헬라어 문장 검색 - Λυξιαν́Φυγιτιϝ́1́

(루키아노스, Fugitivi, (no name))

ἀληθῆ ταῦτά φασιν, πάτερ, ὡσ ἐμβάλοι τισ φέρων αὑτὸν εἰσ τὸ πῦρ κατέναντι Ὀλυμπίων, ἤδη πρεσβύτησ ἄνθρωποσ, οὐκ ἀγεννὴσ θαυματοποιὸσ τὰ τοιαῦτα; ἡ Σελήνη γὰρ ἡμῖν διηγεῖτο, αὐτὴ ἑωρακέναι καιόμενον λέγουσα. καὶ πάνυ ἀληθῆ, ὦ Ἄπολλον ὡσ μή ποτε γενέσθαι ὤφελεν. οὕτω χρηστὸσ ὁ γέρων ἦν καὶ ἀνάξιοσ ἐν πυρὶ ἀπολωλέναι; καὶ τοῦτο μὲν ἴσωσ· ἀλλ’ ἐγὼ πολλὴν τὴν ἀηδίαν μέμνημαι ἀνασχόμενοσ τότε ὑπὸ κνίσησ πονηρᾶσ, οἱάν εἰκὸσ ἀποφέρεσθαι ὀπτωμένων ἀνθρωπείων σωμάτων. εἰ γοῦν μὴ εἰσ τὴν Ἀραβίαν ὡσ εἶχον εὐθὺσ ἀπιὼν ᾠχόμην, ἀπολώλειν ἄν, εὖ ἴσθι, ἀτοπίᾳ τοῦ καπνοῦ· καὶ ὅμωσ ἐν τοσαύτῃ εὐωδίᾳ καὶ ἀφθονίᾳ τῶν ἀρωμάτων καὶ ἐν λιβανωτῷ παμπόλλῳ μόλισ αἱ ῥῖνεσ ἐπιλαθέσθαι μοι καὶ ἀπομαθεῖν ἤθελον τὴν κηλῖδα ἐκείνην τῆσ ὀσμῆσ, ἀλλὰ καὶ νῦν ὀλίγου δέω ναυτιᾶν ὑπομνησθεὶσ αὐτῆσ. τί δὲ βουλόμενοσ, ὦ Ζεῦ, τοιαῦτα εἴργασται ἑαυτόν;

ἢ τί τὸ ἀγαθόν, ἀπανθρακωθῆναι ἐμπεσόντα εἰσ τὴν πυράν; τοῦτο μὲν οὐκ ἄν, ὦ παῖ, φθάνοισ καὶ Ἐμπεδοκλεῖ, πρὸ αὐτοῦ ἐγκαλῶν, ὃσ ἐσ τοὺσ κρατῆρασ ἥλατο καὶ αὐτὸσ ἐν Σικελίᾳ. μελαγχολίαν τινὰ δεινὴν λέγεισ. ἀτάρ οὗτὸσ γε τίνα ποτὲ ἄρα τὴν αἰτίαν ἔσχε τῆσ ἐπιθυμίασ; αὐτοῦ σοι λόγον ἐρῶ ὃν ἔλεξε πρὸσ τὴν πανήγυριν, ἀπολογούμενοσ πρὸσ αὐτοὺσ ὑπὲρ τῆσ τελευτῆσ. ἔφη γάρ, εἴ γε μέμνημαι ‐ ἀλλὰ τίσ αὕτη σπουδῇ πρόσεισι τεταραγμένη καὶ δακρύουσα, πάνυ ἀδικουμένῃ ἐοικυῖα; μᾶλλον δὲ Φιλοσοφία ἐστίν, καὶ τοὔνομά γε τοὐμὸν ἐπιβοᾶται σχετλιάζουσα.

τί, ὦ θύγατερ, δακρύεισ; ἢ τί ἀπολιποῦσα τὸν βίον ἐλήλυθασ; ἆρα μὴ οἱ ἰδιῶται αὖθισ ἐπιβεβουλεύκασί σοι ὡσ τὸ πρόσθεν, ὅτε τὸν Σωκράτην ἀπέκτειναν ὑπὸ Ἀνύτου κατηγορηθέντα, εἶτα φεύγεισ διὰ τοῦτο αὐτούσ; οὐδὲν τοιοῦτον, ὦ πάτερ, ἀλλ’ ἐκεῖνοι μέν, ὁ πολὺσ λεώσ, ἐπῄνουν καὶ διὰ τιμῆσ ἦγον, αἰδούμενοι καὶ θαυμάζοντέσ με καὶ μονονουχὶ προσκυνοῦντεσ, εἰ καὶ μὴ σφόδρα ξυνίεσαν ὧν λέγοιμι. οἱ δὲ ‐ πῶσ ἂν εἴποιμι; ‐ ‐ οἱ ξυνήθεισ καὶ φίλοι φάσκοντεσ εἶναι καὶ τοὔνομα τοὐμὸν ὑποδυόμενοι, ἐκεῖνοί με τὰ δεινότατα εἰργάσαντο. οἱ φιλόσοφοι ἐπιβουλήν τινα ἐπιβεβουλεύκασί σοι;

οὐδαμῶσ, ὦ πάτερ, οἵ γε ξυνηδίκηνταί μοι καὶ αὐτοί. πρὸσ τίνων οὖν ἠδίκησαι, εἰ μήτε τοὺσ ἰδιώτασ μήτε τοὺσ φιλοσόφουσ αἰτιᾷ ; εἰσίν τινεσ, ὦ Ζεῦ, ἐν μεταιχμίῳ τῶν τε πολλῶν καὶ τῶν φιλοσοφούντων, τὸ μὲν σχῆμα καὶ βλέμμα καὶ βάδισμα ἡμῖν ὅμοιοι καὶ κατὰ τὰ αὐτὰ ἐσταλμένοι· ἀξιοῦσι γοῦν ὑπ’ ἐμοὶ τάττεσθαι καὶ τοὔνομα τὸ ἡμέτερον ἐπιγράφονται, μαθηταὶ καὶ ὁμιληταὶ καὶ θιασῶται ἡμῶν εἶναι λέγοντεσ· ὁ βίοσ δὲ παμμίαροσ αὐτῶν, ἀμαθίασ καὶ θράσουσ καὶ ἀσελγείασ ἀνάπλεωσ, ὕβρισ οὐ μικρὰ καθ’ ἡμῶν. ὑπὸ τούτων, ὦ πάτερ, ἠδικημένη πέφευγα. . · δεινὰ ταῦτα, ὦ θύγατερ.

ἀλλὰ τί μάλιστα ἠδικήκασί σε; σκόπει, ὦ πάτερ, εἰ μικρά. σὺ γὰρ κατιδὼν τὸν βίον ἀδικίασ καὶ παρανομίασ μεστὸν ἅτε ἀμαθίᾳ καὶ ὕβρει ξυνόντα καὶ ταραττόμενον ὑπ’ αὐτῶν, κατελεήσασ τὸ ἀνθρώπειον ὑπὸ τῇ ἀγνοίᾳ ἐλαυνόμενον ἐμὲ κατέπεμψασ, ἐντειλάμενοσ ἐπιμεληθῆναι ὡσ παύσαιντο μὲν ἀδικοῦντεσ ἀλλήλουσ καὶ βιαζόμενοι καὶ ὅμοια τοῖσ θηρίοισ βιοῦντεσ, ἀναβλέψαντεσ δὲ πρὸσ τὴν ἀλήθειαν εἰρηνικώτερον ξυμπολιτεύοιντο. "ἅ μὲν πράττουσιν οἱ ἄνθρωποι καὶ ὡσ διάκεινται ὑπὸ τῆσ ἀμαθίασ, ὦ θύγατερ, καὶ αὐτὴ ὁρᾷσ. ἐγὼ δὲ ἐλεῶ γὰρ αὐτούσ σέ, ἣν μόνην ἰάσασθαι ἂν τὰ γιγνόμενα οἶμαι, προκρίνασ ἐξ ἁπάντων ἡμῶν πέμπω ἰασομένην. οἶδα πολλὰ καὶ ταῦτα ^ εἰπὼν τότε.

σὺ δὲ τὰ μετὰ ταῦτα ἤδη λέγε, ὅπωσ μὲν ὑπεδέξαντό σε καταπταμένην τὸ πρῶτον, ἅτινα δὲ νῦν ὑπ’ αὐτῶν πέπονθασ. ἠῖξα μέν, ὦ πάτερ, οὐκ ἐπὶ τοὺσ Ἕλληνασ εὐθύσ, ἀλλ’ ὅπερ ἐδόκει μοι χαλεπώτερον τοῦ ἔργου εἶναι, τὸ βαρβάρουσ παιδεύειν καὶ διδάσκειν, τοῦτο πρῶτον ἠξίουν ἐργάσασθαι· τὸ Ἑλληνικὸν δὲ εἰών ὡσ ῥᾷστα ὑποβαλέσθαι οἱο͂́ν τε καὶ τάχιστα, ὥσ γε ᾤμην, ἐνδεξόμενον τὸν χαλινὸν καὶ ὑπαχθησόμενον τῷ ζυγῷ. ὁρμήσασα δὲ εἰσ Ἰνδοὺσ τὸ πρῶτον, ἔθνοσ μέγιστον τῶν ἐν τῷ βίῳ, οὐ χαλεπῶσ ἔπεισα καταβάντασ ἀπὸ τῶν ἐλεφάντων ἐμοὶ συνεῖναι, ὥστε καὶ γένοσ ὅλον, οἱ Βραχμᾶνεσ, τοῖσ Νεχραίοισ καὶ Ὀξυδράκαισ ὅμορον, οὗτοι πάντεσ ὑπ’ ἐμοὶ τάττονται καὶ βιοῦσίν τε ^ κατὰ τὰ ἡμῖν δοκοῦντα, τιμώμενοι πρὸσ τῶν περιοίκων ἁπάντων, καὶ ἀποθνήσκουσι παράδοξόν τινα τοῦ θανάτου τρόπον. τοὺσ γυμνοσοφιστὰσ λέγεισ.

ἀκούω γοῦν τὰ τε ἄλλα περὶ αὐτῶν καὶ ὅτι ἐπὶ πυρὰν μεγίστην ἀναβάντεσ ἀνέχονται καιόμενοι, οὐδὲν τοῦ σχήματοσ ἢ τῆσ καθέδρασ ἐντρέποντεσ. ^ ἀλλ’ οὐ μέγα τοῦτο· ἔναγχοσ γοῦν καὶ Ὀλυμπίασιν τὸ ὅμοιον ἐγὼ εἶδον γενόμενον, εἰκὸσ δὲ καὶ σὲ παρεῖναι καιομένου τότε τοῦ γέροντοσ. οὐδὲ ἀνῆλθον, ὦ πάτερ, εἰσ Ὀλυμπίαν δέει τῶν καταράτων ἐκείνων οὓσ ἔφην, ὅτι πολλοὺσ αὐτῶν ἑώρων ἀπιόντασ, ὡσ λοιδορήσαιντο τοῖσ ξυνεληλυθόσι καὶ βοῆσ τὸν ὀπισθόδομον ἐμπλήσωσιν ὑλακτοῦντεσ, ὥστε οὐδὲ εἶδον ἐκεῖνον ὅπωσ ἀπέθανεν. μετὰ δ’ οὖν τοὺσ Βραχμᾶνασ εἰσ Αἰθιοπίαν εὐθύσ, εἶτα εἰσ Αἴγυπτον κατέβην, καὶ ξυγγενομένη τοῖσ ἱερεῦσιν καὶ προφήταισ αὐτῶν καὶ τὰ θεῖα παιδεύσασα ἐσ Βαβυλῶνα ἀπῆρα Χαλδαίουσ καὶ μάγουσ μυήσουσα, εἶτα εἰσ Σκυθίαν ἐκεῖθεν, εἶτα εἰσ Θρᾴκην, ἔνθα μοι Εὔμολπόσ τε καὶ Ὀρφεὺσ συνεγενέσθην, οὓσ καὶ προαποστείλασα ἐσ τὴν Ἑλλάδα, τὸν μὲν ὡσ τελέσειεν αὐτούσ, τὸν Εὔμολπον ‐ ἐμεμαθήκει γὰρ τὰ θεῖα παρ’ ἡμῶν ἅπαντα ‐ τὸν δὲ ὡσ ἐπᾴδων προσβιβάζοι τῇ μουσικῇ, κατὰ πόδασ εὐθὺσ εἱπόμην.

καὶ τὸ μὲν πρῶτον εὐθὺσ ἐλθοῦσαν οὔτε πάνυ ἠσπάσαντο οἱ Ἕλληνεσ οὔτε ὅλωσ ἀπέκλεισαν κατ’ ὀλίγον δὲ προσομιλοῦσα ἑπτὰ ἐκ τῶν ἁπάντων ἑταίρουσ καὶ μαθητὰσ προσηγαγόμην, καὶ ἄλλον ἐξ Σάμου καὶ ἄλλον ἐξ Ἐφέσου καὶ Ἀβδηρόθεν ἄλλον, ὀλίγουσ παντάπασιν.

μεθ’ οὓσ τὸ σοφιστῶν φῦλον οὐκ οἶδ’ ὅπωσ μοι παρενεφύετο, οὔτε ζηλοῦν τἀμὰ ἐσ βάθοσ οὔτε κομιδῇ ἀπᾷδον, ἀλλ’ οἱο͂ν τὸ Ἱπποκενταύρων γένοσ, σύνθετόν τι καὶ μικτὸν ^ ἐν μέσῳ ἀλαζονείασ καὶ φιλοσοφίασ πλαζόμενον, οὔτε τῇ ἀγνοίᾳ τέλεον προσεχόμενον οὔτε ἡμᾶσ ἀτενέσι τοῖσ ὀφθαλμοῖσ καθορᾶν δυνάμενον, ἀλλ’ οἱο͂ν λημῶντεσ ὑπὸ τοῦ ἀμβλυώττειν ἀσαφέσ τι καὶ ἀμυδρὸν ἡμῶν εἴδωλον ἢ σκιὰν ἐνίοτε ἰδόντεσ ἄν·

οἱ δὲ ᾤοντο ἀκριβῶσ πάντα κατανενοηκέναι. ὅθεν παρ’ αὐτοῖσ ἡ ἀχρεῖοσ ἐκείνη καὶ περιττὴ σοφία καί, ὡσ αὐτοὶ ᾤοντο, ἀπρόσμαχοσ ἀνεφλέγετο, αἱ κομψαὶ καὶ ἄποροι καὶ ἄτοποι. ἀποκρίσεισ καὶ δυσέξοδοι καὶ λαβυρινθώδεισ ἐρωτήσεισ. εἶτα κωλυόμενοι καὶ ἐλεγχόμενοι πρὸσ τῶν ἑταίρων τῶν ἐμῶν ἠγανάκτουν καὶ συνίσταντο ἐπ’ αὐτούσ, καὶ τέλοσ δικαστηρίοισ ὑπῆγον καὶ παρεδίδοσαν πιομένουσ τοῦ κωνείου.

ἐχρῆν μὲν οὖν ἴσωσ τότε φυγεῖν εὐθὺσ καὶ μηκέτι ἀνέχεσθαι τὴν συνουσίαν αὐτῶν νῦν δὲ Ἀντισθένησ με καὶ Διογένησ καὶ μετὰ μικρὸν Κράτησ καὶ Μένιπποσ οὗτοσ ἔπεισαν ὀλίγον ὅσον ἐπιμετρῆσαι τῆσ μονῆσ, ὡσ μήποτε ὤφελον οὐ γὰρ ἂν τοσαῦτα ἐπεπόνθειν ὕστερον. οὐδέπω μοι λέγεισ, ὦ Φιλοσοφία, τίνα ἠδίκησαι, ἀλλὰ ἀγανακτεῖσ μόνον.

καὶ μὴν ἄκουε, ὦ Ζεῦ, ἡλίκα ἐστίν. μιαρὸν γάρ τι φῦλον ἀνθρώπων καὶ ὡσ τὸ πολὺ δουλικὸν καὶ θητικόν, οὐ ξυγγενόμενον ἡμῖν ἐκ παίδων ὑπ’ ἀσχολίασ· ἐδούλευεν γὰρ ἢ ἐθήτευεν ἢ ἄλλασ τινὰσ τέχνασ οἱάσ εἰκὸσ τοὺσ τοιούτουσ ἐμάνθανεν, σκυτεύειν ἢ τεκταίνειν ἢ περὶ πλυνοὺσ ἔχειν ἢ ἔρια ξαίνειν, ὡσ εὐεργὰ εἰή ταῖσ γυναιξὶν καὶ εὐμήρυτα καὶ κατάγοιτο εὐμαρῶσ ὁπότε ἢ κρόκην ἐκεῖναι στρέφοιεν ἢ μίτον κλώθοιεν. τοιαῦτα τοίνυν ἐν παισὶ ^ μελετῶντεσ οὐδὲ ὄνομα τὸ ἡμέτερον ᾔδεσαν. ἐπεὶ δὲ εἰσ ἄνδρασ τελεῖν ἤρξαντο καὶ κατεῖδον τὴν αἰδῶ, ὅση παρὰ τῶν πολλῶν ἐστιν τοῖσ ἑταίροισ τοῖσ ἐμοῖσ, καὶ ὡσ ἀνέχονται οἱ ἄνθρωποι τὴν παρρησίαν αὐτῶν καὶ χαίρουσιν θεραπευόμενοι καὶ συμβουλεύουσι πείθονται καὶ ἐπιτιμώντων ὑποπτήσσουσι, ταῦτα πάντα τυραννίδα οὐ μικρὰν ἡγοῦντο εἶναι. τὸ μὲν δὴ μανθάνειν ὅσα τῇ τοιαύτῃ προαιρέσει πρόσφορα μακρὸν ἦν, μᾶλλον δὲ κομιδῇ ἀδύνατον, αἱ τέχναι δὲ γλίσχραι, καὶ σὺν πόνῳ καὶ μόγισ ἱκανὰ παρέχειν ἐδύναντο.

ἐνίοισ δὲ καὶ ἡ δουλεία βαρὺ καὶ ὥσπερ οὖν ἐστιν ἀφόρητον ἐφαίνετο. ἔδοξε δὴ σκοπουμένοισ τὴν ὑστάτην ἄγκυραν, ἣν ἱερὰν οἱ ναυτιλλόμενοί φασιν, καθιέναι, καὶ ἐπὶ τὴν βελτίστην ἀπόνοιαν ὁρμήσαντεσ, ἔτι τε καὶ τόλμαν καὶ ἀμαθίαν καὶ ἀναισχυντίαν προσπαρακαλέσαντεσ, αἵπερ αὐτοῖσ μάλιστα συναγωνίζονται, καὶ λοιδορίασ καινὰσ ^ ἐκμελετήσαντεσ, ὡσ πρόχειροι εἰε͂ν καὶ ἀνὰ στόμα, ταύτασ μόνασ ξυμβολὰσ ἔχοντεσ ‐ ὁρᾷσ ὁποῖα πρὸσ φιλοσοφίαν ἐφόδια; ‐ σχηματίζουσιν καὶ μετακοσμοῦσιν αὑτοὺσ εὖ μάλα εἰκότωσ καὶ πρὸσ ἐμέ, οἱο͂́ν τι ἀμέλει ὁ Αἴσωπόσ φησι ποιῆσαι τὸν ἐν τῇ Κύμῃ ὄνον, ὃσ λεοντῆν περιβαλόμενοσ καὶ τραχὺ ὀγκώμενοσ ἠξίου λέων καὶ αὐτὸσ εἶναι· καὶ πού τινεσ καὶ ἦσαν ἴσωσ οἱ πιστεύοντεσ αὐτῷ. τὰ δ’ ἡμέτερα πάνυ ῥᾷστα, ὡσ οἶσθα,, καὶ ἐσ μίμησιν πρόχειρα ‐ τὰ προφανῆ λέγω ‐ καὶ οὐ πολλῆσ τῆσ πραγματείασ δεῖ τριβώνιον περιβαλέσθαι καὶ πήραν ἐξαρτήσασθαι καὶ ξύλον ἐν τῇ χειρὶ ἔχειν καὶ βοᾶν, μᾶλλον δὲ ὀγκᾶσθαι ἢ ὑλακτεῖν, καὶ λοιδορεῖσθαι ἅπασιν·

τὴν ἀσφάλειαν γὰρ αὐτοῖσ τοῦ μηδὲν ἐπὶ τούτῳ παθεῖν ἡ πρὸσ τὸ σχῆμα αἰδὼσ παρέξειν ἔμελλεν. ἡ ἐλευθερία δὲ πρόχειροσ ἄκοντοσ τοῦ δεσπότου, κἂν εἰ βούλοιτο ἀπάγειν, παταχθησομένου τῷ ξύλῳ. καὶ τὰ ἄλφιτα οὐκέτ’ ὀλίγα οὐδὲ ὡσ πρὸ τοῦ μᾶζα ψιλή, τὸ δὲ ὄψον οὐ τάριχοσ ἢ θύμον, ἀλλὰ κρέα παντοδαπὰ καὶ οἶνοσ οἱο͂σ ἥδιστοσ, καὶ χρυσίον παρ’ ὅτου ἂν ἐθέλωσι· δασμολογοῦσι γὰρ ἐπιφοιτῶντεσ ἤ, ὡσ αὐτοί φασιν, ἀποκείρουσιν τὰ πρόβατα, δώσειν τε πολλοὺσ οἰόνται ἢ αἰδοῖ τοῦ σχήματοσ ἢ δέει τοῦ μὴ ἀκοῦσαι κακῶσ. καὶ γὰρ αὖ κἀκεῖνο ἑώρων, οἶμαι, ὡσ ἐξ ἴσου καταστήσονται τοῖσ ὀρθῶσ φιλοσοφοῦσιν, οὐδέ τισ ὁ δικάσων καὶ διακρινῶν τὰ τοιαῦτα ἔσται, ἢν μόνον τὰ ἔξω ᾖ ὅμοια.

ἀρχὴν γὰρ οὐδὲ τὸν ἔλεγχον δέχονται, ἢν ἔρηταί τισ οὑτωσὶ κοσμίωσ καὶ κατὰ βραχύ, ἀλλ’ εὐθὺσ βοῶσιν καὶ ἐπὶ τὴν ἀκρόπολιν τὴν ἑαυτῶν ἀναφεύγουσι, τὴν λοιδορίαν, καὶ πρόχειρον τὸ ξύλον. καὶ ἢν μὲν τὰ ἔργα ζητῇσ, οἱ λόγοι πολλοί, ἢν δὲ ἀπὸ τῶν λόγων κρίνειν ἐθέλῃσ, τὸν βίον ἀξιοῦσι σκοπεῖν. τοιγαροῦν ἐμπέπλησται πᾶσα πόλισ τῆσ τοιαύτησ ῥᾳδιουργίασ, καὶ μάλιστα τῶν Διογένη καὶ Ἀντισθένη καὶ Κράτητα ἐπιγραφομένων καὶ ὑπὸ τῷ κυνὶ ταττομένων, οἳ τὸ μὲν χρήσιμον ὁπόσον ἔνεστι τῇ φύσει τῶν κυνῶν, οἱο͂ν τὸ φυλακτικὸν ἢ οἰκουρικὸν ἢ φιλοδέσποτον ἢ μνημονικόν, οὐδαμῶσ ἐζηλώκασιν, ὑλακὴν δὲ καὶ λιχνείαν καὶ ἁρπαγὴν καὶ ἀφροδίσια συχνὰ καὶ κολακείαν καὶ τὸ σαίνειν τὸν διδόντα καὶ περὶ τραπέζασ ἔχειν, ταῦτα ἀκριβῶσ ἐκπεπονήκασιν.

ὄψει τοίνυν μετὰ μικρὸν οἱᾶ ἔσται.

οἱ γάρ ἐκ τῶν ἐργαστηρίων ἅπαντεσ ἀναπηδήσαντεσ ἐρήμουσ τὰσ τέχνασ ἐάσουσιν ὅταν ὁρῶσι σφᾶσ μέν, πονοῦντασ καὶ κάμνοντασ ἑώθεν ἐσ ἑσπέραν ἐπικεκυφότασ τοῖσ ἔργοισ, μόγισ ἀποζῶντασ ἐκ τῆσ τοιαύτησ μισθαρνίασ, ἀργοὺσ δὲ καὶ γόητασ ἀνθρώπουσ ἐν ἅπασιν ἀφθόνοισ βιοῦντασ, αἰτοῦντασ μὲν τυραννικῶσ, λαμβάνοντασ δὲ προχείρωσ, ἀγανακτοῦντασ δέ, εἰ μὴ λάβοιεν, οὐκ ἐπαινοῦντασ δέ, οὐδ’ εἰ λάβοιεν. ταῦτα ὁ ἐπὶ Κρόνου βίοσ δοκεῖ αὐτοῖσ καὶ ἀτεχνῶσ τὸ μέλι αὐτὸ ἐσ τὰ στόματα ἐσρεῖν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ. καὶ ἧττον ἂν δεινὸν τὸ πρᾶγμα ἦν, εἰ τοιοῦτοι ὄντεσ μηδὲν εἰσ ἡμᾶσ ἄλλο ἐξύβριζον·

οἱ δέ, μάλα σεμνοὶ καὶ σκυθρωποὶ τὰ ἔξω καὶ τὰ δημόσια φαινόμενοι, ἢν παιδὸσ ὡραίου ἢ γυναικὸσ λάβωνται καλῆσ ἢ ἐλπίσωσιν,^ σιωπᾶν ἄξιον οἱᾶ ποιοῦσιν. ἔνιοι δὲ καὶ ξένων τῶν σφετέρων γυναῖκασ ἀπάγουσι μοιχεύσοντεσ κατὰ τὸν Ἰλιέα ἐκεῖνον νεανίσκον, ὡσ φιλοσοφοῖεν δὴ καὶ αὗται· εἶτα κοινὰσ αὐτὰσ ἅπασι τοῖσ ξυνοῦσι προθέμενοι Πλάτωνόσ τι δόγμα οἰόνται ποιεῖν, οὐκ εἰδότεσ ὅπωσ ὁ ἱερὸσ ἐκεῖνοσ ἠξίου κοινὰσ ἡγεῖσθαι τὰσ γυναῖκασ. ἃ μὲν γὰρ ἐν τοῖσ συμποσίοισ δρῶσιν καὶ ἃ μεθύσκονται, μακρὸν ἂν εἰή λέγειν.

καὶ ταῦτα ποιοῦσι πῶσ οἰεί κατηγοροῦντεσ αὐτοὶ μέθησ καὶ μοιχείασ καὶ λαγνείασ καὶ φιλαργυρίασ· οὐδὲν γοῦν οὕτωσ εὑρ́οισ ἂν ^ ἄλλο ἄλλῳ ἐναντίον ὡσ τοὺσ λόγουσ αὐτῶν καὶ τὰ ἔργα. οἱο͂ν κολακείαν μισεῖν φασιν, κολακείασ ἕνεκα τὸν Γναθωνίδην ἢ τὸν Στρουθίαν ὑπερβαλέσθαι δυνάμενοι. ἀληθεύειν τοὺσ ἄλλουσ προτρέποντεσ, οὐκ ἂν οὐδὲ κινῆσαι τὴν γλῶτταν μὴ μετὰ τοῦ καὶ ψεύσασθαι δύναιντο. ἡδονὴ πᾶσιν ἐχθρὸν τῷ λόγῳ καὶ ὁ Ἐπίκουροσ πολέμιοσ, ἔργῳ δὲ διὰ ταύτην ἅπαντα πράττουσιν. τὸ δ’ ὀξύχολον καὶ μικραίτιον καὶ πρὸσ ὀργὴν ῥᾴδιον ὑπὲρ τὰ βρεφύλλια τὰ νεογνά· γέλωτα γοῦν οὐ μικρὸν παρέχουσι τοῖσ θεωμένοισ, ὁπόταν ὑπὸ τῆσ τυχούσησ αἰτίασ ἐπιζέσῃ μὲν αὐτοῖσ ἡ χολή, πελιδνοὶ δὲ τὴν χροιὰν βλέπωνται, ἰταμόν τι καὶ παράφορον δεδορκότεσ, καὶ ἀφροῦ, μᾶλλον δὲ ἰοῦ, μεστὸν αὐτοῖσ ᾖ τὸ στόμα. "χρυσίον μὲν ἢ ἀργύριον, Ἡράκλεισ, οὐδὲ κεκτῆσθαι ἀξιῶ ὀβολὸσ ἱκανόσ, ὡσ θέρμουσ πριαίμην ποτὸν γάρ ἢ κρήνη ἢ ποταμὸσ παρέξει.

καὶ μετ’ ὀλίγον αἰτοῦσιν οὐκ ὀβολοὺσ οὐδὲ δραχμὰσ ὀλίγασ, ἀλλὰ πλούτουσ ὅλουσ, ὥστε τίσ ἔμποροσ τοσοῦτον ἀπὸ τοῦ φόρτου ἐμπολήσειεν ἂν ὅσον τούτοισ φιλοσοφία ἐσ χρηματισμὸν συντελεῖ; εἶτ’ ἐπειδὰν ἱκανῶσ συλλέξωνται καὶ ἐπισιτίσωνται, ἀπορρίψαντεσ ἐκεῖνο τὸ δύστηνον τριβώνιον ἀγροὺσ ἐνίοτε καὶ ἐσθῆτασ τῶν μαλθακῶν ἐπρίαντο καὶ παῖδασ κομήτασ καὶ συνοικίασ ὅλασ, μακρὰ χαίρειν φράσαντεσ τῇ πήρᾳ τῇ Κράτητοσ καὶ τῷ τρίβωνι τῷ Ἀντισθένουσ καὶ τῷ πίθῳ τῷ Διογένουσ. οἱ ἰδιῶται δὲ ταῦτα ὁρῶντεσ καταπτύουσιν ἤδη φιλοσοφίασ καὶ ἅπαντασ εἶναι τοιούτουσ οἰόνται κἀμὲ τῆσ διδασκαλίασ αἰτιῶνται, ὥστε πολλοῦ ἤδη χρόνου ἀδύνατόν μοι γεγένηται κἂν ἕνα τινὰ προσαγαγέσθαι αὐτῶν, ἀλλὰ τὸ τῆσ Πηνελόπησ ἐκεῖνο πάσχω·

ὁπόσον γὰρ δὴ ἐγὼ ἐξυφήνω, τοῦτο ἐν ἀκαρεῖ αὖθισ ἀναλύεται. ἡ Ἀμαθία δὲ καὶ ἡ Ἀδικία ἐπιγελῶσιν, ὁρῶσαι ἀνεξέργαστον ἡμῖν τὸ ἔργον καὶ ἀνήνυτον τὸν πόνον. οἱᾶ, ὦ θεοί, πέπονθεν ἡμῖν ἡ Φιλοσοφία πρὸσ τῶν καταράτων ἐκείνων.

ὥστε ὡρ́α σκοπεῖν ὅ τι καὶ πρακτέον ἢ ὅπωσ αὐτοὺσ μετελευστέον. ὁ μὲν γὰρ κεραυνὸσ ἀπάγει μιᾷ πληγῇ καὶ ὁ θάνατοσ ταχύσ. ἐγώ σοι,^ ὦ πάτερ, ὑποθήσομαι· μισῶ γὰρ καὶ αὐτὸσ ἤδη τοὺσ ἀλαζόνασ ἀμούσουσ ὄντασ, ὑπὲρ τῶν Μουσῶν ἀγανακτῶν κεραυνοῦ. μὲν γὰρ ἢ τῆσ σῆσ δεξιᾶσ οὐδαμῶσ ἐκεῖνοι ἄξιοι, τὸν Ἑρμῆν δὲ αὐτοκράτορα, εἰ δοκεῖ, τῆσ κολάσεωσ κατάπεμψον ἐπ’ αὐτούσ, ὃσ ἅτε δὴ περὶ λόγουσ ἔχων καὶ αὐτὸσ τάχιστα εἴσεται τούσ τε ὀρθῶσ φιλοσοφοῦντασ καὶ τοὺσ μή. εἶτα τοὺσ μὲν ἐπαινέσεται, ὡσ τὸ εἰκόσ, οἱ δὲ κολασθήσονται ὅπωσ ἂν ἐκείνῳ παρὰ τὸν καιρὸν δοκῇ. εὖ λέγεισ, ὦ Ἄπολλον.

ἀλλὰ καὶ σύ, ὦ Ἡράκλεισ, ἅμα καὶ τὴν Φιλοσοφίαν αὐτὴν ἔχοντεσ ἄπιτε ὡσ τάχιστα εἰσ τὸν βίον. τρισκαιδέκατον γοῦν ἆθλον οἰού τοῦτον οὐ σμικρὸν ἐκτελέσειν, ἢν ἐκκόψῃσ μιαρὰ οὕτω καὶ ἀναίσχυντα θηρία. καὶ μὴν ἄμεινον ἦν, ὦ πάτερ, τὴν κόπρον ἐκκαθᾶραι αὖθισ τὴν Αὐγέου ἢ τούτοισ συμπλέκεσθαι. ἀπίωμεν δ’ ὅμωσ. ἄκουσα μέν, ἀκολουθητέον δὲ κατὰ τὰ δόξαντα τῷ πατρί. ^ Κατίωμεν, ὡσ κἂν ὀλίγουσ αὐτῶν ἐπιτρίψωμεν σήμερον.

ποίαν δὲ χρὴ τραπέσθαι, ὦ Φιλοσοφία; σὺ γὰρ οἶσθα ὅπου εἰσίν. ἢ πρόδηλον ὅτι ἐν τῇ Ἑλλάδι; οὐδαμῶσ, ἢ πάνυ ὀλίγοι, ὅσοι ὀρθῶσ φιλοσοφοῦσιν, ὦ Ἑρμῆ. οὗτοι δὲ οὐδὲν Ἀττικῆσ πενίασ δέονται, ἀλλ’ ἔνθα πολὺσ χρυσὸσ ἢ ἄργυροσ ὀρύττεται, ἐκεῖ που ζητητέοι εἰσὶν ἡμῖν. οὐκοῦν εὐθὺ τῆσ Θρᾴκησ ἀπιτέον. εὖ λέγεισ, καὶ ἡγήσομαί γε ὑμῖν τῆσ ὁδοῦ. οἶδα γὰρ τὰ Θρᾳκῶν ἅπαντα, συχνάκισ ἐπελθών. καί μοι τήνδε ἤδη τραπώμεθα. ποίαν λέγεισ; ὁρᾶτε, ὦ Ἑρμῆ καὶ Φιλοσοφία, δύο μὲν ὄρη μέγιστα καὶ κάλλιστα ὀρῶν ἁπάντων Αἷμόσ ἐστιν τὸ μεῖζον, ἡ καταντικρὺ δὲ Ῥοδόπη πεδίον δ’ ὑποπεπταμένον πάμφορον, ἀπὸ τῶν προπόδων ἑκατέρων εὐθὺσ ἀρξάμενον, καί τινασ λόφουσ τρεῖσ πάνυ καλοὺσ ἀνεστηκότασ, οὐκ ἀμόρφουσ τὴν τραχύτητα, οἱο͂ν ἀκροπόλεισ πολλὰσ τῆσ ὑποκειμένησ πόλεωσ.

καὶ ἡ πόλισ γάρ ἤδη φαίνεται. νὴ Δί’, ὦ Ἡράκλεισ, μεγίστη καὶ καλλίστη ἁπασῶν πόρρωθεν γοῦν ἀπολάμπει τὸ κάλλοσ. καί τισ καὶ ποταμὸσ μέγιστοσ παραμείβεται, πάνυ ἐν χρῷ ψαύων αὐτῆσ. Ἕβροσ μὲν οὗτοσ, ἡ δὲ πόλισ ἔργον Φιλίππου ἐκείνου. καὶ ἡμεῖσ ἤδη πρόσγειοι καὶ ὑπονέφελοι ὥστε ἐπιβαίνωμεν ἀγαθῇ τύχῃ. οὕτω γινέσθω.

τί δ’ οὖν χρὴ ποιεῖν, ἢ πῶσ τὰ θηρία ἐξιχνευτέον; τοῦτο μὲν σὸν ἤδη ἔργον, ὦ Ἑρμῆ· κῆρυξ γὰρ εἶ, ὥστε οὐκ ἂν φθάνοισ κηρύττων. οὐδὲν τοῦτο χαλεπόν, ἀλλὰ τά γε ὀνόματα οὐκ ἐπίσταμαι αὐτῶν. σὺ οὖν, Φιλοσοφία, λέγε οὕστινασ ὀνομαστέον, καὶ τὰ σημεῖα προσέτι. οὐδὲ αὐτὴ μὲν οἶδα τὸ σαφὲσ οἵτινεσ ὀνομάζονται διὰ τὸ μὴ ξυγγεγενῆσθαί ποτε αὐτοῖσ· ἀπὸ δ’ οὖν τῆσ ἐπιθυμίασ ἣν ἔχουσι περὶ τὰ κτήματα, οὐκ ἂν ἁμάρτοισ προσκαλῶν Κτήσωνασ ἢ Κτησίππουσ ἢ Κτησικλέασ ἢ Εὐκτήμονασ ἢ Πολυκτήτουσ. εὖ λέγεισ.

ἀλλά τίνεσ οὗτοὶ εἰσιν ἢ τί περισκοποῦσιν καὶ αὐτοί; μᾶλλον δὲ καὶ προσίασιν καὶ τι καὶ ἐρέσθαι θέλουσιν. ἆρ’ ἂν ἔχοιτε ἡμῖν, ὦ ἄνδρεσ, εἰπεῖν, ἢ σύ, ὦ βελτίστη, εἴ τινασ τρεῖσ γόητασ ἅμα εἴδετε καί τινα γυναῖκα ἐν χρῷ κεκαρμένην εἰσ τὸ Λακωνικόν, ἀρρενωπὴν καὶ κομιδῇ ἀνδρικήν; παπαῖ, τὰ ἡμέτερα οὗτοι ζητοῦσιν. πῶσ τὰ ὑμέτερα; δραπέται γὰρ ἐκεῖνοι ἅπαντεσ. ἡμεῖσ δὲ τὴν γυναῖκα μάλιστα μέτιμεν ἠνδραποδισμένην πρὸσ αὐτῶν. εἴσεσθε δὴ καθ’ ὅ τι καὶ ζητοῦμεν αὐτούσ. τὸ νῦν δὲ ἅμα κηρύττωμεν. εἴ τισ εἶδεν ἀνδράποδον Παφλαγονικὸν τῶν ἀπὸ Σινώπησ βαρβάρων, ὄνομα τοιοῦτον οἱο͂ν ἀπὸ κτημάτων, ὕπωχρον, ἐν χρῷ κουρίαν, ἐν γενείῳ βαθεῖ, πήραν ἐξημμένον καὶ τριβώνιον ἀμπεχόμενον, ὀργίλον, ἄμουσον, τραχύφωνον, λοίδορον, μηνύειν ἐπὶ ῥητῷ αὐτόν. ἀνόμοιον, ὦ οὗτοσ, ὃ κηρύττεισ·

ὡσ ἐκείνῳ γε ὄνομα ἦν παρ’ ἐμοὶ Κάνθαροσ, καὶ ἐκόμα δὲ καὶ τό γένειον ἐτίλλετο καὶ τέχνην τὴν ἐμὴν ἠπίστατο ’ ἀπέκειρεν γὰρ ἐν τῷ γναφείῳ καθήμενοσ ὁπόσον περιττὸν τοῖσ ἱματίοισ τῶν κροκύδων ἐπανθεῖ. ἐκεῖνοσ αὐτόσ ἐστιν, ὁ οἰκέτησ ὁ σόσ, ἀλλὰ νῦν φιλοσόφῳ ἐοίκεν ἀκριβῶσ ἑαυτὸν ἐπιγνάψασ. ^ ὢ τῆσ τόλμησ, ὁ Κάνθαροσ φιλοσοφεῖ, φησίν, ἡμῶν δὲ οὐδεὶσ λόγοσ. ^ β Ἀμέλει ἅπαντασ ἀνευρήσομεν· ξυνίησιν γάρ, ὥσ φησιν, αὕτη. τίσ δ’ οὗτοσ ἄλλοσ ὁ προσιών ἐστιν, ὦ Ἡράκλεισ, ὁ καλόσ, ὁ τὴν κιθάραν;

Ὀρφεύσ ἐστιν, σύμπλουσ ἐπὶ τῆσ Ἀργοῦσ ἐμόσ, ἥδιστοσ κελευστῶν ἁπάντων πρὸσ γοῦν τὴν ᾠδὴν αὐτοῦ ἥκιστα ἐκάμνομεν ἐρέττοντεσ. χαῖρε, ὦ ἄριστε καὶ μουσικώτατε Ὀρφεῦ· οὐκ ἐπιλέλησαι γάρ που Ἡρακλέουσ. νὴ καὶ ὑμεῖσ γε, ὦ Φιλοσοφία καὶ Ἡράκλεισ καὶ Ἑρμῆ. ἀλλὰ καιρὸσ ἀποδιδόναι τὰ μήνυτρα, ὡσ ἔγωγε πάνυ σαφῶσ ὃν ζητεῖτε οἶδα. οὐκοῦν δεῖξον, ὦ παῖ Καλλιόπησ, ἔνθα ἐστὶν χρυσίου γάρ οὐδέν, οἶμαι, δέῃ σοφὸσ ὤν. εὖ φήσ. ἐγὼ δὲ τὴν μὲν οἰκίαν δείξαιμ’ ἂν ὑμῖν ἔνθα οἰκεῖ, αὐτὸν δὲ οὐκ ἄν, ὡσ μὴ κακῶσ ἀκούοιμι πρὸσ αὐτοῦ· μιαρὸσ γάρ εἰσ ὑπερβολὴν καὶ μόνον τοῦτο ἐκμεμελέτηκεν. δεῖξον μόνον. αὕτη πλησίον. ἐγὼ δὲ ἄπειμι ὑμῖν ἐκποδών, ὡσ μηδ’ ἴδοιμι αὐτόν. ἐπίσχεσ.

οὐ γυναικόσ ἐστι φωνὴ ῥαψῳδούσησ τι τῶν Ὁμήρου; νὴ Δία· ἀλλ’ ἀκούσωμεν ὅ τι καὶ λέγει. ἐχθρὸσ γάρ μοι κεῖνοσ ὁμῶσ Αἰ̈́δαο πύλῃσιν, ὃσ χρυσὸν φιλέει μὲν ἐνὶ φρεσίν, ἄλλο δ’ εἴπῃ. οὐκοῦν τὸν Κάνθαρόν σοι μισητέον. ξεινοδόκον κακὰ ῥέξεν, ὅ κεν φιλότητα παράσχῃ. περὶ ἐμοῦ τοῦτο τὸ ἔποσ, οὗ τὴν γυναῖκα ᾤχετο ἀπάγων διότι αὐτὸν ὑπεδεξάμην. οἰνοβαρέσ, κυνὸσ ὄμματ’ ἔχων, κραδίην δ’ ἐλάφοιο, οὔτε ποτ’ ἐν πολέμῳ ἐναρίθμιοσ οὔτ’ ἐνὶ βουλῇ, Θερσίτ’ ἀκριτόμυθε, κακῶν πανάριστε κολοιῶν μάψ, ἀτὰρ οὐ κατὰ κόσμον, ἐριζέμεναι βασιλεῦσιν. α Εἰκότωσ τῷ καταράτῳ ^ τὰ ἔπη. Πρόσθε κύων, ὄπιθεν δὲ λέων, μέσση δὲ χίμαιρα ’ δεινὸν ἀποπνείουσα τρίτου κυνὸσ ἄγριον ^ ὁρμήν. οἴμοι, γύναι, ὅσα πέπονθασ ὑπὸ κυνῶν τοσούτων.

φασὶ δ’ αὐτὴν καὶ κυεῖν ἀπ’ αὐτῶν. θάρρει, Κέρβερόν τινα τέξεταί σοι ἢ Γηρυόνην, ὡσ ἔχοι ὁ Ἡρακλῆσ οὗτοσ αὖθισ πόνον. ἀλλὰ καὶ προϊάσιν, ὥστε οὐδὲν δεῖ κόπτειν τὴν θύραν. ἔχω σε, ὦ Κάνθαρε. νῦν σιωπᾷσ; φέρ’ ἴδωμεν ἅτινά σοι ἡ πήρα ἔχει, θέρμουσ ἴσωσ ἢ ἄρτου τρύφοσ. οὐ μὰ Δί’, ἀλλὰ ζώνην χρυσίου. μὴ θαυμάσῃσ· κυνικὸσ γὰρ ἔφασκεν εἶναι τὸ πρόσθεν ἐπὶ τῆσ Ἑλλάδοσ, ἐνταῦθα δὲ Χρυσίππειοσ ἀκριβῶσ ἐστιν. τοιγαροῦν Κλεάνθην οὐκ εἰσ μακρὰν αὐτὸν ὄψει· κρεμήσεται γὰρ ἀπὸ τοῦ πώγωνοσ οὕτω μιαρὸσ ὤν. σὺ δέ, ὦ κακέ, οὐ Ληκυθίων οὑμὸσ δραπέτησ τυγχάνεισ οὐ μὲν οὖν ἄλλοσ.

ὢ τοῦ γέλωτοσ. εἶτα τί οὐκ ἂν γένοιτο; καὶ Ληκυθίων φιλοσοφεῖ. ὁ τρίτοσ δὲ οὗτοσ ἀδέσποτοσ ὑμῖν ἐστιν; Γ Οὐδαμῶσ, ἀλλ’ ὁ δεσπότησ ἐγὼ ἑκὼν ἀφίημι αὐτὸν ἀπολωλέναι. ὅτι τί; ὅτι δεινῶσ τῶν ὑποσάθρων ἐστίν. τὸ δ’ ὄνομα Μυρόπνουν αὐτὸν ἐκαλοῦμεν. Ἡράκλεισ ἀλεξίκακε, ἀκούεισ; ἔπειτα πήρα καὶ βάκτρον. ‐ καὶ αὐτὸσ ἀπόλαβε τὴν γυναῖκα σύ. μηδαμῶσ. οὐκ ἂν ἀππλάβοιμι βιβλίον μοι τῶν παλαιῶν κυοῦσαν. πῶσ βιβλίον; ἔστιν τι, ὦ ἀγαθέ, Τρικάρανοσ βιβλίον. , Οὐδὲν ἄτοπον, ἐπεὶ καὶ Τριφάλησ. ^· σόν, ὦ Ἑρμῆ, δικάζειν τὸ μετὰ τοῦτο.

οὕτω μοι δοκεῖ, ταύτην μέν, ἵνα μηδὲν τέρασ μηδὲ πολυκέφαλον τέκῃ, οἴχεσθαι παρὰ τὸν ἄνδρα ὀπίσω ἐσ τὴν Ἑλλάδα, τὼ δύο δὲ τούτω δραπετίσκω παραδοθέντε τοῖν δεσπόταιν μανθάνειν ἃ πρὸ τοῦ, τὸν μὲν ἀποπλύνειν τὰσ ῥυπώσασ τῶν ὀθονῶν, τὸν Ληκυθίωνα, τὸν Μυρόπνουν δὲ αὖθισ ἀκεῖσθαι τῶν ἱματίων τὰ διερρωγότα, μαλάχῃ γε πρότερον μαστιγωθέντε. ^ ἔπειτα καὶ τοῦτον παραδοθῆναι τοῖσ πιττωταῖσ, ὡσ ἀπόλοιτο παρατιλλόμενοσ τὰ πρῶτα, ῥυπώσῃ προσέτι καὶ γυναικείᾳ τῇ πίττῃ, εἶτα ἐσ τὸν Αἷμον ἀναχθέντα γυμνὸν ἐπὶ τῆσ χιόνοσ μένειν συμπεποδισμένον τὼ πόδε. φεῦ τῶν κακῶν, ὀτοτοῖ, παππαπαιάξ. τί τοῦτο παρεντίθησ τῶν τραγικῶν σου ^ διαλόγων; ἀλλ’ ἀκολούθει παρὰ τοὺσ πιττωτὰσ ἤδη, ἀποδυσάμενόσ γε πρότερον τὴν λεοντῆν, ὡσ γνωσθῇσ ὄνοσ ὤν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Text

Lucian, Fugitivi, (no name)

(루키아노스, Fugitivi, (no name))

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION