Lucian, Anacharsis, (no name) 16:

(루키아노스, Anacharsis, (no name) 16:)

εἶτα, ὦ θαυμάσιε Σόλων, τοιαῦτά μοι καὶ τηλικαῦτα ἔχων ἆθλα διεξιέναι, μῆλα καὶ σέλινα διηγοῦ καὶ θαλλὸν ἐλαίασ ἀγρίασ καὶ πίτυν; καὶ μήν, ὦ Ἀνάχαρσι, οὐδ’ ἐκεῖνά σοι ἔτι δόξει μικρὰ εἶναι, ὁπόταν ἃ λέγω καταμάθῃσ· ἀπὸ γάρ τοι τῆσ αὐτῆσ γνώμησ γίγνεται, καὶ μέρη πάντα ταῦτά ἐστι μικρὰ τοῦ μείζονοσ ἐκείνου ἀγῶνοσ καὶ τοῦ στεφάνου ὃν κατέλεξα τοῦ πανευδαίμονοσ. ὁ δὲ λόγοσ, οὐκ οἶδ’ ὅπωσ ὑπερβὰσ τὴν τάξιν, ἐκείνων πρότερον ^ ἐπεμνήσθη τῶν Ἰσθμοῖ γιγνομένων καὶ Ὀλυμπίασι καὶ ἐν Νεμέᾳ. πλὴν ἀλλὰ νὼ ‐ σχολὴν γὰρ ἄγομεν καὶ σύ, ὡσ φήσ, προθυμῇ ἀκούειν ‐ ἀναδραμούμεθα ῥᾳδίωσ πρὸσ τὴν ἀρχὴν καὶ τὸν κοινὸν ἀγῶνα δι’ ὅν φημι πάντα ταῦτα ἐπιτηδεύεσθαι. ἄμεινον, ὦ Σόλων, οὕτωσ· καθ’ ὁδὸν γὰρ ἂν ἡμῖν ὁ λόγοσ μᾶλλον προχωροίη, καὶ τάχ’ ἂν ἴσωσ ἀπὸ τούτων πεισθείην μηδὲ ἐκείνων ἔτι καταγελᾶν, εἴ τινα ἴδοιμι σεμνυνόμενον κοτίνῳ ἢ σελίνῳ ἐστεφανωμένον. ἀλλ’ εἰ δοκεῖ, εἰσ τὸ σύσκιον ἐκεῖσε ἀπελθόντεσ καθίσωμεν ἐπὶ τῶν θάκων, ὡσ μὴ ἐνοχλοῖεν ἡμῖν οἱ ἐπικεκραγότεσ τοῖσ παλαίουσιν. ἄλλωσ τε ‐ εἰρήσεται γάρ ‐ οὐδὲ τὸν ἥλιον ἔτι ῥᾳδίωσ ἀνέχομαι ὀξὺν καὶ φλογμώδη ἐμπίπτοντα γυμνῇ τῇ κεφαλῇ. τὸν γὰρ πῖλόν μοι ἀφελεῖν οἴκοθεν ἔδοξεν, ὡσ μὴ μόνοσ ἐν ὑμῖν ξενίζοιμι τῷ σχήματι. ἡ δὲ ὡρ́α τοῦ ἔτουσ ὅ τι περ τὸ πυρωδέστατόν ἐστι, τοῦ ἀστέροσ ὃν ὑμεῖσ κύνα φατὲ πάντα καταφλέγοντοσ καὶ τὸν ἀέρα ξηρὸν καὶ διακαῆ τιθέντοσ, ὅ τε ἥλιοσ κατὰ μεσημβρίαν ἤδη ὑπὲρ κεφαλῆσ ἐπικείμενοσ φλογμὸν τοῦτον οὐ φορητὸν ἐπάγει τοῖσ σώμασιν. ὥστε καὶ σοῦ θαυμάζω, ὅπωσ γηραιὸσ ἤδη ἄνθρωποσ οὔτε ἰδίεισ πρὸσ τὸ θάλποσ ὥσπερ ἐγὼ οὔτε ὅλωσ ἐνοχλουμένῳ ἐοίκασ, οὐδὲ περιβλέπεισ σύσκιόν τι ἔνθα ὑποδύσῃ, ἀλλὰ δέχῃ τὸν ἥλιον εὐμαρῶσ. οἱ μάταιοι γὰρ οὗτοι πόνοι, ὦ Ἀνάχαρσι, καὶ αἱ συνεχεῖσ ἐν τῷ πηλῷ κυβιστήσεισ καὶ αἱ ὕπαιθροι ἐν τῇ ψάμμῳ ταλαιπωρίαι τοῦτο ἡμῖν τὸ ἀμυντήριον παρέχουσι πρὸσ τὰσ τοῦ ἡλίου βολάσ, καὶ οὐκέτι πίλου δεόμεθα ὃσ τὴν ἀκτῖνα κωλύσει καθικνεῖσθαι τῆσ κεφαλῆσ.

상위

Lucian (루키아노스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION