Homer, Iliad, Book 24 15:

(호메로스, 일리아스, Book 24 15:)

ὣσ ἔφατ’, ὦρτο δὲ Ἶρισ ἀελλόποσ ἀγγελέουσα. ἷξεν δ’ ἐσ Πριάμοιο, κίχεν δ’ ἐνοπήν τε γόον τε. παῖδεσ μὲν πατέρ’ ἀμφὶ καθήμενοι ἔνδοθεν αὐλῆσ δάκρυσιν εἵματ’ ἔφυρον, ὃ δ’ ἐν μέσσοισι γεραιὸσ ἐντυπὰσ ἐν χλαίνῃ κεκαλυμμένοσ· ἀμφὶ δὲ πολλὴ κόπροσ ἐήν κεφαλῇ τε καὶ αὐχένι τοῖο γέροντοσ τήν ῥα κυλινδόμενοσ καταμήσατο χερσὶν ἑῇσι. θυγατέρεσ δ’ ἀνὰ δώματ’ ἰδὲ νυοὶ ὠδύροντο τῶν μιμνησκόμεναι οἳ δὴ πολέεσ τε καὶ ἐσθλοὶ χερσὶν ὑπ’ Ἀργείων κέατο ψυχὰσ ὀλέσαντεσ. στῆ δὲ παρὰ Πρίαμον Διὸσ ἄγγελοσ, ἠδὲ προσηύδα τυτθὸν φθεγξαμένη· τὸν δὲ τρόμοσ ἔλλαβε γυῖα· θάρσει Δαρδανίδη Πρίαμε φρεσί, μὴ δέ τι τάρβει· οὐ μὲν γάρ τοι ἐγὼ κακὸν ὀσσομένη τόδ’ ἱκάνω ἀλλ’ ἀγαθὰ φρονέουσα· Διὸσ δέ τοι ἄγγελόσ εἰμι, ὅσ σευ ἄνευθεν ἐὼν μέγα κήδεται ἠδ’ ἐλεαίρει. λύσασθαί σ’ ἐκέλευσεν Ὀλύμπιοσ Ἕκτορα δῖον, δῶρα δ’ Ἀχιλλῆϊ φερέμεν τά κε θυμὸν ἰήνῃ οἰο͂ν, μὴ δέ τισ ἄλλοσ ἅμα Τρώων ἴτω ἀνήρ. κῆρύξ τίσ τοι ἕποιτο γεραίτεροσ, ὅσ κ’ ἰθύνοι ἡμιόνουσ καὶ ἄμαξαν ἐύ̈τροχον, ἠδὲ καὶ αὖτισ νεκρὸν ἄγοι προτὶ ἄστυ, τὸν ἔκτανε δῖοσ Ἀχιλλεύσ. μὴ δέ τί τοι θάνατοσ μελέτω φρεσὶ μηδέ τι τάρβοσ· τοῖοσ γάρ τοι πομπὸσ ἅμ’ ἕψεται ἀργεϊφόντησ, ὅσ σ’ ἄξει εἱο͂́σ κεν ἄγων Ἀχιλῆϊ πελάσσῃ. αὐτὰρ ἐπὴν ἀγάγῃσιν ἔσω κλισίην Ἀχιλῆοσ, οὔτ’ αὐτὸσ κτενέει ἀπό τ’ ἄλλουσ πάντασ ἐρύξει· οὔτε γάρ ἔστ’ ἄφρων οὔτ’ ἄσκοποσ οὔτ’ ἀλιτήμων, ἀλλὰ μάλ’ ἐνδυκέωσ ἱκέτεω πεφιδήσεται ἀνδρόσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION