Lucian, Dialogi Marini, doris and galataea, chapter 1

(루키아노스, Dialogi Marini, doris and galataea, chapter 1)

Καλὸν ἐραστήν, ὦ Γαλάτεια, τὸν Σικελὸν τοῦτον ποιμένα φασὶν ἐπιμεμηνέναι σοί. Μὴ σκῶπτε, Δωρί· Ποσειδῶνοσ γαρ υἱόσ ἐστιν, ὁποῖοσ ἂν ᾖ Τί οὖν; εἰ καὶ τοῦ Διὸσ αὐτοῦ παῖσ ὢν ἄγριοσ οὕτω καὶ λάσιοσ ἐφαίνετο καί, τὸ πάντων ἀμορφότατον, μονόφθαλμοσ, οἰεί τὸ γένοσ ἄν τι ὀνῆσαι αὐτὸν πρὸσ τὴν μορφήν; Οὐδὲ τὸ λάσιον αὐτοῦ καί, ὡσ φήσ, ἄγριον ἄμορφόν ἐστιν ‐ ἀνδρῶδεσ γάρ ‐ ὅ τε ὀφθαλμὸσ ἐπιπρέπει τῷ μετώπῳ οὐδὲν ἐνδεέστερον ὁρῶν ἢ εἰ δύ̓ ἦσαν. Εοἴκασ, ὦ Γαλάτεια, οὐκ ἐραστὴν ἀλλ̓ ἐρώμενον ἔχειν τὸν Πολύφημον, οἱᾶ ἐπαινεῖσ αὐτόν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION