Lucian, De saltatione, (no name) 17:

(루키아노스, De saltatione, (no name) 17:)

καὶ τί σοι τοὺσ Ἕλληνασ λέγω, ὅπου καὶ Ἰνδοὶ ἐπειδὰν ἑώθεν ἀναστάντεσ προσεύχωνται τὸν Ἥλιον, οὐχ ὥσπερ ἡμεῖσ τὴν χεῖρα κύσαντεσ ἡγούμεθα ἐντελῆ ἡμῶν εἶναι, τὴν εὐχήν, ἀλλ’ ἐκεῖνοι πρὸσ τὴν ἀνατολὴν στάντεσ ὀρχήσει τὸν Ἥλιον ἀσπάζονται, σχηματίζοντεσ ἑαυτοὺσ σιωπῇ καὶ μιμούμενοι τὴν χορείαν τοῦ θεοῦ· καὶ τοῦτ’ ἐστιν Ἰνδῶν καὶ εὐχὴ καὶ χοροὶ καὶ θυσία. διὸ καὶ τούτοισ ἱλεοῦνται τὸν θεὸν δίσ, καὶ ἀρχομένησ καὶ δυομένησ τῆσ ἡμέρασ.

상위

Lucian (루키아노스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION