Lucian, Piscator, (no name)

(루키아노스, Piscator, (no name))

βάλλε βάλλε τὸν κατάρατον ἀφθόνοισ τοῖσ λίθοισ· ἐπίβαλλε τῶν βώλων· προσεπίβαλλε καὶ τῶν ὀστράκων παῖε τοῖσ ξύλοισ τὸν ἀλιτήριον ὁρ́α μὴ διαφύγῃ· καὶ σὺ βάλλε, ὦ Πλάτων καὶ σύ, ὦ Χρύσιππε, καὶ σὺ δέ, καὶ πάντεσ ἅμα συνασπίσωμεν ἐπ’ αὐτόν, ὡσ πήρη πήρῃφιν ἀρήγῃ, βάκτρα δὲ βάκτροισ, κοινὸσ γὰρ πολέμιοσ, καὶ οὐκ ἔστιν ἡμῶν ὅντινα οὐχ ὕβρικε. σὺ δέ, ὦ Διόγενεσ, εἴ ποτε καὶ ἄλλοτε, χρῶ τῷ ξύλῳ· μηδὲ ἀνῆτε· διδότω τὴν ἀξίαν βλάσφημοσ ὤν. τί τοῦτο; κεκμήκατε, ὦ Ἐπίκουρε καὶ Ἀρίστιππε; καὶ μὴν οὐκ ἐχρῆν. ἀνέρεσ ἔστε, σοφοί, μνήσασθε δὲ θούριδοσ ὀργῆσ. Ἀριστότελεσ, ἐπισπούδασον ἔτι θᾶττον εὖ ἔχει·

ἑάλωκεν τὸ θηρίον. εἰλήφαμέν σε, ὦ μιαρέ. εἴσῃ γοῦν αὐτίκα οὕστινασ ἡμᾶσ ὄντασ ἐκακηγόρεισ. τῷ ’τρόπῳ δέ τισ αὐτὸν καὶ μετέλθῃ; ποικίλον γάρ τινα θάνατον ἐπινοῶμεν κατ’ αὐτοῦ πᾶσιν ἡμῖν ἐξαρκέσαι δυνάμενον· καθ’ ἕκαστον γοῦν ἑπτάκισ δίκαιόσ ἐστιν ἀπολωλέναι. ἐμοὶ μὲν ἀνασκολοπισθῆναι δοκεῖ αὐτόν. νὴ Δία, μαστιγωθέντα γε πρότερον. πολὺ πρότερον τοὺσ ὀφθαλμοὺσ ἐκκεκολάφθω. τὴν γλῶτταν αὐτὴν ἔτι πολὺ πρότερον ἀποτετμήσθω. σοὶ δὲ τί, Ἐμπεδόκλεισ, δοκεῖ; εἰσ τοὺσ κρατῆρασ ἐμπεσεῖν αὐτόν, ὡσ μάθῃ μὴ λοιδορεῖσθαι τοῖσ κρείττοσιν. καὶ μὴν ἄριστον ἦν καθάπερ τινὰ Πενθέα ἢ Ὀρφέα λακιστὸν ἐν πέτραισιν· εὑρέσθαι μόρον, ἵνα ἂν καὶ τὸ μέροσ αὐτοῦ ἕκαστοσ ἔχων ἀπηλλάττετο. μηδαμῶσ·

ἀλλὰ πρὸσ Ἱκεσίου φείσασθέ μου. ἄραρεν οὐκ ἂν ἀφεθείησ ἔτι. ὁρᾷσ δὲ δὴ καὶ τὸν Ὅμηρον ἅ φησιν, ὡσ οὐκ ἔστι λέουσι καὶ ἀνδράσιν ὁρ́κια πιστά. καὶ μὴν καθ’ Ὅμηρον ὑμᾶσ καὶ αὐτὸσ ἱκετεύσω· αἰδέσεσθε γὰρ ἴσωσ τὰ ἔπη καὶ οὐ παρόψεσθε ῥαψῳδήσαντά με· ζωγρεῖτ’ οὐ κακὸν ἄνδρα καὶ ἄξια δέχθε ἄποινα, χαλκόν τε χρυσόν τε, τὰ δὴ φιλέουσι σοφοί περ. ἀλλ’ οὐδὲ ἡμεῖσ ἀπορήσομεν πρὸσ σὲ Ὁμηρικῆσ ἀντιλογίασ. ἄκουε γοῦν μὴ δή μοι φύξιν γε, κακηγόρε, βάλλεο θυμῷ χρυσόν περ λέξασ, ἐπεὶ ἵκεο χεῖρασ ἐσ ἀμάσ. οἴμοι τῶν κακῶν. ὁ μὲν Ὅμηροσ ἡμῖν ἄπρακτοσ, ἡ μεγίστη ἐλπίσ. ἐπὶ τὸν Εὐριπίδην δή μοι καταφευκτέον· τάχα γὰρ ἂν ἐκεῖνοσ σώσειέ με. μὴ κτεῖνε· τὸν ἱκέτην γὰρ οὐ θέμισ κτανεῖν. τί δέ; οὐχὶ κἀκεῖνα Εὐριπίδου ἐστίν, οὐ δεινὰ πάσχειν δεινὰ τοὺσ εἰργασμένουσ; νῦν οὖν ἕκατι ῥημάτων κτενεῖτὲ ^ με; νὴ Δία· φησὶ γοῦν ἐκεῖνοσ αὐτόσ, ^ ἀχαλίνων στομάτων ἀνόμου τ’ ἀφροσύνασ τὸ τέλοσ δυστυχία. οὐκοῦν ἐπεὶ δέδοκται πάντωσ ἀποκτιννύναι καὶ οὐδεμία μηχανὴ τὸ διαφυγεῖν με, φέρε τοῦτο γοῦν εἴπατέ μοι, τίνεσ ὄντεσ ἢ τί πεπονθότεσ ἀνήκεστον πρὸσ ἡμῶν ἀμείλικτα ὀργίζεσθε καὶ ἐπὶ θανάτῳ συνειλήφατε;

ἅτινα μὲν εἴργασαι ἡμᾶσ τὰ δεινά, σεαυτὸν ἐρώτα, ὦ κάκιστε, καὶ τοὺσ καλοὺσ ἐκείνουσ σου λόγουσ ἐν οἷσ φιλοσοφίαν τε αὐτὴν κακῶσ ἠγόρευεσ καὶ εἰσ ἡμᾶσ ὕβριζεσ, ὥσπερ ἐξ ἀγορᾶσ ἀποκηρύττων σοφοὺσ ἄνδρασ, καὶ τὸ μέγιστον, ἐλευθέρουσ· ἐφ’ οἷσ ἀγανακτήσαντεσ ἀνεληλύθαμεν ἐπὶ σὲ παραιτησάμενοι πρὸσ ὀλίγον τὸν Αἰ̈δωνέα, Χρύσιπποσ οὑτοσὶ καὶ Ἐπίκουροσ καὶ ὁ Πλάτων ἐγὼ καὶ Ἀριστοτέλησ ἐκεῖνοσ καὶ ὁ σιωπῶν οὗτοσ Πυθαγόρασ καὶ Διογένησ καὶ ἅπαντεσ ὁπόσουσ διέσυρεσ ἐν τοῖσ λόγοισ. ἀνέπνευσα·

οὐ γὰρ ἀποκτενεῖτέ με, ἢν μάθητε ὁποῖοσ ἐγὼ περὶ ὑμᾶσ ἐγενόμην ὥστε ἀπορρίψατε τοὺσ λίθουσ, μᾶλλον δὲ φυλάττετε. χρήσεσθε γὰρ αὐτοῖσ κατὰ τῶν ἀξίων. ληρεῖσ. σὲ δὲ χρὴ τήμερον ἀπολωλέναι, καὶ ἤδη γε λάϊνον ἕσσο χιτῶνα κακῶν ἕνεχ’ ὅσσα ἐόργασ. καὶ μήν, ὦ ἄριστοι, ὃν ἐχρῆν μόνον ἐξ ἁπάντων ἐπαινεῖν οἰκεῖόν τε ὑμῖν ὄντα καὶ εὔνουν καὶ ὁμογνώμονα καί, εἰ μὴ φορτικὸν εἰπεῖν, κηδεμόνα τῶν ἐπιτηδευμάτων εὖ ἴστε ἀποκτενοῦντεσ, ἢν ἐμὲ ἀποκτείνητε τοσαῦτα ὑπὲρ ὑμῶν πεπονηκότα. ὁρᾶτε οὖν μὴ κατὰ τοὺσ πολλοὺσ τῶν νῦν φιλοσόφων αὐτοὶ ποιεῖτε, ἀχάριστοι καὶ ὀργίλοι καὶ ἀγνώμονεσ φαινόμενοι πρὸσ ἄνδρα εὐεργέτην. , Ὢ τῆσ ἀναισχυντίασ. καὶ χάριν σοι τῆσ κακηγορίασ προσοφείλομεν; οὕτωσ ἀνδραπόδοισ ὡσ ἀληθῶσ οἰεί διαλέγεσθαι; ἢ καὶ εὐεργεσίαν καταλογιῇ πρὸσ ἡμᾶσ ἐπὶ τῇ τοσαύτῃ ὕβρει καὶ παροινίᾳ τῶν λόγων; ποῦ γὰρ ἐγὼ ὑμᾶσ ἢ πότε ὕβρικα, ὃσ ἀεὶ φιλοσοφίαν τε θαυμάζων διατετέλεκα καὶ ὑμᾶσ αὐτοὺσ ὑπερεπαινῶν καὶ τοῖσ λόγοισ οἷσ καταλελοίπατε ὁμιλῶν;

αὐτὰ γοῦν ἅ φημι ταῦτα, πόθεν ἄλλοθεν ἢ παρ’ ὑμῶν λαβὼν καὶ κατὰ τὴν μέλιτταν ἀπανθισάμενοσ ἐπιδείκνυμαι τοῖσ ἀνθρώποισ; οἱ δὲ ἐπαινοῦσι καὶ γνωρίζουσιν ἕκαστον τὸ ἄνθοσ ὅθεν καὶ παρ’ ὅτου καὶ ὅπωσ ἀνελεξάμην, καὶ λόγῳ μὲν ἐμὲ ζηλοῦσι τῆσ ἀνθολογίασ, τὸ δ’ ἀληθὲσ ὑμᾶσ καὶ τὸν λειμῶνα τὸν ὑμέτερον, οἳ τοιαῦτα ἐξηνθήκατε ποικίλα καὶ πολυειδῆ τὰσ βαφάσ, εἴ τισ ἀναλέξασθαί τε αὐτὰ ἐπίσταιτο καὶ ἀναπλέξαι καὶ ἁρμόσαι, ὡσ μὴ ἀπᾴδειν θάτερον θατέρου. ἔσθ’ ὅστισ οὖν ταῦτα εὖ πεπονθὼσ παρ’ ὑμῶν κακῶσ ἂν εἰπεῖν ἐπιχειρήσειεν εὐεργέτασ ἄνδρασ, ἀφ’ ὧν εἶναί τισ ἔδοξεν; ἐκτὸσ εἰ μὴ κατὰ τὸν Θάμυριν ἢ τὸν Εὔρυτον εἰή τὴν φύσιν, ὡσ ταῖσ Μούσαισ ἀντᾴδειν, παρ’ ὧν εἴληφε τὴν ᾠδήν, ἢ τῷ Ἀπόλλωνι ἐριδαίνειν ἐναντία τοξεύων, καὶ ταῦτα δοτῆρι ὄντι τῆσ τοξικῆσ. τοῦτο μέν, ὦ γενναῖε, κατὰ τοὺσ ῥήτορασ εἴρηταί σοι·

ἐναντιώτατον δ’ οὖν ^ ἐστι τῷ πράγματι καὶ χαλεπωτέραν σου ἐπιδείκνυσι τὴν τόλμαν, εἴ γε τῇ ἀδικίᾳ καὶ ἀχαριστία πρόσεστιν, ὃσ παρ’ ἡμῶν τὰ τοξεύματα, ὡσ φήσ, λαβὼν καθ’ ἡμῶν ἐτόξευεσ, ἕνα τοῦτον ὑποθέμενοσ τὸν σκοπόν, ἅπαντασ ἡμᾶσ ἀγορεύειν κακῶσ· τοιαῦτα παρὰ σοῦ ἀπειλήφαμεν ἀνθ’ ὧν σοι τὸν λειμῶνα ἐκεῖνον ἀναπετάσαντεσ οὐκ ἐκωλύομεν δρέπεσθαι καὶ τὸ προκόλπιον ἐμπλησάμενον ἀπελθεῖν ὥστε διά γε τοῦτο μάλιστα δίκαιοσ ἂν εἰήσ ἀποθανεῖν. ὁρᾶτε·

πρὸσ ὀργὴν ἀκούετε καὶ οὐδὲν τῶν δικαίων προσίεσθε. καίτοι οὐκ ἂν ᾠήθην ποτὲ ὡσ ὀργὴ Πλάτωνοσ ἢ Χρυσίππου ἢ Ἀριστοτέλουσ ἢ τῶν ἄλλων ὑμῶν καθίκοιτο ἄν, ἀλλά μοι ἐδοκεῖτε μόνοι δὴ πόρρω εἶναι τοῦ τοιούτου. πλὴν ἀλλὰ μὴ ἄκριτόν γε, ὦ θαυμάσιοι, μηδὲ πρὸ δίκησ ἀποκτείνητέ με. ὑμέτερον γοῦν καὶ τοῦτο ἦν, μὴ βίᾳ μηδὲ κατὰ τὸ ἰσχυρότερον πολιτεύεσθαι, δίκῃ δὲ τὰ διάφορα λύεσθαι διδόντασ λόγον καὶ δεχομένουσ ἐν τῷ μέρει. ὥστε δικαστὴν ἑλόμενοι κατηγορήσατε μὲν ὑμεῖσ ἢ ἅμα πάντεσ ἢ ὅντινα ἂν χειροτονήσητε ὑπὲρ ἁπάντων, ἐγὼ δὲ ἀπολογήσομαι πρὸσ τὰ ἐγκλήματα. κᾆτα ἢν μέν τι ἀδικῶν φαίνωμαι καὶ τοῦτο περὶ ἐμοῦ γνῷ τὸ δικαστήριον, ὑφέξω δηλαδὴ τὴν ἀξίαν ὑμεῖσ δὲ βίαιον οὐδὲν τολμήσετε· ἢν δὲ τὰσ εὐθύνασ ὑποσχὼν καθαρὸσ ὑμῖν καὶ ἀνεπίληπτοσ εὑρίσκωμαι, ἀφήσουσί με οἱ δικασταί, ὑμεῖσ δὲ εἰσ τοὺσ ἐξαπατήσαντασ ὑμᾶσ καὶ παροξύναντασ καθ’ ἡμῶν τὴν ὀργὴν τρέψετε. τοῦτ’ ἐκεῖνο·

εἰσ πεδίον τὸν ἵππον, ὡσ παρακρουσάμενοσ τοὺσ δικαστὰσ ἀπέλθῃσ. φασὶ γοῦν ῥήτορά σε καὶ δικανικόν τινα εἶναι καὶ πανοῦργον ἐν τοῖσ λόγοισ. τίνα δὲ καὶ δικαστὴν ἐθέλεισ γενέσθαι, ὅντινα μὴ σὺ δωροδοκήσασ, οἱᾶ πολλὰ ποιεῖτε, ἄδικα πείσεισ ὑπὲρ σοῦ ψηφίσασθαι; θαρρεῖτε τούτου γε ἕνεκα· οὐδένα τοιοῦτον διαιτητὴν ὕποπτον ἢ ἀμφίβολον ἀξιώσαιμ’ ἂν γενέσθαι καὶ ὅστισ ἀποδώσεταί μοι τὴν ψῆφον. ὁρᾶτε γοῦν, τὴν Φιλοσοφίαν αὐτὴν μεθ’ ὑμῶν ποιοῦμαι δικάστριαν ἔγωγε. καὶ τίσ ἂν κατηγορήσειεν, εἴ γε ἡμεῖσ δικάσομεν; οἱ αὐτοὶ κατηγορεῖτε καὶ δικάζετε· οὐδὲν οὐδὲ τοῦτο δέδια. τοσοῦτον ὑπερφέρω τοῖσ δικαίοισ καὶ ἐκ περιουσίασ ἀπολογήσεσθαι ὑπολαμβάνω. τί ποιοῦμεν, ὦ Πυθαγόρα καὶ Σώκρατεσ;

ἡ δὲ δικασάτω, καὶ ἡμεῖσ ἀγαπήσομεν οἷσ ἂν ἐκείνη διαγνῷ. ἐοίκε γὰρ ἁνὴρ οὐκ ἄλογα προκαλεῖσθαι δικάζεσθαι ἀξιῶν. τί δὲ ἄλλο ἢ βαδίζωμεν ἐπὶ τὸ δικαστήριον καὶ τὴν Φιλοσοφίαν παραλαβόντεσ ἀκούσωμεν ὅ τι καὶ ἀπολογήσεται· τὸ πρὸ δίκησ γὰρ οὐχ ἡμέτερον, ἀλλὰ δεινῶσ ἰδιωτικόν, ὀργίλων τινῶν ἀνθρώπων καὶ τὸ δίκαιον ἐν τῇ χ; χειρὶ τιθεμένων. παρέξομεν οὖν ἀφορμὰσ τοῖσ κακηγορεῖν ἐθέλουσιν καταλεύσαντεσ ἄνδρα μηδὲ ἀπολογησάμενον ὑπὲρ ἑαυτοῦ, καὶ ταῦτα δικαιοσύνῃ χαίρειν αὐτοὶ λέγοντεσ. ἢ τί ἂν εἴποιμεν Ἀνύτου καὶ Μελήτου πέρι, τῶν ἐμοῦ κατηγορησάντων, ἢ τῶν τότε δικαστῶν, εἰ οὗτοσ τεθνήξεται μηδὲ τὸ παράπαν ὕδατοσ μεταλαβών; ἄριστα παραινεῖσ, ὦ Σώκρατεσ· ὥστε ἀπίωμεν ἐπὶ τὴν Φιλοσοφίαν. εὖ γε, ὦ σοφώτατοι, ἀμείνω ταῦτα καὶ νομιμώτερα.

οὐδέπω γοῦν καὶ τήμερον ἐξευρεῖν δεδύνημαι τὴν οἰκίαν. τοὺσ μέντοι λίθουσ φυλάττετε, ὡσ ἔφην· δεήσει γὰρ αὐτῶν μικρὸν ὕστερον ἐν τῷ δικαστηρίῳ. ποῦ δὲ τὴν Φιλοσοφίαν εὑρ́οι τισ ἄν; οὐ γὰρ οἶδα ἔνθα οἰκεῖ· καίτοι πάνυ πολὺν ἐπλανήθην χ; χρόνον ἀναζητῶν τὴν οἰκίαν, ὡσ συγγενοίμην αὐτῇ. εἶτα ἐντυγχάνων ἄν τισι τριβώνια περιβεβλημένοισ καὶ πώγωνασ βαθεῖσ καθειμένοισ παρ’ αὐτῆσ ἐκείνησ ἥκειν φάσκουσιν, οἰόμενοσ εἰδέναι αὐτοὺσ ἀνηρώτων· οἱ δὲ πολὺ μᾶλλον ἐμοῦ ἀγνοοῦντεσ ἢ οὐδὲν ὅλωσ ἀπεκρίναντό μοι, ὡσ μὴ ἐλέγχοιντο οὐκ εἰδότεσ ἢ ἄλλην θύραν ἀντ’ ἄλλησ ἐπεδείκνυον. πολλάκισ δὲ ἢ αὐτὸσ εἰκάσασ ἢ ξεναγήσαντόσ τινοσ ἧκον ἂν ἐπί τινασ θύρασ βεβαίωσ ἐλπίσασ τότε γοῦν εὑρηκέναι, τεκμαιρόμενοσ τῷ πλήθει τῶν εἰσιόντων τε καὶ ἐξιόντων, ἁπάντων σκυθρωπῶν καὶ τὰ σχήματα εὐσταλῶν καὶ φροντιστικῶν τὴν πρόσοψιν μετὰ τούτων οὖν συμπαραβυσθεὶσ καὶ αὐτὸσ εἰσῆλθον ἄν.

εἶτα ἑώρων γύναιόν τι οὐχ ἁπλοϊκόν, εἰ καὶ ὅτι μάλιστα εἰσ τὸ ἀφελὲσ καὶ ἀκόσμητον ἑαυτὴν ἐπερρύθμιζεν, ἀλλὰ κατεφάνη μοι αὐτίκα οὐδὲ τὸ ἄνετον δοκοῦν τῆσ κόμησ ἀκαλλώπιστον ἐῶσα οὐδὲ τοῦ ἱματίου τὴν ἀναβολὴν ἀνεπιτηδεύτωσ περιστέλλουσα· πρόδηλοσ δὲ ἦν κοσμουμένη αὐτοῖσ καὶ πρὸσ εὐπρέπειαν τῷ ἀθεραπεύτῳ δοκοῦντι προσχρωμένη. ὑπεφαίνετο δέ τι καὶ ψιμύθιον καὶ φῦκοσ, καὶ τὰ ῥήματα πάνυ ἑταιρικά, καὶ ἐπαινουμένη ὑπὸ τῶν ἐραστῶν εἰσ κάλλοσ ἔχαιρε, καὶ εἰ δοίη τισ προχείρωσ ἐδέχετο, καὶ τοὺσ πλουσιωτέρουσ ἂν παρακαθισαμένη πλησίον τοὺσ πένητασ τῶν ἐραστῶν οὐδὲ προσέβλεπεν. πολλάκισ δὲ καὶ γυμνωθείσησ αὐτῆσ κατὰ τὸ ἀκούσιον ἑώρων περιδέραια χρυσᾶ τῶν κλοιῶν παχύτερα. ταῦτα ἰδὼν ἐπὶ πόδα ^ ἂν εὐθὺσ ἀνέστρεφον, οἰκτείρασ δηλαδὴ τοὺσ κακοδαίμονασ ἐκείνουσ ἑλκομένουσ πρὸσ αὐτῆσ οὐ τῆσ ῥινὸσ ἀλλὰ τοῦ πώγωνοσ καὶ κατὰ τὸν Ἰξίονα εἰδώλῳ ἀντὶ τῆσ Ἥρασ συνόντασ. τοῦτο μὲν ὀρθῶσ ἔλεξασ·

οὐ γὰρ πρόδηλοσ οὐδὲ πᾶσι γνώριμοσ ἡ θύρα. πλὴν ἀλλὰ οὐδὲν δεήσει βαδίζειν ἐπὶ τὴν οἰκίαν ἐνταῦθα γὰρ ἐν Κεραμεικῷ ὑπομενοῦμεν αὐτήν. ἡ δὲ ἤδη που ἀφίξεται ἐπανιοῦσα ἐξ Ἀκαδημίασ, ὡσ περιπατήσειε καὶ ἐν τῇ Ποικίλῃ· τοῦτο γὰρ ὁσημέραι ποιεῖν ἔθοσ αὐτῇ· μᾶλλον δὲ ἤδη πρόσεισιν. ὁρᾷσ τὴν κόσμιον, τὴν ἀπὸ τοῦ σχήματοσ, τὴν προσηνῆ τὸ βλέμμα, τὴν ἐπὶ συννοίασ ἠρέμα βαδίζουσαν; πολλὰσ ὁμοίασ ὁρῶ τό γε σχῆμα καὶ τὸ βάδισμα καὶ τὴν ἀναβολήν. καίτοι μία πάντωσ ἥ γε ἀληθὴσ Φιλοσοφία καὶ ἐν αὐταῖσ. εὖ λέγεισ. ἀλλὰ δηλώσει ἥτισ ἐστὶ φθεγξαμένη μόνον. παπαῖ·

τί Πλάτων καὶ Χρύσιπποσ ἄνω καὶ Ἀριστοτέλησ καὶ οἱ λοιποὶ ἅπαντεσ, αὐτὰ δὴ τὰ κεφάλαιά μου τῶν μαθημάτων; τί αὖθισ εἰσ τὸν βίον; ἆρά τι ὑμᾶσ ἐλύπει τῶν κάτω; ὀργιζομένοισ γοῦν ἐοίκατε. καί τίνα τοῦτον συλλαβόντεσ ἄγετε; ἦ που τυμβωρύχοσ τισ ἢ ἀνδροφόνοσ ἢ ἱερόσυλόσ ἐστιν; νὴ Δία, ὦ Φιλοσοφία, πάντων γε ἱεροσύλων ἀσεβέστατοσ, ὃσ τὴν ἱερωτάτην σὲ κακῶσ ἀγορεύειν ἐπεχείρησεν καὶ ἡμᾶσ ἅπαντασ, ὁπόσοι τι παρὰ σοῦ μαθόντεσ τοῖσ μεθ’ ἡμᾶσ καταλελοίπαμεν. εἶτα ἠγανακτήσατε λοιδορησαμένου τινόσ, καὶ ταῦτα εἰδότεσ ἐμέ, οἱᾶ πρὸσ τῆσ Κωμῳδίασ ἀκούουσα ἐν Διονυσίοισ ὅμωσ φίλην τε αὐτὴν ἥγημαι καὶ οὔτε ἐδικασάμην οὔτε ᾐτιασάμην προσελθοῦσα, ἐφίημι δὲ παίζειν τὰ εἰκότα καὶ τὰ συνήθη τῇ ἑορτῇ; οἶδα γὰρ ὡσ οὐκ ἄν τι ὑπὸ σκώμματοσ χεῖρον γένοιτο, ἀλλὰ τοὐναντίον ὅπερ ἂν ᾖ καλόν, ὥσπερ τὸ χρυσίον ἀποσμώμενον τοῖσ κόμμασι, λαμπρότερον ἀποστίλβει καὶ φανερώτερον γίγνεται. ὑμεῖσ δὲ οὐκ οἶδα ὅπωσ ὀργίλοι καὶ ἀγανακτικοὶ γεγόνατε. τί δ’ οὖν αὐτὸν ἄγχετε; μίαν ἡμέραν ταύτην παραιτησάμενοι ἥκομεν ἐπ’ αὐτὸν ὡσ ὑπόσχῃ τὴν ἀξίαν ὧν δέδρακεν. φῆμαι γὰρ ἡμῖν διήγγελλον οἱᾶ ἔλεγεν εἰσ τὰ πλήθη καθ’ ἡμῶν. εἶτα πρὸ δίκησ οὐδὲ ἀπολογησάμενον ἀποκτενεῖτε;

δῆλοσ γοῦν ἐστιν εἰπεῖν τι θέλων. οὔκ, ἀλλ’ ἐπὶ σὲ τὸ πᾶν ἀνεβαλόμεθα, καὶ σοὶ ὅτι ἂν δοκῇ, τοῦτο ποιήσῃ τέλοσ τῆσ δίκησ. τί φὴσ σύ; τοῦτο αὐτό, ὦ δέσποινα Φιλοσοφία, ἥπερ καὶ ’ μόνη τἀληθὲσ ἂν ἐξευρεῖν δύναιο· μόλισ γοῦν εὑρόμην πολλὰ ἱκετεύσασ τὸ σοὶ φυλαχθῆναι τὴν δίκην. νῦν, ὦ κατάρατε, δέσποιναν αὐτὴν καλεῖσ; πρῴην δὲ τὸ ἀτιμότατον Φιλοσοφίαν ἀπέφαινεσ ἐν τοσούτῳ θεάτρῳ ἀποκηρύττων κατὰ μέρη δύ’ ὀβολῶν ἕκαστον εἶδοσ αὐτῆσ τῶν λόγων. ὁρᾶτε μὴ οὐ Φιλοσοφίαν οὗτόσ γε ἀλλὰ γόητασ ἄνδρασ ἐπὶ τῷ ἡμετέρῳ ὀνόματι πολλὰ καὶ μιαρὰ πράττοντασ ἠγόρευεν κακῶσ. εἴσῃ αὐτίκα, ἢν ἐθέλῃσ ἀπολογουμένου ἀκούειν μόνον. ἀπίωμεν εἰσ Ἄρειον πάγον, μᾶλλον δὲ εἰσ τὴν ἀκρόπολιν αὐτήν, ὡσ ἂν ἐκ περιωπῆσ ἅμα καταφανείη πάντα ἐν τῇ πόλει. ὑμεῖσ δέ, ὦ φίλαι, ἐν τῇ Ποικίλῃ τέωσ περιπατήσατε·

ἥξω γὰρ ὑμῖν ἐκδικάσασα τὴν δίκην. τίνεσ δὲ εἰσιν, ὦ Φιλοσοφία; πάνυ γάρ μοι κόσμιαι καὶ αὗται δοκοῦσιν. ἀρετὴ μὲν ἡ ἀνδρώδησ αὕτη, Σωφροσύνη δὲ ἐκείνη καὶ Δικαιοσύνη ἡ παρ’ αὐτήν. ἡ προηγουμένη δὲ Παιδεία, ἡ ἀμυδρὰ δὲ καὶ ἀσαφὴσ τὸ χρῶμα ἡ Ἀλήθειά ἐστιν. οὐχ ὁρῶ ἥντινα καὶ λέγεισ. τὴν ἀκαλλώπιστον ἐκείνην οὐχ ὁρᾷσ, τὴν γυμνήν, τὴν ὑποφεύγουσαν ἀεὶ καὶ διολισθάνουσαν; ὁρῶ νῦν μόλισ. ἀλλὰ τί οὐχὶ καὶ ταύτασ ἄγεισ, ὡσ πλῆρεσ γένοιτο καὶ ἐντελὲσ τὸ συνέδριον; τὴν Ἀλήθειαν δέ γε καὶ συνήγορον ἀναβιβάσασθαι πρὸσ τὴν δίκην βούλομαι. νὴ Δία, ἀκολουθήσατε καὶ ὑμεῖσ· οὐ βαρὺ γὰρ μίαν δικάσαι δίκην, καὶ ταῦτα περὶ τῶν ἡμετέρων ἐσομένην. ἄπιτε ὑμεῖσ·

ἐγὼ γὰρ οὐδὲν δέομαι ἀκούειν ἃ πάλαι οἶδα ὁποῖά ἐστιν. ἀλλ’ ἡμῖν, ὦ Ἀλήθεια, ἐν δέοντι συνδικάζοισ ἂν καὶ καταμηνύοισ ἕκαστα. οὐκοῦν ἐπάγωμαι καὶ τὼ θεραπαινιδίω τούτω εὐνοϊκοτάτω μοι ὄντε; καὶ μάλα ὁπόσασ ἂν ἐθέλῃσ. ἕπεσθον, ὦ Ἐλευθερία καὶ Παρρησία, μεθ’ ἡμῶν, ὡσ τὸν δείλαιον τουτονὶ ἀνθρωπίσκον ἐραστὴν ἡμέτερον ὄντα καὶ κινδυνεύοντα ἐπὶ μηδεμιᾷ προφάσει δικαίᾳ σῶσαι δυνηθῶμεν. σὺ δέ, ὦ Ἔλεγχε, αὐτοῦ περίμεινον. μηδαμῶσ, ὦ δέσποινα, ἡκέτω δὲ καὶ οὗτοσ, εἰ καί τισ ἄλλοσ· ^ οὐ γὰρ τοῖσ τυχοῦσι θηρίοισ προσπολεμῆσαι δεήσει με, ἀλλ’ ἀλαζόσιν ἀνθρώποισ καὶ δυσελέγκτοισ, ἀεί τινασ ἀποφυγὰσ εὑρισκομένοισ, ὥστε ἀναγκαῖοσ ὁ Ἔλεγχοσ. ἀναγκαιότατοσ μὲν οὖν ἄμεινον δέ, εἰ καὶ τὴν Ἀπόδειξιν παραλάβοισ. ἕπεσθε πάντεσ, ἐπείπερ ἀναγκαῖοι δοκεῖτε πρὸσ τὴν δίκην. ὁρᾷσ;

προσεταιρίζεται καθ’ ἡμῶν, ὦ Φιλοσοφία, τὴν Ἀλήθειαν. εἶτα δέδιτε, ὦ Πλάτων καὶ Χρύσιππε καὶ Ἀριστότελεσ, μή τι ψεύσηται ὑπὲρ αὐτοῦ Ἀλήθεια οὖσα; οὐ τοῦτο, ἀλλὰ δεινῶσ πανοῦργόσ ἐστιν καὶ κολακικόσ· ὥστε παραπείσει αὐτήν. θαρρεῖτε· οὐδὲν μὴ γένηται ἄδικον, Δικαιοσύνησ ταύτησ συμπαρούσησ. ἀνίωμεν οὖν.

καίτοι πρόσ γε σὲ οὐδὲν ἂν ἔλαττον γένοιτο οὐδ’ εἰ τὴν φωνὴν βάρβαροσ εἰή τισ, εἴπερ ἡ γνώμη ὀρθὴ καὶ δικαία φαίνοιτο οὖσα. ἀλλὰ εἰπέ μοι σύ, τί σοι τοὔνομα; ἐμοί; Παρρησιάδησ Ἀληθίωνοσ τοῦ Ἐλεγξικλέουσ. πατρὶσ δέ; Σύροσ, ὦ Φιλοσοφία, τῶν Ἐπευφρατιδίων. ἀλλὰ τί τοῦτο; καὶ γὰρ τούτων τινὰσ οἶδα τῶν ἀντιδίκων μου οὐχ ἧττον ἐμοῦ βαρβάρουσ τὸ γένοσ· ὁ τρόποσ δὲ καὶ ἡ παιδεία οὐ κατὰ Σολέασ ἢ Κυπρίουσ ἢ Βαβυλωνίουσ ἢ Σταγειρίτασ. εὖ λέγεισ·

ἄλλωσ γοῦν ἠρόμην. ἡ τέχνη δέ σοι τίσ; ἄξιον γὰρ ἐπίστασθαι τοῦτό γε. μισαλαζών εἰμι καὶ μισογόησ καὶ μισοψευδὴσ καὶ μισότυφοσ καὶ μισῶ πᾶν τὸ τοιουτῶδεσ εἶδοσ τῶν μιαρῶν ἀνθρώπων πάνυ δὲ πολλοὶ εἰσιν, ὡσ οἶσθα. Ἡράκλεισ, πολυμισῆ τινα μέτει τὴν τέχνην. εὖ λέγεισ· ὁρᾷσ γοῦν ὁπόσοισ ἀπεχθάνομαι καὶ ὡσ κινδυνεύω δι’ αὐτήν. οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τὴν ἐναντίαν αὐτῇ . πάνυ ἀκριβῶσ οἶδα, λέγω δὲ τὴν ἀπὸ τοῦ φιλο τὴν ἀρχὴν ἔχουσαν φιλαλήθησ τε γὰρ καὶ φιλόκαλοσ καὶ φιλαπλοϊκὸσ καὶ ὅσα τῷ φιλεῖσθαι συγγενῆ. πλὴν ἀλλ’ ὀλίγοι πάνυ ταύτησ ἄξιοι τῆσ τέχνησ, οἱ δὲ ὑπὸ τῇ ἐναντίᾳ ταττόμενοι καὶ τῷ μίσει οἰκειότεροι πεντακισμύριοι. κινδυνεύω τοιγαροῦν τὴν μὲν ὑπ’ ἀργίασ ἀπομαθεῖν ἤδη, τὴν δὲ πάνυ ἠκριβωκέναι. καὶ μὴν οὐκ ἐχρῆν τοῦ γὰρ αὐτοῦ καὶ τάδε, φασί, καὶ τάδε· ὥστε μὴ διαίρει τὼ τέχνα· μία γὰρ ἐστὸν δύ’ εἶναι δοκούσα. ἄμεινον σὺ ταῦτα οἶσθα, ὦ Φιλοσοφία. τὸ μέντοι ἐμὸν τοιοῦτόν ἐστιν, οἱο͂ν τοὺσ μὲν πονηροὺσ μισεῖν, ἐπαινεῖν δὲ τοὺσ χρηστοὺσ καὶ φιλεῖν. ἄγε δή, πάρεσμεν γὰρ ἔνθα ἐχρῆν, ἐνταῦθά που ἐν τῷ προνάῳ τῆσ Πολιάδοσ δικάσωμεν.

ἡ Ιἕρεια διάθεσ ἡμῖν τὰ βάθρα, ἡμεῖσ δὲ ἐν τοσούτῳ προσκυνήσωμεν τὴν θεόν. ὦ Πολιάσ, ἐλθέ μοι κατὰ τῶν ἀλαζόνων σύμμαχοσ ἀναμνησθεῖσα ὁπόσα ἐπιορκούντων ὁσημέραι ἀκούεισ αὐτῶν· καὶ ἃ πράττουσι δὲ μόνη ὁρᾷσ ἅτε δὴ ἐπὶ σκοπῆσ οἰκοῦσα νῦν καιρὸσ ἀμύνασθαι αὐτούσ. ἐμὲ δὲ ἤν που κρατούμενον ἴδῃσ καὶ πλείουσ ὦσιν αἱ μέλαιναι, σὺ προσθεῖσα τὴν σεαυτῆσ σῶζέ με. εἰε͂ν ἡμεῖσ μὲν ὑμῖν καὶ δὴ καθήμεθα ἕτοιμοι ἀκούειν τῶν λόγων, ὑμεῖσ δὲ προελόμενοί τινα ἐξ ἁπάντων, ὅστισ ἄριστα κατηγορῆσαι ἂν δοκεῖ, συνείρετε τὴν κατηγορίαν καὶ διελέγχετε·

πάντασ γὰρ ἅμα λέγειν ἀμήχανον σὺ δέ, ὦ Παρρησιάδη, ἀπολογήσῃ τὸ μετὰ τοῦτο. τίσ οὖν ὁ ἐπιτηδειότατοσ ἐξ ἡμῶν ἂν γένοιτο πρὸσ τὴν δίκην; σύ, ὦ Πλάτων. ἥ τε γὰρ μεγαλόνοια θαυμαστὴ καὶ ἡ καλλιφωνία δεινῶσ Ἀττικὴ καὶ τὸ κεχαρισμένον καὶ πειθοῦσ μεστὸν ἥ τε σύνεσισ καὶ τὸ ἀκριβὲσ καὶ τὸ ἐπαγωγὸν ἐν καιρῷ τῶν ἀποδείξεων, πάντα ταῦτά σοι ἀθρόα πρόσεστιν ὥστε τὴν προηγορίαν δέχου καὶ ὑπὲρ ἁπάντων εἰπὲ τὰ εἰκότα. νῦν ἀναμνήσθητι πάντων ἐκείνων καὶ συμφόρει εἰσ τὸ αὐτό, εἲ τί σοι πρὸσ Γοργίαν ἢ Πῶλον ἢ Πρόδικον ἢ Ἱππίαν εἴρηται· δεινότεροσ οὗτόσ ἐστιν. ἀγανακτήσειεν ἄν, εἰ μὴ οὗτοσ ὑπόσχοι τὴν δίκην. μηδαμῶσ, ἀλλά τινα τῶν σφοδροτέρων προχειρισώμεθα, Διογένη τοῦτον ἢ Ἀντισθένη ἢ Κράτητα ἢ καὶ σέ, ὦ Χρύσιππε·

οὐ γὰρ δὴ κάλλουσ ἐν τῷ παρόντι καὶ δεινότητοσ συγγραφικῆσ ὁ καιρόσ, ἀλλά τινοσ ἐλεγκτικῆσ καὶ δικανικῆσ παρασκευῆσ· ῥήτωρ δὲ ὁ Παρρησιάδησ ἐστίν. ἀλλ’ ἐγὼ αὐτοῦ κατηγορήσω οὐδὲ γὰρ πάνυ μακρῶν οἶμαι τῶν λόγων δεήσεσθαι. καὶ ἄλλωσ ὑπὲρ ἅπαντασ ὕβρισμαι δύ’ ὀβολῶν πρῴην ἀποκεκηρυγμένοσ. ὁ Διογένησ, ὦ Φιλοσοφία, ἐρεῖ τὸν λόγον ὑπὲρ ἁπάντων. μέμνησο δέ, ὦ γενναῖε, μὴ τὰ σεαυτοῦ μόνον πρεσβεύειν ἐν τῇ κατηγορίᾳ, τὰ κοινὰ δὲ ὁρᾶν εἰ γάρ τι καὶ πρὸσ ἀλλήλουσ διαφερόμεθα ἐν τοῖσ δόγμασι, σὺ δὲ τοῦτο μὲν μὴ ἐξέταζε, μηδὲ ὅστισ ἐστὶν ὁ ἀληθέστεροσ νῦν λέγε, ὅλωσ δὲ ὑπὲρ Φιλοσοφίασ αὐτῆσ ἀγανάκτει περιυβρισμένησ καὶ κακῶσ ἀκουούσησ ἐν τοῖσ Παρρησιάδου λόγοισ, καὶ τὰσ προαιρέσεισ ἀφείσ, ἐν αἷσ διαλλάττομεν, ὃ κοινὸν ἅπαντεσ ἔχομεν, τοῦτο ὑπερμάχει. ὁρ́α· σὲ μόνον προεστησάμεθα καὶ ἐν σοὶ τὰ πάντα ἡμῶν νῦν κινδυνεύεται, ἢ σεμνότατα δόξαι ἢ τοιαῦτα πιστευθῆναι οἱᾶ οὗτοσ ἀπέφηνε. θαρρεῖτε, οὐδὲν ἐλλείψομεν ὑπὲρ ἁπάντων ἐρῶ.

κἂν ἡ Φιλοσοφία δὲ πρὸσ τοὺσ λόγουσ ἐπικλασθεῖσα ‐ φύσει γὰρ ἥμεροσ καὶ πρᾶόσ ἐστιν ‐ ἀφεῖναι διαβουλεύηται αὐτόν, ἀλλ’ οὐ τὰ ἐμὰ ἐνδεήσει· δείξω γὰρ αὐτῷ ὅτι μὴ μάτην ξυλοφοροῦμεν. τοῦτο μὲν μηδαμῶσ, ἀλλὰ τῷ λόγῳ μᾶλλον ἄμεινον γὰρ ἤπερ τῷ ξύλῳ. μὴ μέλλε δ’ οὖν. ἤδη γὰρ ἐγκέχυται τὸ ὕδωρ καὶ πρὸσ σὲ τὸ δικαστήριον ἀποβλέπει. οἱ λοιποὶ καθιζέτωσαν, ὦ Φιλοσοφία, καὶ ψηφοφορείτωσαν μεθ’ ὑμῶν, Διογένησ δὲ κατηγορείτω μόνοσ. οὐ δέδιασ οὖν μή σου καταψηφίσωνται; οὐδαμῶσ· πλείοσι γοῦν κρατῆσαι βούλομαι. γενναῖά σου ταῦτα· καθίσατε δ’ οὖν. σὺ δέ, ὦ Διόγενεσ, λέγε. οἱοῖ μὲν ἡμεῖσ ἄνδρεσ ἐγενόμεθα παρὰ τὸν βίον, ὦ Φιλοσοφία, πάνυ ἀκριβῶσ οἶσθα καὶ οὐδὲν δεῖ λόγων ἵνα γὰρ τὸ κατ’ ἐμὲ σιωπήσω, ἀλλὰ Πυθαγόραν τοῦτον καὶ Πλάτωνα καὶ Ἀριστοτέλη καὶ Χρύσιππον καὶ τοὺσ ἄλλουσ τίσ οὐκ οἶδεν ὅσα εἰσ τὸν βίον καλὰ εἰσεκομίσαντο;

ἃ δὲ τοιούτουσ ὄντασ ἡμᾶσ ὁ τρισκατάρατοσ οὑτοσὶ Παρρησιάδησ ὕβρικεν ἤδη ἐρῶ. ῥήτωρ γάρ τισ, ὥσ φασιν, ὤν, ἀπολιπὼν τὰ δικαστήρια καὶ τὰσ ἐν ἐκείνοισ εὐδοκιμήσεισ, ὁπόσον ἢ δεινότητοσ ἢ ἀκμῆσ ἐπεπόριστο ἐν τοῖσ λόγοισ, τοῦτο πᾶν ἐφ’ ἡμᾶσ συσκευασάμενοσ οὐ παύεται αὐτὸσ ^ μὲν ἀγορεύων κακῶσ γόητασ καὶ ἀπατεῶνασ ἀποκαλῶν, τὰ πλήθη δὲ ἀναπείθων καταγελᾶν ἡμῶν καὶ καταφρονεῖν ὡσ τὸ μηδὲν ὄντων μᾶλλον δὲ καὶ μισεῖσθαι πρὸσ τῶν πολλῶν ἤδη πεποίηκεν αὐτούσ τε ἡμᾶσ καὶ σὲ τὴν Φιλοσοφίαν, φληνάφουσ καὶ λήρουσ ἀποκαλῶν τὰ σὰ καὶ τὰ σπουδαιότατα ὧν ἡμᾶσ ἐπαίδευσασ ἐπὶ χλευασμῷ διεξιών, ὥστε αὐτὸν μὲν κροτεῖσθαι καὶ ἐπαινεῖσθαι πρὸσ τῶν θεατῶν, ἡμᾶσ δὲ ὑβρίζεσθαι. φύσει γὰρ τοιοῦτόν ἐστιν ὁ πολὺσ λεώσ, ’ χαίρουσι τοῖσ ἀποσκώπτουσιν καὶ λοιδορουμένοισ, καὶ μάλισθ’ ὅταν τὰ σεμνότατα εἶναι δοκοῦντα διασύρηται, ὥσπερ ἀμέλει καὶ πάλαι ἔχαιρον Ἀριστοφάνει καὶ Εὐπόλιδι Σωκράτη τουτονὶ ἐπὶ χλευασίᾳ παράγουσιν ἐπὶ τὴν σκηνὴν καὶ κωμῳδοῦσιν ἀλλοκότουσ τινὰσ περὶ αὐτοῦ κωμῳδίασ. καίτοι ἐκεῖνοι μὲν καθ’ ἑνὸσ ἀνδρὸσ ἐτόλμων τοιαῦτα, καὶ ἐν Διονυσίοισ ἐφειμένον αὐτὸ ἔδρων, καὶ τὸ σκῶμμα ἐδόκει μέροσ τι τῆσ ἑορτῆσ, καὶ ὁ θεὸσ ἴσωσ ἔχαιρε ^ φιλόγελώσ τισ ὤν. ὁ δὲ τοὺσ ἀρίστουσ συγκαλῶν, ἐκ πολλοῦ φροντίσασ καὶ παρασκευασάμενοσ καὶ βλασφημίασ τινὰσ εἰσ παχὺ βιβλίον ἐγγράψασ, μεγάλῃ τῇ φωνῇ ἀγορεύει κακῶσ Πλάτωνα, Πυθαγόραν, Ἀριστοτέλη τοῦτον, Χρύσιππον ἐκεῖνον, ἐμὲ καὶ ὅλωσ ἅπαντασ οὔτε ἑορτῆσ ἐφιείσησ οὔτε ἰδίᾳ τι πρὸσ ἡμῶν παθών·

εἶχε γὰρ ἄν τινα συγγνώμην αὐτῷ τὸ πρᾶγμα, εἰ ἀμυνόμενοσ, ἀλλὰ μὴ ἄρχων αὐτὸσ ἔδρα. ὃ δὲ πάντων δεινότατον, ὅτι τοιαῦτα ποιῶν καὶ τὸ σὸν ὄνομα ὦ Φιλοσοφία, ὑποδύεται καὶ ὑπελθὼν τὸν Διάλογον ἡμέτερον οἰκέτην ὄντα, τούτῳ συναγωνιστῇ καὶ ὑποκριτῇ χρῆται καθ’ ἡμῶν, ἔτι καὶ Μένιππον ἀναπείσασ ἑταῖρον ἡμῶν ἄνδρα συγκωμῳδεῖν αὐτῷ τὰ πολλά, ὃσ μόνοσ οὐ πάρεστιν οὐδὲ κατηγορεῖ μεθ’ ἡμῶν, προδοὺσ τὸ κοινόν. ἀνθ’ ὧν ἁπάντων ἄξιόν ἐστιν ὑποσχεῖν αὐτὸν τὴν δίκην.

ἢ τί γὰρ ἂν εἰπεῖν ἔχοι τὰ σεμνότατα διασύρασ ἐπὶ τοσούτων μαρτύρων; χρήσιμον γοῦν καὶ πρὸσ ἐκείνουσ τὸ τοιοῦτον, εἰ θεάσαιντο αὐτὸν κολασθέντα, ὡσ μηδὲ ἄλλοσ τισ ἔτι καταφρονοίη Φιλοσοφίασ· ἐπεὶ τό γε τὴν ἡσυχίαν ἄγειν καὶ ὑβριζόμενον ἀνέχεσθαι οὐ μετριότητοσ, ἀλλὰ ἀνανδρίασ καὶ εὐηθείασ εἰκότωσ ἂν νομίζοιτο. τὰ μὲν γὰρ τελευταῖα τίνι φορητά; ὃσ καθάπερ τὰ ἀνδράποδα παραγαγὼν ἡμᾶσ ἐπὶ τὸ πωλητήριον καὶ κήρυκα ἐπιστήσασ ἀπημπόλησεν, ὥσ φασιν, τοὺσ μὲν ἐπὶ πολλῷ, ἐνίουσ δὲ μνᾶσ Ἀττικῆσ, ἐμὲ δὲ ὁ παμπονηρότατοσ οὗτοσ δύ’ ὀβολῶν οἱ παρόντεσ δὲ ἐγέλων. ἀνθ’ ὧν αὐτοί τε ἀνεληλύθαμεν ἀγανακτήσαντεσ καὶ σὲ ἀξιοῦμεν τιμωρήσειν ἡμῖν τὰ ἔσχατα ὑβρισμένοισ. εὖ γε, ὦ Διόγενεσ, ὑπὲρ ἁπάντων καλῶσ ὁπόσα ἐχρῆν ἅπαντα εἴρηκασ.

παύσασθε ἐπαινοῦντεσ· ἔγχει τῷ ἀπολογουμένῳ. σὺ δὲ ὁ Παρρησιάδησ λέγε ἤδη ἐν τῷ μέρει· σοὶ γὰρ τὸ νῦν ῥεῖ. μὴ μέλλε οὖν. οὐ πάντα μου, ὦ Φιλοσοφία, κατηγόρησε Διογένησ, ἀλλὰ τὰ πλείω καὶ ὅσα ἦν χαλεπώτερα οὐκ οἶδα ὅ τι παθὼν παρέλιπεν.

ἐγὼ δὲ τοσούτου δέω ἔξαρνοσ γενέσθαι ὡσ οὐκ εἶπον αὐτά, ἢ ἀπολογίαν τινὰ μεμελετηκὼσ ἀφῖχθαι, ὥστε καὶ εἴ τινα ἢ αὐτὸσ ἀπεσιώπησεν ἢ ἐγὼ μὴ . πρότερον ἔφθην εἰρηκώσ, νῦν προσθήσειν μοι δοκῶ. οὕτωσ γὰρ ἂν μάθοισ οὕστινασ ἀπεκήρυττον καὶ κακῶσ ἠγόρευον ἀλαζόνασ καὶ γόητασ ἀποκαλῶν, καί μοι μόνον τοῦτο παραφυλάττετε, εἰ ἀληθῆ περὶ αὐτῶν ἐρῶ. εἰ δέ τι βλάσφημον ἢ τραχὺ φαίνοιτο ἔχων ὁ λόγοσ, οὐ τὸν διελέγχοντα, ἐμέ, ἀλλ’ ἐκείνουσ ἂν οἶμαι δικαιότερον αἰτιάσαισθε τοιαῦτα ποιοῦντασ. ἐγὼ γὰρ ἐπειδὴ τάχιστα συνεῖδον ὁπόσα τοῖσ ῥητορεύουσιν ἀναγκαῖον τὰ δυσχερῆ προσεῖναι, ἀπάτην καὶ ψεῦδοσ καὶ θρασύτητα καὶ βοὴν καὶ ὠθισμοὺσ καὶ μυρία ἄλλα, ταῦτα μέν, ὥσπερ εἰκὸσ ἦν, ἀπέφυγον, ἐπὶ δὲ τὰ σά, ὦ Φιλοσοφία, καλὰ ὁρμήσασ ἠξίουν ὁπόσον ἔτι μοι λοιπὸν τοῦ βίου καθάπερ ἐκ ζάλησ καὶ κλύδωνοσ εἰσ εὔδιὸν τινα λιμένα ἐσπλεύσασ ὑπὸ σοὶ σκεπόμενοσ καταβιῶναι. κἀπειδὴ μόνον παρέκυψα εἰσ τὰ ὑμέτερα, σὲ μέν, ὥσπερ ἀναγκαῖον ἦν, καὶ τούσδε ἅπαντασ ἐθαύμαζον ἀρίστου βίου νομοθέτασ ὄντασ καὶ τοῖσ ἐπ’ αὐτὸν ἐπειγομένοισ χεῖρα ὀρέγοντασ, τὰ κάλλιστα καὶ συμφορώτατα παραινοῦντασ, εἴ τισ μὴ παραβαίνοι αὐτὰ μηδὲ διολισθάνοι, ἀλλ’ ἀτενὲσ ἀποβλέπων εἰσ τοὺσ κανόνασ οὓσ προτεθείκατε, πρὸσ τούτουσ ῥυθμίζοι καὶ ἀπευθύνοι τὸν ἑαυτοῦ βίον, ὅπερ νὴ Δία καὶ τῶν καθ’ ὑμᾶσ αὐτοὺσ ὀλίγοι ποιοῦσιν.

ὁρῶν δὲ πολλοὺσ οὐκ ἔρωτι φιλοσοφίασ ἐχομένουσ ἀλλὰ δόξησ μόνον τῆσ ἀπὸ τοῦ πράγματοσ ἐφιεμένουσ, καὶ τὰ μὲν πρόχειρα ταῦτα καὶ δημόσια καὶ ὁπόσα παντὶ μιμεῖσθαι ῥᾴδιον εὖ μάλα ἐοικότασ ἀγαθοῖσ ἀνδράσι, τὸ γένειον λέγω καὶ τὸ βάδισμα καὶ τὴν.

ἀναβολήν, ἐπὶ δὲ τοῦ βίου καὶ τῶν πραγμάτων ἀντιφθεγγομένουσ τῷ σχήματι καὶ τἀναντία ὑμῖν ἐπιτηδεύοντασ καὶ διαφθείροντασ τὸ ἀξίωμα τῆσ ὑποσχέσεωσ, ἠγανάκτουν, καὶ τὸ πρᾶγμα ὅμοιον ἐδόκει μοι καθάπερ ἂν εἴ τισ ὑποκριτὴσ τραγῳδίασ μαλθακὸσ αὐτὸσ ὢν καὶ γυναικεῖοσ Ἀχιλλέα ἢ Θησέα ἢ καὶ τὸν Ἡρακλέα ὑποκρίνοιτο αὐτὸν μήτε βαδίζων μήτε βοῶν ἡρωϊκόν, ἀλλὰ θρυπτόμενοσ ὑπὸ τηλικούτῳ προσωπείῳ, ὃν οὐδ’ ἂν ἡ Ἑλένη ποτὲ ἢ Πολυξένη ἀνάσχοιντο πέρα τοῦ μετρίου αὐταῖσ προσεοικότα, οὐχ ὅπωσ ὁ Ἡρακλῆσ ὁ Καλλίνικοσ, ἀλλά μοι δοκεῖ τάχιστ’ ἂν ἐπιτρῖψαι τῷ ῥοπάλῳ παίων τοῦτον αὐτόν τε καὶ τὸ προσωπεῖον, οὕτωσ ἀτίμωσ κατατεθηλυμμένοσ πρὸσ αὐτοῦ. τοιαῦτα καὶ αὐτὸσ ὑμᾶσ πάσχοντασ ὑπ’ ἐκείνων ὁρῶν οὐκ ἤνεγκα τὴν αἰσχύνην τῆσ ὑποκρίσεωσ, εἰ πίθηκοι ὄντεσ ἐτόλμησαν ἡρώων προσωπεῖα περιθέσθαι ἢ τὸν ἐν Κύμῃ ὄνον μιμήσασθαι, ὃσ λεοντῆν περιβαλόμενοσ ἠξίου λέων αὐτὸσ εἶναι, πρὸσ ἀγνοοῦντασ τοὺσ Κυμαίουσ ὀγκώμενοσ μάλα τραχὺ καὶ καταπληκτικόν, ἄχρι δή τισ αὐτὸν ξένοσ καὶ λέοντα ἰδὼν καὶ ὄνον πολλάκισ ἤλεγξε καὶ ἀπεδίωξε παίων τοῖσ ξύλοισ.

ὅ δὲ μάλιστά μοι δεινόν, ὦ Φιλοσοφία, κατεφαίνετο, τοῦτο ἦν οἱ γὰρ ἄνθρωποι εἴ τινα τούτων ἑώρων πονηρὸν ἢ ἄσχημον ἢ ἀσελγέσ τι ἐπιτηδεύοντα, οὐκ ἔστιν ὅστισ οὐ Φιλοσοφίαν αὐτὴν ᾐτιᾶτο καὶ τὸν Χρύσιππον εὐθὺσ ἢ Πλάτωνα ἢ Πυθαγόραν ἢ ὅτου ἐπώνυμον αὑτὸν ὁ διαμαρτάνων ἐκεῖνοσ ἐποιεῖτο καὶ οὗ τοὺσ λόγουσ ἐμιμεῖτο· ^ καὶ ἀπὸ τοῦ κακῶσ βιοῦντοσ πονηρὰ περὶ ὑμῶν εἴκαζον τῶν πρὸ πολλοῦ τεθνηκότων οὐ γὰρ παρὰ ζῶντασ ὑμᾶσ ἡ ἐξέτασισ αὐτοῦ ἐγίγνετο, ἀλλ’ ὑμεῖσ μὲν ἐκποδών, ἐκεῖνον δὲ ἑώρων σαφῶσ ἅπαντεσ δεινὰ καὶ ἄσεμνα ἐπιτηδεύοντα, ὥστε ἐρήμην ἡλίσκεσθε μετ’ αὐτοῦ καὶ ἐπὶ τὴν ὁμοίαν διαβολὴν συγκατεσπᾶσθε. ταῦτα οὐκ ἤνεγκα ὁρῶν ἔγωγε, ἀλλ’ ἤλεγχον αὐτοὺσ καὶ διέκρινον ἀφ’ ὑμῶν ὑμεῖσ δέ, τιμᾶν ἐπὶ τούτοισ δέον, εἰσ δικαστήριόν με ἄγετε.

οὐκοῦν ἤν τινα καὶ τῶν μεμυημένων ἰδὼν ἐξαγορεύοντα ταῖν θεαῖν τὰ ἀπόρρητα καὶ ἐξορχούμενον ἀγανακτήσω καὶ διελέγξω, ἐμὲ τὸν ἀσεβοῦντα ἡγήσεσθε εἶναι; ἀλλ’ οὐ δίκαιον. ἐπεὶ καὶ οἱ ἀθλοθέται μαστιγοῦν εἰώθασιν, ἤν τισ ὑποκριτὴσ Ἀθηνᾶν ἢ Ποσειδῶνα ἢ τὸν Δία ὑποδεδυκὼσ μὴ καλῶσ ὑποκρίνηται μηδὲ κατ’ ἀξίαν τῶν θεῶν, καὶ οὐ δή που ὀργίζονται αὐτοῖσ ἐκεῖνοι, διότι τὸν περικείμενον αὐτῶν τὰ προσωπεῖα καὶ τὸ σχῆμα ἐνδεδυκότα ἐπέτρεψαν παίειν τοῖσ μαστιγοφόροισ, ἀλλὰ καὶ ἥδοιντ’ ἄν, οἶμαι, μᾶλλον ^ μαστιγουμένῳ· ^ οἰκέτην μὲν γάρ τινα ἢ ἄγγελον μὴ δεξιῶσ ὑποκρίνασθαι μικρὸν τὸ πταῖσμα, τὸν Δία δὲ ἢ τὸν Ἡρακλέα μὴ κατ’ ἀξίαν ἐπιδείξασθαι τοῖσ θεαταῖσ, ἀποτρόπαιον ὡσ αἰσχρόν. καὶ γὰρ αὖ καὶ τόδε πάντων ἀτοπώτατόν ἐστιν, ὅτι τοὺσ μὲν λόγουσ ὑμῶν πάνυ ἀκριβοῦσιν οἱ πολλοὶ αὐτῶν, καθάπερ δὲ ἐπὶ τοῦτο μόνον ἀναγιγνώσκοντεσ αὐτοὺσ καὶ μελετῶντεσ, ὡσ τἀναντία ἐπιτηδεύοιεν, οὕτωσ βιοῦσιν.

τὸ μὲν γὰρ βιβλίον χρημάτων φησὶ δεῖν καταφρονεῖν καὶ δόξησ καὶ μόνον τὸ καλὸν ἀγαθὸν οἰέσθαι καὶ ἀόργητον εἶναι καὶ τῶν λαμπρῶν τούτων ὑπερορᾶν καὶ ἐξ ἰσοτιμίασ αὐτοῖσ διαλέγεσθαι, καλά,^ ὦ θεοί, καὶ σοφὰ καὶ θαυμάσια λέγον ^ ὡσ ἀληθῶσ. οἱ δὲ καὶ αὐτὰ ταῦτα ἐπὶ μισθῷ διδάσκουσιν καὶ τοὺσ πλουσίουσ τεθήπασιν καὶ πρὸσ τὸ ἀργύριον κεχήνασιν, ὀργιλώτεροι μὲν τῶν κυνιδίων ὄντεσ, δειλότεροι δὲ τῶν λαγωῶν, κολακικώτεροι δὲ τῶν πιθήκων, ἀσελγέστεροι δὲ τῶν ὄνων, ἁρπακτικώτεροι δὲ τῶν γαλῶν, φιλονεικότεροι δὲ τῶν ἀλεκτρυόνων. τοιγαροῦν γέλωτα ὀφλισκάνουσιν ὠθιζόμενοι ἐπ’ αὐτὰ καὶ περὶ τὰσ τῶν πλουσίων πυλῶνασ ἀλλήλουσ παραγκωνιζόμενοι καὶ δεῖπνα πολυάνθρωπα δειπνοῦντεσ καὶ ἐν αὐτοῖσ τούτοισ ἐπαινοῦντεσ φορτικῶσ καὶ πέρα τοῦ καλῶσ ἔχοντοσ ἐμφορούμενοι καὶ μεμψίμοιροι φαινόμενοι καὶ ἐπὶ τῆσ κύλικοσ ἀτερπῆ καὶ ἀπῳδὰ φιλοσοφοῦντεσ καὶ τὸν ἄκρατον οὐ φέροντεσ· οἱ ἰδιῶται δὲ ὁπόσοι πάρεισιν, γελῶσι δηλαδὴ καὶ καταπτύουσιν φιλοσοφίασ, εἰ τοιαῦτα καθάρματα ἐκτρέφει. τὸ δὲ πάντων αἴσχιστον, ὅτι μηδενὸσ δεῖσθαι λέγων ἕκαστοσ αὐτῶν, ἀλλὰ μόνον πλούσιον εἶναι τὸν σοφὸν κεκραγὼσ μικρὸν ὕστερον προσελθὼν αἰτεῖ καὶ ἀγανακτεῖ μὴ λαβών, ὅμοιον ὡσ εἴ τισ ἐν βασιλικῷ σχήματι ὀρθὴν τιάραν ἔχων καὶ διάδημα καὶ τὰ ἄλλα ὅσα βασιλείασ γνωρίσματα προσαιτοίη τῶν ὑποδεεστέρων δεόμενοσ.

"τί γὰρ τὸ χρυσίον ἢ τἀργύριον, οὐδὲν τῶν ἐν τοῖσ αἰγιαλοῖσ ψήφων διαφέρον; ὅταν δέ τισ ἐπικουρίασ δεόμενοσ ἑταῖροσ ἐκ παλαιοῦ καὶ φίλοσ ἀπὸ πολλῶν ὀλίγα αἰτῇ προσελθών, σιωπὴ καὶ ἀπορία καὶ ἀμαθία καὶ παλινῳδία τῶν δογμάτων πρὸσ τὸ ἐναντίον· οἱ δὲ πολλοὶ περὶ φιλίασ ἐκεῖνοι λόγοι καὶ ἡ ἀρετὴ καὶ τὸ καλὸν οὐκ οἶδα ὅποι ποτὲ οἴχεται ταῦτα ἀποπτάμενα πάντα, πτερόεντα ὡσ ἀληθῶσ ἔπη, μάτην ὁσημέραι πρὸσ αὐτῶν ἐν ταῖσ διατριβαῖσ σκιαμαχούμενα μέχρι. γὰρ τούτου φίλοσ ἕκαστοσ αὐτῶν, εἰσ ὅσον ἂν μὴ ἀργύριον ἢ χρυσίον ᾖ προκείμενον ἐν τῷ μέσῳ·

ἢν δέ τισ ὀβολὸν ἐπιδείξῃ μόνον, λέλυται μὲν ἡ εἰρήνη, ἄσπονδα δὲ κἀκήρυκτα πάντα, καὶ τὰ βιβλία ἐξαλήλιπται καὶ ἡ ἀρετὴ πέφευγεν. οἱο͂́ν τι καὶ οἱ κύνεσ πάσχουσιν ἐπειδάν τισ ὀστοῦν εἰσ μέσουσ αὐτοὺσ ἐμβάλῃ· ἀναπηδήσαντεσ δάκνουσιν ἀλλήλουσ καὶ τὸν προαρπάσαντα τὸ ὀστοῦν ὑλακτοῦσιν. λέγεται δὲ καὶ βασιλεύσ τισ Αἰγύπτιοσ πιθήκουσ ποτὲ πυρριχίζειν διδάξαι καὶ τὰ θηρία ‐ μιμηλότατα δέ ἐστι τῶν ἀνθρωπίνων ‐ ἐκμαθεῖν τάχιστα καὶ ὀρχεῖσθαι ἁλουργίδασ ἀμπεχόμενα καὶ προσωπεῖα περικείμενα, καὶ μέχρι γε πολλοῦ εὐδοκιμεῖν τὴν θέαν, ἄχρι δὴ θεατήσ τισ ἀστεῖοσ κάρυα ὑπὸ κόλπου ^ ἔχων ἀφῆκεν εἰσ τὸ μέσον· οἱ δὲ πίθηκοι ἰδόντεσ καὶ ἐκλαθόμενοι τῆσ ὀρχήσεωσ, τοῦθ’ ὅπερ ἦσαν, πίθηκοι ἐγένοντο ἀντὶ πυρριχιστῶν καὶ συνέτριβον τὰ προσωπεῖα καὶ τὴν ἐσθῆτα κατερρήγνυον καὶ ἐμάχοντο περὶ τῆσ ὀπώρασ πρὸσ ἀλλήλουσ, τὸ δὲ σύνταγμα τῆσ πυρρίχησ διελέλυτο καὶ κατεγελᾶτο ὑπὸ τοῦ θεάτρου. τοιαῦτα καὶ οὗτοι ποιοῦσιν, καὶ ἔγωγε τοὺσ τοιούτουσ κακῶσ ἠγόρευον καὶ οὔποτε παύσομαι διελέγχων καὶ κωμῳδῶν, περὶ ὑμῶν δὲ ἢ τῶν ὑμῖν παραπλησίων ‐ εἰσὶ γάρ, εἰσί τινεσ ὡσ ἀληθῶσ φιλοσοφίαν ζηλοῦντεσ καὶ τοῖσ ὑμετέροισ νόμοισ ἐμμένοντεσ ‐ μὴ οὕτωσ μανείην ἔγωγε ὡσ βλάσφημον εἰπεῖν τι ἢ σκαιόν.

ἤ τί γὰρ ἂν εἰπεῖν ἔχοιμι; τί γὰρ ὑμῖν τοιοῦτον βεβίωται; τοὺσ δὲ ἀλαζόνασ ἐκείνουσ καὶ θεοῖσ ἐχθροὺσ ἄξιον οἶμαι μισεῖν. ἢ σὺ γάρ, ὦ Πυθαγόρα καὶ Πλάτων καὶ Χρύσιππε καὶ Ἀριστότελεσ, τί φατε ; προσήκειν ὑμῖν τοὺσ τοιούτουσ ἢ οἰκεῖόν τι καὶ συγγενὲσ ἐπιδείκνυσθαι τῷ βίῳ; νὴ Δί’ Ἡρακλῆσ, φασίν, καὶ πίθηκοσ. ἢ διότι πώγωνασ ἔχουσι καὶ φιλοσοφεῖν φάσκουσι καὶ σκυθρωποί εἰσι, διὰ τοῦτο χρὴ ὑμῖν εἰκάζειν αὐτούσ; ἀλλὰ ἤνεγκα ἄν, εἰ πιθανοὶ γοῦν ἦσαν καὶ ἐπὶ τῆσ ὑποκρίσεωσ αὐτῆσ· νῦν δὲ θᾶττον ἂν γὺψ ἀηδόνα μιμήσαιτο ἢ οὗτοι φιλοσόφουσ. εἴρηκα ὑπὲρ ἐμαυτοῦ ὁπόσα εἶχον. σὺ δέ, ὦ Ἀλήθεια, μαρτύρει πρὸσ αὐτοὺσ εἰ ἀληθῆ ἐστιν. μετάστηθι, ὦ Παρρησιάδη·

ἔτι πορρωτέρω. τί ποιῶμεν ἡμεῖσ; πῶσ ὑμῖν εἰρηκέναι ἁνὴρ ἔδοξεν; ἐγὼ μέν, ὦ Φιλοσοφία, μεταξὺ λέγοντοσ αὐτοῦ κατὰ τῆσ γῆσ δῦναι εὐχόμην οὕτωσ ἀληθῆ πάντα εἶπεν. ἐγνώριζον γοῦν ἀκούουσα ἕκαστον τῶν ποιούντων αὐτὰ καὶ ἐφήρμοζον μεταξὺ τοῖσ λεγομένοισ, τοῦτο μὲν εἰσ τόνδε, τοῦτο δὲ ὁ δεῖνα ποιεῖ καὶ ὅλωσ ἔδειξε τοὺσ ἄνδρασ ἐναργῶσ καθάπερ ἐπί τινοσ γραφῆσ τὰ πάντα προσεοικότασ, οὐ τὰ σώματα μόνον ἀλλὰ καὶ τὰσ ψυχὰσ αὐτὰσ εἰσ τὸ ἀκριβέστατον ἀπεικάσασ. κἀγὼ πάνυ ἠρυθρίασα ἡ Ἀρετή. ^ ὑμεῖσ δὲ τί φατέ; τί δὲ ἄλλο ἢ ἀφεῖσθαι αὐτὸν τοῦ ἐγκλήματοσ καὶ φίλον ἡμῖν καὶ εὐεργέτην ἀναγεγράφθαι; τὸ γοῦν τῶν Ἰλιέων ἀτεχνῶσ πεπόνθαμεν τραγῳδόν τινα τοῦτον ἐφ’ ἡμᾶσ κεκινήκαμεν ᾀσόμενον τὰσ Φρυγῶν συμφοράσ. ᾀδέτω δ’ οὖν καὶ τοὺσ θεοῖσ ἐχθροὺσ ἐκτραγῳδείτω. καὶ αὐτόσ, ὦ Φιλοσοφία, πάνυ ἐπαινῶ τὸν ἄνδρα καὶ ἀνατίθεμαι τὰ κατηγορούμενα καὶ φίλον ποιοῦμαι αὐτὸν γενναῖον ὄντα. εὖ ἔχει·

πρόσιθι Παρρησιάδη· ἀφίεμέν σε τῆσ αἰτίασ, καὶ ἁπάσαισ κρατεῖσ, καὶ τὸ λοιπὸν ἴσθι ἡμέτεροσ ὤν. προσεκύνησα τήν γε πρώτην μᾶλλον δέ, τραγικώτερον αὐτὸ ποιήσειν μοι δοκῶ· σεμνότερον γάρ· ὦ μέγα σεμνὴ Νίκη, τὸν ἐμὸν βίοτον κατέχοισ καὶ μὴ λήγοισ στεφανοῦσα. οὐκοῦν δευτέρου κρατῆροσ ἤδη καταρχώμεθα· προσκαλῶμεν κἀκείνουσ, ὡσ δίκην ὑπόσχωσιν ἀνθ’ ὧν εἰσ ἡμᾶσ ὑβρίζουσι· κατηγορήσει δὲ Παρρησιάδησ ἑκάστου. , Ὀρθῶσ, ὦ Ἀρετή, ἔλεξασ. ὥστε σύ, παῖ Συλλογισμέ, κατακύψασ εἰσ τὸ ἄστυ προσκήρυττε τοὺσ φιλοσόφουσ. ἄκουε, σίγα·

τοὺσ φιλοσόφουσ ἥκειν εἰσ ἀκρόπολιν ἀπολογησομένουσ ἐπὶ τῆσ Ἀρετῆσ καὶ Φιλοσοφίασ καὶ Δίκησ. ὁρᾷσ; ὀλίγοι ἀνίασι γνωρίσαντεσ τὸ κήρυγμα, καὶ ἄλλωσ δεδίασι τὴν Δίκην οἱ πολλοὶ δὲ αὐτῶν οὐδὲ σχολὴν ἄγουσιν ἀμφὶ τοὺσ πλουσίουσ ἔχοντεσ. εἰ δὲ βούλει πάντασ ἥκειν, κατὰ τάδε, ὦ Συλλογισμέ, κήρυττε ‐ ^ Μηδαμῶσ, ἀλλὰ σύ, ὦ Παρρησιάδη, προσκάλει καθ’ ὅ τι σοι δοκεῖ. οὐδὲν τόδε χαλεπόν.

κεῖται δ’ ἐν μέσσοισι δύο χρυσοῖο τάλαντα, τῷ δόμεν, ὃσ μετὰ πᾶσιν ἐριζέμεν ἔξοχοσ εἰή. ἄκουε, σίγα. ὅσοι φιλόσοφοι εἶναι λέγουσιν καὶ ὅσοι προσήκειν αὐτοῖσ οἰόνται τοῦ ὀνόματοσ, ἥκειν εἰσ ἀκρόπολιν ἐπὶ τὴν διανομήν. δύο μναῖ ἑκάστῳ δοθήσονται καὶ σησαμαῖοσ πλακοῦσ· ὃσ δ’ ἂν πώγωνα βαθὺν ἐπιδείξηται, καὶ παλάθην ἰσχάδων οὗτόσ γε προσεπιλήψεται. κομίζειν δ’ ἕκαστον σωφροσύνην μὲν ἢ δικαιοσύνην ἢ ἐγκράτειαν μηδαμῶσ· οὐκ ἀναγκαῖα γὰρ ταῦτά γε, ἢν μὴ παρῇ· πέντε δὲ συλλογισμοὺσ ἐξ ἅπαντοσ· οὐ γὰρ θέμισ ἄνευ τούτων εἶναι σοφόν. βαβαί, ὅσοι·

πλήρησ μὲν ἡ ἄνοδοσ ὠθιζομένων ἐπὶ τὰσ δύο μνᾶσ, ὡσ ἤκουσαν μόνον παρὰ δὲ τὸ Πελασγικὸν ἄλλοι καὶ κατὰ τὸ Ἀσκληπιεῖον ἕτεροι καὶ παρὰ τὸν Ἄρειον πάγον ἔτι πλείουσ, ἔνιοι δὲ καὶ κατὰ τὸν Τάλω τάφον, οἱ δὲ καὶ πρὸσ τὸ Ἀνακεῖον προσθέμενοι κλίμακασ ἀνέρπουσι βομβηδὸν νὴ Δία καὶ βοτρυδὸν ἑσμοῦ δίκην, ἵνα καὶ καθ’ Ὅμηρον εἴπω· ἀλλὰ κἀκεῖθεν εὖ μάλα πολλοὶ κἀντεῦθεν μυρίοι, ὅσσα τε φύλλα καὶ ἄνθεα γίνεται ὡρ́ῃ. μεστὴ δὲ ἡ ἀκρόπολισ ἐν βραχεῖ κλαγγηδὸν προκαθιζόντων καὶ πανταχοῦ πήρα κολακεία, πώγων ἀναισχυντία, βακτηρία λιχνεία, συλλογισμὸσ φιλαργυρία· οἱ ὀλίγοι δέ, ὁπόσοι πρὸσ τὸ πρῶτον κήρυγμα ἐκεῖνο ἀνῄεσαν, ἀφανεῖσ καὶ ἄσημοι, ἀναμιχθέντεσ τῷ πλήθει τῶν ἄλλων, καὶ λελήθασιν ἐν τῇ ὁμοιότητι τῶν ἄλλων σχημάτων. τοῦτο γοῦν τὸ δεινότατόν ἐστιν, ὦ Φιλοσοφία, καὶ ὅ τισ ἂν μέμψαιτο μάλιστά σου, τὸ μηδὲν ἐπιβαλεῖν γνώρισμα καὶ σημεῖον αὐτοῖσ· πιθανώτεροι γὰρ οἱ γόητεσ οὗτοι πολλάκισ τῶν ἀληθῶσ φιλοσοφούντων τῶν. ἔσται τοῦτο μετ’ ὀλίγον, ἀλλὰ δεχώμεθα ἤδη αὐτούσ. ἡμᾶσ πρώτουσ χρὴ τοὺσ Πλατωνικοὺσ λαβεῖν.

οὔκ, ἀλλὰ τοὺσ Πυθαγορικοὺσ ἡμᾶσ· πρότεροσ γὰρ ὁ Πυθαγόρασ ἦν. ^ Ληρεῖτε· ἀμείνουσ ἡμεῖσ οἱ ἀπὸ τῆσ Στοᾶσ. οὐ μὲν οὖν, ἀλλ’ ἔν γε τοῖσ χρήμασι πρῶτοι ἂν ἡμεῖσ εἰήμεν οἱ ἐκ τοῦ Περιπάτου. ἡμῖν τοῖσ Ἐπικουρείοισ τοὺσ πλακοῦντασ δότε καὶ τὰσ παλάθασ· περὶ δὲ τῶν μνῶν περιμενοῦμεν, κἂν ὑστάτουσ δέῃ λαβεῖν. ποῦ τὰ δύο τάλαντα ; δείξομεν γὰρ οἱ Ἀκαδημαϊκοὶ ὅσον τῶν ἄλλων ἐσμὲν ἐριστικώτεροι. οὐχ ἡμῶν γε τῶν Στωϊκῶν παρόντων. παύσασθε φιλονεικοῦντεσ·

κενὴ δ’ οὖν ἡ ἀκρόπολισ, πλὴν ὀλίγων τούτων ὁπόσοι μεμενήκασιν οὐ φοβηθέντεσ τὴν κρίσιν. ὑμεῖσ δὲ οἱ Κυνικοὶ μήτε ὠθεῖτε ἀλλήλουσ μήτε τοῖσ ξύλοισ παίετε· ἐπ’ ἄλλα γὰρ ἴστε κεκλημένοι. καὶ νῦν ἔγωγε ἡ Φιλοσοφία καὶ Ἀρετὴ αὕτη καὶ Ἀλήθεια δικάσομεν οἵτινεσ οἱ ὀρθῶσ φιλοσοφοῦντὲσ εἰσιν. εἶτα ὅσοι μὲν ἂν εὑρεθῶσιν κατὰ τὰ ἡμῖν δοκοῦντα βιοῦντεσ, εὐδαιμονήσουσιν ἄριστοι κεκριμένοι· τοὺσ γόητασ δὲ καὶ οὐδὲν ἡμῖν προσήκοντασ κακοὺσ κακῶσ ἐπιτρίψομεν, ὡσ μὴ ἀντιποιῶνται τῶν ὑπὲρ αὐτοὺσ ἀλαζόνεσ ὄντεσ. τί τοῦτο; φεύγετε; νὴ Δία, κατὰ τῶν γε κρημνῶν οἱ πολλοὶ ἁλλόμενοι. οἱ ὑπηρέται ἀνέλεσθε τὴν πήραν, ἣν ὁ Κυνικὸσ ἀπέρριψεν ἐν τῇ τροπῇ.

ὑπέρ σοῦ γὰρ τοῦτο γένοιτ’ ἄν, ὡσ μὴ ἐπικρατῇ σου τὸ Ψεῦδοσ μηδὲ ὑπὸ τῇ Ἀγνοίᾳ λανθάνωσιν οἱ φαῦλοι τῶν ἀνδρῶν σε τοὺσ χρηστοὺσ μεμιμημένοι. φέρ’ ἴδω τί καὶ ἔχει· ἦ που θέρμουσ ἢ βιβλίον ἢ ἄρτουσ τῶν αὐτοπυριτῶν; ^ Οὔκ, ἀλλὰ χρυσίον τουτὶ καὶ μύρον καὶ μαχαίριον κουρευτικὸν ^ καὶ κάτοπτρον καὶ κύβουσ. εὖ γε, ὦ γενναῖε. τοιαῦτα ἦν σοι τὰ ἐφόδια τῆσ ἀσκήσεωσ καὶ μετὰ τούτων ἠξίουσ λοιδορεῖσθαι πᾶσιν καὶ τοὺσ ἄλλουσ παιδαγωγεῖν; τοιοῦτοι μὲν οὖν ὑμῖν οὗτοι. χρὴ δὲ ὑμᾶσ σκοπεῖν ὅντινα τρόπον ἀγνοούμενα ταῦτα πεπαύσεται καὶ διαγνώσονται οἱ ἐντυγχάνοντεσ, οἵτινεσ οἱ ἀγαθοὶ αὐτῶν εἰσι καὶ οἵτινεσ αὖ πάλιν οἱ τοῦ ἑτέρου βίου. ^ Σύ, ὦ Ἀλήθεια, ἐξεύρισκε· ἐπ’ αὐτῷ, εἰ δοκεῖ, Παρρησιάδῃ ποιησώμεθα τὸ τοιοῦτον, ἐπεὶ χρηστὸσ ὦπται καὶ εὔνουσ ἡμῖν καὶ σέ, ὦ Φιλοσοφία, μάλιστα θαυμάζων, παραλαβόντα μεθ’ ἑαυτοῦ τὸν Ἔλεγχον ἅπασι τοῖσ φάσκουσι φιλοσοφεῖν ἐντυγχάνειν.

εἶθ’ ὃν μὲν ἂν εὑρ́ῃ γνήσιον ὡσ ἀληθῶσ φιλόσοφον, στεφανωσάτω θαλλοῦ στεφάνῳ καὶ εἰσ τὸ Πρυτανεῖον καλεσάτω, ἢν δέ τινι ‐ οἱοῖ πολλοί εἰσι ‐ καταράτῳ ἀνδρὶ ὑποκριτῇ φιλοσοφίασ ἐντύχῃ,τὸ τριβώνιον περισπάσασ ἀποκειράτω τὸν πώγωνα ἐν χρῷ πάνυ τραγοκουρικῇ μαχαίρᾳ καὶ ἐπὶ τοῦ μετώπου στίγματα ἐπιβαλέτω ἢ ἐγκαυσάτω κατὰ τὸ μεσόφρυον· ὁ δὲ τύποσ τοῦ καυτῆροσ ἔστω ἀλώπηξ ἢ πίθηκοσ. εὖ γε, ὦ Ἀλήθεια, φήσ· ὁ δὲ ἔλεγχοσ, Παρρησιάδη, τοιόσδε ἔστω, οἱο͂σ ὁ τῶν ἀετῶν πρὸσ τὸν ἥλιον εἶναι λέγεται, οὐ μὰ Δί’ ὥστε κἀκείνουσ ἀντιβλέπειν τῷ φωτὶ καὶ πρὸσ ἐκεῖνο δοκιμάζεσθαι, ἀλλὰ προθεὶσ χρυσίον καὶ δόξαν καὶ ἡδονὴν ὃν μὲν ἂν αὐτῶν ἴδῃσ ὑπερορῶντα καὶ μηδαμῶσ ἑλκόμενον πρὸσ τὴν ὄψιν, οὗτοσ ἔστω ὁ τῷ θαλλῷ στεφόμενοσ, ὃν δ’ ἂν ἀτενὲσ ἀποβλέποντα καὶ τὴν χεῖρα ὀρέγοντα ἐπὶ τὸ χρυσίον, ἀπάγειν ἐπὶ τὸ καυτήριον τοῦτον ἀποκείρασ ^ πρότερον τὸν πώγωνα ὡσ ἔδοξεν. ἔσται ταῦτα, ὦ Φιλοσοφία, καὶ ὄψει αὐτίκα μάλα τοὺσ πολλοὺσ αὐτῶν ἀλωπεκίασ ἢ πιθηκοφόρουσ, ὀλίγουσ δὲ καὶ ἐστεφανωμένουσ·

εἰ βούλεσθε μέντοι, κἀνταῦθα ὑμῖν ἀνάξω τινὰσ ἤδη αὐτῶν. πῶσ λέγεισ; ἀνάξεισ τοὺσ φυγόντασ; καὶ μάλα, ἤνπερ ἡ ἱέρειά μοι ἐθελήσῃ πρὸσ ὀλίγον χρῆσαι τὴν ὁρμιὰν ἐκείνην καὶ τὸ ἄγκιστρον, ὅπερ ὁ ἁλιεὺσ ἀνέθηκεν ὁ ἐκ Πειραιῶσ. ἰδοὺ δὴ λαβέ, καὶ τὸν κάλαμόν γε ἅμα, ὡσ πάντα ἔχῃσ. οὐκοῦν, ὦ ἱέρεια, καὶ ἰσχάδασ μοί τινασ δὸσ ἀνύσασα καὶ ὀλίγον τοῦ χρυσίου. λάμβανε . τί πράττειν ἁνὴρ διανοεῖται; δελεάσασ τὸ ἄγκιστρον ἰσχάδι καὶ τῷ χρυσίῳ καθεζόμενοσ ἐπὶ τὸ ἄκρον τοῦ τειχίου καθῆκεν εἰσ τὴν πόλιν. τί ταῦτα, ὦ Παρρησιάδη, ποιεῖσ; ἦ που τοὺσ λίθουσ ἁλιεύσειν διέγνωκασ ἐκ τοῦ Πελασγικοῦ; σιώπησον, ὦ Φιλοσοφία, καὶ τὴν ἄγραν περίμενε· σὺ δέ, ὦ Πόσειδον ἀγρεῦ καὶ Ἀμφιτρίτη φίλη, πολλοὺσ ἡμῖν ἀνάπεμπε τῶν ἰχθύων. ἀλλ’ ὁρῶ τινα λάβρακα εὐμεγέθη, μᾶλλον δὲ χρύσοφρυν·

οὐκ, ἀλλὰ. γαλεόσ ἐστιν. πρόσεισι γοῦν τῷ ἀγκίστρῳ κεχηνώσ· ὤσφραται τοῦ χρυσίου· πλησίον ἤδη ἐστὶν ἔψαυσεν εἴληπται· ἀνασπάσωμεν. καὶ σύ, ὦ Ἔλεγχε, ἀνάσπα· ἔλεγχε,^ συνεπιλαβοῦ τῆσ ὁρμιᾶσ. ἄνω ἐστί. φέρ’ ἴδω τίσ εἶ, ὦ βέλτιστε ἰχθύων; κύων οὗτόσ γε. ’^ Ἡράκλεισ τῶν ὀδόντων. τί τοῦτο, ὦ γενναιότατε; εἴληψαι λιχνεύων περὶ τὰσ πέτρασ, ἔνθα λήσειν ἤλπισασ ὑποδεδυκώσ; ἀλλὰ νῦν ἔσῃ φανερὸσ ἅπασιν ἐκ τῶν βραγχίων ἀπηρτημένοσ. ἐξέλωμεν τὸ ἄγκιστρον καὶ τὸ δέλεαρ. μὰ Δί’ ἔπιεν. ^ τουτὶ κενόν σοι τὸ ἄγκιστρον ἡ δ’ ἰσχὰσ ἤδη προσέσχηται καὶ τὸ χρυσίον ἐν τῇ κοιλίᾳ. ἐξεμεσάτω νὴ Δία, ὡσ καὶ ἐπ’ ἄλλουσ δελεάσωμεν. εὖ ἔχει· τί φήσ, ὦ Διόγενεσ; οἶσθα τοῦτον ὅστισ ἐστίν, ἢ προσήκει τί σοι ἁνήρ; οὐδαμῶσ. τί οὖν; πόσου ἄξιον αὐτὸν χρὴ φάναι; ἐγὼ μὲν γὰρ δύ’ ὀβολῶν πρῴην αὐτὸν ἐτιμησάμην. πολὺ λέγεισ· ἄβρωτόσ τε γάρ ἐστιν καὶ εἰδεχθὴσ καὶ σκληρὸσ καὶ ἄτιμοσ· ἄφεσ αὐτὸν ἐπὶ κεφαλὴν κατὰ τῆσ πέτρασ· σὺ δὲ ἄλλον ἀνάσπασον καθεὶσ τὸ ἄγκιστρον. ἐκεῖνο μέντοι· ὁρ́α, ὦ Παρρησιάδη, μὴ καμπτόμενόσ σοι ὁ κάλαμοσ ἀποκλασθῇ. θάρρει, ὦ Διόγενεσ· κοῦφοί εἰσι καὶ τῶν ἀφύων ἐλαφρότεροι. νὴ Δί’, ἀφυέστατοί γε· ἀνάσπα δὲ ὅμωσ. ἰδού τισ ἄλλοσ ὑπόπλατοσ ὥσπερ ἡμίτομοσ ἰχθὺσ πρόσεισιν, ψῆττά τισ, κεχηνὼσ εἰσ τὸ ἄγκιστρον κατέπιεν, ἔχεται, ἀνεσπάσθω.

τίσ ἐστιν; ὁ Πλατωνικὸσ εἶναι λέγων. καὶ σύ, ὦ κατάρατε, ἥκεισ ἐπὶ τὸ χρυσίον ; τί φήσ, ὦ Πλάτων; τί ποιῶμεν αὐτόν; ἀπὸ τῆσ αὐτῆσ πέτρασ καὶ οὗτοσ·

ἀλλ’ ἢν ἰδού, πολλούσ που τοὺσ ἰχθῦσ ὁρῶ κατὰ ταὐτὸν ὁμόχροασ, ἀκανθώδεισ καὶ τὴν ἐπιφάνειαν ἐκτετραχυσμένουσ, ἐχίνων δυσληπτοτέρουσ. ἐπ’ ἄλλον καθείσθω. καὶ μὴν ὁρῶ τινα πάγκαλον προσιόντα, ὡσ ἂν ἐν βυθῷ δόξειεν, ποικίλον τὴν χρόαν, ταινίασ τινὰσ ἐπὶ τοῦ νώτου ἐπιχρύσουσ ἔχοντα. ὁρᾷσ, ὦ Ἔλεγχε; ὁ τὸν Ἀριστοτέλη προσποιούμενοσ οὗτόσ ἐστιν. ἦλθεν, εἶτα πάλιν ἄπεισιν. περισκοπεῖ ^ ἀκριβῶσ, αὖθισ ἐπανῆλθεν, ἔχανεν, εἴληπται, ἀνιμήσθω. μὴ ἀνέρῃ με, ὦ Παρρησιάδη, περὶ αὐτοῦ ἀγνοῶ γὰρ ὅστισ ἐστίν. οὐκοῦν καὶ οὗτοσ, ὦ Ἀριστότελεσ, κατὰ τῶν πετρῶν. ἦ που σαγήνησ ἐπ’ αὐτοὺσ δεήσει;

ἀλλ’ οὐ πάρεστιν. ἱκανὸν εἰ κἂν ἕνα τινὰ ἐκ τῆσ ἀγέλησ ἀνασπάσαιμεν. ἥξει δὲ ἐπὶ τὸ ἄγκιστρον δηλαδὴ ὃσ ἂν αὐτῶν θρασύτατοσ ᾖ. κάθεσ, εἰ δοκεῖ, σιδηρώσασ γε πρότερον ἐπὶ πολὺ τῆσ ὁρμιᾶσ, ὡσ μὴ ἀποπρίσῃ τοῖσ ὀδοῦσι καταπιὼν τὸ χρυσίον. καθῆκα. καὶ σὺ δέ, ὦ Πόσειδον, ταχεῖαν ἐπιτέλει τὴν ἄγραν. βαβαί, μάχονται περὶ τοῦ δελέατοσ, καὶ οἱ μὲν συνάμα πολλοὶ περιτρώγουσι τὴν ἰσχάδα, οἱ δὲ προσφύντεσ ἔχονται τοῦ χρυσίου. εὖ ἔχει· περιεπάρη τισ μάλα καρτερόσ. φέρ’ ἴδω τίνοσ ἐπώνυμον σεαυτὸν εἶναι λέγεισ; καίτοι γελοῖόσ εἰμι ἀναγκάζων ἰχθὺν λαλεῖν ἄφωνοι γὰρ οὗτοί γε. ἀλλὰ σύ, ὦ Ἔλεγχε, εἰπὲ ὅντινα ἔχει διδάσκαλον αὐτοῦ. Χρύσιππον τουτονί. μανθάνω· διότι χρυσίον προσῆν, οἶμαι, τῷ ὀνόματι. σὺ δ’ οὖν, Χρύσιππε, πρὸσ τῆσ Ἀθηνᾶσ εἰπέ, οἶσθα τοὺσ ἄνδρασ ἢ τοιαῦτα παραινεῖσ αὐτοῖσ ποιεῖν; νὴ Δί’, ὑβριστικὰ ἐρωτᾷσ, ὦ Παρρησιάδη, προσήκειν τι ἡμῖν ὑπολαμβάνων τοιούτουσ ὄντασ. εὖ γε, ὦ Χρύσιππε, γενναῖοσ εἶ. οὗτοσ δὲ καὶ αὐτὸσ ἐπὶ κεφαλὴν μετὰ τῶν ἄλλων, ἐπεὶ καὶ ἀκανθώδησ ἐστί, καὶ δέοσ μὴ διαπαρῇ τισ τὸν λαιμὸν ἐσθίων. ἅλισ, ὦ Παρρησιάδη, τῆσ ἄγρασ, μὴ καὶ τίσ σοι, οἱοῖ πολλοὶ εἰσιν, οἴχηται ἀποσπάσασ τὸ χρυσίον καὶ τὸ ἄγκιστρον, εἶτά σε ἀποτῖσαι τῇ ἱερείᾳ δεήσῃ.

ὥστε ἡμεῖσ μὲν ἀπίωμεν περιπατήσουσαι· καιρὸσ δὲ καὶ ὑμᾶσ ἀπιέναι ὅθεν ἥκετε, μὴ καὶ ὑπερήμεροι γένησθε τῆσ προθεσμίασ. σφὼ δέ, σὺ καὶ ὁ Ἔλεγχοσ, ὦ Παρρησιάδη, ἐν κύκλῳ ἐπὶ πάντασ αὐτοὺσ ἰόντεσ ἢ στεφανοῦτε ἢ ἐγκάετε, ὡσ ἔφην. ἔσται ταῦτα, ὦ Φιλοσοφία. χαίρετε, ὦ βέλτιστοι ἀνδρῶν. ἡμεῖσ δὲ κατίωμεν, ὦ Ἔλεγχε, καὶ τελῶμεν τὰ παρηγγελμένα. ποῖ δὲ καὶ πρῶτον ἀπιέναι δεήσει; μῶν εἰσ τὴν Ἀκαδημίαν ἢ εἰσ τὴν Στοὰν ἢ ^ ἀπὸ τοῦ Λυκείου ποιησώμεθα τὴν ἀρχήν; οὐδὲν διοίσει τοῦτο. πλὴν οἶδά γε ἐγὼ ὡσ ὅποι ποτ’ ἂν ἀπέλθωμεν, ὀλίγων μὲν τῶν στεφάνων, πολλῶν δὲ τῶν καυτηρίων δεησόμεθα.

상위

Lucian (루키아노스)

목록

  • (no name)
일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION