Lucian, Dialogi Marini, doris and galataea, chapter 4

(루키아노스, Dialogi Marini, doris and galataea, chapter 4)

Σιώπα, ὦ Γαλάτεια· ἠκούσαμεν αὐτοῦ ᾅδοντοσ ὁπότε ἐκώμασε πρῴην ἐπὶ σέ· Ἀφροδίτη φίλη, ὄνον ἄν τισ ὀγκᾶσθαι ἔδοξε. καὶ αὐτὴ δὲ ἡ πηκτὶσ οἱά; κρανίον ἐλάφου γυμνὸν τῶν σαρκῶν, καὶ τὰ μὲν κέρατα πήχεισ ὥσπερ ἦσαν, ζυγώσασ δὲ αὐτὰ καὶ ἐνάψασ τὰ νεῦρα, οὐδὲ κόλλοπι περιστρέψασ, ἐμελῴδει ἄμουσόν τι καὶ ἀπῳδόν, ἄλλο μὲν αὐτὸσ βοῶν, ἄλλο δὲ ἡ λύρα ὑπήχει, ὥστε οὐδὲ κατέχειν τὸν γέλωτα ἐδυνάμεθα ἐπὶ τῷ ἐρωτικῷ ἐκείνῳ ᾅσματι· ἡ μὲν γὰρ Ἠχὼ οὐδὲ ἀποκρίνεσθαι αὐτῷ ἤθελεν οὕτω λάλοσ οὖσα βρυχωμένῳ, ἀλλ̓ ᾐσχύνετο, εἰ φανείη μιμουμένη τραχεῖαν ᾠδὴν καὶ καταγέλαστον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION