호흡부호 보기
강세부호 보기
장단부호 보기
작은 Iota 보기
모든 부호 보기
ἀλλ’ βττιτριββιβν ὀπόσοι τῶν φιλοσόφων παρα μόνοισ τὴν εὐδαιμονίαν φασὶν εἶναι τοῖσ θεοῖσ. εἰ γοῦν ᾔδεσαν ὁπόσα τῶν ἀνθρώπων ἕνεκα πάσχομεν, οὐκ ἂν ἡμᾶσ τοῦ νέκταροσ ἢ τῆσ ἀμβροσίασ ἐμακάριζον Ὁμήρῳ πιστεύσαντεσ ἀνδρὶ τυφλῷ καὶ γόητι, μάκαρασ ἡμᾶσ καλοῦντι καὶ τὰ ἐν οὐρανῷ διηγουμένῳ, ὃσ οὐδὲ τὰ ἐν τῇ γῇ καθορᾶν ἐδύνατο. αὐτίκα γέ τοι ὁ μὲν Ἥλιοσ οὑτοσὶ ζευξάμενοσ τὸ ἁρ́μα πανήμεροσ τὸν οὐρανὸν περιπολεῖ πῦρ ἐνδεδυκὼσ καὶ τῶν ἀκτίνων ἀποστίλβων, οὐδ’ ὅσον κνήσασθαι τὸ οὖσ, φασί, σχολὴν ἄγων ἢν γάρ τι κἂν ὀλίγον ἐπιρρᾳθυμήσασ λάθῃ, ἀφηνιάσαντεσ οἱ ἵπποι καὶ τῆσ ὁδοῦ παρατραπόμενοι κατέφλεξαν τὰ πάντα. ἡ Σελήνη δὲ ἄγρυπνοσ καὶ αὐτὴ περίεισιν φαίνουσα τοῖσ κωμάζουσιν καὶ τοῖσ ἀωρὶ ἀπὸ τῶν δείπνων ἐπανιοῦσιν. ὁ Ἀπόλλων τε αὖ πολυπράγμονα τήν τέχνην ἐπανελόμενοσ ὀλίγου δεῖν τὰ ὦτα ἐκκεκώφηται πρὸσ τῶν ἐνοχλούντων κατὰ χρείαν τῆσ μαντικῆσ, καὶ ἄρτι μὲν αὐτῷ ἐν Δελφοῖσ ἀναγκαῖον εἶναι, μετ’ ὀλίγον δὲ εἰσ Κολοφῶνα θεῖ, κἀκεῖθεν εἰσ Ξάνθον μεταβαίνει καὶ δρομαῖοσ αὖθισ εἰσ Δῆλον ἢ εἰσ Βραγχίδασ· καὶ ὅλωσ ἔνθα ἂν ἡ πρόμαντισ πιοῦσα τοῦ ἱεροῦ νάματοσ καὶ μασησαμένη τῆσ δάφνησ καὶ τὸν τρίποδα διασείσασα κελεύῃ παρεῖναι, ἀόκνον ’χρὴ αὐτίκα . μάλα· παρεστάναι συνείροντα τοὺσ χρησμοὺσ ἢ οἴχεσθαὶ οἱ τὴν δόξαν τῆσ τέχνησ; . ἐῶ γὰρ λέγειν ὁπόσα ἐπὶ πείρᾳ τῆσ μαντικῆσ ἐπιτεχνῶνται αὐτῷ ἄρνεια κρέα καὶ χελώνασ εἰσ τὸ αὐτὸ ἕψοντεσ, ὥστε εἰ μὴ τὴν ῥῖνα ὀξὺσ ἦν, κἂν ἀπῆλθεν αὐτοῦ ὁ Λυδὸσ καταγελῶν. "ὁρῇ τε δεινὰ θιγγάνει τε ἀηδέων ἐπ’ ἀλλοτρίῃσὶ τε συμφορῇσιν ἰδίασ καρποῦται λύπασ. τί γὰρ ἂν ἢ ^ τοὺσ Ἀνέμουσ φυτουργοῦντασ λέγοιμι καὶ παραπέμποντασ τὰ πλοῖα καὶ τοῖσ λικμῶσιν ἐπιπνέοντασ, ἢ τὸν Ὕπνον ἐπὶ πάντασ πετόμενον, ἢ τὸν Ὄνειρον μετὰ τοῦὝπνου διανυκτερεύοντα καὶ ὑποφητεύοντα αὐτῷ; πάντα γὰρ ταῦτα ὑπὸ φιλανθρωπίασ οἱ θεοὶ πονοῦσιν, πρὸσ τὸν ἐπὶ τῆσ γῆσ βίον ἕκαστοσ συντελοῦντεσ. καίτοι τὰ μὲν τῶν ἄλλων μέτρια·
ἐγὼ δὲ αὐτὸσ ὁ πάντων βασιλεὺσ καὶ πατὴρ ὅσασ μὲν ἀηδίασ ἀνέχομαι, ὅσα δὲ πράγματα ἔχω πρὸσ τοσαύτασ φροντίδασ διῃρημένοσ· ᾧ πρῶτα μὲν τὰ τῶν ἄλλων θεῶν ἔργα ἐπισκοπεῖν ἀναγκαῖον ὁπόσοι τι ἡμῖν συνδιαπράττουσι τῆσ ἀρχῆσ, ὡσ μὴ βλακεύωσιν ὲν αὐτοῖσ, ἔπειτα δὲ καὶ. αὐτῷ μυρία ἄττα πράττειν καὶ σχεδὸν ἀνέφικτα ὑπὸ λεπτότητοσ· οὐ γὰρ μόνον τὰ κεφάλαια ταῦτα τῆσ διοικήσεωσ, ὑετοὺσ καὶ χαλάζασ καὶ πνεύματα καὶ ἀστραπὰσ αὐτὸσ οἰκονομησάμενοσ καὶ διατάξασ πέπαυμαι τῶν ἐπί μέρουσ φροντίδων ἀπηλλαγμένοσ, ἀλλά με δεῖ καὶ ταῦτα μὲν ποιεῖν ἀποβλέπειν δὲ κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον ἁπανταχόσε καὶ πάντα ἐπισκοπεῖν ὥσπερ τὸν ἐν τῇ Νεμέᾳ βουκόλον, τοὺσ κλέπτοντασ, τοὺσ ἐπιορκοῦντασ, τοὺσ θύοντασ, εἴ τισ ἔσπεισε, πόθεν ἡ κνῖσα καὶ ὁ καπνὸσ ἀνέρχεται, τίσ νοσῶν ἢ πλέων ἐκάλεσεν, καὶ τὸ πάντων ἐπιπονώτατον, ὑφ’ ἕνα καιρὸν ἒν τε Ὀλυμπίᾳ τῇ ἑκατόμβῃ παρεῖναι καὶ ἐν Βαβυλῶνι τοὺσ πολεμοῦντασ ἐπισκοπεῖν καὶ ἐν Γέταισ χαλαζᾶν καὶ ἐν Αἰθίοψιν εὐωχεῖσθαι. τὸ δὲ μεμψίμοιρον οὐδὲ οὕτω διαφυγεῖν ῥᾴδιον, ἀλλὰ πολλάκισ οἱ μὲν ἄλλοι θεοί τε καὶ ἀνέρεσ ἱπποκορυσταὶ εὕδουσι παννύχιοι, τὸν Δία δὲ ἐμὲ οὐκ ἔχει νήδυμοσ ὕπνοσ· ἢν γάρ τί που καὶ μικρὸν ἐπινυστάσωμεν, ἀληθὴσ εὐθὺσ ὁ Ἐπίκουροσ, ἀπρονοήτουσ ἡμᾶσ ἀποφαίνων τῶν ἐπὶ γῆσ πραγμάτων. καὶ ὁ κίνδυνοσ οὐκ εὐκαταφρόνητοσ εἰ ταῦτα οἱ ἄνθρωποι πιστεύσουσιν αὐτῷ, ἀλλ’ ἀστεφάνωτοι μὲν ἡμῖν οἱ ναοὶ ἔσονται, ἀκνίσωτοι δὲ αἱ ἀγυιαί, ἄσπονδοι δὲ οἱ κρατῆρεσ, ψυχροὶ δὲ οἱ βωμοί, καὶ ὅλωσ ἄθυτα καὶ ἀκαλλιέρητα πάντα ^ καὶ ὁ λιμὸσ πολύσ. μόνῳ τῷ δεσπότησ εἶναι δοκεῖν τετιμημένοσ. ὥστε ἡδέωσ ἂν ἐροίμην τοὺσ φιλοσόφουσ, οἳ μόνουσ τοὺσ θεοὺσ εὐδαιμονίζουσιν, πότε καὶ σχολάζειν ἡμᾶσ τῷ νέκταρι καὶ τῇ ἀμβροσίᾳ νομίζουσι μυρία ὅσα ἔχοντασ πράγματα.
ἰδοὺ γέ τοι ὑπ’ ἀσχολίασ τοσαύτασ ἑώλουσ δίκασ φυλάττομεν ἀποκειμένασ ὑπ’ εὐρῶτοσ ἤδη καὶ ἀραχνίων διεφθαρμένασ, καὶ μάλιστα ὁπόσαι ταῖσ ἐπιστήμαισ καὶ τέχναισ πρὸσ ἀνθρώπουσ τινὰσ συνεστᾶσιν, πάνυ παλαιὰσ ἐνίασ αὐτῶν. οἱ δὲ κεκράγασιν ἁπανταχόθεν καὶ ἀγανακτοῦσιν καὶ τὴν δίκην ἐπιβοῶνται κἀμὲ τῆσ βραδυτῆτοσ αἰτιῶνται, ἀγνοοῦντεσ ὡσ οὐκ ὀλιγωρίᾳ τὰσ κρίσεισ ὑπερημέρουσ συνέβη γενέσθαι, ἀλλ’ ὑπὸ τῆσ εὐδαιμονίασ ᾗ συνεῖναι ἡμᾶσ ὑπολαμβάνουσιν. τοῦτο γὰρ τὴν ἀσχολίαν καλοῦσιν. καὐτόσ, ὦ Ζεῦ, πολλὰ τοιαῦτα ἐπὶ τῆσ γῆσ ἀκούων δυσχεραινόντων λέγειν πρὸσ σὲ οὐκ ἐτόλμων.
ἐπεὶ δὲ σὺ περὶ τούτων τοὺσ λόγουσ ἐνέβαλεσ, καὶ δὴ λέγω. πάνυ ἀγανακτοῦσιν, ὦ πάτερ, καὶ σχετλιάζουσιν καὶ εἰσ τὸ φανερὸν μὲν οὐ τολμῶσι λέγειν, ὑποτονθορύζουσι δὲ συγκεκυφότεσ αἰτιώμενοι τὸν χρόνον οὓσ ἔδει πάλαι τὰ καθ’ αὑτοὺσ εἰδότασ στέργειν ἕκαστον τοῖσ δεδικασμένοισ. . . ; τί οὖν, ὦ Ἑρμῆ, δοκεῖ ,· προτίθεμεν αὐτοῖσ ἀγορὰν δικῶν, ἢ θέλεισ εἰσ νέωτα παραγγελοῦμεν; οὐ μὲν οὖν, ἀλλὰ ἤδη προθῶμεν. οὕτω ποίει· σὺ μὲν κήρυττε καταπτάμενοσ ὅτι ἀγορὰ δικῶν ἔσται κατὰ τάδε. πάντασ ὁπόσοι τὰσ γραφὰσ ἀπενηνόχασιν, ἥκειν τήμερον εἰσ ’ Ἄρειον πάγον, ἐκεῖ δὲ τὴν μὲν Δίκην ἀποκληροῦν σφίσι τὰ δικαστήρια κατὰ λόγον τῶν τιμημάτων ἐξ ἁπάντων Ἀθηναίων εἰ δέ τισ ἄδικον οἰοίτο γεγενῆσθαι τὴν κρίσιν, ἐξεῖναι ἐφέντι ἐπ’ ἐμὲ δικάζεσθαι ἐξ ὑπαρχῆσ, ὡσ εἰ μηδὲ τὸ παράπαν ἐδεδίκαστο. σὺ δέ, ὦ θύγατερ, καθεζομένη παρὰ τὰσ σεμνὰσ θεὰσ ἀποκλήρου τὰσ δίκασ καὶ ἐπισκόπει τοὺσ δικάζοντασ. αὖθισ εἰσ τὴν γῆν, ἵν’ ἐξελαυνομένη πρὸσ αὐτῶν δραπετεύω πάλιν ἐκ τοῦ βίου τὴν Ἀδικίαν ἐπιγελῶσαν οὐ φέρουσα;
χρηστὰ ἐλπίζειν σε δεῖ· πάντωσ γὰρ ἤδη πεπείκασιν αὐτοὺσ οἱ φιλόσοφοι σὲ τῆσ Ἀδικίασ προτιμᾶν, καὶ μάλιστα ὁ τοῦ Σωφρονίσκου τὸ δίκαιον ὑπερεπαινέσασ καὶ ἀγαθῶν τὸ μέγιστον ἀποφήνασ. ’ Πάνυ γοῦν ὃν φὴσ αὐτὸν ἐκεῖνον ὤνησαν οἱ περὶ ἐμοῦ λόγοι, ὃσ παραδοθεὶσ τοῖσ ἕνδεκα καὶ εἰσ τὸ δεσμωτήριον ἐμπεσὼν ἔπιεν ἄθλιοσ τοῦ κωνείου, μηδὲ τὸν ἀλεκτρυόνα τῷ Ἀσκληπιῷ ἀποδεδωκώσ· παρὰ τοσοῦτον ὑπερέσχον οἱ κατήγοροι τἀναντία περὶ τῆσ Ἀδικίασ φιλοσοφοῦντεσ. ξένα ἔτι τοῖσ πολλοῖσ τὰ τῆσ φιλοσοφίασ ἦν τότε, καὶ ὀλίγοι ἦσαν οἱ φιλοσοφοῦντεσ, ὥστε εἰκότωσ εἰσ τὸν Ἄνυτον καὶ Μέλητον ἔρρεπεν τὰ δικαστήρια.
τὸ δὲ νῦν εἶναι, οὐχ ὁρᾷσ ὅσοι τρίβωνεσ καὶ βακτηρίαι καὶ πῆραι; καὶ ἁπανταχοῦ πώγων βαθὺσ καὶ βιβλίον ἐν τῇ ἀριστερᾷ, καὶ πάντεσ ὑπὲρ σοῦ φιλοσοφοῦσι, μεστοὶ δὲ οἱ περίπατοι κατὰ ἴλασ καὶ φάλαγγασ ἀλλήλοισ ἀπαντώντων, καὶ οὐδεὶσ ὅστισ οὐ τρόφιμοσ τῆσ ἀρετῆσ εἶναι δοκεῖν βούλεται. πολλοὶ γοῦν τὰσ τέχνασ ἀφέντεσ ἃσ εἶχον τέωσ, ἐπὶ τὴν πήραν ᾄξαντεσ καὶ τὸ τριβώνιον, καὶ τὸ σῶμα πρὸσ τὸν ἥλιον εἰσ τὸ Αἰθιοπικὸν ἐπιχράναντεσ αὐτοσχέδιοι φιλόσοφοι ἐκ σκυτοτόμων ἢ τεκτόνων περινοστοῦσι σὲ καὶ τὴν σὴν ἀρετὴν ἐπαινοῦντεσ. ὥστε κατὰ τὴν παροιμίαν, θᾶττον ἄν τισ ἐν πλοίῳ πεσὼν διαμάρτοι ξύλου ἢ ἔνθα ἂν ἀπίδῃ ὁ ὀφθαλμόσ, ἀπορήσει φιλοσόφου. καὶ μὴν οὗτοί με, ὦ Ζεῦ, δεδίττονται πρὸσ ἀλλήλουσ ἐρίζοντεσ καὶ ἀγνωμονοῦντεσ ἐν αὐτοῖσ οἷσ περὶ ἐμοῦ διεξέρχονται.
φασὶ δὲ καὶ τοὺσ πλείστουσ αὐτῶν ἐν μὲν τοῖσ λόγοισ προσποιεῖσθαί με, ἐπὶ δὲ τῶν πραγμάτων μηδὲ τὸ παράπαν εἰσ τὴν οἰκίαν παραδέχεσθαι, ἀλλὰ δήλουσ εἶναι ἀποκλείσοντασ ἢν ἀφίκωμαί ποτε αὐτοῖσ ἐπὶ τὰσ θύρασ· πάλαι γὰρ τὴν Ἀδικίαν προεπεξενῶσθαι αὐτοῖσ. οὐ πάντεσ, ὦ θύγατερ, μοχθηροί εἰσιν ἱκανὸν δὲ κἂν ἐνίοισ τισὶν χρηστοῖσ ἐντύχῃσ. . ἀλλ’ ἄπιτε ἤδη, ὡσ κἂν ὀλίγαι τήμερον ἐκδικασθῶσιν. προϊώμεν, ὦ Δίκη, ταύτῃ εὐθὺ τοῦ Σουνίου μικρὸν ὑπὸ τὸν Ὑμηττὸν ἐπὶ τὰ λαιὰ τῆσ Πάρνηθοσ, ἔνθα αἱ δύο ἐκεῖναι ἄκραι·
σὺ γὰρ ἐοίκασ ἐκλελῆσθαι πάλαι τὴν ὁδόν. ’ἀλλὰ τί δακρύεισ καὶ σχετλιάζεισ; μὴ δέδιθι· οὐκέθ’ ὅμοια τὰ ἐν τῷ βίῳ· τεθνᾶσιν ἐκεῖνοι πάντεσ οἱ Σκείρωνεσ καὶ Πιτυοκάμπται καὶ Βουσίριδεσ καὶ Φαλάριδεσ οὓσ ἐδεδίεισ τότε, νυνὶ δὲ Σοφία καὶ Ἀκαδήμεια καὶ Στοὰ κατέχουσι πάντα καὶ πανταχοῦ σε ζητοῦσιν καὶ περὶ σοῦ διαλέγονται, κεχηνότεσ εἴ ποθεν εἰσ αὐτοὺσ καταπτοῖο πάλιν. σὺ γοῦν μοι τἀληθέσ, ὦ Ἑρμῆ, ἂν εἴποισ μόνοσ, ἅτε συνὼν αὐτοῖσ τὰ πολλὰ καὶ συνδιατρίβων ἒν τε γυμνασίοισ καὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ ‐ καὶ ἀγοραῖοσ γὰρ εἶ καὶ ἐν ταῖσ ἐκκλησίαισ κηρύττεισ ‐ ὁποῖοι γεγένηνται καὶ εἰ δυνατή μοι παρ’ αὐτοῖσ ἡ μονή. νὴ Δία, ἀδικοίην γὰρ ἂν πρὸσ ἀδελφήν σε οὖσαν μὴ λέγων. οὐκ ὀλίγα πρὸσ τῆσ φιλοσοφίασ ὠφέληνται οἱ πολλοὶ αὐτῶν καὶ γὰρ εἰ μηδὲν ἄλλο, αἰδοῖ γοῦν τοῦ σχήματοσ μετριώτερα διαμαρτάνουσιν. πλὴν ἀλλὰ καὶ μοχθηροῖσ τισιν ἐντεύξῃ αὐτῶν ‐ χρὴ γάρ, οἶμαι, τἀληθῆ λέγειν ‐ ἐνίοισ δὲ ἡμισόφοισ καὶ ἡμιφαύλοισ. ἐπεὶ γὰρ αὐτοὺσ μετέβαπτεν ἡ σοφία παραλαβοῦσα, ὁπόσοι μὲν εἰσ κόρον ἔπιον τῆσ βαφῆσ, χρηστοὶ ἀκριβῶσ ἀπετελέσθησαν ἀμιγεῖσ ἑτέρων χρωμάτων, καὶ πρόσ γε τὴν σὴν ὑποδοχὴν οὗτοι ἑτοιμότατοι· ὅσοι δὲ ὑπὸ τοῦ πάλαι ῥύπου μὴ εἰσ βάθοσ παρεδέξαντο ὁπόσον δευσοποιὸν τοῦ φαρμάκου, τῶν. ἄλλων ἀμείνουσ, ἀτελεῖσ δὲ ὅμωσ καὶ μιξόλευκοι καὶ κατεστιγμένοι καὶ παρδαλωτοὶ τὴν χρόαν. εἰσὶ δ’ οἳ καὶ μόνον ψαύσαντεσ ἔκτοσθεν τοῦ λέβητοσ ἄκρῳ τῷ δακτύλῳ καὶ ἐπιχρισάμενοι τῆσ ἀσβόλου ἱκανῶσ οἰόνται καὶ οὗτοι μεταβεβάφθαι. σοὶ μέντοι δῆλον ὅτι μετὰ τῶν ἀρίστων ἡ διατριβὴ ἔσται. ἀλλὰ μεταξὺ λόγων ἤδη πλησιάζομεν τῇ Ἀττικῇ·
ὥστε τὸ μὲν Σούνιον ἐν δεξιᾷ καταλείπωμεν, εἰσ δὲ τὴν ἀκρόπολιν ἀπονεύωμεν ἤδη. καὶ ἐπείπερ καταβεβήκαμεν, αὐτὴ μὲν ἐνταῦθά που ἐπὶ τοῦ πάγου κάθησο εἰσ τὴν πνύκα ὁρῶσα καὶ περιμένουσα ἔστ’ ἂν κηρύξω τὰ παρὰ τοῦ Διόσ, ἐγὼ δὲ εἰσ τὴν ἀκρόπολιν ἀναβὰσ ῥᾷον οὕτωσ ἅπαντασ ἐκ τοῦ ἐπηκόου προσκαλέσομαι. μὴ πρότερον ἀπέλθῃσ, ὦ Ἑρμῆ, πρὶν εἰπεῖν ὅστισ οὗτοσ ὁ προσιών ἐστιν, ὁ κερασφόροσ, ὁ τὴν σύριγγα, ὁ λάσιοσ ἐκ τοῖν σκελοῖν. τί φήσ; ἀγνοεῖσ τὸν Πᾶνα, τῶν Διονύσου θεραπόντων τὸν βακχικώτατον; οὗτοσ ᾤκει μὲν τὸ πρόσθεν ἀνὰ τὸ Παρθένιον, ὑπὸ δὲ τὸν Δάτιδοσ ἐπίπλουν καὶ τὴν Μαραθῶνάδε τῶν βαρβάρων ἀπόβασιν ἧκεν ἄκλητοσ τοῖσ Ἀθηναίοισ σύμμαχοσ, καὶ τὸ ἀπ’ ἐκείνου τὴν ὑπὸ τῇ ἀκροπόλει σπήλυγγα ταύτην ἀπολαβόμενοσ οἰκεῖ μικρὸν ὑπὲρ τοῦ Πελασγικοῦ εἰσ τὸ μετοίκιον συντελῶν. καὶ νῦν ὡσ τὸ εἰκὸσ ἰδὼν ἡμᾶσ ἐκ γειτόνων πρόσεισι δεξιωσόμενοσ. χαίρετε, ὦ Ἑρμῆ καὶ Δίκη.
καὶ σὺ ’ γε, ὦ Πάν, μουσικώτατε καὶ πηδητικώτατε Σατύρων ἁπάντων, Ἀθήνησι δὲ καὶ πολεμικώτατε. . τίσ δὲ ὑμᾶσ, ὦ Ἑρμῆ, χρεία δεῦρο ἤγαγεν; αὕτη σοι διηγήσεται τὰ πάντα· ἐγὼ δὲ ἐπὶ τὴν ἀκρόπολιν ἄπειμι καὶ τὸ κήρυγμα. ὁ Ζεύσ, ὦ Πάν, κατέπεμψέ με ἀποκληρώσουσαν τὰσ δίκασ. σοὶ δὲ πῶσ τὰ ἐν Ἀθήναισ ἔχει; τὸ μὲν ὅλον οὐ κατ’ ἀξίαν πράττω παρ’ αὐτοῖσ, ἀλλὰ πολὺ καταδεέστερον τῆσ ἐλπίδοσ, καὶ ταῦτα τηλικοῦτον ἀπωσάμενοσ κυδοιμὸν τὸν ἐκ τῶν βαρβάρων. ὅμωσ δὲ δὶσ ἢ τρὶσ τοῦ ἔτουσ ἀνιόντεσ ἐπιλεξάμενοι τράγον ἔνορχην θύουσί μοι πολλῆσ τῆσ κινάβρασ ἀπόζοντα, εἶτ’ εὐωχοῦνται τὰ κρέα, ποιησάμενοί με τῆσ εὐφροσύνησ μάρτυρα καὶ ψιλῷ τιμήσαντεσ τῷ κρότῳ. πλὴν ἀλλ’ ἔχει τινά μοι ψυχαγωγίαν ὁ γέλωσ αὐτῶν καὶ ἡ παιδιά. τὰ δ’ ἄλλα, ὦ Πάν, ἀμείνουσ πρὸσ ἀρετὴν ἐγένοντο ὑπὸ τῶν φιλοσόφων;
τίνασ λέγεισ τοὺσ φιλοσόφουσ; ἆρ’ ἐκείνουσ τοὺσ κατηφεῖσ, τοὺσ συνάμα πολλούσ, τοὺσ τὸ γένειον ὁμοίουσ ἐμοί, τοὺσ λάλουσ; καὶ μάλα. οὐκ οἶδα ὅλωσ ὅ τι καὶ λέγουσιν οὐδὲ συνίημι τὴν σοφίαν αὐτῶν ὄρειοσ γὰρ ἔγωγε καὶ τὰ κομψὰ ταῦτα ῥημάτια, καὶ ἀστικὰ οὐ μεμάθηκα, ὦ Δίκη. πόθεν γὰρ ἐν Ἀρκαδίᾳ σοφιστὴσ ἢ φιλόσοφοσ; μέχρι τοῦ πλαγίου καλάμου καὶ τῆσ σύριγγοσ ἐγὼ σοφόσ, τὰ δ’ ἄλλα αἰπόλοσ καὶ χορευτὴσ καὶ πολεμιστήσ, ἢν δέῃ. πλὴν ἀλλ’ ἀκούω γε αὐτῶν ἀεὶ κεκραγότων καὶ ἀρετήν τινα καὶ ἰδέασ καὶ φύσιν καὶ ἀσώματα διεξιόντων, ἄγνωστα ἐμοὶ καὶ ξένα ὀνόματα. καὶ τὰ πρῶτα μὲν εἰρηνικῶσ ἐνάρχονται τῶν πρὸσ ἀλλήλουσ λόγων, προιούσησ δὲ τῆσ συνουσίασ ἐπιτείνουσι τὸ φθέγμα μέχρι πρὸσ τὸ ὄρθιον, ὥστε ὑπερδιατεινομένων καὶ ἅμα λέγειν ἐθελόντων τό τε πρόσωπον ἐρυθριᾷ καὶ ὁ τράχηλοσ οἰδεῖ καὶ αἱ φλέβεσ ἐξανίστανται ὥσπερ τῶν αὐλητῶν ὁπόταν εἰσ στενὸν τὸν αὐλὸν ἐμπνεῖν βιάζωνται. διαταράξαντεσ γοῦν τοὺσ λόγουσ καὶ τὸ ἐξ ἀρχῆσ ἐπισκοπούμενον συγχέαντεσ ἀπίασι λοιδορησάμενοι ἀλλήλοισ οἱ πολλοί, τὸν ἱδρῶτα ἐκ τοῦ μετώπου ἀγκύλῳ τῷ δακτύλῳ ἀποξυόμενοι, καὶ οὗτοσ κρατεῖν ἔδοξεν ὃσ ἂν μεγαλοφωνότεροσ αὐτῶν ᾖ καὶ θρασύτεροσ καὶ διαλυομένων ἀπέλθῃ ὕστεροσ. πλὴν ἀλλ’ ὅ γε λεὼσ ὁ πολὺσ τεθήπασιν αὐτούσ, καὶ μάλιστα ὁπόσουσ μηδὲν τῶν ἀναγκαιοτέρων ἀσχολεῖ, καὶ παρεστᾶσι πρὸσ τὸ θράσοσ καὶ τὴν βοὴν κεκηλημένοι. ἐμοὶ μὲν οὖν ἀλαζόνεσ τινὲσ ἐδόκουν ἀπὸ τούτων καὶ ἠνιώμην ἐπὶ τῇ τοῦ πώγωνοσ ὁμοιότητι. εἰ δέ γε δημωφελέσ τι ἐνῆν τῇ βοῇ αὐτῶν καί τι ἀγαθὸν ἐκ τῶν ῥημάτων ἐκείνων ἀνεφύετο αὐτοῖσ, οὐκ ἂν εἰπεῖν ἔχοιμι. πλὴν ἀλλ’ εἴ γε δεῖ μηδὲν ὑποστειλάμενον τἀληθὲσ διηγήσασθαι ‐ οἰκῶ γὰρ ἐπὶ σκοπῆσ, ὡσ ὁρᾷσ ‐ πολλοὺσ αὐτῶν πολλάκισ ἤδη ἐθεασάμην περὶ δείλην ὀψίαν ‐ ἐπίσχεσ, ὦ Πάν. οὐχ ὁ Ἑρμῆσ σοι κηρύττειν ἔδοξεν; πάνυ μὲν οὖν.
ἀκούετε λεῴ,^ ἀγορὰν δικῶν ἀγαθῇ τύχῃ καταστησόμεθα τήμερον Ἐλαφηβολιῶνοσ ἑβδόμῃ ἱσταμένου. ὁπόσοι γραφὰσ ἀπήνεγκαν, ἥκειν εἰσ Ἄρειον πάγον, ἔνθα ἡ Δίκη ἀποκληρώσει τὰ δικαστήρια καὶ αὐτὴ παρέσται τοῖσ δικάζουσιν οἱ δικασταὶ ἐξ ἁπάντων Ἀθηναίων ὁ μισθὸσ τριώβολον ἑκάστησ δίκησ· ἀριθμὸσ τῶν δικαστῶν κατὰ λόγον τοῦ ἐγκλήματοσ. ὁπόσοι δὲ ἀποθέμενοι γραφὴν πρὶν εἰσελθεῖν ἀπέθανον, καὶ τούτουσ ὁ Αἰακὸσ ἀναπεμψάτω. ἢν δέ τισ ἄδικα δεδικάσθαι οἰήται, ἐφέσιμον ἀγωνιεῖται τὴν δίκην ἡ δὲ ἔφεσισ ἐπὶ τὸν Δία. βαβαὶ τοῦ θορύβου· ἡλίκον, ὦ Δίκη, ἀνεβόησαν, ὡσ δὲ καὶ σπουδῇ συνθέουσιν ἕλκοντεσ ἀλλήλουσ πρὸσ τὸ ἄναντεσ εὐθὺ τοῦ Ἀρείου πάγου. καὶ ὁ Ἑρμῆσ δὲ ἤδη πάρεστιν. ὥστε ὑμεῖσ μὲν ἀμφὶ τὰσ δίκασ ἔχετε καὶ ἀποκληροῦτε καὶ διακρίνατε ὥσπερ ὑμῖν νόμοσ, ἐγὼ δὲ ἐπὶ τὸ σπήλαιον ἀπελθὼν συρίξομαί τι μέλοσ τῶν ἐρωτικῶν τὴν Ἠχὼ εἰώθα ἐπικερτομεῖν· ἀκροάσεων δὲ καὶ λόγων τῶν δικανικῶν ἅλισ ἔχει μοι ὁσημέραι τῶν ἐν Ἀρείῳ πάγῳ δικαζομένων ἀκούοντι. ἄγε, ὦ Δίκη, προσκαλῶμεν.
εὖ λέγεισ. ἀθρόοι γοῦν, ὡσ ὁρᾷσ, προσίασι θορυβοῦντεσ, ὥσπερ οἱ σφῆκεσ περιβομβοῦντεσ τὴν ἄκραν. εἴληφά σε, ὦ κατάρατε. συκοφαντεῖσ. δώσεισ ποτὲ ἤδη τὴν δίκην. ἐξελέγξω σε δεινὰ εἰργασμένον. ἐμοὶ πρώτῳ ἀποκλήρωσον. ἕπου, μιαρέ, πρὸσ τὸ δικαστήριον. μὴ ἄγχε με. οἶσθα ὃ δράσωμεν, ὦ Ἑρμῆ; τὰσ μὲν ἄλλασ δίκασ εἰσ τὴν αὔριον ὑπερβαλώμεθα, τήμερον δὲ κληρῶμεν τὰσ τοιαύτασ ὁπόσαι τέχναισ ἢ βίοισ ἢ ἐπιστήμαισ πρὸσ ἄνδρασ εἰσὶν ἐπηγγελμέναι. καί μοι ταύτασ ἀνάδοσ τῶν γραφῶν. μέθη κατὰ τῆσ Ἀκαδημείασ περὶ Πολέμωνοσ ἀνδραποδισμοῦ. ἑπτὰ κλήρωσον. ἡ Στοὰ κατὰ τῆσ Ἡδονῆσ ἀδικίασ, ὅτι τὸν ἐραστὴν αὐτῆσ Διονύσιον ἀπεβουκόλησεν. πέντε ἱκανοί. περὶ Ἀριστίππου Τρυφὴ πρὸσ Ἀρετήν. πέντε καὶ τούτοισ δικασάτωσαν. Ἀργυραμοιβικὴ δρασμοῦ Διογένει. τρεῖσ ἀποκλήρου μόνουσ. γραφικὴ κατὰ Πύρρωνοσ λιποταξίου. ἐννέα κρινάτωσαν. βούλει καὶ ταύτασ ἀποκληρῶμεν, ὦ Δίκη, τὰσ δύο, τὰσ πρῴην ἀπενηνεγμένασ κατὰ τοῦ ῥήτοροσ;
τὰσ παλαιὰσ πρότερον διανύσωμεν αὗται δὲ ^ εἰσ ὕστερον δεδικάσονται. καὶ μὴν ὅμοιαί γε καὶ αὗται καὶ τὸ ἔγκλημα, εἰ καὶ νεαρόν, ἀλλὰ παραπλήσιον τοῖσ προαποκεκληρωμένοισ· ὥστε ἐν τούτοισ δικασθῆναι ἄξιον. ἐοίκασ, ὦ Ἑρμῆ, χαριζομένῳ τὴν δέησιν. ἀποκληρῶμεν δ’ ὅμωσ, εἰ δοκεῖ, πλὴν ἀλλὰ ταύτασ μόνασ· ἱκαναὶ γὰρ αἱ ἀποκεκληρωμέναι. δὸσ τὰσ γραφάσ. ῥητορικὴ κακώσεωσ τῷ Σύρῳ· διάλογοσ τῷ αὐτῷ ὕβρεωσ. τίσ δὲ οὗτόσ ἐστιν; οὐ γὰρ ἐγγέγραπται τοὔνομα. οὕτωσ ἀποκλήρου, τῷ ῥήτορι τῷ Σύρῳ· κωλύσει γὰρ οὐδὲν καὶ ἄνευ τοῦ ὀνόματοσ. ἰδοῦ, καὶ τὰσ ὑπερορίουσ ἤδη Ἀθήνησιν ἐν Ἀρείῳ πάγῳ ἀποκληρώσομεν, ἃσ ὑπὲρ τὸν Εὐφράτην καλῶσ εἶχε δεδικάσθαι; πλὴν ἀλλὰ κλήρου ἕνδεκα τοὺσ αὐτοὺσ ἑκατέρᾳ τῶν δικῶν. . εὖ γε, ὦ Δίκη, φείδῃ μὴ πολὺ ἀναλίσκεσθαι τὸ δικαστικόν. οἱ πρῶτοι καθιξέτωσαν τῇ Ἀκαδημείᾳ καὶ τῇ Μέθῃ·
σὺ δὲ τὸ ὕδωρ ἔγχει. προτέρα δὲ σὺ λέγε ἡ Μέθη. τί σιγᾷ καὶ διανεύει; μάθε, ὦ Ἑρμῆ, προσελθών. "τὸν ἀγῶνα εἰπεῖν ὑπὸ τοῦ ἀκράτου τὴν γλῶτταν πεπεδημένη, μὴ γέλωτα ὄφλω ἐν τῷ δικαστηρίῳ. μόλισ δὲ καὶ ἕστηκεν ὡσ ὁρᾷσ. οὐκοῦν συνήγορον ἀναβιβασάσθω τῶν κοινῶν τούτων τινά· πολλοὶ γὰρ οἱ κἂν ἐπὶ τριωβόλῳ διαρραγῆναι ἕτοιμοι. ἀλλ’ οὐδὲ εἷσ ἐθελήσει ἔν γε τῷ φανερῷ συναγορεῦσαι Μέθῃ. πλὴν εὐγνώμονά γε ταῦτα ἐοίκεν ἀξιοῦν. τὰ ποῖα; "ἡ Ἀκαδήμεια πρὸσ ἀμφοτέρουσ ἀεὶ παρεσκεύασται τοὺσ λόγουσ καὶ τοῦτ’ ἀσκεῖ τἀναντία καλῶσ δύνασθαι λέγειν. "ὑπὲρ ἐμοῦ πρότερον εἰπάτω, εἶτα ὕστερον ὑπὲρ ἑαυτῆσ ἐρεῖ. καινὰ μὲν ταῦτα, εἰπὲ δὲ ὅμωσ, ὦ Ἀκαδήμεια, τὸν λόγον ἑκάτερον, ἐπεί σοι ῥᾴδιον. ἀκούετε, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, πρότερα τὰ ὑπὲρ τῆσ Μέθησ·
ἐκείνησ γὰρ τό γε νῦν ῥέον. ἠδίκηται ἡ ἀθλία τὰ μέγιστα ὑπὸ τῆσ Ἀκαδημείασ ἐμοῦ, ἀνδράποδον ὃ μόνον εἶχεν εὔνουν καὶ πιστὸν αὐτῇ, μηδὲν αἰσχρὸν ὧν προστάξειεν οἰόμενον, ἀφαιρεθεῖσα τὸν Πολέμωνα ἐκεῖνον, ὃσ μεθ’ ἡμέραν ἐκώμαζεν διὰ τῆσ ἀγορᾶσ μέσησ, ψαλτρίαν ἔχων καὶ κατᾳδόμενοσ ἑώθεν εἰσ ἑσπέραν, μεθύων ἀεὶ καὶ κραιπαλῶν καὶ τὴν κεφαλὴν τοῖσ στεφάνοισ διηνθισμένοσ. καὶ ταῦτα ὅτι ἀληθῆ, μάρτυρεσ Ἀθηναῖοι ἅπαντεσ, οἳ μηδὲ πώποτε νήφοντα Πολέμωνα εἶδον. ἐπεὶ δὲ ὁ κακοδαίμων ἐπὶ τὰσ τῆσ Ἀκαδημείασ θύρασ ἐκώμασεν, ὥσπερ ἐπὶ πάντασ εἰώθει, ἀνδραποδισαμένη αὐτὸν καὶ ἀπὸ τῶν χειρῶν τῆσ Μέθησ ἁρπάσασα μετὰ βίασ καὶ πρὸσ αὑτὴν ἀγαγοῦσα ὑδροποτεῖν τε κατηνάγκασεν καὶ νήφειν μετεδίδαξεν καὶ τοὺσ στεφάνουσ περιέσπασεν καὶ δέον πίνειν κατακείμενον, ῥημάτια σκολιὰ καὶ δύστηνα καὶ πολλῆσ φροντίδοσ ἀνάμεστα ἐπαίδευσεν ὥστε ἀντὶ τοῦ τέωσ ἐπανθοῦντοσ αὐτῷ ἐρυθήματοσ ὠχρὸσ ὁ ^ ἄθλιοσ καὶ ῥικνὸσ τὸ σῶμα γεγένηται, καὶ τὰσ ᾠδὰσ ἁπάσασ ἀπομαθὼν ἄσιτοσ ἐνίοτε καὶ διψαλέοσ εἰσ μέσην ἑσπέραν κάθηται ληρῶν ὁποῖα πολλὰ ἡ Ἀκαδήμεια ἐγὼ ληρεῖν διδάσκω. τὸ δὲ μέγιστον, ὅτι καὶ λοιδορεῖται τῇ Μέθῃ πρὸσ ἐμοῦ ἐπαρθεὶσ καὶ μυρία κακὰ διέξεισι περὶ αὐτῆσ. εἴρηται σχεδὸν τὰ ὑπὲρ τῆσ Μέθησ. ἤδη καὶ ὑπὲρ ἐμαυτῆσ ἐρῶ, καὶ τὸ ἀπὸ τούτου ἐμοὶ ῥευσάτω. τί ἄρα πρὸσ ταῦτα ἐρεῖ; πλὴν ἀλλ’ ἔγχει τὸ ἴσον ἐν τῷ μέρει. , οὑτωσὶ μὲν ἀκοῦσαι πάνυ εὔλογα, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἡ συνήγοροσ εἴρηκεν ὑπὲρ τῆσ Μέθησ, ἢν ^ δὲ κἀμοῦ μετ’ εὐνοίασ ἀκούσητε, εἴσεσθε ὡσ οὐδὲν αὐτὴν ἠδίκηκα. τὸν γὰρ Πολέμωνα τοῦτον, ὅν φησιν ἑαυτῆσ οἰκέτην εἶναι, πεφυκότα οὐ φαύλωσ οὐδὲ κατὰ τὴν Μέθην, ἀλλ’ οἰκεῖον ἐμοὶ τὴν φύσιν, προαρπάσασα νέον ἔτι καὶ ἁπαλὸν ὄντα συναγωνιζομένησ τῆσ Ἡδονῆσ, ἥπερ αὐτῇ τὰ πολλὰ ὑπουργεῖ, διέφθειρε τὸν ἄθλιον τοῖσ κώμοισ καὶ ταῖσ ἑταίραισ παρασχοῦσα ἔκδοτον, ὡσ μηδὲ μικρὸν αὐτῷ τῆσ αἰδοῦσ ὑπολείπεσθαι.
καὶ ἅ γε ὑπέρ ἑαυτῆσ λέγεσθαι μικρὸν ἔμπροσθεν ᾤετο, ταῦτα ὑπὲρ ἐμοῦ μᾶλλον εἰρῆσθαι νομίσατε· περιῄει γὰρ ἑώθεν ὁ ἄθλιοσ ἐστεφανωμένοσ, κραιπαλῶν, διὰ τῆσ ἀγορᾶσ μέσησ καταυλούμενοσ, οὐδέποτε νήφων, κωμάζων ἐπὶ πάντασ, ὕβρισ τῶν προγόνων καὶ τῆσ πόλεωσ ὅλησ καί γέλωσ τοῖσ ξένοισ. ἐπεὶ μέντοι γε παρ’ ἐμὲ ἧκεν, ἐγὼ μὲν ἔτυχον, ὥσπερ εἰώθα ποιεῖν, ἀναπεπταμένων τῶν θυρῶν πρὸσ τοὺσ παρόντασ τῶν ἑταίρων λόγουσ τινὰσ περὶ ἀρετῆσ καὶ σωφροσύνησ διεξιοῦσα· ὁ δὲ μετὰ τοῦ αὐλοῦ καὶ τῶν στεφάνων ἐπιστὰσ τὰ μὲν πρῶτα ἐβόα καὶ συγχεῖν ἡμῶν ἐπειρᾶτο τὴν συνουσίαν ἐπιταράξασ τῇ βοῇ· ἐπεὶ δὲ οὐδὲν ἡμεῖσ ἐπεφροντίκειμεν αὐτοῦ, κατ’ ὀλίγον ‐ οὐ γὰρ τέλεον ἦν διάβροχοσ τῇ Μέθῃ ‐ ἀνένηφε πρὸσ τοὺσ λόγουσ καὶ ἀφῃρεῖτο τοὺσ στεφάνουσ καὶ τὴν αὐλητρίδα κατεσιώπα καὶ ἐπὶ τῇ πορφυρίδι ᾐσχύνετο, καὶ ὥσπερ ἐξ ὕπνου βαθέοσ ἀνεγρόμενοσ ἑαυτόν τε ἑώρα ὅπωσ διέκειτο καὶ τοῦ πάλαι βίου κατεγίγνωσκεν. καὶ τὸ μὲν ἐρύθημα τὸ ἐκ τῆσ Μέθησ ἀπήνθει καὶ ἠφανίζετο, ἠρυθρία δὲ κατ’ αἰδῶ τῶν δρωμένων· καί τέλοσ ἀποδρὰσ ὥσπερ εἶχεν ηὐτομόλησεν παρ’ ἐμέ, οὔτε ἐπικαλεσαμένησ οὔτε βιασαμένησ, ὡσ αὕτη φησίν, ἐμοῦ, ἀλλ’ ἑκὼν αὐτὸσ ἀμείνω ταῦτα εἶναι ὑπολαμβάνων, Καί μοι ἤδη κάλει αὐτόν, ὅπωσ καταμάθητε ὃν τρόπον διάκειται πρὸσ ἐμοῦ. ‐ τοῦτον, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, παραλαβοῦσα γελοίωσ ἔχοντα, μήτε φωνὴν ἀφιέναι μήτε ἑστάναι ὑπὸ τοῦ ἀκράτου δυνάμενον, ὑπέστρεψα καὶ ἀνένηψα καὶ ἀντὶ ἀνδραπόδου κόσμιον ἄνδρα καὶ σώφρονα καὶ πολλοῦ ἄξιον τοῖσ Ἕλλησιν ἀπέδειξα· καί μοι αὐτόσ τε χάριν οἶδεν ἐπὶ τούτοισ καὶ οἱ προσήκοντεσ ὑπὲρ αὐτοῦ. εἴρηκα· ὑμεῖσ δὲ ἤδη σκοπεῖτε ποτέρᾳ ἡμῶν ἄμεινον ἦν αὐτῷ συνεῖναι. ἄγε δή, μὴ μέλλετε, ψηφοφορήσατε, ἀνάστητε·
καὶ ἄλλοισ χρὴ δικάζειν. πάσαισ ἡ Ἀκαδήμεια κρατεῖ πλὴν μιᾶσ. παράδοξον οὐδέν, εἶναί τινα καὶ τῇ Μέθῃ τιθέμενον. καθίσατε οἱ τῇ Στοᾷ πρὸσ τὴν Ἡδονὴν λαχόντεσ περὶ τοῦ ἐραστοῦ δικάζειν ἐγκέχυται τὸ ὕδωρ.
ἡ κατάγραφοσ ἡ τὰ ποικίλα σὺ ἤδη λέγε. οὐκ ἀγνοῶ μέν, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὡσ πρὸσ εὐπρόσωπόν μοι τὴν ἀντίδικον ὁ λόγοσ ἔσται, ἀλλὰ καὶ ὑμῶν τοὺσ πολλοὺσ ὁρῶ πρὸσ μὲν ἐκείνην ἀποβλέποντασ καὶ μειδιῶντασ πρὸσ αὐτήν, ἐμοῦ δὲ καταφρονοῦντασ, ὅτι ἐν χρῷ κέκαρμαι καὶ ἀρρενωπὸν βλέπω καὶ σκυθρωπὴ δοκῶ.
ὅμωσ δέ, ἢν ἐθελήσητε ἀκοῦσαί μου λεγούσησ, θαρρῶ πολὺ δικαιότερα ταύτησ ἐρεῖν. τοῦτο γάρ τοι καὶ τὸ παρὸν ἔγκλημά ἐστιν, ὅτι οὕτωσ ἑταιρικῶσ ἐσκευασμένη τῷ ἐπαγωγῷ τῆσ ὄψεωσ ἐραστὴν ἐμὸν ἄνδρα τότε σώφρονα τὸν Διονύσιον φενακίσασα πρὸσ ἑαυτὴν περιέσπασεν, καὶ ἥν γε οἱ πρὸ ὑμῶν δίκην ἐδίκασαν τῇ Ἀκαδημείᾳ καὶ τῇ Μέθῃ, ἀδελφὴ τῆσ παρούσησ δίκησ ἐστίν ἐξετάζεται γὰρ ἐν τῷ παρόντι πότερα χοίρων δίκην κάτω νενευκότασ ἡδομένουσ χρὴ βίοῦν μηδὲν μεγαλόφρον ἐπινοοῦντασ ἢ ἐν δευτέρῳ τοῦ καλῶσ ἔχοντοσ ἡγησαμένουσ τὸ τερπνὸν ἐλευθέρουσ ἐλευθέρωσ φιλοσοφεῖν, μήτε τὸ ἀλγεινὸν ὡσ ἄμαχον δεδιότασ μήτε τὸ ἡδὺ ἀνδραποδωδῶσ προαιρουμένουσ καὶ τὴν εὐδαιμονίαν ζητοῦντασ ἐν τῷ μέλιτι καὶ ταῖσ ἰσχάσιν. τὰ τοιαῦτα γὰρ αὕτη δελέατα τοῖσ ἀνοήτοισ προτείνουσα καὶ μορμολυττομένη τῷ πόνῳ προσάγεται αὐτῶν τοὺσ πολλούσ, ἐν οἷσ καὶ τὸν δείλαιον ἐκεῖνον ἀφηνιάσαι ἡμῶν πεποίηκεν, νοσοῦντα τηρήσασα· οὐ γὰρ ἂν ὑγιαίνων ποτὲ προσήκατο τοὺσ παρὰ ταύτησ λόγουσ. καίτοι τί ἂν ἔγωγε ἀγανακτοίην κατ’ αὐτῆσ, ὅπου μηδὲ τῶν θεῶν φείδεται, ἀλλὰ τὴν ἐπιμέλειαν αὐτῶν διαβάλλει; ὥστε εἰ σωφρονεῖτε, καὶ ἀσεβείασ ἂν δίκην λάβοιτε παρ’ αὐτῆσ. ἀκούω ^ δὲ ἔγωγε ὡσ οὐδὲ αὐτὴ παρεσκεύασται ποιήσασθαι τοὺσ λόγουσ, ἀλλὰ τὸν Ἐπίκουρον ἀναβιβάσεται συναγορεύσοντα· οὕτωσ ἐντρυφᾷ τῷ δικαστηρίῳ. πλὴν ἀλλὰ ἐκεῖνά γε· αὐτὴν ἐρωτᾶτε, οἱούσ ἂν οἰέται γενέσθαι τὸν Ἡρακλέα καὶ τὸν ὑμέτερον Θησέα, εἰ προσθέντεσ τῇ ἡδονῇ ἔφυγον τοὺσ πόνουσ· οὐδὲν γὰρ ἂν ἐκώλυεν μεστὴν ἀδικίασ εἶναι τὴν γῆν, ἐκείνων μὴ πονησάντων. ταῦτα εἶπον οὐ πάνυ τοῖσ μακροῖσ τῶν λόγων χαίρουσα. εἰ δέ γε ἐθελήσειε κατὰ, μικρὸν ἀποκρίνασθαί μοι συνερωτωμένη, τάχιστα ἂν γνωσθείη τὸ μηδὲν οὖσα. πλὴν ἀλλὰ ὑμεῖσ γε τοῦ ὁρ́κου μνημονεύσαντεσ ψηφίσασθε ἤδη τὰ εὐόρκα μὴ πιστεύσαντεσ Ἐπικούρῳ λέγοντι μηδὲν ἐπισκοπεῖν τῶν παρ’ ἡμῖν γιγνομένων τοὺσ θεούσ. μετάστηθι. ὁ Ἐπίκουροσ ὑπὲρ τῆσ Ἡδονῆσ λέγε. οὐ μακρά, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, πρὸσ ὑμᾶσ ἐρῶ·
ὑμεῖσ δ’ ἐπὶ τούτοισ ψηφοφορήσατε. δεῖ γὰρ οὐδὲ πολλῶν μοι τῶν λόγων. ἀλλ’ εἰ μὲν ἐπῳδαῖσ τισιν ἢ φαρμάκοισ ὅν φησιν ἐραστὴν ἑαυτῆσ ἡ Στοὰ τὸν Διονύσιον κατηνάγκασεν ταύτησ μὲν ἀπέχεσθαι, πρὸσ ἑαυτὴν δὲ ἀποβλέπειν ἡ Ἡδονή, φαρμακὶσ ἂν εἰκότωσ ἔδοξεν καὶ ἀδικεῖν ἐκέκριτο ἐπὶ τοὺσ ἀλλοτρίουσ ἐραστὰσ μαγγανεύουσα. εἰ δέ τισ ἐλεύθεροσ ἐν ἐλευθέρᾳ τῇ πόλει, μὴ ἀπαγορευόντων τῶν νόμων, τὴν παρὰ ταύτησ ἀηδίαν μυσαχθεὶσ καὶ ἥν φησι κεφάλαιον τῶν πόνων τὴν εὐδαιμονίαν παραγίγνεσθαι λῆρον οἰηθείσ, τοὺσ μὲν ἀγκύλουσ ἐκείνουσ λόγουσ καὶ λαβυρίνθοισ ὁμοίουσ ἀπέφυγε, πρὸσ δὲ τὴν Ἡδονὴν ἄσμενοσ ἐδραπέτευσεν ὥσπερ δεσμά τινα διακόψασ τὰσ τῶν λόγων πλεκτάνασ, ἀνθρώπινα καὶ οὐ βλακώδη φρονήσασ καὶ τὸν μὲν πόνον, ὅπερ ἐστί, πονηρόν, ἡδεῖαν δὲ τὴν ἡδονὴν οἰηθείσ, ἀποκλείειν ἐχρῆν αὐτόν, ὥσπερ ἐκ ναυαγίου λιμένι προσνέοντα καὶ γαλήνησ ἐπιθυμοῦντα συνωθοῦντασ ἐπὶ κεφαλὴν εἰσ τὸν πόνον, καὶ ἔκδοτον τὸν ἄθλιον παρέχειν ταῖσ ἀπορίαισ, καὶ ταῦτα ὥσπερ ἱκέτην ἐπὶ τὸν τοῦ Ἐλέου βωμὸν ἐπὶ τὴν Ἡδονὴν καταφεύγοντα, ἵνα τὴν πολυθρύλητον ἀρετὴν δηλαδὴ ἐπὶ τὸ ὄρθιον ἱδρῶτι πολλῷ ἀνελθὼν ἴδῃ κᾆτα δι’ ὅλου πονήσασ τοῦ βίου εὐδαιμονήσῃ μετὰ τὸν βίον; καίτοι τίσ ἂν κριτὴσ δικαιότεροσ δόξειεν αὐτοῦ ἐκείνου, ὃσ τὰ παρὰ τῆσ Στοᾶσ εἰδώσ, εἰ καί τισ ἄλλοσ, καὶ μόνον τέωσ τὸ καλὸν ἀγαθὸν οἰόμενοσ εἶναι, μεταμαθὼν ὡσ κακὸν ὁ πόνοσ ἦν, τὸ βέλτιον ἐξ ἀμφοῖν δοκιμάσασ εἵλετο; ἑώρα γάρ, οἶμαι, τούτουσ περὶ τοῦ καρτερεῖν καὶ ἀνέχεσθαι τοὺσ πόνουσ πολλὰ διεξιόντασ, ἰδίᾳ δὲ τὴν Ἡδονὴν θεραπεύοντασ, καὶ μέχρι τοῦ λόγου νεανιευομένουσ, οἴκοι δὲ κατὰ τοὺσ τῆσ Ἡδονῆσ νόμουσ βιοῦντασ, αἰσχυνομένουσ μὲν εἰ φανοῦνται χαλῶντεσ τοῦ τόνου καὶ προδιδόντεσ τὸ δόγμα, πεπονθότασ δὲ ἀθλίουσ τὸ τοῦ Ταντάλου, καὶ ἔνθα ἂν λήσειν καὶ ἀσφαλῶσ παρανομήσειν ἐλπίσωσιν, χανδὸν ἐμπιμπλαμένουσ τοῦ ἡδέοσ. εἰ γοῦν τισ αὐτοῖσ τὸν τοῦ Γύγου δακτύλιον ἔδωκεν, ὡσ περιθεμένουσ μὴ ὁρᾶσθαι, ἢ τὴν τοῦ Αἴ̈δοσ κυνῆν, εὖ οἶδ’ ὅτι μακρὰ χαίρειν τοῖσ πόνοισ φράσαντεσ ἐπὶ τὴν Ἡδονὴν ὠθοῦντο ἂν καὶ ἐμιμοῦντο ἅπαντεσ τὸν Διονύσιον, ὃσ μέχρι μὲν τῆσ νόσου ἤλπιζεν ὠφελήσειν τι αὐτὸν τοὺσ περὶ τῆσ καρτερίασ λόγουσ· ἐπεὶ δὲ ἤλγησεν καὶ ἐνόσησεν καὶ ὁ πόνοσ ἀληθέστεροσ αὐτοῦ καθίκετο, ἰδὼν τὸ σῶμα τὸ ἑαυτοῦ ἀντιφιλοσοφοῦν τῇ Στοᾷ καὶ τἀναντία δογματίζον, αὐτῷ μᾶλλον ἢ τούτοισ ἐπίστευσεν καὶ ἔγνω ἄνθρωποσ ὢν καὶ ἀνθρώπου σῶμα ἔχων, καὶ διετέλεσεν οὐχ ὡσ ἀνδριάντι αὐτῷ χρώμενοσ, εἰδὼσ ὅτι ὃσ ἂν ἄλλωσ λέγῃ καὶ Ἡδονῆσ κατηγορῇ, λόγοισι χαίρει, τὸν δὲ νοῦν ἐκεῖσ1’ ἔχει. εἴρηκα· μηδαμῶσ, ἀλλ’ ὀλίγα μοι συνερωτῆσαι ἐπιτρέψατε.
ἐρώτησον ἀποκρινοῦμαι γάρ. κακὸν ἡγῇ τὸν πόνον; ναί. τὴν ἡδονὴν δὲ ἀγαθόν; πάνυ μὲν οὖν. τί δέ; οἶσθα τί διάφορον καὶ ἀδιάφορον καὶ προηγμένον καὶ ἀποπροηγμένον; μάλιστα. οὔ φασιν, ὦ Στοά, συνιέναι οἱ δικασταὶ τὰ δισύλλαβα ταῦτα ἐρωτήματα· ὥστε , ἡσυχίαν ἄγετε. ψηφοφοροῦσι γάρ. καὶ μὴν ἐκράτησα ἄν, εἰ συνηρώτησα ἐν τῷ τρίτῳ τῶν ἀναποδείκτων σχήματι. τίσ ὑπερέσχεν; πάσαισ ἡ Ἡδονή. ἐφίημι ἐπὶ τὸν Δία. τύχῃ τῇ ἀγαθῇ. σὺ δὲ ἄλλουσ κάλει. περὶ Ἀριστίππου Ἀρετὴ καὶ Τρυφή, καὶ Ἀρίστιπποσ δὲ αὐτὸσ παρέστω.
προτέραν ἐμὲ χρὴ τὴν Ἀρετὴν λέγειν ἐμὸσ γάρ ἐστιν Ἀρίστιπποσ, ὡσ δηλοῦσιν οἱ λόγοι καὶ τὰ ἔργα. οὐ μὲν οὖν, ἀλλ’ ἐμὲ τὴν Τρυφήν· ἐμὸσ γὰρ ὁ ἀνήρ, ὡσ ἔστιν ὁρᾶν ἀπὸ τῶν στεφάνων καὶ τῆσ πορφυρίδοσ καὶ τῶν μύρων. μὴ φιλονεικεῖτε· ὑπερκείσεται γὰρ καὶ αὕτη ἡ δίκη ἔστ’ ἂν ὁ Ζεὺσ δικάσῃ περὶ τοῦ Διονυσίου· παραπλήσιον γάρ τι καὶ τοῦτο ἐοίκεν εἶναι. ὥστ’ ἐὰν μὲν ἡ Ἡδονὴ κρατήσῃ, καὶ τὸν Ἀρίστιππον ἕξει ἡ Τρυφή· νικώσησ δὲ αὖ τῆσ Στοᾶσ, καὶ οὗτοσ ἔσται τῆσ Ἀρετῆσ κεκριμένοσ. ὥστε ἄλλοι παρέστωσαν. τὸ δεῖνα μέντοι, μὴ λαμβανέτωσαν οὗτοι τὸ δικαστικὸν ἀδίκαστοσ γὰρ ἡ δίκη μεμένηκεν αὐτοῖσ. ^ μάτην οὖν ἀνεληλυθότεσ ὦσι γέροντεσ ἄνδρεσ οὕτω μακρὰν τὴν ἀνάβασιν; ^ ἱκανόν, εἰ τριτημόριον λάβοιεν. ἄπιτε, μὴ ἀγανακτεῖτε, αὖθισ δικάσετε. Διογένη Σινωπέα παρεῖναι καιρόσ, καὶ σὺ ἡ Ἀργυραμοιβικὴ λέγε.
καὶ μὴν ἄν γε μὴ παύσηται ἐνοχλοῦσα, ὦ Δίκη, οὐκέτι δρασμοῦ δικάσεταί μοι, ἀλλὰ πολλῶν καὶ βαθέων τραυμάτων ἐγὼ γὰρ αὐτίκα μάλα πατάξασ ^ τῷ ξύλῳ ‐ τί τοῦτο; πέφευγεν ἡ Ἀργυραμοιβική, ὁ δὲ διώκει ἐπηρμένοσ τὸ βάκτρον. οὐ μέτριόν τι κακὸν ἡ ἀθλία ἐοίκε λήψεσθαι. τὸν Πύρρωνα κήρυττε. ἀλλ’ ἡ μὲν Γραφικὴ πάρεστιν, ὦ Δίκη, ὁ Πύρρων δὲ οὐδὲ τὴν ἀρχὴν ἀνελήλυθεν, καὶ ἐῴκει τοῦτο πράξειν.
διὰ τί, ὦ Ἑρμῆ; ὅτι οὐδὲν ἡγεῖται κριτήριον ἀληθὲσ εἶναι. τοιγαροῦν ἐρήμην αὐτοῦ καταδικασάτωσαν. τὸν λογογράφον ἤδη κάλει τὸν Σύρον. καίτοι πρῴην ἀπηνέχθησαν κατ’ αὐτοῦ αἱ γραφαί, καὶ οὐδὲν ἤπειγεν ἤδη κεκρίσθαι. πλὴν ἀλλ’ ἐπεὶ ἔδοξεν, προτέραν εἰσάγαγε τῆσ Ῥητορικῆσ τὴν δίκην. βαβαί, ὅσοι συνεληλύθασιν ἐπὶ τὴν ἀκρόασιν. εἰκότωσ, ὦ Δίκη· τό τε γὰρ μὴ ἑώλον εἶναι τὴν κρίσιν, ἀλλὰ καινὴν καὶ ξένην χθέσ, ὥσπερ ἔφησ, ἐπηγγελμένην,^ καὶ τὸ ἐλπίζειν ἀκούσεσθαι Ῥητορικῆσ μὲν καὶ Διαλόγου ἐν τῷ μέρει κατηγορούντων, ἀπολογουμένου δὲ πρὸσ ἀμφοτέρουσ τοῦ Σύρου, τοῦτο πολλοὺσ ἐπήγαγε τῷ δικαστηρίῳ. πλὴν ἀλλὰ ἄρξαι ποτέ, ὦ Ῥητορική, τῶν λόγων. πρῶτον μέν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, τοῖσ θεοῖσ .
εὔχομαι πᾶσι καὶ πάσαισ, ὅσην εὔνοιαν ἔχουσα διατελῶ τῇ τε πόλει καὶ πᾶσιν ὑμῖν, τοσαύτην ὑπάρξαι μοι παρ’ ὑμῶν εἰσ τουτονὶ τὸν ἀγῶνα, ἔπειθ’ ὅπερ ἐστὶ μάλιστα δίκαιον , τοῦτο παραστῆσαι τοὺσ θεοὺσ ὑμῖν, τὸν μὲν ἀντίδικον σιωπᾶν κελεύειν, ἐμὲ δὲ ὡσ προῄρημαι καὶ βεβούλημαι τὴν κατηγορίαν ἐᾶσαι ποιήσασθαι. οὐχὶ δὲ ταὐτὰ παρίσταταί μοι γιγνώσκειν ὅταν τε εἰσ ἃ πέπονθα ἀποβλέψω καὶ ὅταν εἰσ τοὺσ λόγουσ οὓσ ἀκούω· τοὺσ μὲν γὰρ λόγουσ ὡσ ὁμοιοτάτουσ τοῖσ ἐμοῖσ οὗτοσ ἐρεῖ πρὸσ ὑμᾶσ, τὰ δὲ πράγματα εἰσ τοῦτο προήκοντα ὄψεσθε ὥστε ὅπωσ μὴ χεῖρόν τι πείσομαι πρὸσ αὐτοῦ σκέψασθαι δέον. ἀλλὰ γὰρ ἵνα μὴ μακρὰ προοιμιάζωμαι τοῦ ὕδατοσ πάλαι εἰκῆ ῥέοντοσ, ἄρξομαι τῆσ κατηγορίασ. ἐγὼ γάρ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τουτονὶ κομιδῇ μειράκιον ὄντα, βάρβαρον ἔτι τὴν φωνὴν καὶ μονονουχὶ κάνδυν ἐνδεδυκότα εἰσ τὸν Ἀσσύριον τρόπον, περὶ τὴν Ιὠνίαν εὑροῦσα πλαζόμενον ἔτι καὶ ὅ τι χρήσαιτο ἑαυτῷ οὐκ εἰδότα παραλαβοῦσα ἐπαίδευσα.
καὶ ἐπειδὴ ἐδόκει μοι εὐμαθὴσ εἶναι καὶ ἀτενὲσ ὁρᾶν εἰσ ἐμὲ ‐ ὑπέπτησσε γὰρ τότε καὶ ἐθεράπευεν. καὶ μόνην ἐθαύμαζεν ‐ ἀπολιποῦσα τοὺσ ἄλλουσ ὁπόσοι ἐμνήστευόν με πλούσιοι καὶ καλοὶ καὶ λαμπροὶ τὰ προγονικά, τῷ ἀχαρίστῳ τούτῳ ἐμαυτὴν ἐνεγγύησα πένητι καὶ ἀφανεῖ καὶ νέῳ προῖκα οὐ μικρὰν ἐπενεγκαμένη πολλοὺσ καὶ θαυμασίουσ λόγουσ. εἶτα ἀγαγοῦσα αὐτὸν εἰσ τοὺσ φυλέτασ τοὺσ ἐμοὺσ παρενέγραψα καὶ ἀστὸν ἀπέφηνα, ὥστε τοὺσ διαμαρτόντασ τῆσ ἐγγύησ ἀποπνίγεσθαι. δόξαν δὲ αὐτῷ περινοστεῖν ἐπιδειξομένῳ τοῦ γάμου τὴν εὐποτμίαν, οὐδὲ τότε ἀπελείφθην, ἀλλὰ πανταχοῦ ἑπομένη ἄνω καὶ κάτω περιηγόμην· καὶ κλεινὸν αὐτὸν καὶ ἀοίδιμον ἐποίουν κατακοσμοῦσα καὶ περιστέλλουσα. καὶ τὰ μὲν ἐπὶ τῆσ Ἑλλάδοσ καὶ τῆσ Ιὠνίασ μέτρια, εἰσ δὲ τὴν Ἰταλίαν ἀποδημῆσαι θελήσαντι αὐτῷ τὸν Ιὄνιον συνδιέπλευσα καὶ τὰ τελευταῖα μέχρι τῆσ Κελτικῆσ συναπάρασα, εὐπορεῖσθαι ἐποίησα. καὶ μέχρι μὲν πολλοῦ πάντα μοι ἐπείθετο καὶ συνῆν ἀεί, μηδεμίαν νύκτα γιγνόμενοσ ἀπόκοιτοσ παρ’ ἡμῶν. ἐπεὶ δὲ ἱκανῶσ ἐπεσιτίσατο καὶ τὰ πρὸσ εὐδοξίαν εὖ ἔχειν; αὐτῷ ὑπέλαβεν, τὰσ ὀφρῦσ ἐπάρασ καὶ μέγα φρονήσασ ἐμοῦ μὲν ἠμέλησεν, μᾶλλον δὲ τέλεον εἰάσεν, αὐτὸσ δὲ τὸν γενειήτην ἐκεῖνον, τὸν ἀπὸ τοῦ σχήματοσ, τὸν Διάλογον, Φιλοσοφίασ υἱὸν εἶναι λεγόμενον, ὑπεραγαπήσασ μάλα ἐρωτικῶσ πρεσβύτερον αὐτοῦ ὄντα, τούτῳ σύνεστιν.
καὶ οὐκ αἰσχύνεται τὴν μὲν ἐλευθερίαν καὶ τὸ ἄνετον τῶν ἐν ἐμοὶ λόγων συντεμών, εἰσ μικρὰ δὲ καὶ κομματικὰ ἐρωτήματα κατακλείσασ ἑαυτόν, καὶ ἀντὶ τοῦ λέγειν ὅ τι βούλεται μεγάλῃ τῇ φωνῇ βραχεῖσ τινασ λόγουσ ἀναπλέκων καὶ συλλαβίζων, ἀφ’ ὧν ἀθρόοσ μὲν ἔπαινοσ ἢ κρότοσ πολὺσ οὐκ ἂν ἀπαντήσειεν αὐτῷ, μειδίαμα δὲ παρὰ τῶν ἀκουόντων καὶ τὸ ἐπισεῖσαι τὴν χεῖρα ἐντὸσ τῶν ὁρ́ων καὶ μικρὰ ἐπινεῦσαι τῇ κεφαλῇ καὶ ἐπιστενάξαι τοῖσ λεγομένοισ. τοιούτων ἠράσθη ὁ γενναῖοσ ἐμοῦ καταφρονήσασ. φασὶν δὲ αὐτὸν μηδὲ πρὸσ τὸν ἐρώμενον τοῦτον εἰρήνην ἄγειν, ἀλλὰ ὅμοια ^ καὶ ἐκεῖνον ὑβρίζειν. πῶσ οὖν οὐκ ἀχάριστοσ οὗτοσ καὶ ἔνοχοσ τοῖσ περὶ τῆσ κακώσεωσ νόμοισ, ὃσ τὴν μὲν νόμῳ γαμετὴν παρ’ ἧσ τοσαῦτα εἴληφεν καὶ δι’ ἣν ἔνδοξόσ ἐστιν οὕτωσ ἀτίμωσ ἀπέλιπεν, καινῶν δὲ ὠρέχθη πραγμάτων, καὶ ταῦτα νῦν ὁπότε μόνην ἐμὲ θαυμάζουσιν καὶ ἐπιγράφονται ἅπαντεσ προστάτιν ἑαυτῶν;
ἀλλ’ ἐγὼ μὲν ἀντέχω τοσούτων μνηστευόντων, καὶ κόπτουσιν αὐτοῖσ τὴν θύραν καὶ τοὔνομα ἐπιβοωμένοισ μεγάλῃ τῇ φωνῇ οὔτε ἀνοίγειν οὔτε ὑπακούειν βούλομαι· ὁρῶ γὰρ αὐτοὺσ οὐδὲν πλέον τῆσ βοῆσ κομίζοντασ. οὗτοσ δὲ οὐδὲ οὕτωσ ἐπιστρέφεται πρὸσ ἐμέ, ἀλλὰ πρὸσ τὸν ἐρώμενον βλέπει, τί, ὦ θεοί, χρηστὸν παρ’ αὐτοῦ λήψεσθαι προσδοκῶν, ὃν οἶδε τοῦ τρίβωνοσ οὐδὲν πλέον ἔχοντα; εἴρηκα, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ὑμεῖσ δέ, ἢν εἰσ τὸν ἐμὸν τρόπον τῶν λόγων ἀπολογεῖσθαι θέλῃ, τοῦτο μὲν μὴ ἐπιτρέπετε, ‐ ἄγνωμον γὰρ ἐπ’ ἐμὲ τὴν ἐμὴν μάχαιραν ἀκονᾶν ‐ κατὰ δὲ τὸν αὑτοῦ ἐρώμενον τὸν Διάλογον οὕτωσ ἀπολογείσθω, ἢν δύνηται. τοῦτο μὲν ἀπίθανον· οὐ γὰρ οἱο͂́ν τε, ὦ Ῥητορική, μόνον αὐτὸν ἀπολογεῖσθαι κατὰ σχῆμα τοῦ Διαλόγου, ἀλλὰ ῥῆσιν καὶ αὐτὸσ εἰπάτω. ἐπεὶ καὶ τοῦτο, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, ἡ ἀντίδικοσ ἠγανάκτησεν, εἰ μακρῷ χρήσομαι τῷ λόγῳ, καὶ ταῦτα τὸ δύνασθαι λέγειν παρ’ ἐκείνησ λαβών, πολλὰ μὲν οὐκ ἐρῶ πρὸσ ὑμᾶσ, τὰ κεφάλαια δὲ αὐτὰ ἀπολυσάμενοσ ^ τῶν κατηγορηθέντων ὑμῖν ἀπολείψω σκοπεῖν περὶ ἁπάντων.
πάντα γὰρ ὁπόσα διηγήσατο περὶ ἐμοῦ ἀληθῆ ὄντα διηγήσατο· καὶ γὰρ ἐπαίδευσεν καὶ συναπεδήμησεν καὶ εἰσ τοὺσ Ἕλληνασ ἐνέγραψεν, καὶ κατά γε τοῦτο χάριν ἂν εἰδείην τῷ γάμῳ. δι’ ἃσ δὲ αἰτίασ ἀπολιπὼν αὐτὴν ἐπὶ τουτονὶ τὸν Διάλογον ἐτραπόμην, ἀκούσατε, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, καί με μηδὲν τοῦ χρησίμου ἕνεκα ψεύδεσθαι ὑπολάβητε. ἐγὼ γὰρ ὁρῶν ταύτην οὐκέτι σωφρονοῦσαν οὐδὲ μένουσαν ἐπὶ τοῦ κοσμίου σχήματοσ οἱο͂́ν ποτε ἐσχηματισμένην αὐτὴν ὁ Παιανιεὺσ ἐκεῖνοσ ἠγάγετο, κοσμουμένην δὲ καὶ τὰσ τρίχασ εὐθετίζουσαν εἰσ τὸ ἑταιρικὸν καὶ φυκίον ἐντριβομένην καὶ τὠφθαλμὼ ὑπογραφομένην, ὑπώπτευον εὐθὺσ καὶ παρεφύλαττον ὅποι τὸν ὀφθαλμὸν φέρει.
καὶ τὰ μὲν ἄλλα ἐῶ· καθ’ ἑκάστην δὲ τὴν νύκτα ὁ μὲν στενωπὸσ ἡμῶν ἐνεπίμπλατο μεθυόντων ἐραστῶν κωμαζόντων ἐπ’ αὐτὴν καὶ κοπτόντων τὴν θύραν, ἐνίων δὲ καὶ εἰσβιάζεσθαι σὺν οὐδενὶ κόσμῳ τολμώντων. αὐτὴ δὲ ἐγέλα καὶ ἥδετο τοῖσ δρωμένοισ καὶ τὰ πολλὰ ἢ παρέκυπτεν ἀπὸ τοῦ . τέγουσ ᾀδόντων ἀκούουσα τραχείᾳ τῇ φωνῇ ᾠδάσ τινασ ἐρωτικὰσ ἢ καὶ παρανοίγουσα τὰσ θυρίδασ ἐμὲ οἰομένη λανθάνειν ἠσέλγαινε καὶ ἐμοιχεύετο πρὸσ αὐτῶν. ὅπερ ἐγὼ μὴ φέρων γράψασθαι μὲν αὐτὴν μοιχείασ οὐκ ἐδοκίμαζον, ἐν γειτόνων δὲ οἰκοῦντι τῷ Διαλόγῳ προσελθὼν ἠξίουν καταδεχθῆναι ὑπ’ αὐτοῦ. ταῦτά ἐστιν ἃ τὴν Ῥητορικὴν ἐγὼ μεγάλα ἠδίκηκα.
καίτοι εἰ καὶ μηδὲν αὐτῇ τοιοῦτο ἐπέπρακτο, καλῶσ εἶχέ μοι ἀνδρὶ ἤδη τετταράκοντα ἔτη σχεδὸν γεγονότι θορύβων μὲν ἐκείνων καὶ δικῶν ἀπηλλάχθαι καὶ τοὺσ ἄνδρασ τοὺσ δικαστὰσ ἀτρεμεῖν ἐᾶν, τυράννων κατηγορίασ καὶ ἀριστέων ἐπαίνουσ ἐκφυγόντα, εἰσ δὲ τὴν Ἀκαδήμειαν ἢ εἰσ τὸ Λύκειον ἐλθόντα τῷ βελτίστῳ τούτῳ Διαλόγῳ συμπεριπατεῖν ἠρέμα διαλεγομένουσ, τῶν ἐπαίνων καὶ κρότων οὐ δεομένουσ. πολλὰ ἔχων εἰπεῖν ἤδη παύσομαι. ὑμεῖσ δὲ εὐόρκον τὴν ψῆφον ἐνέγκατε. τίσ κρατεῖ; πάσαισ ὁ Σύροσ πλὴν μιᾶσ. ῥήτωρ τισ ἐοίκεν εἶναι ὁ τὴν ἐναντίαν θέμενοσ. ὁ Διάλογοσ ἐπὶ τῶν αὐτῶν λέγε.
ὑμεῖσ δὲ περιμείνατε, διπλάσιον ἀποισόμενοι τὸν μισθὸν ἐπ’ ἀμφοτέραισ ταῖσ δίκαισ. ἐγὼ δέ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, μακροὺσ μὲν ἀποτείνειν τοὺσ λόγουσ οὐκ ἂν ἐβουλόμην πρὸσ ; ὑμᾶσ, ἀλλὰ κατὰ μικρὸν ὥσπερ εἰώθα. ὅμωσ δὲ ὡσ νόμοσ ἐν τοῖσ δικαστηρίοισ, οὕτω ποιήσομαι τὴν κατηγορίαν ἰδιώτησ παντάπασιν καὶ ἄτεχνοσ τῶν τοιούτων ὤν· καί μοι τοῦτο ἔστω πρὸσ ὑμᾶσ τὸ προοίμιον. . ἃ δὲ ἠδίκημαι καὶ περιύβρισμαι πρὸσ τούτου, ταῦτά ἐστιν, ὅτι με σεμνόν τέωσ ὄντα καὶ θεῶν τε πέρι καὶ φύσεωσ καὶ τῆσ τῶν ὅλων περιόδου σκοπούμενον, ὑψηλὸν ἄνω που τῶν νεφῶν ἀεροβατοῦντα, ἔνθα ὁ μέγασ ἐν οὐρανῷ Ζεὺσ πτηνὸν ἁρ́μα ἐλαύνων φέρεται, κατασπάσασ αὐτὸσ ἤδη κατὰ τὴν ἁψῖδα πετόμενον καὶ ἀναβαίνοντα ὑπὲρ τὰ νῶτα τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὰ πτερὰ συντρίψασ ἰσοδίαιτον τοῖσ πολλοῖσ ἐποίησεν, καὶ τὸ μὲν τραγικὸν ἐκεῖνο καὶ σωφρονικὸν προσωπεῖον ἀφεῖλέ μου, κωμικὸν δὲ καὶ σατυρικὸν ἄλλο ἐπέθηκέ μοι καὶ μικροῦ δεῖν γελοῖον. εἶτά μοι εἰσ τὸ αὐτὸ φέρων συγκαθεῖρξεν τὸ σκῶμμα καὶ τὸν ἰάμβον καὶ κυνισμὸν καὶ τὸν Εὔπολιν καὶ τὸν Ἀριστοφάνη, δεινοὺσ ἄνδρασ ἐπικερτομῆσαι τὰ σεμνὰ καὶ χλευάσαι τὰ ὀρθῶσ ἔχοντα. τελευταῖον δὲ καὶ Μένιππόν τινα τῶν παλαιῶν κυνῶν μάλα ὑλακτικὸν ὡσ δοκεῖ καὶ κάρχαρον ἀνορύξασ, καὶ τοῦτον ἐπεισήγαγεν μοι φοβερόν τινα ὡσ ἀληθῶσ κύνα καὶ τὸ δῆγμα λαθραῖον, ὅσῳ καὶ γελῶν ἅμα ἔδακνεν. πῶσ οὖν οὐ δεινὰ ὕβρισμαι μηκέτ’ ἐπὶ τοῦ οἰκείου διακείμενοσ,^ ἀλλὰ κωμῳδῶν καὶ γελωτοποιῶν καὶ ὑποθέσεισ ἀλλοκότουσ ὑποκρινόμενοσ αὐτῷ; τὸ γὰρ πάντων ἀτοπώτατον, κρᾶσίν τινα παράδοξον κέκραμαι καὶ οὔτε πεζόσ εἰμι οὔτε ἐπὶ τῶν μέτρων βέβηκα, ἀλλὰ ἱπποκενταύρου δίκην σύνθετόν τι καὶ ξένον φάσμα τοῖσ ἀκούουσι δοκῶ. τί οὖν πρὸσ ταῦτα ἐρεῖσ, ὦ Σύρε;
ἀπροσδόκητον, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, τὸν ἀγῶνα τοῦτον ἀγωνίζομαι παρ’ ὑμῖν πάντα γοῦν μᾶλλον ἂν ἤλπισα ἢ τὸν Διάλογον τοιαῦτα ἐρεῖν περὶ ἐμοῦ, ὃν παραλαβὼν ἐγὼ σκυθρωπὸν ἔτι τοῖσ πολλοῖσ δοκοῦντα καὶ ὑπὸ τῶν συνεχῶν ἐρωτήσεων κατεσκληκότα, καὶ ταύτῃ αἰδέσιμον μὲν εἶναι δοκοῦντα, οὐ πάντῃ δὲ ἡδὺν οὐδὲ τοῖσ πλήθεσι κεχαρισμένον, πρῶτον μὲν αὐτὸν ἐπὶ γῆσ βαίνειν εἴθισα εἰσ τὸν ἀνθρώπινον τοῦτον τρόπον, μετὰ δὲ τὸν αὐχμὸν τὸν πολὺν ἀποπλύνασ καὶ μειδιᾶν καταναγκάσασ ἡδίω τοῖσ ὁρῶσι παρεσκεύασα, ἐπὶ πᾶσι δὲ τὴν κωμῳδίαν αὐτῷ παρέζευξα, καὶ κατὰ τοῦτο πολλὴν οἱ μηχανώμενοσ τὴν εὔνοιαν παρὰ τῶν ἀκουόντων, οἳ τέωσ τὰσ ἀκάνθασ τὰσ ἐν αὐτῷ δεδιότεσ ὥσπερ τὸν ἐχῖνον εἰσ τὰσ χεῖρασ λαβεῖν αὐτὸν ἐφυλάττοντο. ἀλλ’ ἐγὼ οἶδ’ ὅπερ μάλιστα λυπεῖ αὐτόν, ὅτι μὴ τὰ γλίσχρα ἐκεῖνα καὶ λεπτὰ κάθημαι πρὸσ αὐτὸν σμικρολογούμενοσ, εἰ ἀθάνατοσ ἡ ψυχή, καὶ πόσασ κοτύλασ ὁ θεὸσ ὁπότε τὸν κόσμον εἰργάσατο τῆσ ἀμιγοῦσ καὶ κατὰ ταὐτὰ ἐχούσησ οὐσίασ ἐνέχεεν εἰσ τὸν κρατῆρα ἐν ᾧ τὰ πάντα ἐκεράννυτο, καὶ εἰ ἡ Ῥητορικὴ πολιτικῆσ μορίου εἴδωλον, κολακείασ τὸ τέταρτον. χαίρει γὰρ οὐκ οἶδ’ ὅπωσ τὰ τοιαῦτα λεπτολογῶν καθάπερ οἱ τὴν ψώραν ἡδέωσ κνώμενοι, καὶ τὸ φρόντισμα ἡδὺ αὐτῷ δοκεῖ καὶ μέγα φρονεῖ ἢν λέγηται ὡσ οὐ παντὸσ ἀνδρόσ ἐστι συνιδεῖν ἃ περὶ τῶν ἰδεῶν ὀξυδορκεῖ. ταῦτα δηλαδὴ καὶ παρ’ ἐμοῦ ἀπαιτεῖ καὶ τὰ πτερὰ· ἐκεῖνα ζητεῖ καὶ ἄνω βλέπει τὰ πρὸ τοῖν ποδοῖν οὐχ ὁρῶν. ἐπεὶ τῶν γε ἄλλων ἕνεκα οὐκ ἂν οἶμαι μέμψαιτό μοι, ὡσ θοἰμάτιον τοῦτο τὸ Ἑλληνικὸν περισπάσασ αὐτοῦ βαρβαρικόν τι μετενέδυσα, καὶ ταῦτα βάρβαροσ αὐτὸσ εἶναι δοκῶν ἠδίκουν γὰρ ἂν τὰ τοιαῦτα εἰσ αὐτὸν παρανομῶν καὶ τὴν πάτριον ἐσθῆτα λωποδυτῶν. ἀπολελόγημαι ὡσ δυνατὸν ἐμοί· ὑμεῖσ δὲ ὁμοίαν τῇ πάλαι τὴν ψῆφον ἐνέγκατε. βαβαί, δέκα ὅλαισ κρατεῖσ·
ὁ γὰρ αὐτὸσ ἐκεῖνοσ ὁ πάλαι οὐδὲ νῦν ὁμόψηφόσ ἐστιν. ἀμέλει τοῦτο ἔθοσ ἐστίν, καὶ πᾶσι τὴν τετρυπημένην οὗτοσ φέρει· καὶ μὴ παύσαιτο φθονῶν τοῖσ ἀρίστοισ. ἀλλ’ ὑμεῖσ μὲν ἄπιτε ἀγαθῇ τύχῃ, αὔριον δὲ τὰσ λοιπὰσ δικάσομεν.
이 저작물은 크리에이티브 커먼즈 저작자표시-비영리 4.0 국제 라이선스에 따라 이용할 수 있습니다.
bab2min@gmail.com
호흡부호 보기
강세부호 보기
장단부호 보기
작은 Iota 보기
모든 부호 보기