호흡부호 보기
강세부호 보기
장단부호 보기
작은 Iota 보기
모든 부호 보기
ἀληθῆ ταῦτά φασιν, πάτερ, ὡσ ἐμβάλοι τισ φέρων αὑτὸν εἰσ τὸ πῦρ κατέναντι Ὀλυμπίων, ἤδη πρεσβύτησ ἄνθρωποσ, οὐκ ἀγεννὴσ θαυματοποιὸσ τὰ τοιαῦτα; ἡ Σελήνη γὰρ ἡμῖν διηγεῖτο, αὐτὴ ἑωρακέναι καιόμενον λέγουσα. καὶ πάνυ ἀληθῆ, ὦ Ἄπολλον ὡσ μή ποτε γενέσθαι ὤφελεν. οὕτω χρηστὸσ ὁ γέρων ἦν καὶ ἀνάξιοσ ἐν πυρὶ ἀπολωλέναι; καὶ τοῦτο μὲν ἴσωσ· ἀλλ’ ἐγὼ πολλὴν τὴν ἀηδίαν μέμνημαι ἀνασχόμενοσ τότε ὑπὸ κνίσησ πονηρᾶσ, οἱάν εἰκὸσ ἀποφέρεσθαι ὀπτωμένων ἀνθρωπείων σωμάτων. εἰ γοῦν μὴ εἰσ τὴν Ἀραβίαν ὡσ εἶχον εὐθὺσ ἀπιὼν ᾠχόμην, ἀπολώλειν ἄν, εὖ ἴσθι, ἀτοπίᾳ τοῦ καπνοῦ· καὶ ὅμωσ ἐν τοσαύτῃ εὐωδίᾳ καὶ ἀφθονίᾳ τῶν ἀρωμάτων καὶ ἐν λιβανωτῷ παμπόλλῳ μόλισ αἱ ῥῖνεσ ἐπιλαθέσθαι μοι καὶ ἀπομαθεῖν ἤθελον τὴν κηλῖδα ἐκείνην τῆσ ὀσμῆσ, ἀλλὰ καὶ νῦν ὀλίγου δέω ναυτιᾶν ὑπομνησθεὶσ αὐτῆσ. τί δὲ βουλόμενοσ, ὦ Ζεῦ, τοιαῦτα εἴργασται ἑαυτόν;
ἢ τί τὸ ἀγαθόν, ἀπανθρακωθῆναι ἐμπεσόντα εἰσ τὴν πυράν; τοῦτο μὲν οὐκ ἄν, ὦ παῖ, φθάνοισ καὶ Ἐμπεδοκλεῖ, πρὸ αὐτοῦ ἐγκαλῶν, ὃσ ἐσ τοὺσ κρατῆρασ ἥλατο καὶ αὐτὸσ ἐν Σικελίᾳ. μελαγχολίαν τινὰ δεινὴν λέγεισ. ἀτάρ οὗτὸσ γε τίνα ποτὲ ἄρα τὴν αἰτίαν ἔσχε τῆσ ἐπιθυμίασ; αὐτοῦ σοι λόγον ἐρῶ ὃν ἔλεξε πρὸσ τὴν πανήγυριν, ἀπολογούμενοσ πρὸσ αὐτοὺσ ὑπὲρ τῆσ τελευτῆσ. ἔφη γάρ, εἴ γε μέμνημαι ‐ ἀλλὰ τίσ αὕτη σπουδῇ πρόσεισι τεταραγμένη καὶ δακρύουσα, πάνυ ἀδικουμένῃ ἐοικυῖα; μᾶλλον δὲ Φιλοσοφία ἐστίν, καὶ τοὔνομά γε τοὐμὸν ἐπιβοᾶται σχετλιάζουσα.
τί, ὦ θύγατερ, δακρύεισ; ἢ τί ἀπολιποῦσα τὸν βίον ἐλήλυθασ; ἆρα μὴ οἱ ἰδιῶται αὖθισ ἐπιβεβουλεύκασί σοι ὡσ τὸ πρόσθεν, ὅτε τὸν Σωκράτην ἀπέκτειναν ὑπὸ Ἀνύτου κατηγορηθέντα, εἶτα φεύγεισ διὰ τοῦτο αὐτούσ; οὐδὲν τοιοῦτον, ὦ πάτερ, ἀλλ’ ἐκεῖνοι μέν, ὁ πολὺσ λεώσ, ἐπῄνουν καὶ διὰ τιμῆσ ἦγον, αἰδούμενοι καὶ θαυμάζοντέσ με καὶ μονονουχὶ προσκυνοῦντεσ, εἰ καὶ μὴ σφόδρα ξυνίεσαν ὧν λέγοιμι. οἱ δὲ ‐ πῶσ ἂν εἴποιμι; ‐ ‐ οἱ ξυνήθεισ καὶ φίλοι φάσκοντεσ εἶναι καὶ τοὔνομα τοὐμὸν ὑποδυόμενοι, ἐκεῖνοί με τὰ δεινότατα εἰργάσαντο. οἱ φιλόσοφοι ἐπιβουλήν τινα ἐπιβεβουλεύκασί σοι;
οὐδαμῶσ, ὦ πάτερ, οἵ γε ξυνηδίκηνταί μοι καὶ αὐτοί. πρὸσ τίνων οὖν ἠδίκησαι, εἰ μήτε τοὺσ ἰδιώτασ μήτε τοὺσ φιλοσόφουσ αἰτιᾷ ; εἰσίν τινεσ, ὦ Ζεῦ, ἐν μεταιχμίῳ τῶν τε πολλῶν καὶ τῶν φιλοσοφούντων, τὸ μὲν σχῆμα καὶ βλέμμα καὶ βάδισμα ἡμῖν ὅμοιοι καὶ κατὰ τὰ αὐτὰ ἐσταλμένοι· ἀξιοῦσι γοῦν ὑπ’ ἐμοὶ τάττεσθαι καὶ τοὔνομα τὸ ἡμέτερον ἐπιγράφονται, μαθηταὶ καὶ ὁμιληταὶ καὶ θιασῶται ἡμῶν εἶναι λέγοντεσ· ὁ βίοσ δὲ παμμίαροσ αὐτῶν, ἀμαθίασ καὶ θράσουσ καὶ ἀσελγείασ ἀνάπλεωσ, ὕβρισ οὐ μικρὰ καθ’ ἡμῶν. ὑπὸ τούτων, ὦ πάτερ, ἠδικημένη πέφευγα. . · δεινὰ ταῦτα, ὦ θύγατερ.
ἀλλὰ τί μάλιστα ἠδικήκασί σε; σκόπει, ὦ πάτερ, εἰ μικρά. σὺ γὰρ κατιδὼν τὸν βίον ἀδικίασ καὶ παρανομίασ μεστὸν ἅτε ἀμαθίᾳ καὶ ὕβρει ξυνόντα καὶ ταραττόμενον ὑπ’ αὐτῶν, κατελεήσασ τὸ ἀνθρώπειον ὑπὸ τῇ ἀγνοίᾳ ἐλαυνόμενον ἐμὲ κατέπεμψασ, ἐντειλάμενοσ ἐπιμεληθῆναι ὡσ παύσαιντο μὲν ἀδικοῦντεσ ἀλλήλουσ καὶ βιαζόμενοι καὶ ὅμοια τοῖσ θηρίοισ βιοῦντεσ, ἀναβλέψαντεσ δὲ πρὸσ τὴν ἀλήθειαν εἰρηνικώτερον ξυμπολιτεύοιντο. "ἅ μὲν πράττουσιν οἱ ἄνθρωποι καὶ ὡσ διάκεινται ὑπὸ τῆσ ἀμαθίασ, ὦ θύγατερ, καὶ αὐτὴ ὁρᾷσ. ἐγὼ δὲ ἐλεῶ γὰρ αὐτούσ σέ, ἣν μόνην ἰάσασθαι ἂν τὰ γιγνόμενα οἶμαι, προκρίνασ ἐξ ἁπάντων ἡμῶν πέμπω ἰασομένην. οἶδα πολλὰ καὶ ταῦτα ^ εἰπὼν τότε.
σὺ δὲ τὰ μετὰ ταῦτα ἤδη λέγε, ὅπωσ μὲν ὑπεδέξαντό σε καταπταμένην τὸ πρῶτον, ἅτινα δὲ νῦν ὑπ’ αὐτῶν πέπονθασ. ἠῖξα μέν, ὦ πάτερ, οὐκ ἐπὶ τοὺσ Ἕλληνασ εὐθύσ, ἀλλ’ ὅπερ ἐδόκει μοι χαλεπώτερον τοῦ ἔργου εἶναι, τὸ βαρβάρουσ παιδεύειν καὶ διδάσκειν, τοῦτο πρῶτον ἠξίουν ἐργάσασθαι· τὸ Ἑλληνικὸν δὲ εἰών ὡσ ῥᾷστα ὑποβαλέσθαι οἱο͂́ν τε καὶ τάχιστα, ὥσ γε ᾤμην, ἐνδεξόμενον τὸν χαλινὸν καὶ ὑπαχθησόμενον τῷ ζυγῷ. ὁρμήσασα δὲ εἰσ Ἰνδοὺσ τὸ πρῶτον, ἔθνοσ μέγιστον τῶν ἐν τῷ βίῳ, οὐ χαλεπῶσ ἔπεισα καταβάντασ ἀπὸ τῶν ἐλεφάντων ἐμοὶ συνεῖναι, ὥστε καὶ γένοσ ὅλον, οἱ Βραχμᾶνεσ, τοῖσ Νεχραίοισ καὶ Ὀξυδράκαισ ὅμορον, οὗτοι πάντεσ ὑπ’ ἐμοὶ τάττονται καὶ βιοῦσίν τε ^ κατὰ τὰ ἡμῖν δοκοῦντα, τιμώμενοι πρὸσ τῶν περιοίκων ἁπάντων, καὶ ἀποθνήσκουσι παράδοξόν τινα τοῦ θανάτου τρόπον. τοὺσ γυμνοσοφιστὰσ λέγεισ.
ἀκούω γοῦν τὰ τε ἄλλα περὶ αὐτῶν καὶ ὅτι ἐπὶ πυρὰν μεγίστην ἀναβάντεσ ἀνέχονται καιόμενοι, οὐδὲν τοῦ σχήματοσ ἢ τῆσ καθέδρασ ἐντρέποντεσ. ^ ἀλλ’ οὐ μέγα τοῦτο· ἔναγχοσ γοῦν καὶ Ὀλυμπίασιν τὸ ὅμοιον ἐγὼ εἶδον γενόμενον, εἰκὸσ δὲ καὶ σὲ παρεῖναι καιομένου τότε τοῦ γέροντοσ. οὐδὲ ἀνῆλθον, ὦ πάτερ, εἰσ Ὀλυμπίαν δέει τῶν καταράτων ἐκείνων οὓσ ἔφην, ὅτι πολλοὺσ αὐτῶν ἑώρων ἀπιόντασ, ὡσ λοιδορήσαιντο τοῖσ ξυνεληλυθόσι καὶ βοῆσ τὸν ὀπισθόδομον ἐμπλήσωσιν ὑλακτοῦντεσ, ὥστε οὐδὲ εἶδον ἐκεῖνον ὅπωσ ἀπέθανεν. μετὰ δ’ οὖν τοὺσ Βραχμᾶνασ εἰσ Αἰθιοπίαν εὐθύσ, εἶτα εἰσ Αἴγυπτον κατέβην, καὶ ξυγγενομένη τοῖσ ἱερεῦσιν καὶ προφήταισ αὐτῶν καὶ τὰ θεῖα παιδεύσασα ἐσ Βαβυλῶνα ἀπῆρα Χαλδαίουσ καὶ μάγουσ μυήσουσα, εἶτα εἰσ Σκυθίαν ἐκεῖθεν, εἶτα εἰσ Θρᾴκην, ἔνθα μοι Εὔμολπόσ τε καὶ Ὀρφεὺσ συνεγενέσθην, οὓσ καὶ προαποστείλασα ἐσ τὴν Ἑλλάδα, τὸν μὲν ὡσ τελέσειεν αὐτούσ, τὸν Εὔμολπον ‐ ἐμεμαθήκει γὰρ τὰ θεῖα παρ’ ἡμῶν ἅπαντα ‐ τὸν δὲ ὡσ ἐπᾴδων προσβιβάζοι τῇ μουσικῇ, κατὰ πόδασ εὐθὺσ εἱπόμην.
καὶ τὸ μὲν πρῶτον εὐθὺσ ἐλθοῦσαν οὔτε πάνυ ἠσπάσαντο οἱ Ἕλληνεσ οὔτε ὅλωσ ἀπέκλεισαν κατ’ ὀλίγον δὲ προσομιλοῦσα ἑπτὰ ἐκ τῶν ἁπάντων ἑταίρουσ καὶ μαθητὰσ προσηγαγόμην, καὶ ἄλλον ἐξ Σάμου καὶ ἄλλον ἐξ Ἐφέσου καὶ Ἀβδηρόθεν ἄλλον, ὀλίγουσ παντάπασιν.
μεθ’ οὓσ τὸ σοφιστῶν φῦλον οὐκ οἶδ’ ὅπωσ μοι παρενεφύετο, οὔτε ζηλοῦν τἀμὰ ἐσ βάθοσ οὔτε κομιδῇ ἀπᾷδον, ἀλλ’ οἱο͂ν τὸ Ἱπποκενταύρων γένοσ, σύνθετόν τι καὶ μικτὸν ^ ἐν μέσῳ ἀλαζονείασ καὶ φιλοσοφίασ πλαζόμενον, οὔτε τῇ ἀγνοίᾳ τέλεον προσεχόμενον οὔτε ἡμᾶσ ἀτενέσι τοῖσ ὀφθαλμοῖσ καθορᾶν δυνάμενον, ἀλλ’ οἱο͂ν λημῶντεσ ὑπὸ τοῦ ἀμβλυώττειν ἀσαφέσ τι καὶ ἀμυδρὸν ἡμῶν εἴδωλον ἢ σκιὰν ἐνίοτε ἰδόντεσ ἄν·
οἱ δὲ ᾤοντο ἀκριβῶσ πάντα κατανενοηκέναι. ὅθεν παρ’ αὐτοῖσ ἡ ἀχρεῖοσ ἐκείνη καὶ περιττὴ σοφία καί, ὡσ αὐτοὶ ᾤοντο, ἀπρόσμαχοσ ἀνεφλέγετο, αἱ κομψαὶ καὶ ἄποροι καὶ ἄτοποι. ἀποκρίσεισ καὶ δυσέξοδοι καὶ λαβυρινθώδεισ ἐρωτήσεισ. εἶτα κωλυόμενοι καὶ ἐλεγχόμενοι πρὸσ τῶν ἑταίρων τῶν ἐμῶν ἠγανάκτουν καὶ συνίσταντο ἐπ’ αὐτούσ, καὶ τέλοσ δικαστηρίοισ ὑπῆγον καὶ παρεδίδοσαν πιομένουσ τοῦ κωνείου.
ἐχρῆν μὲν οὖν ἴσωσ τότε φυγεῖν εὐθὺσ καὶ μηκέτι ἀνέχεσθαι τὴν συνουσίαν αὐτῶν νῦν δὲ Ἀντισθένησ με καὶ Διογένησ καὶ μετὰ μικρὸν Κράτησ καὶ Μένιπποσ οὗτοσ ἔπεισαν ὀλίγον ὅσον ἐπιμετρῆσαι τῆσ μονῆσ, ὡσ μήποτε ὤφελον οὐ γὰρ ἂν τοσαῦτα ἐπεπόνθειν ὕστερον. οὐδέπω μοι λέγεισ, ὦ Φιλοσοφία, τίνα ἠδίκησαι, ἀλλὰ ἀγανακτεῖσ μόνον.
καὶ μὴν ἄκουε, ὦ Ζεῦ, ἡλίκα ἐστίν. μιαρὸν γάρ τι φῦλον ἀνθρώπων καὶ ὡσ τὸ πολὺ δουλικὸν καὶ θητικόν, οὐ ξυγγενόμενον ἡμῖν ἐκ παίδων ὑπ’ ἀσχολίασ· ἐδούλευεν γὰρ ἢ ἐθήτευεν ἢ ἄλλασ τινὰσ τέχνασ οἱάσ εἰκὸσ τοὺσ τοιούτουσ ἐμάνθανεν, σκυτεύειν ἢ τεκταίνειν ἢ περὶ πλυνοὺσ ἔχειν ἢ ἔρια ξαίνειν, ὡσ εὐεργὰ εἰή ταῖσ γυναιξὶν καὶ εὐμήρυτα καὶ κατάγοιτο εὐμαρῶσ ὁπότε ἢ κρόκην ἐκεῖναι στρέφοιεν ἢ μίτον κλώθοιεν. τοιαῦτα τοίνυν ἐν παισὶ ^ μελετῶντεσ οὐδὲ ὄνομα τὸ ἡμέτερον ᾔδεσαν. ἐπεὶ δὲ εἰσ ἄνδρασ τελεῖν ἤρξαντο καὶ κατεῖδον τὴν αἰδῶ, ὅση παρὰ τῶν πολλῶν ἐστιν τοῖσ ἑταίροισ τοῖσ ἐμοῖσ, καὶ ὡσ ἀνέχονται οἱ ἄνθρωποι τὴν παρρησίαν αὐτῶν καὶ χαίρουσιν θεραπευόμενοι καὶ συμβουλεύουσι πείθονται καὶ ἐπιτιμώντων ὑποπτήσσουσι, ταῦτα πάντα τυραννίδα οὐ μικρὰν ἡγοῦντο εἶναι. τὸ μὲν δὴ μανθάνειν ὅσα τῇ τοιαύτῃ προαιρέσει πρόσφορα μακρὸν ἦν, μᾶλλον δὲ κομιδῇ ἀδύνατον, αἱ τέχναι δὲ γλίσχραι, καὶ σὺν πόνῳ καὶ μόγισ ἱκανὰ παρέχειν ἐδύναντο.
ἐνίοισ δὲ καὶ ἡ δουλεία βαρὺ καὶ ὥσπερ οὖν ἐστιν ἀφόρητον ἐφαίνετο. ἔδοξε δὴ σκοπουμένοισ τὴν ὑστάτην ἄγκυραν, ἣν ἱερὰν οἱ ναυτιλλόμενοί φασιν, καθιέναι, καὶ ἐπὶ τὴν βελτίστην ἀπόνοιαν ὁρμήσαντεσ, ἔτι τε καὶ τόλμαν καὶ ἀμαθίαν καὶ ἀναισχυντίαν προσπαρακαλέσαντεσ, αἵπερ αὐτοῖσ μάλιστα συναγωνίζονται, καὶ λοιδορίασ καινὰσ ^ ἐκμελετήσαντεσ, ὡσ πρόχειροι εἰε͂ν καὶ ἀνὰ στόμα, ταύτασ μόνασ ξυμβολὰσ ἔχοντεσ ‐ ὁρᾷσ ὁποῖα πρὸσ φιλοσοφίαν ἐφόδια; ‐ σχηματίζουσιν καὶ μετακοσμοῦσιν αὑτοὺσ εὖ μάλα εἰκότωσ καὶ πρὸσ ἐμέ, οἱο͂́ν τι ἀμέλει ὁ Αἴσωπόσ φησι ποιῆσαι τὸν ἐν τῇ Κύμῃ ὄνον, ὃσ λεοντῆν περιβαλόμενοσ καὶ τραχὺ ὀγκώμενοσ ἠξίου λέων καὶ αὐτὸσ εἶναι· καὶ πού τινεσ καὶ ἦσαν ἴσωσ οἱ πιστεύοντεσ αὐτῷ. τὰ δ’ ἡμέτερα πάνυ ῥᾷστα, ὡσ οἶσθα,, καὶ ἐσ μίμησιν πρόχειρα ‐ τὰ προφανῆ λέγω ‐ καὶ οὐ πολλῆσ τῆσ πραγματείασ δεῖ τριβώνιον περιβαλέσθαι καὶ πήραν ἐξαρτήσασθαι καὶ ξύλον ἐν τῇ χειρὶ ἔχειν καὶ βοᾶν, μᾶλλον δὲ ὀγκᾶσθαι ἢ ὑλακτεῖν, καὶ λοιδορεῖσθαι ἅπασιν·
τὴν ἀσφάλειαν γὰρ αὐτοῖσ τοῦ μηδὲν ἐπὶ τούτῳ παθεῖν ἡ πρὸσ τὸ σχῆμα αἰδὼσ παρέξειν ἔμελλεν. ἡ ἐλευθερία δὲ πρόχειροσ ἄκοντοσ τοῦ δεσπότου, κἂν εἰ βούλοιτο ἀπάγειν, παταχθησομένου τῷ ξύλῳ. καὶ τὰ ἄλφιτα οὐκέτ’ ὀλίγα οὐδὲ ὡσ πρὸ τοῦ μᾶζα ψιλή, τὸ δὲ ὄψον οὐ τάριχοσ ἢ θύμον, ἀλλὰ κρέα παντοδαπὰ καὶ οἶνοσ οἱο͂σ ἥδιστοσ, καὶ χρυσίον παρ’ ὅτου ἂν ἐθέλωσι· δασμολογοῦσι γὰρ ἐπιφοιτῶντεσ ἤ, ὡσ αὐτοί φασιν, ἀποκείρουσιν τὰ πρόβατα, δώσειν τε πολλοὺσ οἰόνται ἢ αἰδοῖ τοῦ σχήματοσ ἢ δέει τοῦ μὴ ἀκοῦσαι κακῶσ. καὶ γὰρ αὖ κἀκεῖνο ἑώρων, οἶμαι, ὡσ ἐξ ἴσου καταστήσονται τοῖσ ὀρθῶσ φιλοσοφοῦσιν, οὐδέ τισ ὁ δικάσων καὶ διακρινῶν τὰ τοιαῦτα ἔσται, ἢν μόνον τὰ ἔξω ᾖ ὅμοια.
ἀρχὴν γὰρ οὐδὲ τὸν ἔλεγχον δέχονται, ἢν ἔρηταί τισ οὑτωσὶ κοσμίωσ καὶ κατὰ βραχύ, ἀλλ’ εὐθὺσ βοῶσιν καὶ ἐπὶ τὴν ἀκρόπολιν τὴν ἑαυτῶν ἀναφεύγουσι, τὴν λοιδορίαν, καὶ πρόχειρον τὸ ξύλον. καὶ ἢν μὲν τὰ ἔργα ζητῇσ, οἱ λόγοι πολλοί, ἢν δὲ ἀπὸ τῶν λόγων κρίνειν ἐθέλῃσ, τὸν βίον ἀξιοῦσι σκοπεῖν. τοιγαροῦν ἐμπέπλησται πᾶσα πόλισ τῆσ τοιαύτησ ῥᾳδιουργίασ, καὶ μάλιστα τῶν Διογένη καὶ Ἀντισθένη καὶ Κράτητα ἐπιγραφομένων καὶ ὑπὸ τῷ κυνὶ ταττομένων, οἳ τὸ μὲν χρήσιμον ὁπόσον ἔνεστι τῇ φύσει τῶν κυνῶν, οἱο͂ν τὸ φυλακτικὸν ἢ οἰκουρικὸν ἢ φιλοδέσποτον ἢ μνημονικόν, οὐδαμῶσ ἐζηλώκασιν, ὑλακὴν δὲ καὶ λιχνείαν καὶ ἁρπαγὴν καὶ ἀφροδίσια συχνὰ καὶ κολακείαν καὶ τὸ σαίνειν τὸν διδόντα καὶ περὶ τραπέζασ ἔχειν, ταῦτα ἀκριβῶσ ἐκπεπονήκασιν.
ὄψει τοίνυν μετὰ μικρὸν οἱᾶ ἔσται.
οἱ γάρ ἐκ τῶν ἐργαστηρίων ἅπαντεσ ἀναπηδήσαντεσ ἐρήμουσ τὰσ τέχνασ ἐάσουσιν ὅταν ὁρῶσι σφᾶσ μέν, πονοῦντασ καὶ κάμνοντασ ἑώθεν ἐσ ἑσπέραν ἐπικεκυφότασ τοῖσ ἔργοισ, μόγισ ἀποζῶντασ ἐκ τῆσ τοιαύτησ μισθαρνίασ, ἀργοὺσ δὲ καὶ γόητασ ἀνθρώπουσ ἐν ἅπασιν ἀφθόνοισ βιοῦντασ, αἰτοῦντασ μὲν τυραννικῶσ, λαμβάνοντασ δὲ προχείρωσ, ἀγανακτοῦντασ δέ, εἰ μὴ λάβοιεν, οὐκ ἐπαινοῦντασ δέ, οὐδ’ εἰ λάβοιεν. ταῦτα ὁ ἐπὶ Κρόνου βίοσ δοκεῖ αὐτοῖσ καὶ ἀτεχνῶσ τὸ μέλι αὐτὸ ἐσ τὰ στόματα ἐσρεῖν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ. καὶ ἧττον ἂν δεινὸν τὸ πρᾶγμα ἦν, εἰ τοιοῦτοι ὄντεσ μηδὲν εἰσ ἡμᾶσ ἄλλο ἐξύβριζον·
οἱ δέ, μάλα σεμνοὶ καὶ σκυθρωποὶ τὰ ἔξω καὶ τὰ δημόσια φαινόμενοι, ἢν παιδὸσ ὡραίου ἢ γυναικὸσ λάβωνται καλῆσ ἢ ἐλπίσωσιν,^ σιωπᾶν ἄξιον οἱᾶ ποιοῦσιν. ἔνιοι δὲ καὶ ξένων τῶν σφετέρων γυναῖκασ ἀπάγουσι μοιχεύσοντεσ κατὰ τὸν Ἰλιέα ἐκεῖνον νεανίσκον, ὡσ φιλοσοφοῖεν δὴ καὶ αὗται· εἶτα κοινὰσ αὐτὰσ ἅπασι τοῖσ ξυνοῦσι προθέμενοι Πλάτωνόσ τι δόγμα οἰόνται ποιεῖν, οὐκ εἰδότεσ ὅπωσ ὁ ἱερὸσ ἐκεῖνοσ ἠξίου κοινὰσ ἡγεῖσθαι τὰσ γυναῖκασ. ἃ μὲν γὰρ ἐν τοῖσ συμποσίοισ δρῶσιν καὶ ἃ μεθύσκονται, μακρὸν ἂν εἰή λέγειν.
καὶ ταῦτα ποιοῦσι πῶσ οἰεί κατηγοροῦντεσ αὐτοὶ μέθησ καὶ μοιχείασ καὶ λαγνείασ καὶ φιλαργυρίασ· οὐδὲν γοῦν οὕτωσ εὑρ́οισ ἂν ^ ἄλλο ἄλλῳ ἐναντίον ὡσ τοὺσ λόγουσ αὐτῶν καὶ τὰ ἔργα. οἱο͂ν κολακείαν μισεῖν φασιν, κολακείασ ἕνεκα τὸν Γναθωνίδην ἢ τὸν Στρουθίαν ὑπερβαλέσθαι δυνάμενοι. ἀληθεύειν τοὺσ ἄλλουσ προτρέποντεσ, οὐκ ἂν οὐδὲ κινῆσαι τὴν γλῶτταν μὴ μετὰ τοῦ καὶ ψεύσασθαι δύναιντο. ἡδονὴ πᾶσιν ἐχθρὸν τῷ λόγῳ καὶ ὁ Ἐπίκουροσ πολέμιοσ, ἔργῳ δὲ διὰ ταύτην ἅπαντα πράττουσιν. τὸ δ’ ὀξύχολον καὶ μικραίτιον καὶ πρὸσ ὀργὴν ῥᾴδιον ὑπὲρ τὰ βρεφύλλια τὰ νεογνά· γέλωτα γοῦν οὐ μικρὸν παρέχουσι τοῖσ θεωμένοισ, ὁπόταν ὑπὸ τῆσ τυχούσησ αἰτίασ ἐπιζέσῃ μὲν αὐτοῖσ ἡ χολή, πελιδνοὶ δὲ τὴν χροιὰν βλέπωνται, ἰταμόν τι καὶ παράφορον δεδορκότεσ, καὶ ἀφροῦ, μᾶλλον δὲ ἰοῦ, μεστὸν αὐτοῖσ ᾖ τὸ στόμα. "χρυσίον μὲν ἢ ἀργύριον, Ἡράκλεισ, οὐδὲ κεκτῆσθαι ἀξιῶ ὀβολὸσ ἱκανόσ, ὡσ θέρμουσ πριαίμην ποτὸν γάρ ἢ κρήνη ἢ ποταμὸσ παρέξει.
καὶ μετ’ ὀλίγον αἰτοῦσιν οὐκ ὀβολοὺσ οὐδὲ δραχμὰσ ὀλίγασ, ἀλλὰ πλούτουσ ὅλουσ, ὥστε τίσ ἔμποροσ τοσοῦτον ἀπὸ τοῦ φόρτου ἐμπολήσειεν ἂν ὅσον τούτοισ φιλοσοφία ἐσ χρηματισμὸν συντελεῖ; εἶτ’ ἐπειδὰν ἱκανῶσ συλλέξωνται καὶ ἐπισιτίσωνται, ἀπορρίψαντεσ ἐκεῖνο τὸ δύστηνον τριβώνιον ἀγροὺσ ἐνίοτε καὶ ἐσθῆτασ τῶν μαλθακῶν ἐπρίαντο καὶ παῖδασ κομήτασ καὶ συνοικίασ ὅλασ, μακρὰ χαίρειν φράσαντεσ τῇ πήρᾳ τῇ Κράτητοσ καὶ τῷ τρίβωνι τῷ Ἀντισθένουσ καὶ τῷ πίθῳ τῷ Διογένουσ. οἱ ἰδιῶται δὲ ταῦτα ὁρῶντεσ καταπτύουσιν ἤδη φιλοσοφίασ καὶ ἅπαντασ εἶναι τοιούτουσ οἰόνται κἀμὲ τῆσ διδασκαλίασ αἰτιῶνται, ὥστε πολλοῦ ἤδη χρόνου ἀδύνατόν μοι γεγένηται κἂν ἕνα τινὰ προσαγαγέσθαι αὐτῶν, ἀλλὰ τὸ τῆσ Πηνελόπησ ἐκεῖνο πάσχω·
ὁπόσον γὰρ δὴ ἐγὼ ἐξυφήνω, τοῦτο ἐν ἀκαρεῖ αὖθισ ἀναλύεται. ἡ Ἀμαθία δὲ καὶ ἡ Ἀδικία ἐπιγελῶσιν, ὁρῶσαι ἀνεξέργαστον ἡμῖν τὸ ἔργον καὶ ἀνήνυτον τὸν πόνον. οἱᾶ, ὦ θεοί, πέπονθεν ἡμῖν ἡ Φιλοσοφία πρὸσ τῶν καταράτων ἐκείνων.
ὥστε ὡρ́α σκοπεῖν ὅ τι καὶ πρακτέον ἢ ὅπωσ αὐτοὺσ μετελευστέον. ὁ μὲν γὰρ κεραυνὸσ ἀπάγει μιᾷ πληγῇ καὶ ὁ θάνατοσ ταχύσ. ἐγώ σοι,^ ὦ πάτερ, ὑποθήσομαι· μισῶ γὰρ καὶ αὐτὸσ ἤδη τοὺσ ἀλαζόνασ ἀμούσουσ ὄντασ, ὑπὲρ τῶν Μουσῶν ἀγανακτῶν κεραυνοῦ. μὲν γὰρ ἢ τῆσ σῆσ δεξιᾶσ οὐδαμῶσ ἐκεῖνοι ἄξιοι, τὸν Ἑρμῆν δὲ αὐτοκράτορα, εἰ δοκεῖ, τῆσ κολάσεωσ κατάπεμψον ἐπ’ αὐτούσ, ὃσ ἅτε δὴ περὶ λόγουσ ἔχων καὶ αὐτὸσ τάχιστα εἴσεται τούσ τε ὀρθῶσ φιλοσοφοῦντασ καὶ τοὺσ μή. εἶτα τοὺσ μὲν ἐπαινέσεται, ὡσ τὸ εἰκόσ, οἱ δὲ κολασθήσονται ὅπωσ ἂν ἐκείνῳ παρὰ τὸν καιρὸν δοκῇ. εὖ λέγεισ, ὦ Ἄπολλον.
ἀλλὰ καὶ σύ, ὦ Ἡράκλεισ, ἅμα καὶ τὴν Φιλοσοφίαν αὐτὴν ἔχοντεσ ἄπιτε ὡσ τάχιστα εἰσ τὸν βίον. τρισκαιδέκατον γοῦν ἆθλον οἰού τοῦτον οὐ σμικρὸν ἐκτελέσειν, ἢν ἐκκόψῃσ μιαρὰ οὕτω καὶ ἀναίσχυντα θηρία. καὶ μὴν ἄμεινον ἦν, ὦ πάτερ, τὴν κόπρον ἐκκαθᾶραι αὖθισ τὴν Αὐγέου ἢ τούτοισ συμπλέκεσθαι. ἀπίωμεν δ’ ὅμωσ. ἄκουσα μέν, ἀκολουθητέον δὲ κατὰ τὰ δόξαντα τῷ πατρί. ^ Κατίωμεν, ὡσ κἂν ὀλίγουσ αὐτῶν ἐπιτρίψωμεν σήμερον.
ποίαν δὲ χρὴ τραπέσθαι, ὦ Φιλοσοφία; σὺ γὰρ οἶσθα ὅπου εἰσίν. ἢ πρόδηλον ὅτι ἐν τῇ Ἑλλάδι; οὐδαμῶσ, ἢ πάνυ ὀλίγοι, ὅσοι ὀρθῶσ φιλοσοφοῦσιν, ὦ Ἑρμῆ. οὗτοι δὲ οὐδὲν Ἀττικῆσ πενίασ δέονται, ἀλλ’ ἔνθα πολὺσ χρυσὸσ ἢ ἄργυροσ ὀρύττεται, ἐκεῖ που ζητητέοι εἰσὶν ἡμῖν. οὐκοῦν εὐθὺ τῆσ Θρᾴκησ ἀπιτέον. εὖ λέγεισ, καὶ ἡγήσομαί γε ὑμῖν τῆσ ὁδοῦ. οἶδα γὰρ τὰ Θρᾳκῶν ἅπαντα, συχνάκισ ἐπελθών. καί μοι τήνδε ἤδη τραπώμεθα. ποίαν λέγεισ; ὁρᾶτε, ὦ Ἑρμῆ καὶ Φιλοσοφία, δύο μὲν ὄρη μέγιστα καὶ κάλλιστα ὀρῶν ἁπάντων Αἷμόσ ἐστιν τὸ μεῖζον, ἡ καταντικρὺ δὲ Ῥοδόπη πεδίον δ’ ὑποπεπταμένον πάμφορον, ἀπὸ τῶν προπόδων ἑκατέρων εὐθὺσ ἀρξάμενον, καί τινασ λόφουσ τρεῖσ πάνυ καλοὺσ ἀνεστηκότασ, οὐκ ἀμόρφουσ τὴν τραχύτητα, οἱο͂ν ἀκροπόλεισ πολλὰσ τῆσ ὑποκειμένησ πόλεωσ.
καὶ ἡ πόλισ γάρ ἤδη φαίνεται. νὴ Δί’, ὦ Ἡράκλεισ, μεγίστη καὶ καλλίστη ἁπασῶν πόρρωθεν γοῦν ἀπολάμπει τὸ κάλλοσ. καί τισ καὶ ποταμὸσ μέγιστοσ παραμείβεται, πάνυ ἐν χρῷ ψαύων αὐτῆσ. Ἕβροσ μὲν οὗτοσ, ἡ δὲ πόλισ ἔργον Φιλίππου ἐκείνου. καὶ ἡμεῖσ ἤδη πρόσγειοι καὶ ὑπονέφελοι ὥστε ἐπιβαίνωμεν ἀγαθῇ τύχῃ. οὕτω γινέσθω.
τί δ’ οὖν χρὴ ποιεῖν, ἢ πῶσ τὰ θηρία ἐξιχνευτέον; τοῦτο μὲν σὸν ἤδη ἔργον, ὦ Ἑρμῆ· κῆρυξ γὰρ εἶ, ὥστε οὐκ ἂν φθάνοισ κηρύττων. οὐδὲν τοῦτο χαλεπόν, ἀλλὰ τά γε ὀνόματα οὐκ ἐπίσταμαι αὐτῶν. σὺ οὖν, Φιλοσοφία, λέγε οὕστινασ ὀνομαστέον, καὶ τὰ σημεῖα προσέτι. οὐδὲ αὐτὴ μὲν οἶδα τὸ σαφὲσ οἵτινεσ ὀνομάζονται διὰ τὸ μὴ ξυγγεγενῆσθαί ποτε αὐτοῖσ· ἀπὸ δ’ οὖν τῆσ ἐπιθυμίασ ἣν ἔχουσι περὶ τὰ κτήματα, οὐκ ἂν ἁμάρτοισ προσκαλῶν Κτήσωνασ ἢ Κτησίππουσ ἢ Κτησικλέασ ἢ Εὐκτήμονασ ἢ Πολυκτήτουσ. εὖ λέγεισ.
ἀλλά τίνεσ οὗτοὶ εἰσιν ἢ τί περισκοποῦσιν καὶ αὐτοί; μᾶλλον δὲ καὶ προσίασιν καὶ τι καὶ ἐρέσθαι θέλουσιν. ἆρ’ ἂν ἔχοιτε ἡμῖν, ὦ ἄνδρεσ, εἰπεῖν, ἢ σύ, ὦ βελτίστη, εἴ τινασ τρεῖσ γόητασ ἅμα εἴδετε καί τινα γυναῖκα ἐν χρῷ κεκαρμένην εἰσ τὸ Λακωνικόν, ἀρρενωπὴν καὶ κομιδῇ ἀνδρικήν; παπαῖ, τὰ ἡμέτερα οὗτοι ζητοῦσιν. πῶσ τὰ ὑμέτερα; δραπέται γὰρ ἐκεῖνοι ἅπαντεσ. ἡμεῖσ δὲ τὴν γυναῖκα μάλιστα μέτιμεν ἠνδραποδισμένην πρὸσ αὐτῶν. εἴσεσθε δὴ καθ’ ὅ τι καὶ ζητοῦμεν αὐτούσ. τὸ νῦν δὲ ἅμα κηρύττωμεν. εἴ τισ εἶδεν ἀνδράποδον Παφλαγονικὸν τῶν ἀπὸ Σινώπησ βαρβάρων, ὄνομα τοιοῦτον οἱο͂ν ἀπὸ κτημάτων, ὕπωχρον, ἐν χρῷ κουρίαν, ἐν γενείῳ βαθεῖ, πήραν ἐξημμένον καὶ τριβώνιον ἀμπεχόμενον, ὀργίλον, ἄμουσον, τραχύφωνον, λοίδορον, μηνύειν ἐπὶ ῥητῷ αὐτόν. ἀνόμοιον, ὦ οὗτοσ, ὃ κηρύττεισ·
ὡσ ἐκείνῳ γε ὄνομα ἦν παρ’ ἐμοὶ Κάνθαροσ, καὶ ἐκόμα δὲ καὶ τό γένειον ἐτίλλετο καὶ τέχνην τὴν ἐμὴν ἠπίστατο ’ ἀπέκειρεν γὰρ ἐν τῷ γναφείῳ καθήμενοσ ὁπόσον περιττὸν τοῖσ ἱματίοισ τῶν κροκύδων ἐπανθεῖ. ἐκεῖνοσ αὐτόσ ἐστιν, ὁ οἰκέτησ ὁ σόσ, ἀλλὰ νῦν φιλοσόφῳ ἐοίκεν ἀκριβῶσ ἑαυτὸν ἐπιγνάψασ. ^ ὢ τῆσ τόλμησ, ὁ Κάνθαροσ φιλοσοφεῖ, φησίν, ἡμῶν δὲ οὐδεὶσ λόγοσ. ^ β Ἀμέλει ἅπαντασ ἀνευρήσομεν· ξυνίησιν γάρ, ὥσ φησιν, αὕτη. τίσ δ’ οὗτοσ ἄλλοσ ὁ προσιών ἐστιν, ὦ Ἡράκλεισ, ὁ καλόσ, ὁ τὴν κιθάραν;
Ὀρφεύσ ἐστιν, σύμπλουσ ἐπὶ τῆσ Ἀργοῦσ ἐμόσ, ἥδιστοσ κελευστῶν ἁπάντων πρὸσ γοῦν τὴν ᾠδὴν αὐτοῦ ἥκιστα ἐκάμνομεν ἐρέττοντεσ. χαῖρε, ὦ ἄριστε καὶ μουσικώτατε Ὀρφεῦ· οὐκ ἐπιλέλησαι γάρ που Ἡρακλέουσ. νὴ καὶ ὑμεῖσ γε, ὦ Φιλοσοφία καὶ Ἡράκλεισ καὶ Ἑρμῆ. ἀλλὰ καιρὸσ ἀποδιδόναι τὰ μήνυτρα, ὡσ ἔγωγε πάνυ σαφῶσ ὃν ζητεῖτε οἶδα. οὐκοῦν δεῖξον, ὦ παῖ Καλλιόπησ, ἔνθα ἐστὶν χρυσίου γάρ οὐδέν, οἶμαι, δέῃ σοφὸσ ὤν. εὖ φήσ. ἐγὼ δὲ τὴν μὲν οἰκίαν δείξαιμ’ ἂν ὑμῖν ἔνθα οἰκεῖ, αὐτὸν δὲ οὐκ ἄν, ὡσ μὴ κακῶσ ἀκούοιμι πρὸσ αὐτοῦ· μιαρὸσ γάρ εἰσ ὑπερβολὴν καὶ μόνον τοῦτο ἐκμεμελέτηκεν. δεῖξον μόνον. αὕτη πλησίον. ἐγὼ δὲ ἄπειμι ὑμῖν ἐκποδών, ὡσ μηδ’ ἴδοιμι αὐτόν. ἐπίσχεσ.
οὐ γυναικόσ ἐστι φωνὴ ῥαψῳδούσησ τι τῶν Ὁμήρου; νὴ Δία· ἀλλ’ ἀκούσωμεν ὅ τι καὶ λέγει. ἐχθρὸσ γάρ μοι κεῖνοσ ὁμῶσ Αἰ̈́δαο πύλῃσιν, ὃσ χρυσὸν φιλέει μὲν ἐνὶ φρεσίν, ἄλλο δ’ εἴπῃ. οὐκοῦν τὸν Κάνθαρόν σοι μισητέον. ξεινοδόκον κακὰ ῥέξεν, ὅ κεν φιλότητα παράσχῃ. περὶ ἐμοῦ τοῦτο τὸ ἔποσ, οὗ τὴν γυναῖκα ᾤχετο ἀπάγων διότι αὐτὸν ὑπεδεξάμην. οἰνοβαρέσ, κυνὸσ ὄμματ’ ἔχων, κραδίην δ’ ἐλάφοιο, οὔτε ποτ’ ἐν πολέμῳ ἐναρίθμιοσ οὔτ’ ἐνὶ βουλῇ, Θερσίτ’ ἀκριτόμυθε, κακῶν πανάριστε κολοιῶν μάψ, ἀτὰρ οὐ κατὰ κόσμον, ἐριζέμεναι βασιλεῦσιν. α Εἰκότωσ τῷ καταράτῳ ^ τὰ ἔπη. Πρόσθε κύων, ὄπιθεν δὲ λέων, μέσση δὲ χίμαιρα ’ δεινὸν ἀποπνείουσα τρίτου κυνὸσ ἄγριον ^ ὁρμήν. οἴμοι, γύναι, ὅσα πέπονθασ ὑπὸ κυνῶν τοσούτων.
φασὶ δ’ αὐτὴν καὶ κυεῖν ἀπ’ αὐτῶν. θάρρει, Κέρβερόν τινα τέξεταί σοι ἢ Γηρυόνην, ὡσ ἔχοι ὁ Ἡρακλῆσ οὗτοσ αὖθισ πόνον. ἀλλὰ καὶ προϊάσιν, ὥστε οὐδὲν δεῖ κόπτειν τὴν θύραν. ἔχω σε, ὦ Κάνθαρε. νῦν σιωπᾷσ; φέρ’ ἴδωμεν ἅτινά σοι ἡ πήρα ἔχει, θέρμουσ ἴσωσ ἢ ἄρτου τρύφοσ. οὐ μὰ Δί’, ἀλλὰ ζώνην χρυσίου. μὴ θαυμάσῃσ· κυνικὸσ γὰρ ἔφασκεν εἶναι τὸ πρόσθεν ἐπὶ τῆσ Ἑλλάδοσ, ἐνταῦθα δὲ Χρυσίππειοσ ἀκριβῶσ ἐστιν. τοιγαροῦν Κλεάνθην οὐκ εἰσ μακρὰν αὐτὸν ὄψει· κρεμήσεται γὰρ ἀπὸ τοῦ πώγωνοσ οὕτω μιαρὸσ ὤν. σὺ δέ, ὦ κακέ, οὐ Ληκυθίων οὑμὸσ δραπέτησ τυγχάνεισ οὐ μὲν οὖν ἄλλοσ.
ὢ τοῦ γέλωτοσ. εἶτα τί οὐκ ἂν γένοιτο; καὶ Ληκυθίων φιλοσοφεῖ. ὁ τρίτοσ δὲ οὗτοσ ἀδέσποτοσ ὑμῖν ἐστιν; Γ Οὐδαμῶσ, ἀλλ’ ὁ δεσπότησ ἐγὼ ἑκὼν ἀφίημι αὐτὸν ἀπολωλέναι. ὅτι τί; ὅτι δεινῶσ τῶν ὑποσάθρων ἐστίν. τὸ δ’ ὄνομα Μυρόπνουν αὐτὸν ἐκαλοῦμεν. Ἡράκλεισ ἀλεξίκακε, ἀκούεισ; ἔπειτα πήρα καὶ βάκτρον. ‐ καὶ αὐτὸσ ἀπόλαβε τὴν γυναῖκα σύ. μηδαμῶσ. οὐκ ἂν ἀππλάβοιμι βιβλίον μοι τῶν παλαιῶν κυοῦσαν. πῶσ βιβλίον; ἔστιν τι, ὦ ἀγαθέ, Τρικάρανοσ βιβλίον. , Οὐδὲν ἄτοπον, ἐπεὶ καὶ Τριφάλησ. ^· σόν, ὦ Ἑρμῆ, δικάζειν τὸ μετὰ τοῦτο.
οὕτω μοι δοκεῖ, ταύτην μέν, ἵνα μηδὲν τέρασ μηδὲ πολυκέφαλον τέκῃ, οἴχεσθαι παρὰ τὸν ἄνδρα ὀπίσω ἐσ τὴν Ἑλλάδα, τὼ δύο δὲ τούτω δραπετίσκω παραδοθέντε τοῖν δεσπόταιν μανθάνειν ἃ πρὸ τοῦ, τὸν μὲν ἀποπλύνειν τὰσ ῥυπώσασ τῶν ὀθονῶν, τὸν Ληκυθίωνα, τὸν Μυρόπνουν δὲ αὖθισ ἀκεῖσθαι τῶν ἱματίων τὰ διερρωγότα, μαλάχῃ γε πρότερον μαστιγωθέντε. ^ ἔπειτα καὶ τοῦτον παραδοθῆναι τοῖσ πιττωταῖσ, ὡσ ἀπόλοιτο παρατιλλόμενοσ τὰ πρῶτα, ῥυπώσῃ προσέτι καὶ γυναικείᾳ τῇ πίττῃ, εἶτα ἐσ τὸν Αἷμον ἀναχθέντα γυμνὸν ἐπὶ τῆσ χιόνοσ μένειν συμπεποδισμένον τὼ πόδε. φεῦ τῶν κακῶν, ὀτοτοῖ, παππαπαιάξ. τί τοῦτο παρεντίθησ τῶν τραγικῶν σου ^ διαλόγων; ἀλλ’ ἀκολούθει παρὰ τοὺσ πιττωτὰσ ἤδη, ἀποδυσάμενόσ γε πρότερον τὴν λεοντῆν, ὡσ γνωσθῇσ ὄνοσ ὤν.
이 저작물은 크리에이티브 커먼즈 저작자표시-비영리 4.0 국제 라이선스에 따라 이용할 수 있습니다.
bab2min@gmail.com
호흡부호 보기
강세부호 보기
장단부호 보기
작은 Iota 보기
모든 부호 보기