Homer, Iliad, Book 24 57:

(호메로스, 일리아스, Book 24 57:)

ἦ καὶ ἀναί̈ξασ ὀί̈ν ἄργυφον ὠκὺσ Ἀχιλλεὺσ σφάξ’· ἕταροι δ’ ἔδερόν τε καὶ ἄμφεπον εὖ κατὰ κόσμον, μίστυλλόν τ’ ἄρ’ ἐπισταμένωσ πεῖράν τ’ ὀβελοῖσιν, ὄπτησάν τε περιφραδέωσ, ἐρύσαντό τε πάντα. Αὐτομέδων δ’ ἄρα σῖτον ἑλὼν ἐπένειμε τραπέζῃ καλοῖσ ἐν κανέοισιν· ἀτὰρ κρέα νεῖμεν Ἀχιλλεύσ. οἳ δ’ ἐπ’ ὀνείαθ’ ἑτοῖμα προκείμενα χεῖρασ ἰάλλον. αὐτὰρ ἐπεὶ πόσιοσ καὶ ἐδητύοσ ἐξ ἔρον ἕντο, ἤτοι Δαρδανίδησ Πρίαμοσ θαύμαζ’ Ἀχιλῆα ὅσσοσ ἐήν οἱο͂́σ τε· θεοῖσι γὰρ ἄντα ἐῴκει· αὐτὰρ ὃ Δαρδανίδην Πρίαμον θαύμαζεν Ἀχιλλεὺσ εἰσορόων ὄψίν τ’ ἀγαθὴν καὶ μῦθον ἀκούων. αὐτὰρ ἐπεὶ τάρπησαν ἐσ ἀλλήλουσ ὁρόωντεσ, τὸν πρότεροσ προσέειπε γέρων Πρίαμοσ θεοειδήσ· λέξον νῦν με τάχιστα διοτρεφέσ, ὄφρα καὶ ἤδη ὕπνῳ ὕπο γλυκερῷ ταρπώμεθα κοιμηθέντεσ· οὐ γάρ πω μύσαν ὄσσε ὑπὸ βλεφάροισιν ἐμοῖσιν ἐξ οὗ σῇσ ὑπὸ χερσὶν ἐμὸσ πάϊσ ὤλεσε θυμόν, ἀλλ’ αἰεὶ στενάχω καὶ κήδεα μυρία πέσσω αὐλῆσ ἐν χόρτοισι κυλινδόμενοσ κατὰ κόπρον. νῦν δὴ καὶ σίτου πασάμην καὶ αἴθοπα οἶνον λαυκανίησ καθέηκα· πάροσ γε μὲν οὔ τι πεπάσμην.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION