Lucian, Dialogi Marini, iris and poseidon, chapter 2

Συνίημι. στῆθι, ὦ νῆσε, καὶ ἀνάδυθι αὖθισ ἐκ τοῦ βυθοῦ καὶ μηκέτι ὑποφέρου, ἀλλὰ βεβαίωσ μένε καὶ ὑπόδεξαι, ὦ εὐδαιμονεστάτη, τοῦ ἀδελφοῦ τα τέκνα δύο, τοὺσ καλλίστουσ τῶν θεῶν· καὶ ὑμεῖσ, ὦ Τρίτωνεσ, διαπορθμεύσατε τὴν Λητὼ ἐσ αὐτήν· καὶ γαληνὰ ἅπαντα ἔστω. τὸν δράκοντα δέ, ὃσ νῦν ἐξοιστρεῖ αὐτὴν φοβῶν, τὰ νεογνὰ ἐπειδὰν τεχθῇ, αὐτίκα μέτεισι καὶ τιμωρήσει τῇ μητρί. σὺ δὲ ἀπάγγελλε τῷ Διὶ πάντα εἶναι εὐτρεπῆ· ἕστηκεν ἡ Δῆλοσ· ἡκέτω ἡ Λητὼ ἤδη καὶ τικτέτω.