Homer, Iliad, Book 24 56:

(호메로스, 일리아스, Book 24 56:)

ἦ ῥα, καὶ ἐσ κλισίην πάλιν ἠί̈ε δῖοσ Ἀχιλλεύσ, ἕζετο δ’ ἐν κλισμῷ πολυδαιδάλῳ ἔνθεν ἀνέστη τοίχου τοῦ ἑτέρου, ποτὶ δὲ Πρίαμον φάτο μῦθον· υἱὸσ μὲν δή τοι λέλυται γέρον ὡσ ἐκέλευεσ, κεῖται δ’ ἐν λεχέεσσ’· ἅμα δ’ ἠοῖ φαινομένηφιν ὄψεαι αὐτὸσ ἄγων· νῦν δὲ μνησώμεθα δόρπου. καὶ γάρ τ’ ἠύ̈κομοσ Νιόβη ἐμνήσατο σίτου, τῇ περ δώδεκα παῖδεσ ἐνὶ μεγάροισιν ὄλοντο ἓξ μὲν θυγατέρεσ, ἓξ δ’ υἱέεσ ἡβώοντεσ. τοὺσ μὲν Ἀπόλλων πέφνεν ἀπ’ ἀργυρέοιο βιοῖο χωόμενοσ Νιόβῃ, τὰσ δ’ Ἄρτεμισ ἰοχέαιρα, οὕνεκ’ ἄρα Λητοῖ ἰσάσκετο καλλιπαρῄῳ· φῆ δοιὼ τεκέειν, ἣ δ’ αὐτὴ γείνατο πολλούσ· τὼ δ’ ἄρα καὶ δοιώ περ ἐόντ’ ἀπὸ πάντασ ὄλεσσαν. οἳ μὲν ἄρ’ ἐννῆμαρ κέατ’ ἐν φόνῳ, οὐδέ τισ ἠε͂ν κατθάψαι, λαοὺσ δὲ λίθουσ ποίησε Κρονίων· τοὺσ δ’ ἄρα τῇ δεκάτῃ θάψαν θεοὶ Οὐρανίωνεσ. ἣ δ’ ἄρα σίτου μνήσατ’, ἐπεὶ κάμε δάκρυ χέουσα. νῦν δέ που ἐν πέτρῃσιν ἐν οὔρεσιν οἰοπόλοισιν ἐν Σιπύλῳ, ὅθι φασὶ θεάων ἔμμεναι εὐνὰσ νυμφάων, αἵ τ’ ἀμφ’ Ἀχελώϊον ἐρρώσαντο, ἔνθα λίθοσ περ ἐοῦσα θεῶν ἐκ κήδεα πέσσει. ἀλλ’ ἄγε δὴ καὶ νῶϊ μεδώμεθα δῖε γεραιὲ σίτου· ἔπειτά κεν αὖτε φίλον παῖδα κλαίοισθα Ἴλιον εἰσαγαγών· πολυδάκρυτοσ δέ τοι ἔσται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION