Lucian, De saltatione, (no name) 72:

(루키아노스, De saltatione, (no name) 72:)

πῶσ οὖν οὐ παναρμόνιόν τι χρῆμα ὄρχησισ, θήγουσα μὲν τὴν ψυχήν, ἀσκοῦσα δὲ καὶ τὸ σῶμα, τέρπουσα δὲ τοὺσ ὁρῶντασ, διδάσκουσα δὲ πολλὰ τῶν πάλαι ὑπ’ αὐλοῖσ καὶ κυμβάλοισ καὶ μελῶν εὐρυθμίᾳ καὶ κηλήσει διά τε ὀφθαλμῶν καὶ ἀκοῆσ ; εἴτ’ οὖν ^ φωνῆσ εὐμοιρίαν ζητεῖσ, ποῦ ἂν ἀλλαχόθι εὑρ́οισ, ἢ ποῖον πολυφωνότερον ἄκουσμα ἢ ἐμμελέστερον ; εἴτε αὐλοῦ καὶ σύριγγοσ τὸ λιγυρώτερον, ἅλισ καὶ τούτων ἐν ὀρχήσει ἀπολαῦσαί σοι πάρεστιν. ἐῶ λέγειν ὡσ ἀμείνων τὸ ἦθοσ ὁμιλῶν τῇ τοιαύτῃ θέᾳ γενήσῃ, ὅταν ὁρᾷσ ^ τὸ θέατρον μισοῦν μὲν τὰ κακῶσ γιγνόμενα, ἐπιδακρῦον δὲ τοῖσ ἀδικουμένοισ, καὶ ὅλωσ τὰ ἤθη τῶν ὁρώντων παιδαγωγοῦν.

상위

Lucian (루키아노스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION