헬라어 문장 검색 - Λυξιαν́Δεσαξρί1́

(루키아노스, De sacrificiis, (no name))

ἃ μὲν γὰρ ἐν ταῖσ θυσίαισ οἱ μάταιοι πράττουσι καὶ ταῖσ ἑορταῖσ καὶ προσόδοισ τῶν θεῶν καὶ ἃ αἰτοῦσι καὶ ἃ εὔχονται καὶ ἃ γιγνώσκουσι περὶ αὐτῶν, οὐκ οἶδα εἴ τισ οὕτωσ κατηφήσ ἐστι καὶ λελυπημένοσ ὅστισ οὐ γελάσεται τὴν ἀβελτερίαν· ἐπιβλέψασ τῶν δρωμένων. καὶ πολύ γε, οἶμαι, πρότερον τοῦ γελᾶν πρὸσ ἑαυτὸν ἐξετάσει πότερον εὐσεβεῖσ αὐτοὺσ χρὴ καλεῖν ἢ τοὐναντίον θεοῖσ ἐχθροὺσ καὶ κακοδαίμονασ, οἵ γε οὕτω ταπεινὸν καὶ ἀγεννὲσ τὸ θεῖον ὑπειλήφασιν ὥστε εἶναι ἀνθρώπων ἐνδεὲσ καὶ κολακευόμενον ἥδεσθαι καὶ ἀγανακτεῖν ἀμελούμενον. τὰ γοὺν Αἰτωλικὰ πάθη καὶ τὰσ τῶν Καλυδωνίων συμφορὰσ καὶ τοὺσ τοσούτουσ φόνουσ καὶ τὴν Μελεάγρου διάλυσιν, πάντα ταῦτα ἔργα φασὶν εἶναι τῆσ Ἀρτέμιδοσ μεμψιμοιρούσησ ὅτι μὴ παρελήφθη πρὸσ τὴν θυσίαν ὑπὸ τοῦ Οἰνέωσ· οὕτωσ ἄρα βαθέωσ καθίκετο αὐτῆσ ἡ τῶν ἱερείων διαφορά καί μοι δοκῶ ὁρᾶν αὐτὴν ἐν τῷ οὐρανῷ τότε μόνην τῶν ἄλλων θεῶν εἰσ Οἰνέωσ πεπορευμένων, δεινὰ ποιοῦσαν καὶ σχετλιάζουσαν οἱάσ ἑορτῆσ ἀπολειφθήσεται. τοὺσ δ’ αὖ Αἰθίοπασ καὶ μακαρίουσ καὶ τρισευδαίμονασ εἴποι τισ ἄν, εἴ γε ἀπομνημονεύει τὴν χάριν αὐτοῖσ ὁ Ζεὺσ ἣν πρὸσ αὐτὸν ἐπεδείξαντο δώδεκα ἑξῆσ ἡμέρασ ἑστιάσαντεσ, καὶ ταῦτα ἐπαγόμενον καὶ τοὺσ ἄλλουσ θεούσ.

οὕτωσ οὐδέν, ὡσ ἐοίκεν, ἀμισθὶ ποιοῦσιν ὧν ποιοῦσιν, ἀλλὰ πωλοῦσιν τοῖσ ἀνθρώποισ τἀγαθά, καὶ ἔνεστι πρίασθαι παρ’ αὐτῶν τὸ μὲν ὑγιαίνειν, εἰ τύχοι, βοϊδίου, τὸ δὲ πλουτεῖν βοῶν τεττάρων, τὸ δὲ βασιλεύειν ἑκατόμβησ, τὸ δὲ σῶον ἐπανελθεῖν ἐξ Ἰλίου εἰσ Πύλον ταύρων ἐννέα, καὶ τὸ ἐκ τῆσ Αὐλίδοσ εἰσ Ἴλιον διαπλεῦσαι παρθένου βασιλικῆσ. ἡ μὲν γὰρ Ἑκάβη τὸ μὴ ἁλῶναι τὴν πόλιν τότε ἐπρίατο παρὰ τῆσ Ἀθηνᾶσ βοῶν δώδεκα καὶ πέπλου. εἰκάζειν δὲ χρὴ πολλὰ εἶναι ἀλεκτρυόνοσ καὶ στεφάνου καὶ λιβανωτοῦ μόνου παρ’ αὐτοῖσ ὤνια. "ὦ βέλτιστε Ἄπολλον, ἐγὼ μέν σου τὸν νεὼν τέωσ ἀστεφάνωτον ὄντα πολλάκισ ἐστεφάνωσα, καὶ τοσαῦτά σοι μηρία ταύρων τε καὶ αἰγῶν ἔκαυσα ἐπὶ τῶν βωμῶν, σὺ δὲ ἀμελεῖσ μου τοιαῦτα πεπονθότοσ καὶ παρ’ οὐδὲν τίθεσαι ’τὸν εὐεργέτην.

τοιγαροῦν οὕτω κατεδυσώπησεν αὐτὸν ἐκ τῶν λόγων, ὥστε ἁρπασάμενοσ τὰ τόξα καὶ ἐπὶ τοῦ ναυστάθμου καθίσασ ἑαυτὸν κατετόξευσε τῷ λοιμῷ τοὺσ Ἀχαιοὺσ αὐταῖσ ἡμιόνοισ καὶ κυσίν. ἐπεὶ δὲ ἅπαξ τοῦ Ἀπόλλωνοσ ἐμνήσθην, βούλομαι καὶ τὰ ἄλλα εἰπεῖν, ἃ περὶ αὐτοῦ οἱ σοφοὶ τῶν ἀνθρώπων λέγουσιν, οὐχ ὅσα περὶ τοὺσ ἔρωτασ ἐδυστύχησεν οὐδὲ τοῦ Υἁκίνθου τὸν φόνον οὐδὲ τῆσ Δάφνησ τὴν ὑπεροψίαν, ἀλλ’ ὅτι καὶ καταγνωσθεὶσ ἐπὶ τῷ τῶν Κυκλώπων θανάτῳ καὶ ἐξοστρακισθεὶσ διὰ τοῦτο ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, ἐπέμφθη εἰσ τὴν γῆν ἀνθρωπίνῃ χρησόμενοσ τῇ τύχῃ·

ὅτε δὴ καὶ ἐθήτευσεν ἐν Θετταλίᾳ παρὰ Ἀδμήτῳ καὶ ἐν Φρυγίᾳ παρὰ Λαομέδοντι, παρὰ τούτῳ μέν γε οὐ μόνοσ ἀλλὰ μετὰ τοῦ Ποσειδῶνοσ, ἀμφότεροι πλινθεύοντεσ ὑπ’ ἀπορίασ καὶ ἐργαζόμενοι τὸ τεῖχοσ· καὶ οὐδὲ ἐντελῆ τὸν μισθὸν ἐκομίσαντο παρὰ τοῦ Φρυγόσ, ἀλλὰ προσώφειλεν αὐτοῖσ πλέον ἢ τριάκοντα, φασί, δραχμὰσ Τρωϊκάσ. ἢ γὰρ οὐ ταῦτα σεμνολογοῦσιν οἱ ποιηταὶ περὶ τῶν θεῶν καὶ πολὺ τούτων ἱερώτερα περί τε Ἡφαίστου καὶ Προμηθέωσ καὶ Κρόνου καὶ Ῥέασ καὶ σχεδὸν ὅλησ τῆσ τοῦ Διὸσ οἰκίασ;

καὶ ταῦτα παρακαλέσαντεσ τὰσ Μούσασ συνῳδοὺσ ἐν ἀρχῇ τῶν ἐπῶν, ὑφ’ ὧν δὴ ἔνθεοι γενόμενοι, ὡσ τὸ εἰκόσ, ᾅδουσιν ὡσ ὁ μὲν Κρόνοσ ἐπειδὴ τάχιστα ἐξέτεμε τὸν πατέρα τὸν Οὐρανόν, ἐβασίλευσέν τε ἐν αὐτῷ καὶ τὰ τέκνα κατήσθιεν ὥσπερ ὁ Ἀργεῖοσ Θυέστησ ὕστερον· ὁ δὲ Ζεὺσ ^ κλαπεὶσ ὑπὸ τῆσ Ῥέασ ὑποβαλομένησ τὸν λίθον εἰσ τὴν Κρήτην ἐκτεθεὶσ ὑπ’ αἰγὸσ ἀνετράφη καθάπερ ὁ Τήλεφοσ ὑπὸ ἐλάφου καὶ ὁ Πέρσησ Κῦροσ ὁ πρότεροσ ὑπὸ τῆσ κυνόσ, εἶτ’ ἐξελάσασ τὸν πατέρα καὶ εἰσ τὸ δεσμωτήριον καταβαλὼν αὐτὸσ ἔσχε τὴν ἀρχὴν ἔγημε δὲ πολλὰσ μὲν καὶ ἄλλασ, ὑστάτην δὲ τὴν ἀδελφὴν κατὰ τοὺσ Περσῶν καὶ Ἀσσυρίων νόμουσ· ἐρωτικὸσ δὲ ὢν καὶ εἰσ τὰ ἀφροδίσια ἐκκεχυμένοσ ^ ῥᾳδίωσ ἐνέπλησε παίδων τὸν οὐρανόν, . τοὺσ μὲν ἐξ ὁμοτίμων ποιησάμενοσ, ἐνίουσ δὲ νόθουσ ἐκ τοῦ θνητοῦ καὶ ἐπιγείου γένουσ, ἄρτι μὲν ὁ γεννάδασ γενόμενοσ χρυσόσ, ἄρτι δὲ ταῦροσ ἢ κύκνοσ ἢ ἀετόσ, καὶ ὅλωσ ποικιλώτεροσ αὐτοῦ Πρωτέωσ· μόνην δὲ τὴν Ἀθηνᾶν ἔφυσεν ἐκ τῆσ ἑαυτοῦ κεφαλῆσ ὑπ’ αὐτὸν ἀτεχνῶσ τὸν ἐγκέφαλον συλλαβών τὸν μὲν γὰρ Διόνυσον ἡμιτελῆ, φασίν, ἐκ τῆσ μητρὸσ ἔτι καιομένησ ἁρπάσασ ἐν τῷ μηρῷ φέρων κατώρυξε κᾆτα ἐξέτεμεν τῆσ ὠδῖνοσ ἐνστάσησ. ὅμοια δὲ τούτοισ καὶ περὶ τῆσ Ἥρασ ᾄδουσιν, ἄνευ τῆσ πρὸσ τὸν ἄνδρα ὁμιλίασ ὑπηνέμιον αὐτὴν παῖδα γεννῆσαι τὸν Ἥφαιστον, οὐ μάλα εὐτυχῆ τοῦτον, ἀλλὰ βάναυσον καὶ χαλκέα καὶ πυρίτην, ἐν καπνῷ τὸ πᾶν βιοῦντα καὶ σπινθήρων ἀνάπλεων οἱᾶ δὴ καμινευτήν, καὶ οὐδὲ ἄρτιον τὼ πόδε·

χωλευθῆναι γὰρ αὐτὸν ἀπὸ τοῦ πτώματοσ, ὁπότε ἐρρίφη ὑπὸ τοῦ Διὸσ ἐξ οὐρανοῦ, καὶ εἴ γε μὴ οἱ Λήμνιοι καλῶσ ποιοῦντεσ ἔτι φερόμενον αὐτὸν ὑπεδέξαντο, κἂν ἐτεθνήκει ἡμῖν ὁ Ἥφαιστοσ ὥσπερ ὁ Ἀστυάναξ ἀπὸ τοῦ πύργου καταπεσών. Καίτοι τὰ μὲν Ἡφαίστου μέτρια· τὸν δὲ Προμηθέα τίσ οὐκ οἶδεν οἱᾶ ἔπαθεν, διότι καθ’ ὑπερβολὴν φιλάνθρωποσ ἦν; καὶ γὰρ αὖ καὶ τοῦτον εἰσ τὴν Σκυθίαν ἀγαγὼν ὁ Ζεὺσ ἀνεσταύρωσεν ἐπὶ τοῦ Καυκάσου, τὸν ἀετὸν αὐτῷ παρακαταστήσασ τὸ ἧπαρ ὁσημέραι κολάψοντα. οὗτοσ μὲν οὖν ἐξετέλεσε τὴν καταδίκην.

ἡ Ῥέα δὲ ‐ χρὴ γὰρ ἴσωσ καὶ ταῦτα εἰπεῖν ‐ πῶσ οὐκ ἀσχημονεῖ καὶ δεινὰ ποιεῖ, γραῦσ μὲν ἤδη καὶ ἔξωροσ οὖσα καὶ τοσούτων μήτηρ θεῶν, παιδεραστοῦσα δὲ ἔτι καὶ ζηλοτυποῦσα καὶ τὸν Ἄττιν ἐπὶ τῶν λεόντων περιφέρουσα, καὶ ταῦτα μηκέτι χρήσιμον εἶναι δυνάμενον; ὥστε πῶσ ἂν ἔτι μέμφοιτό τισ ἢ τῇ Ἀφροδίτῃ ὅτι μοιχεύεται, ἢ τῇ Σελήνῃ πρὸσ τὸν Ἐνδυμίωνα κατιούσῃ πολλάκισ ἐκ μέσησ τῆσ ὁδοῦ; φέρε δὲ ἤδη τούτων ἀφέμενοι τῶν λόγων εἰσ αὐτὸν ἀνέλθωμεν τὸν οὐρανὸν ποιητικῶσ ἀναπτάμενοι κατὰ τὴν αὐτὴν Ὁμήρῳ καὶ Ἡσιόδῳ ὁδὸν καὶ θεασώμεθα ὅπωσ διακεκόσμηται τὰ ἄνω.

καὶ ὅτι μὲν χαλκοῦσ ἐστιν τὰ ἔξω, καὶ πρὸ ἡμῶν τοῦ, Ὁμήρου λέγοντοσ ἠκούσαμεν ὑπερβάντι δὲ καὶ ἀνακύψαντι μικρὸν εἰσ τὸ ἄνω καὶ ἀτεχνῶσ ἐπὶ τοῦ νώτου γενομένῳ φῶσ τε λαμπρότερον φαίνεται καὶ ἥλιοσ καθαρώτεροσ καὶ ἄστρα διαυγέστερα καὶ τὸ πᾶν ἡμέρα καὶ χρυσοῦν τὸ δάπεδον. εἰσιόντων δὲ πρῶτα μὲν οἰκοῦσιν αἱ Ὧραι· πυλωροῦσι γάρ· ἔπειτα δ’ ἡ Ἶρισ καὶ ὁ Ἑρμῆσ ὄντεσ ὑπηρέται καὶ ἀγγελιαφόροι τοῦ Διόσ, ἑξῆσ δὲ τοῦ Ἡφαίστου τὸ χαλκεῖον ἀνάμεστον ἁπάσησ τέχνησ, μετὰ δὲ αἱ τῶν θεῶν οἰκίαι καὶ τοῦ Διὸσ τὰ βασίλεια, ταῦτα πάντα περικαλλῆ τοῦ Ἡφαίστου κατασκευάσαντοσ. πρέπει γάρ, οἶμαι, ἄνω·

"ἑλισσομένην περὶ καπνῷ. κἂν μὲν θύῃ τισ, εὐωχοῦνται πάντεσ ἐπικεχηνότεσ τῷ καπνῷ καὶ τὸ αἷμα πίνοντεσ τοῖσ βωμοῖσ προσχεόμενον ^ ὥσπερ αἱ μυῖαι· ἢν δὲ οἰκοσιτῶσιν, νέκταρ καὶ ἀμβροσία τὸ δεῖπνον. πάλαι μὲν οὖν καὶ ἄνθρωποι συνειστιῶντο καὶ συνέπινον αὐτοῖσ, ὁ Ἰξίων καὶ ὁ Τάνταλοσ· ἐπεὶ δὲ ἦσαν ὑβρισταὶ καὶ λάλοι, ἐκεῖνοι μὲν ἔτι καὶ νῦν κολάζονται, ἄβατοσ δὲ τῷ θνητῷ γένει καὶ ἀπόρρητοσ ὁ οὐρανόσ. τοιοῦτοσ ὁ βίοσ τῶν θεῶν.

τοιγαροῦν καὶ οἱ ἄνθρωποι συνῳδὰ τούτοισ καὶ ἀκόλουθα περὶ τὰσ θρησκείασ ἐπιτηδεύουσιν. καὶ πρῶτον μὲν ὕλασ ἀπετέμοντο καὶ ὄρη ἀνέθεσαν καὶ ὄρνεα καθιέρωσαν καὶ φυτὰ ἐπεφήμισαν ἑκάστῳ θεῷ. μετὰ δὲ νειμάμενοι κατὰ ἔθνη σέβουσι καὶ πολίτασ αὐτῶν ἀποφαίνουσιν, ὁ μὲν Δελφὸσ τὸν Ἀπόλλω καὶ ὁ Δήλιοσ, ὁ δὲ Ἀθηναῖοσ τὴν Ἀθηνᾶν ‐ μαρτυρεῖται γοῦν τὴν οἰκειότητα τῷ ὀνόματι ‐ καὶ τὴν Ἥραν ὁ Ἀργεῖοσ καὶ ὁ Μυγδόνιοσ τὴν Ῥέαν καὶ τὴν Ἀφροδίτην ὁ Πάφιοσ. οἱ δ’ αὖ Κρῆτεσ οὐ γενέσθαι παρ’ αὐτοῖσ οὐδὲ τραφῆναι μόνον τὸν Δία λέγουσιν, ἀλλὰ καὶ τάφον αὐτοῦ δεικνύουσιν· καὶ ἡμεῖσ ἄρα τοσοῦτον ἠπατήμεθα χρόνον οἰόμενοι τὸν Δία βροντᾶν τε καὶ ὑείν καὶ τὰ ἄλλα πάντα ἐπιτελεῖν, ὁ δὲ ἐλελήθει πάλαι τεθνεὼσ παρὰ Κρησὶ τεθαμμένοσ. ἔπειτα δὲ ναοὺσ ἐγείραντεσ ἵνα αὐτοῖσ μὴ ἀοίκοι μηδὲ ἀνέστιοι δῆθεν ὦσιν, εἰκόνασ αὐτοῖσ ἀπεικάζουσιν παρακαλέσαντεσ ἢ Πραξιτέλην ἢ Πολύκλειτον ἢ Φειδίαν, οἱ δὲ οὐκ οἶδ’ ὅπου ^ ἰδόντεσ ἀναπλάττουσι γενειήτην μὲν τὸν Δία, παῖδα δὲ εἰσ ἀεὶ τὸν Ἀπόλλωνα καὶ τὸν.

Ἑρμῆν ὑπηνήτην καὶ τὸν Ποσειδῶνα κυανοχαίτην καὶ γλαυκῶπιν τὴν Ἀθηνᾶν. ὅμωσ δ’ οὖν οἱ παριόντεσ εἰσ τὸν νεὼν οὔτε τὸν ἐξ Ἰνδῶν ἐλέφαντα ἔτι οἰόνται ὁρᾶν οὔτε τὸ ἐκ τῆσ Θρᾴκησ μεταλλευθὲν χρυσίον ἀλλ’ αὐτὸν τὸν Κρόνου καὶ Ῥέασ, εἰσ τὴν γῆν ὑπὸ Φειδίου μετῳκισμένον καὶ τὴν Πισαίων ἐρημίαν ἐπισκοπεῖν κεκελευσμένον, ἀγαπῶντα εἰ διὰ πέντε ὅλων ἐτῶν θύσει τισ αὐτῷ πάρεργον Ὀλυμπίων. θέμενοι δὲ βωμοὺσ καὶ προρρήσεισ καὶ περιρραντήρια προσάγουσι τὰσ θυσίασ, βοῦν μὲν ἀροτῆρα ὁ γεωργόσ, ἄρνα δὲ ὁ ποιμὴν καὶ αἶγα ὁ αἰπόλοσ, ὁ δέ τισ λιβανωτὸν ἢ πόπανον, ὁ δὲ πένησ ἱλάσατο τὸν θεὸν κύσασ μόνον τὴν ἑαυτοῦ δεξιάν.

^ ἀλλ’ οἵ γε θύοντεσ ‐ ἐπ’ ἐκείνουσ γὰρ ἐπάνειμι ‐ στεφανώσαντεσ τὸ ζῷον καὶ πολύ γε πρότερον ἐξετάσαντεσ εἰ ἐντελὲσ εἰή, ἵνα μηδὲ τῶν ἀχρήστων τι κατασφάττωσιν, προσάγουσι τῷ βωμῷ καὶ φονεύουσιν ἐν ὀφθαλμοῖσ τοῦ θεοῦ γοερόν τι μυκώμενον καὶ ὡσ τὸ εἰκὸσ εὐφημοῦν καὶ ἡμίφωνον ἤδη τῇ θυσίᾳ ἐπαυλοῦν. τίσ οὐκ ἂν εἰκάσειεν ἥδεσθαι ταῦτα ὁρῶντασ τοὺσ θεούσ; καὶ τὸ μὲν πρόγραμμά φησι μὴ παριέναι εἰσ τὸ εἴσω τῶν περιρραντηρίων ὅστισ μὴ καθαρόσ ἐστιν .

τὰσ χεῖρασ· ὁ δὲ ἱερεὺσ αὐτὸσ ἕστηκεν ᾑμαγμένοσ καὶ ὥσπερ ὁ Κύκλωψ ἐκεῖνοσ ἀνατέμνων καὶ τὰ ἔγκατα ἐξαιρῶν καὶ καρδιουλκῶν καὶ τὸ αἷμα τῷ βωμῷ περιχέων καὶ τί γάρ οὐκ εὐσεβὲσ ἐπιτελῶν; ἐπὶ πᾶσι δὲ πῦρ ἀνακαύσασ ἐπέθηκε φέρων αὐτῇ δορᾷ τὴν αἶγα καὶ αὐτοῖσ ἐρίοισ τὸ πρόβατον ἡ δὲ κνῖσα θεσπέσιοσ καὶ ἱεροπρεπὴσ χωρεῖ ἄνω καὶ εἰσ αὐτὸν τὸν οὐρανὸν ἠρέμα διασκίδναται. ὁ μέν γε Σκύθησ πάσασ τὰσ θυσίασ ἀφεὶσ καὶ ἡγησάμενοσ ταπεινὰσ αὐτοὺσ τοὺσ ἀνθρώπουσ τῇ Ἀρτέμιδι παρίστησι καὶ οὕτωσ ποιῶν ἀρέσκει τὴν θεόν. ταῦτα μὲν δὴ ἴσωσ μέτρια καὶ τὰ ὑπ’ Ἀσσυρίων γιγνόμενα καὶ ὑπὸ Φρυγῶν καὶ Λυδῶν, ’ ἢν δ’ εἰσ τὴν Αἴγυπτον ἔλθῃσ, τότε δὴ τότε ὄψει πολλὰ τὰ σεμνὰ καὶ ὡσ ἀληθῶσ ἄξια τοῦ οὐρανοῦ, κριοπρόσωπον μὲν τὸν Δία, κυνοπρόσωπον δὲ τὸν βέλτιστον Ἑρμῆν καὶ τὸν Πᾶνα ὅλον τράγον καὶ ἶβίν τινα καὶ κροκόδειλον ἕτερον καὶ πίθηκον.

‐ ὡσ ἄρα ὑπὸ τὸν πόλεμον ^ καὶ τῶν γιγάντων τὴν ἐπανάστασιν οἱ θεοὶ φοβηθέντεσ ἧκον εἰσ τὴν Αἴγυπτον ὡσ δὴ ἐνταῦθα λησόμενοι τοὺσ πολεμίουσ· εἶθ’ ὁ μὲν αὐτῶν ὑπέδυ τράγον, ὁ δὲ κριὸν ὑπὸ τοῦ δέουσ, ὁ δὲ θηρίον ἢ ὄρνεον διὸ δὴ εἰσέτι καὶ νῦν φυλάττεσθαι τὰσ τότε μορφὰσ τοῖσ θεοῖσ. ταῦτα γὰρ ἀμέλει ἐν τοῖσ ἀδύτοισ ἀπόκειται γραφέντα πλεῖον ἢ πρὸ ἐτῶν μυρίων. αἱ δὲ θυσίαι καὶ παρ’ ἐκείνοισ αἱ αὐταί, πλὴν ὅτι πενθοῦσι τὸ ἱερεῖον καὶ κόπτονται περιστάντεσ ἤδη πεφονευμένον.

οἱ δὲ καὶ θάπτουσι μόνον ἀποσφάξαντεσ. ὁ μὲν γὰρ Ἆπισ, ὁ μέγιστοσ αὐτοῖσ θεόσ, ἐὰν ἀποθάνῃ, τίσ οὕτω περὶ πολλοῦ ποιεῖται τὴν κόμην ὅστισ οὐκ ἀπεξύρησε καὶ ψιλὸν ^ ἐπὶ τῆσ κεφαλῆσ τὸ πένθοσ ἐπεδείξατο, κἂν τὸν Νίσου ἔχῃ πλόκαμον τὸν πορφυροῦν; ἔστι δὲ ὁ Ἆπισ ἐξ ἀγέλησ θεόσ, ἐπὶ τῷ προτέρῳ χειροτονούμενοσ ὡσ πολὺ καλλίων καὶ σεμνότεροσ τῶν ἰδιωτῶν Βοῶν. ταῦτα οὕτω γιγνόμενα καὶ ὑπὸ τῶν πολλῶν πιστευόμενα δεῖσθαί μοι δοκεῖ τοῦ μὲν ἐπιτιμήσοντοσ οὐδενόσ, Ἡρακλείτου δέ τινοσ ἢ Δημοκρίτου, τοῦ μὲν γελασομένου τὴν ἄγνοιαν αὐτῶν, τοῦ δὲ τὴν ἄνοιαν ὀδυρουμένου.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lucian, De sacrificiis, (no name)

(루키아노스, De sacrificiis, (no name))

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION