Lucian, Dialogi Marini, triton, amymone, and poseidon, chapter 3

Καλή, ὦ Τρίτων, καὶ ὡραία παρθένος:? ἀλλὰ συλληπτέα ἡμῖν ἐστιν. Ἄνθρωπε, ποῖ με ξυναρπάσας ἄγεις· ἀνδραποδιστὴς εἶ, καὶ ἐοίκας ἡμῖν ὑπ᾿ Αἰγύπτου τοῦ θείου ἐπιπεμφθῆναι: ὥστε βοήσομαι τὸν πατέρα. Σιώπησον, ὦ Ἀμυμώνη: Ποσειδῶν ἐστι. Τί Ποσειδῶν λέγεις· τί βιάζῃ με, ὦ ἄνθρωπε, καὶ ἐς τὴν θάλατταν καθέλκεις· ἐγὼ δὲ ἀποπνιγήσομαι ἡ ἀθλία καταδῦσα. Θάρρει, οὐδὲν δεινὸν μὴ πάθῃς: πηγὴν ἐπώνυμόν σοι ἀναδοθῆναι ἐάσω ἐνταῦθα πατάξας τῇ τριαίνῃ τὴν πέτραν πλησίον τοῦ κλύσματος, καὶ σὺ εὐδαίμων ἔσῃ καὶ μόνη τῶν ἀδελφῶν οὐχ ὑδροφορήσεις ἀποθανοῦσα.?