Lucian, De parasito sive artem esse parasiticam, (no name) 1:

τί ποτε ἀρα, ὠ Σίμων, οἱ μὲν ἄλλοι ἀνθρωττοι καὶ βχβνθβροι καὶ δοῦλοι τέχνην ἔκαστός τινα βττίστανται δι ἧς αὑτοῖς τὲ εἰσιν καὶ ἄλλῳ χρήσιμοι, σὺ δέ, ὡς ἐοίκεν, ἔργον οὐδὲν ἔχεις δι οὗ ἄν τι ἢ αὐτὸς ἀπόναιο ἢ ἄλλῳ μεταδοίης·? πῶς τοῦτο ἐρωτᾷς, ὦ Τυχιάδη· οὐδέπω οἶδα. πειρῶ δὴ σαφέστερον ἐρωτᾶν. ἔστιν ἥντινα τυγχάνεις ἐπιστάμενος τέχνην, οἱο῀ν μουσικήν· : μὰ Δία. λ ^ ι ^ Τί δέ, ἰατρικήν· οὐδὲ ταύτην. ἀλλὰ γεωμετρίαν· οὐδαμῶς. τί δέ, ῥητορικήν· φιλοσοφίας μὲν γὰρ τοσοῦτον ἀπέχεις ὅσον καὶ ἡ κακία. ἐγὼ Ἐγὼ μέν, εἰ οἱό῀ν τε εἶναι, καὶ πλεῖον. ὥστε μὴ δόκει ^ τοῦτο καθάπερ ἀγνοοῦντι ὀνειδίσαι: φημὶ γὰρ κακὸς εἶναι καὶ χείρων ἢ σὺ δοκεῖς. ναί. ἀλλὰ ταύτας μὲν ἴσως τὰς τέχνας οὐκ ἐξέμαθες διὰ μέγεθος αὐτῶν καὶ δυσκολίαν, τῶν δὲ δημοτικῶν τινα, τεκτονικὴν ἢ σκυτοτομικήν· καὶ γὰρ οὐδὲ τἄλλα οὕτως ἔχει σοι, ὡς μὴ καὶ τοιαύτης ἂν δεηθῆναι τέχνης. ὀρθῶς λέγεις, ὦ Τυχιάδη: ἀλλ οὐδὲ γὰρ τούτων οὐδεμιᾶς ἐπιστήμων εἰμί. τίνος οὖν ἑτέρας· τίνος· ὡς ἐγὼ οἶμαι, γενναίας: ἣν εἰ μάθοις, καὶ σὲ ἐπαινέσειν οἰόμαι. ἔργῳ μὲν οὖν κατορθοῦν φημι ἤδη, εἰ δέ σοι καὶ λόγῳ,^ οὐκ ἔχω εἰπεῖν. τίνα ταύτην· οὔπω μοι δοκῶ τοὺς περὶ ταύτην ἐκμεμελετηκέναι λόγους. ὥστε ὅτι τέχνην μέν τινα ἐπίσταμαι, ὑπάρχει ἤδη σοι γιγνώσκειν καὶ μὴ διὰ τοῦτο χαλεπῶς μοι ἔχειν ἥντινα δέ, αὖθις ἀκούσῃ. ἀλλ οὐκ ἀνέξομαι. τό γε τῆς τέχνης παράδοξον ἴσως φανεῖταί σοι ἀκούσαντι. καὶ μὴν διὰ τοῦτο σπουδάζω μαθεῖν. εἰσαῦθις, ὦ Τυχιάδη. μηδαμῶς, ἀλλ ἤδη λέγε, εἰ μή περ ἄρα αἰσχύνῃ. ἡ παρασιτική.?