헬라어 문장 검색 - Λυξιαν́Βαξξηυσ́1́

(루키아노스, (no name))

ὅτε ὁ Διόνυσοσ ἐπ’ Ἰνδοὺσ στρατιὰν ἤλασε ‐ ‐ κωλύει γὰρ οὐδέν, οἶμαι, καὶ μῦθον ὑμῖν διηγήσασθαι Βακχικὸν ‐ φασὶν οὕτω καταφρονῆσαι αὐτοῦ τὰ πρῶτα τοὺσ ἀνθρώπουσ τοὺσ ἐκεῖ, ὥστε καταγελᾶν ἐπιόντοσ, μᾶλλον δὲ ἐλεεῖν τὴν τόλμαν αὐτίκα μάλα συμπατηθησομένου ὑπὸ τῶν ἐλεφάντων, εἰ ἀντιτάξαιτο· ἤκουον γάρ, οἶμαι, τῶν σκοπῶν ἀλλόκοτα ὑπὲρ τῆσ στρατιᾶσ αὐτοῦ ἀγγελλόντων, ὡσ ἡ μὲν φάλαγξ αὐτῷ καὶ οἱ λόχοι γυναῖκεσ εἰε͂ν ἔκφρονεσ καὶ μεμηνυῖαι, κιττῷ ἐστεμμέναι, νεβρίδασ ἐνημμέναι, δοράτια μικρὰ ἔχουσαι ἀσίδηρα, κιττοποίητα καὶ ταῦτα, καί τινα πελτάρια, κοῦφα, βομβοῦντα, εἴ τισ μόνον προσάψαιτο ‐ ἀσπίσι γὰρ εἴκαζον, οἶμαι,τὰ τύμπανα ‐ ‐ ὀλίγουσ δέ τινασ ἀγροίκουσ νεανίσκουσ ἐνεῖναι, γυμνούσ, κόρδακα ὀρχουμένουσ, οὐρὰσ ἔχοντασ, κεράστασ, οἱᾶ τοῖσ ἄρτι γεννηθεῖσιν ἐρίφοισ ὑποφύεται. καὶ τὸν μὲν στρατηλάτην αὐτὸν ἐφ’ ἁρ́ματοσ ὀχεῖσθαι παρδάλεων ὑπεζευγμένων, ἀγένειον ἀκριβῶσ, οὐδ’ ἐπ’ ὀλίγον τὴν παρειὰν χνοῶντα, κερασφόρον, βοτρύοισ ἐστεφανωμένον, μίτρᾳ τὴν κόμην ἀναδεδεμένον, ἐν πορφυρίδι καὶ χρυσῇ ἐμβάδι·

ὑποστρατηγεῖν δὲ δύο. , ἕνα μὲν τιναβραχύν, πρεσβύτην, ὑπόπαχυν, προγάστορα, ῥινόσιμον, ὦτα μεγάλα ὄρθια ἔχοντα, ὑπότρομον, νάρθηκι ἐπερειδόμενον, ἐπ’ ὄνου τὰ πολλὰ ἱππεύοντα, ἐν κροκωτῷ καὶ τοῦτον, πάνυ πιθανόν τινα συνταγματάρχην αὐτοῦ· ἕτερον δὲ τεράστιον ἄνθρωπον, τράγῳ τὰ νέρθεν ἐοικότα,’ κομήτην τὰ σκέλη, κέρατα ἔχοντα, βαθυπώγωνα, ὀργίλον καὶ θυμικόν, θατέρᾳ μὲν σύριγγα φέροντα, τῇ δεξιᾷ δὲ ῥάβδον καμπύλην ἐπηρμένον καὶ περισκιρτῶντα ὅλον τὸ στρατόπεδον, καὶ τὰ γύναια δὲ φοβεῖσθαι αὐτὸν καὶ σείειν ἠνεμωμένασ τὰσ κόμασ, ὁπότε προσίοι, καὶ βοᾶν εὐοῖ· τοῦτο δ’ εἰκάζειν καλεῖσθαι αὐτῶν τὸν δεσπότην. τὰσ δ’ οὖν ποίμνασ διηρπάσθαι ἤδη ὑπὸ τῶν γυναικῶν καὶ διεσπάσθαι ἔτι ζῶντα τὰ θρέμματα· ὠμοφάγουσ γάρ τινασ αὐτὰσ εἶναι. ταῦτα οἱ Ἰνδοὶ καὶ ὁ βασιλεῦσ αὐτῶν ἀκούοντεσ ἐγέλων, ὡσ τὸ εἰκόσ, καὶ οὐδ’ ἀντεπεξάγειν ἢ παρατάττεσθαι ἠξίουν, ἀλλ’ εἴπερ ἄρα, τὰσ γυναῖκασ ἐπαφήσειν αὐτοῖσ, εἰ πλησίον γένοιντο, σφίσι δὲ καὶ νικᾶν αἰσχρὸν ἐδόκει καὶ φονεύειν γύναια μεμηνότα καὶ θηλυμίτρην ἄρχοντα καὶ μεθύον σμικρὸν γερόντιον καὶ ἡμίτραγον στρατιώτην ἄλλον καὶ γυμνήτασ ὀρχηστάσ, πάντασ γελοίουσ.

ἐπεὶ δὲ ἤγγελτο πυρπολῶν ὁ θεὸσ ἤδη τὴν χώραν καὶ πόλεισ αὐτάνδρουσ καταφλέγων καὶ ἀνάπτων τὰσ ὕλασ καὶ ἐν βραχεῖ πᾶσαν τὴν Ἰνδικὴν φλογὸσ ἐμπεπληκώσ ‐ ὅπλον γάρ τι Διονυσιακὸν τὸ πῦρ, πατρῷον αὐτῷ κἀκ τοῦ κεραυνοῦ ‐ ἐνταῦθα ἤδη σπουδῇ ἀνελάμβανον τὰ ὅπλα καὶ τοὺσ ἐλέφαντασ ἐπισάξαντεσ καὶ ἐγχαλινώσαντεσ καὶ τοὺσ πύργουσ ἀναθέμενοι ἐπ’ αὐτοὺσ ἀντεπεξῄεσαν, καταφρονοῦντεσ μὲν καὶ τότε, ὀργιζόμενοι δὲ ὅμωσ καὶ συντρῖψαι σπεύδοντεσ αὐτῷ στρατοπέδῳ τὸν ἀγένειον ἐκεῖνον στρατηλάτην. ἐπεὶ δὲ πλησίον ἐγένοντο καὶ εἶδον ἀλλήλουσ, οἱ μὲν Ἰνδοὶ προτάξαντεσ τοὺσ ἐλέφαντασ ἐπῆγον τὴν φάλαγγα, ὁ Διόνυσοσ δὲ τὸ μέσον μὲν αὐτὸσ εἶχε, τοῦ κέρωσ δὲ αὐτῷ τοῦ δεξιοῦ μὲν ὁ Σιληνόσ, τοῦ εὐωνύμου δὲ ὁ Πὰν ἡγοῦντο·

λοχαγοὶ δὲ καὶ ταξίαρχοι οἱ Σάτυροι ἐγκαθειστήκεσαν καὶ τὸ μὲν σύνθημα ἦν ἅπασι τὸ εὐοῖ. εὐθὺσ δὲ τὰ τύμπανα ἐπαταγεῖτο καὶ τὰ κύμβαλα τὸ πολεμικὸν ἐσήμαινε καὶ τῶν Σατύρων τισ λαβὼν τὸ κέρασ ἐπηύλει τὸ ὄρθιον καὶ ὁ τοῦ Σιληνοῦ ὄνοσ ἐνυάλιόν τι ὠγκήσατο καὶ αἱ Μαινάδεσ σὺν ὀλολυγῇ ἐνεπήδησαν αὐτοῖσ δράκοντασ ὑπεζωσμέναι κἀκ τῶν θύρσων ἄκρων ἀπογυμνοῦσαι τὸν σίδηρον. οἱ Ἰνδοὶ δὲ καὶ οἱ ἐλέφαντεσ αὐτῶν αὐτίκα ἐγκλίναντεσ σὺν οὐδενὶ κόσμῳ ἔφευγον οὐδ’ ἐντὸσ βέλουσ γενέσθαι ὑπομείναντεσ, καὶ τέλοσ κατὰ κράτοσ ἑαλώκεσαν καὶ αἰχμάλωτοι ἀπήγοντο ὑπὸ τῶν τέωσ καταγελωμένων, ἔργῳ μαθόντεσ ὡσ οὐκ ἐχρῆν ἀπὸ τῆσ πρώτησ ἀκοῆσ καταφρονεῖν ξένων στρατοπέδων, ἀλλά τί πρὸσ τὸν Διόνυσον ὁ Διόνυσοσ οὗτοσ; εἴποι τισ ἄν.

ὅτι μοι δοκοῦσι ‐ καὶ πρὸσ Χαρίτων μή με κορυβαντιᾶν ἢ τελέωσ μεθύειν ὑπολάβητε, εἰ τἀμὰ εἰκάζω τοῖσ θεοῖσ ‐ ὅμοιόν τι πάσχειν οἱ πολλοὶ πρὸσ τοὺσ καινοὺσ τῶν λόγων τοῖσ Ἰνδοῖσ ἐκείνοισ, οἱο͂ν καὶ πρὸσ τοὺσ ἐμούσ· οἰόμενοι γὰρ σατυρικὰ καὶ γελοῖά τινα καὶ κομιδῇ κωμικὰ παρ’ ἡμῶν ἀκούσεσθαι ‐ τοιαῦτα γὰρ ^ πεπιστεύκασιν, οὐκ οἶδ’ ὅ τι δόξαν αὐτοῖσ ὑπὲρ ἐμοῦ οἱ μὲν οὐδὲ τὴν ἀρχὴν ἀφικνοῦνται, ὡσ οὐδὲν δέον παρέχειν τὰ ὦτα κώμοισ γυναικείοισ καὶ σκιρτήμασι σατυρικοῖσ καταβάντασ ἀπὸ τῶν ἐλεφάντων, οἱ δὲ ὡσ ἐπὶ τοιοῦτό τι ἥκοντεσ ἀντὶ τοῦ κιττοῦ σίδηρον εὑρόντεσ οὐδ’ οὕτωσ ἐπαινεῖν τολμῶσι τῷ παραδόξῳ τοῦ πράγματοσ τεθορυβημένοι. ἀλλὰ θαρρῶν ἐπαγγέλλομαι αὐτοῖσ, ὅτι ἢν καὶ νῦν ὡσ πρότερόν ποτε τὴν τελετὴν ἐθελήσωσιν ἐπιδεῖν πολλάκισ καὶ ἀναμνησθῶσιν οἱ παλαιοὶ συμπόται κώμων κοινῶν τῶν τότε καιρῶν καὶ μὴ καταφρονήσωσιν τῶν Σατύρων καὶ Σιληνῶν, πίωσι δὲ ἐσ κόρον τοῦ κρατῆροσ τούτου, ἔτι βακχεύσειν καὶ αὐτοὺσ καὶ πολλάκισ μεθ’ ἡμῶν ἐρεῖν τὸ εὐοῖ. οὗτοι μὲν οὖν ‐ ἐλεύθερον γὰρ ἀκοὴ ‐ ποιούντων ὅ τι καὶ φίλον. ἐγὼ δέ, ἐπειδήπερ ἔτι ἐν Ἰνδοῖσ ἐσμέν, ἐθέλω καὶ ἄλλο ὑμῖν διηγήσασθαί τι τῶν ἐκεῖθεν, οὐκ ἀπροσδιόνυσον οὐδ’ αὐτό, οὐδ’ ὧν ποιοῦμεν ἀλλότριον.

ἐν Ἰνδοῖσ τοῖσ Μαχλαίοισ, οἳ τὰ λαιὰ τοῦ Ἰνδοῦ ποταμοῦ, εἰ κατὰ ῥοῦν αὐτοῦ βλέποισ, ἐπινεμόμενοι μέχρι πρὸσ τὸν Ὠκεανὸν καθήκουσι, παρὰ τούτοισ ἄλσοσ ἐστὶν ἐν περιφράκτῳ, οὐ πάνυ μεγάλῳ χωρίῳ, συνηρεφεῖ δέ· κιττὸσ γὰρ πολὺσ καὶ ἄμπελοι σύσκιον αὐτὸ ἀκριβῶσ ποιοῦσιν . . ἐνταῦθα πηγαί εἰσι τρεῖσ καλλίστου καὶ διειδεστάτου ὕδατοσ, ἡ μὲν Σατύρων,^ ἡ δὲ Πανόσ, ἡ δὲ Σιληνοῦ. καὶ εἰσέρχονται εἰσ αὐτὸ οἱ Ἰνδοὶ ἅπαξ τοῦ ἔτουσ ἑορτάζοντεσ τῷ θεῷ, καὶ πίνουσι τῶν πηγῶν, οὐχ ἁπασῶν ἅπαντεσ, ἀλλὰ καθ’ ἡλικίαν, τὰ μὲν μειράκια τῆσ τῶν Σατύρων, οἱ ἄνδρεσ δὲ τῆσ Πανικῆσ, τῆσ δὲ τοῦ Σιληνοῦ οἱ κατ’ ἐμέ. ἃ μὲν οὖν πάσχουσιν οἱ παῖδεσ ἐπειδὰν πίωσιν, ἢ οἱᾶ οἱ ἄνδρεσ τολμῶσι κατεχόμενοι τῷ Πανί, μακρὸν ἂν εἰή λέγειν·

ἃ δ’ οἱ γέροντεσ ποιοῦσιν , ὅταν μεθυσθῶσιν τοῦ ὕδατοσ, οὐκ ἀλλότριον εἰπεῖν ἐπειδὰν πίῃ ὁ γέρων καὶ κατάσχῃ αὐτὸν ὁ Σιληνόσ, αὐτίκα ἐπὶ πολὺ ἄφωνόσ ἐστι καὶ καρηβαροῦντι καὶ βεβαπτισμένῳ ἐοίκεν, εἶτα ἄφνω φωνή τε λαμπρὰ καὶ φθέγμα τορὸν καὶ πνεῦμα λιγυρὸν ἐγγίγνεται αὐτῷ καὶ λαλίστατοσ ἐξ ἀφωνοτάτου ἐστίν, οὐδ’ ἂν ’ἐπιστομίσασ παύσειασ αὐτὸν μὴ οὐχὶ συνεχῆ λαλεῖν καὶ ῥήσεισ μακρὰσ συνείρειν. συνετὰ μέντοι πάντα καὶ κόσμια καὶ κατὰ τὸν Ὁμήρου ἐκεῖνον ῥήτορα· νιφάδεσσι γὰρ ἐοικότα χειμερίῃσι διεξέρχονται, οὐδ’ ἀποχρήσει σοι κύκνοισ κατὰ τὴν ἡλικίαν εἰκάσαι αὐτούσ, ἀλλὰ τεττιγῶδέσ τι πυκνὸν καὶ ἐπίτροχον συνάπτουσιν ἄχρι βαθείασ ἑσπέρασ. τοὐντεῦθεν δὲ ἤδη ἀφεθείσησ αὐτοῖσ τῆσ μέθησ σιωπῶσι καὶ πρὸσ τὸ ἀρχαῖον ἀνατρέχουσι τὸ μέντοι παραδοξότατον οὐδέπω εἶπον ἢν γὰρ ἀτελῆ ὁ γέρων μεταξὺ καταλίπῃ ὃν διεξῄει τὸν λόγον, δύντοσ ἡλίου κωλυθεὶσ ἐπὶ πέρασ αὐτὸν ἐπεξελθεῖν, ἐσ νέωτα πιὼν αὖθισ ἐκεῖνα συνάπτει ἃ πέρυσι λέγοντα ἡ μέθη αὐτὸν κατέλιπεν. ταῦτά μοι κατὰ τὸν Μῶμον εἰσ ἐμαυτὸν ἀπεσκώφθω, καὶ μὰ τὸν Δί’ οὐκ ἂν ἔτι ἐπαγάγοιμι τὸ ἐπιμύθιον ὁρᾶτε γὰρ ἤδη καθ’ ὅ τι τῷ μύθῳ ἐοίκα.

ὥστε ἢν μέν τι παραπαίωμεν, ἡ μέθη αἰτία· εἰ δὲ πινυτὰ δόξειε τὰ λεγόμενα, ὁ Σιληνὸσ ἄρα ἦν ἵλεωσ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Lucian, (no name)

(루키아노스, (no name))

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION