헬라어 문장 검색 - Λυξιαν́Ευνυξηύ1́

(루키아노스, Eunuchus, (no name))

πόθεν, ὠ Λυκῖνε, καὶ ^ τί γελῶν ἡμῖν ἀφῖξαι ; ἀεὶ μὲν γὰρ φαιδρὸσ ὢν τυγχάνεισ, τουτὶ δὲ πλέον τοῦ συνήθουσ εἶναί μοι δοκεῖ, ἐφ’ ὅτῳ μηδὲ κατέχειν δυνατὸσ εἶ τὸν γέλωτα. ἐξ ἀγορᾶσ μὲν ἥκω σοι, ὦ Πάμφιλε· τοῦ γέλωτοσ δὲ αὐτίκα κοινωνὸν ποιήσομαί σε, ἢν ἀκούσῃσ οἱᾴ δίκῃ δικαζομένῃ παρεγενόμην, φιλοσόφων πρὸσ ἀλλήλουσ ἐριζόντων. καὶ τοῦτο μὲν ὡσ ἀληθῶσ γελοῖον λέγεισ, τὸ φιλοσοφοῦντασ δικάζεσθαι πρὸσ ἀλλήλουσ, δέον, εἰ καί τι μέγα εἰή, κατ’ εἰρήνην ἐν σφίσι διαλύεσθαι τὰ ἐγκλήματα. πόθεν, ὦ μακάριε, κατ’ εἰρήνην ἐκεῖνοι, οἵ γε ξυμπεσόντεσ ὅλασ ἁμάξασ βλασφημιῶν κατεσκέδασαν ἀλλήλων, κεκραγότεσ καὶ ὑπερδιατεινόμενοι ;

ἦ που, ὦ Λυκῖνε, περὶ τῶν λόγων διεφέροντο τὰ συνήθη ταῦτα, ἑτερόδοξοι τυγχάνοντεσ; οὐδαμῶσ, ἀλλ’ ἑτεροῖόν τι τοῦτο ἦν· ὁμόδοξοι γὰρ ἄμφω καὶ ἀπὸ τῶν αὐτῶν λόγων. δίκη δὲ ὅμωσ συνειστήκει καὶ δικασταὶ ψηφοφοροῦντεσ ἦσαν οἱ ἄριστοι καὶ πρεσβύτατοι καὶ σοφώτατοι τῶν ἐν τῇ πόλει καὶ ἐφ’ ὧν ἄν τισ ᾐδέσθη παρὰ μέλοσ τι φθεγξάμενοσ, οὐχ ὅπωσ ἐσ τοσαύτην ἀναισχυντίαν τραπόμενοσ, οὐκοῦν λέγοισ ἂν ἤδη τὸ κεφάλαιον τῆσ δίκησ, ὡσ καὶ αὐτὸσ εἰδείην ὅ τι σοὶ τὸ κεκινηκὸσ εἰή τὸν τοσοῦτον γέλωτα. συντέτακται μέν, ὦ Πάμφιλε, ὡσ οἶσθα, ἐκ βασιλέωσ μισθοφορά τισ οὐ φαύλη κατὰ γένη τοῖσ φιλοσόφοισ, Στωϊκοῖσ λέγω καὶ Πλατωνικοῖσ καὶ Ἐπικουρείοισ, ἔτι δὲ καὶ τοῖσ ἐκ τοῦ Περιπάτου, τὰ ἴσα τούτοισ ἅπασιν.

ἔδει δὲ ἀποθανόντοσ αὐτῶν τινοσ ἄλλον ἀντικαθίστασθαι δοκιμασθέντα ψήφῳ τῶν ἀρίστων. καὶ τὰ ἆθλα οὐ βοείη τισ ἦν, κατὰ τὸν ποιητήν, οὐδὲ ἱερεῖον, ἀλλὰ μύριαι κατὰ τὸν ἐνιαυτόν, ἐφ’ ὅτῳ συνεῖναι τοῖσ νέοισ. οἶδα ταῦτα· καὶ τινά φασιν αὐτῶν ἔναγχοσ ἀποθανεῖν, τῶν Περιπατητικῶν οἶμαι τὸν ἕτερον. αὕτη, ὦ Πάμφιλε, ἡ Ἑλένη ὑπὲρ ἧσ ἐμονομάχουν πρὸσ ἀλλήλουσ, καὶ ἄχρι γε τούτου γελοῖον οὐδὲν πλὴν ^ ἐκεῖνο ἴσωσ, ^ τὸ φιλοσόφουσ εἶναι φάσκοντασ καὶ χρημάτων καταφρονεῖν ἔπειτα ὑπὲρ τούτων ὡσ ὑπὲρ πατρίδοσ κινδυνευούσησ καὶ ἱερῶν πατρῴων καὶ τάφων προγονικῶν ἀγωνίζεσθαι. καὶ μὴν καὶ τὸ δόγμα τοῦτὸ γέ ἐστιν τοῖσ Περιπατητικοῖσ, τὸ μὴ σφόδρα καταφρονεῖν χρημάτων, ἀλλὰ τρίτον τι ἀγαθὸν καὶ τοῦτο οἰέσθαι. ὀρθῶσ λέγεισ. φασὶ γὰρ οὖν ταῦτα, καὶ κατὰ τὰ πάτρια ἐγίγνετο αὐτοῖσ ὁ πόλεμοσ. τὰ μετὰ ταῦτα δὲ ἤδη ἄκουε.

πολλοὶ μὲν γὰρ καὶ ἄλλοι τὸν ἐπιτάφιον τοῦ ἀποθανόντοσ ἐκείνου ἠγωνίζοντο· δύο δὲ μάλιστα ἦσαν οἱ ἀμφήριστοι αὐτῶν, Διοκλῆσ τε ὁ πρεσβύτησ ‐ οἶσθα ὃν λέγω, τὸν ἐριστικὸν ‐ καὶ Βαγώασ ὁ εὐνοῦχοσ εἶναι δοκῶν. τὰ μὲν οὖν τῶν λόγων προηγώνιστο αὐτοῖσ καὶ τὴν ἐμπειρίαν ἑκάτεροσ τῶν δογμάτων ἐπεδέδεικτο καὶ ὅτι τοῦ Ἀριστοτέλουσ καὶ τῶν ἐκείνῳ δοκούντων εἴχετο· καὶ μὰ τὸν Δί’ οὐδέτεροσ αὐτῶν ἀμείνων ἦν. τὸ δ’ οὖν τέλοσ τῆσ δίκησ ἐσ τοῦτο περιέστη· ἀφέμενοσ γὰρ ὁ Διοκλῆσ τοῦ δεικνύναι τὰ αὑτοῦ μετέβαινεν ἐπὶ τὸν Βαγώαν καὶ διελέγχειν ἐπειρᾶτο μάλιστα τὸν βίον αὐτοῦ·

κατὰ ταὐτὰ δὲ καὶ ὁ Βαγώασ ἀντεξήταζε τὸν ἐκείνου βίον. εἰκότωσ, ὦ Λυκῖνε· καὶ τὰ πλείω γε τοῦ λόγου περὶ τούτου μᾶλλον ἐχρῆν εἶναι αὐτοῖσ· ὡσ ἔγωγε, εἰ δικάζων ἐτύγχανον, ἐπὶ τῷ τοιούτῳ τὸ πλεῖον διατρῖψαι ἄν μοι δοκῶ, τὸν ἄμεινον βιοῦντα μᾶλλον ἢ τὸν ἐν τοῖσ λόγοισ αὐτοῖσ προχειρότερον ζητῶν καὶ οἰκειότερον τῇ νίκῃ νομίζων. εὖ λέγεισ, κἀμὲ ὁμόψηφον ἐν τούτῳ ἔχεισ.

ἐπεὶ δὲ ἅλισ μὲν εἶχον βλασφημιῶν, ἅλισ δὲ ἐλέγχων, τὸ τελευταῖον ἤδη ὁ Διοκλῆσ ἔφη μηδὲ τὴν ἀρχὴν θεμιτὸν εἶναι τῷ Βαγώᾳ μεταποιεῖσθαι φιλοσοφίασ καὶ τῶν ἐπ’ αὐτῇ ἀριστείων εὐνούχῳ γε ὄντι, ἀλλὰ τοὺσ τοιούτουσ οὐχ ὅπωσ τούτων ἀποκεκλεῖσθαι ἠξίου, ἀλλὰ καὶ ἱερῶν αὐτῶν καὶ περιρραντηρίων καὶ τῶν κοινῶν ἁπάντων συλλόγων, δυσοιώνιστόν τι ἀποφαίνων καὶ δυσάντητον θέαμα, εἴ τισ ἑώθεν ἐξιὼν ἐκ τῆσ οἰκίασ ἴδοι τοιοῦτόν τινα. καὶ πολὺσ ἦν ὁ περὶ τούτου λόγοσ, οὔτε ἄνδρα οὔτε γυναῖκα εἶναι τὸν εὐνοῦχον λέγοντοσ, ἀλλά τι σύνθετον καὶ μικτὸν καὶ τερατῶδεσ, ἔξω τῆσ ἀνθρωπείασ φύσεωσ. καινόν γε τὸ ἔγκλημα φήσ, ὦ Λυκῖνε, καὶ ἤδη γελᾶν καὶ αὐτόσ, ὦ ἑταῖρε, προάγομαι τῆσ παραδόξου ταύτησ κατηγορίασ ἀκούων. τί δ’ οὖν ἅτεροσ ; ἆρα τὴν ἡσυχίαν ἤγαγεν, ἤ τι πρὸσ ταῦτα καὶ αὐτὸσ ἀντειπεῖν ἐτόλμησεν ; τὰ μὲν πρῶτα ὑπ’ αἰδοῦσ καὶ δειλίασ ‐ οἰκεῖον γὰρ αὐτοῖσ τὸ τοιοῦτον ‐ ἐπὶ πολὺ ἐσιώπα καὶ ἠρυθρία καὶ ἰδίων φανερὸσ ἦν, τέλοσ δὲ λεπτόν τι καὶ γυναικεῖον ἐμφθεγξάμενοσ οὐ δίκαια ποιεῖν ἔφη τὸν Διοκλέα φιλοσοφίασ ἀποκλείοντα εὐνοῦχον ὄντα, ἧσ καὶ γυναιξὶ μετεῖναι·

καὶ παρήγοντο Ἀσπασία καὶ Διοτίμα καὶ Θαργηλία συνηγορήσουσαι αὐτῷ, καί τισ Ἀκαδημαϊκὸσ εὐνοῦχοσ ἐκ Πελασγῶν τελῶν,^ ὀλίγον πρὸ ἡμῶν εὐδοκιμήσασ ἐν τοῖσ Ἕλλησιν. ὁ Διοκλῆσ δὲ κἀκεῖνον αὐτόν, εἰ περιῆν ^ καὶ τῶν ὁμοίων μετεποιεῖτο, εἶρξαι ^ ἂν οὐ καταπλαγεὶσ αὐτοῦ τὴν παρὰ τοῖσ πολλοῖσ δόξαν καί τινασ καὶ αὐτὸσ ἀπεμνημόνευε λόγουσ καὶ πρὸσ ἐκεῖνον ὑπό τε Στωϊκῶν καὶ Κυνικῶν μάλιστα εἰρημένουσ πρὸσ τὸ γελοιότερον ἐπὶ τῷ ἀτελεῖ τοῦ σώματοσ. ἐν τούτοισ ἦν τοῖσ δικασταῖσ ἡ διατριβή·

καὶ τὸ κεφάλαιον ἤδη τοῦ σκέμματοσ τοῦτο ἐτύγχανεν,^ εἰ δοκιμαστέοσ εὐνοῦχοσ ἐπὶ φιλοσοφίαν παραγγέλλων ^ καὶ νέων προστασίαν ἐγχειρισθῆναι ἀξιῶν, τοῦ μὲν καὶ σχῆμα καὶ σώματοσ εὐμοιρίαν προσεῖναι φιλοσόφῳ δεῖν λέγοντοσ, καὶ τὸ μέγιστον, πώγωνα βαθὺν ἔχειν αὐτὸν καὶ τοῖσ προσιοῦσι καὶ μανθάνειν βουλομένοισ ἀξιόπιστον καὶ πρέποντα ταῖσ μυρίαισ ἃσ χρὴ παρὰ βασιλέωσ ἀποφέρεσθαι, τὸ δὲ τοῦ εὐνούχου καὶ τῶν βακήλων χεῖρον εἶναι · τοὺσ μὲν γὰρ κἂν πεπειρᾶσθαί ποτε ἀνδρείασ, τοῦτον δὲ ἐξ ἀρχῆσ εὐθὺσ ἀποκεκόφθαι καὶ ἀμφίβολόν τι ζῷον εἶναι κατὰ ταὐτὰ ταῖσ κορώναισ, αἳ μήτε περιστεραῖσ μήτε κόραξιν ἐναριθμοῖντο ἄν, τοῦ δ’ οὐ σωματικὴν λέγοντοσ εἶναι τὴν κρίσιν, ἀλλὰ τῆσ ^ ψυχῆσ καὶ τῆσ γνώμησ ἐξέτασιν δεῖν γίγνεσθαι καὶ τῆσ τῶν δογμάτων ἐπιστήμησ. εἶθ’ ὁ Ἀριστοτέλησ ἐκαλεῖτο μάρτυσ τοῦ λόγου, εἰσ ὑπερβολὴν θαυμάσασ Ἑρμείαν τὸν εὐνοῦχον τὸν ἐκ τοῦ Ἀταρνέωσ τύραννον ἄχρι τοῦ καὶ θύειν αὐτῷ κατὰ ταὐτὰ τοῖσ θεοῖσ.

καί τι καὶ ἐτόλμα προστιθέναι ὁ Βαγώασ τοιοῦτον, ὡσ πολὺ ἐπιτηδειότεροσ τοῖσ νέοισ εὐνοῦχοσ διδάσκαλοσ οὐδὲ διαβολήν τινα πρὸσ αὐτοὺσ ἐνδέξασθαι δυνάμενοσ οὐδὲ τὸ τοῦ Σωκράτουσ ἐκεῖνο ἔγκλημα παθεῖν ἂν ὡσ διαφθείρων τὰ μειράκια. ἐπεὶ δὲ καὶ εἰσ τὸ ἀγένειον μάλιστα ἐσκώφθη, χαριέντωσ τοῦτο, ὡσ γοῦν ᾤετο, προσέρριψεν· "βαθέοσ κρίνεσθαι δέοι τοὺσ φιλοσοφοῦντασ, τὸν τράγον ἂν δικαιότερον προκριθῆναι πάντων. "ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οὑτοσὶ ὁ τὰσ γνάθουσ λεῖοσ καὶ τὸ φώνημα γυναικεῖοσ καὶ τὰ ἄλλα εὐνούχῳ ἐοικὼσ εἰ ἀποδύσαιτο, πάνυ ἀνδρεῖοσ ὑμῖν φανεῖται·

"εἰ δὲ μὴ ψεύδονται οἱ περὶ αὐτοῦ λέγοντεσ, καὶ μοιχὸσ ἑάλω ποτέ, ὡσ ὁ ἄξων φησίν, ἄρθρα ἐν ἄρθροισ ἔχων. "ἀλλὰ τότε μὲν ἐσ τὸν εὐνοῦχον ἀναφυγὼν καὶ τοῦτο κρησφύγετον εὑρόμενοσ ἀφείθη, ἀπιστησάντων τῇ κατηγορίᾳ τῶν τότε δικαστῶν ἀπό γε τῆσ φανερᾶσ ὄψεωσ· "νῦν δὲ κἂν παλινῳδῆσαί μοι δοκεῖ τοῦ προκειμένου μισθοῦ ἕνεκα. τούτων δὴ λεγομένων παρὰ πάντων μέν γέλωσ ἐγίγνετο, ὡσ τὸ εἰκόσ.

Βαγώασ δὲ μᾶλλον ἐταράττετο καὶ παντοῖοσ ἦν, ἐσ μυρία τρεπόμενοσ ^ χρώματα καὶ ψυχρῷ τῷ ἱδρῶτι ῥεόμενοσ, καὶ οὔτε συγκατατίθεσθαι τῷ περὶ ^ τῆσ μοιχείασ ἐγκλήματι καλῶσ ἔχειν ᾤετο οὔτε ἀχρεῖον αὑτῷ τὴν κατηγορίαν ταύτην ἐσ τὸν παρόντα ἀγῶνα ἡγεῖτο εἶναι. γελοῖα, ὦ Λυκῖνε, ὡσ ἀληθῶσ ταῦτα καὶ ἐοίκεν οὐ τὴν τυχοῦσαν ὑμῖν διατριβὴν παρεσχῆσθαι. τὸ δ’ οὖν τέλοσ τί ἐγένετο καὶ πῶσ ἔγνωσαν ὑπὲρ αὐτῶν οἱ δικασταὶ ; οὐχ ὁμόψηφοι πάντεσ ἦσαν, ἀλλ’ οἱ μὲν ἠξίουν ἀποδύσαντασ αὐτὸν ὥσπερ τοὺσ ἀργυρωνήτουσ ἐπισκοπεῖν εἰ δύναται ^ φιλοσοφεῖν τά γε πρὸσ τῶν ὄρχεων·

οἱ δὲ ἔτι γελοιότερον μεταστειλαμένουσ τινὰσ τῶν ἐξ οἰκήματοσ γυναικῶν κελεύειν αὐτὸν συνεῖναι καὶ ὀπυίειν, καί τινα τῶν δικαστῶν τὸν πρεσβύτατόν τε καὶ πιστότατον ἐφεστῶτα ὁρᾶν εἰ φιλοσοφεῖ. μετὰ δὲ ἐπεὶ πάντασ ὁ γέλωσ κατεῖχε καὶ οὐδεὶσ ὅστισ οὐ τὴν γαστέρα ἤλγει βρασσόμενοσ ὑπ’ αὐτοῦ, ἔγνωσαν ἀναπόμπιμον ἐσ τὴν Ἰταλίαν ἐκπέμψαι τὴν δίκην. καὶ νῦν ἅτεροσ μὲν πρὸσ τὴν τῶν λόγων ἐπίδειξιν, ὥσ φασιν, γυμνάζεται καὶ παρασκευάζεται καὶ κατηγορίαν συγκροτεῖ καὶ τὸ τῆσ μοιχείασ ἔγκλημα ὑποκινεῖ, ἐναντιώτατον αὑτῷ καὶ οὗτοσ κατὰ τοὺσ φαύλουσ τῶν ῥητόρων τοῦτο ποιῶν καὶ εἰσ τοὺσ ἄνδρασ τὸν ἀντίδικον ἐκ τοῦ ἐγκλήματοσ καταλέγων·

τῷ Βαγώᾳ δὲ ἕτερα, ὥσ φασι, μέλει καὶ ἀνδρίζεται τὰ πολλὰ καὶ διὰ χειρὸσ ἔχει τὸ πρᾶγμα καὶ τέλοσ κρατήσειν ἐλπίζει ἢν ἐπιδείξῃ ὡσ οὐδὲν χείρων ἐστὶν τῶν τὰσ ἵππουσ ἀναβαινόντων ὄνων. αὕτη γάρ, ὦ ἑταῖρε, φιλοσοφίασ ἀρίστη κρίσισ ἐοίκεν εἶναι καὶ ἀπόδειξισ ἀναντίλεκτοσ. ὥστε καὶ τὸν υἱὸν ‐ ἔτι δέ μοι κομιδῇ νέοσ ἐστὶν ‐ εὐξαίμην ἂν οὐ τὴν γνώμην οὐδὲ τὴν γλῶτταν ἀλλὰ τὸ αἰδοῖον ἕτοιμον ἐσ φιλοσοφίαν ἔχειν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lucian, Eunuchus, (no name)

(루키아노스, Eunuchus, (no name))

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION