Lucian, Anacharsis, (no name) 21:

(루키아노스, Anacharsis, (no name) 21:)

τὴν μὲν τοίνυν ψυχὴν μουσικῇ τὸ πρῶτον καὶ ἀριθμητικῇ ἀναρριπίζομεν, καὶ γράμματα γράψασθαι καὶ τορῶσ αὐτὰ ἐπιλέξασθαι διδάσκομεν προϊοῦσιν δὲ ἤδη σοφῶν ἀνδρῶν γνώμασ καὶ ἔργα παλαιὰ καὶ λόγουσ ὠφελίμουσ ἐν μέτροισ κατακοσμήσαντεσ, ὡσ μᾶλλον μνημονεύοιεν, ῥαψῳδοῦμεν αὐτοῖσ. οἱ δὲ καὶ ἀκούοντεσ ἀριστείασ τινὰσ καὶ πράξεισ ἀοιδίμουσ ὀρέγονται κατὰ μικρὸν καὶ πρὸσ μίμησιν ἐπεγείρονται, ὡσ καὶ αὐτοὶ ᾄδοιντο καὶ θαυμάζοιντο ὑπὸ τῶν ὕστερον. οἱᾶ πολλὰ Ἡσίοδόσ τε ἡμῖν καὶ Ὅμηροσ ἐποίησαν. ἐπειδὰν δὲ πλησιάζωσι πρὸσ τὴν πολιτείαν καὶ δέῃ αὐτοὺσ ἤδη μεταχειρίζεσθαι τὰ κοινὰ ‐ ‐ καίτοι ἔξω τοῦ ἀγῶνοσ ἴσωσ ταῦτα· οὐ γὰρ ὅπωσ τὰσ ψυχὰσ αὐτῶν ἀσκοῦμεν ἐξ ἀρχῆσ προὔκειτο εἰπεῖν, ἀλλὰ δι’ ὅ τι τοῖσ τοιούτοισ πόνοισ καταγυμνάζειν αὐτοὺσ ἀξιοῦμεν. ὥστε αὐτὸσ ἐμαυτῷ σιωπᾶν προστάττω, οὐ περιμείνασ τὸν κήρυκα οὐδὲ τὸν Ἀρεοπαγίτην σέ, ὃσ ὑπ’ αἰδοῦσ, οἶμαι, ἀνέχῃ ληροῦντα ἤδη τοσαῦτα ἔξω τοῦ πράγματοσ. εἰπέ μοι, ὦ Σόλων, πρὸσ δὲ δὴ τοὺσ τὰ ἀναγκαιότατα μὴ λέγοντασ ἐν Ἀρείῳ πάγῳ, ἀλλὰ ἀποσιωπῶντασ, οὐδὲν τῇ βουλῇ πρόστιμον ἐπινενόηται; τί τοῦτο ἤρου με; οὐδέπω γὰρ δῆλον. ὅτι τὰ κάλλιστα καὶ ἐμοὶ ἀκοῦσαι ἥδιστα παρείσ, τὰ περὶ τῆσ ψυχῆσ, τὰ ἧττον ἀναγκαῖα λέγειν διανοῇ, γυμνάσια καὶ διαπονήσεισ τῶν σωμάτων. μέμνημαι γάρ, ὦ γενναῖε, τῶν ἀπ’ ἀρχῆσ προρρήσεων καὶ ἀποπλανᾶν οὐ βούλομαι τὸν λόγον, μή σου ἐπιταράξῃ τὴν μνήμην ἐπιρρέων. πλὴν ἀλλὰ καὶ ταῦτα ἐρῶ διὰ βραχέων, ὡσ οἱο͂̀ν τε· τὸ γὰρ ἀκριβὲσ τῆσ περὶ αὐτῶν διασκέψεωσ ἑτέρου ἂν εἰή λόγου.

상위

Lucian (루키아노스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION