Lucian, Dialogi Marini, notus and zephuros, chapter 2

(루키아노스, Dialogi Marini, notus and zephuros, chapter 2)

Ἡ δάμαλισ θεόσ; οὐκέτι τὰ κέρατα οὐδὲ οὐρὰ καὶ δίχηλα τὰ σκέλη, ἀλλ̓ ἐπέραστοσ κόρη. Καὶ μάλα, ὦ Νότε· ἄρξει τε, ὡσ ὁ Ἑρμῆσ ἔφη, τῶν πλεόντων καὶ ἡμῶν ἔσται δέσποινα, ὅντινα ἂν ἡμῶν ἐθέλῃ ἐκπέμψαι ἢ κωλῦσαι ἐπιπνεῖν. Θεραπευτέα τοιγαροῦν, ὦ Ζέφυρε, ἤδη δέσποινά γε οὖσα. Νὴ Δί̓· εὐνουστέρα γὰρ ἂν οὕτω γένοιτο. ἀλλ̓ ἤδη γὰρ διεπέρασε καὶ ἐξένευσεν ἐσ τὴν γῆν. ὁρᾷσ ὅπωσ οὐκέτι μὲν τετραποδιστὶ βαδίζει, ἀνορθώσασ δὲ αὐτὴν ὁ Ἑρμῆσ γυναῖκα παγκάλην αὖθισ ἐποίησε; Παράδοξα γοῦν ταῦτα, ὦ Ζέφυρε· ὁ μέντοι Ἑρμῆσ τί παθὼν μεταβέβληκεν ἑαυτὸν καὶ ἀντὶ νεανίου κυνοπρόσωποσ γεγένηται; Μὴ πολυπραγμονῶμεν, ὅτε ἄμεινον ἐκεῖνοσ οἶδε τὰ πρακτέα.

상위

Dialogi Marini

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION