Lucian, Dearum judicium, (no name) 6:

(루키아노스, Dearum judicium, (no name) 6:)

ἀλλ’ οὖν ἐγὼ ὑμῖν ἡγήσομαι· καὶ γὰρ αὐτὸσ ἐνδιέτριψα τῇ Ἴδῃ, ὁπότε δὴ ὁ Ζεὺσ ἤρα τοῦ μειρακίου τοῦ Φρυγόσ, καὶ πολλάκισ δεῦρο ἦλθον ὑπ’ ἐκείνου καταπεμφθεὶσ εἰσ ἐπισκοπὴν τοῦ παιδόσ. καὶ ὁπότε γε ἤδη ἐν τῷ ἀετῷ ἦν, συμπαριπτάμην αὐτῷ καὶ συνεκούφιζον τὸν καλόν, καὶ εἴ γε μέμνημαι, ἀπὸ ταυτησὶ τῆσ πέτρασ αὐτὸν ἀνήρπασεν. ὁ μὲν γὰρ ἔτυχε τότε συρίζων πρὸσ τὸ ποίμνιον, καταπτάμενοσ δὲ ὄπισθεν αὐτοῦ ὁ Ζεὺσ κούφωσ μάλα τοῖσ ὄνυξι περιβαλὼν καὶ τῷ στόματι τὴν ἐπὶ τῇ κεφαλῇ τιάραν ἔχων ἀνέφερε τὸν παῖδα τεταραγμένον καὶ τῷ τραχήλῳ ἀπεστραμμένῳ εἰσ αὐτὸν ἀποβλέποντα. τότε οὖν ἐγὼ τὴν σύριγγα λαβών, ἀποβεβλήκει γὰρ αὐτὴν ὑπὸ τοῦ δέουσ ‐ ἀλλὰ γὰρ ὁ διαιτητὴσ οὑτοσὶ πλησίον, ὥστε προσείπωμεν αὐτόν. χαῖρε, ὦ βουκόλε.

상위

Lucian (루키아노스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION