Lucian, Abdicatus, (no name) 21:

τὰ μὲν δὴ πρῶτα τῆσ σωφροσύνησ τοῦ πατρὸσ λύσισ ἦν τῆσ ἀποκηρύξεωσ, καὶ σωτὴρ καὶ εὐεργέτησ καὶ πάντα ἦν ἐγώ. καὶ οὐδέν, οἶμαι, τούτοισ ἔγκλημα προσεῖναι ἐδύνατο. τὰ μετὰ ταῦτα δέ, τί τῶν πάντων αἰτιᾷ; τίνα θεραπείαν, τίνα ἐπιμέλειαν υἱοῦ παρῆκα ; πότε ἀπόκοιτοσ ἐγενόμην ; τίνασ πότουσ ἀκαίρουσ, τίνασ κώμουσ ἐγκαλεῖσ ; τίσ ἀσωτία ; τίσ πορνοβοσκὸσ ὕβρισται ; τίσ ᾐτιάσατο ; οὐδὲ εἷσ. καὶ μὴν ταῦτ’ ἐστὶν ἐφ’ οἷσ μάλιστα ὁ νόμοσ ἀποκηρύττειν ἐφίησιν. "ἀλλὰ νοσεῖν ἤρξατο ἡ μητρυιά. τί οὖν ; ἐμοὶ τοῦτ’ ἐγκαλεῖσ καὶ νόσου δίκην ἀπαιτεῖσ ;