헬라어 문장 검색 - Λυξιαν́Δεορυμξ́1́

(루키아노스, Deorum concilium, (no name))

μηκέτι τονθορύζετε, ὦ θεοί, μηδὲ κατὰ γωνίασ συστρεφόμενοι πρὸσ οὖσ ^ ἀλλήλοισ κοινολογεῖσθε, ἀγανακτοῦντεσ εἰ πολλοὶ ἀνάξιοι μετέχουσιν ἡμῖν τοῦ συμποσίου, ἀλλ’ ἐπείπερ ἀποδέδοται περὶ τούτων ἐκκλησία, λεγέτω ἕκαστοσ ἐσ τὸ φανερὸν τὰ δοκοῦντὰ οἱ καὶ κατηγορείτω. σὺ δὲ κήρυττε, ὦ Ἑρμῆ, τὸ κήρυγμα τὸ ἐκ τοῦ νόμου, ἄκουε, σίγα. τίσ ἀγορεύειν βούλεται τῶν τελείων θεῶν οἷσ ἔξεστιν ; ἡ δὲ σκέψισ περὶ τῶν μετοίκων καὶ ξένων. ἐγὼ ὁ Μῶμοσ, ὦ Ζεῦ, εἴ μοι ἐπιτρέψειασ εἰπεῖν. τὸ κήρυγμα ἤδη ἐφίησιν ὥστε οὐδὲν ἐμοῦ δεήσει. ^ φημὶ τοίνυν δεινὰ ποιεῖν ἐνίουσ ἡμῶν, οἷσ οὐκ ἀπόχρη θεοὺσ ἐξ ἀνθρώπων αὐτοῖσ γεγενῆσθαι, ἀλλ’, εἰ μὴ καὶ τοὺσ ἀκολούθουσ καὶ θεράποντασ αὐτῶν ἰσοτίμουσ ἡμῖν ἀποφανοῦσιν, οὐδὲν μέγα οὐδὲ νεανικὸν οἰόνται εἰργάσθαι. ἀξιῶ δέ, ὦ Ζεῦ, μετὰ παρρησίασ μοι δοῦναι εἰπεῖν οὐδὲ γὰρ ἂν ἄλλωσ δυναίμην, ἀλλὰ πάντεσ με ἴσασιν ὡσ ἐλεύθερόσ εἰμι τὴν γλῶτταν καὶ οὐδὲν ἂν κατασιωπήσαιμι τῶν οὐ καλῶσ γιγνομένων διελέγχω γὰρ ἅπαντα καὶ λέγω τὰ δοκοῦντά μοι ἐσ τὸ φανερὸν οὔτε δεδιώσ τινα οὔτε ὑπ’ αἰδοῦσ ἐπικαλύπτων τὴν γνώμην ὥστε καὶ ἐπαχθὴσ δοκῶ τοῖσ πολλοῖσ καὶ συκοφαντικὸσ τὴν φύσιν, δημόσιόσ τισ κατήγοροσ ὑπ’ αὐτῶν ἐπονομαζόμενοσ.

πλὴν ἀλλ’ ἐπείπερ ἔξεστιν καὶ κεκήρυκται καὶ σύ, ὦ Ζεῦ, δίδωσ μετ’ ἐξουσίασ εἰπεῖν, οὐδὲν ὑποστειλάμενοσ ἐρῶ. πολλοὶ γάρ, φημί, οὐκ ἀγαπῶντεσ ὅτι αὐτοὶ μετέχουσι τῶν αὐτῶν ἡμῖν ξυνεδρίων καὶ εὐωχοῦνται ἐπ’ ἴσησ, καὶ ταῦτα θνητοὶ ἐξ ἡμισείασ ὄντεσ, ἔτι καὶ τοὺσ ὑπηρέτασ καὶ θιασώτασ τοὺσ αὐτῶν ἀνήγαγον ἐσ τὸν οὐρανὸν καὶ παρενέγραψαν, καὶ νῦν ἐπ’ ἴσησ διανομάσ τε νέμονται καὶ θυσιῶν μετέχουσιν, οὐδὲ καταβαλόντεσ ἡμῖν τὸ μετοίκιον.

μηδὲν αἰνιγματῶδεσ,^ ὦ Μῶμε, ἀλλὰ σαφῶσ καὶ διαρρήδην λέγε, προστιθεὶσ καὶ τοὔνομα, νῦν γὰρ ἐσ τὸ μέσον ἀπέρριπταί σοι ὁ λόγοσ, ὡσ πολλοὺσ εἰκάζειν καὶ ἐφαρμόζειν ἄλλοτε ἄλλον τοῖσ λεγομένοισ. χρὴ δὲ παρρησιαστὴν ὄντα μηδὲν ὀκνεῖν λέγειν. εὖ γε, ὦ Ζεῦ, ὅτι καὶ παροτρύνεισ με πρὸσ τὴν παρρησίαν ποιεῖσ γὰρ τοῦτο βασιλικὸν ὡσ ἀληθῶσ καὶ μεγαλόφρον, ὥστε ἐρῶ καὶ τοὔνομα.

ὁ γάρ τοι γενναιότατοσ οὗτοσ Διόνυσοσ ἡμιάνθρωποσ ὤν, οὐδὲ Ἕλλην μητρόθεν ἀλλὰ Συροφοίνικόσ τινοσ ἐμπόρου τοῦ Κάδμου θυγατριδοῦσ, ἐπείπερ ἠξιώθη τῆσ ἀθανασίασ, οἱο͂σ μὲν αὐτόσ ἐστιν οὐ λέγω, οὔτε τὴν μίτραν οὔτε τὴν μέθην οὔτε τὸ βάδισμα· πάντεσ γάρ, οἶμαι, ὁρᾶτε ὡσ θῆλυσ καὶ· γυναικεῖοσ τὴν φύσιν, ἡμιμανήσ, ἀκράτου ἑώθεν ἀποπνέων ὁ δὲ καὶ ὅλην φατρίαν ἐσεποίησεν ἡμῖν καὶ τὸν χορὸν ἐπαγόμενοσ πάρεστι καὶ θεοὺσ ἀπέφηνε τὸν Πᾶνα καὶ τὸν Σιληνὸν καὶ Σατύρουσ, ἀγροίκουσ τινὰσ καὶ αἰπόλουσ τοὺσ πολλούσ, σκιρτητικοὺσ ἀνθρώπουσ καὶ τὰσ μορφὰσ ἀλλοκότουσ· ὧν ὁ μὲν κέρατα ἔχων καὶ ὅσον ἐξ ἡμισείασ ἐσ τὸ κάτω αἰγὶ ἐοικὼσ καὶ γένειον βαθὺ καθειμένοσ ὀλίγον τράγου διαφέρων ἐστίν, ὁ δὲ φαλακρὸσ γέρων, σιμὸσ τὴν ῥῖνα, ἐπὶ ὄνου τὰ πολλὰ ὀχούμενοσ, Λυδὸσ οὗτοσ, οἱ δὲ Σάτυροι ὀξεῖσ τὰ ὦτα, καὶ αὐτοὶ φαλακροί, κεράσται, οἱᾶ τοῖσ ἄρτι γεννηθεῖσιν ἐρίφοισ τὰ κέρατα ὑποφύεται, Φρύγεσ τινὲσ ὄντεσ· ἔχουσι δὲ καὶ οὐρὰσ ἅπαντεσ. ὁρᾶτε οἱούσ ἡμῖν θεοὺσ ποιεῖ ὁ γεννάδασ; εἶτα θαυμάζομεν εἰ καταφρονοῦσιν ἡμῶν οἱ ἄνθρωποι ὁρῶντεσ οὕτω γελοίουσ θεοὺσ καὶ τεραστίουσ;

ἐῶ γὰρ λέγειν ὅτι καὶ δύο γυναῖκασ ἀνήγαγεν, τὴν μὲν ἐρωμένην οὖσαν αὐτοῦ, τὴν Ἀριάδνην, ἧσ καὶ τὸν στέφανον ἐγκατέλεξε τῷ τῶν ἄστρων χορῷ, τὴν δὲ Ἰκαρίου τοῦ γεωργοῦ θυγατέρα. καὶ ὃ πάντων γελοιότατον, ὦ θεοί, καὶ τὸν κύνα τῆσ Ἠριγόνησ, καὶ τοῦτον ἀνήγαγεν, ὡσ μὴ ἀνιῷτο ἡ παῖσ εἰ μὴ ἕξει ἐν τῷ οὐρανῷ τὸ ξύνηθεσ ἐκεῖνο καὶ ὅπερ ἠγάπα κυνίδιον. ταῦτα οὐχ ὕβρισ ὑμῖν δοκεῖ καὶ παροινία καὶ γέλωσ ; ἀκούσατε δ’ οὖν καὶ ἄλλουσ. μηδέν, ὦ Μῶμε, εἴπῃσ μήτε περὶ Ἀσκληπιοῦ μήτε περὶ Ἡρακλέουσ·

ὁρῶ γὰρ οἷ φέρῃ τῷ λόγῳ. ὁ δὲ Ἡρακλῆσ υἱὸσ ὢν ἐμὸσ οὐκ ὀλίγων πόνων ἐπρίατο τὴν ἀθανασίαν· ὥστε μὴ κατηγόρει αὐτῶν. σιωπήσομαι, ὦ Ζεῦ, διὰ σέ, πολλὰ εἰπεῖν ἔχων. καίτοι εἰ μηδὲν ἄλλο, ἔτι τὰ σημεῖα ἔχουσι τοῦ πυρόσ. εἰ δὲ ἐξῆν καὶ πρὸσ αὐτὸν σὲ τῇ παρρησίᾳ χρῆσθαι, πολλὰ ἂν εἶχον εἰπεῖν. καὶ μὴν πρὸσ ἐμὲ ἔξεστιν μάλιστα. μῶν δ’ οὖν κἀμὲ ξενίασ διώκεισ ; ἐν Κρήτῃ μὲν οὐ μόνον τοῦτο ἀκοῦσαι ἔστιν, ἀλλὰ καὶ ἄλλο τι περὶ σοῦ λέγουσιν καὶ τάφον ἐπιδεικνύουσιν· ἐγὼ δὲ οὔτε ἐκείνοισ πείθομαι οὔτε Ἀχαιῶν Αἰγιεῦσιν ὑποβολιμαῖόν σε εἶναι φάσκουσιν ἃ δὲ μάλιστα ἐλεγχθῆναι δεῖν ἡγοῦμαι, ταῦτα ἐρῶ. τὴν γάρ τοι ἀρχὴν τῶν τοιούτων παρανομημάτων καὶ τὴν αἰτίαν τοῦ νοθευθῆναι ἡμῶν τὸ ξυνέδριον σύ, ὦ Ζεῦ, παρέσχεσ θνηταῖσ ἐπιμιγνύμενοσ καὶ κατιὼν παρ’ αὐτὰσ ἐν ἄλλοτε ἄλλῳ σχήματι, ὥστε ἡμᾶσ δεδιέναι μή σε καταθύσῃ τισ ξυλλαβών, ὁπόταν ταῦροσ ᾖσ, ἢ τῶν χρυσοχόων τισ κατεργάσηται χρυσὸν ὄντα, καὶ ἀντὶ Διὸσ ἢ ὁρ́μοσ ἢ ψέλιον ἢ ἐλλόβιον ἡμῖν γένῃ. πλὴν ἀλλὰ ἐμπέπληκάσ γε τὸν οὐρανὸν τῶν ἡμιθέων τούτων οὐ γὰρ ἂν ἄλλωσ εἴποιμι. καὶ τὸ πρᾶγμα γελοιότατόν ἐστιν, ὁπόταν τισ ἄφνω ἀκούσῃ ὅτι ὁ Ἡρακλῆσ μὲν θεὸσ ἀπεδείχθη, ὁ δὲ Εὐρυσθεύσ, ὃσ ἐπέταττεν αὐτῷ, τέθνηκεν, καὶ πλησίον Ἡρακλέουσ νεὼσ οἰκέτου ὄντοσ καὶ Εὐρυσθέωσ τάφοσ τοῦ δεσπότου αὐτοῦ, καὶ πάλιν ἐν Θήβαισ Διόνυσοσ μὲν θεόσ, οἱ δ’ ἀνεψιοὶ αὐτοῦ ὁ Πενθεὺσ καὶ ὁ Ἀκταίων καὶ ὁ Λέαρχοσ ἀνθρώπων ἁπάντων κακοδαιμονέστατοι.

ἀφ’ οὗ δὲ ἅπαξ σύ, ὦ Ζεῦ, ἀνέῳξασ τοῖσ τοιούτοισ τὰσ θύρασ καὶ ἐπὶ τὰσ θνητὰσ ἐτράπου, ἅπαντεσ μεμίμηνταί σε, καὶ οὐχ οἱ ἄρρενεσ μόνον, ἀλλ’, ὅπερ αἴσχιστον, καὶ αἱ θήλειαι θεοί τίσ γὰρ οὐκ οἶδεν τὸν Ἀγχίσην καὶ τὸν Τιθωνὸν καὶ τὸν Ἐνδυμίωνα καὶ τὸν Ιἀσίωνα ^ καὶ τοὺσ ἄλλουσ ;

ὥστε ταῦτα μὲν ἐάσειν μοι δοκῶ· μακρὸν γὰρ ἂν τὸ διελέγχειν γένοιτο. μηδὲν περὶ τοῦ Γανυμήδουσ, ὦ Μῶμε, εἴπῃσ· χαλεπανῶ γὰρ εἰ λυπήσεισ τὸ μειράκιον ὀνειδίσασ ἐσ τὸ γένοσ. οὐκοῦν μηδὲ περὶ τοῦ ἀετοῦ εἴπω, ὅτι καὶ οὗτοσ ἐν τῷ οὐρανῷ ἐστιν, ἐπὶ τοῦ βασιλείου σκήπτρου καθεζόμενοσ καὶ μονονουχὶ ἐπὶ κεφαλὴν σοι νεοττεύων, θεὸσ εἶναι δοκῶν ; ἢ καὶ τοῦτον τοῦ Γανυμήδουσ ἕνεκα ἐάσομεν;

ἀλλ’ ὁ Ἄττησ γε, ὦ Ζεῦ, καὶ ὁ Κορύβασ καὶ ὁ Σαβάζιοσ, πόθεν ἡμῖν ἐπεισεκυκλήθησαν οὗτοι, ἢ ὁ Μίθρησ ἐκεῖνοσ, ὁ Μῆδοσ, ὁ τὸν κάνδυν καὶ τὴν τιάραν, οὐδὲ ἑλληνίζων τῇ φωνῇ, ὥστε οὐδ’ ἢν προπίῃ τισ ξυνίησι ; τοιγαροῦν οἱ Σκύθαι ταῦτα ὁρῶντεσ, οἱ Γέται αὐτῶν,^ μακρὰ ἡμῖν χαίρειν εἰπόντεσ αὐτοὶ ἀπαθανατίζουσι καὶ θεοὺσ χειροτονοῦσιν οὓσ ἂν ἐθελήσωσι, τὸν αὐτὸν τρόπον ὅνπερ καὶ Ζάμολξισ δοῦλοσ ὢν παρενεγράφη οὐκ οἶδ’ ὅπωσ διαλαθών. καίτοι πάντα ταῦτα, ὦ θεοί, μέτρια.

σὺ δέ, ὦ κυνοπρόσωπε καὶ σινδόσιν ἐσταλμένε Αἰγύπτιε, τίσ εἶ, ὦ βέλτιστε, ἢ πῶσ ἀξιοῖσ θεὸσ εἶναι ὑλακτῶν ; τί δὲ βουλόμενοσ καὶ ὁ ποικίλοσ οὗτοσ ταῦροσ ὁ Μεμφίτησ προσκυνεῖται καὶ χρᾷ καὶ προφήτασ ἔχει; αἰσχύνομαι γὰρ ^ ἴβιδασ καὶ πιθήκουσ εἰπεῖν καὶ τράγουσ καὶ ἄλλα πολλῷ γελοιότερα οὐκ οἶδ’ ὅπωσ ἐξ Αἰγύπτου παραβυσθέντα ἐσ τὸν οὐρανόν, ἃ ὑμεῖσ, ὦ θεοί, πῶσ ἀνέχεσθε ὁρῶντεσ ἐπ’ ἴσησ ἢ καὶ μᾶλλον ὑμῶν προσκυνούμενα ; ἢ σύ, ὦ Ζεῦ, πῶσ φέρεισ ἐπειδὰν κριοῦ κέρατα φύσωσί σοι ; αἰσχρὰ ὡσ ἀληθῶσ ταῦτα φὴσ τὰ περὶ τῶν Αἰγυπτίων ὅμωσ δ’ οὖν, ὦ Μῶμε, τὰ πολλὰ αὐτῶν αἰνίγματά ἐστιν, καὶ οὐ πάνυ χρὴ καταγελᾶν ἀμύητον ὄντα.

πάνυ γοῦν μυστηρίων, ὦ Ζεῦ, δεῖ ἡμῖν, ὡσ εἰδέναι θεοὺσ μὲν τοὺσ θεούσ, κυνοκεφάλουσ δὲ τοὺσ κυνοκεφάλουσ. ἐά, φημί, τὰ περὶ Αἰγυπτίων ἄλλοτε γὰρ περὶ τούτων ἐπισκεψόμεθα ἐπὶ σχολῆσ. σὺ δὲ τοὺσ ἄλλουσ λέγε. τὸν Τροφώνιον, ὦ Ζεῦ, καὶ ὃ μάλιστά με ἀποπνίγει, τὸν Ἀμφίλοχον, ὃσ ἐναγοῦσ ἀνθρώπου καὶ μητρολῴου ^ υἱὸσ ὢν μαντεύεται ὁ γενναῖοσ ἐν Κιλικίᾳ, ψευδόμενοσ τὰ πολλὰ καὶ γοητεύων τοῖν δυοῖν ὀβολοῖν ἕνεκα.

τοιγαροῦν οὐκέτι σύ, ὦ Ἄπολλον, εὐδοκιμεῖσ, ἀλλὰ ἤδη πᾶσ λίθοσ καὶ πᾶσ βωμὸσ χρησμῳδεῖ, ὃσ ἂν ἐλαίῳ περιχυθῇ καὶ στεφάνουσ ἔχῃ καὶ γόητοσ ἀνδρὸσ εὐπορήσῃ, οἱοῖ πολλοὶ εἰσιν. ἤδη καὶ ὁ Πολυδάμαντοσ τοῦ ἀθλητοῦ ἀνδριὰσ ἰᾶται τοὺσ πυρέττοντασ ἐν Ὀλυμπίᾳ καὶ ὁ Θεαγένουσ ἐν Θάσῳ, καὶ Ἕκτορι θύουσιν ἐν Ἰλίῳ καὶ Πρωτεσιλάῳ καταντικρὺ ἐν Χερρονήσῳ. ἀφ’ οὗ δ’ οὖν τοσοῦτοι γεγόναμεν, ἐπιδέδωκε μᾶλλον ἡ ἐπιορκία καὶ ἱεροσυλία, καὶ ὅλωσ καταπεφρονήκασιν ἡμῶν ‐ εὖ ποιοῦντεσ. καὶ ταῦτα μὲν περὶ τῶν νόθων καὶ παρεγγράπτων.

ἐγὼ δὲ καὶ ξένα ὀνόματα πολλὰ ἤδη ἀκούων οὔτε ὄντων τινῶν παρ’ ἡμῖν οὔτε συστῆναι ὅλωσ δυναμένων, πάνυ, ὦ Ζεῦ, καὶ ἐπὶ τούτοισ γελῶ. ἢ ποῦ γάρ ἐστιν ἡ πολυθρύλητοσ ἀρετὴ καὶ φύσισ καὶ εἱμαρμένη καὶ τύχη, ἀνυπόστατα καὶ κενὰ πραγμάτων ὀνόματα ὑπὸ βλακῶν ἀνθρώπων τῶν φιλοσόφων ἐπινοηθέντα ; καὶ ὅμωσ αὐτοσχέδια ὄντα οὕτω τοὺσ ἀνοήτουσ πέπεικεν, ὥστε οὐδεὶσ ἡμῖν οὐδὲ θύειν βούλεται, εἰδὼσ ὅτι, κἂν μυρίασ ἑκατόμβασ παραστήσῃ, ὅμωσ τὴν τύχην πράξουσαν τὰ μεμοιραμένα καὶ ἃ ἐξ ἀρχῆσ ἑκάστῳ ἐπεκλώσθη. ἡδέωσ ἂν οὖν ἐροίμην σε, ὦ Ζεῦ, εἴ που εἶδεσ ἢ ἀρετὴν ἢ φύσιν ἢ εἱμαρμένην ; ὅτι μὲν γὰρ ἀεὶ καὶ σὺ ἀκούεισ ἐν ταῖσ τῶν φιλοσόφων διατριβαῖσ, οἶδα,^ εἰ μὴ καὶ κωφόσ τισ εἶ,^ ὡσ βοώντων αὐτῶν μὴ ἐπαϊείν. πολλὰ ἔτι ἔχων εἰπεῖν καταπαύσω τὸν λόγον ὁρῶ γοῦν πολλοὺσ ἀχθομένουσ μοι λέγοντι καὶ συρίττοντασ, ἐκείνουσ μάλιστα ὧν καθήψατο ἡ παρρησία τῶν λόγων. πέρασ γοῦν, εἰ ἐθέλεισ, ὦ Ζεῦ, ψήφισμά τι περὶ τούτων ἀναγνώσομαι ἤδη ξυγγεγραμμένον.

ἀνάγνωθι· οὐ πάντα γὰρ ἀλόγωσ ᾐτιάσω. καὶ δεῖ τὰ πολλὰ αὐτῶν ἐπισχεῖν, ὡσ μὴ ἐπὶ πλεῖον ἂν γίγνηται. ἀγαθῇ τύχῃ. ἐκκλησίασ ἐννόμου ἀγομένησ ἑβδόμῃ ἱσταμένου ὁ Ζεὺσ ἐπρυτάνευε καὶ προήδρευε Ποσειδῶν, ἐπεστάτει Ἀπόλλων, ἐγραμμάτευε Μῶμοσ Νυκτὸσ καὶ ὁ Ὕπνοσ τὴν γνώμην εἶπεν. Ἐπειδὴ πολλοὶ τῶν ξένων, οὐ μόνον Ἕλληνεσ ἀλλὰ καὶ βάρβαροι, οὐδαμῶσ ἄξιοι ὄντεσ κοινωνεῖν ἡμῖν τῆσ πολιτείασ, παρεγγραφέντεσ οὐκ οἶδα ὅπωσ καὶ θεοὶ δόξαντεσ ἐμπεπλήκασι μὲν τὸν οὐρανὸν ὡσ μεστὸν εἶναι τὸ συμπόσιον ὄχλου ταραχώδουσ πολυγλώσσων τινῶν καὶ ξυγκλύδων ἀνθρώπων, ἐπιλέλοιπε δὲ ἡ ἀμβροσία καὶ τὸ νέκταρ, ὥστε μνᾶσ ἤδη τὴν κοτύλην εἶναι διὰ τὸ πλῆθοσ τῶν πινόντων οἱ δὲ ὑπὸ αὐθαδείασ παρωσάμενοι τοὺσ παλαιούσ τε καὶ ἀληθεῖσ θεοὺσ προεδρίασ ἠξιώκασιν αὑτοὺσ παρὰ πάντα τὰ πάτρια καὶ ἐν τῇ γῇ προτιμᾶσθαι θέλουσι· δεδόχθαι τῇ βουλῇ καὶ τῷ δήμῳ ξυλλεγῆναι μὲν ἐκκλησίαν ἐν τῷ Ὀλύμπῳ περὶ τροπὰσ χειμερινάσ, ἑλέσθαι δὲ ἐπιγνώμονασ τελείουσ θεοὺσ ἑπτά, τρεῖσ μὲν ἐκ τῆσ παλαιᾶσ βουλῆσ τῆσ ἐπὶ Κρόνου, τέτταρασ δὲ ἐκ τῶν δώδεκα, καὶ ἐν αὐτοῖσ τὸν Δία·

τούτουσ δὲ τοὺσ ἐπιγνώμονασ αὐτοὺσ μὲν καθέζεσθαι ὀμόσαντασ τὸν νόμιμον ὁρ́κον τὴν Στύγα, τὸν Ἑρμῆν δὲ κηρύξαντα ξυναγαγεῖν ἅπαντασ ὅσοι ἀξιοῦσι ξυντελεῖν ἐσ τὸ ξυνέδριον, τοὺσ δὲ ἥκειν μάρτυρασ ἐπαγομένουσ ἐνωμότουσ καὶ ἀποδείξεισ τοῦ γένουσ. τοὐντεῦθεν δὲ οἱ μὲν παρίτωσαν καθ’ ἕνα, οἱ δὲ ἐπιγνώμονεσ ἐξετάζοντεσ ἢ θεοὺσ εἶναι ἀποφανοῦνται ἢ καταπέμψουσιν ἐπὶ τὰ σφέτερα ἠρία καὶ τὰσ θήκασ τὰσ προγονικάσ. ἢν δέ τισ ἁλῷ τῶν ἀδοκίμων καὶ ἅπαξ ὑπὸ τῶν ἐπιγνωμόνων ἐκκριθέντων ἐπιβαίνων τοῦ οὐρανοῦ, ἐσ τὸν Τάρταρον ἐμπεσεῖν τοῦτον. ἐργάζεσθαι δὲ τὰ αὐτοῦ ἕκαστον, καὶ μήτε τὴν Ἀθηνᾶν ἰᾶσθαι μήτε τὸν Ἀσκληπιὸν χρησμῳδεῖν μήτε τὸν Ἀπόλλω τοσαῦτα μόνον ^ ποιεῖν, ἀλλὰ ἕν τι ἐπιλεξάμενον μάντιν ἢ κιθαρῳδὸν ἢ ἰατρὸν εἶναι.

τοῖσ δὲ φιλοσόφοισ προειπεῖν μὴ ἀναπλάττειν κενὰ ^ ὀνόματα μηδὲ ληρεῖν περὶ ὧν οὐκ ἴσασιν.

ὁπόσοι δὲ ἤδη ναῶν ἢ θυσιῶν ἠξιώθησαν, ἐκείνων μὲν καθαιρεθῆναι τὰ ἀγάλματα, ἐντεθῆναι δὲ ἢ Διὸσ ἢ Ἥρασ ἢ Ἀπόλλωνοσ ἢ τῶν ἄλλων τινόσ, ἐκείνοισ δὲ τάφον χῶσαι τὴν πόλιν καὶ στήλην ἐπιστῆσαι ἀντὶ βωμοῦ.

ἢν δέ τισ παρακούσῃ τοῦ κηρύγματοσ καὶ μὴ ἐθελήσῃ ἐπὶ τοὺσ ἐπιγνώμονασ ἐλθεῖν, ἐρήμην αὐτοῦ καταδιαιτησάτωσαν. τοῦτο μὲν ὑμῖν τὸ ψήφισμα. δικαιότατον, ὦ Μῶμε·

καὶ ὅτῳ δοκεῖ, ἀνατεινάτω τὴν χεῖρα· μᾶλλον δέ, οὕτω γιγνέσθω, πλείουσ γὰρ οἶδ’ ὅτι ἔσονται οἱ μὴ χειροτονήσοντεσ. ^ ἀλλὰ νῦν μὲν ἄπιτε· ὁπόταν δὲ κηρύξῃ ὁ Ἑρμῆσ, ἥκετε κομίζοντεσ ἕκαστοσ ἐναργῆ τὰ γνωρίσματα καὶ σαφεῖσ τὰσ ἀποδείξεισ, πατρὸσ ὄνομα καὶ μητρόσ, καὶ ὅθεν καὶ ὅπωσ θεὸσ ἐγένετο, καὶ φυλὴν καὶ φράτορασ. ὡσ ὅστισ ἂν μὴ ταῦτα παράσχηται, οὐδὲν μελήσει τοῖσ ἐπιγνώμοσιν εἰ νεών τισ μέγαν ἐν τῇ γῇ ἔχει καὶ οἱ ^ ἄνθρωποι θεὸν αὐτὸν εἶναι νομίζουσιν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lucian, Deorum concilium, (no name)

(루키아노스, Deorum concilium, (no name))

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION