Lucian, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 21:

(루키아노스, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 21:)

οὐ μακρά, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, πρὸσ ὑμᾶσ ἐρῶ· ὑμεῖσ δ’ ἐπὶ τούτοισ ψηφοφορήσατε. δεῖ γὰρ οὐδὲ πολλῶν μοι τῶν λόγων. ἀλλ’ εἰ μὲν ἐπῳδαῖσ τισιν ἢ φαρμάκοισ ὅν φησιν ἐραστὴν ἑαυτῆσ ἡ Στοὰ τὸν Διονύσιον κατηνάγκασεν ταύτησ μὲν ἀπέχεσθαι, πρὸσ ἑαυτὴν δὲ ἀποβλέπειν ἡ Ἡδονή, φαρμακὶσ ἂν εἰκότωσ ἔδοξεν καὶ ἀδικεῖν ἐκέκριτο ἐπὶ τοὺσ ἀλλοτρίουσ ἐραστὰσ μαγγανεύουσα. εἰ δέ τισ ἐλεύθεροσ ἐν ἐλευθέρᾳ τῇ πόλει, μὴ ἀπαγορευόντων τῶν νόμων, τὴν παρὰ ταύτησ ἀηδίαν μυσαχθεὶσ καὶ ἥν φησι κεφάλαιον τῶν πόνων τὴν εὐδαιμονίαν παραγίγνεσθαι λῆρον οἰηθείσ, τοὺσ μὲν ἀγκύλουσ ἐκείνουσ λόγουσ καὶ λαβυρίνθοισ ὁμοίουσ ἀπέφυγε, πρὸσ δὲ τὴν Ἡδονὴν ἄσμενοσ ἐδραπέτευσεν ὥσπερ δεσμά τινα διακόψασ τὰσ τῶν λόγων πλεκτάνασ, ἀνθρώπινα καὶ οὐ βλακώδη φρονήσασ καὶ τὸν μὲν πόνον, ὅπερ ἐστί, πονηρόν, ἡδεῖαν δὲ τὴν ἡδονὴν οἰηθείσ, ἀποκλείειν ἐχρῆν αὐτόν, ὥσπερ ἐκ ναυαγίου λιμένι προσνέοντα καὶ γαλήνησ ἐπιθυμοῦντα συνωθοῦντασ ἐπὶ κεφαλὴν εἰσ τὸν πόνον, καὶ ἔκδοτον τὸν ἄθλιον παρέχειν ταῖσ ἀπορίαισ, καὶ ταῦτα ὥσπερ ἱκέτην ἐπὶ τὸν τοῦ Ἐλέου βωμὸν ἐπὶ τὴν Ἡδονὴν καταφεύγοντα, ἵνα τὴν πολυθρύλητον ἀρετὴν δηλαδὴ ἐπὶ τὸ ὄρθιον ἱδρῶτι πολλῷ ἀνελθὼν ἴδῃ κᾆτα δι’ ὅλου πονήσασ τοῦ βίου εὐδαιμονήσῃ μετὰ τὸν βίον; καίτοι τίσ ἂν κριτὴσ δικαιότεροσ δόξειεν αὐτοῦ ἐκείνου, ὃσ τὰ παρὰ τῆσ Στοᾶσ εἰδώσ, εἰ καί τισ ἄλλοσ, καὶ μόνον τέωσ τὸ καλὸν ἀγαθὸν οἰόμενοσ εἶναι, μεταμαθὼν ὡσ κακὸν ὁ πόνοσ ἦν, τὸ βέλτιον ἐξ ἀμφοῖν δοκιμάσασ εἵλετο; ἑώρα γάρ, οἶμαι, τούτουσ περὶ τοῦ καρτερεῖν καὶ ἀνέχεσθαι τοὺσ πόνουσ πολλὰ διεξιόντασ, ἰδίᾳ δὲ τὴν Ἡδονὴν θεραπεύοντασ, καὶ μέχρι τοῦ λόγου νεανιευομένουσ, οἴκοι δὲ κατὰ τοὺσ τῆσ Ἡδονῆσ νόμουσ βιοῦντασ, αἰσχυνομένουσ μὲν εἰ φανοῦνται χαλῶντεσ τοῦ τόνου καὶ προδιδόντεσ τὸ δόγμα, πεπονθότασ δὲ ἀθλίουσ τὸ τοῦ Ταντάλου, καὶ ἔνθα ἂν λήσειν καὶ ἀσφαλῶσ παρανομήσειν ἐλπίσωσιν, χανδὸν ἐμπιμπλαμένουσ τοῦ ἡδέοσ. εἰ γοῦν τισ αὐτοῖσ τὸν τοῦ Γύγου δακτύλιον ἔδωκεν, ὡσ περιθεμένουσ μὴ ὁρᾶσθαι, ἢ τὴν τοῦ Αἴ̈δοσ κυνῆν, εὖ οἶδ’ ὅτι μακρὰ χαίρειν τοῖσ πόνοισ φράσαντεσ ἐπὶ τὴν Ἡδονὴν ὠθοῦντο ἂν καὶ ἐμιμοῦντο ἅπαντεσ τὸν Διονύσιον, ὃσ μέχρι μὲν τῆσ νόσου ἤλπιζεν ὠφελήσειν τι αὐτὸν τοὺσ περὶ τῆσ καρτερίασ λόγουσ· ἐπεὶ δὲ ἤλγησεν καὶ ἐνόσησεν καὶ ὁ πόνοσ ἀληθέστεροσ αὐτοῦ καθίκετο, ἰδὼν τὸ σῶμα τὸ ἑαυτοῦ ἀντιφιλοσοφοῦν τῇ Στοᾷ καὶ τἀναντία δογματίζον, αὐτῷ μᾶλλον ἢ τούτοισ ἐπίστευσεν καὶ ἔγνω ἄνθρωποσ ὢν καὶ ἀνθρώπου σῶμα ἔχων, καὶ διετέλεσεν οὐχ ὡσ ἀνδριάντι αὐτῷ χρώμενοσ, εἰδὼσ ὅτι ὃσ ἂν ἄλλωσ λέγῃ καὶ Ἡδονῆσ κατηγορῇ, λόγοισι χαίρει, τὸν δὲ νοῦν ἐκεῖσ1’ ἔχει. εἴρηκα·

상위

Lucian (루키아노스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION