헬라어 문장 검색 - Λυξιαν́Δεαστρό1́

(루키아노스, De astrologia, (no name))

ἀμφι τε ὀνρανοὺ ἀμφί τε ἀστβρων ἡ γραφη, οὐκ αὐτῶν ἀστέρων οὐδ’ αὐτοῦ πβρι ὀνρανού, ἀλλὰ μαντείησ καὶ ἀληθείησ, ἣ δὴ ἐκ τουτέων ἐσ ἀνθρώπων βίον ἔρχεται. ὁ δέ μοι λόγοσ οὐκ ὑποθημοσύνην ἔχει οὐδὲ διδασκαλίην ἐπαγγέλλεται ὅκωσ ταύτην τὴν μαντοσύνην διενεκτέον, ἀλλὰ μέμφομαι ὁκόσοι σοφοὶ ἐόντεσ τὰ μὲν ἄλλα ἐπασκέουσι καὶ παισὶ ^ τοῖσ ἑωυτῶν ἀπηγέονται, μούνην δὲ ἀστρολογίην οὔτε τιμέουσιν οὔτε ἐπασκέουσιν. καὶ ἡ μὲν σοφίη παλαιὴ οὐδὲ νέον ἐσ ἡμέασ ἀπίκετο, ἀλλ’ ἔστιν ἔργον ἀρχαίων βασιλέων θεοφιλέων.

οἱ δὲ νῦν ἀμαθίῃ καὶ ῥᾳθυμίῃ καὶ προσέτι μισοπονίῃ κείνοισί τε ἀντίξοα φρονέουσι καὶ εὖτ’ ἂν ἀνδράσιν ἐπικυρέωσιν ψεύδεα μαντευομένοισ,^ ἄστρων τε κατηγορέουσιν καὶ αὐτὴν ἀστρολογίην μισέουσιν, οὐδέ μιν οὔτε ὑγιέα οὔτε ἀληθέα νομίζουσιν, ἀλλὰ λόγον ψευδέα καὶ ἀνεμώλιον, οὐ δικαίωσ, ἐμοὶ δοκέει,^ φρονέοντεσ· οὐδὲ γάρ τέκτονοσ ἀϊδρίη τεκτοσύνησ αὐτῆσ ἀδικίη οὐδὲ αὐλητέω ἀμουσίη μουσικῆσ ἀσοφίη, ἀλλ’ οἱ μὲν ἀμαθέεσ τῶν τεχνῶν, ἑκάστη δ’ ἐν ἑωυτῇ σοφή. πρῶτον μὲν ὦν ^ Αἰθίοπεσ τόνδε τὸν λόγον ἀνθρώποισι κατεστήσαντο.

αἰτίη δὲ αὐτέοισι τὰ μὲν ἡ σοφίη τοῦ ἔθνεοσ ‐ καὶ γὰρ τἄλλα τῶν ἄλλων σοφώτεροι Αἰθίοπεσ ‐ τὰ δὲ καὶ τῆσ οἰκήσιοσ ἡ εὐμοιρίη· αἰεὶ γὰρ σφέασ εὐδίη καὶ γαληναίη περικέαται, οὐδὲ τῶν τοῦ ἔτεοσ τροπέων ἀνέχονται, ἀλλ’ ἐν μιῇ ὡρ́ῃ οἰκέουσιν. ἰδόντεσ ὦν πρῶτα τὴν σεληναίην οὐκ ἐσ πάμπαν ὁμοίην φαινομένην, ἀλλὰ πολυειδέα τε γιγνομένην καὶ ἐν ἄλλοτε ἄλλῃ μορφῇ τρεπομένην, ἐδόκεεν αὐτέοισιν τὸ χρῆμα θωύματοσ καὶ ἀπορίησ ἄξιον. ἔνθεν δὲ ζητέοντεσ εὑρ͂ον τουτέων τὴν αἰτίην, ὅτι οὐκ ἴδιον τῇ σεληναίῃ τὸ φέγγοσ, ἀλλὰ οἱ παρ’ ἠελίου ἔρχεται. εὑρ͂ον δὲ καὶ τῶν ἄλλων ἀστέρων τὴν φορήν, τοὺσ δὴ πλάνητασ ἡμεῖσ καλέομεν ‐ μοῦνοι γὰρ τῶν ἄλλων κινέονται ‐ φύσιν τε αὐτῶν καὶ δυναστείην καὶ ἔργα τὰ ἕκαστοσ ἐπιτελέουσιν.

ἐν δὲ καὶ οὐνόματα αὐτέοισιν ἐπέθεσαν, οὐκ οὐνόματα, ὅκωσ ἐδόκεον, ἀλλὰ σημήια. ταῦτα μὲν ὦν Αἰθίοπεσ ἐν τῷ οὐρανῷ ἐπέβλεψαν, μετὰ δὲ γείτοσιν οὖσιν Αἰγυπτίοισιν ἀτελέα τὸν λόγον παρέδοσαν, Αἰγύπτιοι δὲ παρὰ σφέων ἐκδεξάμενοι ἡμιεργέα τὴν μαντικὴν ἐπὶ μέζον ἤγειραν, μέτρα τε τῆσ ἑκάστου κινήσιοσ ἐσημήναντο καὶ ἐτέων ἀριθμὸν καὶ μηνῶν καὶ ὡρέων διετάξαντο.

καὶ μηνῶν μὲν σφίσι μέτρον ἡ σεληναίη καὶ ἡ ταύτησ ἀναστροφὴ ἐγένετο, ἔτεοσ δὲ ἠέλιοσ καὶ ἡ τοῦ ἠελίου περίφοροσ. οἱ δὲ καὶ ἄλλα ἐμήσαντο πολλὸν μέζω τουτέων ἐκ γὰρ δὴ τοῦ παντὸσ ἠέροσ καὶ ἀστέρων τῶν ἄλλων ἀπλανέων τε καὶ εὐσταθέων ^ καὶ οὐδαμὰ κινεομένων δυώδεκα μοίρασ ἐτάμοντο τοῖσι ^ κινεομένοισι, καὶ οἰκία .

. ζῷα ἐόντα ἕκαστον αὐτῶν ἐσ ἄλλην μορφὴν μεμιμέαται, τὰ μὲν ἐνάλια, τὰ δὲ ἀνθρώπων, τὰ δὲ θηρῶν, τὰ δὲ πτηνῶν, τὰ δὲ κτηνέων. ἀπὸ τέω δὴ καὶ ἱερὰ τὰ Αἰγύπτια πολυειδέα ποιέεται·

οὐ γὰρ πάντεσ Αἰγύπτιοι ἐκ τῶν δυώδεκα μοιρέων πασέων ἐμαντεύοντο, ἄλλοι δὲ ἀλλοίῃσι μοίρῃσιν ἐχρέοντο, καὶ κριὸν μὲν σέβουσιν ὁκόσοι ἐσ κριὸν ἀπέβλεπον, ἰχθύασ δὲ οὐ σιτέονται ὁκόσοι ἰχθύασ ἐπεσημήναντο, οὐδὲ τράγον κτείνουσιν ὅσοι αἰγόκερων ᾔδεσαν, καὶ οἱ ἄλλοι τὰ ἄλλα ὡσ ἕκαστοι ἱλάσκονται. ναὶ μὴν καὶ ταῦρον ἐσ τιμὴν τοῦ ἠερίου ταύρου σεβίζονται, καὶ ὁ Ἆπισ αὐτοῖσ χρῆμα ἱερώτατον τὴν χώρην ἐπινέμεται καὶ οἱ ἐκεῖ μαντήιόν γε ^ ἀνατιθέασιν σημήιον τῆσ ἐκείνου τοῦ ταύρου μαντικῆσ. οὐ μετὰ πολλὸν δὲ καὶ Λίβυεσ ἐπέβησαν τοῦ λόγου·

καὶ γὰρ τὸ Λιβύων μαντήιον τὸ Ἄμμωνοσ, καὶ τοῦτο ἐσ τὸν ἠέρα καὶ ἐσ τὴν τούτου σοφίην ἵδρυτο,^ παρ’ ὃ τὸν Ἄμμωνα καὶ οὗτοι κριοπρόσωπον ποιέονται. ἔγνωσαν δὲ τούτων ἕκαστα καὶ Βαβυλώνιοι, οὗτοι μέν, λέγουσιν, καὶ πρὸ τῶν ἄλλων, ἐμοὶ δὲ δοκέει, πολλὸν ὕστερον ἐσ τούτουσ ὁ λόγοσ ἀπίκετο.

Ἕλληνεσ δὲ οὔτε παρ’ Αἰθιόπων οὔτε παρ’ Αἰγυπτίων ἀστρολογίησ πέρι οὐδὲν ἤκουσαν, ἀλλὰ σφίσιν Ὀρφεὺσ ὁ Οἰάγρου καὶ Καλλιόπησ πρῶτοσ τάδε ἀπηγήσατο, οὐ μάλα ἐμφανέωσ, οὐδὲ ἐσ φάοσ τὸν λόγον προήνεγκεν, ἀλλ’ ἐσ γοητείην καὶ ἱερολογίην, οἱή διανοίη ἐκείνου.

πηξάμενοσ γὰρ λύρην ὄργιά τε ἐποιέετο καὶ τὰ ἱερὰ ἠείδεν· ἡ δὲ λύρη ἑπτάμιτοσ ἐοῦσα τὴν τῶν κινεομένων ἀστέρων ἁρμονίην συνεβάλλετο. ταῦτα Ὀρφεὺσ διζήμενοσ καὶ ταῦτα ἀνακινέων πάντα ἔθελγεν καὶ πάντων ἐκράτεεν οὐ γὰρ ἐκείνην τὴν λύρην ἔβλεπεν οὐδὲ οἱ ἄλλησ ἔμελε μουσουργίησ, ἀλλ’ αὕτη Ὀρφέοσ ἡ μεγάλη λύρη, Ἕλληνέσ τε τάδε τιμέοντεσ μοίρην ἐν τῷ οὐρανῷ ^ ἀπέκριναν καὶ ἀστέρεσ πολλοὶ καλέονται λύρη Ὀρφέοσ. ἢν δέ κοτε Ὀρφέα ἴδῃσ ἢ λίθοισιν ἢ χροιῇ] μεμιμημένον, μέσῳ ἕζεται ἴκελοσ ἀείδοντι, μετὰ χερσὶν ἔχων τὴν λύρην, ἀμφὶ δέ μιν ζῷα μυρία ἕστηκεν, ἐν οἷσ καὶ ταῦροσ καὶ ἄνθρωποσ καὶ λέων καὶ τῶν ἄλλων ἕκαστον. εὖτ’ ἂν ἐκεῖνα ἴδῃσ, μέμνησό μοι τουτέων, κοίη ἐκείνου ἀοιδή, κοίη δὲ καὶ ἡ λύρη, κοῖοσ δὲ καὶ ταῦροσ ἢ ὁκοῖοσ λέων Ὀρφέοσ ἐπαϊούσιν. ἢν δὲ τὰ λέγω αἴτια γνοίησ, σὺ δὲ καὶ ἐν τῷ οὐρανῷ δέρκεο ἕκαστον τουτέων. λέγουσιν δὲ Τειρεσίην ἄνδρα Βοιώτιον, τοῦ δὴ κλέοσ μαντοσύνησ πέρι πολλὸν ἀείρεται, τοῦτον τὸν Τειρεσίην ἐν Ἕλλησιν εἰπεῖν ὅτι τῶν πλανεομένων ἀστέρων οἱ μὲν θήλεεσ οἱ δὲ ἄρρενεσ ἐόντεσ οὐκ ἴσα ἐκτελέουσιν τῷ καί μιν διφυέα γενέσθαι καὶ ἀμφίβιον Τειρεσίην μυθολογέουσιν, ἄλλοτε μὲν θῆλυν ἄλλοτε δὲ ἄρρενα.

Ἀτρέοσ ^ δὲ καὶ Θυέστεω περὶ τῇ πατρωίῃ βασιληίῃ φιλονεικεόντων ἤδη τοῖσιν Ἕλλησιν ἀναφανδὸν ἀστρολογίησ τε καὶ σοφίησ τῆσ οὐρανίησ μάλιστ’ ἔμελεν, καὶ τὸ ξυνὸν τῶν Ἀργείων ἄρχειν ἔγνωσαν ἑωυτῶν ὅστισ τοῦ ἑτέρου σοφίην προφερέστεροσ.

ἔνθα δὴ Θυέστησ μὲν τὸν κριὸν σφίσιν τὸν ἐν τῷ οὐρανῷ σημηνάμενοσ ἐπέδειξεν, ἀπὸ τέω δὴ ἄρνα χρύσεον Θυέστῃ γενέσθαι μυθολογέουσιν. Ἀτρεὺσ δὲ τοῦ ἠελίου πέρι καὶ τῶν ἀντολέων αὐτοῦ λόγον ἐποιήσατο, ὅτι οὐκ ἐσ ὁμοίην φορὴν ἠέλιόσ τε καὶ ὁ κόσμοσ κινέονται, ἀλλ’ ἐσ ἀντίξοον ἀλλήλοισ ἀντιδρομέουσιν, καὶ αἱ νῦν δύσιεσ δοκέουσαι, τοῦ κόσμου δύσιεσ ἐοῦσαι, τοῦ ἠελίου ἀντολαὶ εἰσιν. τάδε εἰπόντα βασιλέα μιν Ἀργεῖοι ἐποιήσαντο, καὶ μέγα κλέοσ ἐπὶ σοφίῃ αὐτοῦ ἐγένετο. ἐγὼ δὲ καὶ περὶ Βελλεροφόντεω τοιάδε φρονέω·

πτηνὸν μὲν οἱ γενέσθαι ὡσ ἵππον οὐ μάλα πείθομαι, δοκέω δέ μιν ταύτην τὴν σοφίην μετέποντα ^ ὑψηλά τε φρονέοντα καὶ ἄστροισιν ὁμιλέοντα ἐσ οὐρανὸν οὐχὶ τῷ ἵππῳ ἀναβῆναι ἀλλὰ τῇ διανοίῃ. ἴσα δέ μοι καὶ ἐσ Φρίξον τὸν Ἀθάμαντοσ εἰρήσθω, τὸν δὴ κριῷ χρυσέῳ δι’ αἰθέροσ ἐλάσαι μυθέονται.

ναὶ μέντοι καὶ Δαίδαλον τὸν Ἀθηναῖον ξείνη μὲν ἡ ἱστορίη, δοκέω γε μὴν ^ οὐκ ἔξω ἀστρολογίησ, ἀλλὰ οἱ αὐτὸσ μάλιστα ἐχρήσατο καὶ παιδὶ τῷ ἑωυτοῦ κατηγήσατο. Ἴκαροσ δέ, νεότητι καὶ ἀτασθαλίῃ χρεόμενοσ καὶ οὐκ ἐπιεικτὰ διζήμενοσ ἀλλὰ ἐσ πόλον ^ ἀερθεὶσ τῷ νῷ, ἐξέπεσε τῆσ ἀληθείησ καὶ παντὸσ ἀπεσφάλη τοῦ λόγου καὶ ἐσ πέλαγοσ κατηνέχθη ἀβύσσων πρηγμάτων, τὸν Ἕλληνεσ ἄλλωσ μυθολογέουσιν καὶ κόλπον ἐπ’ αὐτῷ ἐν τῇδε τῇ θαλάσσῃ Ἰκάριον εἰκῆ καλέουσιν.

τάχα δὲ καὶ Πασιφάη, παρὰ Δαιδάλου ἀκούσασα ταύρου τε πέρι τοῦ ἐν τοῖσ ἄστροισι φαινομένου καὶ αὐτῆσ ἀστρολογίησ, ἐσ ἔρωτα τοῦ λόγου ἀπίκετο, ἔνθεν νομίζουσιν ὅτι Δαίδαλόσ μιν τῷ ταύρῳ ἐνύμφευσεν.

εἰσὶν δὲ οἳ καὶ κατὰ μέρεα τὴν ἐπιστήμην διελόντεσ ἕκαστοι αὐτῶν ἄλλα ἐπενοήσαντο, οἱ μὲν τὰ ἐσ τὴν σεληναίην, οἱ δὲ τὰ ἐσ Δία, οἱ δὲ τὰ ἐσ ἠέλιον συναγείραντεσ, δρόμου τε αὐτῶν πέρι καὶ κινήσιοσ καὶ δυνάμιοσ.

καὶ Ἐνδυμίων μὲν τὰ ἐσ τὴν σεληναίην συνετάξατο,^ Φαέθων δὲ τοῦ ἠελίου δρόμον ἐτεκμήρατο, οὐ μέν γε ἀτρεκέωσ, ἀλλ’ ἀτελέα τὸν λόγον ἀπολιπὼν ἀπέθανεν.

οἱ δὲ τάδε ἀγνοέοντεσ Ηἐλίου παῖδα Φαέθοντα δοκέουσιν καὶ μῦθον ἐπ’ αὐτέῳ οὐδαμὰ πιστὸν διηγέονται.

ἐλθόντα γάρ μιν παρὰ τὸν Ηἔλιον τὸν πατέρα αἰτέειν τὸ τοῦ φωτὸσ ἁρ́μα ἡνιοχέειν, τὸν δὲ δοῦναὶ τὲ οἱ καὶ ὑποθέσθαι τῆσ ἱππασίησ τὸν νόμον. ὁ δὲ Φαέθων ἐπειδὴ ἀνέβη τὸ ἁρ́μα, ἡλικίῃ καὶ ἀπειρίῃ ἄλλοτε μὲν πρόσγειοσ ἡνιόχεεν, ἄλλοτε δὲ πολλὸν τῆσ γῆσ ἀπαιωρούμενοσ· τοὺσ δὲ ἀνθρώπουσ κρύοσ τε καὶ θάλποσ οὐκ ἀνασχετὸν διέφθειρεν. ἐπὶ τοῖσι δὴ τὸν Δία ἀγανακτέοντα βαλεῖν πρηστῆρι Φαέθοντα μεγάλῳ. πεσόντα δέ μιν αἱ ἀδελφαὶ περιστᾶσαι πένθοσ μέγα ἐποίεον, ἔστε μετέβαλον τὰ εἴδεα, καὶ νῦν εἰσιν αἴγειροι καὶ τὸ ἤλεκτρον ἐπ’ αὐτῷ δάκρυον σταλάουσιν. οὐχ οὕτω ταῦτα ἐγένετο οὐδὲ ὅσιον αὐτοῖσι πείθεσθαι, οὐδὲ Ηἔλιοσ παῖδα ἐποιήσατο, οὐδὲ ὁ παῖσ αὐτῷ ἀπέθανεν. λέγουσιν δὲ καὶ ἄλλα Ἕλληνεσ πολλὰ μυθώδεα, τοῖσι ἐγὼ οὐ μάλα τι πείθομαι.

κῶσ γὰρ δὴ ὅσιον πιστεῦσαι παῖδα Αἰνείην τῆσ Ἀφροδίτησ γενέσθαι καὶ Διὸσ Μίνω καὶ Ἄρεοσ Ἀσκάλαφον καὶ Αὐτόλυκον Ἑρμέω ; ἀλλ’ οὗτοι ἕκαστοσ αὐτέων θεοφιλέεσ ἐγένοντο καὶ σφίσι γεινομένοισι ^ τῷ μὲν ἡ Ἀφροδίτη, τῷ δὲ ὁ Ζεύσ, τῷ δὲ ὁ Ἄρησ ἐπέβλεψαν. ὁκόσοι γὰρ δὴ ἀνθρώποισι ἐν τῇ γενεῇ ταύτῃ ^ οἰκοδεσποτέουσι, οὗτοι ὅκωσ τοκέεσ ἑωυτοῖσι πάντα ἰκέλουσ ^ ἐκτελέουσιν καὶ χρόην καὶ μορφὴν καὶ ἔργα καὶ διανοίην, καὶ βασιλεὺσ μὲν ὁ Μίνωσ Διὸσ ἡγεομένου, καλὸσ ^ δὲ Αἰνείησ Ἀφροδίτησ βουλήσει ἐγένετο, κλέπτησ δὲ Αὐτόλυκοσ, ἡ δέ οἱ κλεπτικὴ ἐξ Ἑρμέω ἀπίκετο. οὐ μὲν ὦν οὐδὲ τὸν Κρόνον Ζεὺσ ἔδησεν οὐδὲ ἐσ Τάρταρον ἔρριψεν οὐδὲ τὰ ἄλλα ἐμήσατο ὁκόσα ἄνθρωποι νομίζουσιν, ἀλλὰ φέρεται γὰρ ὁ Κρόνοσ τὴν ἔξω φορὴν πολλὸν ἀπ’ ἡμέων καὶ οἱ νωθρή τε ἡ κίνησισ καὶ οὐ ῥηιδίη τοῖσιν ἀνθρώποισιν ὁρέεσθαι.

διὸ δή μιν ἑστάναι λέγουσιν ὅκωσ πεπεδημένον. τὸ δὲ βάθοσ τὸ πολλὸν τοῦ ἠέροσ Τάρταροσ καλέεται. μάλιστα δ’ ^ ἔκ τε Ὁμήρου τοῦ ποιητέω καὶ τῶν Ἡσιόδου ἐπέων μάθοι ἄν τισ τὰ πάλαι τοῖσ ἀστρολογέουσιν ὁμοφωνέοντα.

εὖτ’ ἂν δὲ τὴν σειρὴν τοῦ Διὸσ ἀπηγέηται καὶ τοῦ Ηἐλίου τὰσ βόασ τὰ δὴ ἐγὼ ἤματα εἶναι συμβάλλομαι, καὶ τὰσ πόλιασ τὰσ ἐν τῇ ἀσπίδι Ἥφαιστοσ ἐποιήσατο καὶ τὸν χορὸν καὶ τὴν ἀλωὴν . . τὰ μὲν γὰρ ὁκόσα ἐσ τὴν Ἀφροδίτην αὐτῷ καὶ τοῦ Ἄρεοσ τὴν μοιχείην λέλεκται, καὶ ταῦτα ἐμφανέα οὐκ ἄλλοθεν ἢ ἐκ τῆσδε τῆσ σοφίησ πεποιημένα· ἡ γὰρ δὴ ὦν Ἀφροδίτησ καὶ τοῦ Ἄρεοσ ὁμοδρομίη τὴν Ὁμήρου ἀοιδὴν ἀπεργάζεται. ἐν ἄλλοισι δὲ ἔπεσι τὰ ἔργα ἑκάστου αὐτῶν διωρίσατο, τῇ Ἀφροδίτῃ μὲν εἰπών, ἀλλὰ σὺ γ’ ἱμερόεντα μετέρχεο ἔργα γάμοιο· τὰ δὲ τοῦ πολέμου, ταῦτα δ’ Ἄρηι θοῷ καὶ Ἀθήνῃ πάντα μελήσει. ἅπερ οἱ παλαιοὶ ἰδόντεσ μάλιστα μαντηίῃσιν ἐχρέοντο καὶ οὐ πάρεργον αὐτὴν ἐποιέοντο, ἀλλ’ οὔτε πόλιασ ᾤκιζον οὔτε τείχεα περιεβάλλοντο οὔτε φόνουσ ἐργάζοντο οὔτε γυναῖκασ ἐγάμεον, πρὶν ἂν δὴ πάντα μάντεων ἀκοῦσαι ἕκαστα.

καὶ γὰρ δὴ τὰ μαντήια αὐτέοισι οὐκ ἔξω ἀστρολογίησ ἦν, ἀλλὰ παρὰ μὲν Δελφοῖσ παρθένοσ ἔχει τὴν προφητείην σύμβολον τῆσ παρθένου τῆσ οὐρανίησ, καὶ δράκων ὑπὸ τῷ τρίποδι φθέγγεται ὅτι καὶ ἐν τοῖσιν ἄστροισι δράκων φαίνεται, καὶ ἐν Διδύμοισ δὲ μαντήιον τοῦ Ἀπόλλωνοσ, ἐμοὶ δοκέει, καὶ τοῦτο ἐκ τῶν ἠερίων Διδύμων ὀνομάζεται. ἀλλ’ ἐσ λόγουσ ἐλθεῖν Τειρεσίῃ ἐπιθυμέων.

καὶ ἐπειδὴ ἐσ τὸν χῶρον ἦλθεν ἔνθα οἱ Κίρκη ἐσήμηνεν καὶ ἔσκαψεν τὸν βόθρον καὶ τὰ μῆλα ἔσφαξεν, πολλῶν νεκρῶν παρεόντων, ἐν τοῖσι καὶ τῆσ μητρὸσ τῆσ ἑωυτοῦ, τοῦ αἵματοσ πιεῖν ἐθελόντων οὐ πρότερον ἐπῆκεν ^ οὐδενί, οὐδὲ αὐτῇ μητρί, πρὶν Τειρεσίην γεύσασθαι καὶ ἐξαναγκάσαι εἰπεῖν οἱ τὸ μαντήιον· καὶ ἀνέσχετο διψῶσαν ὁρέων τῆσ μητρὸσ τὴν σκιήν. Λακεδαιμονίοισι δὲ Λυκοῦργοσ τὴν πολιτείην πᾶσαν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ διετάξατο καὶ νόμον σφίσιν ἐποιήσατο μηδαμὰ .

. μηδὲ ἐσ πόλεμον προχωρέειν πρὶν τὴν σεληναίην πλήρεα γενέσθαι· οὐ γὰρ ἴσην ἐνόμιζεν ^ εἶναι τὴν δυναστείην αὐξανομένησ τῆσ σεληναίησ καὶ ἀφανιζομένησ, πάντα δὲ ὑπ’ αὐτῇ διοικέεσθαι. ἀλλὰ μοῦνοι Ἀρκάδεσ ταῦτα οὐκ ἐδέξαντο οὐδὲ ἐτίμησαν ἀστρολογίην, ἀνοίῃ δὲ καὶ ἀσοφίῃ ^ λέγουσιν καὶ τῆσ σεληναίησ ἔμμεναι προγενέστεροι.

οἱ μὲν πρὸ ἡμῶν οὕτω κάρτα ἦσαν φιλομάντιεσ, οἱ δὲ νῦν, οἱ μὲν αὐτέων ἀδύνατα εἶναι λέγουσιν ἀνθρώποισι τέλοσ εὑρ́ασθαι μαντικῆσ·

οὐ γὰρ εἶναί μιν οὔτε πιστὴν οὔτε ἀληθέα, οὐδὲ τὸν Ἄρεα ἢ τὸν Δία ἐν τῷ οὐρανῷ ἡμέων ἕνεκα κινέεσθαι, ἀλλὰ τῶν μὲν ἀνθρωπηίων πρηγμάτων οὐδεμίην ὤρην ἐκεῖνοι, ποιέονται οὐδ’ ἔστιν αὐτέοισιν πρὸσ τάδε κοινωνίη, κατὰ σφέασ δὲ χρείῃ τῆσ περιφορῆσ ἀναστρέφονται. ἄλλοι δ’ ἀστρολογίην ἀψευδέα μέν, ἀνωφελέα δὲ εἶναι λέγουσιν οὐ γὰρ ὑπὸ μαντοσύνῃ ἀλλάσσεσθαι ὁκόσα τῇσι μοίρῃσι δοκέοντα ἐπέρχεται.

ἐγὼ δὲ πρὸσ τάδε ἄμφω ἐκεῖνα ἔχω εἰπεῖν, ὅτι οἱ μὲν ἀστέρεσ ἐν τῷ οὐρανῷ τὴν σφετέρην εἱλέονται, πάρεργον δὲ σφίσι τῆσ κινήσιοσ τῶν κατ’ ἡμέασ ἕκαστον ἐπιγίγνεται.

ἢ ἐθέλεισ ἵππου μὲν θέοντοσ καὶ ὀρνίθων καὶ ἀνδρῶν κινεομένων ^ λίθουσ ἀνασαλεύεσθαι καὶ κάρφεα δονέεσθαι ὑπὸ τῶν ἀνέμων τοῦ δρόμου, ὑπὸ δὲ τῇ δίνῃ τῶν ἀστέρων μηδὲν ἄλλο γίγνεσθαι ; καὶ ἐκ μὲν ὀλίγου πυρὸσ ἀπορροίη ἐσ ἡμέασ ἔρχεται, καὶ τὸ πῦρ οὐ δι’ ἡμέασ καίει τι οὐδέ οἱ μέλει τοῦ ἡμετέρου θάλπεοσ, ἀστέρων δὲ οὐδεμίην ἀπορροίην δεχόμεθα ; καὶ μέντοι τῇ ἀστρολογίῃ τὰ μὲν φαῦλα ἐσθλὰ ποιῆσαι ἀδύνατά ἐστιν οὐδὲ ἀλλάξαι τι τῶν ἀπορρεόντων πρηγμάτων, ἀλλὰ τοὺσ χρεομένουσ τάδε ὠφελέει· τὰ μὲν ἐσθλὰ εἰδότασ ἀπιξόμενα ^ πολλὸν ἀπόπροσθεν εὐφρανέει, τὰ δὲ φαῦλα εὐμαρέωσ δέχονται· οὐ γάρ σφισιν ἀγνοέουσιν ἐπέρχεται, ἀλλ’ ἐν μελέτῃ καὶ προσδοκίῃ ῥηίδια καὶ πρηέα ἡγεῖται. τάδε ἀστρολογίησ πέρι ἐγὼν ὑπολαμβάνω.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lucian, De astrologia, (no name)

(루키아노스, De astrologia, (no name))

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION