη ἀποφρὰσ ἡμέρα. ἐνομίσθη δὲ τοῦτο ἄλλοισ ἐπ’ ἄλλαισ αἰτίαισ·

ἢ γὰρ ἡττηθέντεσ μάχαισ μεγάλαισ ἔπειτα ἔταξαν ἐκείνασ τὰσ ἡμέρασ ἐν αἷσ τὰ τοιαῦτα ἐπεπόνθεισαν ἀπράκτουσ καὶ ἀκύρουσ τῶν ἐννόμων πράξεων εἶναι, ἢ καὶ νὴ Δία ‐ καίτοι ἄκαιρον ἴσωσ καὶ ἔξωρόν γε ἤδη, γέροντα ἄνδρα μεταπαιδεύειν καὶ ἀναδιδάσκειν τὰ τοιαῦτα, μηδὲ τὰ πρὸ τούτων εἰδότα. πάνυ γοῦν τοῦτ’ ἔστι τὸ λοιπόν, κἂν ἐκμάθῃσ αὐτό, πᾶν ἡμῖν εἰδὼσ ἔσῃ. πόθεν, ὦ οὗτοσ; τὰ μὲν γὰρ ἄλλα καὶ ἀγνοῆσαι συγγνώμη ὁπόσα ἔξω τοῦ πολλοῦ πάτου καὶ ἄδηλα τοῖσ ἰδιώταισ, τὴν ἀποφράδα δὲ οὐδὲ βουληθεὶσ ἂν ἄλλωσ εἴποισ· ἓν γὰρ τοῦτο καὶ μόνον ἀπάντων τοὔνομα. ἔστω, φησί τισ, ἀλλὰ καὶ τῶν παλαιῶν ὀνομάτων τὰ μὲν λεκτέα, τὰ δ’ οὔ, ὁπόσα αὐτῶν μὴ συνήθη τοῖσ πολλοῖσ, ὡσ μὴ ταράττοιμεν τὰσ ἀκοὰσ καὶ τιτρώσκοιμεν τῶν συνόντων τὰ ὦτα.

ἐγὼ δέ, ὦ βέλτιστε, πρὸσ μὲν σὲ ἴσωσ ταῦτα περὶ σοῦ εἰπὼν ἥμαρτον ἐχρῆν γὰρ ἐχρῆν ἢ κατὰ Παφλαγόνων ἢ Καππαδοκῶν ἢ Βακτρίων πάτρια διαλέγεσθαί σοι, ὡσ ^ ἐκμάθῃσ τὰ λεγόμενα καί σοὶ ἀκούειν ἡδέα. τοῖσ δ’ ἄλλοισ Ἕλλησιν οἶμαι καθ’ Ἑλλάδα γλῶτταν συνεῖναι χρή. εἶτα καὶ τῶν Ἀττικῶν κατὰ χρόνουσ τινὰσ πολλὰ ἐντρεψάντων τῆσ αὑτῶν φωνῆσ, τοῦτο ἐν τοῖσ μάλιστα τὸ ὄνομα διετέλεσεν οὕτωσ ἀεὶ καὶ πρὸσ ἁπάντων αὐτῶν λεγόμενον. εἶπον ἂν καὶ ’τοὺσ πρὸ ἡμῶν κεχρημένουσ τῷ ὀνόματι, εἰ μὴ καὶ ταύτῃ σε διαταράξειν ἔμελλον, ξένα σοι καὶ ἄγνωστα ποιητῶν καὶ ῥητόρων καὶ συγγραφέων ὀνόματα διεξιών.

μᾶλλον δὲ οὐδ’ ἐγώ σοι τοὺσ εἰπόντασ ἐρῶ, πάντεσ γὰρ ἴσασιν, ἀλλὰ σύ μοι ἕνα τῶν πάλαι δείξασ οὐ κεχρημένον τῷ ὀνόματι, χρυσοῦσ, φασίν, ἐν Ὀλυμπίᾳ στάθητι καίτοι ὅστισ γέρων ὢν καὶ ἀφῆλιξ τὰ τοιαῦτα ἀγνοεῖ. δοκεῖ μοι καὶ ὅτι Ἀθῆναι πόλισ ἐστὶν ἐν τῇ Ἀττικῇ καὶ Κόρινθοσ ἐπὶ τῷ Ἰσθμῷ καὶ Σπάρτη ἐν Πελοποννήσῳ μὴ εἰδέναι. λοιπὸν ἴσωσ ἐκεῖνό σοι λέγειν, ὡσ τὸ μὲν ὄνομα ᾔδεισ, τὴν δὲ χρῆσιν αὐτοῦ ἄκαιρον ᾐτιάσω.

φέρε δὴ καὶ ὑπὲρ τούτου πρὸσ σὲ ἀπολογήσομαι τὰ εἰκότα, σὺ δὲ προσέχειν τὸν νοῦν, εἰ μὴ πάνυ ὀλίγον σοι μέλει τοῦ μηδὲν εἰδέναι. οἱ πάλαι πολλὰ τοιαῦτα πρὸ ἡμῶν ἀπέρριψαν ἐσ τούσ σοὶ ὁμοίουσ ἕκαστοι τοὺσ τότε ‐ ἦσαν γὰρ καὶ τότε, ὡσ τὸ εἰκόσ, βδελυροί τινεσ ἐσ τὰ ἤθη καὶ μιαροὶ καὶ κακοήθεισ τὸν τρόπον ‐ καὶ ὁ μὲν κόθορνόν τινα εἶπεν, εἰκάσασ αὐτοῦ τὸν βίον ἀμφίβολον ὄντα τοῖσ τοιούτοισ ὑποδήμασιν , ὁ δὲ λύμην,^ ὅτι τὰσ ἐκκλησίασ θορυβώδησ ῥήτωρ ὢν ἐπετάραττεν, ὁ δὲ ἑβδόμην, ὅτι ὥσπερ οἱ παῖδεσ ἐν ταῖσ ἑβδόμαισ κἀκεῖνοσ ἐν ταῖσ ἐκκλησίαισ ἔπαιζεν καὶ διεγέλα καὶ παιδιὰν ἐποιεῖτο τὴν σπουδὴν τοῦ δήμου. μὴ δῷσ οὖν κἀμοί, πρὸσ Ἀδώνιδοσ, εἰκάσαι παμπόνηρον ἄνθρωπον, ἁπάσῃ κακίᾳ σύντροφον, ἡμέρᾳ δυσφήμῳ καὶ ἀπαισίῳ ; ἡμεῖσ δὲ καὶ τοὺσ χωλοὺσ τῷ δεξιῷ ἐκτρεπόμεθα, καὶ μάλιστα εἰ ἑώθεν ἴδοιμεν αὐτούσ·

κἂν εἴ τισ βάκηλον ἢ εὐνοῦχον ἴδοι ἢ πίθηκον εὐθὺσ ἐξιὼν τῆσ οἰκίασ, ἐπὶ πόδα ἀναστρέφει καὶ ἐπανέρχεται, οὐκ ἀγαθὰσ μαντευόμενοσ τὰσ ἐφημέρουσ ἐκείνασ πράξεισ ἔσεσθαι αὑτῷ ὑπὸ πονηρῷ τῷ πρώτῳ καὶ δυσφήμῳ κληδονίσματι. ἐν ἀρχῇ δὲ καὶ ἐν θύραισ καὶ ἐπὶ τῇ πρώτῃ ἐξόδῳ καὶ ἑώθεν τοῦ ἅπαντοσ ἔτουσ εἴ τισ ἴδοι κίναιδον καὶ ἀπόρρητα ποιοῦντα καὶ πάσχοντα, ἐπίσημον ἐπὶ τούτῳ καὶ ἀπερρωγότα καὶ μονονουχὶ τοὔνομα τῶν ἔργων αὐτῶν ὀνομαζόμενον, ἀπατεῶνα, γόητα, ἐπίορκον, ὄλεθρον, κύφωνα, βάραθρον, μὴ φύγῃ μηδ’ εἰκάσῃ τοῦτον ἀποφράδι ἡμέρᾳ ; ἀλλ’ οὐχὶ σὺ τοιοῦτοσ ;

οὐκ ἂν ἔξαρνοσ γένοιο, εἰ ἐγὼ τὴν ἀνδρείαν οἶδα τὴν σήν, ὅσ γε καὶ μέγα φρονεῖν ἐπὶ τούτῳ μοι δοκεῖσ, ὅτι μὴ ἀπόλλυταί σοι ἡ δόξα τῶν ἔργων, ἀλλὰ πᾶσι δῆλοσ εἶ καὶ περιβόητοσ. εἰ δὲ καὶ ὁμόσε χωρήσειασ καὶ ἀρνήσαιο μὴ τοιοῦτοσ εἶναι, τίσι πιστὰ ἐρεῖσ ; τοῖσ πολίταισ τοῖσ σοῖσ ἐκεῖθεν γὰρ ἄρχεσθαι δίκαιον ; ἀλλὰ ἴσασιν ἐκεῖνοι τὰσ πρώτασ σου τροφάσ, καὶ ὡσ παραδοὺσ σεαυτὸν τῷ ὀλέθρῳ ἐκείνῳ στρατιώτῃ συμπεριεφθείρου πάντα ὑπηρετῶν, ἄχρι δή σε, τὸ τοῦ λόγου τοῦτο, ῥάκοσ πολυσχιδὲσ ἐργασάμενοσ ἐξέωσεν. κἀκεῖνα μέμνηνται, ὡσ τὸ εἰκόσ, ἃ πρὸσ τὸ θέατρον ἐνεανιεύου, τοῖσ ὀρχησταῖσ ὑποκρινόμενοσ καὶ συνταγματάρχησ ἀξιῶν εἶναι.

οὐδεὶσ γοῦν πρὸ σοῦ ἂν εἰσῆλθεν εἰσ τὸ θέατρον οὐδ’ ἂν ἐμήνυσεν ὅ τι τοὔνομα τῷ δράματι, ἀλλὰ σὺ κοσμίωσ πάνυ, χρυσᾶσ ἐμβάδασ ἔχων καὶ ἐσθῆτα τυραννικήν, προεισεπέμπου εὐμένειαν αἰτήσων παρὰ τοῦ θεάτρου, στεφάνουσ κομίζων καὶ κρότῳ ἀπιών, ἤδη τιμώμενοσ πρὸσ αὐτῶν. ἀλλὰ νῦν ῥήτωρ καὶ σοφιστήσ· "ἐκεῖνοσ ὁ τότε, καὶ μετ’ ἐκεῖνα ; τοιγάρτοι καὶ αὐτὸσ εὖ ποιῶν οὐκ ἐπιβαίνεισ τὸ παράπαν οὐδ’ ἐπιχωριάζεισ αὐτοῖσ, ἀλλὰ φεύγεισ ἑκὼν πατρίδα οὔτε χεῖμα κακὴν οὔτε θέρει ἀργαλέαν, ἀλλὰ καλλίστην καὶ μεγίστην τῶν ἐν Φοινίκῃ ἁπασῶν· τὸ γὰρ ἐλέγχεσθαι καὶ τοῖσ εἰδόσι καὶ μεμνημένοισ τῶν πάλαι ἐκείνων συνεῖναι βρόχοσ ὡσ ἀληθῶσ ἔστι σοι. καίτοι τί ταῦτα ληρῶ ; τίνα γὰρ ἂν αἰδεσθείησ σὺ ; τί δ’ ἂν αἰσχρὸν ἡγήσαιο τῶν ὑστάτων ; πυνθάνομαι δὲ καὶ κτήματα εἶναί σοι μεγάλα παρ’ αὐτοῖσ, τὸ δύστηνον ἐκεῖνο πυργίον, ὡσ τὸν τοῦ Σινωπέωσ πίθον τὴν Διὸσ αὐλὴν εἶναι πρὸσ αὐτό. τοὺσ μὲν δὴ πολίτασ οὐδαμῆ οὐδαμῶσ ἂν μεταπείσειασ μὴ οὐχὶ τῶν ἁπάντων βδελυρώτατόν σε ἡγεῖσθαι, ὄνειδοσ κοινὸν ἁπάσῃ τῇ πόλει· τάχα δ’ ἂν τοὺσ ἄλλουσ τοὺσ ἐν τῇ Συρίᾳ προσλάβοισ ὁμοψήφουσ, εἰ λέγοισ μηδὲν πονηρὸν μηδὲ ἐπαίτιον βεβιῶσθαί σοι.

Ἡράκλεισ, ἡ μὲν Ἀντιόχεια καὶ τοὖργον αὐτὸ εἶδεν, ὅτε τὸν Ταρσόθεν ἥκοντα ἐκεῖνον νεανίσκον ἀπαγαγών ‐ ἀλλὰ καὶ ἀναδέρειν αὐτὰ αἰσχρὸν ἴσωσ ἐμοί. πλὴν ἀλλὰ ἴσασίν γε καὶ μέμνηνται οἱ τότε ὑμῖν ἐπιστάντεσ καὶ σὲ μὲν ἐσ γόνυ συγκαθήμενον ἰδόντεσ, ἐκεῖνον δὲ οἶσθα ὅ τι καὶ ποιοῦντα, εἰ μὴ παντάπασιν ἐπιλήσμων τισ εἶ. ἀλλ’ οἱ ἐν Αἰγύπτῳ ἴσωσ ἀγνοοῦσί σε οἱ μετὰ τοὺσ ἐν Συρίᾳ θαυμαστοὺσ ἄθλουσ ἐκείνουσ ὑποδεξάμενοι φεύγοντα ἐφ’ οἷσ εἶπον, ὑπὸ τῶν ἱματιοκαπήλων διωκόμενον, παρ’ ὧν ἐσθῆτασ πολυτελεῖσ πριάμενοσ ἐφόδια εἶχεσ.

Ἀχαϊά μὲν γὰρ καὶ Ἰταλία πᾶσα ἐμπέπλησται τῶν σῶν ἔργων καὶ τῆσ ἐπ’ αὐτοῖσ δόξησ· ἀλλ’ οὐκ ἐλάττω σοι ἡ Ἀλεξάνδρεια σύνοιδεν, οὐδὲ μὰ Δί’ ἐχρῆν δευτέραν τῆσ Ἀντιοχείασ κεκρίσθαι αὐτήν, ἀλλ’ ἥ τε ἀκολασία γυμνοτέρα καὶ ἡ αἰσχρουργία σοι ἐκεῖ ἐπιμανεστέρα καὶ τοὔνομα ἐπὶ τούτοισ μεῖζον καὶ ἐπὶ πᾶσιν ἀκάλυπτοσ ἡ κεφαλή. εἷσ μόνοσ ἂν ἐπίστευσέ σοι ἐξάρνῳ γινομένῳ μηδὲν τοιοῦτο εἰργάσθαι καὶ βοηθὸσ ἂν κατέστη, ὁ τελευταῖοσ μισθοδότησ, ἀνὴρ ἐν τοῖσ ἀρίστοισ Ῥωμαίων. τοὔνομα δὲ αὐτὸ δώσεισ ἀποσιωπῆσαί μοι, καὶ ταῦτα πρὸσ πάντασ εἰδότασ ὃν λέγω. ἐκεῖνοσ τοίνυν τὰ μὲν ἄλλα ὁπόσα ἔτλη ἐν τῇ συνουσίᾳ τολμηθέντα ὑπὸ σοῦ, τί χρὴ λέγειν ; ἀλλ’ ἡνίκα σε κατέλαβε τοῦ μειρακίου τοῦ οἰνοχόου τοῦ Οἰνοπίωνοσ ἐν γόνασι κείμενον, τί οἰεί ; ἐπίστευσεν ἄν σοι μὴ εἶναι τοιοῦτον, αὐτὸ ὁρῶν τὸ ἔργον ; οὔκ, εἴ γε μὴ παντάπασιν τυφλὸσ ἦν. ἀλλὰ ἐδήλωσεν τὴν γνώμην αὐτίκα ἐξελάσασ τῆσ οἰκίασ καὶ καθάρσιόν γε, ὥσ φασι, περιενεγκὼν ἐπὶ τῇ σῇ ἐξόδῳ. καὶ ὄναιό γε τῆσ εὐκλείασ.

ὥστε πρὸσ τοὺσ θαυμάζοντασ ἔγωγε τὰ ἐν Ἐφέσῳ νῦν πραττόμενα ὑπό σοῦ ἐκεῖνο λέγω, ὅπερ ἀληθέστατον, ὡσ ^ οὐκ ἂν ἐθαύμαζον εἰ τὰ πρῶτά σου ᾔδεισαν. καίτοι καινὸν ἐνταῦθα καὶ τὸ πρὸσ τὰσ γυναῖκασ προσέμαθεσ. οὐ περὶ πόδα οὖν τῷ τοιούτῳ, εἰπέ μοι, ἀποφράδα ὀνομάζεσθαι ;

ἀλλὰ τί, πρὸσ Διόσ, καὶ φιλῆσαι τῷ στόματι προσέτι ἀξιώσεισ ἡμᾶσ ἐπ’ ἐκείνοισ τοῖσ ἔργοισ ; τοῦτο γοῦν τὸ ὑβριστότατον ποιεῖσ, καὶ μάλιστα πρὸσ οὓσ ἥκιστα ἐχρῆν, καὶ τοὺσ ὁμιλητάσ, οἷσ ἱκανὰ ἦν ἐκεῖνα μόνα τὰ κακὰ τοῦ σοῦ στόματοσ ἀπολαύειν, τὸ βάρβαρον τῶν ὀνομάτων, τὸ τραχὺ τῆσ φωνῆσ, τὸ ἄκριτον, τὸ ἄτακτον, τὸ πάντῃ ἄμουσον, καὶ τὰ τοιαῦτα· φιλῆσαι δὲ σε ἐπὶ τούτοισ μὴ γένοιτο, ὦ ἀλεξίκακε. ἀσπίδα μᾶλλον ἢ ἔχιδναν φιλῆσαι ἄμεινον. δῆγμα ἐκεῖ τὸ κινδύνευμα, καὶ ἄλγημα, καὶ ὁ ἰατρὸσ εἰσκληθεὶσ ἐπήμυνεν ἀπὸ δὲ τοῦ σοῦ φιλήματοσ καὶ τοῦ ἰοῦ ἐκείνου τίσ ἂν ἢ ἱεροῖσ ἢ βωμοῖσ προσέλθοι ; τίσ δ’ ἂν θεὸσ ἐπακούσειεν ἔτι εὐχομένου ; πόσων περιρραντηρίων, πόσων ποταμῶν δεῖ ; καὶ τοιοῦτοσ αὐτὸσ ὢν κατεγέλασ τῶν ἄλλων ἐπ’ ὀνόμασι καὶ ῥήμασιν, ἔργα τοιαῦτα καὶ τηλικαῦτα ἐργαζόμενοσ.

καίτοι ἐγὼ μὲν ἀποφράδα μὴ εἰδὼσ ᾐσχυνόμην ἂν μᾶλλον, οὐχ ὅπωσ εἰπὼν ἀρνηθείην ἄν σὲ δὲ οὐδεὶσ ᾐτιάσατο ἡμῶν βρωμολόγουσ λέγοντα καὶ τροπομάσθλητασ καὶ ῥησιμετρεῖν καὶ ἀθηνιῶ ^ καὶ ἀνθοκρατεῖν καὶ σφενδικίζειν καὶ χειροβλιμᾶσθαι. ^ κακὸν κακῶσ σε ὁ λόγιοσ Ἑρμῆσ ἐπιτρίψειεν αὐτοῖσ λόγοισ. ποῦ γὰρ ταῦτα τῶν βιβλίων εὑρίσκεισ ; ἐν γωνίᾳ που τάχα τῶν ἰαλέμων τινὸσ ποιητῶν κατορωρυγμένα, εὐρῶτοσ καὶ ἀραχνίων μεστά, ἤ που ἐκ τῶν Φιλαινίδοσ Δέλτων, ἃσ διὰ χειρὸσ ἔχεισ. σοῦ μέντοι καὶ τοῦ σοῦ στόματοσ ἄξια. "ἐγώ σε, ὦ ἀχάριστε, πένητα καὶ ἄπορον παραλαβοῦσα καὶ βίου δεόμενον, τὰ μὲν πρῶτα ἐν τοῖσ θεάτροισ εὐδοκιμεῖν ἐποίησα, νῦν μὲν Νίνον, νῦν δὲ Μητίοχον, εἶτα μετὰ μικρὸν Ἀχιλλέα τιθεῖσα·

"μετὰ ταῦτα δὲ παῖδασ συλλαβίζειν διδάσκοντα μακρῷ χρόνῳ ἔβοσκον· "ἤδη δὲ καὶ τοὺσ ἀλλοτρίουσ τούτουσ λόγουσ ὑποκρινόμενον σοφιστὴν εἶναι δοκεῖν ἐποίησα καὶ τὴν μηδὲν προσήκουσαν δόξαν περιῆψα. "τί τοίνυν τηλικοῦτο ἔχων ἐγκαλεῖν τοιαῦτά με διατίθησ καὶ ἐπιτάττεισ ἐπιτάγματα αἴσχιστα καὶ ὑπουργίασ καταπτύστουσ ; "οὐχ ἱκανά μοι τὰ ἐπὶ τῆσ ἡμέρασ ἔργα, ψεύδεσθαι καὶ ἐπιορκεῖν καὶ τοὺσ τοσούτουσ ὕθλουσ καὶ λήρουσ διαντλεῖν, μᾶλλον δὲ τὸν βόρβορον τῶν λόγων ἐκείνων ἐμεῖν, ἀλλ’ οὐδὲ νυκτὸσ τὴν κακοδαίμονα σχολὴν ἄγειν ἐᾷσ, ἀλλὰ μόνη σοι πάντα ποιῶ καὶ πατοῦμαι καὶ μιαίνομαι,^ καὶ ἀντὶ γλώττησ ὅσα καὶ χειρὶ χρῆσθαι διέγνωκασ καὶ ὥσπερ ἀλλοτρίαν ὑβρίζεισ καὶ ἐπικλύζεισ τοσούτοισ κακοῖσ. λαλεῖν μοι ἔργον ἐστὶ μόνον, τὰ δὲ τοιαῦτα ποιεῖν καὶ πάσχειν ἄλλοισ μέρεσι προστέτακται. "ὡσ ὤφελε κἀμέ τισ ὥσπερ τὴν τῆσ Φιλομήλασ ἐκτεμεῖν. . πρὸσ θεῶν, ἢν λέγῃ ταῦτα ἡ γλῶττα, ἰδίαν αὐτὴ φωνὴν λαβοῦσα καὶ τὸν πώγωνα συνήγορον ἐπικαλεσαμένη, τί ἂν ἀποκρίναιο αὐτῇ ;

ἐκεῖνα δῆλον ὅτι ἃ καὶ πρὸσ τὸν Γλαῦκον ἔναγχοσ εἴρηταί σοι ἐπὶ πεπραγμένῳ ἤδη τῷ ἔργῳ αἰτιώμενον, ὡσ ἐπὶ τούτῳ ἔνδοξοσ ἐν βραχεῖ καὶ γνώριμοσ ἅπασι γεγένησαι, πόθεν ἂν οὕτω περιβόητοσ ἐπὶ τοῖσ λόγοισ γενόμενοσ ; ἀγαπητὸν δὲ ὁπωσοῦν κλεινὸν καὶ ὀνομαστὸν εἶναι, εἶτα καταριθμήσεισ ^ αὐτῇ τὰσ πολλάσ σου προσηγορίασ, ὁπόσασ κατὰ ἔθνη προσείληφασ. ὃ καὶ θαυμάζω, ὅτι τὴν μὲν ἀποφράδα ἐδυσχέρανασ ἀκούσασ, ἐπ’ ἐκείνοισ δὲ τοῖσ ὀνόμασιν οὐκ ἠγανάκτεισ, ἐν Συρίᾳ μὲν Ῥοδοδάφνη κληθείσ, ἐφ’ ᾧ δέ, νὴ τὴν Ἀθηνᾶν, αἰσχύνομαι διηγεῖσθαι, ὥστε τό γε ἐπ’ ἐμοὶ ἀσαφὲσ ἔτι ἔστω· ἐν Παλαιστίνῃ δὲ Φραγμόσ, ἐσ τὰσ ἀκάνθασ τοῦ πώγωνοσ, οἶμαι, ὅτι ἔνυττε μεταξύ·

ἔτι γὰρ ἔξυρεσ αὐτόν ἐν Αἰγύπτῳ δὲ Συνάγχη, πρόδηλον τοῦτο· μικροῦ γοῦν φασιν ἀποπνιγῆναί σε ναύτῃ τινὶ τῶν τριαρμένων ἐντυχόντα, ὃσ ἐμπεσὼν ἀπέφραξέ σοι τὸ στόμα. Ἀθηναῖοι μὲν γὰρ βέλτιστοι αἰνιγματῶδεσ οὐδέν, ἀλλὰ γράμματοσ ἑνὸσ προσθήκῃ τιμήσαντέσ σε Ἀτίμαρχον ὠνόμαζον· ἔδει γὰρ κἀκείνου τι περιττότερον προσεῖναί σοι, ἐν Ἰταλίᾳ δέ, βαβαί, ἡρωϊκὸν ἐκεῖνο ἐπεκλήθησ, ὁ Κύκλωψ, ἐπειδή ποτε καὶ πρὸσ ἀρχαίαν διασκευὴν παρ’ αὐτὰ τὰ τοῦ Ὁμήρου ῥαψῳδῆσαι καὶ σὺ τὴν αἰσχρουργίαν ἐπεθύμησασ. καὶ αὐτὸσ μὲν ἔκεισο μεθύων ἤδη, κισσύβιον ἔχων ἐν τῇ χειρί, βινητιῶν Πολύφημοσ, νεανίασ δὲ ὑπόμισθοσ ὀρθὸν ἔχων τὸν μοχλὸν εὖ μάλα ἠκονημένον ἐπὶ σὲ Ὀδυσσεύσ τισ ἐπῄει ὡσ ἐκκόψων τὸν ὀφθαλμόν κἀκείνου μὲν ἅμαρτε, παραὶ δέ οἱ ἐτράπετ’ ἔγχοσ, αἰχμὴ δ’ ἐξεσύθη ^ παρὰ νείατον ἀνθερεῶνα. καὶ γὰρ οὐδὲν ἄτοπον ὑπὲρ σοῦ λέγοντα ψυχρολογεῖν. ̓ σὺ δὲ ὁ Κύκλωψ, ἀναπετάσασ τὸ στόμα καὶ ὡσ ἔνι πλατύτατον κεχηνώσ, ἠνείχου τυφλούμενοσ ὑπ’ αὐτοῦ τὴν γνάθον, μᾶλλον δὲ ὥσπερ ἡ Χάρυβδισ αὐτοῖσ ναύταισ καὶ πηδαλίοισ καὶ ἱστίοισ ὅλον ζητῶν καταπιεῖν τὸν Οὖτιν. καὶ ταῦτα ἑώρων καὶ ἄλλοι παρόντεσ. εἶτά σοι ἐσ τὴν ὑστεραίαν μία ἦν ἀπολογία ἡ μέθη καὶ ἐσ τὸν ἄκρατον ἀνέφευγεσ. ^ τοιούτοισ δὴ καὶ τοσούτοισ ὀνόμασι πλουτῶν αἰσχύνῃ τὴν ἀποφράδα ; πρὸσ θεῶν εἰπέ μοι, τί πάσχεισ ἐπειδὰν κἀκεῖνα λέγωσιν οἱ πολλοί, λεσβιάζειν σε καὶ φοινικίζειν ;

ἆρα καὶ ταῦτα ὥσπερ τὴν ἀποφράδα ἀγνοεῖσ καὶ οἰεί τάχα που ἐπαινεῖσθαι πρὸσ αὐτῶν ; ἢ ταῦτα μὲν διὰ τὸ σύντροφον οἶσθα, τὴν ἀποφράδα δὲ ὡσ ἀγνῶτα μόνην ἀτιμάζεισ καὶ ἀποκλείεισ τοῦ καταλόγου τῶν ὀνομάτων ; τοιγαροῦν οὐ μεμπτὰσ ἡμῖν τίνεισ τὰσ δίκασ, ἀλλὰ μέχρι καὶ τῆσ γυναικωνίτιδοσ περιβόητοσ εἶ. "ἄνδρα καὶ αὐτὸν ἀνδρὸσ δεόμενον. εἶτα ἐν τοιούτοισ ὄντι σοι ὀνομάτων μέλει καὶ γελᾷσ καὶ τῶν ἄλλων καταπτύεισ, εἰκότωσ·

οὐ γὰρ ἂν ἅπαντεσ ὅμοιά σοι λέγειν δυναίμεθα. πόθεν ; τίσ οὕτωσ ἐν λόγοισ μεγαλότολμοσ, ὡσ ἐπὶ μὲν τοὺσ τρεῖσ μοιχοὺσ ἀντὶ ξίφουσ τρίαιναν αἰτεῖν ; τὸν δὲ Θεόπομπον ἐπὶ τῷ Τρικαράνῳ κρίνοντα φάναι τριγλώχινι λόγῳ καθῃρηκέναι αὐτὸν τὰσ προὐχούσασ πόλεισ ; καὶ πάλιν, ἐκτριαινῶσαι αὐτὸν τὴν Ἑλλάδα καὶ εἶναι Κέρβερον ἐν τοῖσ λόγοισ ; πρῴην γὰρ καὶ λύχνον ἅψασ ἐζήτεισ ἀδελφόν τινα, οἶμαι, ἀπολωλότα· καὶ ἄλλα μυρία, ὧν οὐδὲ μεμνῆσθαι ἄξιον, ἢ μόνου ἐκείνου, ὅπερ οἱ ἀκούσαντεσ ἀπεμνημόνευον. πλούσιόσ τισ, οἶμαι, καὶ δύο πένητεσ ἦσαν ἐχθροί· "θάτερον τῶν πενήτων. "ἀλλὰ ἅτερον αὐτῶν ἀπέκτεινεν. ἐῶ τὰ ἀρχαῖα, τὸ τριῶν μηνοῖν καὶ τὸ ἀνηνεμία καὶ τὸ πέταμαι καὶ ἐκχύνειν καὶ ὅσα ἄλλα καλὰ τοῖσ σοῖσ λόγοισ ἐπανθεῖ. ἃ μὲν γὰρ ὑπὸ τῆσ πενίασ ἐλαυνόμενοσ ποιεῖσ, Ἀδράστεια φίλη, οὐκ ἄν τινι ὀνειδίσαιμι.

συγγνωστὰ γοῦν εἴ τισ λιμῷ πιεζόμενοσ παρακαταθήκασ παρ’ ἀνδρὸσ πολίτου λαβὼν εἶτα ἐπιώρκησεν ἦ μὴν μὴ παρειληφέναι, ἢ εἴ τισ ἀναισχύντωσ αἰτεῖ, μᾶλλον δὲ προσαιτεῖ καὶ λωποδυτεῖ καὶ τελωνεῖ. οὐ δὴ λέγω ταῦτα· φθόνοσ γὰρ οὐδεὶσ ἐξ ἅπαντοσ ἀμύνεσθαι τὴν ἀπορίαν, ἐκεῖνο δὲ οὐκέτι φορητόν, πένητά σε ὄντα ἐσ μόνασ τὰσ τοιαύτασ ἡδονὰσ ἐκχεῖν τὰ ἐκ τῆσ ἀναισχυντίασ περιγιγνόμενα. πλὴν ἕν γέ τι καὶ ἐπαινέσαι μοι δώσεισ, πάνυ ἀστείωσ ὑπὸ σοῦ πεπραγμένον, ὁπότε τοῦ Τισίου τὴν τέχνην οἶσθα ὡσ τὸ δυσκόρακοσ ἔργον αὐτὸσ ἐποίησασ, ἐξαρπάσασ τοῦ ἀνοήτου ἐκείνου πρεσβύτου χρυσοῦσ τριάκοντα, ὁ δὲ διὰ τὸν Τισίαν ἀντὶ τοῦ βιβλίου πεντήκοντα καὶ ἑπτακοσίασ ἐξέτισε κατασοφισθείσ. πολλὰ ἔτι ἔχων εἰπεῖν, τὰ μὲν ἄλλα ἑκὼν ἀφίημί σοι, ἐκεῖνο δὲ μόνον προσλέγω, πρᾶττε μὲν ταῦτα ὅπωσ σοι φίλον καὶ μὴ παύσαιο τὰ τοιαῦτα ἐσ ἑαυτὸν παροινῶν, ἐκεῖνο δὲ μηκέτι, ἄπαγε·

οὐ γὰρ ὅσιον ἐπὶ τὴν αὐτὴν ἑστίαν τοὺσ ταῦτα διατιθέντασ καλεῖν καὶ φιλοτησίασ προπίνειν καὶ ὄψων τῶν αὐτῶν ἅπτεσθαι. ἀλλὰ μηδὲ ἐκεῖνο ἔστω τὸ ἐπὶ τοῖσ λόγοισ, φιλήματα, καὶ ταῦτα πρὸσ τοὺσ οὐ πρὸ πολλοῦ ἀποφράδα σοι ἐργασαμένουσ τὸ στόμα. κἀπειδήπερ ἅπαξ φιλικῆσ παραινέσεωσ ἠρξάμην, κἀκεῖνα, εἰ δοκεῖ, ἄφελε, τὸ μύρῳ χρίεσθαι τὰσ πολιὰσ καὶ τὸ πιττοῦσθαι μόνα ἐκεῖνα. εἰ μὲν γὰρ νόσοσ τισ ἐπείγει, ἅπαν τὸ σῶμα θεραπευτέον, εἰ δὲ μηδὲν νοσεῖσ τοιοῦτο, τί σοι βούλεται καθαρὰ καὶ λεῖα καὶ ὀλισθηρὰ ἐργάζεσθαι ἃ μηδὲ ὁρᾶσθαι θέμισ ; ἐκεῖνό σοι μόνον σοφόν, αἱ πολιαὶ καὶ τὸ μηκέτι μελαίνεσθαι, ὡσ προκάλυμμα εἰε͂ν τῆσ βδελυρίασ. φείδου δὴ αὐτῶν πρὸσ Διὸσ κἀν τούτῳ, καὶ μάλιστα τοῦ πώγωνοσ αὐτοῦ, μηδὲ μιάνῃσ ἔτι μηδὲ ὑβρίσῃσ· εἰ δὲ μή, ἐν νυκτί γε καὶ σὺν σκότῳ, τὸ δὲ μεθ’ ἡμέραν, ἄπαγε, κομιδῇ ἄγριον καὶ θηριῶδεσ. ὁρᾷσ, ὡσ ἄμεινον ἦν σοι ἀκίνητον τὴν Καμάριναν ἐᾶν, μηδὲ καταγελᾶν τῆσ ἀποφράδοσ, ἥ σοι ἀποφράδα τὸν βίον ὅλον ἐργάσεται ;

ἢ ἔτι προσδεῖ τινοσ ; ὡσ τό γε ἐμὸν οὔ ποτε ἐλλείψει. οὐδέπω γοῦν οἶσθα ὡσ ὅλην τὴν ἅμαξαν ἐπεσπάσω, δέον, ὦ παιπάλημα καὶ κίναδοσ,^ ὑποπτήσσειν εἴ τισ ἀνὴρ δασὺσ καὶ τοῦτο δὴ τὸ ἀρχαῖον, μελάμπυγοσ δριμὺ μόνον εἰσ σὲ ἀποβλέψειεν. ἴσωσ ἤδη καὶ ταῦτα γελάσῃ, τὸ παιπάλημα καὶ τὸ κίναδοσ, ὥσπερ τινὰ αἰνίγματα καὶ γρίφουσ ἀκούσασ· ἄγνωστα γάρ σοι τῶν σῶν ἔργων τὰ ὀνόματα. ὥστε ὡρ́α ἤδη καὶ ταῦτα συκοφαντεῖν, εἰ μὴ τριπλῇ καὶ τετραπλῇ σοι ἡ ἀποφρὰσ ἐκτέτικεν. αἰτιῶ δ’ οὖν σεαυτὸν ἐπὶ πᾶσιν· ὡσ γὰρ ὁ καλὸσ Εὐριπίδησ λέγειν εἰώθεν, ἀχαλίνων στομάτων καὶ ἀφροσύνησ καὶ ἀνομίασ τὸ τέλοσ δυστυχία γίγνεται.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lucian, Pseudologista, (no name)

(루키아노스, Pseudologista, (no name))

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION